Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Δημήτρης Νατσιός Κοινωνία/Οικονομία

Ό,τι ξεκίνησε στη Ρωσία, θα τελειώσει στη Δύση…

Στα χρόνια του Σταλινισμού, ο οποίος είχε μετατρέψει την σοβιετική χώρα σε απέραντο εργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιών ή σε στρατόπεδα εξοντώσεως ανεπιθυμήτων, χιλιάδες φυλακισμένοι είχαν επισκεπτήριο μία φορά τον χρόνο, για 15 λεπτά. Οι γυναίκες τους – όπως μας το διηγείται ο Σολζενίτσιν στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ – , που συχνά ζούσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τα ναύλα τους, όλο το χρόνο, για να ταξιδέψουν την ορισμένη ημερομηνία, που μπορούσαν να αντικρίσουν το πρόσωπο του συζύγου τους, μόλις για 15 λεπτά, και μάλιστα πίσω από μια χοντρή, προστατευτική σίτα. Κι ενώ «ζούσαν» γι’ αυτήν την στιγμή και ετοίμαζαν τα λόγια, που θα τους έλεγαν μες στα 15 αυτά λεπτά, τις πιο πολλές φορές δεν άνοιγαν καθόλου το στόμα, μόνο κοιτάζονταν με πόνο όλη την ώρα, ώσπου να τις απομακρύνουν οι δεσμοφύλακες. Κι αυτό γινόταν για 10, 15 και 25 χρόνια.

 

Τι κρατούσε τόσο σφιχτά δεμένες τις καρδιές εκείνες; Μα το βαθύ και δυνατό μυστήριο της οικογένειας, το ευλογημένο καταφύγιο. Τα 15 λεπτά αρκούσαν, για να βιώσουν και να επιβεβαιώσουν οι δύστυχες εκείνες γυναίκες, την θεόζευκτο ένωση. Είναι γνωστό πως, όσο βασίλευαν στις χώρες εκείνες τα σκοτάδια του μαρξισμού, οι θεσμοί που δέχτηκαν τα πιο βαριά πλήγματα ήταν η οικογένεια και η Ορθοδοξία, η οποία περιβάλλει τον γάμο και την οικογένεια με την ομορφιά και την ιερότητα του μυστηρίου. Θυμίζω ότι ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης και παράδειγμα προς μίμηση, είχε αναδειχθεί ο Πάβελ Μορόζιν, ο φανατισμένος έφηβος, που κατήγγειλε στις αρχές τους γονείς του, ως κουλάκους (=εύποροι χωρικοί), προκαλώντας την δολοφονία τους και του οποίου το άγαλμα κατεδαφίστηκε, όταν σαρώθηκε ο «υπαρκτός». Ο Μορόζιν είχα υψωθεί σε πρότυπο επαναστατικής αρετής και κομματικής αφοσιώσεως, όντας στην πραγματικότητα η πιο κυνική ενσάρκωση του ολοκληρωτικού πνεύματος, αυτού που απέκοβε τον άνθρωπο από κάθε κοινωνικό, πνευματικό και προσωπικό δεσμό, για να μπορεί να απορροφηθεί εξ ολοκλήρου από το Κόμμα, να μεταβληθεί σε πειθήνιο ενεργούμενό του.

 

Όταν κατέπεσε το καθεστώς του τρόμου, όλα αυτά σωριάστηκαν. Όμως, ό,τι άρχισε εκεί, τελειώνει στην σάπια Δύση, της οποίας καταντήσαμε σκωληκοειδή απόφυση και κακέκτυπο. Το βλέπουμε όλοι. Βάλθηκαν όλα τα κατακάθια της ψευτοπροόδου να μαγαρίσουν και να διαλύσουν την οικογένεια. Σύμφωνα συμβίωσης, αναγνώριση της ομοφυλοφιλικής ασέλγειας, ποινικοποίηση ουσιαστικά της πολυτεκνίας, πράξεις που μαραζώνουν το ολόδροσο δέντρο της οικογένειας. Και όπως έχω ξαναγράψει τα δηλητήρια ενσταλάζονται από το σχολείο ακόμη. Δεν θα βρεις στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο ούτε ένα κείμενο στα «περιοδικά ποικίλης ύλης», τα ζοφερά βιβλία Γλώσσας, στο οποίο να εξυμνείται και να προβάλλεται η υγιής οικογένεια. Διαζύγια, απιστίες γονέων, ενδοοικογενειακή βία, σκύβαλα και περιτρίμματα, που μαυρίζουν τις ψυχές των παιδιών.

