Αποκλειστικότητα του Αντίβαρου.
Ακολουθεί μία βαρυσήμαντη δήλωση από τον κ. Βασίλειο Μαρκεζίνη. Αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα δεδομένου ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο εγνωσμένου διεθνού κύρους, ο οποίος έχει εκφράσει δημοσίως εμπεριστατωμένες απόψεις. Παράλληλα, είναι μία ακιλήδωτη προσωπικότητα που παραμένει ουδέτερη, μέσα σε ένα νοσηρό πολιτικό τοπίο που θυμίζει πεδίο μάχης αλληλοκατηγοριών και ιδιοτελών συμφερόντων.
Ερώτηση
Αγαπητέ κ. Μαρκεζίνη, έχετε παραμείνει σιωπηλός για μεγάλο διάστημα, όμως οι εξελίξεις τρέχουν και η χώρα παραμένει σε επικίνδυνη ακροβασία σε πολλά μέτωπα. Θα ήτανε μεγάλη τιμή για το Αντίβαρο αν, ακόμη μία φορά, μας εμπιστευόσασταν με ένα άρθρο ή μία σύντομη απάντηση στην κατωτέρω ερώτησή μας.
Απάντηση
Παρέμεινα εκτός κομματικής πολιτικής από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι δημοσίως με τα προβλήματα της χώρας μου πριν 5-6 χρόνια. Περαιτέρω, αντιστάθηκα μετ’ επιμονής σε επαναλαμβανόμενες και δελεαστικές προτάσεις να αναμειχθώ ενεργά στην πολιτική. Τέλος, είναι αλήθεια ότι παρέμεινα σιωπηλός από τότε που κάλεσα τους πάντες σε Εθνική Συμφιλίωση κατά την μακρά συνέντευξή μου στον κ. Σαββίδη της ΕΤ3, πριν από μερικούς μήνες. Ένιωσα και νιώθω ότι αυτή η σιωπή ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω την πατρίδα μου, παρά να ανακατεύομαι στην καθ’ ημέραν διαχείριση της κρίσεως από την κυβέρνηση των τριών.
Θα παραμείνω λοιπόν σιωπηλός για τον ίδιο λόγο. Όμως, απαντώ στην παράκλησή σας γιατί όντως η κατάσταση έχει χειροτερεύσει: ως προς το οικονομικό σκέλος, έχει γίνει ανυπόφορη για πολλούς. Ταυτόχρονα ο κοινωνικός ιστός έχει κατακερματιστεί. Με δισταγμό λοιπόν, δημοσιοποιώ τη βαθειά μου ανησυχία για τους διχασμούς οι οποίοι αναπτύσσονται στη χώρα μου. Πράγματι, για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία αντιμετωπίζουμε όχι έναν, αλλά τρεις απαράδεκτους διχασμούς μεταξύ:
• Πολύ πλουσίων και πεινασμένων συμπατριωτών μας
• Της Δεξιάς και της Αριστεράς παράταξης,οι οποίες εκφράζονται ακραία και τείνουν στον αλληλοσπαραγμό
• Κατηγόρων, οι οποίοι επιδιώκουν έναν αυξανόμενο αριθμό κατηγορουμένωνΟ ελληνικός λαός δικαίως ζητάει τη διεξαγωγή έρευνας για το αμαρτωλό παρελθόν και την απόδοση Δικαιοσύνης για το κακό που υπέστη από τους υψηλότερους αξιωματούχους της χώρας. Όμως θα πρέπει να παραμείνει σε εγρήγορση απέναντι στον τεράστιο κίνδυνο ενός νέου Εθνικού Διχασμού ο οποίος μπορεί να υπερβεί σε αγριότητα και πολυπλοκότητα τους αντίστοιχους του 1915 και 1945. Το κοινωνικό υλικό είναι έτοιμο να εκραγεί και βρίσκεται στα χέρια του ελληνικού λαού. Αυτός είναι λόγος, ο οποίος με κάνει να παραμένω ο μοναδικός κήρυκας της ανάγκης για Εθνική Συμφιλίωση, πριν να είναι πολύ αργά. Η πεποίθησή μου αυτή είναι ακλόνητη, όμως οι ελπίδες μου μειώνονται.
