Γράφει ο Ιωάννης Ιωαννίδης.
Καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής Πανεπιστημίου Stanford
Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, ως παλιός συμμαθητής και ασήμαντος απλός πολίτης θέλω δημόσια να σας δώσω συγχαρητήρια και για την εκλογή στην ηγεσία της ΝΔ και γιατί πληροφορήθηκα ότι έχετε το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ίσως είμαι στενόμυαλος, αλλά φοβάμαι ότι όλα τα κόμματα βλάπτουν τη Συρία το ίδιο, όπως έγραφε και ο Καβάφης πολύ πριν η Ελλάδα γίνει Συρία.
Το ότι διαθέτετε ένα από τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας έγινε αρχικά αντιληπτό στο πανελλήνιο σε προεκλογική συνέντευξή σας σε δημοφιλή τηλεπερσόνα. Ως κακομοίρης επιστήμονας πρέπει να αναγνωρίσω πως πλέον οι πιο πιστευτές πηγές επιστημονικών πληροφοριών είναι πρωτίστως οι τηλεπερσόνες και έπονται σε απόσταση αναπνοής τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ. Μετά από αυτή την βιογραφική αποκάλυψη, επικρατήσατε απέναντι σε τρεις τιτάνες του δεξιού πνεύματος. Τώρα ηγείστε ενός κόμματος που, επειδή τιμά την αριστεία και εστιάζει στην παιδεία, έχει εξαποστείλει ως ευρωβουλευτή για να εκπολιτίσει την υπόλοιπη Ευρώπη σε θέματα πολιτισμού και παιδείας τον γίγαντα ποδοσφαιριστή Ζαγοράκη. Τρέμω να αναφέρω τα ονόματα δεκάδων άλλων φωστήρων του κόμματος που έχουν εξαθλιώσει σεμνά και ταπεινά την Ελλάδα επί έτη πολλά. Για να είστε αρχηγός πλέον όλων αυτών, πρέπει να διαθέτετε όχι απλώς ένα από τα καλύτερα, αλλά το καλύτερο βιογραφικό της χώρας – και πάλι λίγο είναι ίσως για να τα βγάλετε πέρα.
Δεν αστειεύομαι- ή, ορθότερα, δεν αστειεύομαι μόνο. Γνωρίζω ότι έχετε σπουδάσει σε εξαιρετικά πανεπιστήμια. Τα ίδια προσόντα (άριστα σε πτυχίο και μεταπτυχιακά σε εξαιρετικά πανεπιστήμια) έχει και μια κοπέλα που προσλάβαμε πέρυσι σαν βοηθό γραμματέα της γραμματέως σε ένα τμήμα που διευθύνω στο Στάνφορντ. Δεν κάνω αυτή τη σύγκριση για να τη μειώσω, η κοπέλα είναι ικανότατη και πανέξυπνη. Απλώς δεν ξεκινάνε όλα τα παιδιά την καριέρα τους από διευθυντής τραπεζικού ομίλου και πάνω.
Γνωρίζετε βέβαια ότι από ακαδημαϊκή άποψη υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες Έλληνες με μεγαλύτερη απήχηση από εσάς στην επιστημονική βιβλιογραφία, κυρίως νεότεροι, και πολλοί από αυτούς άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι σε πράγματα άσχετα με την επιστήμη τους. Γνωρίζετε επίσης ότι από επαγγελματική άποψη υπάρχουν ακόμα περισσότεροι Έλληνες με άριστες περγαμηνές και μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία από εσάς που όμως είναι άνεργοι ή απελπιστικά χαμηλόμισθοι. Απλώς εσείς τα καταφέρατε και πήγατε μπροστά, και εύγε. Αυτοί ακόμα δυστυχώς ψάχνονται – ελπίζοντας να μη χρειαστεί να ψάχνουν και σκουπιδοντενεκέδες. Σας παρακαλώ, όσο ψηλά κι αν φτάσει το άστρο σας, μην ξεχάσετε όλους αυτούς τους αποτυχημένους που ίσως τελικά θα έπρεπε να έχουν καλύτερη τύχη, αν υπήρχε στοιχειώδης ισοπολιτεία και αξιοκρατία.
Άκουσα την ομιλία στην κοινουβουλευτική ομάδα του κόμματός σας. Γενικά τα είπατε πολύ ωραία, είστε ικανός ρήτορας. Στρωτός λόγος και αρκετά λογικά ή έστω λογικοφανή επιχειρήματα. Ειδικά όταν είπατε ότι τιμάτε την αριστεία, κόντεψα να λιποθυμήσω απ’ τη χαρά μου. Όμως γρήγορα συνήλθα, ενθυμούμενος ότι οι κομματικοί σας σύντροφοι κατέχουν εξίσου πολλά από τα πανελλήνια ρεκόρ αναξιοκρατίας και μετριοκρατίας όσο και οι κομματικοί σας αντίπαλοι – με βάση την προσωπική μου εμπειρία από τον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης σας χειροκροτήσανε μεν οι από κάτω, αλλά αυτοί οι καλοί καγαθοί άνθρωποι στα έδρανα δεν μου φάνηκαν και πολύ χαρούμενοι με τη ζωή τους. Πολλές κατεβασμένες φάτσες και πολλή βλεφαρόπτωση με κροκοδειλίσιο βλέμμα διαπίστωσα. Πολλοί βήχανε, και δεν έφταιγε μόνο η χειμερινή έξαρση ιώσεων για τα συγκοπτικά βηχαλάκια.
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι, όταν είπατε ότι η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα και η πολιτική θα το λύσει.
Άλλο λαμπρό παράδειγμα: αρρενωπό μοντέλο που λανσάρει κομμώσεις γουλί, παρδαλά πουκάμισα και σακάκια με κόκκινη ρίγα πείθει εκατομμύρια Έλληνες και ακόμα περισσότερους ξένους ότι είναι διαπρεπής οικονομολόγος, χωρίς να έχει δημοσιεύσει ποτέ έστω και μια επιστημονική δημοσίευση σε ένα από τα 30 καλύτερα περιοδικά οικονομικών επιστημών. Τον αναφέρω γιατί αυτός ήταν ο προηγούμενος κάτοχος του τίτλου του καλύτερου βιογραφικού της χώρας στα τοπικά καλλιστεία μετριότητας.
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Δημοσιογράφος που χρειάζεται διερμηνέα για να συνεννοηθεί με αγγλόφωνους επενδυτές ηγείται απτόητος κόμματος που πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Άλλη αρχηγός κόμματος, συνταξιούχος από τα σαράντα κάτι, πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι στοχεύει στην παραγωγική ανάπτυξη. Άλλος καλός κύριος πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι ο Στάλιν ζει. Άλλοι πείθουν τόσους ή και περισσότερους για ακόμα πιο απίθανα πράγματα.
Σίγουρα έχουμε τέλειους πολιτικούς, να το χωνέψουμε αυτό. Μπορούμε όμως να έχουμε και τίποτε άλλο; Υπάρχει κάποια πιθανότητα να αφήσουμε ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενό τους και που δεν έχουν καμία διάθεση, κανένα ταλέντο, καμία κλίση για την πολιτική, το συνδικαλισμό, την κομματική συμμετοχή, τις επιτροπές και τα γραφεία των κομματαρχών, να κάνουν τη δουλειά τους και να προσφέρουν το έργο τους; Υπάρχει περιθώριο για κάποιο έργο, δημιουργία, ποιότητα, καινοτομία εκτός από την πολιτική στη χώρα; Κάτι αντίστοιχο είχα ρωτήσει παλιότερα και τον κ. Τσίπρα σε ένα κείμενό μου και απάντησε σαφέστατα με τις πράξεις του: Όχι. Κάτι τέτοια δυσοίωνα ερωτήματα εξακολουθώ να θέτω, ο απαισιόδοξος. Και εκεί πάνω έρχεστε κι εσείς, κύριε Μητσοτάκη, με το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Κάποιες φορές που σας ακούω, λέω, «Κοίτα, λες αυτός να είναι αληθινός αξιοκράτης επιτέλους, απίστευτο!» Αλλά έπειτα ακούγεται το κοφτό βηχαλάκι, κοιτάω ποιοι σας συντροφεύουν ολόγυρα, και θυμάμαι πάλι περί τίνος πρόκειται.
Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, εύχομαι καλή επιτυχία, και σε εσάς και σε όλους τους ταλαντούχους Έλληνες πολιτικούς όλων των κομματικών χώρων. Είστε τόσο τέλειοι που, με τις αρχές του υγιούς ανταγωνισμού που πρεσβεύετε και όπως προβλέπει η θεωρία επιβίωσης του καταλληλότερου, έχετε επιτυχημένα εκδιώξει σχεδόν όλους τους υπόλοιπους πολίτες από τη χώρα κυριολεκτικά ή ψυχικά. Να μην ανησυχείτε καθόλου, δεν πρόκειται για γενοκτονία, μια μικρή εθνοκάθαρση είναι μόνο, όπως θα έλεγε και ο αιώνιος φοιτητής υπουργός παιδείας. Κοιτάξτε να μας διαιωνίσετε εσείς οι πολιτικοί τουλάχιστον, μιας κι εμείς οι Έλληνες σβήνουμε. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη χώρα, να την χαίρεστε και να τη νέμεστε, την κερδίσατε με το σπαθί σας, με τα καλύτερα βιογραφικά σας. Είμαι βέβαιος ότι μαζί με εσάς, θα βρούνε δουλειές και οι τηλεπερσόνες, τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ, και οι υπάλληλοι τηλεφωνικών κέντρων Siemens για πολιτική διαφήμιση. Ίσως αρκούν αυτά τα μοντέρνα επαγγέλματα για τη χώρα.
Ελπίζω τελικά να σταθείτε συνεπής στις αξίες σας, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν ξέρω όμως αν μπορείτε. Τι να πω, προσπαθήστε. Για παράδειγμα, με βάση το αξιακό σας σύστημα, στις ΗΠΑ μια επιχείρηση που χρωστάει τεράστια ποσά και βλάπτει κραυγαλέα το δημόσιο συμφέρον, δεν αλλάζει απλώς κτίριο headquarters για να πληρώνει λιγότερο ενοίκιο. Κανονικά, θα πρέπει να κηρυχθεί χρεοκοπημένη και οι ηγέτες της να οδηγηθούν σε δίκη και πιθανότατα στη φυλακή. Με βάση αυτές τις αξίες, ένα κόμμα που χρωστάει πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρώ θα έπρεπε να κηρύξει χρεοκοπία και οι ηγέτες του να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε καλά ακόμα, αλλά είστε πλέον ο ηγέτης αυτού ακριβώς του κόμματος.
22 comments
Ιδιαιτέρως αιχμηρό άρθρο, με το οποίο, όμως, είναι μάλλον αδύνατο να διαφωνήσει κανείς. Λέει μεγάλες αλήθειες. Στέκομαι αφ’ ενός μεν στην φράση: “Υπάρχει κάποια πιθανότητα να αφήσουμε ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενό τους και που δεν έχουν καμία διάθεση, κανένα ταλέντο, καμία κλίση για την πολιτική, το συνδικαλισμό, την κομματική συμμετοχή, τις επιτροπές και τα γραφεία των κομματαρχών, να κάνουν τη δουλειά τους και να προσφέρουν το έργο τους; Υπάρχει περιθώριο για κάποιο έργο, δημιουργία, ποιότητα, καινοτομία εκτός από την πολιτική στη χώρα;”. Και αφ’ ετέρου στο απoλαυστικό για το βιτριολικό του χιούμορ σχόλιο: “Δεν κάνω αυτή τη σύγκριση για να τη μειώσω, η κοπέλα είναι ικανότατη και πανέξυπνη.”.
Το πόσο ανεπαρκή είναι κάποια άτομα φαίνεται από το ότι δεν γνωρίζουν ούτε πως να καλύψουν πασιφανείς ανεπάρκειες στο βιογραφικό τους.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό κάποιου που δεν έχει δώσει ποτέ βάρος στην σωστή συγγραφή του βιογραφικού του αφού κατά πάσα πιθανότητα (βεβαιότητα) αυτό δεν έπαιξε ποτέ ουσιαστικό ρόλο σε κάποια από τις προσλήψεις του.
Ακόμα πιο αποκαρδιωτικό είναι το ότι ούτε κάποιος από τους εκατοντάδες συμβούλους του δεν πρόσεξε τις λεπτομέρειες του βιογραφικού του. Πράγμα που εκτός των άλλων δείχνει ότι δεν έχει ούτε την στοιχειώδη ικανότητα να επιλέγει στοιχειωδώς σοβαρούς συμβούλους. Πράγμα που δείχνει και την μελλοντική του ικανότητα ως ηγέτης μιας χώρας που βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση των τελευταίων διακοσίων ετών της ιστορίας της…
Παράδειγμα των παραπάνω το παρακάτω απόσπασμα βιογραφικού, από το site του:
“…σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Harvard από όπου αποφοίτησε με την ανώτατη τιμητική διάκριση «summa cum laude» ενώ τιμήθηκε με τα έπαθλα «Hoopes» και «Tocqueville» για την εκπόνηση της διατριβής του με θέμα την αμερικανική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Stanford, στον τομέα των διεθνών οικονομικών σχέσεων και τις ολοκλήρωσε στο Harvard Business School στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων…
Διετέλεσε οικονομικός αναλυτής στην Chase Investment Bank και σύμβουλος στην κορυφαία εταιρία συμβούλων McKinsey and Company στο Λονδίνο….”
Στην wikipedia υπάρχουν και λίγες παραπάνω χρονικές λεπτομέρειες:
“Το 1986 αποφοίτησε αριστούχος από το Κολλέγιο Αθηνών και μεταξύ των ετών 1986 – 1990, σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ, από όπου και αποφοίτησε με την ανώτατη τιμητική διάκριση “summa cum laude”. Τιμήθηκε επίσης με το έπαθλο “Hoopes”, το ανώτατο βραβείο που απονέμεται σε φοιτητή για πτυχιακή εργασία, για την εκπόνηση της διατριβής του με θέμα την Αμερικανική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1977 – 1985.
Μεταξύ των ετών 1990-1991 εργάστηκε ως οικονομικός αναλυτής στην Chase Investment Bank στο Λονδίνο. (!!!)”
Ο συγκεκριμένος κύριος λοιπόν πρέπει πραγματικά να είναι το μοναδικό άτομο που με πτυχίο σε “κοινωνικές επιστήμες” και με διατριβή με θέμα την Αμερικανική …εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα, προσλαμβάνεται ως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ σε λονδρέζικη τράπεζα!
