Οι νάρκες του παγκόσμιου οικονομικού γίγνεσθαι
Του Βασίλη Κυρατζόπουλου
Στις 8/11/2011, η «οικονομικά κατεστραμμένη» Ελλάδα, όταν διέθεσε έντοκα γραμμάτια δημοσίου ύψους ενός δις. Ευρώ, διάρκειας 26 εβδομάδων, με επιτόκιο 4,89%, οι επενδυτές κάλυψαν το εν λόγω ποσό κατά 2,91 φορές. Το ίδιο επαναλήφθηκε και στις 15/11/2011, όπου για απόδοση 4,63% το ποσό του ενός δις. υπερκαλύφθηκε 2,94 φορές. Δηλαδή στην Τράπεζα Ελλάδος σε μία εβδομάδα προσφέρθηκαν περίπου 5,85 δις. Ευρώ. Στις 23/11/2011 η «παγκόσμια οικονομική δύναμη» Γερμανία, διέθεσε κρατικά ομόλογα 6 δις. Ευρώ, 10ετούς αξίας, με επιτόκιο περίπου 2% και βρήκε αγοραστές μόνο για τα 3,64 δις. Γιατί;
Το ζήτημα δικαιολογήθηκε, μεν για την Ελλάδα η βραχυπρόθεσμη απόδοση, δε για την Γερμανία το χαμηλό επιτόκιο. Από την άλλη διαπιστώσαμε ότι οι βραχυπρόθεσμες ανάγκες του Ελληνικού δημοσίου καλύφθηκαν υπέρ αρκετά χωρίς την απειλή «6η δόση ή πτώχευση» και η «σίγουρη» Γερμανική οικονομία δεν προσέλκυσε επενδυτές…
Συμφωνούμε ότι η μισή αλήθεια είναι αυτή. Όταν επαναλαμβάνεται η ίδια κατρακύλα και στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., επιβάλλεται να σκύψουμε με μεγαλύτερη προσοχή στα στατιστικά δεδομένα που εκδίδει η Παγκόσμια Τράπεζα. Εκεί θα διαπιστωθεί η πραγματική αλήθεια, που τρομάζει τον Δυτικό Κόσμο, εκεί κείται η κεντρική ιδέα των συζητήσεων «συστήματος Μερκοζί»[1].
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, με ψυχραιμία και χρησιμοποιώντας μια κατανοητή γλώσσα για κάθε Δυτικό Πολίτη.
Οι μάταιες προσδοκίες του συστήματος Bretton Woods
Το 1944 ενώ συνεχίζονταν οι μάχες, το αποτέλεσμα είχε ήδη κριθεί και ήταν ορατή η επικράτηση των Συμμαχικών Δυνάμεων. 730 αντιπρόσωποι των 44 συμμαχικών χωρών συγκεντρώνονται στο Bretton Woods της New Hampshire για να συζητήσουν την ανοικοδόμηση της παγκόσμιας οικονομίας, που είχε καταστραφεί. Αν και το μεγαλύτερο τμήμα του παγκόσμιου χρυσού βρίσκονταν στις αποθήκες της Βασιλείας στην Ελβετία, τα γεγονότα επαλήθευσαν τις αλήθειες του John Maynard Keynes[2], ότι υπήρχαν άλλα μέτρα πλουτισμού, και η αξία των εθνικών νομισμάτων δεν συνάγονταν μόνο από το απόθεμα του χρυσού κάθε χώρας. Έτσι η αναζήτηση μίας νέας παγκόσμιας νομισματικής πολιτικής και κανόνων εμπορικών συναλλαγών μεταξύ εθνο-κρατών κατάληξε στην ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ΔΝΤ (International Monetary Funds, IMF) και της Παγκόσμιας Τράπεζας (International Bank for .Reconstruction and Development, IBRD).
Στην συνδιάσκεψη επισημαίνεται ότι για την παγκόσμια ειρήνη πρέπει να εξαλειφθούν οι οικονομικές διαφορές που δημιουργεί η φιλελεύθερη οικονομία μεταξύ αναπτυγμένων και υποανάπτυκτων χωρών και για αυτό είναι απαραίτητη η κρατική παρεμβατικότητα. Έτσι η Παγκόσμια Τράπεζα θα στήριζε την ανάπτυξη δανείζοντας χαμηλότοκα τις κεντρικές Τράπεζες των χωρών μελών της[3]. Συλλαμβάνεται η ιδέα της ελεγχόμενης νομισματικής ισορροπίας μεταξύ των εθνικών νομισμάτων, γεγονός που είχε ταλαιπωρήσει την ανθρωπότητα τον 19ο αιώνα (επίσης κοίτα υποσημείωση [2]). Την σχετική ρύθμιση αναλαμβάνει το IMF. Στην αρχή επιλέγεται ως σημείο αναφοράς ο χρυσός, που είχε αξία 35$ ΗΠΑ η ουγκιά.
