Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.
Θέτω στους αναγνώστες τον εξής προβληματισμό: Είσαι Έλληνας και πηγαίνεις μετανάστης, και όχι λαθρομετανάστης, ας πούμε στην Σουηδία. Βρίσκεις δουλειά και γνωρίζεις μια κοπέλα, ντόπια, ιθαγενή, και βγαίνεις μαζί της. Ένα βράδυ κάθεσαι σ’ ένα «μπαρ» με το κορίτσι. Κάποια στιγμή παρουσιάζεται ένας μεγαλόσωμος Σουηδός, ορμά στο τραπέζι σου πιάνει «με μεγάλη οικειότητα» τον ώμο του κοριτσιού και σε δείχνει με αποτροπιασμό λέγοντάς της: «Αυτό εδώ πού το βρήκες;».
Ερωτώ: Πώς θα αντιδρούσε ένας αξιοπρεπής, ένας σωστός και πραγματικός άντρας; Ή, αν ήταν αψύς και οξύθυμος, θα άρχιζε στις σφαλιάρες και τις κλοτσιές τον βλαμμένο και αγενή Σουηδό, ή μετά από ένα λαμπρό… ξεχεστήριο, θα έφευγε και κοιτούσε την δουλειά του. Υπάρχει και φιλότιμο να πάρει η ευχή.
Εξηγώ την προαναφερόμενη ιστορία για τον διαπληκτισμό στο… «μπαρ».
Κάποιος γονέας, οργισμένος, με παρέπεμψε σε κείμενο, το οποίο φιλοξενείται στο «Τετράδιο Εργασιών» της Νεοελληνικής Γλώσσας της Β’ Γυμνασίου (σελ. 26), με τίτλο «…Γιατί ήμουν ξένος».
Παραθέτω το κείμενο ως έχει, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.
«Δεν ξεχνώ ένα επεισόδιο από τα πρώτα χρόνια στη Σουηδία. Μόλις είχα συναντήσει την κοπέλα, της οποίας θα γινόμουν σύζυγος, όπως αποδείχθηκε, κι ένα όμορφο καλοκαιρινό βράδυ καθόμασταν σ’ ένα μπαρ προσπαθώντας να προσανατολιστούμε ο ένας στα χωρικά ύδατα του άλλου. Εκείνη πήρε ένα ποτήρι άσπρο κρασί, εγώ μία μπίρα.
Τότε παρουσιάζεται ένας άντρας της ηλικίας μου, ανάμεσα είκοσι πέντε και τριάντα, στέκεται στο τραπέζι μας και με μεγάλη οικειότητα την πιάνει από τον ώμο, μετά δείχνει εμένα και τη ρωτάει: “Αυτό εδώ πού το βρήκες;”.
Εκείνη κοκκίνισε, προσπάθησε να ξεπεράσει την αμηχανία της μ’ ένα γελάκι. Εγώ δεν είπα τίποτα. Τότε ζύγιζα πενήντα έξι κιλά κι εκείνος σίγουρα πάνω από ογδόντα. Απλώς ξεροκατάπια. Είναι κι αυτό μία πράξη αντίστασης.
Ύστερα από λίγο φύγαμε. Τη ρώτησα αν τον γνώριζε και η απάντηση με αιφνιδίασε. Όχι. Ιδέα δεν είχε ποιός ήταν.
Τι σημασία είχαν τέτοιες ή παρόμοιες σκηνές; Τι σήμαινε για κείνη να διαλέξει έναν άντρα, που όλοι, απολύτως όλοι, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τον αμφισβητήσουν; Γονείς κι αδέλφια, φίλοι και φίλες, γνωστοί και άγνωστοι. Πόση δύναμη έχει ξοδέψει για να υπερασπιστεί την εκλογή της; Πόσες φορές αμφέβαλλε αν έκανε σωστά, αν άξιζε τον κόπο; Όχι γιατί ήμουν εγώ, αλλά γιατί ήμουν ξένος».
( Tι ωραίο κείμενο για παιδιά! Ιστορίες για …μπαρόβιους. Εύγε στα σαϊνια του υπουργείου που το ανακάλυψαν).
Έχω ακούσει πολλούς τα τελευταία χρόνια να διαμαρτύρονται, να οδύρονται μάλλον, διότι έλλειψε το αντιστασιακό ήθος του λαού μας, η λεβεντιά. Είναι υπερβολικοί! Μπορεί να μην βλέπουμε γύρω μας πράξεις αντίστασης, να είναι οι περισσότεροι «απραγέστεροι των βατράχων και αφωνότεροι των ιχθύων», αλλά καμμιά ανησυχία δεν πρέπει να μας κατέχει. Τα σχολικά βιβλία ετοιμάζουν την νέα γενιά των Καραϊσκάκηδων, των ατρόμητων και άφοβων αντιστασιακών του μέλλοντος. Ιδού, λοιπόν, η νέα μορφή αντίστασης, την οποία, αν είχαν ανακαλύψει οι πρόγονοί μας, θα αποφεύγαμε ποταμούς αιμάτων και θυσιών!
Όταν φτύνουν κατάμουτρα την αξιοπρέπειά σου, τον ανδρισμό σου (τώρα θα θιχτούν οι… «συμφωνημένες»), όταν σε ποδοπατούν σαν ελεεινό σκουλήκι και σε εξευτελίζουν, αντιδράς, κατά το σχολικό βιβλίο, με την εξής απροσμέτρητη ηρωϊκή πράξη: ξεροκαταπίνεις, βάζεις την ουρά στα σκέλια και φεύγεις κατησχυμμένος. (Θα την ονομάζαμε και μνημονιακή αντίδραση).
Διαβάζουμε στο κείμενο ότι το δειλό και ευτελές αυτό ανθρωπάριο-ο κιοτής, ο καντιποτένιος για να χρησιμοποιήσω γλώσσα του Εικοσιένα-κατάπιε την προσβολή του Σουηδού, γιατί σκέφτηκε ότι ζύγιζε 56 κιλά κρέας. Ο Καραϊσκάκης δεν ζύγιζε παραπάνω. Ισχνός, ασθενής – τα παλληκάρια του πολλές φορές τον κουβαλούσαν στις μάχες για να τους ορμηνεύει, ξαπλωμένο σ’ ένα πρόχειρο φορείο, σε ξυλοκρέβατο – όμως «ήτο το φόβητρον των Τούρκων και των Ελλήνων το περιτείχισμα» (Περραιβός), ο ηρωικώς αθλήσας, «Αχιλλέας της Ρωμηοσύνης» κατά τον Παλαμά. (Είχε κι ένα γυναικείο παλιόβρακο, γράφει ο Φωτιάδης, με τ’ όνομα «το βρακί της Κατερίνας» που το φορούσε στους χέστηδες. Αλίμονο σ’ όποιον δείλιαζε. Ντροπιαζόταν όλη η οικογένειά του).
