Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Ελληνική πολιτική Μελέτης Μελετόπουλος

Ο πολυτιμότερος σύμμαχος της κυβερνώσας φαυλοκρατίας

oxadelfismosτου Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

Από την εποχή των Αγανακτισμένων, το 2011, στην ελληνική κοινωνία παρουσιάστηκε, ως απόρροια της χρεωκοπίας, ένα πρωτοφανές φαινόμενο: δημιουργήθηκαν γιά πρώτη φορά πολιτικές κινήσεις και ομάδες, αυθόρμητα, από την βάση, από την ίδια την κοινωνία των πολιτών.
Σε κάθε συνοικία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, σε κάθε πόλη της περιφέρειας, ακόμη και σε μικρά, απομακρυσμένα χωριά, απλοί άνθρωποι συγκροτούσαν πολιτικές ομάδες και κινήσεις, με σκοπό την ενεργοποίηση της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος («η τήρηση του παρόντος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων»), που η φαυλοκρατία της Μεταπολίτευσης παραβίασε κατά συρροήν και κατέστησε κενό περιεχομένου.
Οι κινήσεις αυτές εξέφραζαν πάνω-κάτω παρόμοια αιτήματα: τον εξοστρακισμό και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων της εθνικής χρεωκοπίας, την ριζική ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας, την συνταγματική αναθεώρηση, την κατάργηση των προνομίων των βουλευτών και της ασυλίας των υπουργών. Και, ταυτόχρονα, την καταγγελία του επαχθούς μέρους του χρέους, την ρύθμιση των δανείων από μηδενική βάση και την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Υπήρξαν φυσικά, ανάμεσά τους, και μείζονες κινήσεις, που είχαν υπαρκτή δυναμική δημιουργίας μαζικού κινήματος, με κυριώτερη την «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη, που εξέφραζε αυτού του είδους πατριωτικά και αμεσοδημοκρατικά αιτήματα. Υπήρξαν και άλλες, πιό μεγαλοαστικού χαρακτήρα, όπως η Ένωση γιά τη Ελλάδα (μια ομάδα επί τιμή πρεσβευτών και εν αποστρατεία ανωτάτων αξιωματικών). Όπως και πιό λαϊκές,από νεώτερους απόστρατους στρατιωτικούς κλπ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι τα ιδρυτικά μέλη των κινήσεων αυτών, είτε προέρχονταν από την Αριστερά είτε από την Δεξιά, κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα και συνέπιπταν στο δέον γενέσθαι, που μπορεί να συνοψισθεί στον όρο Νέα Μεταπολίτευση, δηλαδή στην ανάγκη σύγκλισης Εθνοσυνέλευσης που θα επανίδρυε στην ουσία την Ελληνική Δημοκρατία σε μία εντελώς νέα, υγιή βάση, απαλλαγμένη από ολιγαρχικά και φαυλοκρατικά στοιχεία.
Αυτή η κοσμογονία είχε έντονα στοιχεία Άμεσης Δημοκρατίας, με λαϊκές συνελεύσεις, εκλογή ανακλητών εκπροσώπων, και κυρίως το γεγονός ότι κινητοποιήθηκαν απλοί πολίτες χωρίς μέχρι τότε ανάμειξη στην πολιτική. Πρέπει να ανατρέξει κανείς στις Συνελεύσεις της Ελληνικής Επανάστασης και σε κάποιον βαθμό στο ΕΑΜ γιά να εντοπίσει παρόμοιες διεργασίες, αν και στο μεν Εικοσιένα τον τόνο έδιδε η πελοποννησιακή δημογεροντία και οι φαναριώτες, πίσω δε από το ΕΑΜ υπήρχε ο σκληρός κομματικός μηχανισμός του ΚΚΕ. Αντιθέτως, από την πρόσφατη περίοδο των Αγανακτισμένων και μετά, η κινητοποίηση ήταν αυθόρμητη και χωρίς καθοδήγηση από διάφορα κέντρα.