Ως προς την αποστολή του IMF, κάθε εθνικό νόμισμα θα άξιζε σε συνάρτηση της συνεισφοράς και του μεριδίου του εθνο-κράτους στον παγκόσμιο πλούτο. Όμως οι συναρτήσεις, που καλύπτουν την εν λόγω προσπάθεια:
· τρίζουν με την ίδρυση της Comecon τον Ιανουάριο του 1949,
· δέχονται μεγάλο πλήγμα, με την απόφαση αποδέσμευσης του δολαρίου ΗΠΑ, από τις ισοτιμίες του χρυσού τον Αύγουστο του 1971,
· διαλύονται με τα νέα προϊόντα (CDO, CDS, BISTRO κ.ά.) των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της δεκαετίας του 1990.
Έτσι μετά τη δεκαετία του 1990, το εικονικό νόμισα SDR, η διεθνής αναλογούσα οικονομική δύναμη Quota, και το κοινά αποδεκτό μέτρο σύγκρισης ΑΕΠ δεν εκφράζουν και πολλά. Με επαναλαμβανόμενες Γενικές Συνελεύσεις το IMF, προσπαθεί να διορθώσει τις συναρτήσεις και επιβάλλεται στη Διεθνή Τράπεζα, ούτως ώστε να ελέγχει τους κρατικούς δανεισμούς, ως προς τα έργα. Τότε εμφανίζονται οι «διεθνείς οικονομικοί οίκοι» με διάφορες προτάσεις και μεθοδεύσεις. Χάνεται ο παγκόσμιος έλεγχος με το μη εθνικό νόμισμα του Ευρώ και παράλληλα η ιδέα του Bretton Woods.
Ο Πίνακας χρεών της Παγκόσμιας Τράπεζας
Όπως αναλύεται και στην προηγούμενη ενότητα, πρέπει όσο το δυνατόν νωρίτερα να απομακρυνθούμε από τα εικονικά σημεία αναφοράς μέτρησης ευημερίας των εθνο-κρατών, που είναι προϊόν μαθηματικών συναρτήσεων και να επανέλθουμε σ’ απλά δεδομένα (ίσως και απλουστευμένα) έχοντας υπ’ όψη τις σύγχρονες πολιτικές, που εκρέουν από το Διεθνές Δίκαιο. Δηλαδή να μετατρέψουμε τα χρέη σ’ ένα αποδεκτό νόμισμα σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο (π.χ. τον 6/2011) με τα δεδομένα της επικρατούσας νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και να τα αναγγείλουμε με μία απλή μορφή, κατανοητή σ’ όλους.
Οι προϋποθέσεις αυτές μπορούν να έχουν ένα κοινά αποδεκτό οργανισμό, π.χ. τα Ηνωμένα Έθνη τα οποία:
· συνεργάζονται με την Παγκόσμια Τράπεζα (που έχει σημείο αναφοράς το Δολάριο των ΗΠΑ),
· καθορίζουν τα σύνορα,
· με το Διεθνές Δίκαιο, καθορίζουν κανόνες (από διεξαγωγή πολέμου μέχρι εκμετάλλευση θάλασσας)
· φυλάσσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Έχοντας υπ’ όψη τα προαναφερόμενα, επεξεργαστήκαμε τον πίνακα Ι{α} της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο οποίος είναι ταξινομημένος σύμφωνα με τα συνολικά χρέη των εθνο-κρατών ανά τομείς (στήλες [3] – [7]), τα οποία πρέπει να εξοφλήσουν οι πολίτες τους (στήλη [10]) εκμεταλλευόμενοι την επικράτεια της χώρας (στήλη [11]), τα χωρικά ύδατα (στήλη [15]) και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των θαλασσών τους (στήλη [14]), όπως οι διεθνείς νόμοι ορίζουν.
