Μια απλή, περιθωριακή βουλευτής της ελάσσονος αντιπολίτευσης δημιούργησε με μια ολιγόλεπτη δήλωσή της το απόλυτο χάος στην ελληνική δημόσια σφαίρα και κυρίως στις διαδικτυακές διενέξεις. Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ο Έλληνας ψοφάει για πολέμους αξιών: όποια κι αν είναι τα τρέχοντα, φλέγοντα και επείγοντα προβλήματα, δώσ’του ένα θέμα αξιών ώστε να χωριστούν οι πολίτες σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα και πάρ’ του την ψυχή. Είναι απίστευτη η καταιγίδα που δημιουργεί πάντοτε το μάθημα των θρησκευτικών, η γλώσσα και άλλα συναφή ζητήματα: «αρένα πολέμου αξιών», από ‘δω οι μεν, από ‘κεί οι δε και φάτε τους χωρίς ίλεως.
Φυσικά, αυτά τα ζητήματα είναι όντως πολύ σημαντικά, σε καίριο βαθμό και με δριμύ τρόπο. Όμως, τις τελευταίες ημέρες δεν υπήρχε απολύτως κανένα διακύβευμα: ούτε κάποιο νομοσχέδιο ή τροπολογία που θα περνούσε, ούτε κάποια μείζων αλλαγή προ των πυλών σχετικά με τη γλώσσα ή τα θρησκευτικά, τίποτα απολύτως! Μόνον η μεμονωμένη άποψη μίας βουλευτού της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Να σημειώσω ότι όταν η Ρεπούση κρατούσε στα χέρια της την ιστορική παιδεία των μαθητών της ΣΤ’ δημοτικού, ναί, είχε και παραείχε νόημα να ασχολούμαστε με τις απόψεις της. Σήμερα όμως, με τις σημερινές της ιδιότητες, τι νόημα έχει; Δεν φταίει λοιπόν η Ρεπούση, φταίει το πανελλήνιο που ανήγαγε σε εθνικό θέμα τις απόψεις μίας βουλευτού.
Πάντως η κυβέρνηση θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτήν την ευκαιρία. Πάνω στην αναπουμπούλα με τα αρχαία και τα θρησκευτικά, θα μπορούσε να περάσει 43 νέους νόμους, 87 φορολογικά νομοσχέδια, 3 νέα μνημόνια και 8 μεσοπρόθεσμα. Άμα προχθές καταργούσαν 5-6 ΔΕΚΟ, ποιός θα το έπαιρνε χαμπάρι; Όλοι ασχολούνται με τη Ρεπούση. Χαμένες ευκαιρίες!
Η γλώσσα της Ρεπούση
Και όντως φταίμε: είμαστε ανεκδιήγητοι, τέρατα έλλειψης μέτρου: Καθόμαστε και συζητάμε όλη μέρα κι όλη νύχτα στα διαδικτυακά αλώνια τις γλωσσικές απόψεις ανθρώπου που χρησιμοποιεί από το βήμα της Βουλής το ρήμα «επικοινωνώ» σαν μεταβατικό και δη διαβάζοντάς το από γραπτό κείμενο, ενώ ρίχνει στο καπάκι αόριστο που δηλώνει στιγμιαία πράξη («γεννήθηκαν και επικοινωνήθηκαν») μαζί με φράση που δηλώνει συνεχόμενη και επαναλαμβανόμενη («όλη την περίοδο της αρχαιότητας»)… Τις γλωσσικές της απόψεις!
(Για του λόγου το αληθές, ολόκληρη η πρόταση: http://youtu.be/1zMtYpEXGsc?t=2m58s 02.58+: «…τα αρχαία ελληνικά είναι η γλώσσα μέσα στην οποία γεννήθηκαν και επικοινωνήθηκαν πολύ υψηλά νοήματα και έννοιες για την ανθρωπότητα όλη την περίοδο της αρχαιότητας»)
Τί δείχνει ο σχολιασμός εκ μέρους της ελληνικής διαδικτυακής σφαίρας των γλωσσικών απόψεων ενός γηγενούς ανθρώπου που δεν μπορεί να χειριστεί με στοιχειώδη επάρκεια την δημοτική νεοελληνική, αν όχι αμετροέπεια;
Η γλώσσα των θρησκευτικών
Όπως είπαμε, το μάθημα των θρησκευτικών αποτελεί par excellence πρόσφορο θέμα για αρένα πολέμου αξιών και για τοποθετήσεις με ιδεολογικά προαπαιτούμενα. Ως εκ τούτου, είναι τεράστιο ζήτημα το οποίο δεν θα αγγίξουμε στην ουσία του: αν τυχόν κάποιος αναγνώστης ενδιαφέρεται για την γνώμη του υποφαινομένου, μπορεί να την εντοπίσει εδώ.
Όμως, το ζήτημα για τα θρησκευτικά έτσι όπως τίθεται συνήθως από την Ρεπούση εξανεμίζεται αν λάβουμε υπ’ όψιν τα εξής:
α) Όποιος λέει ότι τα σημερινά θρησκευτικά είναι κατήχηση δεν γνωρίζει ούτε τι είναι η κατήχηση ούτε το τι λένε τα σημερινά θρησκευτικά. (Δεν είναι τυχαίο ότι η Ρεπούση δήλωνε τις προάλλες πόσο αδιανόητο είναι να λαμβάνει χώρα υποχρεωτική πρωινή προσευχή στα σχολεία, η οποία ούτως ή άλλως έχει πάψει να είναι υποχρεωτική εδώ και μερικές δεκαετίες. Πρέπει να κατεβάσει το καινούργιο update…)
β) Το μάθημα των θρησκευτικών επιδέχεται πολλές βελτιώσεις. Όμως, αυτό που η κάθε Ρεπούση φαντασιώνεται ως «λαϊκό κράτος» και «Ευρώπη» υπάρχει μόνο στην Γαλλία και μόνο εν μέρει, η Ευρώπη δεν έχει καμμία σχέση. Όλη την ώρα σχολιάζει «πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει αυτό, πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει το άλλο». Στην Ιταλία έχουν σταυρούς στις τάξεις, σε κρατίδια της Γερμανίας (και αλλού) διδάσκονται θρησκευτικά, ενώ θρησκειολογία δεν έχω ακούσει προσωπικά να διδάσκεται ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ευρώπη ως κύριο μάθημα. Μα και πέραν τούτων, κάθε λαός κάνει τις επιλογές του. End of story.
Δηλαδή, αυτού του επιπέδου η επιχειρηματολογία στηρίζεται σε λογικές προϋποθέσεις που δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, που έχουν πραγματολογικά λάθη, οπότε δεν είναι άξια συζήτησης και πάμε παρακάτω.
Η γλώσσα της γλώσσας
Δείγμα της ολέθριας προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίζονται τα ζητήματα στον ελληνικό δημόσιο λόγο είναι οι διχογνωμίες που έχουν ξεσπάσει σχετικά με το αν τα «αρχαία ελληνικά» είναι νεκρή γλώσσα ή όχι. Όποιος διαθέτει ένα πληκτρολόγιο και μια σύνδεση στο διαδίκτυο επανεφευρίσκει εξ υπαρχής κλασσική φιλολογία και γλωσσολογία στην καθισιά του, τη σφάζει στο γόνατο. Ο εφιάλτης συνεχίζεται και στους φοιτητές φιλολογίας και γλωσσολογίας: φόβος και τρόμος η ασχετοσύνη πολλών πτυχιούχων φιλολόγων στα διαδικτυακά threads. Μιλάμε για όργιο, χάος, τρικυμία εν κρανίω, ασύστολη κοτσανολογία με ύφος αυθεντίας. Νύχτα το πήραν το πτυχίο; (Πάντως αυτοί θα διδάσκουν τα παιδιά σας…). Ευτυχώς αυτά τα πράγματα έχουν μελετηθεί διεξοδικά και υφίσταται η σχετική βιβλιογραφία.
Η Ρεπούση είπε την μισή αλήθεια στο βήμα της Βουλής: ότι «νεκρή γλώσσα» είναι μια γλώσσα χωρίς φυσικούς ομιλητές που να την διαθέτουν ως μητρική. Δεν είπε όμως την… άλλη μισή: ότι τα «αρχαία ελληνικά» δε συνιστούν, με τα κριτήρια της γλωσσολογίας, ξεχωριστή γλώσσα! «Γλώσσα» είναι η ελληνική, η οποία αναγνωρίζεται με τα γλωσσολογικά κριτήρια ως ενιαία, παρά τις φάσεις, τις μεταλλάξεις τις εξελίξεις και τις διαλέκτους της. Δεν θέλω να σοκάρω τον αναγνώστη, αλλά η αττική διάλεκτος, αυτό που συνήθως ονομάζουμε «αρχαία», είναι… διάλεκτος. Αν χειριζόμασταν την ενοείδεια της γλώσσας διαφορετικά, θα έπρεπε κάθε επιμέρους διάλεκτος της ελληνικής, από τις πολλές εκατοντάδες, να θεωρηθεί ξεχωριστή γλώσσα, απλώς συγγενής με τα «ελληνικά» (και ποιά θα είναι πλέον τα «ελληνικά;»). Πόσω δε μάλλον όταν τα ελληνικά του Ξενοφώντα είναι πιο κοντά στην σημερινή καθομιλουμένη απ’ ότι τα μετα-μεσαιωνικά (!) αρχαία αγγλικά στην σημερινή αγγλική…
«Γλώσσα» είναι η Ελληνική, η οποία διαθέτει φυσικούς ομιλητές (όπως θα έχετε διαπιστώσει) για μια εντυπωσιακή ποικιλία από τις συνολικά πολλές εκατοντάδες των διαλέκτων της.
Δυστυχώς πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε γιατί κυριαρχεί χάος, τα πραγματολογικά δεδομένα έχουν υποκατασταθεί πλήρως από τις ιδεολογικές τοποθετήσεις. Τα παρακάτω δεν τα καταθέτω ως κλασσικός φιλόλογος του Ε.Κ.Π.Α. (που είμαι), αλλά ως πολίτης με στοιχειώδη έστω ενημερότητα γι’ αυτά τα θέματα.
Δεν πληρούνται οι γλωσσολογικές προϋποθέσεις για να θεωρείται η «αρχαία Ελληνική» άλλη γλώσσα από την «νέα Ελληνική». Είναι η ίδια γλώσσα, η εξής μία, με διαφορετικές φάσεις. Κάτι που δεν συμβαίνει π.χ. με τα λατινικά και τα ιταλικά ή τα γαλλικά. Δεν μπορεί μια παλαιότερη φάση μιας ζωντανής γλώσσας να θεωρείται νεκρή γλώσσα. Αυτά είναι τα βασικά, τα στοιχειώδη της γλωσσολογίας, μιλάμε για εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες. Δεν έχει κατατεθεί παγκοσμίως σοβαρή (‘κλασσική’) γλωσσολογική άποψη που να χειρίζεται αυτές τις δύο φάσεις ως διαφορετικές γλώσσες, αν μη τι άλλο και για τεχνικούς λόγους. Η βιβλιογραφία ευχερώς διαθέσιμη. Από κεί και πέρα, εκτυλίσσεται το χάος της αποψάρας.
Ο πρύτανης της γλωσσολογίας στην Ελλάδα Γεώργιος Μπαμπινιώτης (μας άφησε πρώτα να βολοδέρνουμε για μέρες στα μαρμαρένια αλώνια του ελληνικού διαδικτύου επεξηγώντας τα αυτονόητα και κατόπιν) αποτελείωσε το θέμα με την παρέμβασή του σχετικά με τις απόψεις Ρεπούση.
