Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 15 Ιανουαρίου 2018.
[Το άρθρο αυτό μπορεί να ιδωθεί ως συνέχεια του άρθρου
«Όχι ηττοπάθεια στο Σκοπιανό», Εστία 9 Ιανουαρίου 2018]
Κατ’ εμέ, η συσσωρευμένη ενδοτικότητα της πολιτικής τάξης της χώρας στο ζήτημα των Σκοπίων οφείλεται στο έλλειμμα φρονήματος. Οι θεμέλιοι λίθοι της ηττοπάθειας είναι σαθροί, λογικά διάτρητοι και αντιφατικοί. Επισημαίνω επιγραμματικά τρεις.
Πρώτον, από τη μία ισχυρίζονται ορισμένοι ότι οι πολλαπλές διμερείς αναγνωρίσεις είναι ο κρίσιμος παράγοντας βάσει του οποίου «χάσαμε το παιχνίδι», κι από την άλλη επιδιώκουν λύση έναντι όλων. Όταν λένε όμως «έναντι όλων» εννοούν ότι δεν είναι απλώς εφικτό και αναμενόμενο, αλλά και αυτόματο πως αυτές οι χώρες θα τροποποιήσουν τις αναγνωρίσεις τους.
Πράγματι, εάν και όταν συμφωνήσει η Ελλάδα, όλοι θα εναρμονιστούν πάραυτα στη νέα πραγματικότητα. Γι’ αυτό προσέρχονται πάντα σε μας για λύση. Αξιοσημείωτη η πρόσφατη απόφαση της Βουλγαρίας, που ως προεδρεύουσα της ΕΕ το 2018 ανακοίνωσε ότι παρά την δική της αναγνώριση ως ΔτΜ, δεδομένου ότι η ΕΕ την έχει αναγνωρίσει ως πΓΔΜ (όπως άπαντες οι διεθνείς οργανισμοί χωρίς ουδεμία εξαίρεση), θα χρησιμοποιεί απαρέγκλιτα το προσωρινό όνομα .
Δεύτερον, από τη μία λένε ότι το πρόβλημα δεν είναι το όνομα, όσο ο αλυτρωτισμός και άρα αν συμφωνήσουμε ως προς αυτό επί της αρχής (διότι δεν υπάρχει χρόνος για να διαπιστωθεί ουσιαστικά κανένα φρένο στον αλυτρωτισμό), το όνομα είναι δευτερεύουσα παράμετρος, συνεπώς δεν μας ενοχλεί να παραχωρήσουμε τον όρο Μακεδονία. Ταυτόχρονα όμως λένε ότι η τεράστια ευκαιρία λύσης παρουσιάζεται σήμερα, λόγω της πρόσφατης αλλαγής κυβερνήσεως στα Σκόπια και η «εθνικιστική» γραμμή του Γκρουέφκσι πέρασε στην αντιπολίτευση.
Δηλαδή ζητούν να παραχωρήσουμε το όχημα αλυτρωτισμού (όνομα) σε μία υποτιθέμενη διαλλακτική κυβέρνηση, να μην εισπράξουμε τίποτα απτό, και μεθαύριο που ίσως ξαναλλάξει η κυβέρνηση να συνεχίσουν αμετανόητοι στο ίδιο βιολί. Αξιοσημείωτο ότι ένα από τα τρία Αλβανικά κόμματα απέσυρε την αρχική εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση Ζάεφ, λόγω «εμμονής στον αλυτρωτικό Μακεδονισμό»!
Τρίτον, παρουσιάζουν ότι η ευκαιρία λύσης είναι τεράστια σήμερα ως προϊόν της γεωπολιτικής και αμερικανικού φόβου για ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια. Ακούσαμε και εκπρόσωπο του ΚΚΕ (δηλαδή του εν μέρει ηθικού αυτουργού της δημιουργίας του μορφώματος της Γιουγκοσλαβικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 1944) να μιλάει αόριστα και αφηρημένα για «πετρελαϊκό έλεγχο της διόδου από εταιρείες»(;).
