Έρχεται ο υδραυλικός και μας λέει «η εργασία που έκανα κοστίζει 100 ευρώ. Μπορείς να μου δώσεις 100 ευρώ χωρίς απόδειξη ή 120 ευρώ με απόδειξη. Τα 20 ευρώ είναι ο ΦΠΑ και εγώ θα τα δώσω στο κράτος, οπότε πάλι 100 θα πάρω. Τι λέτε;»
Μας φαίνεται να ευσταθεί η άποψη και δεδομένων των συγκυριών, πληρώνουμε 100 ευρώ χωρίς απόδειξη. Ας δούμε τι θα γινόταν αν επιλέγαμε να πληρώσουμε τα 120 ευρώ με απόδειξη.
Ο υδραυλικός θα απέδιδε πράγματι τα 20 ευρώ στο κράτος ως ΦΠΑ. Θα του έμεναν στην τσέπη πάλι 100 ευρώ, όμως αυτά τα 100 ευρώ θα έπρεπε να τα δηλώσει, συνεπώς θα πλήρωνε επιπλέον φόρο εισοδήματος, ας πούμε άλλα 20 ευρώ, άρα θα του μείνουν στην τσέπη 80.
Σύγκριση:
- πληρώνοντας 100 ευρώ, ο υδραυλικός αυξάνει το εισόδημά του κατά 25% (100 ευρώ στην τσέπη αντί για 80).
- από τη συναλλαγή το κράτος χάνει εισοδήματα 40 ευρώ. 20 από το ΦΠΑ και 20 από τον φόρο εισοδήματος. Αν εμείς είμαστε ένας απλός υπάλληλος, ο οποίος δεν μπορεί να φοροδιαφύγει, τότε θα αναγκαστεί το κράτος να αυξήσει τη φορολογία (αγαθών, εισοδήματος και ΦΠΑ) ώστε να τα μαζέψει. Στο τέλος, από μας θα τα πάρει και τα 40 ευρώ.
Ποια ήταν η – αποδεδειγμένα και ομολογουμένως πλέον- αποτυχημένη συνταγή του Μνημονίου του 2010; ότι αφού δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμα της χώρας, θα υποτιμήσουμε συνολικά την οικονομία κι αυτό θα γίνει με ραγδαίες μειώσεις μισθών και εκτίναξη της φορολογίας με πληθώρα νέων φόρων.
Άλλοι από την αρχή, άλλοι στην πορεία και άλλοι πρόσφατα, διαπίστωναν ότι αυτή είναι μία λάθος συνταγή.
Σήμερα, για πρώτη φορά, φαίνεται να έχει πειστεί η Τρόϊκα, όχι να αλλάξει πολιτική. Αλλά να κάνει τουλάχιστον ένα πείραμα.
Το δεδομένο ήταν ότι η αύξηση του ΦΠΑ δεν απέδωσε περισσότερα έσοδα στο κράτος, διότι η ζήτηση έπεσε δραστικά. Λογικό επακόλουθο της κρίσης. Αποφάσισαν λοιπόν να δεχτούν το μόνιμο αίτημα της κυβέρνησης και για πέντε μήνες, από τον Αύγουστο ως τον Δεκέμβριο, να μειώσουν το ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 13%.
Είναι ένα απολύτως προσωρινό μέτρο. Εάν πετύχει το πείραμα, δηλαδή αν η απόδοση ΦΠΑ δεν πέσει αυτό το διάστημα, θα παραμείνει ο μικρότερος φορολογικός συντελεστής. Αλλιώς θα επανέλθει.
Η μείωση αυτή του ΦΠΑ κατά 10% σημαίνει, αν κάνουμε τις πράξεις, μία μείωση στην τελική τιμή ενός προϊόντος κατά 8.1%.
Αν ένας καταναλωτής ξόδευε σε διάστημα Χ ημερών 100 ευρώ για εστίαση με συντελεστή 23%, και συνεχίσει να ξοδεύει στο ίδιο διάστημα Χ ημερών πάλι 100 ευρώ, τότε θα έχει καταναλώσει προϊόντα μεγαλύτερης αξίας κατά 8.1%!
(Εκτός αυτού, οι τουρίστες που θα επισκεφθούν τη χώρα μας θα βρουν φθηνότερες τιμές κατά 8.1% και είτε καταναλώσουν περισσότερο, είτε αυτό θα τους οδηγήσει να ξαναεπισκεφθούν τη χώρα μας έναντι άλλων γειτονικών φθηνότερων γειτονικών χωρών.)
Εδώ λοιπόν είναι το μεγάλο στοίχημα. Και είναι όλο δικό μας!
Να ζητάμε αποδείξεις. Να εγγράφουμε όλον τον τζίρο των καταστημάτων. Να μην επιτρέπουμε τη φοροδιαφυγή. Από τη δίκαιη φοροδιαφυγή όλων, επωφελούμαστε όλοι σε μακρό χρόνο.
