Σημείωση του Αντίβαρου: επαναλαμβάνουμε, κι ας γινόμαστε κουραστικοί, ότι τα άρθρα εκφράζουν μόνο τον συγγραφέα τους και παρατίθενται ως τροφή για σκέψη, διάλογο και ζυμώσεις.
Ο γερο-Μάρξ (ο γνωστός
Κάρολος, όχι ο Γκάουτσο) το είχε δηλώσει: «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνον ως φάρσα».
Αλλά όπως έπεσε έξω σε πολλά, έτσι και αυτή η ρήση του αποδείχθηκε ότι δεν
ισχύει απόλυτα: Η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί και επαναλαμβάνεται συχνά, όχι
βεβαίως μόνον ως φάρσα, αλλά και ως τραγωδία, ως φαρσοκωμωδία και «εις την χώρα
της φαιδράς πορτοκαλέας» ως απίστευτο καραγκιοζλίκι.
Αναφέρομαι κατά κύριο
λόγο στα συμβαίνοντα στην Πλατεία Συντάγματος, στο πάλαι ποτέ «Κλεινόν Άστυ»,
όπου εκτυλίσσονται γεγονότα απείρου κάλλους και για τα οποία καθεστωτικοί
δημοσιογράφοι, κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες επιχειρούν να τα παρουσιάσουν
ως την ελληνική εκδοχή της ισπανικής «εξέγερσης» στην Πουέρτα ντελ Σολ της
Μαδρίτης, δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, ως μία κοσμοϊστορική λαϊκή επανάσταση των
ατίθασων νεοελλήνων, των οποίων ως γνωστόν «ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει»!
Πριν
από τρεις μήνες ο Γιώργος Καραμπελιάς
στο φύλλο 72 της εφημερίδας «ρήξη»
έγραψε ένα καταπληκτικό άρθρο με τίτλο: «Γιατί οι Έλληνες ανέχονται αυτή την κατάντια;», (βλ. http://ardin.gr/node/4138), όπου επιχειρώντας να
απαντήσει στο καίριο και ουσιαστικό ερώτημα «Γιατί ακόμα δεν έχουν ξεσηκωθεί οι Έλληνες;» παρέθετε μια σειρά από
πειστικά και ευάριθμα «διότι» και κατέληγε στην εξής προτροπή: «Αντλώντας πίστη και δύναμη από την ιστορία
μας, που θέλουν να τη γκρεμίσουν, κουράγιο από τις ανυπότακτες παραδόσεις μας,
χρειαζόμαστε μια αληθινή επ-ανάσταση. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο»,
με την οποία συμφωνώ απόλυτα.
Είναι
όμως αυτό που συμβαίνει στο Σύνταγμα μια «αληθινή επ-ανάσταση» ή έστω κάτι που
να την προσεγγίζει;
Επιτρέψτε μου να έχω τις
αμφιβολίες μου, όχι μόνον διότι είμαι βαθύτατα σκεπτικιστής εκ φύσεως (όχι
πάντα), αλλά λόγω του γεγονότος ότι συλλέγοντας διάφορες πληροφορίες και
παρακολουθώντας την τρέχουσα ειδησεογραφία, έντυπη και ηλεκτρονική, διαπιστώνω
ένα σωρό αντιφάσεις και περίεργες καταστάσεις, που σε καμιά περίπτωση δεν με
πείθουν ότι πρόκειται για κάτι σοβαρό. Τις απαριθμώ:
- «Εξέγερση» που να προβάλλεται από τα
καθεστωτικά ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, χωρίς επέμβαση των ΜΑΤ, χωρίς
κουκουλοφόρους με μολότωφ και τα σχετικά, πρόκειται είτε για μοναδική νεοελληνική
πρωτοτυπία είτε για κάτι άλλο πολύ περίεργο, ακόμα και ύποπτο με στόχο την
