Προς Τσαβούσογλου: Μολών λαβέ!
Η συνέντευξη-ποταμός του τούρκου ΥπΕξ Τσαβούσογλου (ΝΕΑ 1-2/9/18) κυριαρχείται από ωμές και βάναυσες απειλές κατά της εθνικής μας κυριαρχίας και υποστάσεως και εξίσου της Κύπρου.
Ο εξαίρετος διπλωμάτης μακαριστός Μιχάλης Δούντας χαρακτήριζε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης. Και αυτό επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά από την συνέντευξη Τσαβούσογλου.
Μια τέτοια όμως αποτίμηση υποχρεώνει τον Ελληνισμό σε ανάλογη προσαρμογή της στάσης του. Οι απειλές είναι ευθείες. Στοχεύουν στην εθνική μας υπόσταση και τα ζωτικά συμφέροντά μας. Και δεν αφήνουν περιθώρια για να τις αντιπαρέλθουμε ή να αναβάλουμε τις αποφάσεις μας. Οφείλουμε ψύχραιμα να θέσουμε «τας χείρας εις τον τύπον των ήλων», να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να αναλάβουμε εμπράκτως τις ευθύνες απέναντι στο εθνικό μας μέλλον.
Αυτονόητη και εμπρέπουσα φυσικά απάντηση είναι το «μολών λαβέ» του Λεωνίδα. Ιστορικά πρόκειται για λόγο-πράξη, όχι για λόγια κενά περιεχομένου.
Ένας τέτοιος αξιόπιστος λόγος προϋποθέτει ψυχολογία εθνικής εγρήγορσης με πρωτείο αποτρεπτικής ισχύος. Διαθέτοντας αυτά τα χρόνια κατά βάση κατευναστικές ηγεσίες δοκιμάσαμε όλους τους τρόπους κατευνασμού του εχθρού. Ο τούρκος «ουκ ηβουλήθη συνιέναι».
Στον θουκυδίδειο κώδικα «ει ξυγχωρήσετε και άλλο τι μείζον ευθύς επιταχθήσεσθε ως φόβω και τούτο υπακούσαντες» (Α, 140, 5). Εάν δηλαδή υποχωρήσετε σε μιαν αξίωση των αντιπάλων, αμέσως μετά θα σας ζητήσουν κάτι άλλο μεγαλύτερο, καθώς τους δώσατε το μήνυμα ότι από φόβο υποχωρήσατε. Ενώ αν απορρίψετε αποφασιστικά τις αξιώσεις τους, θα τους δώσετε να καταλάβουν ότι οφείλουν να σας συμπεριφέρονται ως ίσος προς ίσον. «Απισχυρισάμενοι δε, σαφές αν καταστήσαιτε αυτοίς από του ίσου υμίν μάλλον προσφέρεσθαι». Ιδού ο χρυσούς κανών των διακρατικών σχέσεων.
Το έχει αποσαφηνίσει και ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: «Το πειστικώτερον των εθνικών μας δικαίων επιχείρημα είναι η δύναμις».
Στην προκειμένη περίπτωση οι αριθμοί είναι εις βάρος μας και επομένως η αναμέτρηση είναι αναμέτρηση ποιότητας με πρώτο στοιχείο την αντίσταση της ψυχής του Έλληνα.
Αποτελεσματική και αποτρεπτική δυνατότητα εγγυάται η σύγχρονη τεχνολογία πλαισιωμένη από συσχετισμούς πολιτικοστρατιωτικής ισχύος.
Ο γράφων ήδη από την δεκαετία του ’80 με ομιλίες του εντός και εκτός Βουλής και κείμενά του υποστηρίζει την ανάγκη «ισραηλοποίησης» της Ελλάδος με την έννοια της δημιουργικής προσαρμογής στο εθνικοαμυντικό μοντέλο της χώρας αυτής. Δυστυχώς απευθυνόμεθα εις ώτα μη ακουόντων.
Όσο βαθαίνει το αμερικανοτουρκικό ρήγμα, τόσο γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά καθιστάμεθα αναντικατάστατοι για τις ΗΠΑ. Οφείλουν γι’αυτό πάραυτα οι αμερικανοί να γυρίσουν σελίδα.
Δηλώσεις όπως η προχθεσινή του αμερικανού Υφ.Εξ. Μίτσελ προκαλούν αποτροπιασμό στους Έλληνες: «Η αμερικανική διπλωματία διεδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην επίλυση της διαφοράς Ελλάδος-Μακεδονίας για το ονοματολογικό».
Πώς να «μαζέψει» ο κ. Τσίπρας τους Αμερικανούς, αφού οι δικοί του «320» επανέρχονται, χωρίς αιδώ, δριμύτεροι στην αξίωσή τους να παραδώσουμε στους σκοπιανούς και ό,τι από βιασύνη παραλείψαμε, ή δεν «προκάναμε» να το πράξουμε στις Πρέσπες;
Δεν καταλαβαίνουν οι κύριοι Τσίπρας και Κοτζιάς ότι έγιναν ρεντίκολο τού Ζάεφ;
Όποιος δεν διεκδικεί, διεκδικείται…
Όπως έλεγαν οι αρχαίοι «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον». Τίποτα δεν μπορεί τελικά να κρυφτεί. Και τα WikiLeaks ξεσκέπασαν πέρα για πέρα το φιάσκο των Πρεσπών. Οι Κοτζιάδες δεν διαπραγματεύτηκαν προφανώς τίποτα. Υπέγραψαν αγαλλομένω ποδί το σχέδιο που τούς είχαν ετοιμάσει ήδη από το 2008 οι αμερικανοί. Μας το επιβεβαίωσε προ ημερών ο ΥφΕξ Μίτσελ, με την «υπερήφανη» δήλωσή του ότι «η αμερικανική διπλωματία διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην επίλυση της διαφοράς Ελλάδος – Μακεδονίας. [Όπου σε αμερικανογερμανικά κείμενα βλέπετε «Μακεδονία», διαβάζετε Ψευδομακεδονία..