Με την πρώτη ανάγνωση διαπιστώνουμε ότι οι πέντε μεγαλομέτοχοι της Παγκόσμιας Τράπεζας οφείλουν το 46,37% του παγκόσμιου χρέους, που ανέρχεται στα 38.526.583.000.000 $ ΗΠΑ (38,5 τρις εκατομμύρια). Μήπως μας θυμίζει Proton Bank; Εμείς το μεγαλομέτοχο που οικειοποιούνταν τα λεφτά της τράπεζας δια μέσου των επιχειρήσεών του, τον φυλακίσαμε. Η παγκόσμια έννομη τάξη τι θα κάνει;
Οι μεγαλομέτοχοι θα ισχυριστούν ότι διαθέτουν τις δυνατότητες να εξοφλήσουν, ενώ οι μικρότερες οικονομίες, που στερούνται τα αντίστοιχα μέσα αδυνατούν να πληρώσουν έστω και τα λιγοστά χρέη τους. Μία από αυτές τις χώρες, ως προς τους «οίκους αξιολόγησης», είναι η Ελλάδα (που το μερίδιο του χρέους της ανέρχεται στο 0,7%) και καταλαμβάνει ως προς τους εν λόγω οίκους την πρώτη θέση. Όμως όταν αξιολογούμε τις δυνατότητες κάθε χώρας (άτομα, εδάφη, θάλασσα) ως προς τα χρέη της, θα εκπλαγούμε. Αναλυτικότερα:
· Ως προς το χρέος ανά άτομο (Πίνακας {Ι}β στήλη [12]) η Ελλάδα καταλαμβάνει την 19η θέση. Δηλαδή κάθε Έλληνας πολίτης οφείλει 54.211,77 $ ΗΠΑ, έναντι του 4,3 εκ.$ ΗΠΑ του Λουξεμβουργιανού και 500.000 $ ΗΠΑ του Ιρλανδού.
· Ως προς το τετραγωνικό μέτρο της επικράτειας η Ελλάδα πρέπει να αποδώσει 4.420,5 $ ΗΠΑ (και καταλαμβάνει την 17η θέση, Πίνακας {Ι}β στήλη [13]), έναντι της επικράτειας του Λουξεμβούργου που πρέπει να αποδώσει 829.902,17 $ ΗΠΑ, της Μάλτας 154.398,73 $ ΗΠΑ και της Ολλανδίας 63.920,42.$ ΗΠΑ
· Εάν τώρα προσθέσουμε και την ΑΟΖ, το χρέος της Ελλάδος ανά τετραγωνικό μέτρο εκμεταλλεύσιμου χώρου θα μειωθεί στα 914,98 $ ΗΠΑ και η χώρα μας θα καταλαμβάνει την 20η θέση (Πίνακας {Ι}β στήλη [18]), έναντι του Βελγίου που ανέρχεται στα 41.172,23 $ ΗΠΑ και της Γερμανίας 13.567,11 $ ΗΠΑ.
Μετά από το σοκ της έκπληξης θα μας κυριεύσει ο θυμός. Θα αναρωτηθούμε «μα γιατί αυτά τα πάθη;», γιατί ο άδικος χαμός των πέντε συμπολιτών μας στις διαδηλώσεις; Γιατί οι εκατοντάδες τραυματίες (που αποκρύφτηκαν απ’ όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης); γιατί οι συνταξιούχοι να καταδικάζονται σε συντάξεις εξολόθρευσης[4]; και οι άνεργοι σε πείνα; Και αν θέλετε γιατί διαμελίστηκε η Λιβύη που είχε μηδέν χρέη;
Ας δούμε τα του οίκου μας
Πριν εκφράσουμε την δική μας εκδοχή σ’ ότι αφορά τα ερωτήματα που θέσαμε, πρέπει να εξετάσουμε και τις δικές μας αδυναμίες. Πρέπει να δούμε πως διαμορφώθηκαν τα 583 δις $ ΗΠΑ χρέος, που το 49,1% ανήκει στο δημόσιο (Πίνακας {Ι}α στήλη[3]).