Μικρόσωμος ήταν και ο Κολοκοτρώνης, αλλά κι αυτός φόβος και τρόμος των Τούρκων. Πήγε κάποτε κάποιος να δει από κοντά τον φοβερό πολέμαρχο. Περίμενε να δει κανένα θεριό, κάποιον γίγαντα. Μόλις τον είδε, είπε απορών: «αυτός είναι ο Κολοκοτρώνης;». Και είπε ο θυμόσοφος Γέρος του Μοριά το εξής νόστιμο: «Καλύτερα να μας ακούν, παρά να μας βλέπουν».
Όσο για το ξυλοκόπημα παραπέμπω σ’ έναν άλλο απροσκύνητο λιοντάρι της Επανάστασης, τον Μακρυγιάννη, που συνήθιζε να δέρνει ανηλεώς κάτι απολειφάδια της κακιάς ώρας.
Διαβάζω στα απομνημονεύματά του και αγαλλιώ:
«Αφού είμουνα εις την Αρκαδιά, άκουγα τον πρόβοδον των Αράπηδων, ντρεπόμουν να καθήσω με τις γυναίκες, με τρακόσιους άντρες διαλεχτούς οπούχα. Το λέγω του διοικητή της Αρκαδιάς, να του αφήσω έναν αξιωματικόν με πενήντα ανθρώπους και να πάγω με τους άλλους εις την ανάγκη της πατρίδας. Μ’ αποκρίνεται: “Δεν έχεις να πας πουθενά, ότι εγώ είμαι από κείνους που κατεβάζω κι ανεβάζω στρατηγούς”. Είταν ένας μπαρμπέρης, φίλος του αρχηγού Κολοκοτρώνη και του Πρωτοσύγκελου κι αλλουνών. Εγώ ‘λεγα να πάγω να σκοτωθώ με τους οχτρούς, αυτός γύρευε να μου γκρεμίσει τον βαθμό μου. Του μίλησα δι’ αυτό, του κακοφάνη. Είπε ενού ανηψιού του, οπούχε εις το ψωμί και γεμεκλίκια και μας τάκοψε. Πήγα και τον έπιασα και τόδωσα ένα ξύλο διά πεθαμόν, κι αν δεν πήδαγε από το παλεθύρι κάτου ο διοικητής, δεν ξέρω αν έμενε ζωντανός».
Το διαβάζεις και σου έρχεται να φωνάξεις: Δώσ’ του κι άλλη μια, για μας, του κοπρίτη….
Ο Μακρυγιάννης ήταν γνήσιος και βαθύτατα ορθόδοξος, «η ανδρεία του, η τόσο επιβλητική λεβεντιά του, η μέχρις αυτοθυσίας αγάπη του για την πατρίδα, την θρησκεία, την ηθική και την δικαιοσύνη, επήγαζαν και ενισχύονταν από την ζωντανή πίστη του στην πρόνοια του Θεού και από τις συχνές προσευχές του», γράφει ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος ο Διονυσιάτης στο βιβλίο του για τον Μακρυγιάννη. (εκδ. «Ο Άθωνας», σελ. 10). Όμως όταν χρειαζόταν το ξυλοκόπημα, το έριχνε και «διά πεθαμόν» μάλιστα.
Οι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι δεν είναι κότες, γι’ αυτό σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους για ελευθερία ήταν στην πρώτη γραμμή. (Δέχεσαι προσβολές και ειρωνείες από τους ψευτοπροοδευτικούς του τύπου είσαι φασίστας, σκοταδιστής και λοιπά. Αν απαντήσεις δυναμικά ακούς την γνωστή επωδό: «Και το παίζεις και χριστιανός». «Αν δεν ήμουν δεν θα έμενα στα λόγια, θα σου είχα σπάσει το κεφάλι», όπως απάντησε σε ανάλογη περίπτωση, ευφυώς, αγαπητός φίλος και αδελφός).
Στο κείμενο του σχολικού βιβλίου, ο λαγόκαρδος Γραικύλος, ξεροκατάπιε από φόβο και αυτό ήταν «πράξη αντίστασης». Αυτό είναι το είδος αντίστασης που διδάσκει το υπουργείο παιδείας, διότι «έκαστος κρίνει τα πράγματα κατά το ίδιον νόσημα». Όταν σε κυβερνούν, εδώ και δεκαετίες, δουλοπρεπείς και υποταγμένοι στους ξένους Νενέκοι, τι περιμένεις;
27 comments
Μια φορα πηρα τηλεφωνο τη μητερα μου μεσα απο το μετρο μιας ξενης ευρωπαικης χωρας στην οποια μενω και εργαζομαι χρονια. Ειχα μια μερα δυσκολη. Ενας κυριος πολυ ψυχρος και επιβλητικος με κοιτουσε αυστηρα και επιτιμητικα και μου εκανε σε αυστηρο τονο και πολυ προσβλητικα παρατηρηση. Δεν το εκανε επειδη μιλουσα δυνατα, ηταν αλλωστε αρκετα μακρια, ουτε μιλησα πολλη ωρα. Το εκανε γιατι μιλουσα μια ξενη γλωσσα, μιλουσα ελληνικα. Δεν τον ενοχλησε καμια αναλογη περιπτωση συνεπιβατη, τον ενοχλησα μονο εγω. Γιατι μιλουσα ελληνικα. Το συμβαν επιβαρυνε την ηδη κακη ψυχολογια μου.
Αρκετο καιρο μετα, πανω σε μια συζητηση μου ειπε η μητερα μου για μια κοπελα που καθοταν διπλα της στον προαστιακο και μιλουσε στο τηλεφωνο. Μιλουσε ρωσικα, πολλη ωρα.
Αφορμη για να μου το πει σταθηκε το γεγονος οτι μου ανεφερε πως ζαλιστηκε. Της λεω στον προαστιακο, πώς κι έτσι; Και μου λέει ε, με ενοχλούσε και η κοπελα που μιλουσε τοση πολλη ωρα δυνατα στην ξενη γλωσσα. Αλλα δεν μπορουσα παιδι μου να της κανω παρατηρηση, γιατι σκεφτηκα εσενα.
Δεν της εκανε παρατηρηση “όχι γιατι ηταν αυτη, αλλα γιατι ηταν ξενη”. Και “ειχε παιδι στην ξενιτια, μη τυχει και περασει.”
“Τι σημασία είχαν τέτοιες ή παρόμοιες σκηνές; Τι σήμαινε για κείνη να διαλέξει έναν άντρα, που όλοι, απολύτως όλοι, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να τον αμφισβητήσουν; Γονείς κι αδέλφια, φίλοι και φίλες, γνωστοί και άγνωστοι. Πόση δύναμη έχει ξοδέψει για να υπερασπιστεί την εκλογή της; Πόσες φορές αμφέβαλλε αν έκανε σωστά, αν άξιζε τον κόπο; Όχι γιατί ήμουν εγώ, αλλά γιατί ήμουν ξένος».