Είναι δηλαδή απολύτως βέβαιο ότι το “summa cum laude” στα κοινωνικά
παίζει μεγάλο ρόλο και στις επενδύσεις…
ΥΓ 1
Παρακαλώ όποιος απαντήσει τίποτε μπαρούφες στο σχόλιο ας δώσει πρώτα έστω και 5 χιλιάρικα να του τα επενδύσει ένας απόφοιτος κοινωνικών επιστημών του Χάρβαρντ με ό,τι “summa” και να έχει πάρει…
ΥΓ 2 (μετά ερωτήσεως κρίσεως):
Διατί μια διεθνής “Investement Bank” να προσλάβει ως οικονομικό αναλυτή έναν απόφοιτο κοινωνικών επιστημών, ας υποθέσουμε και με μάστερ σε “Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις με ειδίκευση στα ζητήματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση” (που πήρε μεταγενέστερα);
Κυκλώστε όποιες από τις παρακάτω απαντήσεις ταιριάζουν:
Α. Επειδή είχε μπαμπά ηγέτη κάποιας μπανανίας;
Β. Επειδή είχε πολλά επενδεδυμένα κεφάλαια στην εν λόγω τράπεζα;
Γ. Επειδή ήταν εν δυνάμει μελλοντικός ηγέτης της μπανανίας;
Δ. Επειδή ήταν καλό παιδί;
Ε. Επειδή έπαιζε καλό τένις;
Η επιστολή αναρτήθηκε για το γενικότερο πλαίσιο το οποίο θέτει και όχι αυστηρά για τη αξιολόγηση του συγκεκριμένου βιογραφικού του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι αλήθειες που λέει εφαρμόζονται γενικά.
Beriev, η Chase δεν είναι (“ήταν”, διότι ενώθηκε με JP Morgan πριν μερικά χρόνια) ελληνικό δημόσιο. Δεν κάνει χατήρια σε κανέναν, δεν προσλαμβάνει κανέναν για να κάθεται, και – σε διαβεβαιώ – εργάζονται πολλοί που δεν έχουν τα προσόντα που θα περίμενε να έχει κανείς για να εργαστεί σε μία επενδυτική τράπεζα. Ναι, με τις συγκεκριμένες σπουδές, θα μπορούσε άνετα κάποιος να εργαστεί στην συγκεκριμένη τράπεζα χωρίς αυτό να είναι καθόλου παράλογο. Σου το εγγυώμαι προσωπικά. Σου μιλώ μετά λόγου γνώσεως. Έχω δει αρκετά παραδείγματα με πολύ μεγαλύτερη φαινομενική απόκλιση σπουδών – εργασίας από αυτό που θα περίμενε κάποιος εκτός του χώρου. Επίσης, άλλο το βιογραφικό που στέλνεις για εργασία και άλλο (λιγότερο λεπτομερές) το βιογραφικό που παρουσιάζεις ως πολιτικός. Η ουσία είναι αλλού, ότι το βιογραφικό του Κυριάκου Μητσοτάκη, όντως απέχει παρασάγγας από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών, όπως και να το εξετάσει κανείς. Από την άλλη, διαφορετικές είναι οι ικανότητες για να εργαστεί κανείς σε συγκεκριμένες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα από αυτές ενός πολιτικού. Όλα αξιολογούνται.
Ανδρέας.
ΥΓ. Να προσθέσω ότι βρίσκω το ύφος του επιστολογράφου αποκρουστικό. Εν πάση περιπτώσει, την θεώρησα αξιοδημοσιεύσιμη για το γενικότερο πλαίσιο αξιοκρατίας που θέτει στον δημόσιο βίο.
“Δεν κάνει χατήρια σε κανέναν, δεν προσλαμβάνει κανέναν για να κάθεται … ”
Αντρέα, θες να εξηγήσεις εσύ τι σημαίνει “revolving door” στις σχέσεις πολιτικών / χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ή να το κάνω εγώ; Επειδή όμως η αστική ψευδο”ευγένεια” βρίσκεται πολύ χαμηλά στην κλίμακα των αξιών μου, μπορεί να μην το κάνω με ευνοϊκούς όρους για τον Κούλη … τον αυτοδημιούργητο (ας καγχάσω!).
Από κει και πέρα οι βαρύγδουποι τίτλοι (“οικονομικός αναλυτής”) από μόνοι τους δεν λένε τίποτα αν δεν ξέρεις λεπτομέρειες όπως το είδος της εργασιακής σχέσης, τι ακριβώς παρείχε και πως πληρώνονταν.
ΥΓ Επί της ουσίας τώρα. Διάβασα ότι ξεκίνησε το ξεκαθάρισμα των οικονομικών της ΝΔ απολύοντας …. τις καθαρίστριες! Δεν το υιοθετώ ως αληθές γιατί δεν το διάβασα από αξιόπιστη πηγή, αλλά αν είναι αλήθεια, πρόκειται πασιφανώς για συμπλεγματικό άτομο του χειρίστου είδους, αντάξιο του … βιογραφικού του.
Αχ Έλληνα. Πόσο ανίκανος είσαι να αντιστέκεσαι να εκφράζεις γνώμη για πράγματα που αγνοείς και δεν έχεις την παραμικρή γνώση και εμπειρία.
@Admin
Ευτυχώς που αποφασίσατε την δημοσίευση της επιστολής!
Όχι μόνο το ύφος της δεν είναι αποκρουστικό, αλλά αντίθετα, είναι άκρως ρεαλιστικό και πρέπον. Τόσο το ύφος γραφής, όσο και η ουσία, τα παραδείγματα , η λογική του γράφοντος και το αυθεντικό του ενδιαφέρον για το καλό του τόπου, της κοινωνίας και της προάσπισης της αξιοκρατίας, ισονομίας και αριστείας, δείχνουν άτομο υψηλού ηθικού «αναστήματος» και καλλιέργειας. Άτομο που έχει πετύχει στη ζωή του με την αξία του και τη σκληρή δουλειά του.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα λοιπά σχόλια.
Τελείως, άτοπες λοιπόν, οι αναστολές για τη δημοσίευση. Εδώ έχουμε μπουχτίσει με τα συνεχή και αδιάκοπα, ανούσια και προσβλητικά σχόλια συγκεκριμένου «επισκέπτη/σχολιαστή» που παρ’ όλα τα συχνά και πολλαπλά παράπονα συνεχίζεται η «παρουσία» του στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ … και ενόχλησαν οι τεκμηριωμένες, πικρές αλήθειες ενός επώνυμου διακεκριμένου επιστήμονα;
Όσο για τα «μετά λόγου γνώσεως» περί απασχόλησης του κοινωνιολόγου σε χρηματιστηριακό οργανισμό κι αυτό αποτελεί, στην καλύτερη περίπτωση, ακραία εξαίρεση στον κανόνα. Η περίπτωση του κ. Κ. Μητσοτάκη εξηγείτε πειστικότερα από την τεράστια διεθνή δικτύωση της οικογένειάς του (και ας μου επιτραπεί και μένα του ταπεινού, το «μετά λόγου γνώσεως» μετά από διεθνή επαγγελματική καριέρα δεκαετιών.) παρά από τις πρακτικές προσλήψεων διεθνών ιδιωτικών εταιριών.
Θερμά συγχαρητήρια, λοιπόν, για τη δημοσίευση!
Κύριε Θεμελή,
1. δεν μίλησα για καμία “αναστολή”. Μη μου βάζετε λόγια στο στόμα. Είπα ότι η επιστολή παρόλο που απευθύνεται σε ένα προσωπο, ουσιαστικά είναι ενδεικτική ενός γενικότερου κλίματος. Έχει δε πολλές αναφορές, έμμεσες και άμεσες σε αλλά πρόσωπα. Εν πάση περιπτώσει, εγώ έκανα την ανάρτηση.