Ο δημόσιος τομέας της Ελλάδος ως προς τους επίσημους απολογισμούς του κράτους (Πίνακας {ΙΙ}α) παρουσίασε για τελευταία φορά κέρδη το 1993 (κοίτα Πίνακα {ΙΙ}α στήλη [4], οικονομικό έτος 1992). Δηλαδή μετά από το 1993 το δημόσιο για να ισοσκελίσει τα έξοδά του σταθερά και συνέχεια προσφεύγει σε δανεισμό. Απ’ ότι βλέπουμε στον Πίνακα {ΙΙ}α από το 1994 μέχρι και το 2007 το δημόσιο κάθε έτος δανείζεται από 29 μέχρι 32 δις. Ευρώ. Βέβαια έχουμε μία περίεργη ανάκαμψη στα έτη 2000 – 2003, όπου είχαν σημειωθεί τα 13 παράνομα swaps, που είχαν οργανωθεί από τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας (παρέα με τους συμβούλους του) και τη Goldman Sachs’. Ο έλεγχος ξεφεύγει την περίοδο 2008 – 2010 (σύνολο 220,6 δις. Ευρώ, που ισοδυναμεί με το 34,33% του συνολικού δανεισμού). Η αλήθεια είναι ότι για να ισοσκελιστεί ο απολογισμός σε 18 έτη η χώρα δανείστηκε 642,4 δις. Ευρώ.
Αρχές της εν λόγω περιόδου, το εξωτερικό χρέος του δημοσίου ανέρχονταν σε 42,4 δις. Ευρώ και τέλος της περιόδου σε 298,8 δις. Ευρώ (Πίνακας {ΙΙ}β). Ακριβώς εδώ πρέπει να σημειώσουμε την αντίστοιχη διαφορά ανά τομέα. Ως προς τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας:
|
Period |
General Gov/nt [3] |
Monetary Auth. [4] |
Banks [5] |
Other Sectors [6] |
Direct Inv. Inter Company [7] |
Total [8] |
|
2003 – Q4 |
126.985 |
19.391 |
35.427 |
21.602 |
1.171 |
204.577 |
|
2008 – Q4 |
267.185 |
49.194 |
154.749 |
29.576 |
3.908 |
504.612 |
|
2011 – Q2 |
258.781 |
139.908 |
160.031 |
21.974 |
2.632 |
583.326 |
Πίνακας ΙΙΙ Σύγκριση, αύξησης χρέους ανά τομείς
Πηγή: Παγκόσμια Τράπεζα, δεδομένα σε εκατ. $ ΗΠΑ
Επεξεργασία: Βασίλης Κυρατζόπουλος
Από ότι βλέπουμε στον Πίνακα ΙΙΙ, όπου δεν αναμειγνύονται πολιτικά πρόσωπα, το χρέος ελαττώνεται ή/και παραμένει μικρό. Ενώ στην χώρα δεν σημειώνονται μεγάλες επενδύσεις, έχουμε μία ξέφρενη αύξηση χρέους στον χρηματοπιστωτικό τομέα (στήλες [4] και [5]), που ή θα δικαιολογηθεί με τα Ολυμπιακά έργα ή προ παραγραφής πρέπει να επέμβει ο Οικονομικός Εισαγγελέας της χώρας.
Άρα πριν ανακοινωθεί η ΑΟΖ της Ελλάδας, πρέπει να διαφυλαχτούμε από τους αετονύχηδες και από τους μεσίτες, που κυκλοφορούν στα υψηλά (και ανώτατα) κλιμάκια της διοίκησης του κράτους. ΄Έτσι θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στο 0,7.% μερίδιο χρέους μας, χωρίς κανενός υποδείξεις.
Είναι φανερό ότι δεν βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση, αλλά σε κοινωνική και πνευματική!