Όμως μία απλή σύγκριση των όρων: «Συρία, Ιράκ, Τρομοκρατία, ISIS, Ισραήλ, ΕΕ, Μπρέξιτ, Ρώσοι Χάκερς, Ουκρανία, Κριμαία», με τον όρο «Σκόπια», προκαλεί αβίαστα μειδίαμα προς την άποψη περί του «εξαιρετικά κρίσιμου ρόλου των Σκοπίων στις αμερικανορωσικές σχέσεις». Αυτοί καίγονται, εμείς θα υποχωρήσουμε; Ένταξη στο ΝΑΤΟ ως πΓΔΜ θα έσβηνε το διεθνές ενδιαφέρον ώσπου οι συνθήκες ευνοούσαν ένα ουδετεροεθνές όνομα μίας ομοσπονδίας.
Αντίσταση λοιπόν. Καμία αναγνώριση σε Μακεδονική εθνότητα, νέα ή βόρεια. Παραφράζω τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο: «Το δε το όνομα σοι δούναι, ουκ εμόν εστίν, ουτ’ άλλου των κατοικούντων ενταύθα». Ούτε δημοψήφισμα γίνεται δεκτό.
Η μόνη σύναξη Ελλήνων που θα δικαιούτο να παραχωρήσει τμήμα της πνευματικής της ιδιοκτησίας και κληρονομιάς, θα ήταν μία σύναξη νεκρών, ζώντων και αγέννητων σε απαρτία. Ποιος μπορεί να ψηφίσει σήμερα εκπροσπώντας τον Μ. Αλέξανδρο, την Θεσσαλονίκη, τον Αριστοτέλη, τον Γρηγόριο Παλαμά, τον Εμμανουήλ Παππά, τον Παύλο Μελά, τον Χρυσόστομο Σμύρνης, τον Οδυσσέα Ελύτη και τα τρισέγγονά μας; Όποιος παραχωρεί όνομα, παραχωρεί έδαφος.
=====
[Το άρθρο αυτό μπορεί να ιδωθεί ως συνέχεια του άρθρου
«Όχι ηττοπάθεια στο Σκοπιανό», Εστία 9 Ιανουαρίου 2018]
20 comments
Πολύ σωστός !
Θὰ προσέθετα ὅτι καὶ πρὸς τὴν Εύρωπαϊκὴ Ἕνωση, πού ταλαιπωρεῖται τρεχόντως ἀπὸ ἐθνικιστικὲς καὶ λαϊκιστικὲς κυβερνήσεις σὲ Πολωνία, Οὑγγαρία καὶ Αύστρία, προσφέρει πολύτιμη ὑπηρεσία ἡ Ἐλλάδα, κρατῶντας ἕνα κράτος ἐθνικιστικό, ἀλυτρωτικὸ καὶ τυχοδιωκτικὸ ἀπ’ ἔξω. Ἴσως πρέπει νὰ ζητήσουμε καὶ ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν ὑπηρεσία αὐτήν.
Τὸ οὐσιαστικὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀνέφερε ὁ Ἀνδρέας σὲ σχόλιό του στό προηγούμενο ἄρθρο του:
ὅτι στὴν ὅλη ὑπόθεση μὲ τὶς μακακίες αὐτές, ἑτοιμάζονται νὰ δώσουν, οἰ κυβερνητικοί στόκοι, ΚΡΑΤΙΚΗ ὑπόσταση σὲ ἕνα ἔστω ὄνομα περιοχῆς (νομοῦ, διαμέρισματος) τῶν Σκοπίων καὶ νὰ κρατήσουν τό ἴδιο ὄνομα στήν Ἑλλάδα ὡς περιοχή (νομό, διαμέρισμα)!!! Ἐσεῖς τί λέτε ποιο θὰ ἐπικρατήςῃ;Τό κράτος ἤ τό διαμέρισμα; ποιό θὰ εἶναι σὲ χειρότερη μοῖρα καί μόνιμα ἀλυτρωτική;
Καί κάτι ἄλλο:
ἀφοῦ οἱ ΗΠΑ ἐπείγονται νὰ βάλουν τὰ Σκόπια στό ΝΑΤΟ ὅπου άπαιτεῖται ὁμοφωνία, γιατί νὰ τὰ δεχτοῦμε χωρίς ταυτόχρονη ἔνταξη τῆς Κύπρου; Ποὺ εἶναι ἐντελῶς ἔτοιμη. Διότι γιά τά Σκόπια χρειάζονται κι ἄλλες μεταρρυθμίσεις τους, πλήν τοῦ ὀνόματος!