Το ζουμί της; «Ξεπερασμένες, παλιομοδίτικες και χωρίς επιστημονική βάση». «Λέει άλλα αντ’ άλλων. Και θέλει προσοχή. Ίσως θα έπρεπε να μην προβάλλουμε πολύ τέτοιες απόψεις ξεπερασμένες, παλιομοδίτικες και χωρίς καμία επιστημονική βάση». «Από τη στιγμή, όμως που θα πει ότι η γλώσσα μας είναι νεκρή, δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα, με την επιστήμη και την αλήθεια». «Δεν πρέπει να γινόμαστε συνομιλητές φληναφημάτων».
Βέβαια, για κάποιους στο χαώδες διαδίκτυο, ο Μπαμπινιώτης δεν ξέρει αρκετά καλή γλωσσολογία, τόσο καλή όσο οι ίδιοι…
Η γλώσσα του αντιλόγου
Βέβαια, τις τελευταίες ημέρες δεν ήταν μόνο ο λόγος όσων θεωρούν την «αρχαία Ελληνική» «νεκρή γλώσσα» πρόξενος ντροπής. Παρακολούθησα την ταυτόχρονη παρουσία Ρεπούση-Ανθίμου στην τηλεόραση και πραγματικά εντράπηκα. Ο Επίσκοπος της Θεσσαλονίκης βγήκε «στο παράθυρο», άρχισε να εκσφενδονίζει διάφορα λάθη και να βασίζει τα επιχειρήματά του σε αυτά, όπως το ότι η Ρεπούση διδάσκει Γαλλικά στο Πανεπιστήμιο, χάνοντας το δίκιο του, ξαναέπαιρνε τον λόγο υψώνοντας τη φωνή σαν κάθε έμπειρος πανελίστας, χτυπούσε τις γροθίτσες του για να υπογραμμίσει το βασικό του επιχείρημα: ότι η Ρεπούση, λόγω σπουδής, δεν είναι αρμόδια. Τι κοτσάνα είν’ αυτή; Δηλαδή αν ήταν αρμόδια και έλεγε ακριβώς τα ίδια (όλο και κάποιον θα βρούμε…), τότε θα’ταν όλα μέλι γάλα; Ή μήπως ότι οι βουλευτές πρέπει να περιορίζονται στα θέματα… της βασικής τους σπουδής; Επίσης,«το Σύνταγμα!», το οποίο είναι ένα (πολύ σωστό) νομικό επιχείρημα αλλά όχι αυτό που περιμένεις να ακούσεις από έναν Επίσκοπο της Εκκλησίας. Ο μόνος αντίλογος ενός εκκλησιαστικού Πατέρα στην παραθεώρηση της ολότητας της γλώσσας και της θέσης της εκκλησιαστικής ευσέβειας στον ελληνικό λαό είναι ότι «τα προβλέπει το Σύνταγμα»; Ο,τι έλεγε γινόταν αυτομάτως «η θέση της Εκκλησίας» στην ταινία της οθόνης. Και η νεομάρτυς της ανανεωτικής «αριστεράς» Ρεπούση φυσικά χαμογελούσε με μέγιστη την αυτοδικαίωση και την αυταρέσκεια, που είναι το καύσιμό της, το οποίο της δίνουν αφειδώς οι Άνθιμοι.
Όλα τα παραπάνω έχουν φυσικά ένα και μόνο ένα αποτέλεσμα: μέσα στον ωκεανό της παραπληροφόρησης και στις σκληρύνσεις των αντιπαλοτήτων, μια μερίδα της κοινωνίας (και κυρίως οι νεώτερες ηλικίες) «ζυμώνεται» με αυτές τις απόψεις, απουσίᾳ σοβαρού αντιλόγου. Έτσι, η σημερινή παραφροσύνη της αντίληψης των «αρχαίων» ως «νεκρής γλώσσας» ή των «θρησκευτικών» ως «αντιευρωπαϊκής εικόνας Τεχεράνης» θα είναι το αυριανό αυτονόητο και δεδομένο. Μακρινό όνειρο το να υπήρχαν κριτήρια σοβαρότητας στον δημόσιο λόγο.
ΥΓ: Θυμηδία προκαλεί η Μαρία Ρεπούση όταν γράφει σε άρθρο της για «τη Δεξιά που μας κυβερνά», αναφερόμενη στην κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε έως μόλις προχθές… Δηλαδή όσο η κυβέρνηση είχε γαρνιτούρα ΔΗΜΑΡ δεν ήταν «η Δεξιά που μας κυβερνά»;
45 comments
Στην Βαυαρία τα πάντα κλείνουν από τις 8:30 και στην υπόλοιπη Γερμανία λίγο πιο αργά. Σημαίνει κάτι αυτό; Επίσης η Βαυαρία είναι η έδρα της BMW, εμείς ούτε στον ύπνο μας τέτοια πράγματα. Τέλος, οι γερμανοί μηχανικοί θεωρούνται από τους καλύτερους στον κόσμο, οι δικοί μας; Να μην κάνουμε λοιπόν άστοχες ως επιπόλαιες συγκρίσεις!
Η κ.Ρεπούση είναι πασίγνωστη ανά το Πανελλήνιο για την αρλουμπολογία της. Δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς μαζί της.Αγνοείστε την παντελώς.΄Και ο λαός μας , ο Ορθόδοξος Ελληνικός Λαός , οψέποτε γίνουν εκλογές και η κ. Ρεπούση τολμήσει να διεκδικήσει την ψήφο του , θα την ανταμείψει κατά πως της ταιριάζει.
Επίσης και ο κομματικός σχηματισμός. που θα φιλοξενήσει την ανωτέρω κυρία στους συνδυασμούς του, όποιος και αν είναι αυτός, θα πάθει μεγάλο εκλογικό στραπάτσο.
Πλήρη περιφρόνηση λοιπόν στην κ Ρεπούση. Καμία αναφορά στο πρόσωπό της Πλήρης περιφρόνηση , για αυτή την κυρία, που επιθυμεί να ξεκόψει τους Έλληνες από την ιστορία και την πίστη τους.
Δημητρης Μ.Στεργιούλης
Αν λοιπόν οι γερμανοί μηχανικοί έχουν κάνει 6 χρόνια αρχαία ελληνικά και είναι οι καλύτεροι στον κόσμο αυτό σημαίνει ότι η κα Ρεπούση αστοχεί λέγοντας ότι το μάθημα είναι χρήσιμο μόνο για κλασικές σπουδές!!!
Προτείνω λοιπόν, να μην κάνουμε ούτε επιπόλαιους συσχετισμούς!
Δὲν ὑπάρχει πλέον ἄνθρωπος ποὺ νὰ παίρνῃ στὰ σοβαρὰ τὴν Ρεπούση. Ἡ Ρεπούση εἶναι τρόλ, κλόουν τῆς πολιτικῆς, ψυχοπαθολογικὸ φαινόμενο. Ὅμως, αὐτὰ ποὺ ἡ ἴδια προβάλλει σὲ βαθμὸ κωμικῆς ὑπερβολῆς, γκροτέσκο θὰ ἔλεγα, μέχρι νὰ ἐξαντληθοῦν τὰ ἀντανακλαστικὰ τοῦ κόσμου, μέχρι νὰ πάθουμε μιθριδατισμό, τὸ σύστημα τὰ προωθεῖ ὑπογείως καὶ ἐπιγείως, μὲ κάθε μέσον καὶ «σοβαρότητα», συστηματικῶς ἐπὶ δεκαετίες.
Ξαφνιαζόμαστε τώρα μὲ τὸ θράσος τῆς Ρεπούση νὰ τὰ βάλῃ μὲ τὸν Ὅμηρο, ἀλλὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι ἡ σχολὴ Ἀ.Φ. Χριστίδη, Σπ. Μοσχονᾶ, Κακριδῆ-Φερράρι, Φιλιππάκη-Warburton, Γιάννη Χάρη κ.λπ. νεωτεριστῶν μαλλιαρῶν-ἐθνομηδενιστῶν γλωσσολόγων ἢ γλωσσοκόπανων ἔχει γίνει κατεστημένο στὰ δημόσια πανεπιστήμια, ἔχει ἀπορρίψει ἀκόμη καὶ τὸν Μπαμπινιώτη ὡς «ἐθνικιστὴ γλωσσαμύντορα», ὑπονομεύει τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, τὴν λόγια γλωσσικὴ κληρονομιὰ καὶ τὴν γλωσσική μας συνέχεια χρόνια τώρα.
Ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς ἤδη στὶς 28-4-1996 γράφει ὅτι «ἀπὸ τὸ 1982 καὶ μετὰ συντελέστηκε στὴν παιδεία καταστροφή, ποὺ γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀποδεικνύεται τραγικότερη τῆς Μικρασιατικῆς». Καὶ ἀκόμη εἴμεθα, φοβοῦμαι, στὴν ἀρχή…
Σ΄αὐτὸν τὸν ἱστότοπο ὑπῆρξαν ἀρκετὲς κόντρες: κόντρες
μεταξὺ ἀνδρῶν ποὺ ἔχουν στὶς φλέβες τους τεστοστερόνη, καὶ
ὅχι πορτοκαλάδα… δὲν μὲ πείραξε οὔτε ὁ ἔλεγχος τοῦ Σταλίδη
γιὰ τὴν κριτική μου στὸν Χολέβα, οὔτε καὶ οἱ πικροχολιὲς τοῦ
Μπουρλᾶ, ποὺ ἀναπολεῖ κάθε τόσο τὸν Μεταξᾶ (καὶ δὲν τὸ κρύβει).
Μὲ πειράζει μόνο ἕνα πράγμα ὡστόσο: νὰ κάνουνε ἄνδρες αὐτὰ
τὰ ὁποία κατηγοροῦν. Σᾶς τὸ ἔχω ξαναπεῖ: ἀσχολεῖστε τόσο πολὺ
μὲ τὴν Ρεπούση, ποὺ τὴν ἔχετε ἀναγάγει σὲ ἐθνικὴ στάρ. Κάνω λάθος;!
Ὅσον ἀφορὰ στὸ ἄρθρο ποὺ δημοσιεύθηκε στοὺς Πρωταγωνιστές, καὶ
κάποιοι τὸ ἀναδημοσίευσαν στὸ Facebook ἀπὸ τὸν Editor2, ἔχω νὰ πῶ
τὰ ἐξῆς, συμπληρωματικὰ καὶ σὲ αὐτὴ τὴν δημοσίευση στὸ Ἀντίβαρο
(μὲ μιὰ σφαίρα δύο τριγώνια!):
Νομίζω ὅτι δὲν χρειαζόμαστε οὔτε Θρησκευτικὰ οὔτε Θρησκειολογία οὔτε νὰ μάθουμε τὴν Ἀττικὴ Διάλεκτο. Χρειαζόμαστε μαθηματικά: γεωμετρία, ἄλγεβρα, ἀριθμητική, τριγωνομετρία, λογισμό, μηχανική. Εἶναι ἀνύπαρκτα στὴν χώρα μας, τὸ ἔθιγε αὐτὸ τελευταῖα καὶ ὁ μέγας μαθηματικὸς Δ. Χριστοδούλου. Χρειαζόμαστε πιὸ ἐμπνευσμένη ἐκμάθηση τῆς φυσικῆς καὶ τῆς χημείας, μὲ κατάλληλο ἐξοπλισμό, καθηγητὲς ποὺ νὰ ἀξιολογοῦνται διαρκῶς! Χρειαζόμαστε ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ. Δὲν γνωρίζει ὁ μέσος πολίτης τὴν γλώσσα τῆς μηχανῆς. Ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα ἀπὸ γλώσσες προγραμματισμοῦ, εἶναι δηλαδὴ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΣ στὸν 21ο αἰώνα. Στὶς παρυφὲς αὐτῶν, χρειάζεται καὶ ἕνα μάθημα φιλοσοφίας, θρησκειολογίας καὶ ἀνθρωπολογίας, ποὺ νὰ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ τὰ τεχνολογικὰ μαθήματα, καὶ νὰ μὴν διδάσκεται σὰν τὴν πολλὰ ὑποσχόμενη ἀλλὰ κενὴ περιεχομένου Γιαννάρεια καὶ Ζουράρεια φιλοσοφο-ἀμπλαουμπλολογία! Ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Feynman, χρειάζονται οἱ ἀνθρωπιστικὲς σπουδὲς ὡς _ἀναπόσπαστο κομμάτι_ τῶν θετικῶν καὶ τεχνολογικῆς κατεύθυνσης μαθημάτων. Ἀνθρωπιστικὲς σπουδὲς ὡστόσο ἀποκομμένες ἀπὸ τὴν θετικὴ σκέψη ἰσοδυναμεῖ μὲ τρύπα στὸ νερό.