7 comments
Ἀναγκαία προϋπόθεση γιὰ ὁποιονδήποτε κατευνασμὸ εἶναι ἡ διεξαγωγὴ μιᾶς «ἑλληνικῆς Νυρεμβέργης» (http://goo.gl/SxCcz). Ἀναγκαία καὶ ἀπαραίτητη προϋπόθεση.
ΣΜ
Ο κύριος Μαρκεζίνης βλέπει τρεις διχασμούς (πλούσιοι – πεινασμένοι, Δεξιά – Αριστερά οι δύο πρώτοι), αλλά στο τρίτο σχετικό σχήμα που εντάσσει σ’ αυτούς, αναφέρεται μόνον σε όλο και πιο απαιτητικούς κατηγόρους, χωρίς να ορίζει τον έναντι αυτών ευρισκόμενο. Οπότε ο λόγος του μένει ανολοκλήρωτος.
Το επισημαίνω, μήπως και επανερχόμενος ο κ. Μαρκεζίνης επί του θέματος προσδιορίσει σαφέστερα ποιον βλέπει στον αντίποδα αυτών των κατηγόρων έτσι ώστε, να καταδείξει ολοκληρωμένα το διχαστικό σχήμα, που μας λέει ότι υφίσταται. Εάν δεν το κάνει πειστικά, φοβάμαι μήπως με τα όσα εν συνεχεία εκείνος επισημαίνει, καθίσταται ο ίδιος ο ελλείπων πόλος αυτής της ανολοκλήρωτης τρίτης διχαστικής μορφής που περιγράφει. Διότι αυτό νιώθω να κάνει όταν εναντιώνεται στην ευρέως τιμωρητική τάση των κατηγόρων και όταν επικαλείται την αναγκαιότητα της εγρήγορσης του λαού ώστε να μην υιοθετήσει μια τέτοια στάση, που θα φέρει αγριότητες – πρώτη υπόθεση εργασίας- και θα μας οδηγήσει στον εθνικό διχασμό –δεύτερη υπόθεση εργασίας. Υψώνεται τελικά ο ίδιος ο κύριος Μαρκεζίνης ως ανάχωμα σ’ αυτήν την τάση, ως ο πόλος που επιδιώκει να βάλει φρένο σε όσα φοβάται ότι μπορεί να φέρει η αντίληψη. Για να μην έρθουν αγριότητες λέει. Ένα ερώτημα μού ανεβαίνει στα χείλη: και αυτά που συμβαίνουν εις βάρος του λαού, δεν είναι αγριότητες;
Επομένως ο κατάλληλος δρόμος μιας εθνικής συμφιλίωσης (όπου, ειρήσθω εν παρόδω, μου προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι ο ίδιος αναγορεύει τον εαυτό του σε μοναδικό κήρυκά της!) η οποία συμφιλίωση μάλιστα δεν πρέπει να είναι νεφελώδης, όπως αυτή που επικαλείται ο ίδιος, αλλά συγκεκριμένη, θα πρέπει να αναζητηθεί εκεί όπου ούτε στην όσο την δυνατόν ευρύτερη ατιμωρησία θα μας οδηγεί, ούτε στο να κυνηγηθεί και ο κλητήρας ή ο βοηθός γραμματεά του «μαζί τα φάγαμε». Μία μέση οδό θα πρέπει να βρούμε, που να περνάει από μια οπωσδήποτε λελογισμένης έκτασης, αλλά αντυποχώρητα αμείλικτη τιμωρία, που θα συνοδεύεται ασυζητητί από την κατάσχεση περιουσιών υπέρ της ελαφρύνσεως του χρέους που φορτώνεται στον λαό. Το εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν παραμένει το μέγα λαϊκό ζητούμενο και όχι αυτό, που ευελπιστώ να σφάλλω και να μην προωθεί τελικά με τον λόγο του ο κύριος Μαρκεζίνης. Και ειλικρινά επειδή τον παρακαλουθώ και έως σήμερα εν γένει τον επαινώ, δεν χαίρω διόλου να διακρίνω ότι με την δήλωσή του αυτή τον μεν λαό τον ανταμείβει με λόγια (“δικαίως ζητάει τιμωρία”, μας λέει), αλλά για τα υπόλοιπα, κατά βάσιν διαβάζουμε “φτου κακά, να μην γίνουν”.