Σωστά Γιώργο. Είναι πολύ βασικό στοιχείο η ενδεχόμενη αναγνώριση χρήσης του ονόματος σε υπέρτερη πολιτική οντότητα από τη δική σου. Κράτος έναντι μίας εσωτερικής περιφέρειας. Δυστυχώς, σε κείμενο 500 λέξεων δεν χωράνε όλα!
Υπάρχει η Νέα Ζηλανδία και ελάχιστοι γνωρίζουν ότι Ζηλανδία ονομάζεται μία περιοχή στην ανατολική Ολλανδία. Αν ήταν κράτος, οσοδήποτε μικρό, θα ήταν γνωστότερο. Κάθε περίπτωση διαφορετική βέβαια, εδώ η Ζηλανδία δεν έχει ιστορική βαρύτητα ως όρος. Όμως πέρασε στην πλήρη αφάνεια επειδή είναι απλώς μία εσωτερική περιοχή.
Ανδρέας.
Καλὴ ἡ σκέψις γιὰ τὴν Κύπρο στὸ ΝΑΤΟ. Τό θέλουν, ὅμως, οἱ Κὐπριοι ; Οἱ Ἄγγλοι τί θὰ ποῦν ; Πῶς θὰ διατηρήσουν τὶς βάσεις τους δικές τους καὶ δὲν θὰ γίνουν βάσεςι τοῦ ΝΑΤΟ ; Οἱ Τοῦρκοι ; Δὲν θὰ άνακαλύψουν ὅτ ἡ Κύπρος ἔχει ἀλυτρωτικὲς βλέψεις γιὰ τὸν κατεχόμενο Βορρᾶ της (τῆς Κύπρου) ;
Καλὴ ἡ σκέψις γιὰ τὴν Κύπρο στὸ ΝΑΤΟ. Τό θέλουν, ὅμως, οἱ Κὐπριοι ; Οἱ Ἄγγλοι τί θὰ ποῦν ; Πῶς θὰ διατηρήσουν τὶς βάσεις τους δικές τους καὶ δὲν θὰ γίνουν βάσεις τοῦ ΝΑΤΟ ; Οἱ Τοῦρκοι ; Δὲν θὰ άνακαλύψουν ὅτι ἡ Κύπρος ἔχει ἀλυτρωτικὲς βλέψεις γιὰ τὸν κατεχόμενο Βορρᾶ της (τῆς Κύπρου) ; Συνεπῶς, ὅσο δὲν μπαίνει ἡ «ἀλυτρωτικὴ» Κὐπρος, δὲν μπαίνουν καὶ τὰ Σκόπια … Καὶ ἡ Τουρκία γίνεται καὶ συνοδοιπόρος μας …
@ Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας
Οι Τούρκοι μπλοκάρουν με βέτο την είσοδο τής Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ και όπου αλλού μπορούν, επειδή δεν την αναγνωρίζουν. Δεν έχω διαβάσει για αντιρρήσεις των Άγγλων, ούτε των Κυπρίων βεβαίως.