Αλλά όλη αυτή η ιστορικά πρωτοφανής ενεργοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών δεν κατέληξε πουθενά. Οι κινήσεις αυτές, μικρές και μεγάλες, έχασαν σταδιακά την δυναμική τους ή απορροφήθηκαν από κόμματα του σημερινού κοινοβουλίου.
Ερμηνείες γιά την αποτυχία όλων αυτών των κινήσεων οπωςδήποτε υπάρχουν: κομματικοί και άλλοι σκοτεινοί μηχανισμοί διείσδυσαν συστηματικά γιά να αποπροσανατολίσουν και να αποδιοργανώσουν τις ποικίλες κινήσεις πολιτών. Όργανα του μνημονιακού κατεστημένου μεταμφιέστηκαν έντεχνα σε «αντισυστημικούς», ενώ εκπρόσωποι νεοφιλελεύθερων γκρουπούσκουλων με ανύπαρκτη λαϊκή απήχηση αναζήτησαν οπαδούς στην αναβράζουσα βάση. Επίσης ακραίες ομάδες της μίας ή της άλλης κατεύθυνσης τις προσέγγισαν γιά τον συνήθη προσηλυτισμό.
Οι παράγοντες αυτοί δεν αρκούν, όμως, γιά να εξηγήσουν τον λόγο που οι αναρίθμητες κινήσεις πολιτών, μικρές ή μεγάλες, δεν κατώρθωσαν να συνθέσουν ένα ενιαίο, μεγάλο, σαρωτικό, δημοκρατικό και πατριωτικό κίνημα ανατροπής της φαυλοκρατίας και του παλαιοκομματισμού. Που ήταν και η αρχική τους πρόθεση.
Ναι, έλειπε ο Αρχηγός, αλλά οι Αρχηγοί δεν βρίσκονται σε κάποια κατάψυξη έτοιμοι να αποψυχθούν όταν τους αναζητήσει το λαϊκό κίνημα, απ’ εναντίας διαμορφώνονται και αναδεικνύονται μέσα από τους λαϊκούς αγώνες.
Ναι, έλειπαν τα οικονομικά μέσα, αλλά αυτά βρίσκονται καθ’ οδόν όταν μία νέα πολιτική δύναμη έχει να επιδείξει μαζικότητα και προοπτικές. Οι Σύμμαχοι, επί Κατοχής, εξόπλισαν και χρηματοδότησαν το ΕΑΜ όταν αυτό έδειξε ότι ήταν υπολογίσιμο μέγεθος. Στην Ελληνική Επανάσταση, η διεθνής στήριξη ήρθε μετά το συγκλονιστικό γεγονός της Άλωσης της Τριπολιτσάς.
Ναι, έλειπε η τηλεοπτική κάλυψη και οι εφημερίδες, αλλά τα ΜΜΕ αρχίζουν να ενδιαφέρονται όταν υπάρξεις, όχι όταν είσαι ακόμα ανύπαρκτος.
Ο πραγματικός λόγος της αποτυχίας είναι άλλος: η αδυναμία των Ελλήνων να υπερβούν τον τεράστιο εγωισμό τους και να πειθαρχήσουν σε ένα ενιαίο, μαζικό και ισχυρό πολιτικό σχήμα, που θα μπορούσε πραγματικά να ανατρέψει την πολιτική σκηνή. Είναι απίστευτη η οίηση, η αλαζονεία, ο «ξερολισμός» και η «αυθεντία» κάθε μικρομεσαίου πολίτη, που έχει μεν το θάρρος να αντιταχθεί στην κυβερνώσα φαυλοκρατία αλλά δεν μπορεί να δεχθεί ψυχικά ως εκπρόσωπό του και αρχηγό του έναν αξιώτερο και ικανότερο συμπολίτη του. Προσχήματα ιδεολογικού ή άλλου χαρακτήρα βρίσκονται εύκολα, προκειμένου να δικαιολογήσουν την άρνηση αποδοχής ενός δεύτερου ή τρίτου ρόλου. Αλλά στο βάθος κρύβεται το ασυγκράτητο νεοελληνικό εγώ.
Αυτός είναι ο σημαντικώτερος σύμμαχος της κυβερνώσας φαυλοκρατίας.