@ Κριτων
Δυσκολευομαι, συμπολιτη, να καταλαβω:
1) Την αναγκαιοτητα επεξηγησης/διασαφισης.
Διοτι θεωρω οτι ειναι πασηδηλο οτι τους “πρωτεργατες” συνοδευουν οι “δευτεροκλασατοι”, ακολουθοπυμενοι απο στρατιες “προνομιουχων ευννοημενων” και αρᨔσυμπορευομενων”. Που θα σταματηση η Νεμεσις και που θα αρχιση η -υπο ορους- Αμνηστεια;
Παραλληλα, εισερχομενοι “σε λεπτομερειες” μαλλον εισερχομεθα σε λεκτικο, και ανουσιο επι του παροντος, κυκεωνα.
2)”… φοβάμαι μήπως με τα όσα εν συνεχεία εκείνος επισημαίνει, καθίσταται ο ίδιος ο ελλείπων πόλος αυτής της ανολοκλήρωτης τρίτης διχαστικής μορφής που περιγράφει.”
Αν ενα προσωπο καθισταται “πολος” ειναι αποτελεσμα της προσωπικης του ΠΟΡΕΙΑΣ (παρελθον) ΘΕΣΕΩΣ (παρον) και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ (μελλον). Αν εγω προσωπικα εγραφα σε αρθρο τα οσα ο Κος Μαρκεζινης γραφει, αναμφιβολα κανεις δεν θα εδινε την ιδια ΣΗΜΑΣΙΑ και ΒΑΡΥΤΗΤΑ.
Και, εν κατακλειδι, συχνοτατα “το οφελιμο δεν ειναι και τερπνο” !!
Κατά την ταπεινή μου άποψη ο κ. Μαρκεζίνης εύστοχα θέτει τα 3 διχαστικά σημεία. και ταυτόχρονα προτείνει κάθαρση.
Στο πρώτο, πραγματικά οι κονωνικές ομάδες- τουλάχιστον σε λεκτικό επίπεδο, έχουν αρχίσει να καταφέρονται ο ένας εναντίον τού άλλου, μειώνοντας την σπουδαιότητα, την αναγκαιότητα, την αμοιβή τής εργασίας που κάνει ο άλλος. Εξαιρετικά θλιβερό φαινόμενο, ιδιαίτερα στους μικροκύκλους τής επαρχίας που ζώ. Που ουσισαστικά κάτι τέτοιο δικαιώνει τον Πάγκαλο και τα φληναφήματά του (“όλοι μαζί τα φάγαμε”).
Στο δεύτερο σημείο, όλοι γινόμαστε μάρτυρες μικρόνοων λεκτικών επιθέσεων κυβέρνησης – αξ. αντιπολίτευσης προς όφελος φυσικά τής Χρυσής Αυγής που αυτοτοποθετείται εκτός τού κλασσικού αριστερο δεξιού φάσματος.