Φεβρουάριος του 1959, Κωνσταντίνος Καραμανλής ως πρωθυπουργός της Ελλάδας και Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ως εκπρόσωπος των Ελλήνων της Κύπρου, συνυπογράφουν με τους πρωθυπουργούς Αγγλίας και Τουρκίας τη Συνθήκη Ζυρίχης – Λονδίνου, πράξη με την οποία παραχωρούσαν στους Τούρκους την αντιπροεδρία, δικαίωμα αρνησικυρίας VETO, το 30-40% στη δημόσια υπηρεσία, υπουργεία, δικαίωμα εγκαθίδρυσης τουρκικού στρατεύματος, γενικά προνόμια που διέλυαν τη δημοκρατία και αναγνώριζαν την μέχρι τότε απούσα απο τα πράγματα Τουρκία, εγγυήτρια δύναμη με δικαίωμα μονομερούς επέμβασης που καθιστούσε την Κύπρο ενέχειρο στις σκοτεινές κι αρπαχτικές της διαθέσεις, δικαίωμα που η Τουρκία δεν θα αφήσει ανεκμετάλευτο και θα εφαρμόσει – δοθείσης της ευκαιρίας με το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας το ’74 – την στρατιωτική κατάληψη του 38% του μαρτυρικού Νησιού, που κατέχει έκτοτε εδώ και 44 χρόνια. Δεν ήξερε ο απλοπόνηρος Σεραίος; Δεν το κατάλαβε; H ουσία δεν αλλάζει, ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Κι ερχόμαστε σήμερα πάνω από ένα αιώνα από την απελευθέρωση της Μακεδονίας, κάτι μοιραίοι Συριζανέλ κι από κοντά η “Νέα Δημοκρατία” να θέλουν λέει να λύσουν το “πρόβλημα” παραχωρώντας στη βόρεια γείτονα το όνομα Μακεδονία, που τόση σχέση έχει με αυτή όσο ο Σύριζα με την Αριστερά ή ή Νέα Δημοκρατία με τη Δημοκρατία. Στο όνομα της “realpolitic” και της παγκόσμιας τάξης; Η ουσία και πάλι δεν αλλάζει, ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
@ Ελευθέριο
Δεν “ερχόμαστε σήμερα”. Η αποδοχή συνθέτου ονόματος για τα Σκόπια, με γεωγραφικό προσδιορισμό τής λέξης “Μακεδονία” erga omnes έγινε από το 2007. Σ’ ένα άρθρο τού Μ. Ιγνατίου κι ένα εδώ μέσα, είδα τον ισχυρισμό ότι οι Καραμανλής και Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι το 2008, δεν … ανέφεραν την λέξη “Μακεδονία”… Τι να το αναφέρουν (αν δεν το ανέφεραν), αφού αυτή ήταν και εξακολουθεί να είναι η επίσημη ελληνική γραμμή από το 2007;
“Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος. Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή“ (από την ιστοσελίδα τού ΥΠΕΞ).
ΥΓ: Realpolitik (όχι “realpolitic”).
Να συμπληρώσω εδώ ότι τότε, το 2007, που έγινε γνωστή η νέα “εθνική” γραμμή για το Σκοπιανό, δεν κούνησε φύλλο. Αν μέχρι σήμερα την γλιτώσαμε και δεν συμφωνήσαμε στην σύνθετη ονομασία, αυτό οφείλεται στην αδιαλλαξία τού Γκρουέφσκι. Αν όμως τώρα την αποδεχτούν οι Σκοπιανοί, πώς θα δικαιολογήσουμε την υπαναχώρησή μας και την επιστροφή στην γραμμή τού 1992, χωρίς να φανούμε αναξιόπιστοι, ασυνεπείς και αλλοπρόσαλλοι; Είναι ένα ζήτημα κι αυτό.
To Σκοπιανο ειναι ενα δευτερευον ζητημα. Η Κυπρος ειναι το πραγματικο Εθνικο Θεμα. Προσωπικα λιγο με ενδιαφερει πώς θα ονομαστει ενα Κρατος που σε λιγα χρονια πιθανοτατα δεν θα υπαρχει λογω Αλβανων.
Το ασθενεστατο αυτο Κρατος δεν αποτελει κινδυνο για εμας.
Δε λεω να ανεχθουμε τα καραγκιοζιλικια των Σκοπιανων. Η προπαπαγανδα τους πρεπει να αντικρουεται. Αλλα να βαλλουμε τα πραγματα στη σωστη βαση: Δεν θα ειναι καμμια τραγωδια αν το θεμα αυτο δεν εξελιχθει οπως επιθυμουμε. Κακως ασχολουμεθα τοσο και κακως δαπανουμε τοσο διπλωματικο κεφαλαιο σε αυτη την ιστορια.