Αν καταφέρουμε το επίμαχο πεντάμηνο να μην απωλέσει το κράτος απόδοση ΦΠΑ σε σχέση με τα αναμενόμενα εάν παρέμενε στο 23%, τότε θα έχουμε αποδείξει εμπράκτως, ότι η αποτυχημένη συνταγή του Μνημονίου είναι λάθος. Θα έχουμε αποδείξει εμπράκτως ότι η εναλλακτική συνταγή της μείωσης της φορολογίας είναι δυνατόν να αποφέρει στο κράτος τα ίδια -τουλάχιστον- έσοδα, όμως με μεγαλύτερο τζίρο, άρα έχοντας κάνει ένα βήμα προς την περιβόητη ανάπτυξη.
Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε λάθος τη συνταγή του Μνημονίου: ζητάμε αποδείξεις και δεν επιτρέπουμε τη φοροδιαφυγή κανενός.
Ποιος ξέρει; μπορεί μετά να ακολουθηθεί αυτή η στροφή και σε άλλους φόρους.
17 comments
Πολύ αφελείς τους παιρνάτε τους υδραυλικούς κ. Σταλίδη…
Στο ποσό με απόδειξη που θα ζητήσουν συμπεριλαμβάνουν και μια εκτίμηση της πρόσθετης φορολόγισης που θα έχουν εξαιτίας της αύξησης του εισοδήματος τους. Η διαφορά που ζητάνε στο ποσό με απόδειξη συνήθως είναι …’τερατώδης”. Οπότε και ο άφραγκος συμπολίτης μας θα προτιμήσει το ποσό χωρίς απόδειξη από το να πληρώσει αυτός και το ΦΠΑ αλλά και την επιπλέον φορολόγιση του υδραυλικού.
Αγαπητέ κ. Σταλίδη η φοροδιαφυγή των ελευθέρων επαγγελματιών είναι εύκολο να παταχθεί με συνεχείς και στοχευμένους ελέγχους της περιουσιακής τους κατάστασης.
Εν ολίγοις, έλα εδώ κ. υδραυλικέ, δηλώνεις εισόδημα 7 χιλιάρικα το χρόνο ενώ έχεις 2-3 (και βάλε) καινούργια ακίνητα και οικόπεδα καθώς και μερικές 100δες χιλιάδες ευρώ σε τράπεζες εντός και εκτός Ελλάδας; Πόθεν έσχες; Δεν μπορείς να τα δικαιολογήσεις; Φάε ένα ξεγυρισμένο πρόστιμο αντίστοιχο των 3/4 της περιουσίας σου…
Αλλά ποιος από τους πολιτικάντηδες θα το κάνει αυτό κ. Σταλίδη;
Για να γίνει το παραπάνω σενάριο θα πρέπει να είναι δύνατός σοβαρός έλεγχος του περιουσιολογίου όλων των Ελλήνων. Πράγμα που σημαίνει και των πολιτικών και των παρατρεχάμενων και των προστατών τους. Ε δεν γίνονται αυτά τα πράγματα κ. Σταλίδη απλά δεν γίνονται…
Εαν δεν καθαρίσει η χώρα από την καθεστυκυία μούργα δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ πραγματική αλλαγή.
Κ Σταλίδη. Η φοροδιαφυγή στη εστίαση σήμερα είναι ελάχιστη προσωπικά σ’όλα τα καταστήματα που έχω πάει μου φέναν απόδειξη χωρίς να ζητήσω. Όσο για τα επαγγέλματα που θεωρούμε ότι παραδοσιακά φοροδιαφεύγουν π.χ υδραυλικοί είναι τόσο “πεσμένες” οι δουλειές τους είναι ελάχιστο το ποσό που μπορεί να εισπραχθεί ακόμα και με τις αποδείξεις.Η αγορά απλά δεν υπάρχει είναι νεκρή.Τα πληροφοριακά συστήματα που διαθέτει το Ελληνικό Κράτος
Μα είναι δυνατό να συζητάτε ακόμη για το αν είναι λάθος συνταγή το μνημόνιο;Οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι χειρότερες από αυτές που επικρατούσαν στην Αγγλία του Ντίκενς. Η δημοκρατία είναι ελλειματική (βλπ.Κλείσιμο ΕΡΤ) . Οι κοινωνικές δομές του Ελληνικού κράτους ξηλώνονται σαν πουλόβερ ενώ η ντόπια και ξένη “Ιδιωτική Πρωτοβουλία” έτοιμάζεται να αρπάξει κάθε Δημόσιο Περιουσιακό Στοιχείο για το οποίο χρειάστηκαν ολόκληρες γενιές για να χτιστεί.
Αγαπητε κ.Στολιδη
Δυστυχως δεν υπαρχει αγορα.Εχει φτασει στο μηδεν η αγοραστικη δυναμη των καταναλωτων.Μια βολτα στα μαγαζια δεν αφηνει αμφιβολια.
Φοροδιαφυγη κανουν όι εθνοπατερες και οι περιξ αυτων.Ψηφιζουν νομους για να απαλλασονται η να πληρωνουν ελαχιστα.
Ανακοινοποίηση στο ορθό.