Γιὰ κοίτα κάτι παλληκάρια τῆς φακῆς (καὶ τοῦ πληκτρολογίου) ! Σὰν κι ἐκείνους ποὺ πετοῦσαν καφέδες ἐναντίον τοῦ μνημονίου. Ὁ Καραϊσκάκης καὶ ὁ Κολοκοτρώνης, ὅ,ποτε ἡγήθηκαν στρατοῦ, ἔκαναν αὐτὸ ἀκριβῶς πού ἔκανε ὁ μικρόσωμος συμπατριώτης μας στὴν Σουηδία. Ὑποχώρησαν μπροστὰ στὴν ὑπερτέρα δύναμη τοῦ ἐχθροῦ, ὅταν ἔβλεπαν ὅτι δὲν μποροῦσαν νὰ τὴν καταβάλουν. Ἡ γενναιότης τους, ἡ μόνη γνησία, ἦταν νὰ φέρνουν τὸν ἐχθρὸ σὲ σημεῖο ὅπου τὴν ὑπεροχὴ θὰ τὴν εἶχαν αὐτοί. Καί, ὅπου δὲν τοὺς ἄκουσαν οἱ παλληκαράδες καὶ οἱ λεβέντες (ξένης προελεύσεως λέξεις καὶ οἱ δύο), ὅπως στὴν καταστροφὴ στὸ Φάληρο, τὰ ἀποτελέσματα ἦταν καταστροφικά. Καί κάτι παραπάνω, πού πιστοποιεῖ τὸ μεγαλεῖον τῶν δύο αὐτῶν μοναδικῶν στρατιωτικῶν ἡγετῶν : ἀναγνώρισαν ὅτι, χωρὶς ἡγεσία μὲ διπλωματικὲς καὶ πολιτικὲς δεξιότητες, ὁ στρατιωτικὸς ἀγῶνας, ἡ γενναιότης, ἡ βία ὁδηγοῦσαν σὲ ἀδιέξοδο, σὲ ἧττα. Καὶ ἀνάγκασαν καὶ ἐκείνους πού τοὺς ἀκολουθοῦσαν νὰ στηρίξουν τὸν Καποδίστρια.
Ὁ Μακρυγιάννης γράφει μὲ τὸ χέρι του :«Εἶμαι κιοτὴς [στὰ Τουρκικά, κακός, στὰ Ἑλληνικά, δειλός] καὶ πάντοτες προσέχω νὰ μὴν χαθῶ ἀδίκως· κ᾿ ἔχω κι᾿ ἄλλους εἰς τὴν ὁδηγίαν μου καὶ τοὺς χάνω κ᾿ ἐκείνους.»
Δέν βλάπτει λίγη ντροπή, ἰδίως ὅταν κατατρυχόμεθα ἀπὸ τόσην παχεῖαν ἀμάθειαν. Καὶ «χάνομεν» «ἀδίκως» μὲ αὐτὴν καὶ τοὺς χειμαζομένους μαθητάς μας, ἀφοῦ δηλώνουμε καὶ «δάσκαλοι». Δέν θέλουμε νὰ στρώσουμε τὸν πισινό μας νὰ διαβάσουμε, μόνον θέλουμε νὰ άποτυφλώσουμε καὶ τοὺς ἄλλους γιὰ νὰ μὴν φαίνεται ἡ ἀσχετοσύνη μας. Καὶ μέ τέτοια ἀμάθεια θέλουμε νὰ κάνουμε καὶ ὑποδείξεις σὲ «δουλοπρεπεῖς», «ὐποταγμένους στοὺς ξένους» καὶ «Νενέκους» ! Ἁς ξεστραβωθοῦμε πρῶτα. Τό κείμενο τοῦ Μακρυγιάννη εἶναι ἐδῶ :
http://users.uoa.gr/~nektar/history/tributes/makriyannis/
Ἂς τὸ ἔχουν ὑπ’ ὄψιν οἱ διαχειρισταὶ τοῦ ἱστοτόπου. Ὅποτε λαμβάνουν τίποτε κείμενο ἀπὸ τζάμπα μάγκες, ἂς βάζουν ἕνα ἴσου μεγέθους ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Μακρυγιάννη στὴν ἀμέσως ἑπομένη ἀνάρτηση γιὰ ἀποτοξίνωση (καὶ ξεκάρφωμα).
@Γεωργάνας
Ο Νατσιός έχει του όρχεις και βγαίνει ΕΠΩΝΥΜΩΣ και καυτηριάζει ΔΗΜΟΣΙΩΣ τα κακώς κείμενα και πεπραγμένα των ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΩΝ του, ως έναν βαθμό μάλιστα ρισκάροντας την βόλη του, κατ’ελάχιστον.
Εσύ το έκανες ποτέ αυτό και πότε;
Επίσης ο Νατσιός είναι γνήσιος ΕΠΩΝΥΜΟΣ. Δηλαδή γνωρίζουμε τι δουλειά κάνει, που δουλεύει και ξέρουμε καθαρά και ξάστερα τι απόψεις έχει.
Για εσένα, πρακτικά, εκτός από το “Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας” δεν ξέρουμε τίποτε άλλο.
Άσε λοιπόν τις ύβρεις και τα σχόλια, γίνε χρήσιμος, γράψε σε κάποιο άρθρο ποιος είσαι, τι δουλειά κάνεις, τι σπουδές έχεις, γράψε καθαρά τις απόψεις σου και συγκροτημένα, τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, ποιοι φταίνε για εδώ που φτάσαμε ή ό,τι άλλο χρήσιμο πιστεύεις και γνωρίζεις καλά τέλος πάντων εσύ.
Ξέφυγε ρε παιδί μου από την …ποταπή ανωνυμία ημών των ελαχίστων και δειλών σχολιαστών, γίνε επιτέλους αρθρογράφος, δείξε μας εσύ ο επώνυμος πόσα απίδια πιάνεις!
Τόσο χρόνο έχεις αφιερώσει σχολιάζοντας άρθρα άλλων, παρουσιάσου μας επιτέλους. Εσύ άλλωστε γράφεις “επώνυμα” έτσι δεν είναι;…
@admin
Έχω αρχίσει να σχηματίζω την εντύπωση ότι ο χρήστης “Γεωργάνας” είναι troll. Εαν είναι όντως υπαρκτό πρόσωπο παρακαλώ διορθώστε με.