|
ΟΙΚ. ΕΤΟΣ |
ΝΟΜΟΣ ΦΕΚ Απολογισμού του Κράτους [2] |
ΣΥΝΟΛΟ ΕΣΟΔΩΝ [3] |
ΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΕΣΟΔΑ [4] |
||
|
ΔΡΧ |
ΕΥΡΩ |
ΔΡΧ |
ΕΥΡΩ |
||
|
1992 |
2176-30/12/1993 ΦΕΚ Α-215 |
11.965.245.810.741,00 |
35.114.441.117,36 |
-26.573.046,00 |
-77.983.,99 |
|
1993 |
2276-29/12/1994 ΦΕΚ Α’-239 |
5.720.139.635.170,00 |
16.786.910.154,57 |
10.314.465.018.041,00 |
30.269.890.001,59 |
|
1994 |
2368-29/12/1995 ΦΕΚ Α-262 |
6.689.142.791.496,00 |
19.630.646.490,08 |
11.385.066.023.884,00 |
33.411.785.836,78 |
|
1995 |
2449-31/12/1996 ΦΕΚ Α-280 |
7.779.539.170.994,00 |
22.830.635.864,99 |
11.008.803.544.514,00 |
32.307.567.261,96 |
|
1996 |
2559-30/12/1997 ΦΕΚ Α’-274 |
8.497.818.026.653,00 |
24.938.570.877,93 |
12.388.645.726.472,00 |
36.356.994.061,55 |
|
1997 |
2674-31/12/1998 ΦΕΚ Α-294 |
10.106.996.838.239,00 |
29.661.032.540,69 |
12.283.968.280.509,00 |
36.049.796.861,36 |
|
1998 |
2780-30/12/1999 ΦΕΚ Α-297 |
11.386.435.670.286,00 |
33.415.805.342,00 |
9.991.581.270.043,00 |
29.322.322.142,46 |
|
1999 |
2876-29/12/2000 ΦΕΚ Α-288 |
12.843.023.628.765,00 |
37.690.458.191,53 |
8.409.977.051.717,00 |
24.680.783.717,44 |
|
2000 |
2979-31/12/2001ΦΕΚ Α-298 |
14.666.692.536.099,00 |
43.042.384.552,01 |
6.936.055.116.816,00 |
20.355.260.797,70 |
|
2001 |
3167-2/7/2003 ΦΕΚ Α-179 |
16.603.443.571.737,00 |
48.726.173.358,00 |
3.992.605.000.777,00 |
11.717.109.319,96 |
|
2002 |
3285-16/11/2004 ΦΕΚ Α-220 |
15.142.253.023.166,60 |
44.438.013.274,15 |
8.418.897.922.639,54 |
24.706.963.822,86 |
|
2003 |
3415-22/11/2005 ΦΕΚ Α-284 |
15.773.296.236.767,20 |
46.289.937.598,73 |
10.448.213.867.171,10 |
30.662.403.131,83 |
|
2004 |
3509-16/11/2006 ΦΕΚ Α-250 |
16.772.206.572.570,80 |
49.221.442.619,43 |
13.376.757.897.717,20 |
39.256.809.677,82 |
|
2005 |
3611-23/11/2007 ΦΕΚ Α-261 |
17.194.670.716.751,90 |
50.461.249.352,17 |
13.621.804.702.688,30 |
39.975.949.237,53 |
|
2006 |
3720-26/11/2008 ΦΕΚ Α-242 |
18.868.822.903.264,80 |
55.374.388.564,24 |
11.158.843.839.144,10 |
32.747.890.943,93 |
|
2007 |
3809-11/12/2009 ΦΕΚ Α-228 |
19.987.623.593.845,10 |
58.657.736.152,15 |
19.600.337.878.431,00 |
57.521.167.654,97 |
|
2008 |
3829-25/2/2010 ΦΕΚ Α-32 |
21.072.844.431.985,10 |
61.842.536.851,02 |
22.172.656.581.308,20 |
65.070.158.712,57 |
|
2009 |
3930-10/3/2011 ΦΕΚ Α-47 |
19.715.193.580.049,40 |
57.858.235.011,15 |
33.388.239.184.602,50 |
97.984.561.070,00 |
|
|
Σύνολο |
250.785.388.738.581,00 |
735.980.597.912,20 |
218.896.918.906.475,00 |
642.397.414.252,31 |
Πίνακας ΙΙ{α}: Απολογισμός του Κράτους και δανεισμός προς κάλυψη εξόδων (στήλη [4])
Πηγή: Εθνικό τυπογραφείο
Επεξεργασία: Βασίλης Κυρατζόπουλος
|
ΟΙΚ. ΕΤΟΣ |
ΝΟΜΟΣ ΦΕΚ Ισολογισμού του Κράτους [5] |
Δημόσιο Χρέος [6] |
Ετήσια Προσαύξηση [7] |
||
|
ΔΡΧ |
Ευρώ |
ΔΡΧ |
Ευρώ |
||
|
1992 |
2177-30/12/1993 -ΦΕΚ Α’ 215 |
14.443.590.545.132,00 |
42.387.646.500,75 |
|
|
|
1993 |
2277-29/12/1994-ΦΕΚ Α’ 239 |
20.553.110.022.955,00 |
60.317.270.793,71 |
6.109.519.477.823,00 |
17.929.624.292,75 |
|
1994 |
2369-29/12/1995-ΦΕΚ Α-262 |
24.108.966.769.445,00 |
70.752.653.762,13 |
3.555.856.746.490,00 |
