Sunday 13 August 2023
Αντίβαρο
Ανδρέας Σταλίδης Πολιτική & Κοινωνία Πολιτική επικαιρότητα Τύπος

Το Ακραίο Κέντρο.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 6 Φεβρουαρίου 2018.

Θα σπαταλήσω χώρο για να σταχυολογήσω την ορολογία κειμένου 600 λέξεων με θέμα τα Συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης 1992 και 2018 μία εβδομάδα πριν διενεργηθεί το δεύτερο: «εθνικιστικό (4 φορές), εθνολαϊκισμός (4), δεξιά (2), ακροδεξιά (2), παραλήρημα, παραζάλη, παραίσθηση, παραμορφωμένα, πουλάει παραμύθι, ρατσιστικό, γραφικό, ολοκληρωτικό, τέρατα, ζηλωτές, αφελείς, περιθωριακές δυνάμεις, παλιομοδίτες, ανορθολογική φρενίτιδα, εμπύρετη ζάλη, ακροδεξιά ρητορική, σοβινιστική ταυτότητα, αμετροεπή, φαιδρό θέμα, παρέσυρε γνωστικούς. Ταυτόχρονα το κείμενο διαπνέεται από τσουνάμι συναισθήματος: κυριαρχημένος, καταθλιπτικό, βιαστικά, νευρικά, βουβή θλίψη, απόλυτη μοναξιά, μίσος, φόβος (2), δειλία, απομόνωση, ορμή».

Κι όμως! Ένα τέτοιο κείμενο δημοσιεύθηκε σε μεγάλη εφημερίδα (υποτίθεται «Συντηρητική»!), υπογεγραμμένο από καθηγητή Πολιτικών Επιστημών[1]. Υπήρχε βέβαια και μία επίφαση επιστημονικού συμπεράσματος: «Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης (του 1992) υπήρξε η μήτρα της σημερινής άκρας δεξιάς, της Χρυσής Αυγής». Η διαπίστωση το 2018 ειδικού μάλιστα στις δημοσκοπήσεις ότι η μήτρα της σημερινής Χρυσής Αυγής, η οποία από 0.1% το 2009 εκτινάχτηκε στο 7% το 2012 ήταν το Συλλαλητήριο του 1992, δηλαδή έδρασε με 18 χρόνια καθυστέρηση, ξεπερνά κάθε φαντασία! Δεν το σχολιάζω. Του παραχωρώ το μονοπώλιο σε επίθετα και συναίσθηματικό λόγο.

Ασφαλώς, δεν είναι μοναδικό φαινόμενο. Οργίασε τις τελευταίες εβδομάδες η συστηματική καθύβριση και απαξίωση της λαϊκής έκφρασης γνώμης. Δεν είναι όμως ούτε καινοφανές. Το 2007 έτερος επιστήμων, Ιστορικός, ηγέτης της σχολής του αναθεωρητισμού απάντησε στις αντιδράσεις για το σχολικό βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού με τίτλο άρθρου «Ψυχωτικές αντιδράσεις»[2]. Δεν ήταν δυνατόν βέβαια να διαφωνεί κανείς γνωστικός μαζί του.

Το 2011 σε τηλεοπτική εκπομπή σχολιασμού για το αφιέρωμα στο 1821 (του ιδίου σταθμού), άλλος ειδήμων[3] Ιστορικός ξέσπασε σε όργιο μηδενισμού: «Ψάξαμε και δεν βρήκαμε τίποτα άξιο (του ελληνικού πολιτισμού) για να διασωθεί, μόνο γενιτσαρισμό, παιδομάζωμα, αρματολίκια και ληστρική λειτουργία των κοινοτήτων. Είναι όλα στη φαντασία μας».

Το 2012 εξεδόθη το βιβλίο του Γ. Κεκαυμένου για το Κρυφό Σχολειό και όταν φοιτητής το έδειξε στην καθηγήτριά του, εκείνη αρνήθηκε να το πάρει στα χέρια της αν δεν μάθαινε πρώτα «σε ποια ομάδα ανήκει ο συγγραφέας»!

Δεν είναι θλιβερό το φαινόμενο πανεπιστημιακοί να δρουν έτσι; Με ρίψη επιθέτων σε ρυθμό πολυβόλου, συναισθηματικό λόγο, ολική απαξίωση ή εξύβριση της αντίθετης άποψης, εθνομηδενισμό και οπαδική συμπεριφορά.