Θράσος ποὺ τὄχει ὁ/ἡ ψευδώνυμος κουκουλοφόρος ! Ὡραῖος/α ! Ἐπειδὴ εἶναι τεμπέλης/α καὶ βαριέται νὰ ψάξει (τὶς πληροφορίες γιὰ ‘μένα πού ὑπάρχουν στὸ διαδίκτυο μοῦ τὶς ἔστειλε, γιὰ ἐπιβεβαίωση, κάποιος πολυάσχολος, πού δὲν ἔχει καθόλου χρόνο νά ψάχνει), βάζει τὴν φαντασία του/της νὰ κατεβάζει. Ἐν τάξει, εἴπαμε, ὑπάρχει πολλὴ ὀκνηρία στὴν Ἑλλάδα, ἀλλά τόση δὲν τὴν εἶχα φαντασθεῖ. Οὔτε γιὰ νὰ λασπολογήσουν θέλουν νὰ κοπιάσουν, ἀλλὰ θέλουν τὰ ὑποψήφια θύματά τους νὰ λάβουν αὐτὰ τὸν κόπο … Καὶ αὐτοί/ές, ξάπλα καὶ μὲ τὴν κουκούλα ! Καὶ κλάψα …
Γιὰ νὰ εἴμαθα δίκαιοι, βεβαίως, ἡ τυφλὴ λύσσα τους δείχνει καὶ ὅτι εἶναι παντελῶς ἀνίκανοι/ες νὰ μείνουν στὸ θέμα μιᾶς ὁποιασδήποτε συζητήσεως. Θέλει κι αὐτὸ κάποια πειθαρχία. Ἀλλά, βεβαίως, κάποια πειθαρχία χρειάζεται γιὰ νὰ ἐλέγχει κανεὶς/μμία τὴν τεμπελιά του/της.
“Αμαθής, επικίνδυνος δάσκαλος”, ξεχειλίζει η μεγαλαυχία του κυρ Γεωργάνα. “Ακάθαρτος παρά Κυρίου πας υψηλοκάρδιος. Πρώτη γαρ, φησί, αμαρτία η υπερηφάνεια”.Στο είπα και άλλη φορά, αν δεν βάλεις το ξεροκέφαλό σου κάτω από πετραχήλι, ανάπαυση δεν θα βρεις.
Νατσιός Δημήτρης
Γεια σου Δ Νατσιος με τον γυμνο σου λογο. Εισαι λεβεντια “αν δεν βαλεις το ξεροκεφαλο σου κατω απο το πετραχιλι, αναπαυση δεν θα βρεις” – awesome.
Μεταναστης και βιομηχανικος υπαλληλος εφ οσον υπαρχουν ανθρωποειδη κυμβαλα αλαλαζοντα σα τον Γ.Γ Γεωργανας
Ἔγραψα «δάσκαλοι» καὶ ὄχι δάσκαλοι. Ἔχει διαφορά. Καί, ναί, ἔσφαλα. Διότι ὁ ἀμαθὴς εἶναι πολύ λιγώτερο ἐπικίνδυνος ἀπὸ τὸν ὀλιγομαθή. Διότι, γιὰ τὸν ὀλιγομαθῆ, καὶ ὁ Θουκυδίδης ἐκτὸς ὕλης εἶναι :
« … καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει. τόλμα μὲν γὰρ ἀλόγιστος ἀνδρεία φιλέταιρος ἐνομίσθη, μέλλησις δὲ προμηθὴς δειλία εὐπρεπής, τὸ δὲ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα, καὶ τὸ πρὸς ἅπαν ξυνετὸν ἐπὶ πᾶν ἀργόν· τὸ δ’ ἐμπλήκτως ὀξὺ ἀνδρὸς μοίρᾳ προσετέθη, ἀσφαλείᾳ δὲ τὸ ἐπιβουλεύσασθαι ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. … »
Τὸ πιὸ ὡραῖο εἶναι ὅτι, ὅ,ποτε ὅλοι αὐτοὶ οἱ παλληκαράδες κληθοῦν νὰ ἀγωνισθοῦν γιὰ τὰ συμφέροντα τῆς πατρίδος, ἀμέσως ἀρχίζουν νὰ βλέπουν γύρω τους ἐλλείψεις, ἀδυναμίες καὶ τὰ παρόμοια, γιὰ τὰ ὁποῖα «ἀναμφιβόλως» φταῖνε «προδότες». Καὶ τὴν βρωμοδουλειὰ καλοῦνται νὰ κάνουν κάτι φιλήσυχοι οἰκογενειάρχες. Δὲν τό ‘χουμε ὅλοι ζήσει στὴν στρατιωτική μας θητεία ; Ἀντὶ νὰ βάλουν οἱ φλυαροφλύαροι ἕνα χεράκι νὰ διορθώσουν καὶ τὶς δικές τους συνθῆκες διαβιώσεως, παραπονοῦνται μέ μεγάλες φωνές ὅτι δὲν ἔφεραν οἱ «προδότες» στὶς ὑψηλομεγαλειότητές τους συνεργεῖο καθαρισμοῦ. Ἀντὶ νὰ μεριμνήσουν νὰ προετοιμάσουν ἕνα φαγητὸ τῆς προκοπῆς, παραγγέλλουν σουβλάκια ἀπὸ τὰ σύρματα. Καί, μερικοὶ στὰ σχολεῖα, ἀντὶ νὰ διδὰξουν στὰ παιδιὰ τὴν ἀξία τῆς συνεπείας καὶ τῆς πειθαρχίας τοὺς διδάσκουν τὸν κουτσαβακισμὸ, τοὺς παλληκαρισμοὺς καὶ τὴν ψευτομαγκιά, τὴν δῆθεν «ἀντίσταση», τὸν καταπιεσμένο καημὸ κάθε «πατριώτη». Καὶ μετά, παραπονοῦνται, δῆθεν, γιὰ τὴν αὐθάδεια, γιὰ τὶς καταστροφές στά σχολεῖα καὶ γιὰ τὶς καταλήψεις.
1) οποιος έχει ζήσει στις χώρες της Δ. Ευρωπης γνωρίζει οτι τα απογεύματα στον δρόμο σε βρίζουν και σου επιτίθενται ανεξαρτήτως της εξωτερικής εμφανίσεώς σου. Οι ίδιοι οι αγγλοι “αλλάζουν πεζοδρόμιο” για να αποφύγουν την αντιπαράθεση. Αρα ο μετανάστης δεν εξευτελίστηκε στα μάτια της καλλονής αλλά έπραξε σωστά. Αλλα μέρη, άλλα ήθη.
2) εάν σου επιτίθενται λόγω του ότι είσαι ξένος καλώς και πράττουν έτσι. Κόλλησαν την πλατη των Ευρωπαίων πολιτών στον τοίχο με τα εκατομυρια των αλλοδαπών με ρίζες ΕΚΤΟΣ Ευρώπης και πιά η συνύπαρξη είναι αδύνατη (σύντομα κοντά σας).