10.435.382.968,42 |
|
1995 |
2450-31/12/1996-ΦΕΚ Α-281 |
27.905.346.411.850,00 |
81.893.899.961,41 |
3.796.379.642.405,00 |
11.141.246.199,28 |
|
1996 |
2560-30/12/1997-ΦΕΚ Α’-275 |
36.246.173.190.500,00 |
106.371.748.174,62 |
8.340.826.778.650,00 |
24.477.848.213,21 |
|
1997 |
2675-31/12/1998-ΦΕΚ Α-295 |
39.039.818.911.731,00 |
114.570.268.266,27 |
2.793.645.721.231,00 |
8.198.520.091,65 |
|
1998 |
2781-30/12/1999-ΦΕΚ Α-298 |
41.552.067.402.686,00 |
121.942.971.101,06 |
2.512.248.490.955,00 |
7.372.702.834,79 |
|
1999 |
2877-29/12/2000-ΦΕΚ Α-289 |
44.117.185.819.691,00 |
129.470.831.459,11 |
2.565.118.417.005,00 |
7.527.860.258,05 |
|
2000 |
2980-31/12/2001-ΦΕΚ Α-299 |
47.512.362.451.775,00 |
139.434.666.036,02 |
3.395.176.632.084,00 |
9.963.834.576,92 |
|
2001 |
3168-2/7/2003-ΦΕΚ Α-180 |
49.930.904.948.459,00 |
146.532.369.621,30 |
2.418.542.496.684,00 |
7.097.703.585,28 |
|
2002 |
3286-16/11/2004-ΦΕΚ Α-221 |
53.671.024.561.237,40 |
157.508.509.350,66 |
3.740.119.612.778,40 |
10.976.139.729,36 |
|
2003 |
3416-22/11/2005-ΦΕΚ Α-285 |
58.378.389.903.807,10 |
171.323.227.890,85 |
4.707.365.342.569,74 |
13.814.718.540,19 |
|
2004 |
3510-16/11/2006-ΦΕΚ Α-251 |
67.410.853.561.633,50 |
197.830.824.832,38 |
9.032.463.657.826,34 |
26.507.596.941,53 |
|
2005 |
3612-23/11/2007-ΦΕΚ Α-262 |
72.968.899.388.020,30 |
214.142.037.822,51 |
5.558.045.826.386,80 |
16.311.212.990,13 |
|
2006 |
|
76.739.450.572.181,80 |
225.207.485.171,48 |
3.770.551.184.161,53 |
11.065.447.348,97 |
|
2007 |
3810-11/12/2009-ΦΕΚ Α-229 |
81.712.352.360.971,30 |
239.801.474.280,18 |
4.972.901.788.789,52 |
14.593.989.108,70 |
|
2008 |
3830-25/2/2010-ΦΕΚ Α-33 |
89.381.569.796.960,50 |
262.308.348.633,78 |
7.669.217.435.989,20 |
22.506.874.353,60 |
|
2009 |
3931-10/3/2011-ΦΕΚ Α-48 |
101.829.594.840.698,00 |
298.839.603.347,61 |
12.448.025.043.737,69 |
36.531.254.713,83 |
Πίνακας ΙΙ{β}: Γήρανση Δημόσιου Χρέους όπως ανακοινώνει το Ελληνικό Κράτος
Πηγή: Εθνικό Τυπογραφείο
Επεξεργασία: Βασίλης Κυρατζόπουλος
Ελλάδα, αποδιοπομπαίος τράγος;
Μετά από προσεκτική μελέτη των αριθμών, διαπιστώνουμε το κοινό μυστικό όλων των συνετών ανθρώπων, ότι μία ολιγοπωλιακή χώρα, που έχει το 0,7% του εγγεγραμμένου χρέους στην Παγκόσμια Τράπεζα, με μεγάλες δυνατότητες (όπως, ναυτιλία, ανεκμετάλλευτα πλούτη σε ΑΟΖ και με πάρα πολλά τουριστικά θέρετρα) δεν είναι δυνατόν ούτε να πτωχεύσει αλλά και σε όσο δυσμενή θέση και αν βρεθεί, δεν μπορεί να επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία. Άρα μένει το ερώτημα. Γιατί η Ελλάδα;
Θα απαντήσουμε με διάφορα σενάρια (έστω και συνομωσίες). Όπως:
Α)Να χρησιμοποιηθεί ως δειγματικός χώρος (μοντέλο) προς αντιμετώπιση της προκείμενης Ευρωπαϊκής ύφεσης: Εφόσον η οικονομία της Ελλάδας βασίζεται σε τρεις πυλώνες παροχής υπηρεσιών (τουρισμός, ναυτιλία, τράπεζες), ως προς την παραγωγή της δεν αντιπροσωπεύει την βιομηχανοποιημένη Ευρώπη. Από την άλλη κάθε μέτρο που λαμβάνεται για να ελαττωθεί η καταναλωτική πίστη (μείωση μισθών, αύξηση φόρων) βραχυπρόθεσμα σε ολιγοπωλιακή αγορά δεν επηρεάζει τις τιμές. Άρα δεν είναι δυνατό το δείγμα Ελληνική επικράτεια να αντιπροσωπεύει την Ε.Ε.