Για το τρίτο σημείο έχω την αίσθηση ότι αναφέρεται σε αυτούς που άμεσα ή έμμεσα, ανώνυμα ή επώνυμα επιδίδονται σε κατηγόριες εξίσωσης και ισοπέδωσης όλων με ανομολόγητα κίνητρα, αλλά και σε αυτόκλητους εισαγγελείς. Σε ανάδειξη τής καταγγελίας ως ισοδύναμης με ενοχή τού καταγγελομένου, που φυσικά γίνεται …ρόμπα.
Προϋπόθεση βεβαίως αποφυγης νέου διχασμού ή ‘πολυχασμού’ είναι η παραδειγματική τιμωρία τών πρωταιτίων (έως και Γουδή) αλλά και η εφαρμογή τού Ψηφίσματος τού 403πΧ περί τού ‘Μηδένα Μνησικακείν’ ‘οπως εύστοχα αναλύει ο Κώστας Ζουράρις στο πρόσφατο βιβλίο του « Ελληνική Δημοκρατία: Σπουδή στα σπουδαρχίδια τής εδώ κοπροκρατίας», εκδόσεις Αρμός, 2012.
Και φυσικά η έκδοση Νόμου για αυτόματη δήμευση όλης τής περιουσίας οιουδήποτε που δεν δικαιολογείται από τα εισοδήματά του ή απο τα εισοδήματα εκείνων που τού την εκχώρησαν και τών οποίων ωσαύτως δημεύεται. Με ταυτόχρονη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων. Χωρίς ποινικά γιατί αυτά ειναι συνταγή τελικά ατιμωρησίας. (Τα ποινικά αφορούν ανώτατους αξιωματούχους)
Βεβαίως ο κ. Μαρκεζίνης δεν είναι ο μόνος που έχει προτείνει αυτά. Ζουράρις, Κοντογιώργης, Γιανναράς και άλλοι επανειλλημένως έχουν τονίσει το θέμα. Ομως υπάχρει βαθύτατο έλλειμμα
-α) Παιδείας (Πολιτισμού),
-β) Πατριωτισμού (προτεραιότητος τής κοινωνίας) ,
-γ) Δημοκρατίας (όχι δικτατορικού κοινοβουλευτισμού δηλαδή δεν δικαιούται κανείς άλλος να ομιλεί) ,
-δ) Ηγεσίας (άκαπνων από πραγματική ζωή τών περισσοτέρων).
Αυτό το έλλειμμα σε συνδυασμό με την ατιμωρησία τών πρωταιτίων καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την συναίνεση και την Εθνική Συμφιλίωση και δημιουργεί εκρηκτικό διαλυτικό μίγμα.
Γ. Κακαρελίδης
Ορθή, ορθότατη και απολύτως επίκαιρη η παρέμβαση στις κρίσιμες αυτές ώρες του καθηγητή κ.Μαρκεζίνη. Βασική προϋπόθεση για την αποφυγή του Διχασμού είναι να συγκρατηθούν οι πολυπληθείς τιμητές και λοιποί Ροβεσπιέροι που ξαφνικά κραδαίνουν την σπάθη της κάθαρσης κατά πάντων. Παρόμοιοι τιμητές πριν περίπου 40 χρόνια ζητούσαν την εκτέλεση των φυλακισμένων συνταγματαρχών, ηγετών της επτάχρονης δικτατορίας. Ευτυχώς επικράτησαν συνετότερες φωνές τότε.