Δημοσιεύθηκε στην πρωινή εφημερίδα “Kontra News” το Σάββατο, 4.1.2014.

* Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.

5 comments

Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 6 January 2014 at 19:35

Ἐπὶ τέλους, οἱ μελέτες τοῦ κυρίου Μελετοπούλου ἔδωσαν κι ἕνα σωστὸ καὶ βαθύ εὕρημα : Πράγματι, «τὸ ἀσυγκράτητο Ἐλληνικὸ ἐγὼ» εἶναι ὁ λόγος ὑπάρξεως τῆς ἀείποτε κυβερνώσης Ἑλληνικῆς φαυλοκρατίας». Εἶναι, ὅμως, αὐτὸ τὸ ἀσυγκράτητο ἐγὼ πού μᾶς ἔδωσε τὸν Θουκυδίδη, τὸν Πλάτωνα, τὸν Ἀριστοτέλη, τοὺς δραματικοὺς ποιητές, τὸν Σολωμό, τὸν Παπαδιαμάντη καὶ τὸν Καβάφη. Μπορεῖ νὰ ἀλλάξει κάτι πού μεταβιβάζεται άπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ γιὰ πάνω ἀπὸ τρεῖς χιλιάδες χρόνια, ἤδη άπὸ τὴν ἕριδα Ἀγαμέμνονος καὶ Ἀχιλλέως ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ, ὄχι γιὰ θέματα τοῦ πολέμου, ἀλλὰ γιὰ τὸ ποιὸς θὰ πάρει σύντροφο άκολασίας ; Ὄχι βέβαια ! Ἐκεῖνο πού ἀφεύκτως θά γίνει εἶναι νὰ μετάσχουν οἱ Ἕλληνες, μὲ τὸ καλὸ ἢ μὲ τὸ ζόρι, σὲ μεγαλύτερη κρατικὴ ὀντότητα, ὅπως ἔμειναν γιὰ μακροὺς αἰῶνες κάτω ἀπὸ Ρωμαϊκή καί, μετά, Ὀθωμανικὴ διοίκηση, καὶ νὰ ἐπιτύχουν ὅ,τι μποροῦν νὰ ἐπιτύχουν μέσα στὸ πλαίσιο αὐτό, ὅπου τοὺς κυρίους κανόνες τοὺς (συν)διαμορφώνουν ἄλλοι. Δὲν εἶναι καθόλου νέο τὸ συμπέρασμα καὶ σ’ αὑτὸ κατέληξαν πλεῖστοι ὅσοι μελετητὲς καὶ πολιτικοὶ τῆς νεωτέρας Ἐλλάδος. Τὸ ἐγώ μας δέν μᾶς ἀφήνει νὰ εἴμαστε ἀφέντες στὸ σπίτι μας, διότι ὁ κάθε ἕνας Ἕλληνας θέλει νὰ εἶναι άφέντης ὅλων τῶν ἄλλων Ἑλλήνων. Κατ’ ἀκρίβειαν, οὔτε ἕνας άπὸ τοὺς πολιτικοὺς καὶ διανοητὲς τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος δὲν διεπίστωσε δυνατότητα τοῦ Ἑλλαδικοῦ κράτους νὰ ὑπάρξει καὶ νὰ σταθεῖ μόνο του, ἐκτὸς ἴσως στὴν περίοδο τῆς ρωμαντικῆς νεότητος, πολιτικῶν, διανοητῶν καὶ κράτους. Χαρακτηριστικὴ ἡ φράση τοῦ Ἀναστάση Λόντου ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν, άπευθυνομένου, δῆθεν, στὸν πρωθυπουργὸ τῆς τότε κοσμοκρατείρας Ἀγγλίας : «Παλμερστών, Παλμερστών, θὰ σοῦ μάθω ἐγὼ ποιὸς εἶναι ὁ γιὸς τοῦ Σωτηράκη Λόντου !». Αὐτὰ τὰ ἀνεδαφικὰ κατάλαβε ὁ πολύς κόσμος καὶ ἐγκατέλειψε τοὺς ἀγανακτισμένους καὶ τοὺς ἐπιδόξους ἡγέτες τους. Ὅπως καὶ θὰ ἐγκαταλείψει, ἂν δὲν ἐγκατέλειψε ἤδη, καὶ τὴν νέα Αὐριανὴ ὅπου δημοσιεύθηκαν, ἀπὸ στραβοῦ διαβόλου, αὐτὰ τὰ σωστὰ εὑρήματα.