 

Εκείνο όμως που άφησε κυριολεκτικά εμβρόντητο τον συντάκτη αυτών των γραμμών, για το μέγεθος της ανευθυνότητας και του εσκεμμένου διασυρμού του θεσμού της οικογένειας είναι όσα «εκτόξευαν» κάποιοι δημοσιολογούντες σε πρωινή εκπομπή της λεγόμενης Δημόσιας Τηλεόρασης. Ούτε λίγο ούτε πολύ εκθείαζαν τα οφέλη του διαζυγίου εν μέσω της κρίσης. Πολλά ζευγάρια καταφεύγουν ή ωθούνται στο διαζύγιο γιατί έτσι επιτυγχάνουν: πρόωρη συνταξιοδότηση, αποφυγή κατασχέσεως οικίας, λαμβάνουν επιδόματα προνοίας, ελαχιστοποιείται η περίπτωση διαθεσιμότητας-απόλυσης, αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα φορολογικώς, τα παιδιά τους γίνονται δεκτά σε παιδικούς σταθμούς και εισάγονται σε εστίες ή λαμβάνουν υποτροφίες οι φοιτητές-παιδιά χωρισμένων γονέων. (Ήδη στο νομό Αττικής τα διαζύγια, από 4.600 που ήταν όλο το 2012, μέχρι τον Αύγουστο του 2013 έφτασαν τα 4.800. Τα διαζύγια αυτά χαρακτηρίζονται εικονικά. Οι πνευματικές και ηθικές, όμως συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι τεράστιες και καλό είναι κάποιος έμπειρος πνευματικός να τις αναλύσει.Το μόνο που μπορώ να πω ως δάσκαλος που αντιμωπίζει και ζει μες στην τάξη τέτοια πράγματα καθημερινά, είναι ότι κατάρρευση της οικογένειας είναι η φρικτότερη εμπειρία στην ζωή ενός παιδιού).

 

Το θέμα όμως είναι αλλού. Ο θεσμός της οικογένειας, εκτός από προστασία και θαλπωρή, ικανοποιεί και την ανάγκη που αισθάνεται το άτομο να είναι μέλος μιας κοινότητας οικείας, αμεσότερης και προσωπικής. Λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός και καταφύγιο, κάτι παρόμοιο ισχύει και για την έννοια της πατρίδας. («Δεν ζει χωρίς πατρίδα, η ανθρώπινη ψυχή» λέει ο Παλαμάς).

 

Τις τελευταίες όμως δεκαετίες εν ονόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμού και αβασάνιστου εξευρωπαϊσμού, καταστρέψαμε αδίστακτα της εθνικές μας ρίζες, εγκαταλείψαμε την έξοχη παράδοσή μας, που δεν ήταν ένα στοιχείο αισθητικό και διακοσμητικό όπως συνήθως το θεωρούν οι «θολοκουλτουριάρηδες», αλλά το υπαρξιακό υφάδι ζωής του λαού μας, αποδυναμώσαμε και διαλύουμε πια την οικογένεια και ιδού τα επίχειρα της αφροσύνης. Διαζύγια και, κυρίως τα νέα παιδιά, ανέστια και πνευματικώς λιμοκτονούντα, μιας και δεν βρίσκουν «καταφυγή και σκέπη κραταιά» στην οικογένεια, αποδημούν «εις χώραν μακράν», βρίσκουν άλλες «οικογένειες» επικίνδυνες και ακραίες που τους προσφέρουν, εκτός από προστασία, και κουκούλες, γκλομπς, μολότωφ, βία, μίσος, φανατισμό και καταστροφή.