3) Προφανώς εκείνος που επέλεξε να βάλει το κείμενο στο βιβλίο του Γυμνασίου αποσκοπεί στο να προετοιμάσει συναισθηματικά (δηλαδή να προσυλητίσει ιδεολογικά) τον έλληνα μαθητή για να γνωρίζει ότι είναι άδικο να διαμαρτύρεσαι όταν είσαι πια μειονότητα μεσα στην χώρα σου.
4) Μάλλον ο δημοδιδάσκαλος εννοούσε το εξής
«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει από τον φόβο τον Τούρκο, που είναι σκλάβος του φόβου του, που θέλει να ζήσει όπως και να είναι. Που κάνει τον ψόφιο κοριό για να μην τον πατήσει κάποιος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα».
Ίωνας Δραγούμης
5) Συγνώμμη κύριε Νατσιέ που θα διαφωνήσω μαζί σας αλλά οι Ρώσσοι αποτίναξαν τον ζυγό και την σκλαβιά των Μογγόλων και τους έστειλαν από εκεί που ήρθαν. Οι Ελληνες ποτέ δεν έστειλαν τις προσφιλείς φυλές ανατολικά της Κασπίας αλλά παρέμειναν σκλάβοι των και εσφαγιάσθησαν μέχρι και σήμερα (κοντά στα 1000 χρόνια σφαγών). Και το μάθημά τους ακόμη δεν το έχουν μάθει. Επεται συνέχεια.
Καὶ τί ἀνάγκη, ἄρα γε, εἶχαν οἱ Ρῶσσοι τοὺς Μογγόλους νὰ τοὺς σφάζουν ; Ἀφοῦ μποροῦσαν κάλλιστα νὰ τοὺς σφάζουν, τοὺς Ρώσσους, Ρῶσσοι. Καὶ μὲ τὴν πεῖνα νὰ τοὺς ἐξοντώνουν καὶ μὲ πολλὰ ἄλλα μέσα. Καὶ ὑπῆρχε καὶ τὸ πρόβλημα τῶν άριθμῶν. Ἦταν οἱ Μογγόλοι περισσότεροι άπὸ τοὺς Ρώσσους ;
Ὅσο γιὰ τὰ καθ’ ἡμᾶς, οἱ προσφιλεῖς φυλὲς κυρίαρχησαν δυτικῶς τῆς Κασπίας διότι οἱ Ἐλληνόφωνος αὐτοκρατορία τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶχε ρημάξει τὶς περιοχὲς αὐτὲς στοὺς φόρους. Οἱ πόλεις καὶ τὰ χωριὰ ἄδειαζαν, διότι, ὅσοι παρέμεναν, ἔπρεπε νὰ πληρώνουν τοὺς φόρους καὶ αὐτῶν που εἶχαν φύγει. «Ἀλληλέγγυον» τὄ ‘λεγαν … Ἀπ’ ὅτι φαίνεται, οὔτε τὸ μάθημα αὐτὸ θέλουν νὰ μάθουν οἱ Ἕλληνες.
To 2006, μια και είμαστε στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ, και δεν κινδυνεύω να θεωρηθώ “ψώνιο”, κυρ Γεωργάνα, πρώτος εν Ελλάδι, στηλίτευσα το επαίσχυντο βιβλίο της Ιστορίας ΣΤ’ Δημοτικού. Οι απειλές τότε περρίσεψαν. Χρειάζονται και οι παλληκαράδες. Σε προσκαλώ στο Κιλκίς να παρακολουθήσεις το μάθημά μου,να δεις πόση… ζημιά κάνω στους μαθητές μου. Λασπολογείς ασυστόλως, χωρίς να γνωρίζεις, σαφής ένδειξη φαρισαϊσμού.
@admin
Ελπίζω να βγεις εσύ Αντρέα να μας υπερασπιστείς την επόμενη φορά που ο Γεωργάνας μας ψέξει για οκνηρία, τεμπελιά και όλα τα δεινά τα οποία επιφέρουν αυτοί.
Αντί λοιπόν να αφήσεις τα προϊόντα του κόπου μου, που ενεπνεύστηκα από την παρότρυνση του γέροντα και αναζήτησα μεθοδικώς και επιπόνως στο διαδίκτυο το επίθετο του, με εκθέτεις με αυτόν τον τρόπο; Πως θα αποδείξω την φιλοπονία μου και την εργατικότητα μου;
Πες με υπερβολικό, αλλά έχοντας ξυπνήσει τα πιο ευγενικά ένστικτα μου δεν περιορίστηκα σε μια ξερή αναζήτηση του επιθέτου του αλλά τη διάνθισα με διάφορους συνδιασμούς, όπως με τη λέξη “μετοχές”, τη λέξη “πώληση”, τη λέξη “χρηματιστήριο” … Γιατί δεν μου επιτρέπεις να δρέψω τις δάφνες των προσπαθειών μου
Οι πληροφορίες που ανήρτησα εξάλλου βρίσκονται σε δημόσιο χώρο και δεν συνιστούν ούτε παραβίαση της ιδιωτικότητας, ούτε κάτι αντίστοιχο.
Γιατί τον “προστατεύεις” Ανδρέα;
Σοφιστίες, σοφιστίες και σοφιστίες ο Γεωργάνας. Ο Κολοκοτρώνης μεγάλωσε γαλουχημένος με τα ανδραγαθήματα των παλληκαριών, των Σουλιωτών και των Μανιατών. Όχι με τον ραγιαδισμό του κάμπου που ήσαν ο συμβιβασμός με τους κατακτητές, οι τωρινές δηλαδή σουηδικές ιστοριούλες. Και ναι λοιπόν, παρόλο που μεγάλωσε με τέτοια δεν χύμαγε απερίσκεπτα στον εχθρό. Στο προκείμενο τώρα, η στάση του ανθρώπου που ξεροκατάπιε και έμεινε αδρανής μαθαίνει στα παιδιά την δουλοπρέπεια, όπως άλλωστε τόνισε ο αξιότατος δάσκαλος. Θα μπορούσε να σηκωθεί, να πάρει την γυναίκα και να φύγει αξιοπρεπώς ή τέλος πάντων κάτι άλλο που δεν θα θίγει την αξιοπρέπεια του. Όπως δηλαδή ο Καραϊσκάκης είναι μισή μερίδα αλλά παραταύτα αγωνίζεται και τον φοβούνται, έτσι κι ο δικός μας, παρόλο που ζύγιζε 56 κιλά θα μπορούσε να αντιδράσει με χίλιους δυο τρόπους ανδρισμού. Το ότι θα έπρεπε σώνει και καλά να πιαστεί στα μπουνίδια είναι κάτι που υπάρχει στο δικό σου μυαλό μόνο. Που είναι το δύσκολο;
Περιστατικο γνωριμιας μεταξύ Βορειοαμερικανου και Ελληνα Μεταναστη απο την Μακεδονια.
-Βορειοαμερικανος: Χαιρετε. Ειμαι ο κυριος ταδε και εβραιος στην καταγωγη.