Reply
Μπάμπης 14 January 2014 at 15:21

Γράφει ο κος Μελετόπουλος:

“Ναι, έλειπαν τα οικονομικά μέσα, αλλά αυτά βρίσκονται καθ’ οδόν όταν μία νέα πολιτική δύναμη έχει να επιδείξει μαζικότητα και προοπτικές. Οι Σύμμαχοι, επί Κατοχής, εξόπλισαν και χρηματοδότησαν το ΕΑΜ όταν αυτό έδειξε ότι ήταν υπολογίσιμο μέγεθος. Στην Ελληνική Επανάσταση, η διεθνής στήριξη ήρθε μετά το συγκλονιστικό γεγονός της Άλωσης της Τριπολιτσάς.”

Κύριε Μελετόπουλε, δυστυχώς επιδεικνύετε ασυγχώρητη άγνοια της ιστορίας για να μην υποθέσω κάτι χειρότερο (δόλο). Η επανάσταση του 1821 και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μόνο ελάχιστα χρήματα πήραν από τους ξένους. Βασίστηκαν στη συλλογική προσπάθεια και χρηματοδότηση των Ελλήνων. Τα ελάχιστα χρήματα που πήραμε το 21 από τα δάνεια της επανάστασης, χρηματοδότησαν τον εμφύλιο πόλεμο και μας χρέωσαν για 100 χρόνια, ενώ οι σύμμαχοι από πολύ νωρίς σταμάτησαν να χρηματοδοτούν το ΕΑΜ και χρηματοδοτόύσαν μόνο τον ΕΔΕΣ θέτοντας τις βάσεις για τον εμφύλιο πόλεμο. Σημειωτέον ότι η Σοβιετική Ένωση δεν έδωσε δεκάρα. Το ΕΑΜ πολεμούσε με τα όπλα που έπαιρνε από Γερμανούς και Ιταλούς.

Ευχαριστούμε, δεν χρειαζόμαστε άλλες χρηματοδοτήσεις από τους ξένους. Κρατήστε τες για τον εαυτό σας, ξέρετε εσείς…

Reply
Μπάμπης 14 January 2014 at 15:27

Ο συντηρητικός (φαντάζομαι δήθεν υπερασπιστής της παραδόσεως) κος Γεωργάνας, που γράφει με πνεύματα (καλά κάνει ως προς αυτό), μας λέει ότι οι Έλληνες δεν μπορούμε να κυβερνηθούμε από μόνοι μας και ότι πρέπει να υποταχτούμε στους Γερμανούς και στους Τούρκους. Δεν χρειαζόμαστε τις συμβουλές σας κύριε Γεωργανά, αν και θα ευχαριστιόμουν πολύ αν σας έβλεπα να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας σε έναν Τούρκο που θα στέκεται ακριβώς από πίσω σας. Το οθωμανικό …παρελθόν νομίζω σας αρέσει πολύ.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 14 January 2014 at 17:32