 

(Πόσο επίκαιρος είναι ο Φώτης Κόντογλου, όταν έγραφε πριν από 50 χρόνια, στα «Μυστικά Άνθη»: «Η νεότητα μαραζώνει γιατί δεν έχει, η δυστυχισμένη, μήτε σκοπό στη ζωή της, μήτε ενθουσιασμό για κάποιες ιδέες, μήτε όρεξη για τίποτα. Άκεφη και ανόρεχτη. Είναι σαν υπνοβάτης. Συζητά ολοένα για ασήμαντα πράγματα που τους δίνει μεγάλη σημασία και είναι να κλαίγει κανείς ακούγοντας τις κουβέντες της, τα πειράγματά της, και βλέποντας τις ανόητες σκηνοθεσίες, που μ’ αυτές προσπαθεί να δώσει κάποια σημασία στη ζωή. Οι ψυχές των νέων είναι ρημαγμένες από τα άγρια ένστικτα, που τα ανεβάσανε στην επιφάνεια από τα σκοτεινά τάρταρα της ανθρώπινης φύσης, κάποιοι εχθροί του ανθρώπου, κάποιοι πνευματικοί ανθρωποφάγοι, που ανάμεσά τους πρωτοστατεί ένας τρελλός λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σαν παλιόγρια λεγόμενη Βολταίρος, κάποιος ζοχαδιακός Φρόυντ, κι ένα πλήθος από τέτοια όρνια και κοράκια και νυχτερίδες. Όσοι τους θαυμάζανε, ας καμαρώσουνε σήμερα τα φαρμακερά μανιτάρια που φυτρώσανε μέσα στις καρδιές και στις ψυχές της γαγγραινιασμένης ανθρωπότητας»).

 

Και η τρισάθλια κυβέρνηση, οι γελωτοποιοί της Μέρκελ, αντί να στηρίζει την οικογένεια και δη την πολύτεκνη, να διατηρήσει τα ούτως ή άλλως πενιχρά ευεργετήματα του γάμου και της παιδοποιίας, επιβραβεύει το διαζύγιο. Ας μην  απορούμε για τις δολοφονίες, τα μαχαιρώματα, τις βιαιοπραγίες που «φυτρώνουν» στις καρδιές των κατοίκων αυτής της χώρας. Όπως όμως λέει θυμόσοφα ο λαός μας «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς»…

 

6 comments

Xenokrates 26 September 2013 at 17:14

Οι αναρτησεις του κ. Νατσιου ειναι για μας, τους ζωντες στην Ξενη, κατι το ιδιαιτερο, ειτε αναφερονται αυτες στην Πατριδα, στην Παιδεια η στην Οικογενεια.

Παλαιοτερα για να εκτιμησει κανεις την σημασια του θεσμου Πατριδα, και προ παντων Οικογενεια, επρεπε να εχει ζησει μακρυα τους, στην Ξενη.

Σημερα ομως, ακομη και αν βρισκεται κανεις στην Πατριδα του και στο σπιτι του, νοιωθει σαν να ειναι οντως σε ξενο χωρο και σε μια Κοινωνια, που συστηματικα καταφερεται με καθε μεσο με τα κατευθηνομενα ΜΜΕ, με απαξιωτικα μετρα και απαραδεκτες νομοθετικες πραξεις για την Παιδεια και σχεδον για καθε τι ελληνικο, καταστρεφοντας ετσι και ο,τι εχει σχεση με τον ιερο θεσμο της Οικογενειας και την πιστη και αγαπη προς την Πατριδα η την Θρησκεια μας.

Εχουμε χασει δυσυχως το μετρο του τι σημαινει για μας τους Ελληνες η διατηρηση αυτων των θεσμων, που αποτελουν εν πολλοις ιερη κληρονομια του ελληνικου Γενους και χαρις σ αυτην υπαρχουμε ακομη ως Εθνος….

Ξενοκρατης απο Βιεννη

Reply
ΕΚΤΩΡ 27 September 2013 at 02:02

συναδελφε δημητρη τα πραγματα ειναι πολυ χειροτερα αποτι νομιζεις και συ

στας σοβιετικας ευρωπας καταργειται ο ορος μαμα και μπαμπας και επιβαλονται οι οροι γονε”ικο μερος ενα και γονεικο μερος 2, η γιαγια και ο παπους αντιστοιχα/προγονεικο μερος 1, προγονεικο μερος 2. σελιγα χρονια σιγουρα και στην ελλαδα….
επισης επιβαλλεται απο το νηπιαγωγειο η θεωρια του κοινωνικου ρολου του φυλου και οχι του βιολογικου. δηλαδη ενθαρυνουν και σε μερικα χρονια θα επιβαλουν την ομοφυλοφυλια και την παιδεραστια απο το νηπιαγωγειο.

θα τα δουμε αυτα οπωσδηποτε στα εγγονια μας….