-Ελληνας: Χαιρω πολυ, εγω ειμαι Ελληνας και Χριστιανος Ορθοδοξος.
Και κατι ακομα:
Η Μεγαλοσυνη των λαων δεν μετριεται με το στρεμμα. Με της καρδιας το πυρωμα μετριεται και με το αιμα. (Κωστής Παλαμάς)
Δάσκαλε, εάν θέλεις τη γνώμη μου είναι μάταιος κόπος να ψάχνεις νόημα στην ανοησία, διότι απλά δεν υπάρχει. Αυτός που έγραψε την εξυπνάδα, νόμιζε ότι έκανε χιούμορ, τίποτα παραπάνω. Σε χαίρομαι όταν λες πως αγνοείς τέτοια κείμενα και διδάσκεις τους μαθητές από την παράδοση του γένους. Ωραία συσχέτισες την σωματική αδυναμία με τον Καραϊσκάκη. Άφησε, λοιπόν, αυτούς που δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να πούν και ας αναφέρεις στα διψασμένα παιδιά το άδοξο τέλος αυτού του ήρωα. Το παράδειγμά του και ιδίως το τραγικό του τέλος πόσα χρήσιμα έχει να διδάξει σε μία νεολαία, που έχει εθισθεί στην παρορμητική αντίδραση, την ανύπαρκτη προετοιμασία και την θολωμένη κρίση. Απλά είχε την σοφία να καταλάβει ότι δεν μπορούσε να λύσει την πολιορκία της Ακρόπολης άμεσα, διότι ο στρατός του δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το εχθρικό ιππικό. Έτσι, προτίμησε την έμμεση προσέγγιση, την μόνη εφικτή και επειδή είχε το σθένος να την επιβάλει, χωρίς να θεωρηθεί δειλός, έπρεπε να φύγει από τη μέση. Αμέσως μετά η δική του στρατηγική θεωρήθηκε δειλία και η απρόσεκτη επίθεση μετατράπηκε σε σφαγή, όπως εκείνος προέβλεπε. Αλλά και ο Κολοκοτρώνης δεν αντιμετώπισε τον Ιμπραήμ σε ανοικτή μάχη, όχι γιατί φοβόταν, αλλά γιατί απλά δεν είχε τα μέσα. Τον αντιμετώπισε όπως επέβαλαν οι συνθήκες, με ανταρτοπόλεμο. Αυτά διδάσκουν οι ήρωές μας : σωστή κρίση και στάθμιση των δεδομένων, καλή προετοιμασία, θάρρος, για να έρθει το ευκταίο. Η βιασύνη και η προχειρότητα είναι κακοί δαίμονες του γένους μας και συνήθως οδηγούν σε καταστροφή.
@Σαραντης Τσιλιγγιρης 15 January 2016 at 06:51
Προσωπικῶς, γιὰ τὸν ἐαυτό μου δηλώνω ὅτι εἶμαι, ἐπὶ πλέον, Ἀνένδοτος Σκοταδιστής, Θρησκόληπτος, Ἐθνικιστής, Τουρκοφάγος. Μόνον ποὺ δὲν φθάνει νὰ δηλώνει κανεὶς κάτι ἀπὸ αύτά, ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶναι κιόλας. Ὅποιος ὀκνεῖ νὰ μελετήσει γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα μας, εἶναι, γιὰ μένα, χειρότερος κι ἀπὸ ἐκεῖνον πού, μὲ ἀντάλλαγμα ὑλικὰ ὠφελήματα ἢ ἀξιώματα, τὴν βλάπτει. Ἐνῶ ὁ ὀκνηρός, βλάπτει τὴν Πίστη, βλάπτει τὴν Πατρίδα, βλάπτει καὶ τὸν ἑαυτό του. Καὶ ὅποιος νομίζει ὅτι οι κραυγὲς ὠφελοῦν τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα ὅσο τὴν ὠφελεῖ ἡ μελέτη, ἐπίσης βλάπτει καὶ τὶς δύο.
Εἰδικῶς γιὰ τὸ βιβλίο Ἱστορίας τῆς Στ’ Δημοτικοῦ, οἱ συναναγνῶστες θὰ ἐνθυμοῦνται ὅτι τὸ κύριο ἐλάττωμμά του δὲν ἦταν οἱ θέσεις πού παρουσίαζε, ἀλλὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τὶς παρουσίαζε καὶ τὶς ἄφηνε νὰ εἶναι τελείως ἀστήρικτες. Διότι, ἐὰν οἱ συγγράψαντες εἶχαν ἐργασθεῖ, ἀντὶ νὰ κάνουν δημόσιες σχέσεις, θὰ μποροῦσαν νὰ παρουσιάσουν ἱστορικὰ στοιχεῖα, γιὰ παράδειγμα, σχετικὰ μὲ τὴν πρόοδο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πνευματικὴ καὶ ὑλική, ἐπὶ τῆς Ὑστέρας Τουρκοκρατίας (καὶ Ἑνετοκρατίας). Ὄμως, αὐτὸ θέλει κάποιο κόπο καὶ χρόνο, τὸν ὁποῖον οἱ νταραβεριτζῆδες ἐπὶ κεφαλῆς τῆς συγγραφικῆς ὁμάδος ἐδαπάνησαν σὲ δημόσιες σχέσεις σὲ δημοσιογραφικά, ἐκδοτικὰ καὶ πολιτικὰ γραφεία. Ὄχι, μόνον, λοιπόν, τὸ βιβλίο ἔριχνε στάχτη στὰ μάτια τῶν μαθητῶν, ἀλλὰ τοὺς ἔδενε καὶ τὰ χέρια γιὰ νὰ μὴν τὴν βγάλουν ποτέ ! Ἐδίδασκε, δηλαδή, ἐμπράκτως τὴν διανοητικὴ ὀκνηρία. Πρέπει νὰ λεχθεῖ, ὅτι καὶ τὰ προηγούμενα βιβλία εἶχαν αὐτὸ τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ τὸ βιβλίο τῆς ὁμάδος Ρεπούση, εἶχε συνταχθεῖ μὲ τοὐλάχιστον δεκαπλάσια προχειρότητα. Δέν φθάνει νὰ κραυγάζουμε ἀνάρθρως κατὰ τῶν μηδενιστῶν, πρέπει νὰ μποροῦμε νὰ ἀρθρώνουμε πλῆρες καὶ τεκμηριωμένο κατηγορητήριο. Σήμερα, πού οἱ μαρτυρίες ὑπάρχουν ἄφθονες στὸ διαδίκτυο, οἱ ὀκνηροὶ δὲν ἔχουν κανένα ἐλαφρυντικό. Γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς ἐνοχλεῖ τόσο τὸ νὰ τοὺς ὑπενθυμίζει κανεὶς τὴν ἐργασία πού ἀμέλησαν νὰ κάνουν.