Ὅποιος ἔχει στοιχειώδη γνώση τῆς ἰστορίας, γνωρίζει ὅτι ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἔφερε ἀποτέλεσμα μόνον ὅταν οἱ ὁπλαρχηγοί, οἱ πρόκριτοι καὶ ὁ λαός ἀπελπίσθηκαν ὅτι μποροῦν νὰ συννενοηθοῦν καὶ ἔφεραν ἕναν ξένο (διότι στὰ Γαλλικὰ μόνον ἔγραφε ὁ Καποδίστριας) πού καταλάβαινε ὅτι ὑπάρχει καὶ ὑπόλοιπος κόσμος ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἐνδοελληνικὰ πάθη καὶ μίση. Τώρα, ὡς πρὸς τὴν ὑποστήριξη τοῦ ΕΑΜ (καὶ τοῦ συνόλου τῶν ἀριστερῶν κινημάτων στὴν κατεχομένη ἠπειρωτικὴ Εὐρώπη) ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους, τὰ σχετικὰ άποδεικτικὰ στοιχεῖα ἀφθονοῦν. Ἀλλά, ἂν τὸ ΕΑΜ δὲν εἶχε ἀνάγκη τοὺς Ἄγγλους, τότε γιατί δὲν ἔδιωξε τὴν Βρεταννικὴ (κατόπιν καὶ Ἀμερικανική) Στρατιωτικὴ Ἀποστολὴ ἀπὸ τὰ βουνά του καὶ ἐπέμενε νὰ τοὺς ἔχει μέσα στὰ πόδια του ; Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὴν σύγκρουση τῶν Ἄγγλων μὲ τὸ ΕΑΜ, σὲ συγκεκριμένη χρονικὴ στιγμή, ἐπέφερε ὁ ἐξοπλισμὸς τοῦ ΕΛΑΣ μὲ ὅπλα τῆς παραδοθείσης Ἰταλικῆς μεραρχίας Θεσσαλίας, μετὰ τὴν συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1943. Τότε ὁ ΕΛΑΣ ἔλυσε τὸ πρόβλημα τοῦ ἐξοπλισμοῦ του, ἅν καὶ τὸ πρόβλημα τοῦ ἐφοδιασμοῦ ἀνταρτικοῦ στρατοῦ μὲ τρόφιμα ἦταν (καὶ εἶναι) ἀπείρως δυσκολώτερο. Μπορεῖ νὰ πεῖ κανένας ὅτι ὁ ΕΛΑΣ, ἀποδεσμευμένος ἐν μέρει ἀπὸ τὴν Βρεταννικὴ ἐποπτεία, ἔγινε ἀπαιτητικώτερος, θρασύτερος καί, σὲ βάθος χρόνου, φόβητρο καὶ μισητὸς στὸν πληθυσμὸ τῆς ὑπαίθρου. Αὐτὰ γράφουν οἱ καπετάνιοι τοῦ ΕΛΑΣ πού ἐπέζησαν καὶ τὰ ἔγραψαν, ὄχι τίποτε ἄκαπνοι χαρτογιακάδες πού καταγγέλουν τοὺς «ἄλλους», πάντα τοὺς «ἄλλους», διότι δὲν πέθαναν ἀπὸ τὸ κρύο καὶ τὴν πεῖνα στὰ βουνὰ γιὰ νὰ μὴν «πουλήσουν τὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια».
Νὰ προσθέσω ὅτι ὅποιος ἔχει τόση ἐμπιστοσύνη στὴν ἡμιμάθειά του, ὥστε νὰ γίνεται ἀπρεπής, δὲν εἶναι πολύ πιθανὸν νὰ πείσει ὅτι κήδεται τῆς ἀξιοπρεπείας ὁλοκλήρου ἔθνους.

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 14 January 2014 at 18:39

Ἄ, καὶ νὰ σημειώσω ὅτι, ἂν δὲν ξέρουμε νὰ συζητᾶμε, εἶναι μάταιον νὰ ἐλπίζουμε ὅτι θὰ κυβερνήσουμε κάποτε τοὺς ἑαυτούς μας.

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.