Κ Σταλίδη. Η φοροδιαφυγή στη εστίαση σήμερα είναι ελάχιστη προσωπικά σ’όλα τα καταστήματα που έχω πάει μου φέρνουν απόδειξη χωρίς να ζητήσω. Όσο για τα επαγγέλματα που θεωρούμε ότι παραδοσιακά φοροδιαφεύγουν π.χ υδραυλικοί είναι τόσο “πεσμένες” οι δουλειές τους είναι ελάχιστο το ποσό που μπορεί να εισπραχθεί ακόμα και με τις αποδείξεις.Η αγορά απλά δεν υπάρχει είναι νεκρή.Τα πληροφοριακά συστήματα που διαθέτει το Ελληνικό Κράτος μπορουν να πιάσουν μεγάλο πολύ μεγάλο μέρος της φοροδιαφυγής αλλά ΔΕΝ χρησιμοποιούνται. Μα είναι δυνατό να συζητάτε ακόμη για το αν είναι λάθος συνταγή το μνημόνιο;Οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι χειρότερες από αυτές που επικρατούσαν στην Αγγλία του Ντίκενς. Η δημοκρατία είναι ελλειματική (βλπ.Κλείσιμο ΕΡΤ) . Οι κοινωνικές δομές του Ελληνικού κράτους ξηλώνονται σαν πουλόβερ ενώ η ντόπια και ξένη “Ιδιωτική Πρωτοβουλία” έτοιμάζεται να αρπάξει κάθε Δημόσιο Περιουσιακό Στοιχείο για το οποίο χρειάστηκαν ολόκληρες γενιές για να χτιστεί. Ένα πράγμα πρέπει να καταλάβετε: Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να ΠΕΣΕΙ. είναι επικίνδυνη για το λαό , για την πατρίδα, για το έθνος τογνωρίζετε και το βλέπετε καθημερινά.Με τέτοιου είδους κείμενα μάλλον το μέρος τους παίρνετε.
Αυτά από έναν καθηγητή τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης που βγήκε σε διαθεσιμότητα ύστερα από 18 χρόνια, χωρίς ποτέ κανείς από όλους αυτούς τους “τεχνοκράτες” της συμφοράς να έρθει να δεί και να αξιολογήσει ποιό έργο παρείχε στο σχολείο(ποτέ δεν τους ενδιέφερε άλλωστε)
Υ.Γ:Στο συλλαλητήριο που έγινε στο σύνταγμα στις 17/7/2013 συνάντησα καθηγητές που εργάζονται στον “ιδιωτικό” τομέα με 3.20€ την ώρα μεικτά (2,70 καθαρά).Συνάντησα Τραπεζικούς υπαλλήλους με μεταπτυχιακές σπουδές που αμοίζονται με 586€, κι ένα σωρό ανέργους με σπουδές και γνώσεις που σ’αυτό το κράτος και σ’αυτό το πολιτικό σύστημα είναι αδύνατο να αξιοποιηθούν. Πιστεύετε πως όλους αυτούς τους ενδιαφέρει αν θα χρεοκοπήσει η χώρα;
Μία γενική παρατήρηση για την αύξηση του ΦΠΑ, πριν τρία χρόνια: Ήταν η πρώτη λάθος κίνηση που έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ο ερασιτέχνης Παπακωνσταντίνου φαίνεται ότι δεν γνώριζε πως αύξηση του ΦΠΑ, θα σημάνει πτώση του τζίρου, πάγωμα στην αγορά, κλείσιμο επιχειρήσεων, μείωση των εσόδων του κράτους από τον ΦΠΑ και αύξηση της ανεργίας. Άνοιξε έναν φαύλο κύκλο, λόγω ανικανότητός του, την ίδια περίοδο που οι Γάλλοι, για να τονώσουν την πεσμένη αγορά τους, μείωσαν τον ΦΠΑ από 9% σε 5%. Το λάθος του Παπακωνσταντίνου συνέχισαν και οι επόμενοι, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις από πολλές πλευρές (όχι μόνο καταστηματάρχες), αναλύοντάς τους το γιατί.
Η αύξηση του ΦΠΑ δεν ήταν επιλογή της τρόικας, αλλά του Παπακωνσταντίνου. Αυτό πρέπει να καταστεί σαφές.
Σχετικά με το άρθρο τώρα, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.