συστηνω αν μου επιτρεπεις το καταπληκτικο σαιτ κοκκινος ουρανος,με φοβερες ειδησεις τετοιου ειδους απο τη σαπια δυση και αμερικη και οχι μονο. ισως το γνωριζεις βεβαια….

http://redskywarning.blogspot.gr/

Reply
Κωσταντίνος 30 September 2013 at 02:05

Αγαπητέ διδάσκαλε,
είναι καιρός που παρακολουθώ με πολύ αγάπη τα γραφόμενα σου και πιστεύω πως δύσκολα θα μπορούσε κάποιος που αισθάνεται έλληνας να διαφωνήσει μαζί σου.
Θα μου επιτρέψεις όμως μια παρατήρηση. Επειδή “υπογράφεις” ως δάσκαλος κι όχι ως δημοσιογράφος, δεν αρκεί να εντοπίζεις το πρόβλημα ΑΛΛΑ θα πρέπει να προτείνεις και κάποια λύση. Διαφορετικά το “μάθημα” παραμένει ατελέσφορο…

Reply
Ελευθέριος 30 September 2013 at 08:49

“Η αγέλη”

Η αγέλη λέει «Οποιος ψάχνει, χάνεται εύκολα. Κάθε μοναχικότητα είναι αμαρτία». Και ανήκες στην αγέλη επί πολύ, πολύ καιρό.
Η φωνή της αγέλης αντηχεί ακόμη μέσα σου, κι όταν πείς: «Δεν έχω πια την ίδια αντίληψη με αυτούς», θλίψη και πόνος θα σε ζώσει.
Λες ότι είσαι ελεύθερος. Εγώ θα άκουγα τη σκέψη που σε διαφεντεύει κι όχι την απόδρασή σου από το ζυγό.
Είσαι άνθρωπος που πρέπει να ξεφύγει από το ζυγό; Πολλοί πέταξαν ότι καλό είχαν όταν απόσεισαν τη δουλεία τους.
Από τι ελεύθερος; Και τι τον νοιάζει αυτό τον Ζαρατούστρα; Ασε με να δω τα μάτια σου, να μου πουν αυτά ειλικρινά: ελεύθερος προς τι;
… θα ρθει μια μέρα που η μοναξιά θα σε κουράσει, η περηφάνεια σου θα μαραζώσει και το θάρρος σου θα λυγίσει. Τη μέρα εκείνη θα φωνάξεις: «Είμαι μόνος»
Θα ρθει μια μέρα που θα πάψεις πια να βλέπεις τα υψηλά σου και θα σε περιβάλλουν από παντού τα ταπεινά· θα φοβάσαι την εξύψωσή σου σαν φάντασμα. Τη μέρα εκείνη θα φωνάξεις: Ολα είναι ψέμα.
Υπάρχουν συναισθήματα που θέλουν να σκοτώσουν τον μοναχικό· αν δεν το κατορθώσουν, τότε θα πρέπει να πεθάνουν τα ίδια! Είσαι ικανός να γίνεις δολοφόνος;

Φρειδερίκος Νίτσε, Αύγουστος του 1881, Ανω Ενγκαντίν των Απεννίνων
«σ’ έξη χιλιάδες πόδια πάνω από τη θάλασσα και πολύ ψηλότερα απ’όλα τα ανθρώπινα πράγματα»

Reply
ακριβής 25 November 2014 at 15:11

Αρκετά πράγματα που επισημαίνει είναι σωστά, αλλά το “κνούτο” ήταν σύμβολο της Τσαρικής καταπίεσης και όχι του Στάλιν. Επίσης το να επικαλείται κανείς σήμερα τον Σολζενίτσιν ως επιχείρημα είναι αστείο. Ούτε οι νεοφιλελεύθεροι καπιταλιστές δεν το κάνουν.Έχει εγκαταλειφθεί τελείως, αφού ήταν χρήσιμος μόνο για προπαγανδιστικούς σκοπούς του ψυχρού πολέμου και τίποτε άλλο. Ήταν εντελώς ασήμαντος ως συγγραφέας και ως άνθρωπος ήταν μεγάλος ψεύτης, απίστευτα ιδιοτελής και ελάχιστα ηθικός. Βέβαια υπέφερε, αλλά αυτό δεν τον αγιοποιεί.

Reply
iakovos 17 January 2015 at 00:34

Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα στην Μέση Ανατολή. Συνεργασίες & Αδιέξοδα
http://iakovosal.blogspot.gr/2015/01/blog-post_13.html

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.