εκτόνωση των δυσαρεστημένων. - «Εξέγερση» με διάφορα
«χάππενιγκ» εμφάνισης νεονύμφων (!), με καντίνες πώλησης χοτ-ντογκ,
σουβλακίων και μπύρας, με λαθρομετανάστες να πουλάν την πραμάτεια τους, με
ξυλοπόδαρους ντυμένους νύφες να περιφέρονται στον χώρο της εκδήλωσης, με
αμπελοφιλοσοφίες του Γκάντι (!) σε πανώ και άλλα τέτοια φαιδρά, θα
μπορούσε μεν να διεκδικήσει άνετα τον χαρακτηρισμό «πανηγυράκι», αλλά για
εξέγερση δεν μου πολυμοιάζει. - Στο Σύνταγμα έχουν εμφανιστεί
ήδη στρατολόγοι προς άγραν οπαδών από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, Σύριζα, Οικολόγους, διάφορα αριστερά
γκρουπούσκουλα, αντιεξουσιαστές και αντιρατσιστές μέχρι την Χρυσή Αυγή,
που όπως πληροφορήθηκα, την Κυριακή, μετά από μια εκδήλωση για την Άλωση,
μετέβησαν εν σώματι στην πλατεία και έκαναν «πηγαδάκια», χωρίς να
δημιουργηθεί κάποιο σοβαρό επεισόδιο (!). - Εμφανίσθηκαν σε καθεστωτικά
κανάλια «εκπρόσωποι» των «αγανακτισμένων» που εξέφραζαν τον πόνο τους με
τα γνωστά «φέρτε πίσω τα
κλεμμένα» και τα τοιαύτα. Ποιος τους εξουσιοδότησε, ποιον εκπροσωπούσαν
(πλην του εαυτού τους) και από πού άντλησαν τέτοιο θράσος, προφανώς δεν
πρόκειται να μας απαντήσει ουδείς. - Η κατ’ εξοχήν καθεστωτική
εφημερίδα του διαβόητου ΔΟΛίου συγκροτήματος ΤΑ ΝΕΑ, κυκλοφόρησε την
ηλεκτρονική της έκδοση σήμερα (30-5-11) με κεντρικό τίτλο «Η μεγάλη γιορτή
της διαμαρτυρίας» και υπέρτιτλο «”Άδειασε” ο Γ. Πεταλωτής τον Θ. Πάγκαλο,
που έκανε λόγο για διαδηλωτές χωρίς ιδεολογία»! - Το ποιό ωραίο από όλη αυτήν την παρωδία ήταν
ασφαλώς η εμφάνιση, στην αντίστοιχη εκδήλωση της Θεσσαλονίκης, της γνωστής
«ωραίας» βουλευτίνας Εύας Καϊλή, η οποία αν δεν κάνω λάθος (ρητορική η
απορία) ανήκει στο κυβερνών κόμμα (!) και η οποία δήλωσε “ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ”,
επικροτώντας τις διαδηλώσεις που στρέφονται κυρίως εναντίον ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ (!).
Να με συγχωρείτε, αλλά εάν όλα αυτά είναι
εξέγερση, τότε είτε δεν καταλαβαίνω ελληνικά (δύσκολη γλώσσα η άτιμη), είτε
κάποιοι μας δουλεύουν χοντρά.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει
και μια περιδιάβαση στα ιστολόγια όπου ακούγονται αρκετές φωνές «υποψιασμένων»
μπλόγκερ που κράζουν αυτές τις αστειὸτητες. Έτσι στο ενδιαφέρον ιστολόγιο http://aristidisdikaios.blogspot.com/ αναφέρονται τα εξής λακωνικά και εξ ίσου
σαρκαστικά:
Προς
«αγανακτισμένους»
Παρασκευή, 27 Μαΐου 2011
Μέχρι
σήμερα είναι μαζί σας η κρατική τηλεόραση και οι βαρώνοι των media. Επίσης,
μέχρι στιγμής, δεν σας την «έπεσε» ούτε το κράτος (τα ΜΑΤ μαδάνε μαργαρίτες)
ούτε το παρακράτος (μάσκες-κουκούλες-μολότοφ αναπαύονται στις ντουλάπες τους).
Προτείνω
να αρχίσετε να ανησυχείτε.
