Γράφει ο Jacques Julliard. Μετάφραση ο Ευάγγελος Νιάνιος.
[«Επόμενος τοις ενδόξοις συντρόφοις του» ο ανασχηματισθείς κ. Φίλης εξαπέλυσε, χρησιμοποιώντας το γνωστό νεοταξικό λεξιλόγιο, μύδρους κατά του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερώνυμου, επειδή εξέφρασε τους προβληματισμούς του και για την ανεξέλεγκτη εισροή μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων καθώς και για το υπό ίδρυση μουσουλμανικό τέμενος. Μισό αιώνα πριν, η Γαλλία δεν είχε κανένα πρόβλημα από την παρουσία μουσουλμάνων στο έδαφός της, πορευόταν βέβαιη για την αφομοιωτική δύναμη της Δημοκρατίας και του πολιτισμού της και τίποτε απολύτως δεν προοιώνιζε τις οδυνηρές εμπειρίες που ζουν σήμερα οι κάτοικοί της… Ο Ζακ Ζουλιάρ*, γράφει για τις εκλεκτικές συγγένειες Αριστεράς και Ισλάμ σε μια Γαλλία που ματώνει και η Δημοκρατία αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες της…] Ε.Δ.Ν.
Εχουμε πρόβλημα ισλαμοαριστερισμού. Για ποιο λόγο και πώς μια δράκα λογίων της άκρας αριστεράς, ελάχιστοι αριθμητικά αλλά με ισχυρή επιρροή στα μέσα ενημέρωσης και στο χώρο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, επέβαλαν μια πραγματική καθαγίαση του Ισλάμ στον γαλλικό πολιτικό χώρο; Μάλιστα, γιατί αυτοί οι λόγιοι, στην πλειονότητά τους αγνωστικιστές και αναρχικοί, καταλήφθηκαν από τέτοιο πάθος για την πιο κλειστή θρησκεία, την πλέον ταυτοτική και, στην ισλαμιστική της εκδοχή, την πλέον φιλοπόλεμη και την πλέον βίαιη στην επιφάνεια της γης; Γιατί αυτός ο παράξενος εκφοβισμός, διανθισμένος με πούπουλα ηθικής; Γιατί δεν μπορούμε να μιλούμε για το Ισλάμ χωρίς την παρουσία του συνηγόρου του;
Το αποτέλεσμα προκαλεί κατάπληξη· είναι εξωφρενικό. Γιατί, μόλις είδαμε, σε διάστημα δύο ή τριών ετών, την πλέον απίστευτη αντιστροφή σχεδόν όλων των διακριτικών χαρακτηριστικών της αριστεράς, αυτών με τα οποία παραδοσιακά εμφανίζεται και την αναγνωρίζουμε.
Πρώτο τη τάξει μεταξύ αυτών, η λαϊκότητα [σ.τ.μ.: ο χωρισμός Εκκλησιών και Κράτους]. Για χρόνια υπήρξε για την αριστερά το κατ’ εξοχήν σημείο αντίθεσης στη δεξιά. Και να που ξαφνικά, έγινε ύποπτη για ένα τμήμα της λόγιας άκρας αριστεράς, η οποία επανέλαβε ασύστολα για λογαριασμό της τις παλινωδίες του Σαρκοζί για την λεγόμενη «ανοιχτή λαϊκότητα». Επειδή, από τη στιγμή που αρχίζει να ισχύει όχι μόνο για τον καθολικισμό αλλά και για το Ισλάμ, η λαϊκότητα για τον Πάπα εμφανίζεται ξαφνικά ανυπόφορη και μάλιστα αντιδραστική. Ακόμα χειρότερα, συνδέεται με ασαφείς υπαινιγμούς για αντεκδίκηση των Καθολικών! Μόλις η Εκκλησία την αποδέχθηκε, έγινε αποβλητέα!