Τέλος, ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ περιαυτολογήσω καὶ λίγο. Ἔχουμε καὶ ἄλλοι διεξαγάγει ἐθνικοὺς ἀγῶνες καί, μάλιστα, ἐκτὸς Ἑλλάδος καὶ μέσα σὲ ἐχθρικό κλῖμα γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἔχουμε κι ἐμεῖς τὶς διακρίσεις μας, σπανιώτερες κι ἀπὸ βραβεῖα Νομπέλ, διότι δὲν συνοδεύονταν ἀπὸ χρήματα. Καὶ μᾶς ἐνοχλεῖ νὰ τὶς θυμίζουμε, διότι τὸν πατριωτισμὸν δὲν τὸν ἔχομεν «είς τὴν ἄκραν τῆς γλώσσης ἢ είς τὴν ἀκωκὴν τῆς γραφῖδος», ἀλλὰ μέσα στὴν ψυχή μας.
@Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας
“Ἔχουμε κι ἐμεῖς τὶς διακρίσεις μας”
Λόγια, λόγια, λόγια αγαπητέ κ. Γεωργάνα. Αφήστε τις αοριστίες και πείτε μας, ας πούμε έστω στο πεδίο του πολιτικού αγώνος, πως έχετε αγωνιστεί; Είχατε ποτέ συγκροτημένη πολιτική δράση ή μήπως μόνον σχόλια κάνετε στο διαδίκτυο;
Εαν θέλετε βέβαια απαντάτε, η ανωνυμία του καθενός είναι δικαίωμα και σεβαστή, αλλά δράττομαι της ευκαιρίας αφού συνεχώς ψέγετε τους άλλους συμπατριώτες σας για χίλια μύρια πράγματα.
@Νατσιός Δ.
Αγαπητέ κ. Νατσιέ είσαι αδάμας. Προσπέρασε τους διαφόρους ξεροκαταπίνοντες …λέοντες και συνέχισε τον αγώνα τον καλό.
Μια ταπεινή συμβουλή προς τους υπολοίπους σχολιαστές, αν και πολλοί από αυτούς μπορεί να είναι μεγαλύτεροι από εμένα. Μη χαλάτε την ειρήνη μέσα σας, για ανθρώπους που αρέσκονται στο να επιδεικνύονται, να προσβάλλουν και να αντιπαρατίθενται. Προσωπικά τους αγνοώ. H αντιπαράθεση είναι το οξυγόνο τους.
Ο διαχειριστής του ιστοτόπου δεν έχει κανένα λόγο να συνετίσει κανέναν σχολιαστή, τα άρθρα του οποίου πυροδοτούν αντιδράσεις και αυξάνουν την επισκεψιμότητα του ιστοτόπου. Δεν τον συμφέρει.
Κε Νατσιέ, συγχαρητήρια για άλλη μια φορά για τα άρθρα σας και το έργο σας.
“Ἔχουμε κι ἐμεῖς τὶς διακρίσεις μας, σπανιώτερες κι ἀπὸ βραβεῖα Νομπέλ, διότι δὲν συνοδεύονταν ἀπὸ χρήματα.”
Μήπως είναι το “Νόϊμπλε”; το καινούργιο υπερ-βραβείο που προέρχεται από τις λέξεις “Νομπελ” και “Σόϊμπλε” και θα το απονέμει από φέτος ο ίδιος ο υπερ-ευρωπαϊκός υπερ-καγκελάριος κ.κ. Σόϊμπλε σε όσους συνεισφέρουν ουσιαστικά στο βάθεμα της γερμαν…. ε, συγνώμη, της “ευρωπαϊκής ιδέας” στον υπανάπτυκτο, οκνηρό, βρωμερό και τρισάθλιο Νότο;
Είναι άλλωστε το μόνο βραβείο που σίγουρα δεν θα συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ….
Τι τα θέτε κυρ-Γεωργάνα μου … όπως λένε “ουδείς προφήτης στον τόπο του”. Δεν είναι άνθρωποι αυτοί … δεν είναι! Τους βλέπετε! Και πάλι καλά… τον άλλο τον κακομοίρη τον Καποδίστρια βλέπετε πως του φέρθηκαν. Μη με παρεξηγήσετε, ξέρω ότι δεν συγκρίνονται να μεγέθη, μπορεί να μην πήρε κάτι καλύτερο από Νόμπελ αλλά κάτι έκανε κι αυτός. Να τα λέμε όλα.
Ή ο άλλος, ο Κυριάκος … βλέπετε πόσο σκαιότατα του φέρονται. Μη δουν αυτοδημιούργητο, ικανό και, πάνω απ’όλα, καθόλου νεοφιλελευθερο, αμέσως να πέσουν να τον φανε.
Να σας πω κάτι, με όλο το θάρρος; Δεν τους αξίζετε! Δεν αξίζουν να διαβάζουν τα σχόλια σας!
Μια είναι η δικαιότερη τιμωρία που τους αρμόζει. Να μην τους δώσετε τη χάρη να ξαναγράψετε εδώ! Ως πότε θα επιτρέπετε αυτά τα σχολιαστικά διαμάντια να ρίχνονται τοις κυσί; Τιμωρείστε τους και σε ένα μήνα … άντε σε δυο το πολύ, θα σας εκλιπαρούν να επιστρεψετε!
Όχι κ.Γεωργάνα μην ακούτε τον Δείμο,μην φύγετε.Μια χαρά αρέσει σε μας,την πλειοψηφία,να σας βλέπουμε να τους γλεντάτε.Γιατί και τον…Κυριάκο ποιοί είναι άραγε εκείνοι που πέσαν να τον φάνε;Πρώτος απ’όλους ο περιθωριακός αποτυχημένος μηχανορράφος της Ραφήνας,τον οποίο κυριολεκτικά ξεκοίλιασε την περασμένη Κυριακή,μαζί με τον Γεωργιάδη,και αμέσως μετά τα…αφεντικά του δολοπλόκου,δηλαδή ο αγράμματος κομμουνιστής και οι συμμορίτες του,που παριστάνουν την Κυβέρνηση.Αυτούς (και τους πάσης φύσεως ομοσταύλους τους) να δεις πώς θα τους ξεκοιλιάσει πολύ σύντομα.
@ γεωργανας
Τα περι αγωνων, οκνηριας και τουρκοφαγιας σημαινουν οτι ακομα δεν μπηκες στην ουσια του προβληματισμου που εθεσε ο Νατσιός. Οι κοινωνικες σχεσεις απαιτουν γρηγορα αντανακλαστικα αντιδρασης/αντιστασης σε καθε χωρο και ιδιαιτερα σε οργανωμενο εργασιακο γιατι αναπαραγουνν την ζωτικότητα του ζωντανου εαυτου μας. Αλλα εσυ τ’ ριξες στους μνημονιακούς καφεδες, την υπερτερα δυναμη του εχθρου, τα παλληκαρια του πληκτρολογιου και αλλα νευρωτικα που δηλωνουν ενα ρηχο γιουρουσι λογου.