Και δύο σχόλια στην εν
λόγω ανάρτηση:
1. Δεν ευκαιρούν ν’ ανησυχήσουν αυτή την στιγμή, είναι
απασχολημένοι. Κάνουν “ζυμώσεις”, ρίχνουν τον καπιταλισμό, κάνουν
“επανάσταση” βρε αδερφέ! Μη
μου τη φαντασίωση τάραττε, παλιοαντιδραστικέ.
2.
Φίλτατε το μόνο που βλέπω να ανησυχούν για την ώρα είναι να μην τους ανέβει η
χοληστερίνη από τα πολλά σουβλάκια των καθημερινών συγκεντρώσεων. Τόσα πολλά
μάλιστα και εν μέσω κρίσης, που πιστεύω πως το ΥΠ ΠΡΟΠΟ πληρώνει τα delivery
στις πλατείες και τρώνε τζάμπα!
Όσο για τις ζυμώσεις …μάλλον ζυμωμένες μπύρες τους έρχονται στο μυαλό.
Επανάσταση με Stella και πίττα του παππού …να στείλετε και στα
“επαναστατικά” πλουσιόπαιδα των Β.Π. που φυλάνε τις μολότωφ και δεν
μπορούν να βγουν από το σπίτι Κύριε Υπουργέ. Με γύρο από όλα!
Σε
ένα άλλο ιστολόγιο (http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2011/05/blog-post_1935.html)
υποστηρίζεται ότι υπάρχει ανησυχητικό παρασκήνιο πίσω από την όλη υπόθεση.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:
«…Αυτό που
αγνοούν όμως οι περισσότεροι στον τόπο μας, είναι, πως η κίνηση αυτή έχει τον
εμπνευστή της, ο οποίος δεν είναι βέβαια ο …Σόρος, αλλά έχει κι αυτός κάποιο
συγγενικό ιδεολογικό υπόβαθρο και κάπου στοχεύει, παροτρύνοντας τους νέους
ανθρώπους να αγανακτήσουν. Αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος του βιβλίου του
93χρονου, πρώην διπλωμάτη, Στεφάν Εσέλ: «Αγανακτήστε!» («Ιndignez-vous!») και
γι’ αυτό οι Ισπανοί έδωσαν το όνομα «Los Indignados» (Οι Αγανακτισμένοι) στη
γνωστή κίνηση που μεταλαμπαδεύτηκε τώρα και την Ελλάδα…». Και συνεχίζει
παραθέτοντας αρκετά στοιχεία και λεπτομέρειες για την περίπτωση.
Και εάν μεν το εν λόγω ιστολόγιο μπορεί να
κατηγορηθεί για συνωμοσιολογία (έχω εκφράσει τις θέσεις μου κατ’ επανάληψη όχι
μόνον στο βιβλίο μου «ΜΗ-ΣΥΜΒΑΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ», αλλά και στα ιστολόγιά μου,
σχετικά με τέτοιου είδους απόψεις, θεωρούμενος μάλιστα σκληρός κατήγορος των διαφόρων
συνομωσιολόγων), το περασμένο Σάββατο
28-5-11, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Έδεσσα με κεντρικό ομιλητή τον γνωστό δημοσιογράφο και οικονομολόγο
Δημήτρη Καζάκη (με τον οποίο, ας
σημειωθεί, διαφωνώ σε αρκετά σημεία με τις θέσεις του και κυρίως με την
ανυπαρξία ουσιαστικών και πειστικών προτάσεων), απαντώντας σε κάποια ερώτηση, ο
ομιλητής κατήγγειλε ότι το κίνημα των «αγανακτισμένων» οργανώθηκε από
συγκεκριμένους κύκλους που φρόντισαν να το «μεταλαμπαδεύσουν» στην Ελλάδα και
τώρα επιχειρείται ανάλογη κίνηση προς την Γαλλία και Ιταλία. Ενδιαφέρον
παρουσιάζει και το άρθρο του που υπάρχει στην ιστοσελίδα (http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/05/blog-post_26.html)
με τον τίτλο «Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται» και τον προκλητικό
υπότιτλο «Η πρωτοβουλία ακαδημαϊκών στήνει ξόβεργα για μπούφους»!