Υ.Γ.
Ἔλεος πιὰ μὲ τὰ ἀρχαία! Ἔλεος, πραγματικά! Σὰν νὰ ἔχει δίκαιο ὁ Ράμφος μοῦ φαίνεται:
ἡ συρρίκνωση τοῦ ἑλληνοφώνου Κόσμου ὁφείλεται κυρίως στὸ ὅτι ἰκανὴ μερίδα του (ποὺ
ἀσκεῖ ἐπίδραση καὶ ἐπιρροὴ στὴν πολιτικὴ) εἶναι ἀγεωμέτρητη καὶ μαθηματικὰ ἀναλφάβητη:
μὲ λίγα λόγια ἀμόρφωτη.
Με αλλά λόγια, όπως τα Ελγινεια μάρμαρα, η Αφροδίτη της Μήλου και αλλα ελληνικά έργα τέχνης ειναι πολύ πολίτημα ωστε να εμπιστευθει το παγκοσμιο κοινο την διαφύλαξή τους στην Ελλάδα, ίσως εκεί φθάσουμε με την ελληνική γλώσσα. Στο μέλλον οι Ελληνες θα μιλάνε μια γλώσσα τύπου Εσπεραντο και τα σωστά ελληνικά, αρχαία και νέα, θα διδάσκονται και θα ομιλουνται σωστα μόνο στο εξωτερικό.
Δὲν ἐμφανίζεται τὸ σχόλιό μου: φτάσαμε καὶ σὲ τέτοιας μορφῆς λογοκρισία;
Φίλε απόστολε , φίλε του λαικισμού! Το ένα επιχείρημα δείχνει ότι κάποιοι άνθρωποι μή έλληνες αναγνωρίζοντας τον γλωσσολογικό θησαυρό των αρχαίων ελληνικών το διατηρούν σαν μέρος της ΠΑΙΔΕΙΑΣ τους και εσυ αντιπαραβαλλεις λογικοφανή μεν, αλλά λαικιστικα δε επιχειρήματα σχετικά με την τεχνολογική ανάπτυξη μιας χώρας. Η παιδεία είναι αυτο που μας λείπει για να γίνουμε και εμείς αξιοι και ανταγωνιστικοι. Μια παιδεια που να προάγει αρετες και όχι κερδοσκοποια και τυχοδιωκτισμο. Η καταργηση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνική γλώσσας ευνοεί το δευτερο μιας και δεν είναι μία ακομα ξένη γλώσσα (που δεν είναι βέβαια) άλλα οι ρίζες της σημερινής μας επικοινωνίας και μία φιλοσοφία ζωής που προάγει το σεβασμό, τις αρετές και την δημοκρατία. Καλό βεβαια να πηγαίνουμε και στη πράξη όλων αυτών,ώστε φτάσουμε στη πρόοδο και τεχολογικη ανάπτυξη που εξήρες(από το αρχαίο εξ+αιρώ) στα επιχειρήματα σου
Απαντώ στο σχόλιο περί «λογοκρισίας»
Κυριακέ, όπως πολύ καλά γνωρίζεις τα σχόλια μη εγγεγραμμένων μελών δεν δημοσιεύονται αυτόματα. Ειδικά αυτά που: περιέχουν συνδέσμους, είναι τα πρώτα μίας ηλεκτρονικής διεύθυνσης και ίσως ορισμένα μεγάλα σε μέγεθος. Το δικό σου που καθυστέρησε ήταν το πρώτο της συγκεκριμένης ηλεκτρονικής διεύθυνσης που δήλωσες τώρα. Αν κάνεις εγγραφή μέλους και συνδέεσαι πριν σχολιάζεις, τα σχόλια θα δημοσιοποιούνται αυτόματα. Το σύστημα λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο εδώ και πάρα πολύ καιρό και το γνωρίζεις. Πρέπει να τα δει κάποιο μάτι διαχειριστή, ώστε να διαβεβαιώσει ότι δεν είναι σπαμ μηχανών. Αυτό απαιτεί κάποιον χρόνο. Από λίγα λεπτά μέχρι αρκετές ώρες.
Γνωρίζεις επίσης πολύ καλά ότι δεν έχει «κοπεί» από λογοκρισία απολύτως κανένα σχόλιο. Έχει αφαιρεθεί (πριν 4-5 χρόνια) ένα μόνο δικό σου σχόλιο, όμως αυτό έγινε μετά από δική σου σχετική άδεια στην ηλεκτρονική επικοινωνία μεταξύ μας.
Εν πάση περιπτώσει, το να «υποπτεύεσαι» λογοκρισία εδώ είναι άχαρο, αβάσιμο και παραπλανητικό (ελπίζω όχι σκόπιμα), δεδομένης της πολυετούς παρουσίας σου και σχολιασμού σου στο Αντίβαρο.
Συνεπώς: θα σε παρακαλούσα να μένεις στην ουσία των επιχειρητημάτων σου και στην έκφραση των απόψεών σου και μην προχωράς αβίαστα σε υπονοούμενα. Να μην «προτρέχει η γλώσσα της διανοίας».
Ανδρέας.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ”ΑΦΑΝΕΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΕΙΣ ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ”.
ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΠΙΟ ΒΑΘΕΙΑ.
Θα πω μόνο τούτο: οι Έλληνες που φέραν την χώρα σε αυτά τα χάλια είναι όλοι αυτοί που είχαν λάβει παιδεία με βάση τα αρχαία ελληνικά και την ορθοδοξία. Ούτε η ορθοδοξία ούτε τα αρχαία μας βοηθήσαν να γίνουμε ένα σύγχρονο και σοβαρό κράτος. Ας απαλλαγούμε λοιπόν από αυτά: χειρότερα αποκλείεται να πάμε!
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ Κα ΡΕΠΟΥΣΗ, ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΥΚΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΎ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΣΊΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΉ ΤΟΥ ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ. ΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΕΤΑΙ ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΣΦΥΓΜΟΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΑΠΗΧΗΣΗΣ ΕΝΩ ΣΥΓΧΡΌΝΩΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. ΕΤΣΙ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΦΕΛΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΣΥΝΕΠΑΓΩΓΕΣ Ή ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΊΣΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ Ή ΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΕΝΟΣ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ : ΠΩΣ ΘΑ ΘΩΡΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΣΥΓΧΡΌΝΩΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΑΓΝΟΟΥΝ ΚΑΘΕ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Ἀγαπητὲ Apostolos Syropoulos,
Ἀπὸ τὸ ὕφος τῶν σχολίων σας συνάγω ὅτι δὲν ἔχετε καταλάβει γιὰ ποιὸ πράγμα ὁμιλοῦμε. Κατ’ ἐμὲ εἶστε ἐκτὸς θέματος.
Ἀγαπητὲ Kyriakos Papadopoulos,
Ἐν τῂ ἐκπαίδευσῃ χρειάζεται ἕνα μόνο μάθημα τὸ μάθημα τοῦ σκέπτεσθαι.
Τηλέμαχε:συμφωνοῦμε. Ἔχω γράψει κι ἕνα ἀρθράκι πάνω σ’ αὐτὸ ποὺ ἀναφέρεις: google Ποιοι Φοβουνται τα Μαθηματικα
Υ.Γ.
Ὁ φίλος ὁ Ἀπόστολος Συρόπουλος, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ γνωρίζετε, εἶναι αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὸ πλαίσιο γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς στὸ διεθνο-δίκτυο. Ἔγραψε τὸ πρῶτο βιβλίο γιὰ latex στὰ ἑλληνικά, καὶ δημιούργησε ἀμέτρητες open-source ἑλληνικὲς γραμματοσειρές. Λίγο respect δὲν θὰ ἔβλαπτε… Εἶναι ὁ σημαντικότερος προωθητὴς τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας στὸ digital typesetting.