2. αντιγράφω το βιογραφικό του εν λόγω για πληρέστερη ενημερωση (από την ελληνική Wikipedia)
“Το 1986 αποφοίτησε αριστούχος από το Κολλέγιο Αθηνών και μεταξύ των ετών 1986 – 1990, σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Harvard των ΗΠΑ, από όπου και αποφοίτησε με την ανώτατη τιμητική διάκριση “summa cum laude”. Τιμήθηκε επίσης με το έπαθλο “Hoopes”, το ανώτατο βραβείο που απονέμεται σε φοιτητή για πτυχιακή εργασία, για την εκπόνηση της διατριβής του με θέμα την Αμερικανική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1977 – 1985.
Μεταξύ των ετών 1990-1991 εργάστηκε ως οικονομικός αναλυτής στην Chase Investment Bank στο Λονδίνο. Στην συνέχεια, επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία την οποία και ολοκλήρωσε στην 346 Μοίρα της 111 Πτέρυγας Μάχης στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας. [1]
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ από όπου απέκτησε το 1993 τίτλο Masters στις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις με ειδίκευση στα ζητήματα που αφορούν την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών του επιστρέφοντας στο Harvard από όπου και απέκτησε το 1995 δεύτερο τίτλο Masters στην Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Harvard Business School του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Από το 1995 έως το 1997 εργάζεται ως Οικονομικός Σύμβουλος στην McKinsey & Company, ενώ το διάστημα 1997-1999 εργάζεται ως Ανώτατο Στέλεχος Επενδύσεων στην Alpha Ventures του Ομίλου Alpha Bank. Από το 1999 και για τέσσερα χρόνια εργάστηκε ως Διευθύνων Σύμβουλος της NBG Venture Capital. Το 2003 βραβεύτηκε από το World Economic Forum ως “Global Leader for Tomorrow”.[2] [3]”
3. Επιτρέψτε μου να θεωρώ παντελώς αβάσιμο τον ισχυρισμό ότι η εργασία του ορισμένους μήνες την περίοδο 1990/91 είχε οποιαδήποτε πολιτική προσδοκία από την πλευρά της Chase. Μιλάμε για πριν από 26 χρόνια. Ούτε ένα στέλεχος της τράπεζας δεν βρίσκεται ακόμα εκεί σήμερα. Η τραπεζα είναι αμερικάνικη και στο παράρτημά της στο Λονδίνο ασχολούνταν με τοπικά ζητήματα και όχι με ευρύτερα. Η συγκεκριμένη εργασία είναι το ελαχιστότατο σημείο στο βιογραφικό του ΚΜ. Όπως προείπα, έχω δει πολύ μεγαλύτερες αποκλίσεις από αυτό που περιμένει κανείς, άρα μόνο αδαείς μπορούν να προβαίνουν σε τόσο ισχυρές βεβαιότητες. Τέλος, ενώ οπωσδήποτε δεν είναι “το καλύτερο βιογραφικό της χώρας”, ομοίως “οπωσδήποτε” θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα των 300. Δείξτε μου μερικά καλύτερα για σύγκριση. Μακάρι λοιπόν να υπήρχαν 50 αντίστοιχα και 100 ακόμη καλύτερα. Αυτό είναι το νόημα της επιστολής. Να βρεθούν ακόμη καλύτερα. Όχι να καταδικάζεται το συγκεκριμένο. Η σπουδή του να καταδικάζεται μου είναι ακατανόητη. Αφήστε να δούμε πρώτα τα δείγματα γραφής επί της πολιτικής. Εδώ είμαστε.
4. Την επιστολή αυτή μου την υπέδειξε με εμαιλ για δημοσίευση ο εν λόγω σχολιαστής στον οποίον αναφέρεστε!
Ψυχραιμία λοιπόν στις κρίσεις. Οι πάντες προς πάντες.
Ανδρέας.
Ουδείς αναμάρτητος, κύριε Σταλίδη.
Πρώτος δε εγώ.
Συγγνώμη για τις όποιες παρεξηγήσεις.
Ψάχνοντας την ψυχραιμία,
Α. Θ.
Και αυτή η κουβέντα δεν βγάζει πουθενά. Ακόμη και πτυχίο Θεολογίας να είχε ο Αντρέας θα ήταν πρόθυμος να πιστέψει ότι εντελώς αξιοκρατικά έγινε οικονομικός “αναλυτής”. Και φυσικά – στα πλαίσια της νεοφιλελέ αντίληψης περί “ανωτερότητας” – δεν έχει ιδέα για το πως λειτουργούν οι revolving doors μεταξύ πολιτικών και επιχειρήσεων…
Τώρα βέβαια είναι άξιο απορίας γιατί η καλύτερη ιδέα που κατέβασε ο αξιοκρατικά διορισμένος οικονομικός αναλυτής – μαζί με τους 51 μετακλητούς υπαλλήλους του – όταν έγινε υπουργός, ήταν η παράνομη απόλυση των καθαριστριών του Υπ. Οικονομικών. Προφανώς και ήταν απλώς για λόγους εντυπωσιασμού στο νεοφιλερέ ακροατηριο του
Όλοι οι Μουτζαχεντίν του κόσμου, οποίος κι αν είναι ο στόχος της πολεμικής τους, έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Νομίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι γύρω τους είναι κι αυτοί Μουτζαχεντίν. Με τον ίδιο (αντίστροφο) ή, έστω, κάποιον άλλο στόχο. Αλλά Μουτζαχεντίν.
Ανδρέα,
Καίτοι το θέμα που συζητάτε δεν μ’ ενδιαφέρει, είδα αυτό και απλώς το θέτω υπ’ όψιν σας.
Ευχαριστώ. Ιδού και ολόκληρη η απάντηση
http://www.huffingtonpost.gr/dimitris-vlachos/-_3757_b_9056206.html
Απάντηση στην «Ανοιχτή Επιστολή στο καλύτερο βιογραφικό της χώρας»
Δημοσιεύθηκε: 23/01/2016 11:45 πμ Ενημερώθηκε: 23/01/2016 11:45 πμ
Διάβασα την ανοιχτή επιστολή του Καθηγητή Ιωάννη Ιωαννίδη, μιας και έγινε viral στα social media και τα διάφορα blogs που την αναδημοσίευσαν. Διαβάζοντάς την, αμέσως κατάλαβα γιατί είχε τόση μεγάλη απήχηση σε πολύ κόσμο, στην πλειοψηφία του απολύτως καλοπροαίρετο. Η παρακάτω απάντηση φυσικά δεν αποτελεί προσωπική μομφή στον κύριο Ιωαννίδη, αλλά είναι κι αυτή μια ανοιχτή επιστολή απευθυνόμενη σε όσους βρήκαν πειστικά ή ακόμα και ταυτίστηκαν με τα επιχειρήματά του, επιχειρήματα τα οποία σίγουρα δεν είναι καινούργια, αλλά έχουν διατυπωθεί επανειλημμένως από διάφορα στόματα.
Σαφώς, ο λαϊκισμός είναι καταδικαστέος από όπου κι αν προέρχεται. Και δυστυχώς, ακόμα και ένας διακεκριμένος καθηγητής του Stanford μπορεί να αναπαράγει τους ίδιους συλλογισμούς που ακούγαμε χρόνια τώρα στις πλατείες των αγανακτισμένων ή στις trash εκπομπές των γνωστών τηλευαγγελιστών, έστω κι αν είναι εκπεφρασμένοι με σαφώς πολύ καλύτερα ελληνικά.