Συμφωνούμε απόλυτα Theory
Αγαπητέ κε Σταλίδη, απολύτως ορθή και εύλογη η προτροπή σας. Ωστόσο, νομίζω ότι υποπέσατε σε ένα λογικό σφάλμα : θεωρείτε δεδομένο ότι ο υδραυλικός του παραδείγματος έχει δυνατότητα να εκδώσει νόμιμη απόδειξη, κάτι που πλέον δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Και αν στον χώρο των τεχνιτών εκείνοι που παρέχουν υπηρεσίες χωρίς να έχουν υποβάλει έναρξη επιτηδεύματος είναι ακόμη μειοψηφία – όμως, ραγδαία αυξανόμενη – φανταστείτε τι συμβαίνει στον χώρο του εμπορίου, όπου κάθε καταστηματάρχης καλείται να ανταγωνιστεί οποιονδήποτε έχει τη φαεινή ιδέα να απλώσει ένα σεντόνι, ακόμη και έξω από το μαγαζί του στην Ερμού (!!!). Για να έρθω στο παράδειγμά σας, από τα 100 ευρώ που εισπράττει ο έμπορος, που θέλει να είναι καθ’ όλα νόμιμος, είναι ζήτημα εάν θα του μείνουν τα 30, αφού αφαιρεθούν ΦΠΑ, φόρος εισοδήματος, ενοίκιο, εισφορά αλληλεγγύης, ΟΑΕΕ, μισθοί προσωπικού, ΙΚΑ, λογαριασμοί και ένα σωρό αναρίθμητες κρατήσεις. Σε ελάχιστη απόσταση ο περιπλανώμενος έμπορος, που με ειρωνικό μειδίαμα θριάμβου αποτάσσεται όλα τα ανωτέρω, πουλάει το ίδιο προϊόν 40 ευρώ και απολαμβάνει μεγαλύτερο κέρδος. Η συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών δεν έχει πλέον τη δυνατότητα, ή μάλλον την πολυτέλεια, να συμμετάσχει στο νόμιμο εμπόριο και στρέφεται στο παραεμπόριο για να επιβιώσει. Εάν, λοιπόν, κε Σταλίδη, επιθυμούμε πραγματικά να εισπραχθούν δυσβάστακτοι φόροι και να ενισχύσουμε τη νόμιμη οικονομία και τον συνεπή έμπορο και επαγγελματία, ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ για το Κράτος : εδώ και τώρα εξαφανίζει το παραεμπόριο, το λαθρεμπόριο, τα σεντόνια, τους πάγκους, τους περιπλανώμενους, ασχέτως εθνικότητας και καταγωγής. Εάν δεν υπάρχει τέτοια πολιτική βούληση, απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, οι προτροπές προς τους πενόμενους καταναλωτές ανήκουν στον χώρο του “να΄χαμε, να λέγαμε”.
Θα μείνω στο θέμα, οπότε θα αποφύγω τον πειρασμό να σχολιάσω 1-2 παράπλευρα σημεία που σχολιάστηκαν. Επί της ουσίας θα πρώτα το εξής
το παράδειγμα που έδωσα το έδωσα για να δείξω ότι το μακροπρόθεσμο κοινό όφελος παρά τη βραχυπρόθεσμη ατομική ζημία, υπερτερεί του βραχυπρόθεσμου ατομικού οφέλους. Για να δείξω αυτό έδωσα ένα απλουστευτικό παράδειγμα με σχηματικούς αριθμούς. Με ενδιαφέρει ο άξονας σκέψης, συνεπώς δέχομαι όλες τις νέες παραμέτρους που εμπλουτίζουν το παράδειγμα χωρίς να αλλάζει η ουσία του. Είναι μία θεωρητική σκέψη, η οποία οδηγεί σε μία πολύ συγκεκριμένη πράξη: το διαρκές αίτημα της απόδειξης.
Επί της ουσίας διέκρινα τρεις συγκεκριμένες προτάσεις
1. «η φοροδιαφυγή των ελευθέρων επαγγελματιών είναι εύκολο να παταχθεί με συνεχείς και στοχευμένους ελέγχους της περιουσιακής τους κατάστασης.»
2. «Τα πληροφοριακά συστήματα που διαθέτει το Ελληνικό Κράτος μπορουν να πιάσουν μεγάλο πολύ μεγάλο μέρος της φοροδιαφυγής αλλά ΔΕΝ χρησιμοποιούνται.»
3. «ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ για το Κράτος : εδώ και τώρα εξαφανίζει το παραεμπόριο, το λαθρεμπόριο, τα σεντόνια, τους πάγκους, τους περιπλανώμενους, ασχέτως εθνικότητας και καταγωγής.»
Και τα τρία είναι σωστά. Αλλά δεν μου αρκούν. Και τα τρία ζητούν από κάποιον τρίτο να κάνει κάτι. Το αόριστο κράτος, την κυβέρνηση, τη συγκεριμένη ή μία οποιαδήποτε. Μέχρι να γίνουν αυτά; αν δεν γίνουν ποτέ; εμείς θα συνεχίσουμε στο ίδιο βιολί; εντάξει, η αγορά είναι νεκρή. Γι’ αυτό στο παράδειγμά μου έδωσα την ίδια περίοδο Χ ημερών με τα ίδια έξοδα. Αυτά που αντέχει κάποιος σήμερα, τα ίδια να ξοδεύει και αύριο. Με ενδιαφέρει ο τρόπος σκέψης και το τι κάνει κάποιος στην καθημερινότητά του, τι κάνει ο ίδιος. όχι τι προτείνει να κάνουν άλλοι.
Πιο συγκεκριμένα
1. νομίζω είναι αποδοτικότερο η φοροδιαφυγή να αντιμετωπίζεται άμεσα, στην πηγή, στην συναλλαγή, από το αποτέλεσμά της. Εξάλλου, αυτό που λέτε κάνουν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια με τα διάφορα τεκμήρια, και όλοι γκρινιάζουν.