Μάλλον ἐσεῖς δὲν καταλαβαίνετε τί γράφει…
Σχετικὰ εἶναι αὐτὰ πού ἔχει γράψει ὁ Δημήτρης Χατζῆς σὲ σχεδίασμα διηγήματος μέ τίτλο «Τὸ τραγούδι τῆς νεκρῆς ἀδελφῆς» καὶ τὰ ὁποῖα δὲν ἔχω χρόνο νά δακτυλογραφήσω ὀλόκληρα. Δίδω, λοιπόν, ἀπόσπασμα καί, ἴσως ἐν καιρῷ καὶ τὸ ὑπόλοιπο :
« … ἡ ἀλλαγὴ ποὺ ἦρθε ἀργότερα, ἡ μεγάλη ἐπανάστση τῶν ἀστῶν ποὺ τὴ λέμε Ἀναγέννηση, δὲν ἦρθε ἀπ’αὐτούς. [ἐννοεῖ τοὺς «ἀντισυστημικοὺς» τοῦ ὑστέρου Μεσαιῶνος, τῆς Προεναγεννήσεως]. Καὶ σκεφτόμουν, λοιπόν, ἐγὼ πὼς ἀλλαγὴ δὲν ἔρχεται ποτὲς ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς περιφέρειας, αὐτὲς ποὺ μὲ τόσο πάθος σεληνιάζεται νὰ θαυμάζει κι ἡ σημερινή μας [γράφει τὸ 1980 γιὰ τοὺς «χίππηδες, τοὺς ἰσόβιους σπουδαστὲς ποὺ δὲν σπουδάζουνε τίποτε, τοὺς ἀναρίθμητους σκηνοθέτες πού σκηνοθετοῦν ὑπεροπτικὰ μονάχα τὴν ἀχρηστεία τους, τοὺς ζωγράφους πού δὲν ζωγραφίζουν καὶ τοὺς ποιητὲς ποὺ δὲν γράφουν»] ψεύτικη ἐπανάσταση – ἂς ποῦμε, καὶ σ’ ἐμᾶς ἐδῶ, τὸν Μακρυγιάννη καί τὸν Θεόφιλο, τὸν Καραγκιόζη ἢ τοὺς μπουζουκτσῆδες. Ἔρχεται πάντοτε ἀπὸ τὸν κορμὸ τῆς κοινωνίας. Ἔτσι γίνηκε καὶ τότε. Ἦρθε ἀπὸ κείνους τοὺς πειρατές, τοὺς σαράφηδες, τοὺς τοκογλύφους καὶ τοὺς ἐμπόρους τῆς Βενετιᾶς, τῆς Γένοβας, τοῦ Ἁμβούργου, τῆς Λισσαβώνας, ἀπὸ τοὺς ἀχόρταγους θαλασσοπόρους, τοὺς σιδεράδες τοῦ Ἄαχεν καὶ τῆς Νυρεμβέργης, τοὺς ρολογάδες τῆς νότιας Γαλλίας καὶ τῆς Ἑλβετίας, τοὺς προτεστάντες πραματευτάδες, μεταπράτες καὶ τεχνίτες τῆς Ἀμβέρσας, τοῦ Ρότερνταμ καὶ τοῦ Λίβερπουλ [καὶ δουλεμπόρους τοῦ τελευταίου !] …
… «Καὶ ἡ ἀνανέωση τῆς σκέψης ποὺ ἃνοιξε τὸ δρόμο τῆς νέας Εὐρώπης δὲν ἧρθε ἀπὸ τοὺς μισότρελλους ἐκείνους ἀλῆτες [τῆς Προαναγεννήσεως] καὶ τὰ τραγούδια τους – μπίβιτ χέρους, μπίβιτ χέρα – ὅλοι πίνουν – βάλε μέσα καὶ τὸν πτωχοπρόδρομο τὸν δικό μας. …»
… «Καὶ δὲν ἧρθε βέβαια ἡ ἀλλαγὴ ἀπὸ τοὺς βυζαντινοὺς λογίους, φυγάδες στὴ Δύση, ὅπως λένε ἐξαπατώντας τὸ ἔθνος μας, χρόνια τώρα, οἱ ἀκαδημαϊκοί μας μπαγαμπόντηδες. Ἦρθε ἀπὸ ‘κείνους ποὺ δὲν σκορπίσανε ἀπὸ τὰ πανεπιστήμια καὶ τὰ σπουδαστήρια, [γιὰ νὰ γίνουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συγγραφεῖς] τὰ πανεπιστήμια τοῦ Βίττενμπεργκ – ἐγὼ πῆγα καὶ προσκύνησα στὸ δωμάτιο τοῦ Τζιορντάνο Μπροῦνο, στὴν ἐκκλησιὰ πού ζωγραφίζανε οἱ Κράναχ, στὴ μητρόπολη τοῦ Λούθηρου – τῆς Κρακοβίας, τῆς Πάντοβας – ἐπῆγα καὶ τό ‘δα τὸ ἀνατομεῖό τους – τῆς Κόρδοβας – ἐκεῖ πού οἱ Ἄραβες πρωταρχίσανε. Καὶ τὴ δουλέψανε ἐκεῖ τὴ νέα σκέψη, δασκάλοι καὶ σπουδαστές τους, πέρα ἀπ’ τὰ δόγματα, ἐνάντια ἀργότερα στὴν Ἱερὴ Ἐξέταση. Καὶ τὴ δουλέψανε καὶ στὶς Ἀκαδημίες τῆς Φλωρεντίας, τῆς Βενετιᾶς καὶ τοῦ Παρισιοῦ, μπολιάζοντάς την καὶ μὲ τὴν ἀρχαία κληρονομιά. …»
Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ συμφωνήσει κανεὶς μὲ ὅλα. Ἀλλὰ ἡ κεντρικὴ ἰδέα εἶναι ὅτι ἡ κλασσικὴ παιδεία, θεολογικὴ καὶ θύραθεν, εἶναι, στὸν νεωτερικὸ κόσμο, κάπως διακοσμητικῆς καὶ ἐπικουρικῆς φύσεως. Φρόνιμο εἶναι νὰ τὸ γνωρίζουμε αὐτὸ καὶ νὰ τὴν ἔχουμε κι ἐμεῖς ὡς ἀπόλαυση καὶ ὄχι ὡς ἐπάγγελμα, ὡς ἐρωμένη, ἀλλὰ ὄχι ὡς σύζυγο. Ἄλλως, νὰ μὴν παραπονούμεθα ποὺ μένουμε πτωχοπρόδρομοι. Ἐκεῖνοι πού σπασικλιάζουν στὴν βιοχημεία γιὰ νὰ ἔχουμε τὰ τόσα καλὰ φάρμακα σήμερα δὲν μποροῦν νὰ ἀμοίβονται τὸ ἴδιο μέ ἐκείνους πού διϋλίζουν, γιὰ ἑκατοντάκις χιλοστὴ φορά, τὸν Αἰσχύλο. Γιὰ νὰ μὴν ποῦμε τὶποτε καὶ γιὰ ἐκείνους πού ἔχουν κάνει «πορισμὸν τὴν εὐσέβειαν» διαστρέφοντας τὸν Θεῖο Λόγο καὶ τὴν ἁγία ἁπλότητά του.
Νομίζω ότι η ομάδα των “αποδομητών” αξίζει την ειλικρινή συμπάθειά μας διότι πραγματικά βιώνει στον μέγιστο βαθμό μία ασύλληπτη τραγωδία : γεννήθηκε σε έναν τόπο που δεν επέλεξε, καταδικασμένη να ανήκει σε έναν λαό που δεν κατάλαβε και να κουβαλάει βαρύ φορτίο από το οποίο θέλει απεγνωσμένα να απαλλαγεί, μιλάει μία γλώσσα που θεωρεί νεκρή, ζεί αναγκαστικά σε μία κοινωνία που βρίσκει αφόρητα συντηρητική, μαθαίνει και διδάσκει μία ιστορία που επιθυμεί διακαώς να μεταβάλει, και, τέλος, εκφράζει απόψεις με ελάχιστη αποδοχή, καθώς οι πολλοί “αμαθείς καθυστερημένοι” αδυνατούν να συλλάβουν και να συμμεριστούν την έκταση του δράματος. Και όλα αυτά με πλήρη κάλυψη των δαπανών χάρη στην ευγενική χορηγία αυτού του ίδιου κράτους που θεωρεί απελπιστικά καθυστερημένο, ίσως δε και περιττό. Ποιός λογικός άνθρωπος θα άντεχε τέτοιες αντιφάσεις;
Δὲν ἤξερα ὅτι ἡ γλῶσσα εἶναι τσουκάλι γέννησης (sic) νοημάτων καὶ επικοινώνησης (sic) μεταξύ των ….
Ἀγαπητὲ Kyriakos Papadopoulos
εὐχαριστῶ γιὰ τὶς παρατηρήσεις στὸ σχόλιό μου.
Για τον κύριο Κακαρελίδη.
Την κατσίκα τι την κάνατε και σας μείναν τα προϊόντα της;
Γιὰ τὸν κ. Ελλαν:
Ἔχετε τὴν καλωσύνη νὰ ἐξηγήσετε σὲ τὶ ἀναφέρεσθε;
Σὲ μία κοινωνία ὄπου ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου εἴναι ἐγγυημένη ἀπό
τὸ Σύνταγμα, μπορεί κανείς νὰ ἐκφέρει ἐλεύθερα τήν ἄποψή του.
Χρέος τοῦ Πολίτη εἴναι νὰ κρίνει ἐάν τα λεγόμενα εὐσταθούν.
Προφανῶς ὄχι στην προκειμένη περίπτωση.
Ἡ ἔλλειψη παιδείας τῶν πολιτῶν ὃμως ἔχει συσωρευθεῖ σε τέτοιο σημεῖο
ὣστε
1) ἐκλέγουν αὐτά τά ἄτομα σε θέσεις νομοθετικῆς ἐξουσίας – δηλ. αὐτά τά ἄτομα
ἀποφασίζουν τί εἴναι σωστό ἤ λάθος για την κοινωνία, καί
2) δεν ἀπαιτοῦν τήν απόλυση αὐτῶν τῶν ἀτόμων ἀπό τις θέσεις καθηγητῶν του Ελληνικού
πανεπιστημίου, ὄχι λόγω τῶν πεποιθήσεῶν τους ἀλλά λόγω τῆς ἔλλειψης έγκυρότητος
τῶν λόγων καί ἔργων τους.
Αὐτά συμβαίνουν ὃταν οἱ προσλήψεις καθηγητῶν πανεπιστημίου στηρίζονται στήν προσωπική
ἱδεολογία καί ὄχι στην ἐπιστημονική και ἐρευνητική ποιότητα τῶν αἰτούντων.
Και άλλος Ελευθέριος; Ισως άμα γίνουμε πολλοί να βοηθήσουμε στην απελευθέρωση ορισμένων εγλωβισμένων μυαλών μέσα δώ!
Αγαπητέ συνονόματε Ελευθέριε,
Υποθέτω η φράση σας «προφανώς όχι στην προκειμένη περίπτωση» στο παραπάνω σχόλιό σας – με το οποίο επί της ουσίιας συμφωνώ – συνδέεται με την μειωμένη κρίση των πολιτών λόγω έλλειψης παιδείας. Kαι της εξυπηρέτησης συμφερόντων θα προσέθετα εγώ, σε ένα αυτονομημένο, αναξιοκρατικό και μήτε καν αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα.
Με την ευκαιρία έπειδή τυγχάνει να υπογράφουμε με το ίδιο όνομα σε αυτό το ιστολόγιο, στο οποίο εγώ συμμετέχω με σχόλια από Απρίλιο του τρέχοντος έτους περίπου, (βλέπε για παράδειγμα: http://www.antibaro.gr/article/7863 – Ελευθέριος) ενώ σε κάποια λίγα προηγούμενα είχα χρησιμοποιήσει λατινικούς χαρακτήρες (http://www.antibaro.gr/article/7380 – Eleftherios), θα σας παρακαλούσα αν η συμμετοχή σας είναι πιο νωπή να χρησιμοποιήσετε κάποιο διακριτικό, άλλως αν είναι παλαιότερη είμαι πρόθυμος να το κάνω εγώ.
Βέβαια υπάρχει ήδη ένα διακριτικό μεταξύ μας, ως προς τον τρόπο γραφής, καθώς εσείς γράφετε στο απαρχαιωμένο και ψυχοβγαλτικό κατ’ εμέ πολυτονικό, χωρίς να αποφεύγετε τα λάθη· π.χ. να απλώνετε φαρδιά πλατιά την περισπωμένη σε λάθος θέση «τῶν πεποιθήσεῶν τους» ενώ δεν τη βάζετε εκεί που πρέπει – “εἶναι” είναι το σωστό στο πολυτονικό και όχι “εἴναι” – καταλαβαίνετε όμως και σείς ότι αυτό δεν είναι αρκετό προς αποφυγή σύγχυσης έναντι τρίτων συνομιλητών όπως του φίλτατου Κυριάκου Παπαδόπουλου για παράδειγμα, ο οποίος επίσης επιμένει να γράφει στο πολυτονικό υποπίπτοντας βεβαίως σε σωρεία λαθών αφού δεν το έχει καν διδαχθεί!
Ευχαριστώ για την κατανόηση και με συγχωρείτε για τη δηκτική παρατήρηση επί της γραφής σας.
Μιὰ παρατήρηση …. γραφῆς: Στὸ πολυτονικὸ πληκτρολόγιο, ἡ περιπωμένη βρίσκεται δίπλα ἀπὸ τήν βαρεῖα (στὰ πλῆκτρα πού δίνουν τὰ σύμβολα [{ ] } ). Ἔτσι εὔκολα τὸ χέρι … παρασύρεται καὶ ἐμφανίζονται [καὶ τᾶ ] ἀντὶ [καὶ τὰ] κτλ.
Ἐπἰσης ἡ συνήθεια στὸ τυφλὸ σὺστημα μονοτονικοῦ, παρασύρει τὰ δάχτυλα κατὰ τὴν προσπάθεια πολυτονικῆς γραφῆς.