Και για να τελειώνουμε.
Προσωπικά όχι μόνον δεν έχω πειστεί για
την «εξέγερση των αγανακτισμένων» (η γνήσια κατεστάλη εν τω γενέσθαι με τους
κουκουλοφόρους και τους νεκρούς της Μαρφίν), αλλά την θεωρώ ένα έξυπνο εύρημα
του καθεστώτος για να εκτονωθούν οι μάζες πριν αγριέψουν στα σοβαρά και
ξεφεύγοντας από τις κομματικές στρούγκες ξεσπάσουν σε μια «άγρια» (με την
έννοια της ανεξέλεγκτης) εξέγερση με απρόβλεπτες συνέπειες.
Βεβαίως δεν παραβλέπω
το γεγονός ότι ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου που συγκεντρώνεται στις πλατείες
δεν αποτελείται μόνον από τα σούργελα που προανέφερα και κομματικούς εγκάθετους,
αλλά και από
απλούς πολίτες που
αισθάνονται στο πετσί τους την
πίεση της γκρίζας καθημερινότητας και την αγχωτική αβεβαιότητα ενός
ασαφούς μεσοπρόθεσμου ή και μακροπρόθεσμου μέλλοντος. Το ερώτημα όμως
παραμένει: Πόσοι από εμάς έχουν κοιτάξει
τον εαυτό τους στον καθρέφτη και προχώρησαν σε ειλικρινή αυτοκριτική; Διότι αυτό νομίζω ότι είναι το πραγματικό
ζητούμενο: Η απόφαση να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Αλλιώς η παρατήρηση του
ημιπαράφρονα πολιτικάντη «μαζί τα φάγαμε» είναι πέρα για πέρα αληθινή, άσχετα
αν εμείς φάγαμε κάποια ψίχουλα και οι μεγαλοκαρχαρίες τα φιλέτα.
Εκείνο πάντως που έχω
καταλήξει όλο αυτό το χρονικό διάστημα με τα μνημόνια και τα ΔΝΤ είναι, πέρα
από τις εύστοχες επισημάνσεις του Γ. Καραμπελιά που προανέφερα, δυο απόλυτα θλιβερές
διαπιστώσεις:
α. Ο νεοέλληνας είναι
βυθισμένος στην «κοσμάρα» του σε απελπιστικό βαθμό και δεν έχει ακόμα
αντιληφθεί τους τρομακτικούς κινδύνους που διατρέχουμε ως χώρα και ως έθνος,
όντας παραζαλισμένος από μια καταλυτική παραπληροφόρηση και παραλυτική
τρομοκράτηση και
β. Ως αποτέλεσμα του
προηγουμένου, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η εποχή των «παχέων αγελάδων» με
την τεχνητή ευημερία έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, με αποτέλεσμα οι διαμαρτυρόμενοι, οι αγανακτισμένοι και
οι εξεγερμένοι, να επιδιώκουν, στην συντριπτική τους πλειονότητα, την επιστροφή
στην χαμένη Εδέμ των εύκολων δανεικών, των διακοποδανείων, των ολοὲνα και
περισσότερων επιδομάτων, του «ντολτσε φαρ νιέντε», αλλά από κάπου να τα «παίρνουμε»,
φενακιζόμενοι από μεταμεσονύκτιες εκπομπές για ωκεανούς πετρελαίου και φυσικού
αερίου στο Αιγαίο, για βουνά χρυσού, ουρανίου, διαμαντιών και δεν ξέρω τι άλλο,
που οσονούπω θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε γη της επαγγελίας.
