Το κατοχικό δάνειο και το θράσος των Γερμανών
Αποκαλυπτικά για το θράσος των Γερμανών σχετικά με τα προπολεμικά
δάνεια και το κατοχικό δάνειο, είναι όσα είχε πει σε συνέντευξή του
στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” το 1987 ο καθηγητής Ξ. Ζολώτας
Αποκαλυπτικός, για το θέμα του
κατοχικού δανείου που είχαν πάρει από την Τράπεζα της Ελλάδος οι
Γερμανοί – με το “έτσι θέλω” – είναι ο καθηγητής Ζολώτας. Σε συνέντευξη
που είχε παραχωρήσει στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” τον Αύγουστο του 1987
και δημοσιεύτηκε στις 3 Μάρτη 1988, ο καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας,ήταν
ιδιαίτερα αποκαλυπτικός τόσο για τις αρνητικές επιπτώσεις που προκάλεσε
στην ελληνική οικονομία το υποχρεωτικό γερμανικό δάνειο, όσο και το
θράσος των εκπροσώπων της γερμανικής κυβέρνησης, που ζητούσαν και τα…
ρέστα.
Ιδού, ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τη συνέντευξη αυτή:
– …
Πώς χρηματοδοτεί η Ελλάδα την πολεμική προσπάθεια; Πώς και πότε
καταρρέουν οι ισορροπίες της οικονομίας και μπαίνουμε στη φάση του
μεγάλου πληθωρισμού;
Ξ. Ζ: “… Ημαστε υπό την κατοχή των
Γερμανών, είχαμε οικονομικές σχέσεις με τη Γερμανία αναγκαστικά. Με τις
άλλες χώρες, δεν είχαμε σχέσεις. Μόνο ο Ερυθρός Σταυρός έστελνε από
εκεί βοήθεια. Παράλληλα, οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής, εισέπρατταν
από το ελληνικό δημόσιο τα καλούμενα “έξοδα κατοχής”, με τα οποία
προμηθεύονταν τρόφιμα και άλλα είδη από τις κατά τόπους εγχώριες
αγορές. Για μια δε περίοδο προστέθηκε και ο καθημερινός ανεφοδιασμός
του Ρόμελ στην Αφρική, κυρίως από την περιφέρεια Αττικής, όπου κάθε
πρωί εξαφανίζονταν τα τρόφιμα. Για την κάλυψη των “εκτάκτων
δαπανών”, υποχρεώθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος να χορηγεί πιστώσεις προς
τις γερμανικές αρχές, εξοφλητέες σε πρώτη ευκαιρία.Ηταν κανονικές
τραπεζικές πιστώσεις, οι οποίες μάλιστα είχαν αρχίσει να εξοφλούνται
μερικώς κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Οταν όμως τελείωσε ο Πόλεμος και
ανακινήσαμε το ζήτημα των πιστώσεων αυτών, συναντήσαμε άρνηση”.
– Το
θέμα αυτό, της μοναδικής οικονομικής επιβαρύνσεως της Ελλάδος, από τα
στρατεύματα Κατοχής επανέρχονταν κατά καιρούς, μεταπολεμικά, χωρίς όμως
αποτέλεσμα….
Ξ. Ζ. “Ναι. Θυμάμαι ότι το 1955, είχαμε πει
στη Γερμανία ότι άλλες ήταν οι πολεμικές αποζημιώσεις, που είχαν
ανασταλεί και ουσιαστικά διαγραφεί, και άλλες οι κανονικές τραπεζικές
πιστώσεις που θα έπρεπε οπωσδήποτε να εξοφληθούν.Το ίδιο θέμα,
έθεσα πάλι πολύ αργότερα, όταν είχα πάει στο τέλος του 1974, ως
υπουργός Συντονισμού της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας, στο Γερμγνικό
Υπυυργείο των Εξωτερικών, αλλά πήρα την ίδια αρνητική απάντηση.Το
μεγαλύτερο όμως σοκ, από την υπόθεση των ανεξόφλητων πιστώσεων της
Κατοχής, το υπέστην κατά την περίοδο που είχαμε αρχίσει
διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς ομολογιούχους, για το διακανονισμό
των παγωμένων προπολεμικών κρατικών δανείων, οι οποίες κατέληξαν σε
ικανοποιητική συμφωνία για τους ομολογιούχους και το Ελληνικό Δημόσιο.
Ο τότε πρόεδρος της Deutsche Bank κ. Hermann Abs είχε πάει στη
Νέα Υόρκη, όπου βρέθηκα κι εγώ μετά τη σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού
Ταμείου, ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας. Σε ένα γεύμα, που με είχε καλέσει
ο πρόεδρος της Federal Reserve Bank Νέας Υόρκης, και στο οποίο
παρευρίσκοντο τα μέλη του ΔΣ της Τράπεζας αυτής, μου ανακοινώθηκε ότι ο
κ. Abs τους εξέφρασε παράπονα γιατί η Ελλάς, δεν είναι συνεπής προς τις
προπολεμικές δανειακές υποχρεώσεις της και ότι έπρεπε να εξαναγκαστεί
να πληρώσει.Οταν το άκουσα αυτό, συγκράτησα την ψυχραιμία μου και τους δήλωσα ότι ο
μόνος άνθρωπος που δεν έπρεπε να αναμειχθεί σ’ αυτό το θέμα, είναι ο κ.
Abs, γιατί η Ελλάς δεν έχει χρέη προς τη Γερμανία, ενώ αντιθέτως η
τελευταία χρωστάει μεγάλα ποσά από τραπεζικές πιστώσεις, χορηγηθείσες
προς τις γερμανικές αρχές κατά το διάστημά του πολέμου και τις οποίες
αρνείται να εξοφλήσει.Ολοι οι παρόντες, εξέφρασαν την κατάπληξή τους για το γεγονός αυτό”, κατέληγε ο καθηγητής κ. Ζολώτας.
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3682936&publDate=
.