Τέλος ἡ ἀναβίωση τοῦ πολυτονικοῦ μετὰ ἀπὸ χρόνια ἀναγκαστικῆς λησμονιᾶς, μιὰ καὶ τὸ πρότυπο πολυτονικοῦ πληκτρολογίου (unicode) σχετικᾶ πρόσφατα υἱοθετήθηκε, προϋποθέτει ἐπίπονη ἄσκηση στὴ μνήμη καὶ τά δάχτυλα. Ἄ! Μὲ τὴν χρήση πάντα λεξικοῦ. Ἡ τελευταία ἄλλωστε, εἶναι καὶ ἡ διαφορὰ τοῦ μορφωμένου.
Φιλικᾶ
Γιῶργος Κακαρελίδης.
ΥΓ. Φαντάζομαι ὅτι ἡ πολυτονικὴ γραφή, ποὺ ὑποχρεώθηκε σὲ βίαιη καταστολή, πρὶν 30 χρὸνια ἀπὸ τὴν πασοκικὴ λοιμική, συνεπικουρούντων τῶν ἐπὶ … Λαδᾶ παρεπιδημούντων μέσων, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ἀκριβῶς χρονολογικᾶ ἀπηρχαιωμένη.
Αγαπητέ χρήστη Kakarelidi,
Κατανοώ τα λάθη πληκτρολόγησης. Και γώ λόγου χάρη στο κείμενό μου παραπάνω παρέλειψα το “κ” από το «εγκλωβισμένα» ενώ πολλές φορές λόγω ατελούς ρύθμισης της πληκτρολογίου επαναλαμβάνονται δύο φορές κάποια γράμματα όπως το “ι” στη λέξη «ουσίας».
Αλλά και το δικό σας χέρι ξέφυγε και βάζετε πλατειές φαρδιές περισπωμένες στα δίκην επιρρημάτων «σχετικᾶ» «Φιλικᾶ»; Γιατί αυτά τα λήγετε με άλφα και περισπωμένη και όχι με ωμέγα και περισπωμένη όπως ορθά κάμετε στη λέξη «ἀκριβῶς»;
Δείτε αν σας ενδιαφέρει, ως προς την ορθή χρήση των επιρρημάτων, σχετικό άρθρο σε αυτόν τον ιστότοπο του κου Φουράκη, http://www.antibaro.gr/article/7609 , ο οποίος για να ομιλεί περί ορθής χρήσης της γλώσσας κάποια σχέση θα έχει υποθέτω με αυτήν, παρόλο που και ο ίδιος στα γραπτά του δεν αποφεύγει τα λάθη. Λάθη παραδρομής κάνουμε όλοι, το ζήτημα είναι να μην τα κάνουμε εσκεμμένως ή αν τα αντιλαμβανόμαστε να αποφεύγουμε να τα επαναλαμβάνουμε.
Επί της ουσίας σε ότι αφορά το πολυτονικό, προσωπικώς θεωρώ ότι είναι και πεπαλαιωμένο και μπελαλίδικο και αχρείαστο. Η γλώσσα μας και η εκφορά της δεν χάνουν σε τίποτα από την κατά πολύ πιο απλή και λειτουργική χρήση του μονοτονικού συστήματος.
Ωστόσο, στο θέμα αυτό συμμερίζομαι την άποψη περί ελευθερίας του Μπαμπινιώτη που λέει:
«Η γλώσσα είναι προϊόν ελευθερίας. Κατά τον πατέρα τού Νεοελληνικού Διαφωτισμού, τον Αδαμάντιο Κοραή, “κανείς, όσον ήθελεν είσθαι σοφός, ούτ’ έχει, ούτε δύναταί πoθεν να λάβη το δίκαιον να λέγη προς το έθνος: “ούτω θέλω να λαλής, ούτω να γράφης””. Δεν μπορείς, λοιπόν, να πεις στον άλλον “ούτω θέλω να γράφης”. Στα προσωπικά του γραπτά, στα δικά του κείμενα, στην αλληλογραφία, στο βιβλίο, στην γραπτή του έκφραση.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι ζήτημα ελευθερίας το να επιλέγεις τον τρόπο γραφής και, κατ’ επέκτασιν, τον τρόπο να τονίζεις τα κείμενά σου: πολυτονικά ή μονοτονικά. Η πολιτεία παίζει πάντοτε ρυθμιστικό ρόλο, αυτός είναι ο ρόλος της… Θέσπισε, λοιπόν, το μονοτονικό, με το σκεπτικό τού απλούστερου τονισμού και με την ιστορική επίκληση τού γεγονότος ότι οι αρχαίοι δεν χρησιμοποιούσαν τόνους. Αυτό είναι αλήθεια. Όσο είναι αλήθεια ότι σχεδόν επί 20 αιώνες οι Έλληνες χρησιμοποίησαν στην γραφή τους τόνους και πνεύματα. Συστηματικά από τον 9ο αιώνα μ.Χ., λιγότερο συστηματικά από τον 2ο αι. π.Χ.! Άρα υπάρχει μια παράδοση πολυτονικής ορθογραφίας, όπως πολύ περισσότερο υπάρχει μια μακρύτερη παράδοση ιστορικής ορθογραφίας.
Και ωστόσο οι γραμμές αυτές γράφονται με μονοτονικό, που σημαίνει ότι ο γλωσσολόγος -το έχω ξαναγράψει- δεν έχει επιστημονικά (δομικά τής γλώσσας) επιχειρήματα να υποστηρίξει ότι η χρήση των τόνων έχει κάποιον ιδιαίτερο λειτουργικό χαρακτήρα που μπορεί να δικαιολογήσει τη συνέχεια τής χρήσης τους. Ο γλωσσολόγος… Κι ο λογοτέχνης; Ο λογοτέχνης που επιλέγει να εκδίδει τα κείμενά του με πολυτονικό, γιατί αισθητικά, που θα πει οπτικά, δεν μπορεί να δει τις λέξεις αποψιλωμένες από τη σημειολογία των τόνων; Δεν έχει το δικαίωμα να μορφώσει το κείμενό του όπως αυτός κρίνει; Και βέβαια το έχει. Γι’ αυτό, το θέμα των τόνων δεν είναι μαύρο-άσπρο. Έχει περισσότερες πλευρές κι αυτό δεν μπορεί να το παραβλέψει κανείς.
Ας διαμορφώσει, λοιπόν, ο καθένας την μορφή τού γραπτού του όπως αυτός κρίνει. Αυτό θα πει ελευθερία στην γλώσσα και στην γραφή της. Ας μη θέλουμε όμως, από την άλλη, να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα τής πολιτείας να ρυθμίσει τη μορφή τής επίσημης γλώσσας – του σχολείου, της διοίκησης, της επιστήμης. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το μονοτονικό είναι “καταδικασμένο” να επικρατήσει…»
Βλέπε και σχετική συζήτηση εδώ στο Αντίβαρο: http://www.antibaro.gr/polytoniko
Με φιλικούς χαιρετισμούς
(έτσι αποφεύγεις να πείς φιλικώς!)
Εκ των υστέρων πρόσεξα, ξαναδιαβάζοντας το κείμενό του, ότι και ο Μπαμπινιώτης εκφέρει επανειλημμένως τα επιρρήματα με κατάληξη “ά” και όχι “ώς”, π.χ. “αισθητικά”, “οπτικά”, “συστηματικά” . Πώς όμως διαχωρίζεται έτσι το επίρρημα από το πρώτο πληθυντικό; Αλλού τον έχω ακούσει να λέει και να γράφει “προσωπικώς”. Ας αποφανθεί επι τέλους ο Μπαμπινιώτης ποιό είναι το σωστό!
Πάντως για να κλείσω απ’ την πλευρά μου το θέμα που άνοιξα ως προς την γραφή κι εκφώνηση των επιρρημάτων σε -ως, παραθέτω τη θέση του Δημήτρη Μαρωνίτη, του οποίου τη γνώμη επί θεμάτων γλώσσας και φιλολογίας εκτιμώ απεριόριστα. Επι του συγκεκριμένου ο καθηγητής είναι λιγότερο αυστηρός, αποδεχόμενος την επικρατούσα χρήση με κάποιους περιορισμούς.
«ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ ΣΕ -ΩΣ
Στον νεοελληνικό λόγο επικρατούν συνήθως επιρρήματα με κατάληξη σε -α.
Λέμε και γράφουμε:
πέρασα καλά· είμαι άσχημα· έφτασε αργά· καλά και άγια· πέθανε ανώδυνα· κύλησε το βράδυ ευχάριστα· και βέβαια δεν έχεις δίκαιο· μίλησε απλά.
Παρά ταύτα διατηρούν στον νεοελληνικό λόγο ορισμένα επιρρήματα την αρχαιόμορφη κατάληξη τους σε -ως σε τυπικές εκφράσεις και εκεί όπου ενδέχεται να δημιουργηθεί παρεξήγηση ότι πρόκειται για επίθετο και όχι για επίρρημα. Λέμε και γράφουμε:
πήρε το πτυχίο του με λίαν καλώς· καλώς ή κακώς, έτσι έχει το πράγμα· υπολόγισε τη στάθμη του ύδατος επακριβώς· ισχύει ό,τι είπα προηγουμένως – ποτέ: ό,τι είπα προηγούμενα· ενδεχομένως θα αργήσω απόψε – ποτέ: ενδεχόμενα θα αργήσω απόψε· το επικινδύνως ζην – ποτέ: το επικίνδυνα ζην τα είπε βεβαίως καλά, αλλά με ενοχλητική εμπάθεια-ανάλογα με τις συνήθειες του – αλλά: αναλόγως προς τον πληθυσμό της χώρας.
Ορισμένες φορές, αναλόγως προς την κατάληξη του επιρρήματος, διαφοροποιείται και η σημασία του. Λέμε και γράφουμε:
τα πούλησε ακριβά – αλλά: υπολογίζω το εισόδημα μου ακριβώς (ή με ακρίβεια)· μιλώ απλά αλλά: απλώς και μόνον δεν ήμουν σε καλή διάθεση.»
Το απόσπασμα είναι παρμένο από “Το εγκώλπιο της ορθής γραφής” του Μαρωνίτη παρμένο από την ιστοσελίδα:
http://www.translatum.gr/forum/index.php?PHPSESSID=0c3fc062d8c963a9e3d9bb3e514bc71c&topic=2892.msg17170#msg17170
Ευχαριστώ το Αντίβαρο για την φιλοξενία.
Καταγγελία:
Θὰ ἤθελα νὰ καταγγείλω μὲ τὸν πλέον ἔντονο τρόπο τὴν κατὰ τὸ δοκοῦν
ἀλλαγὴ στὸ κείμενο ἀπὸ κάποιον editor (editor2;).
Ξεκινήσαμε τὸν σχολιασμὸ πάνω σὲ ἕνα τηλεγραφικὸ μήνυμα τοῦ Σ.Μ. πρὸς
τὴν κ. Ρεπούση. Ἔπειτα ὁ Σ.Μ. προσέθεσε ὑστερόγραφο. Σήμερα βλέπω ὅτι
ὑπάρχει ὁλόκληρο κείμενο γνώμης: ἀπαράδεκτο!
Τὸ θεωρῶ ἄμεση, καὶ πονηρότατη, προσπάθεια νὰ ἐξευτελιστοῦν οἱ σχολιαστές
καὶ ἀναγνώστες τοῦ Ἀντιβάρου, τῶν ὁποίων τὰ σχόλια ΔΕΝ ἀφοροῦσαν στὸ
τελικὸ κείμενο τοῦ Σ.Μ.
Ἐπειδὴ ὑπάρχει εὐτυχῶς καὶ ἡ δυνατότητα τῆς ἐκτύπωσης ὀθόνης (print screen),
ὑπάρχει τὸ τεκμήριο, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ εἴδα τὴν προσθήκη ὑστερογράφου μετὰ
ἀπὸ ὧρες.