Υπάρχει σαφώς ανάγκη σκληρής τιμωρίας των κλεπτοκρατών κάθε μορφής και κλίμακας, από τους υπουργούς και βουλευτές μέχρι τους διάφορους Χατζηαβάτες του κρατικού μηχανισμού που πλούτισαν από τα πλουσιοπάροχα μπαχτσίσια. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και ένα ευρύ κλίμα “συνενοχής” στα κακώς κείμενα. Ελεγα σε καλό φίλο που απορούσε πώς δεν κατέβηκε περισσότερος κόσμος στο δρόμο στα περσινά κινήματα των αγανακτισμένων, ότι πολύ περισσότεροι Ελληνες συνωστίζονταν σε γραφεία πολιτικών ζητώντας ρουσφέτια από όσους την ίδια στιγμή διαμαρτύρονταν στο δρόμο…
Αυτό λοιπόν το “αίσθημα της συνενοχής” ας γίνει αφορμή να μην οδηγήσει η – απολύτως απαραιτητη – κάθαρση και τιμωρία των κλεπτοκρατών σε ακρότητες και εθνικό διχασμό. Ναι, να ανοιχτούν οι λογαρισμοί, να δημευτούν οι περιουσίες, να μπουν φυλακή αναλόγως των εγκλημάτων τους. Αλλά ώς εκεί – και πάντοτε με την τήρηση των διαδικασιών της Δικαιοσύνης.
Η αντιπαράθεση Δεξιας-Αριστεράς έχει σε μεγάλο βαθμό ξεπεραστεί καθώς πλέον το ευρύ κοινό κατανοεί τις ιστορικές ευθύνες και των δύο πλευρών στην δημιουργία “διχαστικού” κλίματος: Της μεν “κομμουνιστοφάγας” δεξιάς στην μετεμφυλιακή Ελλάδα και της δε “πολιτικώς ορθής” και άκρως πειναλέας αριστεράς που επέπεσε επί των κρατικών ταμείων με ασυγκράτητη φόρα από το 1981 και έπειτα. Εχει έρθει η ώρα μιας υπερκομματικής και πατριωτικής συστράτευσης με ηγέτη τον Ελληνισμό της Διασποράς.
Οσο για τους πλουσιότερους Ελληνες, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πάντοτε το ένα πόδι τους στο εξωτερικό… Καλή τύχη σε όσους επιχειρήσουν να τους πιάσουν… Οπως είχε πει κάποτε ο Ωνάσης στον Καραμανλή, “εάν το κράτος μας βάλει περισσότερους φόρους μπαίνουμε στα καράβια μας και φεύγουμε”… Οι υπόλοιποι, του εσωτερικού, έχουν ήδη περιπέσει σε δυσχερή κατάσταση καθώς δεν μπορούν πλέον ανενόχλητοι να απομυζούν το κράτος.. Εάν εγκατασταθεί ένα ελάχιστο εύνομο κράτος στα μεθεόρτια της κάθαρσης, η δύναμη τους θα περιοριστεί..
Νικος Σταματάκης, Ph.D
Νέα Υόρκη
Πριν από τη λέξη “συμφιλίωση”, πρέπει να προηγηθεί η λέξη “Κάθαρση”.
Από το 1974 η Ελλάδα έχει βρωμίσει από την Ηγεσία της σε όλους τους τομείς.
Συνεπώς μετά την κάθαρση θα χρειαστεί η συμφιλίωση.
γ.κ.
Εκεινο που περιμενω να επισημανθει απο τον κυριο Μαρκεζινη, ειναι πως η Ελλαδα εχυσε αιμα για να στηριξει το δημοκρατικο ιδεωδες και δικαιουται την θεση που κερδισε στην Ευρωπη! Δεν πληρωσε αλλος λαος σε αιμα και καταστροφες, σε δημογραφικο μαρασμο, σε συντονισμενο εξανδαποδισμο, οσο ο Ελληνικος!
Δεν ειμασταν ουτε Λετονοι, ουτε Κροατες, ουτε βουλγαροι! Πολεμησαμε το θηριο του Αξονα, Πολεμησαμε να μην καταλήξουμε στην αγκαλια του Σταλιν, βρεθηκαμε να πνιγούμε με το αιμα μας, στον αδελφοκτονο πολεμο για να κρατησουμε την θεση μας στον Δημοκρατικο κοσμο.
Υποτιθεται οτι ειμασταν με την πλευρα της δικαιοσυνης!