Ο κύριος καθηγητής γράφει με περισσή δόση ειρωνείας για τους «τέλειους πολιτικούς» που έχει η χώρα οι οποίοι μας οδήγησαν σε «εθνοκάθαρση», λες και μιλάει για κάποιον φονικό ιό που κολλήσαμε άθελά μας ή για κάποιον κατακτητή που μας υποδούλωσε, και όχι για ανθρώπους που εμείς επιλέξαμε. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, και οι 300 που είναι τώρα στο Κοινοβούλιο, και οι χιλιάδες που πέρασαν 40 χρόνια τώρα, δεν είδαν έτσι απλά φως και μπήκαν. Εμείς τους επιλέξαμε με την ψήφο μας. Η ιδέα ότι ο λαός είναι αμέτοχος στην πορεία της χώρας του και θύμα των κυβερνώντων είναι ένα από τα κατεξοχήν επιχειρήματα των δημαγωγών που χαϊδεύουν τα αφτιά και εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση του πλήθους, καθώς φωνάζουν όλοι μαζί το γνωστό σύνθημα «να καεί να καεί…».
Πέρα από θύμα όμως, ο λαός φαίνεται να είναι και κακομοίρης, αποκλεισμένος από οποιαδήποτε κοινωνική ή οικονομική ανέλιξη, προς όφελος των ισχυρών οικογενειών και των γόνων τους που καταλύουν την αξιοκρατία. Επιτομή αυτής της κακομοιριάς είναι η κοπέλα που κατέχει αντίστοιχα πτυχία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά την προσέλαβε ο κύριος Ιωαννίδης ως «βοηθό γραμματέα της γραμματέως» σε ένα τμήμα που διευθύνει. Συγγνώμη, αλλά αυτό μου θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με τον τύπο που είχε για οδηγό τον Πάπα της Ρώμης.
Κακομοίρηδες είναι και οι 200,000 άνεργοι/υποαπασχολούμενοι με καλύτερες ακαδημαϊκές περγαμηνές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πέρα από το ότι το ακαδημαϊκό υπόβαθρο από μόνο του μπορεί να είναι ανεπαρκές για να εγγυηθεί επαγγελματική επιτυχία, πραγματικά απορώ πώς μπορεί και το λέει αυτό ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος που έχει ο ίδιος διαπρέψει στις ΗΠΑ. Αφενός, στην Ελλάδα η υψηλή ανεργία δεν αφορά αποκλειστικά τους αποφοίτους ανωτάτων ιδρυμάτων, αφορά όλα τα κοινωνικά, μορφωτικά και ηλικιακά στρώματα, και είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, αποτέλεσμα της χρεωκοπίας που επήλθε μετά από χρόνια υπερδανεισμού και κακοδιαχείρισης, όχι κάτι που απλώς επέβαλε ξαφνικά ο νεποτισμός και η αναξιοκρατία.
Αφετέρου, πάρα πολλοί νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες που φεύγουν στο εξωτερικό διακρίνονται και χτίζουν αξιοζήλευτες καριέρες, παρά το σκληρό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Εκτός και αν ο κύριος Ιωαννίδης υποστηρίζει πως πλέον το Μητσοτακέικο (και το κάθε Μητσοτακέικο) έχει καταλύσει την αξιοκρατία διεθνώς, όχι μόνο στην Ελλάδα (και συγκεκριμένα στο Stanford όπου ο ίδιος εργάζεται με τη φτωχή πλην τίμια βοηθό γραμματέα της γραμματέως).
“Η μεγαλύτερη ένσταση όμως που είχα με την ανοιχτή επιστολή του κύριου Ιωαννίδη είναι η εξής: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από την εκμηδενιστική εξίσωση κομμάτων και προσώπων με το γνωστό αφορισμό «όλοι το ίδιο χάλια είναι».
Δεν είναι. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας ανεπάγγελτος καταληψίας, προϊόν του κομματικού σωλήνα, που μπερδεύει τη Naomi Klein με τη Naomi Campbell και νομίζει πως η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι δύο ξεχωριστά νησιά, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δύο πτυχία από το Harvard και ένα από το Stanford με δέκα χρόνια καριέρας στον ιδιωτικό τομέα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Και όσον αφορά το δημόσιο βίο του καθενός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως Υπουργός απομάκρυνε από το δημόσιο φακελάκηδες, καταχραστές και παιδεραστές, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας τους επανέφερε. Δεν είναι λοιπόν όλοι το ίδιο, και οι επιλογές που κάνουμε ανάμεσα στις εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης έχουν μεγάλη σημασία.
Αν κάτι μας έμαθε η κρίση, είναι πως δεν υπάρχουν ούτε Μεσσίες, ούτε μαγικές, ανώδυνες εναλλακτικές. Και ο βασικός λόγος που η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει προκαλέσει τόση ελπίδα σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται ως φιλοευρωπαϊκό δεν είναι ούτε το βιογραφικό του, ούτε το επώνυμό του, αλλά το γεγονός ότι, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, κέρδισε εκλογές κάποιος που βγήκε στην κοινωνία των 1.5 εκατομμυρίων ανέργων του ιδιωτικού τομέα και είπε ξεκάθαρα «Ναι, το Δημόσιο ξοδεύει υπερβολικά πολύ και ορισμένοι υπάλληλοι δεν αξίζουν να είναι εκεί», απέναντι σε κάποιον άλλον που κήρυττε «ανένδοτο κατά της λιτότητας».
Δεν ξέρω αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταφέρει να σταθεί αντάξιος των προσδοκιών, αυτό που ξέρω όμως είναι πως η εποχή των ανέξοδων υποσχέσεων έχει περάσει προ πολλού. Το γεγονός ότι κατάφερε και εξελέγη χωρίς να τάξει αδύνατα πράγματα δείχνει ότι ίσως επιτέλους η κοινωνία είναι έτοιμη να βάλει τέλος στη μάστιγα του λαϊκισμού. Αυτό είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα που χρειάζεται να ακούσει κάποιος που τόσα χρόνια δέχεται σχεδόν αποκλειστικά πικρία, απογοήτευση και μιζέρια από την κατάσταση της χώρας. Σίγουρα δε χρειάζεται καθηγητές από την άλλη άκρη της Γης και με την ασφάλεια που τους παρέχει ένα πανεπιστήμιο όπως το Stanford των ΗΠΑ, να ισοπεδώνουν πρόσωπα και καταστάσεις με έναν τόσο συμπλεγματικό και ειρωνικό τρόπο.
Υ.Γ. Στο τέλος της επιστολής του, ο κύριος Ιωαννίδης υποστηρίζει πως η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας πρέπει να κηρύξει πτώχευση και ο αρχηγός της να πάει φυλακή. Αυτός ο τρομακτικός ισχυρισμός ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του λαϊκισμού, και το μόνο σχόλιο που θα κάνω επ’ αυτού είναι πως τέτοιες πρακτικές παρατηρούνται σε απολυταρχικά καθεστώτα, όχι σε αστικές δημοκρατίες. Ας προσέχουμε λοιπόν όλοι τι λέμε και τι επικροτούμε, ειδικά αν κατέχουμε δημόσιο βήμα.
Στα τελευταία εξήντα χρόνια, το καλύτερο βιογραφικό μεταξύ των εκλεγμένων Ελλήνων Πρωθυπουργών το είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σ’ ότι αφορά στις σπουδές και στην εκτός πολιτικής εργασία. Σε σύγκριση με το βιογραφικό του Ανδρέα, το αντίστοιχο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν πολύ ‘φτωχό’.
Θα δούμε στην πράξη πόσο μετράει το ‘υπέρτατο’ (για μερικούς) βιογραφικό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντρέα, φτωχά τα (κατά φαντασία) ευφυολογήματα για Μουτζαχεντίν κλπ. Μια φιλική συμβουλή. Αν δεν αντέχεις το είδωλο στον καθρέφτη, μην τα βάζεις με αυτόν που τον κρατάει, έτσι;
Αν δεν θέλεις να σε λένε νεοφιλελέ … να πάψεις να είσαι!