Το κλίμα αυτό περνάει και στη γενικότερη δημόσια σφαίρα. Μερίδα του τύπου, πολιτικών, καλλιτεχνών και θαμώνων πάνελ με εξαιρετική άνεση επιδίδονται σε παρόμοιες τακτικές δαιμονοποιώντας, αν όχι αποκλείοντας, αντίθετες απόψεις ως ακραίες. Εκφράζονται με εμπάθεια, ανελαστικότητα, υπερβολή και ταυτόχρονα με χαρακτηριστικά αυτο-θέωσης ως «δημοκράτες και προοδευτικοί». Συγγνώμη, αλλά εγώ αυτά τα ονομάζω άκρο. Ένα άκρο, το οποίο επειδή επιδιώκει και εκπροσώπηση στο πολιτκό φάσμα, θα το αποκαλούσα «Ακραίο Κέντρο».

Η ύπαρξή του εξηγεί την αχανή διάσταση κοινής γνώμης και διαμορφωτών της σε διάφορα ζητήματα ταυτότητας των τελευταίων δεκαετιών: θρήσκευμα στις ταυτότητες, Σχέδιο Ανάν, βιβλίο Ιστορίας, δικαίωμα λόγου στο κλήρο, όνομα της Μακεδονίας. Το μοτίβο είναι >70% του λαού να πιστεύει κάτι και το 90% των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να προπαγανδίζει το ανάποδο.

=======

Υποσημειώσεις.

[1] Μίκος Μαραντζίδης, «Η βαριά κληρονομιά του συλλαλητηρίου»., Καθημερινή 14.1.2018. Υπογράφει ως «καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα.»

[2] Αντώνης Λιάκος, «Ψυχωτικές αντιδράσεις», Το Βήμα, 27.1.2008. Στο μισό άρθρο αναλύει τον «μηχανισμό της ψυχωτικής λειτουργίας». Υπογράφει ως «Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών»

[3] Θάνος Βερέμης. Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε και Διευθυντής και Πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, και Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.

4 comments

Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 6 February 2018 at 15:34

Τό ‘χω ἐπισημάνει πολλὲς φορές : Τὸ ὅτι κάποιος δηλώνει «πατριώτης», «κεντρῶος», «ἀριστερὸς» κλπ, δέν σημαίνει ὑποχρεωτικῶς ὅτι εἶναι. Μάλιστα, συνήθως σημαίνει ὅτι εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Πόσες φορὲς ἔχω παρακαλέσει νὰ μὴν τσιμπᾶμε σὲ τὸσο ἐρασιτεχνικὰ δολώματα !
Τό φαινόμενο πού ἀναδεικνύει ἡ ἀρχικὴ ἀνάρτησις, πάντως, ἔχει ὄνομα : λέγεται διανοητική, πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ χρεωκοπία. Ὅταν κάποιος εἶναι καθηγητὴς σὲ πανεπιστήμιο καὶ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ βάζῃ ἀβέρτα «δημοκρατικὰ πέντε», εἶναι ἀναμενόμενο ὅτι θὰ μισῇ τὴν κοινωνία πού τὸν ὑποχρεώνει νὰ κάνῃ κάτι τόσο ταπεινωτικό. Ἔχουμε, δηλαδή, τοὺς «ἠγέτες γνώμης» πού ἀξίζουμε.
Σέ σύγκριση μὲ τὴν χρεωκοπία αὐτήν, ὠχριᾷ ἡ χρηματικὴ χρεωκοπία, ἀκόμη καὶ ἡ τυχὸν ἧττα στὸ θέμα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων.

Reply
Γιώργος Ντούνης 7 February 2018 at 12:26

Τουλάχιστον θα πρέπει να αναγνωρίσετε στον κ. Παπαχελά συνέπεια γιατί τόσο ως αρθρογράφος του Βήματος όσο και ώς διευθυντής της Καθημερινής (μαζι με τους παλαιούς συντάκτες του Βήματος) υπηρετεί σταθερά αυτές τις απόψεις.

Reply
Κυριάκος Κατσιμάνης 8 February 2018 at 20:05

Νομίζω ότι μια απάντηση στη δικαιολογημένη δυσφορία σας θα μπορούσατε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=sites&srcid=ZGVmYXVsdGRvbWFpbnxra2F0c2ltYW5pc2dyfGd4OjRiNzg4YTViZTM2OTNjZTU

Reply
Kostas A. Dimopoulos 17 February 2018 at 09:14

Συντηρητική η Καθημερινή ;!;!;!

Καθαρά μητσοτακική με ότι αυτό συνεπάγεται….

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.