Β)Να χρησιμοποιηθεί ως ενέχυρο από τις Ευρωπαϊκές Τράπεζες: Με διάφορες συμβάσεις (όπως EUREKA, Μεσοπρόθεσμο κ.τ.λ.), οι εκποιημένες δημόσιες αξίες της Ελλάδος για εύλογο χρονικό διάστημα που βολεύει τους τραπεζίτες να παραχωρηθούν ως ενέχυρα σε τράπεζες.. Ειδικά σε Αγγλικές, Γαλλικές, Γερμανικές, Ισπανικές ή Ολλανδικές, που το Τραπεζικό τους σύστημα επιβαρύνει το μεγαλύτερο τμήμα των χρεών τους (κοίτα Πίνακα {Ι}α στήλη [5]). Τα ομόλογα, που διαθέτουν οι εν λόγω τράπεζες (μέσω CDO’s ή μέσω συμβάσεων κουρέματος) θα χρησιμοποιηθούν ως δούρειος ίππος, για να μας πάνε στα Αγγλικά Δικαστήρια (όπως αποδεχτήκαμε με το Μεσοπρόθεσμο) τα οποία θα ενεχυριάσουν υπέρ των ξένων τραπεζών τα Ελληνικά δημόσια πλούτη.
Γ) Εκμετάλλευση της ΑΟΖ από τρίτους: Εφόσον δεν έχουμε δηλώσει ακόμα ότι διαθέτουμε, οι Ευρωπαϊκές χώρες, όπως Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Φινλανδία (χώρες που ακούγονται συχνά να μας ζητούν εγγυήσεις), διαθέτουν ελάχιστη ΑΟΖ έναντι της Γαλλίας, Αγγλίας ακόμα και Ιρλανδίας (κοίτα Πίνακα {Ι}α στήλη [14]) να θέλουν να εκμεταλλευθούν την «αδυναμία» μας και να υφαρπάξουν την εκμετάλλευση της Ελληνικής ΑΟΖ. Το ζήτημα θα εμφανιστεί και ως ειρηνική διαδικασία ως προς την Τουρκία, αλλά και θα εμποδίσει την κάθοδο της Ρωσίας στην Μεσόγειο.
Δ) Μεταφορά προτεκτοράτου, από μία σφαίρα σ’ άλλη: Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και με την έλευση Στρατιωτικού Κατεστημένου στην Ελλάδα (επταετία), η χώρα μας είχε υπογράψει πολλές συμβάσεις με εταιρίες των ΗΠΑ και παραχωρήσαμε πολλά δικαιώματα υπέρ των πολυεθνικών εταιριών που εδρεύουν στις ΗΠΑ. Μετά από το τραπεζικό σκάνδαλο του 2008, που ξεκινά από την δεκαετία του 1990 στις ΗΠΑ, διαπιστώθηκε ότι πολλές Ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν επενδύσει στα αμφίβολα χρηματοπιστωτικά προϊόντα των ΗΠΑ (κοίτα σημείωση [2]). Η κεντρική κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεπέρασε το ζήτημα τυπώνοντας 1,4 τρις $ ΗΠΑ. Όμως αυτό προκάλεσε μεγάλους τριγμούς στις Ευρωπαϊκές τράπεζες. Έτσι τα οικονομικά κέντρα των ΗΠΑ αναγκάζονται να παραχωρήσουν τα προτερήματά τους στους αντίστοιχους Ευρωπαϊκούς κύκλους. Η χώρα μας απλώς ζει την εν λόγω μεταβίβαση. Τα «νέα αφεντικά» απλώς προσπαθούν να αναλάβουν «καθαρή αξία».