Από κει και πέρα, φυσικά και δεν θα απαντήσεις επί της ουσίας – και τι να πεις άλλωστε; Το φαινόμενο των revolving doors δεν έχει να κάνει μόνο με τον γόνο Μητσοτάκη και φυσικά είναι πιο πολύπλοκο από το “σε προσλαμβάνω σήμερα, για να μου δώσεις δουλειά αύριο”. Ούτε συνήθως το δούναι και λαβείν είναι μεταξύ 2 μόνο μερών.
Εάν εσύ βέβαια είσαι αποφασισμένος να πιστέψεις ότι η Chase προσέλαβε (τυχαία και όχι λόγω ονόματος, γνωριμιών, συστάσεων κλπ) ως οικονομικό αναλυτή κάποιον που σπούδασε κοινωνικές επιστήμες και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Ελλάδα γιατί θαμπώθηκαν από τις ακαδημαϊκές του δάφνες, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει.
Όπως κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει εμένα να πιστεύω ότι αν δεν τον έλεγαν Μητσοτάκη και είχε βγάλει το Κολέγιο, τώρα θα γύριζε σουβλάκια σε μια ψησταριά στη Βάρη.
ΥΓ Εδώ που δουλεύω ψάχνουμε για έναν medical director για παιδιατρικές μελέτες σε ογκολογικές ενδείξεις. Μήπως έχεις κανέναν καλό θεολόγο να μας συστήσεις; Κάποιον γυμναστή ίσως;
ΥΓ-1 Έχει δει ποτέ κανένας δημοσιευμένη εργασία του Κούλη σε διεθνές περιοδικό; έτσι για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι τα “ταλέντα” του που θάμπωσαν την Chase….
-Να συμπληρώσω στο σωστό που αναφερε ο Άγγελος Θεμελής:
Ο Καραμανλής παρ’ολα τα σφάλματα του και το φτωχό βιογραφικό του παράδωσε πίσω του χώρα, ενώ ο Αντρέας με το πλούσιο βιογραφικό και το ψηλό IQ άφησε πίσω του τα ερείπια που βλέπουμε σήμερα.
-Επίσης να υπενθυμίσω στον κ. Σταλίδη το παρακάτω απόσπασμα από την ιδρυτική διακύρηξη της ΝΔ που έγραψε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής:
“…η ελεύθερη οικονομία στην οποία πιστεύει η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αποκλείσει την διεύρυνση του οικονομικού τομέα τον οποίο ελέγχει το κράτος.
Και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να βρει την δικαίωσή της χωρίς παράλληλη συμμετοχή των ευρυτέρων λαϊκών τάξεων στην κατανομή του εθνικού προϊόντος.
Κάθε πολίτης της χώρας αυτής πρέπει να γίνει εργάτης μαζί και νομεύς της οικονομικής ευημερίας και να αισθάνεται ήσυχος για το μέλλον του και για το μέλλον των παιδιών του…”
Το παραπάνω λέγεται “φιλελευθερισμός” για να καταλάβουμε και την διαφορά με τον “νεοφιλελευθερισμό” των νεώτερων ηγετών της ΝΔ.
-Να συμπληρώσω επίσης σε αυτά που ανάφερε ο Δείμος:
Ο πατριωτισμός έχει τόση σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό όση έχει και με τον κομμουνισμό.
Όπως ο συνειδητοποιημένος κομμουνιστής δεν πιστεύει σε πατρίδα αλλά στην παγκοσμιοποίηση του προλεταριάτου και της ηγεσίας του, έτσι και ο συνειδητοποιημένος νεοφιλελεύθερος δεν πιστεύει σε πατρίδα αλλά στην παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου και την παγκοσμιοποίηση μιας μικρής ελιτ που “τρέχει” σε παγκόσμια κλίμακα σήμερα την προπαγάνδα υπερ του νεοφιλελευθερισμού, της απελευθέρωσης των ηθών, της αέναης λιτότητας, του ελιτισμού κλπ.
Ιδιωτικός και δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι σε οικονομικό επίπεδο συγκοινωνούντα δοχεία. Η χώρα ουδέποτε δεν είχε σοβαρό βιομηχανικό παραγωγικό ιστό και όποιος υπηρχε διαλύθηκε σχεδόν τελείως (πλην εξαιρέσεων) από το 2000 μέχρι σήμερα.
Η “βαρία” βιομηχανία σήμερα της χώρας είναι το δημόσιο και η μισθοδοσία του. ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ αλλά έτσι είναι.
“Όποιος πιστεύει ότι περιορίζοντας άμεσα και δραστικά το δημόσιο δεν θα βυθιστεί παράλληλα και ο τζιρος της ιδιωτικής οικονομίας σφάλει και οφείλει να μελετήσει προσεκτικότερα τους συσχετισμούς και την πραγματικότητα της σημερινής Ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τις αντοχές της όποιας κοινωνικής συνοχής έχει απομείνει στον τόπο.”
[Σημείωση του διαχειριστή: διορθώθηκε και αντικαταστάθηκε η παράγραφος αυτή εκ των υστέρων εκ μέρους του χρήστη]
Ο δημόσιος τομέας χρειάζεται να περιοριστεί και να μειωθεί το κόστος του αλλά παράλληλα και σε συσχετισμό με την ανάπτυξη του παραγωγικού τομέα της οικονομίας έτσι ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις στον τζίρο και στην ανεργία αυτού του περιορισμού του δημόσιου τομέα.
ΥΓ
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει σοβαρό ταμείο ανεργίας και πρόνοιας όπως σε άλλες χώρες.
Ε, ο “σκληρός” νεοφιλελελεύθερος του: «Ναι, το Δημόσιο ξοδεύει υπερβολικά πολύ και ορισμένοι υπάλληλοι δεν αξίζουν να είναι εκεί», ας δει το δημόσιο και λίγο σαν ένα ιδιότυπο, Ελληνικής πατέντας, ταμείο ανεργίας και ας βάλει λίγο νερο στο κρασάκι του…
Κανείς δεν είπε ότι είναι «υπέρτατο». Είπαμε, εγώ δηλαδή, ότι είναι στα χαρτιά αρκετά καλύτερο από τον μέσο όρο των βιογραφικών των πολιτικών που έχουμε συνηθίσει, η εμπειρία ζωής των οποίων εξαντλείται στον πολιτικό συνδικαλισμό από τα μαθητικά χρόνια και τη θητεία στα κομματικά γραφεία, χωρίς ίχνος πραγματικής εργασίας. Συμφωνώ απόλυτα ότι κανείς δεν κρίνεται από το βιογραφικό, αλλά από τα έργα. Ακριβώς αυτό λέω. Να μη βιαζόμαστε για συμπεράσματα. Άλλοι βιάζονται να απορρίπτουν. Έχω δει στη ζωή μου πολλά βιογραφικά, έχω κάνει πολλές αξιολογήσεις και συμμετέχω εδώ και πολλά χρόνια στην πρόσληψη ανθρώπων στον τομέα που εργάζομαι.