Όταν όμως όλοι μας κάποτε προσγειωθούμε στην
σκληρή πραγματικότητα, που είναι υπερβέβαιο ότι δεν θα αργήσει και πολύ να
έρθει, ίσως τότε θα οδυρόμαστε συλλογικά στην «Βαβυλώνια αιχμαλωσία» επί
ματαίω, σε έναν τόπο που πλέον δεν θα μας ανήκει…
Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης
10 comments
Μὰ οὔτε καὶ σήμερα μᾶς ἀνήκει. Τὸ ὑποτιθέμενο εὐρύτερο δημόσιο ἀνήκει σὲ ἐκείνη τὴν κοινωνικὴ ὁμάδα ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ οἰκειοποιεῖται μὲ ἐπιδέξια κατάχρηση τῶν ἄκρως δεκτικῶν καταχρήσεως μηχανισμῶν τῆς δημοκρατίας
Ἐπὶ τοῦ κυρίως θέματος, οἱ λεγόμενοι «ἀγανακτισμένοι» εἶναι ἁπλῶς ἐπιθανάτιος σπασμὸς τοῦ μεταπολιτευτικοῦ συστήματος. Μέχρι προχθές, ἔφθανε νὰ συγκεντρώσει κανεὶς ἀρκετοὺς στὸν δρόμο γιὰ νὰ ἀποσπάσει κομμάτι, μικρὸ ἢ μεγάλο ἀπὸ τοὺς κοινοὺς πόρους. Ἡ μέθοδος ἐξήντλησε τὴν χρησιμότητά της. Τώρα τὸ μόνον πού, ἴσως, σώσει εἶναι δουλειά. Κοινωνικῶς ἀναγκαία δουλειά, ὄχι μπουρδολογία.
Δουλειά βεβαίως, μόνη λύση, αλλά πως;
Ή μάλλον, «να κοιτάμε μόνο τη δουλειά μας»;
Ο απολυμένος, ο άνεργος, ας πούμε να ευχαριστήσει επιτέλους την κοινωνία καθαρίζοντας (αμισθί βεβαίως!) τα χαντάκια! Αποφεύγοντας τα ψυχολογικά προβλήματα και τη νωθρότητα!
Ο Καταστηματάρχης που δεν σταυρώνει πελάτη και όλο καπνίζει στην πόρτα να μάθει και εργόχειρο! Ένα goblin ας πούμε, προσφέρεται και κατά της βλαστήμιας για την παλιοκατάσταση!
Ο οικοδόμος να κάνει δωρεάν μια επισκευή στο σπίτι του γείτονά του! Πληρώνοντας και τα υλικά βεβαίως από την τσέπη του διότι «Arbeit Macht Frei» που λέει και το ρητό!
«Σε δουλειά να βρισκόμαστε» κατά το άλλο ρητό, έστω και αν «δουλευόμαστε»!
Αρκεί ίσως ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ!
Ἀγανακτήσετε ὅσο θέλετε ! Ἕνα εἶναι βέβαιον. Ὁ κουρασμένος λόγος, τὰ χιλιοειπωμένα καὶ πονεμένα λόγια τῶν ὀκνηρῶν, τὰ ἴδια ποὺ ἔφεραν τὴν χρεωκοπία, δὲν πρόκειται νὰ φέρουν κανένα ἀποτέλεσμα. Μέχρι καὶ τὸν Χίτλερ ἐπικαλούμεθα, προκειμένου νὰ μὴν μᾶς ταράξει κανεὶς τὴν μακαριότητα.
Δουλειὲς ὑπάρχουν. Ἡ Δυτικὴ Μακεδονία, μὲ ἀνεργία ρεκόρ στὴν Ἐλλάδα, εἰσάγει 15.000 ἐποχικοὺς ἐργάτες ἀπὸ τὴν Ἀλβανία ! Ἀλλιῶς, ἡ συγκομιδὴ θὰ μείνει νὰ σαπίσει πάνω στὰ δένδρα. Ἡ παραγωγὴ κρόκου Κοζάνης, ποὺ θέλει δουλειά, ἔπεσε ἀπὸ 12 τόννους τὸν χρόνο σὲ λιγώτερο ἀπὸ ἕναν τόννο. Φυσικά, ἀφοῦ ὅλοι έλπίζουν νὰ πουλήσουν τὴν ψῆφό τους καὶ νὰ πάρουν εἰς ἀντάλλαγμα ἀργομισθία. Γιατί νὰ κοψομεσιάζονται ;
Τι μου λέτε! Ώστε δουλειές υπάρχουν!