Αυτο ηταν λοιπον το λαθος που δεν συγχωρησαν οι υποτιθεμενοι ηττημενοι;
Οι ομοδοξοι και συνεργατες των Ναζι; Με εκπροσωπο-εκτελεστη-τιμωρο, τον απογονο των παραδομενων στον ταχυδρομο του …Χιτλερ, Δανο κυριο Τομσεν;
Ο εκμαυλισμος συνειδησεων που επεδιωξαν και πετυχαν οι “αλλοτινοι” ιδεολογικοι εχθροι , φανερωνει οτι ο Ιανος, μονοπροσωπος και δισυποστατος καταφερε, ειτε σαν διεθνιστης κομμουνιστης, ειτε σαν Νεοταξιτης παγκοσμιοποιητης, να αφελληνισει τους Ελληνες και να διαλυσει την οποια προοπτικη, μια κοινη ριζα, μια κοινη συνειδητητα του “ανηκειν”, να ξαναδωσει ερισματα και δυναμικη!
Αργησε να θυμηθει η “Δεξια”, οπως πολλακις την εβριζε εκεινο το ανηκουστο Ρωπαειδες, στον ΛαΛΑκη, πως παρεδωσε “γη και υδωρ” για να σταθουν τιμητες της, οι εξοντωτες της Ελληνικοτητας των κατοικων αυτου του τοπου!
Τον Μαρτιο του 2012, σε ομιλια του στο Πολεμικο Μουσειο, ο Βασιλειος Μαρκεζινης υπεραμυνθηκε της αναγκης να μην οριστει ιδεολογικος αντιπαλος η Αριστερα! Εν ονοματι της Εθνικης συμφιλιωσης, εν ονοματι του κοινου, για την επιβιωση του εθνους, αγωνα!
Ολα διαμετρικα αντιθετα με τις σκεψεις , τις δεσμευσεις, τις πολιτικες, τις επιδιωξεις, της μιας πλευρας, της Αριστερας!
Ολα χαμενα στην ληθη και την παραΜυθωδη ενοχη, χαμενα στα σκοτωμενα ανακλαστικα του ερωτος προς την πατριδα, παραδομενα στα ρεταλια της εθνικοσοσιαλιστικης καρικατουρας, της αλλης πλευρας, της Δεξιας!
Εν οψει των εκλογων τοτε, πιστευω οτι συνεβαλε στην προοπτικη, πολιτικα, των Ανεξαρτητων Ελληνων και υπεδειξε στον αρχηγο τους την καταλαγη, ως σημειον κοινου ξεκινηματος στην πορεια για την επανασυσταση των προοπτικων του ελληνικου κρατους.
Με την αποσταση σαραντα χρονων μακρια απο την Ελληνικη πραγματικοτητα, μαζι με την ενοχικη αντιμετωπιση να πρεπει να απολογειται για τον πατερα του, ο κυριος Μαρκεζινης ζητησε την “ληθη και την αμνηστια”!
Ποιος αλλος -και μονο- δεν την επεδιωξε εκτος απο την δεξια; Την λαικη και την εκσυγχρονισικη δεξια και το πολυφιλιτον κεντρο; Και τι πετυχε!
Θυμαμαι σα τωρα τον Καραμανλη να προσερχεται με σεβασμο στο νεκρο του Φλωρακη και να συγχωρει εμπρακτα, μετα τον θειο του, τους μακελλαρηδες του τοπου. Αυτους που κατεστρεψαν την Ελληνικη υπαιθρο, που εφτιαξαν στρατιες καταδιωκομενων για να γλυτωσουν απο το τσεκουρι και τις στρατολογησεις, κυριαρχοντας ιδεολογικα στα δισκαταρατα χρονια που ηρθαν, για να εισπραξει λιγο μετα , με τον θανατο του Ραλλη, αλλου υπερσπιστη της καταλλαγης, την απαξια και την μοχθηροτητα!