[Και ναι, έχω δει για παράδειγμα απόφοιτο τριετούς πτυχίου Φιλοσοφίας ή τριετούς πτυχίου Κλασικών σπουδών να εργάζεται σε τέτοιους επαγγελματικούς χώρους, διότι ζω σε μία χώρα που ΔΕΝ συνδέεται το πτυχίο με το εργασιακό δικαίωμα, ΔΕΝ θεωρείται υποχρέωση κανενός -πόσο μάλλον του κράτους- να προσλάβει απόφοιτο συγκεκριμένης σχολής, ΔΕΝ θεωρείται δεδομένο ότι η φοίτηση σε μία σχολή σε κάνει ειδικό σε έναν τομέα, άρα αξιολογείται η προσωπικότητα, η αντίληψη, η εργατικότητα, η αποδοτικότητα και τελικά όλες οι ικανότητες ενός υποψηφίου να διδαχθεί το αντικείμενο εργασίας σχεδόν εκ του μηδενός, να προσαρμοστεί σ’ αυτό και να αποδώσει έργο. Ασφαλώς αυτά ισχύουν λιγότερο, όσο πηγαίνει κανείς σε ειδικά επαγγέλματα και ακόμη περισσότερο σε επαγγέλματα από τα οποία εξαρτάται η ζωή ανθρώπων. Όταν προσλαμβάνεις, πχ, πιλότο αεροσκάφους, πέρα από την εκπαίδευση που θα κάνεις, υπάρχουν και ορισμένα ειδικά κριτήρια. Αντιλαμβάνομαι βέβαια πλήρως, ότι όποιος έχει μερική ή μειωμένη επαφή με έναν τέτοιο τρόπο σκέψης, και ταυτόχρονα έχει εθιστεί σε μία εντελώς διαφορετική λογική, όπου πχ η κτήση ενός πτυχίου δίνει αμέριστα δικαιώματα εργασίας από το κράτος ή έστω από ιδιώτη.
Πάω παρακάτω. Προσωπικά είναι πάρα πολλά χρόνια (και καταγεγραμμένο στα πρώτα άρθρα εδώ στο Αντίβαρο) ότι προσωπικά «ισαπέχω από τις δύο μεγάλες ιδεολογίες», ακριβώς επειδή διαφωνώ με το κοινό τους σημείο. Τα ξαναγράφω εν συντομία. Το κοινό τους σημείο είναι ότι κέντρο της ζωής είναι η σφαίρα της οικονομίας. Η μία ιεραρχεί την ισότητα επί αυτής ως υπέρατη αρχή. Η άλλη ιεραρχεί την ελευθερία πρόσβασης σ’ αυτήν ως υπέρτατη αρχή. Η πρώτη επιδιώκει να κόψει την πίτα ισομερώς στα μέλη της. Η δεύτερη επιδιώκει να δώσει κίνητρα για μεγαλύτερα κομμάτια πίτας στα μέλη της. Επαναλαμβάνω ότι το κοινό τους σημείο είναι ότι η οικονομική σφαίρα είναι το κέντρο, και αυτή είναι η προσωπική μου διαφωνία. Δεν έχω εναλλακτική θεωρία, πολύ γενικά θα μπορούσα να πω ότι το κέντρο της ζωής είναι οι σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Γι’ αυτό και στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων θέτω πρώτα το δημογραφικό, δεύτερο το ζήτημα της ταυτότητας (πχ το μεταναστευτικό) και τρίτο την οικονομία. Γι’ αυτό και έκανα τη σχετική ερώτηση στο άτυπο μίνι debate των υποψηφίων της ΝΔ, στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης (διότι περί αυτού μιλούμε) απάντησε με διαφορετικό τρόπο ορίζοντας πρώτο πρόβλημα την οικονομία.
Αυτή είναι η απόστασή μου από τα πράγματα. Δυστυχώς, ορισμένοι επιλέγουν μία φράση ή τη στάση σε ένα θέμα και αγνοούν όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι πρωτόγνωρο. Οι Έλληνες παίρνουμε διαχρονικά, τουλάχιστον τα τελευταία 200 χρόνια, το χρυσό μετάλιο σε ένα άθλημα: στην εξαγωγή βεβιασμένων συμπερασμάτων. Είμαστε ακατανίκητοι σ’ αυτό. Ας το παραδεχθούμε.
Τέλος, ακριβώς επειδή έχω τη συγκεκριμένη ιεράρχηση προτεραιοτήτων στο μυαλό, πάντα όταν τυχαίνει να σχολιάζω το συγκεκριμένο θέμα, θέτω την αποτίμηση των κοινωνικών δομών και των δομών της οικονομίας ως προγενέστερο βήμα από την γενική αποτίμηση της οικονομίας, ή ακόμη περισσότερο από τις όποιες προτάσεις. Έχω ακούσει και διαβάσει πολλές φανφάρες για την οικονομική κρίση. Ο μόνος άνθρωπος, εξ όσων γνωρίζω, ο οποίος έχει προσπαθήσει να αναλύσει τη δομή της ελληνικής οικονομίας πριν προβεί σε ανάλυση είναι, κατά τη γνώμη μου, ο Αρίστος Δοξιάδης. Για αρχή, σας παραπέμπω σε αυτό το κείμενο – http://www.antibaro.gr/article/3735
Ανδρέας.
ΥΓ. Γνωρίζω ότι σφάλλω συμμετέχοντας ενεργά στον διάλογο, διότι έχω άλλον ρόλο εδώ, αλλά ας πούμε ότι συμμετέχω ως απλός αναγνώστης.
Έγινε μια, ως επί το πλείστον, ώριμη συζήτηση. Το θέμα ήταν τα προσόντα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, με βάση κυρίως τις σπουδές του και δευτερευόντως την εργασιακή του εμπειρία πριν την ανάμειξή του στην πολιτική.
Άλλοι σχολιαστές διαθέτουν εμπειρία περισσότερο από την Ελληνική «πραγματικότητα» στον χώρο της εργασίας και στις διαδικασίες αξιολόγησης και προσλήψεων. Μερικοί γνωρίζουν και τις αντίστοιχες διαδικασίες, ακόμη και πολιτισμικές διαφορές, στην «αγορά» της Αγγλίας ή και της Αμερικής. Υπάρχουν σαφείς διαφορές. Άρα δύσκολες οι συγκρίσεις.
Στη Αμερική την δεκαετία του ’80 η προτίμηση μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών ήταν να προσλαμβάνουν κατόχους ΜΒΑ. Εκεί πήγαιναν και οι υψηλότερες αποδοχές. Την δεκαετία του ’90, άρχισε μια τάση να προσλαμβάνονται απόφοιτοι με ειδικότητα στην αμερικανική γλώσσα, λογοτεχνία και επικοινωνία. Το σκεπτικό ήταν ότι μια οργάνωση θα μπορούσε πιο εύκολα να εκπαιδεύσει ένα υπάλληλό της με ταχύρρυθμα σεμινάρια στην λογιστική ή την πληροφορική παρά στην γραπτή και προφορική επικοινωνία. Μόδες πάνε κι έρχονται.
Επίσης υπάρχει ένας ολόκληρος επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με την προσπάθεια πρόβλεψης των επιδόσεων στελεχών ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, γενικά, αλλά και κατά κλάδο. Έχουν παραχθεί διάφορα «ψυχολογικά ερωτηματολόγια» όπως το Myers–Briggs Type Indicator και αρκετά νεώτερα, χωρίς αξιοσημείωτες επιτυχίες.
Για την Ελλάδα υπάρχουν μελέτες και επιστημονικές δημοσιεύσεις σχετικά με την επαγγελματική προέλευση (και ίσως κατ’ επέκταση το επίπεδο σπουδών) των Ελλήνων πολιτικών. Παράδειγμα η δουλειά του Ομότιμου καθηγητή πολιτικής επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κ. Κλεομένη Κουτσούκη.