2. δεν ξέρω τι εννοείτε ακριβώς, διότι αν μία συναλλαγή δεν έχει περαστεί στην ταμειακή μηχανή, κανένα σύστημα δεν μπορεί να την καταγράψει. Και πάλι θα πω ότι είναι αποδοτικότερο να γίνεται ο έλεγχος στην πηγή.
3. Αυτό είναι ορθότατο και συμφωνώ απολύτως ότι είναι επιτακτική ανάγκη. Και για την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά και για τη διατήρηση της νομιμότητας γενικώς.
Η ουσία είναι να κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί. Και αυτό που μπορούμε είναι να ελέγχουμε τη φοροδιαφυγή όλων αυτών με τους οποίους συναλλασσόμαστε.
κ. Σταλίδη σωστά και αντιληπτά αυτά που γράφετε αλλά το κατεξοχήν πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα είναι ότι έχει διαρραγεί η εμπιστοσύνη του πολίτη με το κράτος και τους θεσμούς του.
Δηλαδή ο μέσος πολίτης, αν κάνει αυτά που λέτε, δεν είναι σίγουρος αν το περίσσευμα των φόρων που θα προκύψει θα καταλήξει στα ταμεία του κράτους για το έλλειμα ή θα φαγωθεί από τα διάφορα “ημέτερα” συμφέροντα, τραπεζίτες και λοιπούς.
Και εδώ που τα λέμε δεν έχει κι άδικο, ας ανατρέξουμε π.χ. στο πρόσφατο παράδειγμα της εισφοράς αλληλεγγύης.
Δυστυχώς λόγω της οικονομικής κατάστασης, του απελπιστικού ποιοτικού κενού ηγεσίας και πολιτικών εναλλακτικών δυνάμεων, ο κοινωνικός ιστός είναι σε κομβικό σημείο. Σε συνδυασμό δε με το δημογραφικό και το λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα θα καταστήσουν το 2014 ένα από τα πιο κρίσιμα έτη στην ιστορία του Ελληνικού έθνους.
Απέχουμε μια τρίχα από την καταστροφή και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχηθούμε για τη σωτηρία του έθνους μας.
Όταν τα όρνεα περιμένουν τα θάνατό μας για να σκυλέψουν το πτώμα μας, εμείς ασχολούμαστε με το ΦΠΑ! Άξιοι της τύχης μας!
1.Σχετικὰ μὲ τὸν ΦΠΑ εστίασης: θὰ ἀποτύχῃ διότι α) οἱ ξένοι ἔχουν προ-κλήσει καῖ προπληρώσει ἤδη, τὰ πακέτα τους (Σημειωτέον ὅτι οἱ tour operators θὰ ζητήσουν ἐπιτακτικᾶ καὶ ἄλλη μείωση πακέττων λόγω .. ΦΠΑ, ἀπὸ τοὺς ξενοδόχους, γιὰ τὴν νέα χρονιὰ, ἐδῶ καὶ τώρα, ανεξάρτητα ἀπὸ τό ἄν πετύχῃ ἤ ὄχι το μέτρο) β) οἱ Ἕλληνες ἔχουν μειώσει δραστικὰ τὶς ἔξω-ἐστιάσεις τους καὶ τὶς διακοπὲς τους και μὲ τὰ νέα χαράτσια, φορους, ΤΑΠ κλπ δὲν πρόκειται νὰ πᾶνε πουθενὰ τὸ διάστημα Σεπτ/ου – Δεκ/ου. γ) Οὶ σιτιζόμενοι σὲ take away φθηνὰ ἐστιατόρια καὶ ταχυφαγεῖα, θὰ ἔχουν μιὰ μείωση τῆς τάξεως ἑνὸς (1) τὸ πολύ, εὐρώ ἀνὰ ἄτομο, πρᾶγμα ποῦ δὲν θὰ τοὺς ὡθήσῃ καὶ σὲ δεύτερη μερίδα. Συνεπῶς ἡ αὔξηση ἤ μή, τὸν Δεκέμβριο, τοῦ ΦΠΑ, θὰ εἶναι θέμα πολιτικῆς ἀπόφασης.
2.Σχετικὰ μὲ τὸ μνημόνιο: μόνο ἄσχετοι ἤ ἐπὶ τούτου δρῶντες, μποροῦν νὰ ὑποστηρίξουν τὴν μνημονιακὴ πολιτικὴ. Ἑνα χρέος 260 δις που χρηματοδοτήθηκε ὑποτίθεται μέσω τοῦ μνημονίου (λεφτὰ, κουρέματα κλπ) ξεπέρασε αἰσίως τὰ 340 καὶ ὁμοίως τὸ ἔλλειμμα. Μὲ τὶς ὑγεῖες μας.