Δυτική Μακεδονία είπατε, που ακριβώς να μην ψάχνω; Ορκίζομαι να φέρω και συναδέλφους μου και μαγαζάτορες και οικοδόμους και κάτι απολυμένους από το αεροδρόμιο που ξέρω! (Όχι της Ολυμπιακής, ιδιωτικής εταιρείας handling που λιώσανε επί χρόνια!). Το ότι αλλού έχουμε σπίτι και οικογένεια και άλλη δουλειά ξεκινήσαμε και ξέρουμε να κάνουμε θα το αντιπαρέλθουμε μπροστά στην ανάγκη να μη σαπίσουν τα βερύκοκα αλλά ιδίως μπροστά στο επαγγελματικό μέλλον που μας ανοίγεται!
Αν δουλεύουμε 5-10-15 μέρες το χρόνο (πόσο κρατάει αυτή η συγκομιδή;) και βγάζουμε ένα αξιοπρεπές εισόδημα ώσπου να ξεκινήσουν τα μπαμπάκια της Θεσσαλίας και μετά οι ελιές της Καλαμάτας κ.ο.κ., να κάμω τσιγαρόχαρτα το δίπλωμά μου, να πουλήσω και το πατρικό μου έναντι μιας σκηνής!
Τι μεροκάματο είπατε; Μου το μετατρέπετε σε γεύματα οινομαγειρείου, ψησταριάς ή έστω ψωμοτύρι λόγω της αδυναμίας που θα έχω για εν οίκω ενδιαίτηση και να υπολογίσω τα περισσεύματα για αποταμίευση;
Να επιστρέψει επιτέλους και η λέξη “δουλειά” στον τόπο της, στην αρχική της σημασία, ως “δουλεία”!
Υπόσχομαι να καταβάλω κάθε προσπάθεια να υπερνικήσω την οκνηρία που ως ασθένεια με κατακυριεύει αλλά, μεταξύ μας, επειδή -τι να κάνουμε;- είμαι και Έλληνας, εγώ την ψήφο μου την πουλώ, όχι για αργομισθία, ας δουλεύω, γνωρίζετε καμία άκρη να μου υποδείξετε;
Έχετε συναίσθηση τι ισχυρίζεσθε;
Αν θέλετε να ανατριχιάσετε με τα λεγόμενά σας διαβάστε “Τα σταφύλια της οργής” (The Grapes of Wrath)του John Steinbeck ή δείτε την ομώνυμη ταινία του John Ford!
εισόδημα ενός χρόνου
Επί της ουσίας!
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η όποια λαϊκή «εξέγερση» θα επιχειρηθεί είτε να χειραγωγηθεί από την εξουσία εκτρέποντάς την σε εκτόνωση λαϊκής δυσαρέσκειας είτε να καπελωθεί από παραφυάδες της, κυρίως δια εν αυτής εκκολαπτομένων νέων σωτήρων. Δυσδιάκριτα όντως τα όρια μεταξύ ιδιοτελούς φιλοδοξίας και αληθούς κοινωνικής προσφοράς από τους «δραστηριότερους».
Είναι γνωστό επίσης ότι μεγάλα κινήματα διαμαρτυρίας κλπ. σχεδιάστηκαν και υποδαυλίστηκαν από κέντρα και μηχανισμούς απίστευτης προέλευσης αλλά με ψυχρούς και σαφείς στόχους που δεν μπορεί κανείς να υποψιαστεί! (Ανατρίχιασα στη διαβεβαίωση Αμερικανού ότι το φεμινιστικό κίνημα του ’70 –και όχι μόνον- σχεδίασαν και οργάνωσαν οι Rockfeller κλπ.!)
«Επανάσταση» λοιπόν αυτό που συμβαίνει στο Σύνταγμα και αλλού δεν είναι! Απαιτεί οργάνωση, ιδεολογική συγκρότηση και στόχους!