Τὸ ἠθικὸ θὰ ἦταν νὰ δημοσιευθεῖ ξεχωριστὸ κείμενο.
Λυπᾶμαι, ἀλλὰ τὸ ὅλο κλίμα ἀποδεικνύει αὐτὸ ποὺ λέγαμε ἐδῶ καὶ καιρό:
ὁ χῶρος αὐτὸς δὲν ἀποτελεῖ πιὰ Ἀντίβαρο στὴν Ἰδιωτεία, ἀλλὰ ἔχει δημιουργήσει
μιὰ ἄλλη ἰδιωτεία (κλίκα ποὺ λέμε κοινῶς…).
Κάνω ἀκόμα ἕνα print screen, γιὰ λόγους τεκμηρίωσης:
Μπορεῖτε νὰ δεῖτε καὶ τὴν ἀνακολουθία μεταξὺ σχολίων
ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ 11/9) καὶ δημοσίευσης κειμένου (13/9).
Πρόκειται γιὰ ἀντιδημοκρατικὴ καὶ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ μέθοδο
ἐξευτελισμοῦ τῶν σχολιαζόντων…
Εμμέσως πληροφορήθηκα ότι με μαγικό τρόπο άλλαξε το περιεχόμενο του άρθρου το οποίο είχα σχολιάσει. Για αυτά που γράφει για την αρχαία ελληνική του έχω απαντήσει επιστημονικά σε άλλο φόρουμ αλλά ο κ. Μητραλέξης κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Είναι λυπηρό πως κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να λέγονται μορφωμένοι καταφεύγουν σε φτηνά τρικ για να επιβάλλουν την ΛΑΘΟΣ και ατεκμηρίωτη άποψη τους.
κ. Συρόπουλε, πρέπει πλέον νὰ γνωρίζετε συνειδητὰ ὅτι ἐσεῖς κάνετε πὼς δὲν καταλαβαίνετε. Πολὺ καλὰ κάνετε καὶ δὲν ἀγγίζετε τὸ θέμα «τί εἶναι ξεχωριστὴ γλῶσσα γιὰ τὴν γλωσσολογία», διότι σᾶς ἔχει ἐπεξηγηθεῖ πολλάκις ὅτι μὲ αὐτὴν τὴν λανθασμένη βάση τοῦ συλλογισμοῦ σας φθάνετε σὲ αὐθαίρετα, ἀντιεπιστημονικὰ καὶ ἐμμονικὰ συμπεράσματα.
Τὸ ἄρθρο συμπληρώθηκε ἐκτενῶς, ὣς ὄφειλε λόγῳ τῆς προηγούμενης ἐκτάσεώς του, παραμένοντας στὴν διαπραγμάτευση τοῦ ἀρχικοῦ θέματος. Τὰ περὶ «μαγικοῦ τρόπου», κατάπτυστης πονηρότατης ἀντιδημοκρατικότητας, καταγγελίας κλπ. μόνο θυμηδία προκαλοῦν μὲ τὴν μανικὴ γλαφυρότητά τους καὶ προβληματισμὸ γιὰ τὴν ἔκταση καὶ ἀπανθρωπία τῆς ἐμπάθειας.
Καὶ ναὶ κύριε Συρόπουλε, ἔχετε ἀπόλυτο δίκιο. Αὐτὸ ποὺ περιγράφετε, μὲ τὰ φτηνὰ τρίκ, τὴν ἐπιλεκτικὴ κατανόηση καὶ τὴν ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ καὶ ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΗ ἄποψη τὴν βασισμένη σὲ ἀναληθεῖς καὶ ἀντεπιστημονικὲς βάσεις, εἶναι ὄντως λυπηρό – ἴσως περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἀντιλαμβάνεστε.
Σωστὸς διάλογος μὲ φοβερὲς χυδαιότητες, ἐμπάθειες, κατηγορίες, «καταπτυστίες», διαστροφὴ τῆς λογικῆς σερβιρισμένη ὡς ἐπιστημονικότητα, ἀσύμμετρη ἐπίρριψη σκοπιμοτήτων, δολιότητας, «πονηρότητας» κλπ. δὲν γίνεται πουθενά. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ἀποχωρήσω γιὰ νὰ διαφυλάξω τὴν ψυχική μου ὑγιεία, διότι ἀπὸ κάποιο σημεῖο καὶ πέρα περὶ αὐτοῦ πρόκειται.
ΣΜ
Λοιπόν κ, Μητραλέξη σας; προκαλώ να δώσετε βιβλιογραφικές αναφορές δημοσιευμένες σε έγκυρα διεθνή γλωσσολογικά περιοδικά στα οποία να αναφέρεται με επιχειρήματα ότι η αττική διάλεκτος είναι μια ζωντανή γλώσσα και ότι επιπλέον τα λατινικά είναι μια νεκρή γλώσσα! Εγώ σας παρουσίασα 3 κείμενα που εξηγούν γιατί η αττική διάλεκτος είναι νεκρή γλώσσα, εσείς κανένα. Εσείς δεν έχετε να μου δείξετε τίποτα και τα επιχειρήματα σας είναι τόσο αβάσιμα όσο ο ισχυρισμός των Σκοπιανών ότι είναι απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου!
κ. Συρόπουλε, ἡ ἀττικὴ διάλεκτος δὲν εἶναι γλῶσσα ἀλλὰ διάλεκτος (ταυτολογικὴ πρόταση). Νομίζω τὸ ἔχουμε ἐπαναλάβει αὐτὸ ἀρκετὲς φορές, διορθῶστε με ἂν κάνω λἀθος.
Δὲν παρουσιάσατε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ, μὰ ἀπολύτως κανένα (ἐπιτρέψτε μου: ἀπολύτως κανένα) κείμενο ὅπου νὰ παρουσιάζεται ἡ “ἀρχαία” ὡς αὐτόνομη γλῶσσα ἀπὸ γλωσσολογικῆς ἀπόψεως.
Παραθέσατε τρία κείμενα ποὺ λένε τὸ αὐτονόητο: ὅτι ὅταν μιὰ *γλῶσσα* δὲν ἔχει πλέον φυσικοὺς ὁμιλητές, θεωρεῖται νεκρή, ὅταν ἔχει, ζωντανή. (Ἅρα: ἡ ἑλληνικὴ εἶναι ζωντανὴ γλῶσσα – duh!) Θεωρεῖτε αὐτονόητο ὅτι μὲ τὰ γλωσσολογικὰ (καὶ ὄχι μὲ τὰ δικά σας, ἰδιωτικὰ) κριτήρια ἡ ‘ἀρχαία’ θεωρεῖται γλῶσσα. Ἔλα μου ὅμως ποὺ γλωσσολογικὰ δὲν θεωρεῖται (linguistics 101), κι ἂν κάπου ἀναφέρεται ὡς τέτοια ἂν πασὰν γιὰ τὴν οἰκονομία τοῦ λόγου, στὴν ἀκριβολογία ἐπέρχεται διόρθωση.
Νὰ παραθέσω τὶς αὐτονόητες βιβλιογραφικὲς ἀναφορὲς τῆς στοιχειώδους γλωσσολογίας; Θὰ τὸ ἔκανα ἂν ἔπρεπε νὰ ἀντικρούσω μιὰ τεκμηριωμένη ἄποψη μὲ βάση, σωστὲς παραπομπὲς καὶ ὄχι φαντασιωδῶς ἀποδεικτικὲς τῆς θέσης σας ἢ ταυτολογίες – κάτι ποὺ δὲν συμβαίνει στὴν συγκεκριμένη περίπτωση. Μπορεῖτε νὰ βρεῖτε τὶς πηγὲς εὐχερῶς στὸ διαδίκτυο. Μὰ τὴν πίστη μου, μὴν μοῦ ξαναπαραθέσετε κείμενο μὲ τὸν ὁρισμὸ τῆς νεκρῆς γλώσσας συμπεραίνοντας παράλληλα ἀπὸ μόνος σας ὅτι τὰ ‘ἀρχαῖα’ εἶναι γλῶσσα, τὸ ὑπέστην ἤδη.
Ἐκπλήσσομαι ὅμως ποὺ δὲν σᾶς ἀρκεῖ ἠ διαβεβαίωση ἑνὸς παγκοσμίου φήμης γλωσσολόγου, τοῦ κ. Γ. Μπαμπινιώτη, καὶ προβάλλετε τὴν ἀξίωση ὅτι γνωρίζετε τὴν γλωσσολογία πληρέστερα ἀπὸ τὸν καλὸ καθηγητή. Νομίζω ὅτι εἶναι κυριολεκτικὰ ἡ 5η φορὰ ποὺ σᾶς τὸ ἐξηγῶ προσωπικά, δημοσίως καὶ γραπτῶς, ἐνδεχομένως νὰ ὑπερβάλλω καὶ νὰ εἶναι ἡ 4η – σίγουρα πολὺ περισσότερο ἀπὸ ὅσο ὑπαγορεύει ἡ common sense καὶ ὁ διαθέσιμος χρόνος. Ἐλπίζω ἀντιλαμβάνεστε, τὴν 6η φορὰ δὲν θὰ ἔχει πιὰ νόημα. Ὁ Γ. Μπαμπινιώτης ἀναφέρει στὴν δήλωσή του ὅτι «δεν πρέπει να γινόμαστε συνομιλητές φληναφημάτων» – δὲν τήρησα μέχρι στιγμῆς αὐτὴ τὴν προτροπή. Εσείς δεν έχετε να μου δείξετε τίποτα και τα επιχειρήματα σας είναι τόσο αβάσιμα όσο ο ισχυρισμός των Σκοπιανών ότι είναι απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου.
Καὶ ἐπειδὴ θὰ μᾶς ξεκάνετε γιὰ ἕνα λίνκ, ὁρίστε ὁ ὁρισμὸς τῆς συγχρονικῆς καὶ τῆς διαχρονικῆς μελέτης τῆς ἐξέλιξης μιᾶς γλώσσας ἀπὸ σημειώσεις τῶν ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΝ τῆς γλωσσολογίας. Στὴ σελ. 31. Εἶμαι βέβαιος ὅτι, τῶν τεκμηρίων κατατεθέντων, θὰ ἀνακαλέσετε πλήρως, ὅπως εἴθισται σὲ ὅσους ἐπικαλοῦνται τὴν ἐπιστημονικότητα. http://www-old.lit.auth.gr/public/simeiwseis_glw301_beloudis_08.pdf
«Μια από τις πιο σημαντικές εννοιολογικές διακρίσεις που εισήγαγε ο Saussure, αλλάζοντας τον
προσανατολισμό της γλωσσολογικής έρευνας, αφορά τη διαφοροποίηση της διαχρονικής από τη
συγχρονική μελέτη της ‘γλώσσας’ (βλ. κεφ. Ι, Εισαγωγή· στο εξής απλώς: γλώσσα, χωρίς τα
διακριτικά του όρου). Με τον όρο ‘διαχρονική’ εννοούμε τη μελέτη της εξέλιξης μιας γλώσσας,
της αλλαγής της μέσα στο χρόνο, ενώ με τον όρο ‘συγχρονική’ αναφερόμαστε στη μελέτη μιας συγκεκριμένης φάσης αυτής της γλώσσας (σε κάποιο σημείο της εξέλιξής της μέσα στο χρόνο).»