Επόμενο ήταν να γίνει ύποπτη και η Δημοκρατία με τη σειρά της. Δεν είναι αυτή [η Δημοκρατία] μια συνυποδήλωση σχεδόν ταυτοτική, «πατρογονική» λένε οι πλέον ενθουσιώδεις, για να μην πούμε ρατσιστική; Δεν είναι το τελευταίο οχυρό της δυτικής παγκοσμιότητας εναντίον της επιβεβαίωσης όλων των μειονοτήτων; Δεν είναι θεμελιωμένη σε αυτό που ενώνει τους ανθρώπους παρά σε αυτό που τους χωρίζει; Μείζον έγκλημα για τους υποστηρικτές του κοινοτισμού. Μένει ακόμα ένας ένοχος, ο τελευταίος: ο ίδιος ο λαός! Η απόρριψη του λαού από τους μποέμ αντικομφορμιστές, είτε είναι μετριοπαθείς, τύπου Terra Nova ή εξτρεμιστές, ισλαμοαριστερού τύπου, είναι ένα πολιτικό γεγονός μεγάλης σημασίας, κατάλληλο να μεταμορφώσει, σύμφωνα με τη φαεινή διατύπωση του Λεόν Μπλουμ, ένα ταξικό κόμμα σε κόμμα παρακατιανών (un parti de classe en parti de déclassés).
Yπάρχει κάτι το ασυνήθιστο στον μουσουλμανικό νεοκληρικαλισμό που έχει κυριεύσει ένα τμήμα της διανόησης. Επειδή, όπως ισχυρίζονται, το Ισλάμ είναι το κόμμα των φτωχών; Δεν πιστεύω σε μια τέτοια αλλαγή προλεταριάτου. Εξάλλου, πάτε να δείτε στη Σαουδική Αραβία αν το Ισλάμ είναι η θρησκεία των φτωχών. Διαπιστώνω μάλλον ότι ο ισλαμοαριστερισμός γεννήθηκε την ημέρα που ο ισλαμισμός έγινε συνιστώσα της τυφλής τρομοκρατίας και της σφαγής.
Γιατί αυτή η αντιστροφή; Επειδή η διανόηση έγινε από τις αρχές του 20ού αιώνα, το πραγματικό κόμμα της βίας. Αν προτιμά την Επανάσταση αντί της μεταρρύθμισης είναι όχι γιατί αρνείται αλλά επειδή συντάσσεται με τη βία. O Σαρτρ λυπόταν που η γαλλική Επανάσταση δεν έστησε περισσότερες λαιμητόμους. Αν έπρεπε να καταρτίσω έναν κατάλογο των Γάλλων λογίων που κατά τον 20ό αιώνα ασπάστηκαν οι μεν τη φασιστική βία, οι δε την κομμουνιστική δεν θα μου έφτανε μια σελίδα. Προτιμώ να παραθέσω τα ονόματα κάποιων οι οποίοι πάντοτε έδωσαν μαρτυρία υπέρ της δημοκρατίας και έσωσαν την τιμή του επαγγέλματος: Καμύ, Μωριάκ, Αρόν. Είναι και κάποιο άλλοι. Αφήνω στους ψυχολόγους και τους ψυχαναλυτές να βρουν, ποια δεν ξέρω και γω αντίδραση συμψηφισμού, μια ερμηνεία αυτής της έλξης του αίματος στους ανθρώπους της πένας και του λόγου, με μια λέξη την προτίμησή τους για τη βία.
Η άλλη εξήγηση, που υπαινίχθηκα ήδη, είναι ότι θεωρούν καθήκον τους να προκαλούν το μίσος κατά του χριστιανισμού. Είναι περίεργο να βλέπεις αυτές τις ευαίσθητες ψυχές να αγωνιούν για την αύξηση της υποτιθέμενης «ισλαμοφοβίας», η οποία δεν προκάλεσε ποτέ έναν θάνατο, εκτός από τους πολέμους που κάνουν οι μουσουλμάνοι μεταξύ τους, όταν για τις διώξεις με θύματα χιλιάδες χριστιανούς στο κόσμο δεν βγάζουν ούτε έναν αναστεναγμό. Είναι περίεργο το ότι η προφητική κίνηση του Πάπα Φραγκίσκου να φέρει συμβολικά από τη Λέσβο τρεις οικογένειες μουσουλμάνων μεταναστών δεν απέσπασε ούτε ένα χειροκρότημά τους. Εγκατέλειψαν τη λαϊκότητα αλλά διατήρησαν τον αντικληρικαλισμό. Ακόμα χειρότερα, τον αντιχριστιανισμό.