Επίλογος
Άλλα πολλά σενάρια μπορούν να γραφθούν. Εξ άλλου στα Ελληνικά bloq του διαδικτύου κυκλοφορούν άλλα τόσα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ούτε οι εκβιασθέντες αντιπρόσωποί μας στην Βουλή γνωρίζουν τα πραγματικά δεδομένα, αλλά ούτε εμείς οι ερευνητές έχουμε ελεύθερη πρόσβαση στα κρατικά δεδομένα, όπως το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει. Και η κυβερνητική κάστα συνεχίζει να μας παραμυθιάζει με τους θιασώτες των τηλεοπτικών παραθύρων.
Την περίοδο, που επεξεργαζόμουν τα δεδομένα του παρόντος άρθρου, έμαθα και τον χαμό του Νεοκλή Σαρή. Όπως θα τόνιζε και ο αείμνηστος, αυτοί που «πουλούν την πατρίδα» με αυτούς «που πουλούν πατρίδα» εάν συνεργάζονται στην διοίκηση του δημοσίου υπό την επίβλεψη του «μεσάζοντα της παγκόσμιας μεσιτικής ένωσης», είναι πολύ δύσκολο να αντλήσουμε πρωτογενείς πληροφορίες από τον κρατικό μηχανισμό.
Όμως μετά από την απώλεια του Νεοκλή Σαρή, θεωρώ καθήκον μου να επιστρέψω στην συγγραφική μου θεματολογία, για να συνεχιστεί το έργο δημοσίευσης των πραγματικών διαστάσεων των ελληνοτουρκικών σχέσεων (μελέτη «ποινικών μητρώων», όπως θα έλεγε ο εκλιπών). Εξ άλλου τους τελευταίους μήνες που ασχολούμαστε τόσο έντονα με τα φανταστικά και μη σενάρια, έχουν γίνει πάρα πολλά στην απέναντι όχθη και όπως αναμένονταν, κάποιοι κύκλοι μερίμνησαν να μείνουν μακριά από την επικαιρότητα.
βκ
Σημειώσεις
[1] Μερκοζί, ο Ευρωπαϊκός Τύπος ονόμασε τις προτάσεις που κατατίθονταν στις Υπουργικές Συνδιασκέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τις αλλεπάλληλες συσκέψεις που είχαν οι Μέρκερ και Σαρκοζί το καλοκαίρι του 2011.
[2] Για το θέμα αυτό κοίτα άρθρο του Β. Κυρατζόπουλου, «Οι εξολοθρευτές της νέας τάξης πραγμάτων» [στο έντυπο Πολίτης τευχ. 532 και ηλεκτρονικά μέσα Αντίβαρο 22/7/2011 (www.antibaro.gr/node/3239), Ελεύθερη Ζώνη 23/7/2011 (www.elzoni.gr/html/ent/795/ent.11795.asp). Επίσης στο άρθρο Β. Κυρατζόπουλος «Το τελευταίο άσμα» Ελεύθερη Ζώνη 19-20/11/2011 (www.elzoni/html/ent/234/ent.15234.asp).
[3] Η Παγκόσμια Τράπεζα, που εδρεύει στο Washington DC, απαριθμεί 187 κράτη μέλη. Σήμερα δραστηριοποιούνται πέντε υποτμήματα, το καθένα με διαφορετικά μέλη και σκοπό. Το κεντρικό τμήμα IBRD συνεργάζεται με τα Ηνωμένα Έθνη. Η Ελλάδα είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Ιδρύματος. Στα όργανα αποφάσεων οι ΗΠΑ διατηρούν το δικαίωμα ΒΕΤΟ και κατέχουν το 16,4% των ψήφων. Οι υπόλοιπες χώρες εμφανίζονται ως: Ιαπωνία 7,9%, Γερμανία 4,5%, Ηνωμένο Βασίλειο 4,3%, Γαλλία 4,3% και οι υπόλοιπες 182 χώρες το 62,6%. Οι αποφάσεις επικυρώνονται μόνο με την συγκατάθεση του 85% των ψήφων. Σήμερα προεδρεύει ο τέως αναπληρωματικός Γραμματέας των ΗΠΑ και τέως πρόεδρος της Goldman Sachs’ Robert Zoellick. (κοίτα en.wikipedia.org).
[4] Εάν αφαιρεθούν τα τιμολόγια ΔΕΚΟ, το υπόλοιπο της ελάχιστης κανονικής σύνταξης ως προς την προμήθεια θερμίδων και βιταμινών ανά ημέρα (από την αγορά) αγγίζει το κατώτερο δυνατό όριο για επιβίωση.
| pinakas_1α.doc | 207 KB |
| pinakas_1b.doc | 74 KB |