Ἡ ἀλλαγὴ κειμένου ἀποτελεῖ πλαστογραφία. Ἐκεῖ θὰ ἔπρεπε νὰ σταθοῦμε ἀγαπητὲ Α.Σ. Τὰ ἄλλα ποὺ γράφει ὁ Σ.Μ. εἶναι σοφιστίες. Παγκοσμίου φήμης ὁ Μπαμπινιώτης;! Ἐγὼ πάντως βλέπω πολιτικὰ κίνητρα καὶ πολιτικὲς προ-ωθήσεις… Ὁ Α.Σ., ὅπως ἔγραψα ξανὰ ἐδῶ, εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ ἔδωσε ὥθηση στὴν νεο-ἑλληνικὴ στὸ LaTex, πρὶν τὸ unicode. Κάνετε ἕνα googling, μιὰ ἀναζήτηση τελοσπάντων, καὶ δεῖτει ποιός προσέφερε πραγματικὰ στὴν γλώσσα: ὁ Α.Σ. ἤ ὁ Μπαμπινιώτης;
…ἄλλωστε ἡ κωλοτούμπα ἀπὸ τὴν ΣΠΙΘΑ καὶ τοὺς Οἰκολόγους, μέχρι τὴν ἀγκαλιὰ μὲ Φ. Κρανιδιώτη καὶ Λαζαρίδη…άποδεικνύει πλήρως τὸν παραπάνω ἰσχυρισμό, γιὰ κάποιους Σοφιστὲς ἐδωμέσα.
Υ.Γ.
Οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόσο σοφιστὲς ποὺ δὲν βγάζεις ἄκρη: ἡ Ἀττικὴ Διάλεκτος, ἡ Ἑλληνιστικὴ Κοινὴ καὶ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ Μεσαιωνικὲς διάλεκτοι (= γλῶσσες χωρὶς Στρατό, ὅπως ἀνέφερε καὶ ὁ καθηγητὴς τοῦ Χάρβαρντ, τὸν ὁποῖο άναφέρω κάτω ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ Μπαμπινιώτη) εἶναι νεκρές, διότι δὲν ὁμιλοῦνται ἀπὸ κανέναν αὐτὴ τὴν στιγμή: δὲν χρησιμοποιοῦνται σὲ καμία κοινωνία ὡς γλώσσες ἐπικοινωνίας, ὡς γλῶσσες καθημερινότητας. Ὅσο νεκρὴ εἶναι καὶ ἡ Σαιξπηρικὴ ἀγγλικὴ γλώσσα, καὶ ἄλλες χιλιάδες, εἶναι καὶ οἱ προαναφερθεῖσες, Ἀττικὴ Διάλεκτος καὶ Ἑλληνιστικὴ Κοινή… (Δηλαδὴ ἡ ἀμερικανικὴ ἀγγλικὴ εἶναι τόσο ἀγγλικὴ ὅσο καὶ ἡ Σαιξπηρική; Α.Σ. πάνε νὰ μᾶς τρελλάνουνε οἱ σοφιστὲς ἀμπλαουμπλολόγοι!).
Είπαμε άρθρο σε διεθνές γλωσσικό περιοδικό. Ο κ. Μπαμπινιώτης είναι φιλόλογος και όχι γλωσσολόγος. Επιπλέον και οι τρεις αναφορές που σας έστειλα λένε ξεκάθαρα πως τα αρχαία ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα. Δεν το είδατε; Δικό σας πρόβλημα! Επίσης η αττική διάλεκτος είναι πράγματι διάλεκτος αλλά ήταν η πιο κοινή και όταν διδάσκεται κάποιος αρχαία ελληνικά στην πραγματικότητα διδάσκεται αυτή την εκδοχή της γλώσσας. Επειδή λοιπόν δεν μιλάει κανείς μα κανείς καμία μορφή της αρχαίας ελληνικής η γλώσσα είναι ΝΕΚΡΗ! Προσέξτε ΝΕΚΡΗ όχι εξαφανισμένη, επειδή απλά υπάρχουν κείμενα σε αυτή τη γλώσσα και κάποιοι τα μελετούν. Είναι τόσο απλό! Θα το επαναλάβω: επειδή στο δικό σας ιδεολογικό σύμπαν δεν μπορεί αυτό να συμβαίνει, δεν σημαίνει πως είναι έτσι και στην πραγματικότητα. Καλή σας νύχτα!
Ναὶ ὅντως, συνήθης ἡ τακτικὴ τῶν Σοφιστῶν νὰ προσπαθοῦν νὰ
ἐστιάσουν σὲ ἀνούσιες λεπτομέρειες (ὁ Σ.Μ. μᾶς ἐπιδεικνύει κάθε
τρεῖς καὶ λίγο τὶς γνώσεις του πάνω στὴν Σύνταξη, στὴν Γραμματικὴ
καὶ στὸν Τονισμό, ἀποπροσανατολίζοντας τὴν συζήτηση ὅταν στερεύουν
τὰ ἐπιχειρήματα – καὶ τὸ κάνει πολύ συχνά! Ἔχει δασκαλευτεῖ στὴν
εἰρωνία ἀπὸ τὸν δάσκαλό του Χ. Γιανναρᾶ θαρρῶ!).
Λοιπόν, τὴν ἀπάντηση τοῦ τὴν δίνει πασίγνωστος καθηγητὴς στὸ Χάρβαρντ, καὶ ἄς
κάνει ὅτι δὲν τὴν εἶδε στὴν ἀντίστοιχη δημοσίευση:
Στὴν ἐκπομπὴ “Ἀντιθέσεις΄΄, ὁ Γ. Σαχίνης εἶχε προσκαλεσμένο τὸν καθηγητὴ ἀνθρωπολογίας τοῦ παν. τοῦ Χάρβαρντ Michael Herzfeld (1/3/2013). Μεταξὺ πολλῶν ένδιαφέροντων πραγμάτων οὐσίας, ὁ καθηγητὴς εἶπε ὅτι ἡ κάθε διάλεκτος χωριστὰ ἀποτελεῖ διαφορετικὴ γλώσσα. Οἱ διάλεκτοι δὲν ἀναγνωρίζονται ὡς ξεχωριστὲς γλώσσες ἀπὸ τοὺς γλωσσολόγους, διότι “δὲν εἶχαν τὴν τύχη νὰ διαθέτουν ἰκανὸ στρατὸ νὰ τὶς ὑπερασπίσει΄΄. Ἔτσι λοιπὸν ὁ Herzfeld θεωρεῖ κάθε διάλεκτο στὴν Κρήτη ὡς μιὰ ξεχωριστὴ γλώσσα: καὶ πραγματικὰ συμφωνῶ μαζί του, διότι μπορῶ νὰ καταλάβω διαισθητικὰ αὐτὸ ποὺ ἐννοεῖ, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ ἰδεολογικοπολιτικὲς φορτίσεις… Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὰ παραπάνω, ἡ Ἀττικὴ Διάλεκτος εἶναι νεκρή, διότι δὲν ὁμιλεῖται πιὰ ἀπὸ κανέναν. Ἡ δὲ γλώσσα τοῦ Εὑαγγελίου εἶναι ἡ Ἑλληνιστικὴ Κοινή: μιὰ γλώσσα ποὺ ἐπίσης εἶναι νεκρή, διότι δὲν ὁμιλεῖται ἀπὸ κανέναν λαὸ καὶ καμία κοινωνία αὐτὴ τὴν στιγμή. Ἀναπαράγονται κείμενα, στὶς ἰερὲς Ἀκολουθίες, σὲ παραστάσεις θεατρικές, σὲ ἐπιστημονικὰ συνέδρια, κλ.π., ἀλλὰ δὲν ὁμιλοῦνται οἱ προαναφερθεῖσες γλώσσες ἀπὸ τὸν σημερινὸ ἑλληνόφωνο Κόσμο.
“Ανάλυση τής Νεοελληνικής Αστικής Ιδεολογίας” είναι ό τίτλος βιβλίου πού άναλύει μέ έπιστημονικό -κατά την γνώμη μου – τρόπο τίς έπιπτώσεις τού “γλωσσικού” στήν έξέλιξη τής πνευματικής ζωής στήν έλλάδα άλλά καί τού έλληνικού κράτους γενικώτερα.
Αν κάποιος τό θέλει πολύ εύχαρίστως νά τού τό στείλω , ύπάρχει σέ μορφή bdf καί τό έχω στό email μου:dozas33@yahoo.gr
Δεν διαβάζω όλα τα σχόλια (στην ώρα τους). Στάθηκα στην «καταγγελία» για την προσθήκη κειμένου στην παρούσα ανάρτηση.
Η διαρκής αναζήτηση αφορμών για «καταγγελίες» για «πλαστογραφία»(!!!) είναι, νομίζω, η μεγαλύτερη υπονόμευση του διαλόγου. Επιτέλους, όποιος θέλει, ας ανταλλάξει ψύχραιμα απόψεις και ας μείνει σ’ αυτό. Τόσο δύσκολο είναι; Έλεος πια!
Να πω και κάτι επί της ουσίας. Εμφανίζεται εδώ άλλη μία φορά το χαρακτηριστικό των Ελλήνων να τσακώνονται για το τίποτα. Από 2-3 λέξεις «νεκρή γλώσσα η αρχαία ελληνική», προφανώς ιδεολογικά κατευθυνόμενες και με άλλο στόχο από μία επιστημονική απόφανση της γλωσσολογίας, ψάχνουμε στα (εξίσου ιδεολογικά ίσως) «λεξικά» μας ο καθένας να βρει τους ορισμούς τι είναι γλώσσα, τι είναι νεκρή γλώσσα, τι είναι ελληνική (γλώσσα) και ποια είναι η αρχαία εκδοχή της, ώστε να υπερασπιστεί την άποψή του. Τσακωμοί αβάσιμοι, άχαροι και αποπροσανατολιστικοί.
Θα μπορούσε να παρελείψει τελείως αυτές τις συγκεκριμένες λέξεις η εν λόγω βουλευτής και να μη χαθεί ούτε κατ’ ελάχιστο το νόημα των λόγων της.
Θα έπρεπε λοιπόν να είμαστε ικανοί να κάνουμε το αυτονόητο. Να συζητήσουμε το νόημα και όχι τις λέξεις. Την ουσία και όχι τις ταμπέλες.
Αυστηροί ή «θετικοί» ορισμοί για το τι είναι γλώσσα δεν μπορούν να υπάρξουν. Συνεπώς, όλα υπόκεινται στην οπτική του καθενός. Σημασία λοιπόν έχει να είναι κανείς συνεπής. Είναι;
Ακριβώς επειδή «όλα μπάζουν» λίγο, οι γλωσσολόγοι θεωρούν ότι εξ ορισμού η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός. Άρα, εξελίσσεται. Το πότε μία εκδοχή της συνιστά μία «άλλη γλώσσα» είναι ανοιχτό σε ερμηνείες. Οι «θετικιστές» οπαδοί της «ακρίβειας» θα μπορούσαν να θέσουν «αντικειμενικά» κριτήρια για τον διαχωρισμό (ποσοστό κοινών λέξεων, καταλήξεων, κοινής συντακτικής ανάλυσης κλπ κλπ κλπ, μύρια όσα θέλετε) και να βγάλουν ποσοστά εγγύτητας. Έξοχα πράγματα για όποιον έχει καιρό για χάσιμο.