Η απλοποίηση το μόνο που υπηρετεί είναι το σύστημα ανισοτήτων που μας έφερε σε αυτό το αδιέξοδο και στις “αντιδικίες για το ποιά κατηγορία ευθύνεται περισσότερο για το οικονομικό χάλι της χώρας. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο μετατίθεται το ουσιαστικό ερώτημα που ΄δεν είναι άλλο από το : ΤΙ κράτος επιθυμούμε ;
Εάν επιθυμούμε ένα ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ όπου όλοι θα συνεισφέρουν αναλογικά στα οικονομικά του τόπου θα πρέπει να ξεκινήσουμε την συζήτηση απ την κορυφή προς την βάση. Απ ΄την αντιμετώπιση των κυβερνώντων και των εκάστωτε ισχυρών παραγόντων σε περιπτώσεις που αντιβαίνουν την κοινή επιθυμία για κράτος δικαίου, για να φτάσουμε σταδιακά να συζητάμε για την αντιμετώπιση ανάλογων φαινομένων απ’ την βάση της κοινωνίας.
Πως και γιατί θα πεισθεί ο ταβερνιάρης, ο υδραυλικός ή ο όποιος άλλος πολίτης ότι πρέπει να είναι συνεπής προς τις υποχρεώσεις του όταν καθημερινά βοούν γύρω του σκάνδαλα εκατομμυρίων με υπεξαιρέσεις, μίζες κλπ ; Πως και γιατί θα πεισθεί ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας όταν γνωρίζει ότι ο δημόσιος υπάλληλος που απολύθηκε για χρηματισμό (λάδωμα) δικαιώνεται από τα δικαστήρια στην απαίτησή του να πληρώνεται κανονικά την σύνταξή του.
Πως και γιατί θα πεισθεί όταν γνωρίζει ότι το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ έχει γίνει πόθεν έσχος στην πράξη καθώς είναι καθημερινό φαινόμενο οι ειδήσεις χρηματισμού δημ υπαλλήλων, υπεξαιρέσεων και άλλων συναφών χωρίς κανείς απ αυτούς να υποχρεώνεται σε επιστροφή όσων παρανόμως κατέκτησε – αντίθετα επιβραβεύονται μετά και την απόφαση των δικαστηρίων που προανέφερα.
Πως και ποιός θα πεισθεί ότι σε αυτό το “κράτος” οι νόμοι ισχύουν ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ το ίδιο όταν έχουμε τον νόμο ανευθύνης υπουργών, τις διατάξεις για αποποίηση ευθυνών στελχών τραπεζών και άλλα πολλά ανάλογα ;
Ανδρέα,
η λογική σου είναι υπεραπλουστευμένη και τα νούμερα, φοβάμαι, λάθος:
– αν βάλουμε το ΦΠΑ, φορολογία εισοδήματος, κερδών, έμμεσους φόρους, έκτακτες εισφορές κλπ κλπ, το ποσοστό φορολόγησης υπερβαίνει το 65% ! στους ελεύθερους επαγγελματίες. Επομένως, το περιθώριο από την αδήλωτη εργασία είναι τεράστιο!
– με αυτά τα νούμερα, ή ακόμα και με ένα υποθετικό 40% , κάποιες εργασίες ξεπερνάν το όριο του προϋπολογισμού που έχει ο πελάτης. Δηλαδή, θα έδινε 100 για να κάνει τη δουλειά του, όχι όμως 140, θα το άφηνε “χαλασμένο”.. (ή, για την εστίαση, δεν θα έβγαινε έξω κλπ.)
– Είναι κοινή παραδοχή (και προφανές με κάθε τρόπο) ότι οι φόροι στην Ελλάδα δεν είναι ανταποδοτικοί. Για κάθε €100 που δίνουμε, ελάχιστα επιστρέφουν στον πολίτη, και τα περισσότερα πάνε σε σπατάλες, υπερτιμολογήσεις, αποδέκτες ρουσφετιών κλπ. Επίσης, όσα από τα δημόσια έξοδα σπαταλώνται, ουσιαστικά, θρέφουν εκείνα τα παράσιτα.
Χρόνια τώρα, οι πολίτες αισθάνονται την αδικία αυτή στα δημόσια οικονομικά.
Και δεν είναι θέμα μνημονίου. Ποτέ δεν ήταν. Το ξέραμε εδώ και δεκαετίες, απλά τώρα τελείωσε το ρευστό.
Την υπερφορολόγηση, την συμφώνησαν οι τελευταίες κυβερνήσεις _ως ισοδύναμο μέτρο_ αντί της μείωσης των δαπανών. Δαπάνες που εξακολουθούν να γίνονται με δανεικά χρήματα, που θα κληθεί ο πολίτης να τα πληρώσει στο τέλος!
1. το πόσο έχουν μειώσει τις «εξω-εστιάσεις» τους, αλλά και το αν η μείωση είναι της τάξης του 1 ευρώ ή μεγαλύτερη, είναι εντελώς, μα εντελώς εκτός θέματος. Λέω ότι αν ξοδεύεις 100 ευρώ σε Χ μέρες, θα συνεχίσεις να ξοδεύεις τα ίδια 100 ευρώ στις ίδιες Χ μέρες, αλλά με μεγαλύτερη κατανάλωση προϊόντων.