Προσπαθησε ο ευφυης αυτος ανθρωπος, κατω απο το δικο του πρισμα βεβαια, να θυμισει με προσοχη τα λαθη των αντιπαλων, αλλα επεμεινε πως η ανασταση και η απεμπλοκη απο τα νυχια των κατακτητων, ξεκινουσε απο την παραμεριση του παρελθοντος! Δεν μπορεσα να του θυμισω ποσο λαθος ειχε και ποσο κακο εκανε ο μονομερης ιδεολογικος αφοπλισμος!
Του ζητησε καποιος απο το κοινο να εξηγησει πως καταφερε, ζωντας τοσα χρονια εκτος της χωρας, να διατηρησει την Ελληνικοτητα του και απαντησε πως εκεινο που επαιξε ρολο ηταν Η ΠΑΙΔΕΙΑ!
Ποσο ηθελα να μ ακουγε, να του πω πως ακριβως αυτο στερησαν οι γόνοι της πολυπλοκαμης, πολυφυλλης και πολλαπλασιασμενης αριστερατζας, της κοινης μητρας που “κανονισε” την παιδεια των παιδιων μας!
Με ρεπουσο δραγωνοΦραγκαδακηδες, με την συνεπικουρία της “πεφωτισμενης, ενοχικης δεξιατζας”, με τα παρασιτα καλα φυτεμενα στις ιδεολογικες της βραγιες!
Δεν ειναι απλα τα πραγματα στην συνειδητοτητα μιας τοσο κρισιμης Εθνικης επιλογης, χωρις την αποδοχη ευθυνων, Λαθων και Εγκληματων, ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ!
Χρειαζεται πολυ περισσοτερος αγωνας , ουσιαστικη προσεγγιση και αξιολογηση του ιστορικου παρελθοντος ωστε, γι αυτους που αγαπουν την Πατριδα Ελλαδα, νοιαζονται για τους Ελληνες , να ειναι μεταλαβια δημοκρατιας κι οχι Λουρια υποταγης, η επιβιωσή της!
Ειπαμε, Ληθη οχι Ηλιθιοτητα!
Αμνηστια οχι Αμνησια!
Ομφαλιος Λωρος, οχι Λουρια και τιραντες!
Η εισβολη στο Πενταγωνο, το συμβολο του Εγγυητου της Ανεξαρτησίας του Ελληνικου Κρατου, απο τα “αριστερα ταγματα εφοδου”, ειναι δειγμα του πώς οι “ηττημενοι”, διεξηγαγαγαν τον 60ετη σχεδον αγωνα για την τελικη διαλυση του! Η …Βαστιλλη του εχθρου επεσε!
Η υποθεση των Ναυπηγειων του Σκαραμαγκα, αν το θυμουνται οι Λωτοφαγοι υποστηρικτες της μονομερους Ληθης , περασε πριν λιγα χρονια απο την επιλογη του σαρανταπενταριου, των ομοιδεατων της πολυγεννους Αριστεραντζας, της 17 Νοεμβρη! Η δολοφονια του Περατικου, εδωσε την αλλοτε δυναμικη Ελληνικη επιχειρηση των Ναυπηγειων λιγο καιρο πριν στους Γερμανους, καταστρεφοντας με τα στρατα του Παμε την μεγαλυτερη προοπτικη της Οικονομίας στο Ναυπηγικο τομεα!
Τελικά τα κατάφεραν…Ολοι μαζί …εν αγαστή συμπνοία…
Έφεραν τους Γερμανούς και μαζί τους τελευταία, τους Αραβες του Αμπου Νταμπι!
Ενας ακόμα αγώνας να μείνουν οι Ελληνες χωρίς δουλειά και η Ελλάδα χωρίς ναυπηγεία δικαιώθηκε!
Εμεινε μήπως καρνάγιο για καρνάγιο σ΄ αυτόν το τόπο που είχε στο DNA του την ναυτοσύνη και το χτίσιμο σκαριών που έφερναν τη Ελλάδα και τον πολιτισμό της, στα πέρατα του Κοσμου!