Οσο για μένα θα εξακολουθώ να πιστεύω περισσότερο από ποτέ στη Δημοκρατία, στο λαό, στη λαϊκότητα, στους Μακαρισμούς και δεν θα αφήσω ποτέ να λένε ότι αυτή εδώ η αριστερά είναι η αριστερά.
* Αμετανόητος αριστερός κατά δήλωσή του, από τους κορυφαίους Γάλλους λογίους, αρθρογράφος του Nouvel Observateur μέχρι το 2010, όταν και παραιτήθηκε διαφωνώντας με τη γραμμή του περιοδικού και σήμερα του Μarianne, έχει εκδώσει σειρά δοκιμίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε, Τα γαλλικά αριστερά κινήματα (2012), Το σοκ Σιμόν Βέιλ (2014), Το σχολείο: τελειωμένη ιστορία (2015).
Μετάφραση: Ευάγγελος Νιάνιος
9 comments
Ἐκτὸς άπὸ τοὺς Γάλλους λογίους καὶ τὴν πασίγνωστη φλυαρία τους, τὴν ὁποία δὲν άποφεύγει καὶ ὁ συγγράψας τὴν ἀρχικὴ ἀνάρτηση, τὴν Γαλλία καὶ τὸν Μωαμεθανισμὸ συνδέει καὶ ἡ δράση τῶν Ἀφρικανικῶν (ἀπὸ τὴν Ἀλγερία, τὸ Μαρόκο, τὴν Σενεγάλη καὶ ἀλλοῦ) ἡμιατάκτων στρατευμάτων στὸ πλευρὸ τῶν Γάλλων στὸν Πρῶτο καὶ Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οἱ στρατιῶτες αὐτοὶ ἦταν ὅλοι μωαμεθανοὶ καὶ ἠμιάτακτοι. Δἑν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι αὐτοὶ ἔσωσαν τὴν στρατιωτικὴ τιμὴ τῆς Γαλλίας στὸ μέτωπο τῆς Ἰταλίας τὸ 1943-1944, καὶ μαζί, τὴν καταβαράθρωσαν μὲ τὶς ἀγριότητες πού ἔκαναν κατὰ τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ. Συνεπῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν φλυαρία, ἡ Γαλλία εἶχε καὶ πιὸ χειροπιαστὲς ὑποχρεώσεις πρὸς τοὺς πρώην ἀποικιακοὺς ὑπηκόους της.
Πολύ ωραία. Και επειδή οι Βορειοαφρικανοί μωαμεθανοί “ημιάτακτοι” έσωσαν και καταβαράθρωσαν “εν ταυτώ” την τιμή της Γαλλίας στο ιταλικό μέτωπο το 1943-1944, έπεται ότι η Γαλλική ιντελιγκέντσια νομιμοποιείται ηθικοπολιτικά να σφυρίζει αδιάφορα για τα μουσουλμανικά πογκρόμ εναντίον χιλιάδων χριστιανών και την ίδια στιγμή να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την υποτιθέμενη αύξηση της ισλαμοφοβίας. Ή να θεωρεί ύποπτη ακόμη και την ίδια τη δημοκρατία, επειδή τάχα εναντιώνεται στην επιβεβαίωση όλων των μειονοτήτων και θεμελιώνεται (άκουσον, άκουσον) σε ό,τι ενώνει τους ανθρώπους παρά σε ό,τι τους χωρίζει! — Από άσχετολογίες και τραβηγμένους από τα μαλλιά συμψηφισμούς πάμε καλά, η στοιχειώδης όμως λογική υποφέρει τα πάνδεινα. Όπως το λέγαμε παλιότερα, “ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει”…
Ὄχι βέβαια ! Ἀπλῶς ἡ ἀποσιώπηση, ἀπὸ μέρους τῶν Γάλλων διανοουμενιζόντων καὶ τοῦ ἐπικριτοῦ των, τῆς συμβολῆς τῶν Μωαμεθανῶν στὴν ἀπόκρουση τοῦ Ναζισμοῦ ὑπογραμμίζει ἔτι περαιτέρω τὴν ἠθικὴ χρεωκοπία καὶ τῶν ἐπικρινομένων καὶ τοῦ ἐπικριτιοῦ των.