Πάμε παρακάτω;
Ἄνδρέα, ἐπειδὴ τὰ λόγια στερεύουν, ὅταν ἀντὶ γιὰ ἐπιχειρήματα συναντᾶς
σοφιστίες καὶ λασπολογίες, θὰ σοῦ πῶ μὲ εἰλικρινὴ ἀγανάκτηση: ἔχει γίνει
τὸ Ἀντίβαρο προέκταση τοῦ Antinews. Καὶ ὅποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Ἡ Ἑβραϊκὴ γλῶσσα εἶναι ζῶσα ἢ νεκρά ; Ἡ Φινλανδική ; Πρίν ἀπὸ διακόσια χρόνια ἦταν ζωντανὲς ἢ νεκρές ;
Το πράγμα καταντάει κάπως σαν τη γάτα του Schrodinger. Ενώ είναι προφανές ότι τόσο η αρχαία όσο και η γλώσσα των ευαγγελίων είναι λειτουργικώς νεκρές, σε κάποιους δεν αρέσει αυτό και θέλουν να τις βλέπουν νεκροζώντανες. Άστε τους να τις βλέπουν. Εσάς τους άλλους τι σας πειράζει αυτό; Και κάποιοι που βλέπουν τη γάτα νεκρή της βάζουν και περισπωμένες!
(Ἄρα εἶσαι Φυσικός, Ἐλευθέριε, ἔχεις ἤδη προδωθεῖ ἀπὸ τὶς δημοσιεύσεις σου ἐδῶ!)
Συμφωνῶ ἀπόλυτα μαζί σου, μέχρι τὴν τελευταία πρόταση. Γιὰ τὶς περισπωμένες ἔχω διαφορετικὴ
ἄποψη, ἴσως ἐπειδὴ μελετῶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ ἀπὸ τὰ δεκαπέντε, κι ἔχω ἐξοικειωθεῖ
μὲ τὰ σύμβολα τονισμοῦ τῶν Ἑλληνιστῶν, τὰ ὁποῖα ἀργότερα τὰ χρησιμοποίησαν ὡς μουσικὰ
σημάδια οἱ δημιουργοὶ τῆς πρώιμης Παρασημαντικῆς.
Θεωρῶ ὅτι τὰ σημάδια αὐτὰ ἀνήκουν στὸν Ἑλληνιστικὸ Κόσμο. Κι ἐμεῖς, σὰν πνευματικοὶ ἀπόγονοι
Ῥωμαίγων, ὅπως θὰ ἔγραφε καὶ ὁ Ῥουμ-ἐλιώτης συγγραφέας τῆς Ἐπανάστασης, ἀλλὰ
καὶ πιὸ πρὶν ὁ Πατροκοσμᾶς, ἔχουμε καὶ ἑλληνιστικὸ ὑπόβαθρο στὴν κουλτούρα μας. Γιὰ τοὺς
Ῥωμηοὺς τῆς Κύπρου ἔχουν νόημα τὰ σημάδια τῆς προφορᾶς, ὅπως καὶ πολλῶν κοινοτήτων
ποὺ ζοῦν σὲ διάφορα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, καὶ ὁμιλοῦν σὲ ὁμορφες διαλέκτους ποὺ θὰ ἐξαφανιστοῦν
στὸ κοντινὸ μέλλον. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἑλλαδίτες τοῦ ὁμογενοποιημένου Κράτους μας, τί νὰ πῶ: μιλοῦμε μιὰ ἰσοπεδωμένη κι ἄχαρη γλώσσα, στὰ μέτρα τοῦ Χατζηνικολάου!
Αὐτά: νομίζω, κι ἐγώ, πὼς ἐξαντλήσαμε ἔνα ἀρκετὰ εὔκολο θέμα,καὶ ἐπεκταθήκαμε
λόγῳ τῶν σοφιστιῶν καὶ τῆς πολιτικάντικης μανούβρας κάποιων, ποὺ λόγῳ πείρας ἔχουν
κάνει τέχνη τὸν κατακερματισμὸ τοῦ διαλόγου καὶ τὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῶν συνδιαλεγομένων.
Θεωρῶ κατάπτυστη τὴν συμπεριφορὰ τὴν ὁποία κατείγγειλα, καὶ δὲν παίρνω τίποτα
πίσω ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔγραψα: ἄν θέλεις κύριε Χ νὰ δημοσιεύσεις κείμενο, δημοσίευσέ
το. Ἡ κατὰ τὸ δοκοῦν παραποίηση ἤδη δημοσιευθέντων κειμένων, ὁ ἐμπλουτισμὸς
καὶ ἡ παραλλαγή τους, εἶναι τεχνικὲς πάρα πολὺ ὕπουλες. Καὶ αὐτὸ δὲν θὰ μείνει
ἀναπάντητο. Ἕνα τὸ κρατούμενο…
antinews;!!
Βρίσκω ένα κοινό: το πρόθεμα αντί-
Βρίσκω επίσης περίπου 400 διαφορές. Όχι απλώς διαφορές δηλαδή, αλλά πράγματα στα οποία οι δύο ιστοχώροι στέκονται αντιδιαμετρικά! Σαν να λέμε βλέπεις το άσπρο μαύρο. Δε μου φτάνει ο Σεπτέμβριος να γράφω. ..
Βέβαια, ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει, οπότε επέμβαση στα μάτια σου ή στα γυαλιά σου δεν μπορώ να κάνω.
Φίλε Ἑλευθέριε, συμφωνώ μέ τίς διαπιστώσεις σου περί του ἐν λόγω ἀτόμου ΜΡ.
Έγώ, μιάς καί εἴμαι ἀγράμματος θά συνεχίσω νά κάνω λάθη στήν Έλληνική γραπτή
γλώσσα που χρησιμοποιώ (ῶ;), και θά ἐξηγήσω γιατί.
Διότι τα λαμόγια καί οἱ ψευτοεπαναστάτες (βλ. ΜΡ) ἐδώ και 40 χρόνια ἀλλάζουν τήν κοινωνία
ἐκ των ἔσω. Για να εγκαθιδρύσουν την κυριαρχία τους δανείστηκαν δισεκατομμύρια,
κατέστρεψαν τα σώματα ἀσφαλείας και το στράτευμα, διαχώρισαν την ἐκκλησία ἀπό
το κράτος και βιαίως μας ἄλλαξαν την γλώσσα μας καί την ὀδήγησαν σε μία διάλεκτο που
καμμία σχέση δεν έχει με την Ἑλληνική, κατέστρεψαν την παιδεία μας (βλέπε ἐμένα που
τελείωσα το σχολείο το 89) και βιαίως (ξανά) ἔφεραν ἑκατομμύρια παράνομων ἀλλοδαπών γιά
λόγους τους ὀποίους δεν θα συζητήσω. Ἐπιπλέον μας ἔδιωξαν (οὐσιαστικά δια της βίας) ἀπό την
γῆ των Πατέρων μας (15 χρόνια στο εξωτερικό).
Γιά όλους αὐτούς τούς λόγους θα συνεχίσω να άντιστέκομαι στην παρακμή που μας ἐπεβαλαν
τα παραπάνω παράσιτα γράφωντας (σπαστά) Ἑλληνικά ἔως ὄτου μάθω ξανά τη γλώσσα μου.
ΥΓ. Ἑλευθέριε, διόρθωσέ με ἐξηγώντας που βρίσκεται το λάθος.
Μὲ ἀφορμὴ τὸ τελευταῖο σχόλιο τοῦ (πολυτονικοῦ) Λευτέρη.
Ὅπως θὰ διαπίστωσες, μονοτονικὲ Ἐλευθέριε (φυσικομαθηματικέ;), δὲν σχολίασα
τὴν ἀναφορά σου στὰ λάθη μου. Διότι ἀπλὰ δέχομαι κριτική, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα,
ὅταν εἶναι σωστὴ καὶ στοχευμένη. Ἄλλωστε τὴν γραφή, οἱ παλαιοί, τὴν μαθαίναν
μὲ βεργιὲς στὴν πλάτη, ὅπως καὶ τὴν Παρασημαντική.
Ὁ Λευτέρης ὡστόσο μ’ ἔκανε νὰ σκεφτῶ κάτι
παραπάνω πάνω σὲ αὐτὸ τὸ θέμα ποὺ ἔθιξες.
Πρῶτον, ὅταν γράφουμε μαθηματικὰ στὸν πίνακα, μὲ συνεργάτες, κάνουμε
κυρίως λάθη. Μέχρι νὰ ἀποδειχθεῖ ἕνα θεώρημα, καὶ μέχρι νὰ γραφτεῖ σωστά,
βγαίνει τὸ μάτι ἀπὸ τὴν σωρεία λαθῶν. Ὅταν ὡστόσο δημοσιευθεῖ μιὰ ἐργασία
σὲ ἕνα περιοδικό, μὲ δυσκολία καταλαβαίνεις ὅτι εἶναι δική σου δουλειά. Ἔχει
γίνει τέτοια ἐπεξεργασία, μὲ τέτοια προσοχή, ποὺ ἐκμηδενίζονται οἱ ἀτέλειες.
Ἐσὺ κάνεις αὐτὸ ποὺ κάνει καὶ ὁ Σωτήρης Μητραλέξης, στὸ κείμενο, διορθώνοντας
τὴν Ρεπούση (τὴν ὁποία για διαφορετικοὺς λόγους ἀπὸ αὐτὸν δὲν συμπαθῶ
ἰδιαίτερα!). Κάθεσαι καὶ κρίνεις τὸ γραπτό μου, ἐνῶ ὁ λόγος μου εἶναι σχεδὸν
προφορικός. Δηλαδὴ τί περιμένεις, νὰ ἐκθέσουμε τὴν _ἄποψή_ μας, καὶ νὰ
ἀρχίσουμε τὶς διορθώσεις καὶ τὸ κόψε ράβε, σὰν νὰ γράφουμε ἐργασία; Ἐ ὅχι
βρὲ ἀδελφέ, εἴπαμε σπασίκλες, ἀλλὰ θὰ τὸ κάψουμε στὸ τέλος ἄν τὸ κάναμε
αὐτὸ καὶ στὰ μπλόγκ…
Λοιπόν, καὶ σὲ μονοτονικὸ νὰ ἔγραφα, τὰ ἴδια λάθη θὰ ἔβρισκες\καὶ χειρότερα.
Καὶ μαθηματικὲς σχέσεις νὰ ἔγραφα, πάλι λάθη θὰ ἀποκαλύπτονταν. Θέλει
μόχθο καὶ πολὺ καιρὸ τὸ σωστὰ γραμμένο κείμενο. Ἀκόμα καὶ ὁ Σ.Μ., στὴν
Πολιτικὴ Ἀδολεσχία Ι, ποὺ τὴν ἔχω διαβάσει ἀρκετὲς φορές, καὶ ὅπως τοῦ
εἶπα ἔχει τυπογραφικὰ λάθη. Ἀκόμα καὶ στὰ καλύτερα βιβλία, πολλαπλῶν
έκδόσεων τὰ βρίσκεις…σὲ μένα καὶ στὸν Λευτέρη, ποὺ γράφουμε κανένα
σχόλιο στὸ Ἀντίβαρο δὲν θὰ βρεῖς…
Εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ αὐτὲς οἱ σκέψεις, καὶ μὴν τὶς ἀφήνεις νὰ σὲ
βασανίζουν: εἶναι ἡ πάγια τακτικὴ τῶν σοφιστῶν ἐδωμέσα, νὰ τοὺς
μιλᾶς γιὰ οὐσία, καὶ αὐτοὶ νὰ φωνάζουν: ἔχεις 14 ὡρθωγραφεικὰ λάθοι,
καὶ 16 λάθη τονισμοῦ, σὺν ἀναντάλλων σύνταξη σὲ 5 προτάσεις.
Ἔλεος… Νισάφι… Μὴν πέφτεις κι ἐσὺ στὴν παγίδα τῶν φιλολογίσκων!
Χαιρετῶ καὶ τοὺς δύο Λευτέρηδες. Καλὴ Δύναμη.