@ NF
Αυτό το κράτος-μόρφωμα πιθανότατα να να είχε ήδη διαλυθεί λόγω Αλβανών, αν εμείς δεν τον συντηρούσαμε τόσα χρόνια με άσκοπες συζητήσεις. Πιθανόν να διαλυθεί και τώρα, εν εμείς δεν τού δώσομε την σύνθετη ονομασία (και τον μακεδονισμό) και το βάλομε κατ’ αυτόν τον τρόπο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Συμπληρώνω αυτό που γράφεις: “Το ασθενεστατο αυτο Κρατος δεν αποτελει κινδυνο για εμας” ΣΗΜΕΡΑ. Μετά από τριάντα χρόνια, όμως; Μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει;
Τα πράγματα στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα, προϊόντος του χρόνου, είναι ρευστά. Αυτό δεν επιτρέπεται να το αγνοούν οι υπεύθυνοι για τη διπλωματία και την εξωτερική πολιτική και μάλιστα ο αρχηγός ενός κράτους. Έτσι την πάτησε ο απλοπόνηρος χωρικός Σεραίος το ’59, που δεν κατάλαβε τη μηχανή που τούστησαν οι Άγγλοι και πήγε και υπέγραψε μαζί με τον Μακάριο τη συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου και 15 μόλις χρόνια μετά οι ίδιοι αυτοί μοιραίοι άνθρωποι, την ώρα που ο “Αττίλας” βομβάρδιζε κι επεύλαυνε στην Κύπρο, δεν έκριναν απαραίτητη καμμιά ελληνική αντίδραση και δεν κουνήθηκε φύλλο.
Πολύ σωστά το 1992, ο Καραμανλής γέρος πια κι έχων πικράν πείρα από το πάθημά του του παρελθόντος, μετά το υπό την προεδρία του συγκληθέν συμβούλιο των τότε πολιτικών αρχηγών (Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Αλέκα Παπαρήγα και Μαρία Δαμανάκη), στο οποίο συμφωνήθηκε να μην αναγνωρίσει η Ελλάδα ονομασία του γειτονικού κράτους που θα περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της, θα δηλώσει: «τα κράτη δεν ζουν μόνο με το σήμερα. Πρέπει να θυμούνται και το χθες για να μη το ξαναζήσουν αύριο».
Μετά από διάφορες φάσεις, φθάνουμε στο 2008 και ο ανηψιός Κώστας Καραμανλής, κάνει στροφή κι αποδέχεται υπό προϋποθέσεις ακύρωσης αλυτρωτισμών, σύνθετη ονομασία που θα μπορούσε να περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία” με γεωγραφικό προσδιορισμό, ενώ ο τότε και νυν διαπραγματευτής Μάθιου Νίμιτς, πρότεινε πέντε ονόματα που σε όλα ζητούσε επιμόνως να εμπεριέχεται “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Τη θέση αυτή δεν συμμεριζόταν τότε ο Αντώνης Σαμαράς.
Ακολουθεί το βέτο του Καραμανλή στο Βουκουρέστι για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, το οποίο αμφισβητούν πολλοί, όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ποια θέση είναι η σωστή; Αυτή του 1992, την οποία υπεραμύνονται η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ή αυτή του 2008 προς την οποία συντάσσεται σήμερα η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία;
Από που κι ως που δεν μπορεί η κυβέρνηση να υπαναχωρήσει στη γραμμή τού 1992 και κοτζάμ Κοτζιάς, αντί να τα βάζει με την Εκκλησία, δεν απαιτεί την αντικατάσταση αυτού του γλοιώδη τύπου, του Νίμιτς, που μαζί με τον Έσπεν Άϊντε στο Κυπριακό είναι ο βέλιουρας και η μουχρίτσα για τα ελληνικά συμφέροντα; Αλλά για τον Κοτζιά, τον Τσίπρα, την κυβέρνηση και τη ΝΔ και τους πρώην να έχουν τώρα καταπιεί τη λαλιά τους, φαίνεται πως έχει επικρατήσει η άποψη του ‘NF’ παραπάνω πως το ζήτημα του ονόματος είναι ένα δευτερεύον ζήτημα, ή του ‘Πατριώτη’ πως θα φανούμε ασυνεπείς κι αλλοπρόσαλλοι αν δεν δεχτούμε το “Μακεδονία” πλάϊ στα σύνορά μας!
Τα μυαλά σας και μια λίρα, είστε άξιοι της μοίρας σας, λέω εγώ.