Δυστυχῶς, ὅπως καὶ στὴν ἀρχαιότητα, τήν λατρεία τῆς ἐλευθερίας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τὴν ἔχουν εἰς τὴν ἄκραν τῆς γλώσσης ἢ εἰς τὴν άκωκὴν τῆς γραφῖδος. Τὸ πῶς ξεφεύγουμε ἀπ’ αὐτὴν τὴν δουλόφρονα πλειοψηφία δὲν εἶναι μόνον διανοητικὸ ἀλλὰ καὶ πολὺ πρακτικὸ πρόβλημα. Ἡ τυφλή ἀντίδραση, ἡ ἀποστροφὴ ἀπὸ τὸν ὅποιο διάλογο, ἐπειδὴ εἶναι ἀναγκαστικῶς ἄκαρπος, δὲν εἶναι βὲβαιον ὅτι θὰ ἐπιφέρῃ ἀντίθετο ἀποτέλεσμα, δηλαδὴ νὰ χάσουμε καὶ οἱ ὑπόλοιποι τὴν ἐλευθερία μας ;
Κυριε Γεωργανα!
Οπως γνωριζετε γενικως δεν ασχολουμαι μαζι σας, παρα μονο οταν θελω να σας γελοιοποιησω και να σας εκθεσω, και τωρα δραττομαι της ευκαιριας για να το κανω, κατα την προσφιλη μου συνηθεια.
Μας γραφετε για τη……”συμβολη” των Μουσουλμανων στη συμμαχικη νικη, επειδη μερικοι ξεβρακωτοι ατακτοι βεδουινοι στρατολογηθηκαν απο τους Γαλλους και ερριξαν μερικες τουφεκιες.
Η αληθεια φυσικα ειναι διαφορετικη:
Οι Γερμανοι ειχαν συναψει πολιτικη συμμαχια με το Ισλαμ στο Β Παγκοσμιο Πολεμο. Ελεγαν οτι θα σωσουν το Ισλαμ απο τους αθεους μπολσεβικους και τους Αγλογαλους αποικιοκρατες, και υποκινησαν εξεγερσεις στους μουσουλμανικους πληθυσμους τοσο των αγγλογαλλικων αποικιων, οσο και της ΕΣΣΔ.
Στα Waffen SS υπηρχαν 3 ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΕΣ ΜΕΡΑΡΧΙΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ, μια απο την Αλβανια και δυο απο τη Βοσνια-Ερζεγοβινη, διαβοητες μαλλιστα για την αγριοτητα τους. Συνολικα οι Γερμανοι στρατολογησαν πανω απο 600.000 Μουσουλμανους εθελοντες, οι οποιοι και ελαβαν μερος στις μαχες. Αρχικα αυτο ακουγοταν αδιανοητο, ομως εν τελει υπακουσαν στις επιταγες της Αναγκης: Η στρατολγηση αρχισε μετα το χειμωνα 1941-1942, οταν οι μεγαλες γερμανικες απωλειες στο ρωσικο μετωπο δημιουργησαν οξυτατο προβλημα λειψανδριας.
http://www.freepen.gr/2016/09/blog-post_991.html
Ο Χιτλερ εφερε στη Γερμανια Μουσουλμανους για να υποστουν πολιτικοστρατιωτικη εκπαιδευση και να χρησιμοποιηθουν επειτα στους πολεμικους σκοπους. Εφερε περισσοτερους απο οσους ειχαν ζησει ποτε εως τοτε στη Γερμανια! Απο αυτους δημιουργηθηκαν οι πρωτες μεταπολεμικες κοινοτητες Μουσουλμανων στη χωρα. Πολυπολιτισμικος ο Αδολφος!!!