Ελπίζω να έχουμε εξαντλήσει με το παραπάνω τον θέμα των προσόντων του κ. Μητσοτάκη. Και όπως έγραψε και ο κ. Σταλίδης αλλού: «Αρχή άνδρα δείκνυσι».
Υπομονή. Ο χρόνος θα δείξει.
Όπως σωστά παρατήρησε ο admin εκφράσεις όπως το ‘βλαξ’ δεν βοηθούν στον εποικοδομητικό διάλογο απόψεων. Οπότε:
ΔΙΟΡΘΩΣΗ
—————-
Όπου:
“Όποιος βλαξ πιστεύει ότι θα περιορίσει άμεσα και δραστικά το δημόσιο και δεν θα βυθιστεί και ο τζιρος της ιδιωτικής οικονομίας, είναι αυτό ακριβώς, βλαξ και αδαής περί της Ελληνικής πραγματικότητας.”
Αντικαταστήστε με:
“Όποιος πιστεύει ότι περιορίζοντας άμεσα και δραστικά το δημόσιο δεν θα βυθιστεί παράλληλα και ο τζιρος της ιδιωτικής οικονομίας σφάλει και οφείλει να μελετήσει προσεκτικότερα τους συσχετισμούς και την πραγματικότητα της σημερινής Ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τις αντοχές της όποιας κοινωνικής συνοχής έχει απομείνει στον τόπο.”
Αγαπητέ κ. Θεμελή,
την εργασία του κ. Κουτσούκη δεν την γνωρίζω και θα με ενδιάφερε. Τους τύπους ΜΒΤΙ τους γνωρίζω πολύ καλά!
Θα ήθελα όμως να συμπληρώσω αυτό που γράψατε για τις δεκαετίες 80 και 90 με κάποια παράλληλη μετατόπιση στον ίδιο χώρο.
Θα θυμάστε (εσείς και ίσως ορισμένοι αναγνώστες) την έξαρση των λεγόμενων IQ test τη δεκαετία του 1980. Αυτό συμβαδίζει με όσα γράφετε, χρονικά. Εκείνη τη δεκαετία -χοντρικά- είχαν πειστεί οι περισσότεροι μάνατζερς ότι ένας υπάλληλος με υψηλό δείκτη σε τέτοια τεστ θα ήταν αποδοτικότερος για την εταιρεία. Μετά από αρκετά χρόνια αυτής της πρακτικής, συνειδητοποίησαν ότι αυτό δεν ευσταθούσε από τα δεδομένα που συγκέντρωναν σταδιακά στα πρόσωπα τα οποία προσελάμβαναν. Έτσι, άρχισε να αποκτά ολοένα και μεγαλύτερο ειδικό βάρος το λεγόμενο EQ, δηλαδή η «συναισθηματική νοημοσύνη», ας την ονομάσουμε έτσι (δεν είμαι σίγουρος για δόκιμη μετάφραση του όρου). Υπάρχουν λοιπόν μελέτες όπου αποδοτικότεροι υπάλληλοι και ικανότεροι μάνατζερς. Αργότερα, όπως λέτε, προστέθηκαν και τα προφίλ προσωπικότητας, τα οποία είναι περισσότερο για να βελτιστοποιήσει κανείς την απόδοση της ομάδας, συνεπώς η γνώση τους συμβάλλει στη «συναισθηματική νοημοσύνη» του μάνατζερ, δηλαδή είναι ένα εργαλείο για να τον βοηθήσει ως προς αυτόν τον τομέα. Διότι, όπως είπαμε, η νοημοσύνη (IQ) δεν αρκεί. Για να μην πω ότι ορισμένες φορές εμποδίζει κι όλας!
Ανδρέας.
Συμφωνώ μαζί σας, κ. Σταλίδη.
1. Τα παραδείγματα που ανέφερα για τις δεκαετίες ’90 και ’80 είναι γενικά (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις,) και απηχούν πληροφορίες για συγκεκριμένη περιοχή στην ανατολική ακτή της Αμερικής. Πολύ πιθανό για το Χόλυγουντ να ισχύουν άλλα.
Δεν παρακολουθώ τακτικά αυτό τον κλάδο. Έχω διαβάσει όμως ότι παρ’ όλες τις προσπάθειες η πρόβλεψη για την επιτυχή απόδοση, ή μη, ενός/μιας νεαρού/νεαρής υπαλλήλου είναι σχεδόν αδύνατη. Αποτελεί πολύ-παραγοντική «εξίσωση» με πάρα πολλούς μη μετρήσιμους αγνώστους.
Πιστεύω όμως ότι σιγά-σιγά γίνεται πρόοδος, αλλά οι κοινωνικές επιστήμες δεν διαθέτουν την ακρίβεια μετρήσεων και αξιολογήσεων που έχουν οι θετικές επιστήμες. Το συναισθηματικό IQ έχει επεκταθεί και σε μουσικό, χορευτικό, καλλιτεχνικό, μπασκετικό, ποδοσφαιρικό, κλπ.
2. Η δουλειά του κ. Κουτσούκη βασιζόταν στην διατριβή του (δημοσιεύτηκε και σε κάποια επιστημονική επιθεώρηση) και περιλάμβανε ποσοτική ανάλυση (factor analysis) με στοιχεία από τις δεκαετίες πριν το ’70. Τότε οι πλειονότητες των βουλευτών προέρχονταν από τα επαγγέλματα των δικηγόρων και γιατρών (για εύλογους λόγους: είχαν πελατεία.)
Δεν είχαν ακόμη ευδοκιμήσει οι τηλεπερσόνες και οι ποδοσφαιριστές και λοιποί αθλητές.
Είμαι πιο παλιός από σας, αλλά από σύμπτωση μόνον έτυχε να γνωρίζω αυτές τις πληροφορίες.
Ευχαριστώ για την ανταλλαγή πληροφοριών και απόψεων.
Άγγελος
«Η “βαρία” βιομηχανία σήμερα της χώρας είναι το δημόσιο και η μισθοδοσία του»
Αὐτὴν τὴν θαυμασία ρήση, στὴν ὁποία θὰ ἤθελα νὰ παραπέμψω, νὰ τὴν ἀποδώσω σὲ «ἀνώνυμο σχολιαστὴ τοῦ ἱστοτόπου «Ἀντίβαρο» ἤ ὁ συγγράψας θέλει νὰ τὴν πιστωθεῖ ἐπωνύμως ; Αἰσθάνομαι τὴν ὑποχρέωση νὰ τοῦ δώσω τὴν εὐκαιρία νὰ συνδέσει τὸ ὄνομά του μὲ τὴν συγκεκριμένη ρήση, τὴν ὁποία, ἐξ ὅσων γνωρίζω, κανεὶς δὲν ἔχει διατυπώσει μὲ τόση ὠμὴ εἰλικρίνεια, συντομία καὶ εὐστοχία.
Aγαπητέ κύριε admin, να συμπληρώσω και εγώ με την σειρά μου ότι θεωρώ “αποκρουστική” την φράση σας ” …βρίσκω το ύφος του επιστολογράφου αποκρουστικό…”.
Μάλλον θα χρησιμοποιήσατε λάθος επίθετο πάνω στην βιασύνη σας.
Τίποτα δεν μπορεί να είναι αποκρουστικό όταν -απλώς- καταγράφει την αλήθεια.
—
ΥΓ: Α! Τώρα κατάλαβα, όταν λέτε “αποκρουστικό” εννοείτε το ύφος του προσώπου του (εξώγαμου γιού του Τέρη Χρυσού και της Θεοδώρας Μητσοτάκη) Κυριάκου, όταν διάβασε αυτό το άρθρο.
Εντάξει, πάω πάσο τότε!