«Εξέγερση» μάλλον είναι, τουλάχιστον αναφερόμενοι στη μεγάλη πλειοψηφία ανυποψίαστων και καλοπροαίρετων πολιτών (τόσες χιλιάδες πράκτορες και εγκάθετοι;) που έστω και σαν συνοθύλευμα απόψεων και στάσεων προσπαθεί να βρεί συνισταμένες για ένα non plus ultra στην κοινωνική εξαθλίωση και την εθνική αναξιοπρέπεια που βιώνει! Είναι εξέγερση ΚΑΤΑ και όχι εξέγερση ΥΠΕΡ! Οπότε ο τίτλος «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» είναι και ο καταλληλότερος!
Θέλω να ελπίζω και να αισιοδοξώ ότι μπορούν να πετύχουν τουλάχιστον αυτό το non plus ultra της εθνικής μας κατρακύλας. Μακάρι να φθάσουν και να ακυρώσουν σχέδια των ισχυρών εις βάρος μας! Αυτό θα είναι το non plus ultra της επιτυχίας τους! Τίποτε άλλο δεν μπορούν!
Από την άλλη φοβάμαι! Φοβάμαι ότι για άλλα πράγματα πολεμάμε (ορθώς βέβαια) αλλά δεν υποψιαζόμαστε τι ακριβώς κρυφίως εξυφαίνεται!
Φοβάμαι τη χειραγώγηση και το καπέλωμα!
Φοβάμαι (τρέμω!) εξέλιξη ανεξέλεγκτη κατά τα πρότυπα Γαλλική επανάσταση – Τρομοκρατία!
Αλλά ας παραμείνουμε αισιόδοξοι!
ΝΑΙ λοιπόν στην διαμαρτυρία των «αγανακτισμένων». Ίσως τουλάχιστον βάλει «φρένο» στην απόλυτη ξεφτίλα!
Αλλά ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΝΑΙ σε κάθε προσπάθεια ψύχραιμης και προσεκτικής προσέγγισης της πραγματικότητος όπως επιχειρείται και στο παρόν άρθρο, συνεχής ενημέρωση και εγρήγορση και κυρίως εθνική ιδεολογική ανασυγκρότηση για επ-ανάσταση!
Μὴν βλασφημεῖτε συγκρίνοντας τὴν Ἀμερικὴ τοῦ Τζών Στάϊνμπεκ μὲ τὴν σημερινὴ Ἑλλάδα.
Τὰ πονεμένα λόγια τὰ μεγάλα μὴν τὰ λέτε καὶ τὰ ξαναλέτε. Τρίφτηκαν, πᾶνε ! Αὐτὰ μᾶς ἔφεραν στὸ σημερινὸ κατάντημα. Καὶ μόνο ποὺ πᾶτε 80 χρόνια πίσω, δείχνει πόσο κουράστηκαν πιὰ αὐτὲς οἱ κορῶνες.
Πιὸ σχετικὴ καὶ γιὰ τὸ δίπλωμα ποὺ λέτε εἶναι ἡ κατάληξη τῆς Ἑλληνικῆς ταινίας «Θανασάκης ὁ πολιτευόμενος». Ὅπως ὁ πολυσπουδαγμένος καὶ φαληρισμένος Θανασάκης, φορεμένος τὴν ποδιὰ τοῦ μπακάλη, σηκώνει την κάσα, ὁ μπακάλης κουνιάδος του Μελέτης ἀναφωνεῖ : «Ἔτσι νὰ σὲ χαρῶ, ἔτσι νὰ σέ καμαρώνω !». Ὅλες οἱ δουλειές ἀξιοπρεπεῖς εἶναι. Ὁ ἰδιότυπος ρατσισμὸς τῶν ὀκνηρῶν, κατὰ κανόνα σπουδαγμένων, ἀπέναντι στὶς δουλειὲς τῶν (κατὰ τὴν ὐψηλόφρονα γνώμη τῶν ὡς ἄνω ὀκνηρῶν) πληβείων, ἀπλῶς ἀποδεικνύει πόσο ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Ὀ μέγας Παπαδιαμάντης, σᾶς θυμίζω, τὸ εἶχε τιμὴ νὰ ἀποφεύγει τοὺς γραφιάδες καὶ τοὺς ξιπασμένους καὶ νὰ συναναστρέφεται τοὺς χειρώνακτες. Ἐμεῖς, λέτε, εἴμαστε ἀνώτεροί του ;
Υ.Γ.