Οταν τα πρωτοδιαβασα αυτα περυσι στο εγκυρο περιοδικο “Ιστορια” δεν μπορουσα να τα πιστεψω. Ε, ρε και να τα ξερανε αυτα στη Χρυση Αυγη τοτε που φοραγαν τις σβαστικες……
Ο πιο διασημος χιτλερικος Μουσουλμανικος σχηματισμος ηταν φυσικα η 21η Μεραρχια Waffen SS Skanderberg. Αλβανοι SS !!!
Ειπαμε, η Αναγκη και η λειψανδρια, υποχρεωσαν τους Γερμανους να καταφυγουν σε…..”ανορθοδοξες λυσεις”…….
Ένα από τα πολλά που θα πρέπει να μας προβληματίσουν-πιστεύω- είναι η πρακτική απαξίωση εκ μέρους των μαρξιστών της βασικής μαρξικής θέσης περί της θρησκείας(η οποία ίσως πηγάζει από τον Επίκουρο με τον οποίο και ασχολήθηκε ο Μάρξ στη διάτριβή του). Συγκεκριμένα ο Μάρξ εις την αρχή της διδακτορικής του διατριβής αναφέρει τη φράση (δανεισμένη από τον Προμηθέα Δεσμώτη) “με μία φράση μισώ όλους τους θεούς”. Οι μαρξιστές υπηρέτησαν αυτή τη θέση πιστά αλλά σήμερα δεν θα είχαν πρόβλημα να αδελφοποιηθούν με τους μουσουλμάνους. Ίσως η κοινή βάση της αριστεράς και των μουσουλμάνων ευρίσκεται εις το ότι είναι τα έσχατα στάδια του μονοθεϊσμού που γέννησε αυτές τις δύο τάσεις (συστήματα) ειδικά στη βάση της καλλίτερης εσχατολογικά ζωής και αύριο που από κοινού υπόσχονται στους πιστούς των.Υπάρχει μία κοινή “α-λογία”(έλλειψη λόγου) και στα δύο αυτά “θρησκευτικά”κατά βάση συστήματα. Η μαρξική αφελής και επιτηδευμένη θεοποίηση της ύλης συναντά την αφελή και επίσης επιτηδευμένη θεοποίηση μιάς δύναμης με το όνομα αλλάχ και στη βάση της τυφλής πίστης και υποταγής παραμερίζεται ο Ηρακλείτειος Λόγος και ο άνθρωπος υποδουλώνεται σε μία μαζοποιημένη και αποχαυνωμένη ζωή.Σε κάθε περίπτωση ως αντεστραμμένες πυραμίδες -οι μαρξισταί πιστεύοντας άλογα στη θεοποίηση της ύλης και οι μουσουλμάνοι πιστεύοντας τυφλά στη θεοποίηση του πνεύματος του αλλάχ -συναντώνται στο σημερινό άλογο συναπάντημα μαζών που μετακινούνται από την ανατολή πρός τη δύση(η παράτυπη μετανάστευση). Γενικά είναι δύσκολη εποχή για το Λόγο όπως αυτός αναπτύχθηκε από τους προσωκρατικούς και έπειτα.
Βασίλειος Μακρυπούλιας.
Ἡ κεντρική ίδέα τοῦ ἄρθρου εἶναι ὅτι εὐθαρσῶς ἕνας γάλλος ἀριστερός ἀρθρογράφος, λέει τό ἑξῆς ἁπλό: “δὲν μπορεῖς νὰ ἔχῃς συνταγματικά κατοχυρωμένη “λαϊκότητα” (κατ’ ἄλλους ἀντικληρικαλισμό), ἐπιλεκτικά καί μόνο ἔναντι τοῦ χριστιανισμοῦ καί τῶν χριστιανῶν. Καὶ νὰ έπιτρέπῃς αὐτό πού ἀπαγορεύεις, γιά τό Ἰσλάμ. πχ. νὰ ἐκδέχεσαι νόμους σαρία, προσευχές σέ δημόσιους χώρους 5 φορές τήν μέρα, μποῦργκες καὶ λοιπά χαρακτηριστικά, θανάτους στό ὄνομα τοῦ … Ἰσλάμ καί εἰδικές κρατικές πολιτικές ὑπέρ τῶν κρατομεταφυσικῶν πιστεύω τοῦ Ἰσλάμ”.