2. Καμία ανισότητα δεν υπηρετεί η απλοποίηση. Η απλοποίηση καταδεικνύει την έμπρακτη συμβολή του καθενός στην πάταξη της φοροδιαφυγής, διότι έχουμε εθιστεί (και ο εθισμός είναι κακό πράγμα) να λέμε πάντα με ευκολία «ας κάνουν κάτι οι τάδε» και «φταίνε οι δείνα». Η διαφθορά στην κορυφή είναι άσχετη με το θέμα, λυπάμαι. Χάνουμε και το δάσος και το δέντρο.
3. Τα νούμερα ασφαλώς είναι απλουστευμένα, σχηματικά και όχι ακριβή. Έχουν στόχο να καταδείξουν πως όταν νομίζουμε ότι γλυτώνουμε 23% (ΦΠΑ, και όχι 20% όπως είπα), ουσιαστικά γεμίζουμε την αγορά με μαύρο χρήμα, από το οποίο βγαίνουμε ζημιωμένοι όλοι. Ασφαλώς και αυτό δεν έχει σχέση με την κρίση, είναι διαχρονικό.
Πολύ πριν την κρίση, και πριν την εφαρμογή μέτρου αποδείξεων, όταν αγόρασα κάτι κάποιας αξίας και ζήτησα απόδειξη, μου απάντησε ο καταστηματάρχης «ξέρετε, από την απόδειξη δεν θα επωφεληθείτε εσείς τίποτα, δεν ισχύει στην φορολογική σας δήλωση», και του είπα «μα δε με ενδιαφέρει κύριε, δεν τη ζητάω γι’ αυτό. Από τη δίκαιη φορολόγηση όλων, οφελούνται όλοι». Και όταν βγήκα από το μαγαζί την πέταξα. Αυτά πολλά χρόνια πριν. Το νόημα λοιπόν του κειμένου είναι ότι δεν γλυτώνουμε τα λίγα που νομίζουμε, αλλά πληρώνουμε στο τέλος περισσότερα.
Με άλλα λόγια: η στάθμιση του μακροπρόθεσμου κοινού οφέλους με ταυτόχρονη βραχυπρόθεσμη ατομική ζημία, αντί του βραχυπρόθεσμου ατομικού οφέλους με ταυτόχρονη μακροπρόθεσμη συλλογική ζημία.
Εξάλλου, ήδη εδώ και 7 μήνες εάν δεν κοπεί απόδειξη σε τέτοιου είδους καταστήματα, «δικαιούται» ο πελάτης να μην πληρώσει καθόλου. Συνεπώς, αδυνατώ να κατανοήσω την αντίδραση σ’ αυτό το απλούστατο πράγμα. Δεν αντέχει σε καμία λογική η αντίδραση.
Τα υπόλοιπα επιχειρήματα για την σημερινή κατάσταση, τη διαφθορά και την κρίση, είναι απολύτως κατανοητά και σωστά. Ίσως επειδή είναι σωστά, μας δυσκολεύει να δούμε τη διαχρονικότητα μίας άποψης.
Ανδρέας Σ.
κ. Σταλίδη, με όλο το σεβασμό, άδικα προσπαθείτε. Δεν είναι δυνατόν να πείσετε κανέναν, όσο φιλότιμες προσπάθειες και να κάνετε.
Ο λόγος γνωστός ανα την υφήλιο πια. Είναι αυτό που λένε στο χωριό μου, “ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι”.
Δεν υπάρχει σήμερα εχέφρων άνθρωπος ανά την υφήλιο που να πιστεύει οτι η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με το μνημόνιο.
Μόνο οι εθελοτυφλούντες νομίζουν ακόμα οτι έχομε κυβέρνηση και αντιπροσωπευτική βουλή(Ελληνικές).
Όταν το κεφάλι είναι σάπιο, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να σηκώσεις όρθιο το κορμί, θεραπεύοντας τα νύχια, ή ισιώνοντας τη…γραβάτα.
Μιλάτε για…υδραυλικούς, έξοδα εστιάσεων κλπ.
Δεν το βλέπετε οτι ο πολίτης που βλέπει να απειλείται άμεσα το αύριο του και μειώνεται δραματικά το εισόδημα του, έχει κόψει εντελώς και την έξοδο για φαγητό και τις επισκευές στο σπίτι του που κοιτάζει να τις φτιάξει είτε ο ίδιος είτε με κανένα φίλο του ;
Στην επαρχία ζω που τα λουριά δεν έχουν σφίξει όσο στα αστικά κέντρα με τους άστεγους και τους ρακοσυλλέκτες πολίτες, αλλά πιστέψτε με, αυτά τα έξοδα για τα οποία μιλάτε, κόπηκαν ολοκληρωτικά. Δεν είναι θέμα το κόβω λίγο, ή κάνω τα ίδια έξοδα στο οποιοδήποτε θέμα, την ώρα που βλέπω οτι κινδυνεύει ορατά το αύριο, όσο αφορά τη δυνατότητα μου να μπορώ να συντηρούμαι.