Παρτο χαμπαρι φιλε και ντεμεκ μεταρρυθμιστη. Αν δεν σταματησεις να επιπλεεις σαν κουσουρι μεσ’ στη βαλαντωμενη σκεψη σου, θα καταντησεις να τετραποδιζεις και να ξεροκαταπινεις μπροστα στις οστρακοδερμες προκλησεις του καθε κερατα για και μπαλωσεις τις ξυνες αναγκες σου. _
Ξαναδιάβασα με προσοχή τον κ. Γεωργανά και μου αρέσουν τα επιχειρήματά του. Για το θέμα της
κατάρρευσης της Αυτοκρατορίας θα έλεγα ότι οι πιό σημαντικοί παράγοντες ήταν η καταστροφή των θεμάτων της Ανατολίας και το “”free-trade” agreement” με τους Γενουάτες (ενώ οι έλληνες/βυζαντινοί πλήρωναν δασμούς/φορους). Καλύτερα τα αναλύει ο Καθηγητής του UCLA Σπυρίδων Βρυώνης στο βιβλίο του The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization from the Eleventh through the Fifteenth Century. Τα γνωρίζετε βέβαια καλύτερα από εμένα αλλά προσθέτω την αναφορά για τον τυχόν αναγνώστη. Για τον τυχαίο αναγνωστη και πάλι συνιστώ να διαβάσει τα βιβλία του Βρυώνη για το πογκρόμ των Τ. εναντίων των Ελλήνων 6-7 Σεπ 1955 The Mechanism of Catastrophe: The Turkish Pogrom Of September 6 – 7, 1955, And The Destruction Of The Greek Community… και το βιβλίο του περί του πως οι Τ. επιδιώκουν να επηρεάσουν το Κογκρέσο χρηματίζοντας Πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες κτλ ώστε να περάσουν την πολιτική τους πχ να μην αναγνωρίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων την γενοκτονία των Αρμενίων The Turkish State and History: Clio Meets the Grey Wolf
Ἐκεῖνο πού χαίρομαι εἶναι ὅτι, πράγματι, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ σχόλια, ἔχω τὸ χάρισμα να ξετρυπώνω τοὺς πατριδοκαπήλους, ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ τὴν κουκούλα. Καί, φυσικά, μεταξὺ τῶν σχολιαστῶν τοῦ «Ἀντιβάρου», ὅπως καὶ μέσα στὸν πληθυσμό, τὰ παλληκάρια τῆς φακῆς εἶναι ἡ μεγάλη πλειοψηφία. Παρήγορο εἶναι ὅτι ὑπάρχει καὶ ἡ μειοψηφία, ἡ ὁποία προσπαθεῖ, μὲ λόγους συνετούς, νὰ συγκρατήσει τοὺς τρελλαμένους. Μόνον ποὺ οἱ τρελλαμένοι δὲν παίρνουν ἀπὸ λόγια, οὔτε ἀπὸ φιλικὲς νουθεσίες. Γιατί ; Μὰ διότι δὲν πιστεύουν αὐτὰ πού γράφουν ἔτσι κι ἀλλιῶς. Δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ βοηθήσουν τὴν πατρίδα, ἀλλὰ νὰ ἐπιδείξουν τὸν δῆθεν πατριωτισμό τους ἤ, ἀκόμη περισσότερο, τὸν δῆθεν ἀντιπατριωτισμὸ τῶν ἄλλων.
Ἀφοῦ ἔχουν ἀποδείξει, καὶ μία καὶ δύο καὶ τρεῖς φορές, τὴν ἀνικανότητα καὶ τὴν ἀπροθυμία τους γιὰ συζήτηση, λογικὸν εἶναι νὰ ἀκολουθεῖ ἡ αὐτογελοιοποίησις. Καὶ ἡ ἱεροσυλία, ἀφοῦ δὲν διστάζουν, ὅπως φαίνεται, νὰ ἐπικαλεσθοῦν, ὡς ἔμπνευση τῆς ἀνοησίας των, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια.
Αύτὰ τὰ παλληκάρια τῆς φακῆς εἶναι πού πετᾶνε καφέδες καί, συγχρόνως, θεωροῦν εὐαγγέλιο τὶς βαροῦφες ἐκείνων ποὺ ἐπαιτοῦν Εὐρωομόλογα. Ὁμολογουμένως εἶναι διασκεδαστικὸ θέαμα κακομοιριᾶς καί, μαζί, θράσους. Τὸ μόνο δυσάρεστο εἶναι ὅτι μὲ τὶς φωνές τους ξύπνησαν, τελικῶς, καὶ τὸν Σώυμπλε, ὁ ὁποῖος, ὅπως φαίνεται, τὸ γλεντᾶ δεόντως. Κάθε ἐκδήλωση συλλογικῆς ἀνοησίας, ἀπὸ τὴν ἐγκατάλειψη τῆς μεταρρυθμίσεων Γιαννίτση στὸ Ἀσφαλιστικό, μέχρι τὶς κουτοπονηρίες Κατρουλάγκου συνεπάγεται μία περαιτέρω μείωση τοῦ βιοτικοῦ μας ἐπιπέδου. Στὴν ἀρχή, ὅλος ὁ ὑπόλοιπος κόσμος άποροῦσε μὲ τὴν αὐτοκαταστροφικότητά μας. Τώρα, τὴν συνήθισε καί τὴν ἀπολαμβάνει.
Μπράβο κυρ-Γεωργάνα μας. Εξαιρετικό σχόλιο! Έτσι, τσακίστε τους οκνηρούς, άπληστους επαίτες του Βαλκανιστάν. Μόνο συσσίτια τους πρέπουν και να τους μαζεύουν τα κάρα του δήμου.
Συνεχίστε έτσι και το “Νόϊμπλε – 2016” θα είναι δικό σας και αυτό!
ΥΓ Απορώ τι δουλειά έχει και συγχρωτίζεται ένας τέτοιος υπέρλαμπρος ευρωπαϊκός αστήρ με τους βαλκάνιους κατιμάδες. Η σιωπή σας νομίζω ότι είναι το μόνο όπλο για να τους τιμωρήσετε όπως τους πρέπει. Είναι σκληρή τιμωρία, αλλά δίκαιη. Μην το καθυστερείτε άλλο!
εδω δυο υπεροχα κειμενα για τον πολιτισμικο μαρξισμο που εξηγουν τα παντα. δειτε και τα βιντεο
αν θες δημητρη βαλτα ξεχωριστα
http://ethnikismos.net/2016/01/30/%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B5/
http://ethnikismos.net/2016/01/31/%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B5-2/