@Ελευθεριος
Αντι να δουμε πώς θα δημιουργησουμε κοστος στον Τουρκο για την κατοχη της Κυπρου, ασχολουμεθα με τους πεθαμενους Σκοπιανους. Ειμεθα αξιοι της μοιρας μας.
@Πατριωτης
Και να κρατησουν τον “μακεδονισμο” σωτηρια δεν εχουν. ως ξεχωριστο κρατος. Ισως περισωσουν κατι αν συγχωνευτουν πχ με τη Βουλγαρια. Αν συνεχισουν οπως τωρα, θα τους φανε λαχανο οι Αλβανοι UCKάδες.
NF, αυτό που λες στον Ελευθέριο μπορεί να ιδωθεί και ανάποδα: εδώ δεν μπορούμε να μετακινήσουμε κατ’ ελάχιστον το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού» από τους «πεθαμένους Σκοπιανούς» (όπως τους αναφέρεις), έχουμε καμία πιθανότητα να «δημιουργήσουμε κόστος στον Τούρκο για την κατοχή της Κύπρου»;
Επιπλέον: στην στρατηγική ο βασικότερος παράγοντας είναι ο χρόνος. Πριν 26 χρόνια δεν υπήρχε κανένας Αλβανός βουλευτής στα Σκόπια. Σήμερα είναι περίπου το 30% και 2 κόμματα στηρίζουν την κυβέρνηση. Εχθές, κυριολεκτικά εχθές, απέρριψε ο Πρόεδρός τους να αναγνωρίσει την Αλβανική ως επίσημη γλώσσα του κράτους. Αν προβάλουμε την εξέλιξη 1991 – 2018 στο μέλλον, βλέπουμε ότι είναι πιθανό στο μέλλον το κράτος αυτό να μετατραπεί σε ομοσπονδία, αν συνεχίσουν να αποκτούν μερίδιο εκπροσώπησης οι Αλβανοί. Τότε, ένα ουδετεροεθνές όνομα κράτους θα είναι μία λύση για όλες τις πλευρές. Το «Κάτι-Μακεδονία» θα ξαναγίνει εσωτερικό όνομα περιφέρειας, όπως και πριν το 1991. Όπως σε μας. Θα σπάσει η ασυμμετρία: κράτος – εσωτερική περιφέρεια.
@ NF
Δεν θα τούς φάνε λάχανο, αν μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
@ Ελευθέριο
Όταν επί δέκα χρόνια ακολουθούμε μία πολιτική, που δεν γίνεται δεκτή από την άλλη πλευρά, και όταν γίνει, εμείς την αρνούμεθα, πώς λέγεται αυτό; Γιατί κάνομε τώρα τα συλλαλητήρια και τις όποιες διαμαρτυρίες και δεν τις κάναμε 10 χρόνια πριν; Προτιμούμε το θεραπεύειν τού προλαμβάνειν;
Στο ανερμάτιστο σεντόνι σου, όπου μπερδεύονται Κυπριακό, Σκοπιανό, εποχές κλπ., πού κολλά για μένα το “Τα μυαλά σας και μια λίρα, είστε άξιοι της μοίρας σας, λέω εγώ”;
Αγαπητέ Ανδρέα,
πράγματι το κρατίδιο αυτό είχε προδιαγεγραμμένο τέλος ήδη από την εμφάνισή του και τούτο διότι : α) κανείς από τους κατοίκους του δεν ήταν ποτέ, ούτε είναι ικανοποιημένος με την σημερινή του κατάσταση, β) όλοι οραματίζονται κάτι διαφορετικό, και γ) δεν συμφωνούν για την μελλοντική του πορεία.
Παρά ταύτα, διαδίδουν ότι το αποτέλεσμα της όποιας συμφωνίας έχουν σκοπό να το θέσουν σε δημοψήφισμα. Εάν επιμένουν, η όλη διαπραγμάτευση στερείται οποιουδήποτε νοήματος. Ας κάνουν πρώτα το δημοψήφισμα, ας καταλήξουν μεταξύ τους τι ακριβώς θέλουν (όπερ αδύνατον, άλλως λίαν επικίνδυνο για τις εύθραυστες εσωτερικές τους ισορροπίες) και μετά να συζητήσουμε, αν υπάρχει έδαφος. Άλλως, διατρέχουμε τον κίνδυνο όχι μόνο της άτακτης υποχώρησης, αλλά και του απόλυτου διασυρμού, που θα σημάνει μία μεγαλοπρεπής απόρριψη τυχόν συμφωνίας σε εσωτερικό τους δημοψήφισμα.