Δυστυχῶς γιὰ τοὺς ἀνωνυμογραφοῦντας μειονεκτικούς, τὰ δικαιώματα τῶν Μωαμεθανῶν στὴν εὐγνωμοσύνη τῆς Γαλλίας εἶναι ἀρκετὰ περισσότερα ἀπὸ αύτὰ στὴν εύγνωμοσύνη τῆς Γερμανίας. Διότι τὰ Μωαμεθανικὰ στρατεύματα τῶν Γάλλων καὶ πιὸ πολυάριθμα ἦταν καὶ πιό ἐπιτυχημένη ἦταν ἡ πολεμικὴ δρᾶσίς τους, άλλὰ καὶ εἶχαν καὶ πολύ πιὸ μακρόχρονη ἱστορία συνεργασίας μὲ τοὺς Γάλλους πολλὰ χρόνια πρὶν κι ἀπὸ τὸν A’ παγκόσμιο πόλεμο. Ὀμοίως καὶ γιὰ τοὺς Ἄγγλους. Ἐνῶ ἡ συμμαχία μὲ τοὺς Γερμανοὺς ἦταν εὐκαιριακὴ καὶ μακρὰν πιὸ ὀλιγόχρονη. Συμφωνῶ, ἐν τούτοις, ὅτι ἡ διαφορὰ δὲν ὀφείλεται στὴν ἀπροθυμία τῶν Μωαμεθανῶν, άλλὰ στὴν ἀνόητη, ὅπως ἀπεδείχθη, ἀντίληψη τῶν Γερμανῶν ὅτι, λόγῳ τῆς δημογραφικῆς ὑπεροχῆς τῶν ἰδίων τῶν Γερμανῶν, δὲν τοὺς εἶχαν άνάγκη. Ἔτσι, ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Μωαμεθανῶν ὑπηκόων τῆς Ἀγγλίας καὶ τῆς Γαλλίας, στὶς ἀντίστοιχες αὐτοκρατορίες τους, τήρησε εὐμενῆ οὐδετερότητα στοὺς δύο μεγάλους πολέμους ὑπὲρ τῶν ἀποκιακῶν δυνάμεων, καὶ ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς συνεστράτευσε μαζί τους.
Μάλιστα, ἕνα άπὸ τὰ θύματα τῆς συμπορεύσεως αὐτῆς τῆς Ἀγγλίας καὶ τῆς Γαλλίας μὲ τὸν Μωαμεθανισμὸ εἶναι καὶ ἡ Ἑλλάς. Ἡ θανάσιμη καθυστέρηση στὴν σύναψη τῆς εἰρήνης μὲ τὴν ἡττημένη Ὀθωμανικὴ αύτοκρατορία, πού ἐπέτρεψε στοὺς Τούρκους νὰ ἀνακάμψουν, ὀφείλεται καὶ στοὺς δισταγμοὺς τῶν Ἄγγλων καὶ τῶν Γάλλων νὰ διαμελίσουν τὴν χώρα πού ἐθεωρεῖτο άπὸ τοὺς Μωαμεθανοὺς ὑπηκόους τους ὀ θεματοφύλακας τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τοῦ Ἰσλάμ.