Δεν μου προκύπτει ότι
«οι διαμαρτυρόμενοι, οι αγανακτισμένοι και οι εξεγερμένοι, επιδιώκουν, στην συντριπτική τους πλειονότητα, την επιστροφή στην χαμένη Εδέμ των εύκολων δανεικών, των διακοποδανείων, των ολοένα και περισσότερων επιδομάτων, κλπ. κλπ.».
Νομίζω ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί αυτές οι αντιλήψεις και προσδοκίες!
Ιδίως εάν στους «αγανακτισμένους» προσθέσετε και εμέ και όλους όσους συναντώ, που δεν μένουμε στην Αθήνα, δεν κατεβήκαμε σε πλατείες, απλά δουλειά – σπίτι, αλλά δηλώνουμε «αγανακτισμένοι»!
Άλλη δουλειὰ δὲν εἶχαν οι ἰσχυροί τῆς γῆς ἀπὸ τὸ νὰ πλήξουν τὸν κοπρίτη ὑπάλλληλο τοῦ εύρυτέρου δημοσίου. Τὸ χρηματιστήριο τῆς Ἀμερικῆς κατρακυλᾶ, ὁ Ὀμπάμα ἔχει σκάσει στὴν ἀγωνία μήπως ἡ ἑλλαδικὴ χρεωκοπία ἐκτροχιάσει τὴν εὔθραυστη ἀνάκαμψη τῆς παγκοσμίου οἰκονομίας καὶ ὅλα αὐτὰ γίνονται γιὰ νὰ στρωθοῦν μερικοὶ περισσότεροι τεμπέληδες στὴν δουλειά !
Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι μὲ τὶς συνελεύσεις μεροκάματο δὲν βγαίνει καί, πολύ λιγότερο, ἀργομισθία. Μᾶς τελείωσαν.
Κύριε Γεώργιε Ιακ. Γ…,
Δεν θα σας απαντήσω γιατί είναι απολύτως αδύνατο να συνεννοηθούμε!
Για ένα πράγμα θα σας παρακαλέσω!
Σταματήστε “να πετάτε την μπάλα στην εξέδρα”!
Το κάνετε συστηματικά, σε κάθε άρθρο που παρουσιάζεται, από την πρώτη κιόλας στιγμή και δεν είναι λίγες οι φορές που έχετε εκτρέψει συζητήσεις στο “δικό σας βιολί” ακυρώνοντας το λόγο ύπαρξης του κυρίου άρθρου!
Σας παρακαλώ!
Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ κρίνει ὁ κάθε άναγνώστης μόνος του καὶ νὰ μὴν διαβάζει τὰ σχόλιά μου ἢ νὰ τὰ διαβάζει μὲ ἔκπτωση. Φαντάζομαι ὅτι οἱ περισσότεροι ἀναγνῶστες τοῦ «Ἀντιβάρου» ἔχουν τὴν σχετικὴ ὡριμότητα καὶ δὲν χρήζουν πληρεξουσίου.
Παρεμπιπτόντως, ναί, θεωρῶ ὅτι ὁ σκοπὸς πολλῶν ἄρθρων εἶναι ἀποπροσανατολιστικὸς, ἰδίως ὅταν δὲν συμβαδίζει μὲ πραγματικὲς παρατηρήσεις καταγεγραμμένες σὲ ἱστορικὲς πηγές ἥ ἀπὸ τὴν τρέχουσα ἐπικαιρότητα. Δὲν τὸ ὀφείλω, λέτε, στοὺς συναναγνῶστες νὰ καταθέσω αὐτὸ ποὺ ξέρω ἐγώ ; Νὰ τὸ κρατήσω γιὰ τὸν ἑαυτό μου μήπως καὶ χαλάσω τὴν ἐντύπωση ποὺ ἐπιδιώκει ὁ ἀρθρογράφος ; Ἐμ τότε τί συζήτηση θὰ γινόταν ;