Φιλανθρωπηνέ, πράγματι το κόμμα του Ζάεφ είχε δεσμευτεί προεκλογικά ότι εάν προχωρήσει σε απόπειρα λύσης του ονόματος, θα θέσει το ζήτημα σε δημοψήφισμα. Όμως δεν κυβερνάει μόνος του. Κυβερνούσε με 3 Αλβανικά κόμματα, και τώρα με 2 από αυτά (το ένα αποχώρησε πριν 2 μήνες). Κάλλιστα μπορεί να κάνει «κωλοτούμπα» ως προς αυτό. Έχουμε δει και χειρότερα άλλωστε.
Επίσης: δείτε εδώ ένα σχόλιό μου στα δύο (βαρετά) επιχειρήματα που χρησιμοποιούν ορισμένα τελευταία, μεταξύ αυτών και ο υποτιθέμενος ουδέτερος Νίμιτς του ΟΗΕ. 1. ότι το «Μακεδονία» υπάρχει στο πΓΔΜ και 2. ότι οι διμερείς αναγνωρίσεις είναι φόρτος και πίεση για να υποχωρήσουμε.
https://www.facebook.com/antibaro/posts/10155209202093837
Ανδρέας.
@Admin
Και βεβαια μπορουμε να αυξησουμε κατα πολυ το κοστος στον Τουρκο για την κατοχη στην Κυπρο, αλλα αυτο ειναι μια αλλη συζητηση.
Ξαναλεω οτι κακως γινεται τοσος ντορος για το θεμα. Το προβλημα θα το λυσει η ιδια η ζωη. Μονος σας τα ειπατε περι Αλβανων. Εδω κινδυνευουν να γινουν Κοσοβο.
@Πατριωτης
Εγω παλι δεν ειμαι και τοσο βεβαιος οτι θα τους σωσουν οι……”ευρωατλαντικες δομες”……
@admin
Πολύ ἔξυπνη ἰδέα, ὠς συμβιβαστικὴ λύσις, νὰ μείνῃ τὸ «Μακεδονία» ὡς ἐσωτερικὴ διοικητικὴ διαίρεσις καὶ σ’ αὐτοὺς καὶ σὲ μᾶς. Ἔτσι, δὲν τὸ μονοπωλοῦμε … καί, ἂν ἀρχίσουν πάλι τὰ ἴδια, θὰ ξεκινᾶμε ἀπὸ παρόμοια βάση στὸ διεθνὲς δίκαιον, κι ἐμεῖς κι αὐτοί.
Μία πρόταση ἀκόμη εἶναι νὰ δημιουργήσουμε εἰδικὸ μουσεῖο σλαβομακεδονικοῦ ἀλυτρωτισμοῦ κατὰ τὰ πρότυπα τοῦ Γερμανικοῦ μουσείου Ναζισμοῦ στὴν Νυρεμβέργη.
Φαντάζομαι τὸ διαδίκτυο θὰ εἶναι γεμᾶτο, καθὼς καὶ οἱ βιβλιοθῆκες ὅλων τῶν πρώην κομμουνιστικῶν χωρῶν ἀπὸ τεκμήρια πλαστογραφίας.
Μία παρατήρησις ἀκόμη : Ποιά εἶναι ἡ Εὐρωπαϊκὴ λύσις στὸ πρόλημα τῶν ψευδωνύμων προϊόντων, τῶν προϊόντων πλαστογραφίας ; Συμβιβασμός ἤ, μήπως, συγκέντρωση καὶ καταστροφή ; Προτείνει κανεὶς τέεοιαν Εὐρωπαῖκὴ λύση γιὰ τὰ προϊόντα προπαγάνδας τῶν γειτόνων μας ; Γιατί ὄχι ; Τί ἔγιναν οὶ Εύρωπαϊστές ; Μᾶλλον δὲν ἦταν, τελικῶς, καὶ τόσο Εὐρωπαϊστές …