Ὑπάρχει καὶ πνευματικὴ ζημία γιὰ τοὺς Ἕλληνες άπὸ τὴν παλαιοτέρα συμπόρευση Γαλλίας-Ὀθωμανικῆς αύτοκρατορίας. Οἱ Ἕλληνες ἔμειναν στὴν πνευματικὴ τροχιὰ τῆς αἰωνίας δευτεραθλητρίας ἢ τριταθλητρίας, Γαλλίας, ἐξ αἰτίας καὶ τῆς πολὺ παλαιᾶς «ἀσεβοῦς συμμαχίας» τῆς Γαλλίας τοῦ Φραγκίσκου τοῦ A’ μὲ τὸν Ὀθωμανὸ σουλτάνο Σουλεϊμὰν τὸν Μεγαλοπρεπῆ, τῆς πρώτης τῶν Ὀθωμανῶν μὲ Χριστιανικὴ (;) δύναμη ἐναντίον ἄλλων Χριστιανικῶν δυνάμεων. Ἡ «ἀσεβὴς συμμαχία» κράτησε πάνω ἀπὸ δυόμισυ αἰῶνες ! Τὰ Γαλλικὰ σχολεῖα ἦταν πολὺ πολυπληθέστερα ἀπὸ τὰ Ἀγγλικὰ στὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καί, φυσικά, ἀπέβλεπαν στὶς Χριστιανικὲς ὑποτελεῖς κοινότητες τῆς αὐτοκρατορίας γιὰ νὰ βροῦν μαθητές.
Συνεπῶς, ἡ Γαλλία δὲν περίμενε τοὺς ἀριστεροὺς διανοουμένους νὰ ὑποταγοῦν στὸν Μωαμεθανισμό. Αὐτοὶ μάλιστα, ἴσως ἔφθασαν τελευταῖοι.
“τὴν Γαλλία καὶ τὸν Μωαμεθανισμὸ συνδέει καὶ ἡ δράση τῶν Ἀφρικανικῶν (ἀπὸ τὴν Ἀλγερία, τὸ Μαρόκο, τὴν Σενεγάλη καὶ ἀλλοῦ) ἡμιατάκτων στρατευμάτων στὸ πλευρὸ τῶν Γάλλων στὸν Πρῶτο καὶ Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οἱ στρατιῶτες αὐτοὶ ἦταν ὅλοι μωαμεθανοὶ καὶ ἠμιάτακτοι.”
Παρακατω:
” τὰ δικαιώματα τῶν Μωαμεθανῶν στὴν εὐγνωμοσύνη τῆς Γαλλίας εἶναι ἀρκετὰ περισσότερα ἀπὸ αύτὰ στὴν εύγνωμοσύνη τῆς Γερμανίας. Διότι τὰ Μωαμεθανικὰ στρατεύματα τῶν Γάλλων καὶ πιὸ πολυάριθμα ἦταν καὶ πιό ἐπιτυχημένη ἦταν ἡ πολεμικὴ δρᾶσίς τους…..
Ποσοι ηταν τελος παντων αυτοι οι μωαμεθανοι “ημιατακτοι”; Και ποση αποτελεσματικοτητα εχουν οι “ημιατακτοι” στο πεδιο της μαχης; Εδω ειχαμε 600.000 τακτικά, τακτικοτατα μουσουλμανικα στρατευματα στο πλευρο της ναζιστικης Γερμανιας.
Πρωτη ανακριβεια:
Τα γαλλικα αποικιακα αφρικανικα και αραβικα στρατευματα δεν ηταν ακριβως “ημιατακτα”. Τακτικος στρατος ηταν, αν και πολυ κατωτερης ποιοτητας απο τον μητροπολιτικο στρατο. Αυτα ελαβαν μερος στον Α Παγκοσμιο Πολεμο, αλλα οπως ειπα παραπανω………….
Δευτερη ανακριβεια:
Οταν η Γαλλια συνθηκολογησε το 1940, οι γαλλικες αφρικανικες αποικιες ακολουθησαν το καθεστως Βισυ, και παρεμειναν πιστες σε αυτο μεχρι την καταληψη της Βορειας Αφρικης απο τους Αμερικανους το 1943. Δεν γνωριζω κατι για μουσουλμανους εθελοντες στα ουτως ή αλλως αμελητεα αριθμητικα στρατευματα του ντε Γκωλ…………