Όταν φτωχοποιείς κάποιον, μην παίζεις με τα ποσοστά. Σταματά να σου δίνει. Δεν έχει απλά, ούτε τον ενδιαφέρει αν θα κηρύξεις πτώχευση.
Έχομε αναγάγει ελαφρά τη καρδία, τον πολίτη σε φοροφυγά, διεφθαρμένο που πρέπει να ανατάξει εαυτόν και να κοιτάξει το γενικό καλό.( της γνωστής λογικής του μαζί τα φάγαμε). Ενώ την τρύπα στο τσουβάλι των κοινών, την έχουν ανοίξει και την κρατάνε ανοιχτή, οι έχοντες και κατέχοντες εξουσία και πλούτο, μέσω της διαφθοράς, των πελατειακών αμαρτωλών σχέσεων και μιας κρατικής μηχανής, εντέχνως και επί τούτου στημένη και καλοσυντηρημένη.
ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ Η ΡΟΔΟΣ, ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ…
αλλά όχι με αποδέκτη της πρόκλησης τον τσαλαπατημένο πολίτη, αλλά την πολιτική ηγεσία.
Μπορεί να αλλάξει τον εαυτό της ;(ουτοπικό, άρα μόνο σαν ερώτημα εργασίας)
η πρόκληση που τον αφορά αυτόν, είναι διαφορετική.
Με κάθε σεβασμό
(επί του περιεχομένου: αν κάποιος έχει κόψει «ολοκληρωτικά» τα έξοδα αυτά, τότε προφανώς δεν τον αφορά το μέτρο. Οι Χ μέρες μπορούν να είναι 1000 ή άπειρες. Το Χ είναι μεταβλητό, ανά περίπτωση.)
Επί της ουσίας. Δυστυχώς η απάντηση στο ερώτημα εργασίας σας είναι πράγματι αρνητική: δεν μπορεί (η πολιτική ηγεσία) να αλλάξει τον εαυτό της. Δεν είναι ικανή, δεν είναι διατεθειμένη και δεν έχει τη δύναμη.
Εξίσου δυστυχώς όμως, φαίνεται ότι ούτε εμείς, ως λαός, ως κοινωνικό σύνολο, ως εκλογικό σώμα, μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
Διότι αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Εμάς αντικατοπτρίζουν οι πολιτικοί – και εμείς εκείνους. Εγώ λέω να αποφασίσουμε ότι η κότα έκανε το αυγό και ότι εμείς είμαστε η κότα, οπότε ας βγάλουμε νέα, καλύτερα αυγά.
Ποιος τους εξέλεγε τόσα χρόνια; δεν τους ξέραμε; τι είδους αιτήματα είχε τόσα χρόνια ο ψηφοφόρος από τον πολιτικό του; γιατί δεν μας πείραζε;
Έχει τύχει αρκετές φορές στο παρελθόν, πολύ προ κρίσης, να φτάνει η συζήτηση σε τέτοιο σημείο που να σου λέει ο άλλος «ναι, αν ήμουν κι εγώ στη θέση του (τάδε ή δείνα πολιτικού ή παρατρεχάμενού του που πλούτισε), το ίδιο θα έκανα».
Όταν μία κοινωνία επιβραβεύει συστηματικά τους αφισοκολητές από παιδική ηλικία και τα στελέχη φοιτητικών νεολαιών, δίνει το υπόδειγμα τι είδους ανθρώπους επιθυμεί στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας.
Αν περιμένουμε αυτό να αλλάξει από μόνο του, χωρίς εμάς, είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερη αυταπάτη από το ότι θα μας σώσει το Μνημόνιο, όπως λέτε στην αρχή.
Ανδρέας.
Παροιμιών συνέχεια…
“Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες”. Και υπάρχουν και κότες που τρώνε τα ίδια τους τα αυγά. Κι όταν ανακατευτείς με τις κότες σε τρώνε οι αλεπούδες και τα γεράκια.
Αλλά ο προνοητικός φύλακας λέει: “Δεν ρώτησα την αλεπού που θα κλείσω τσι κότες”
Και καταφθάνοντας η κυρά Μάρω στο κοτέτσι το βρίσκει αδειανό. Κι έτσι στρέφεται στ’ αμπέλι γεμάτο με σταφύλια που κρέμονται απ’τα κλαδιά και φαντάζουν νόστιμα και ζουμερά. Αλλά τα κλαδιά είναι ψηλά και η αλεπού προσπαθεί να φτάσει τους ζουμερούς καρπούς πηδώντας. Πηδούσε κάθε τόσο και ίσα που κατάφερνε ν’αρπάξει καμμιά ρόγα που η γλύκα της την τρέλλαινε ακόμη περισσότερο. Πηδούσε έτσι για πολύ ώρα, ώσπου απόκαμε από την προσπάθεια και καταλαβαίνοντας ότι δεν θα τα φτάσει, κούνησε το κεφάλι και είπε στον εαυτό της: «Εντάξει δεν πειράζει… ξινά φαίνονται τα σταφύλια δε θα ‘ναι και τόσο νόστιμα…»