Τώρα, το αποκαλυπτόμενο τηλεγράφημα (29/7/2008) της Τζίλιαν Μιλοβάνοβιτς, πρέσβειρας των ΗΠΑ στα Σκόπια, τα συνομολογεί με την τότε κυβέρνηση Γκρουέφσκι όλα.
o Όνομα: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας
o Επίπεδο εφαρμογής: Σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς αλλά και διμερώς από οποιαδήποτε χώρα δεν θέλει να χρησιμοποιεί τη συνταγματική ονομασία. Η Μακεδονία χρησιμοποιεί το συνταγματικό της όνομα όταν αναφέρεται στον εαυτό της, σε διαβατήρια, ετικέτες προϊόντων, μέσα ενημέρωσης κ.λ.π.
o Ταυτότητα: Η γλώσσα και η εθνικότητα θα μπορούσαν να ονομάζονται “μακεδονική”, κάτι που θα έπρεπε να γίνει με σιωπηρούς χειρισμούς (…)
Και τελικό σημείωμα της αμερικανίδας:
«Η Μακεδονία χρειάζεται διαβεβαίωση ότι η γλώσσα και η εθνικότητά τους θα συνέχιζαν να ονομάζονται μακεδονική και όχιβορειομακεδονική»!…
Άρα μ’ όλο του το «δίκαιο» ο ελληνογενής γενίτσαρος σκοπιανός ΥπΕξ Δημητρώφ κομπορρημονεί από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου: ευχέρεια που του χάρισε η υπογραφή Τσίπρα – Κοτζιά ότι «είναι μακεδόνας, η γλώσσα του και η ταυτότητά του είναι μακεδονική» και άλλα ηχηρά παρόμοια που έγιναν αληθινά με την υπογραφή των Πρεσπών. Ταιριάζει εδώ το πικρό χιούμορ του Στάθη: «Εις ό,τι αφορά όσα λέει ο κ. Δημητρώφ «είναι δίκαια και έγιναν πράξη»[Τσίπρας], ενώ εις ό,τι αφορά όσα λέγαμε εμείς ήταν μπούρδες και έγιναν Σόρος»!(4/9/18).
Τίποτε δεν διαπραγματεύτηκαν οι Κοτζιάδες. Αποδέχτηκαν ότι τους σέρβιραν. Δώρισαν όνομα, ιθαγένεια, ταυτότητα, εθνότητα, γλώσσα στους σλάβους των Σκοπίων κι αυτό το συνονθύλευμα «από κάθε καρυδιάς καρύδι», όπως ομολογούσε ο Τίτο, θα μονοπωλεί εφεξής το αδιαπραγμάτευτο όνομά μας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Δεν υπάρχει αιδώς και δεν υπάρχουν «Αργείοι» για να την νιώσουν. Μέχρις ότου η Ελλάς αποκτήσει κάποτε κυβέρνηση με … αρσενικά γεννητικά όργανα!…
Οι Έλληνες προσδοκούσαν ότι ο κ. Μητσοτάκης που είναι, υποτίθεται, στον αντίποδα των επιλογών των νυν κυβερνώντων, θα μας διαβεβαίωνε ότι ερχόμενος στην εξουσία θα Ακυρώσει την προδοτική συνθήκη των Πρεσπών που η επίσημη Ελλάς υπέγραψε χωρίς προς Θεού να έχουμε ηττηθεί στρατιωτικά, αφού μόνον μια στρατιωτική ήττα θα δικαιολογούσε παρόμοια υπογραφή. Κρίμα γιατί ο Κυριάκος επανέλαβε ψοφοδεώς ότι «δεν θα κυρώσει τη συμφωνία» που εντωμεταξύ όμως θα έχει κυρώσει ο Τσίπρας και κάποιος όμιλος “προθύμων” λόγω βουλευτικής καρέκλας. Αλλά δεν θα την ακυρώσει ο Κυριάκος…
Η τίμια γραφίδα τού Μιχάλη Ιγνατίου επανέρχεται στο διπλό έγκλημα στη Κύπρο (Πραξικόπημα-Αττίλας) και ξεσκεπάζει τον βρώμικο ρόλο του αμερικανού ΥπΕξ Χένρι Κίσινγκερ.
Ο Χάρτης 9 και το Μνημόνια Σόνενφελντ, όλα με εντολή Κίσινγκερ διασωθέντα («For Eyes Only») έγγραφα, αποδεικνύουν την άμεση εμπλοκή του τρισάθλιου τότε ΥπΕξ στη Κυπριακή τραγωδία.
Βρώμικος αμερικανικός ρόλος στη Κύπρο. Βρώμικος στη Μακεδονία. Αναρωτιόμαστε πού και πότε οι υψηλοί μας σύμμαχοι έπαιξαν απέναντί μας ρόλο καθαρό;
Κοσκινίζουμε για παράδειγμα τη συνέντευξη του αμερικανού πρέσβη Τζέφρεϊ Πάϊατ (Καθημερινή 2/9/18). Ψάχνουμε να εντοπίσουμε κάποια θετικά υπέρ της Ελλάδος σημεία της πολιτικής της υπερδύναμης. Άδικος κόπος. Απερίγραπτη η χαρά του ξένου διπλωμάτη για «την εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών και όλα όσα σημαίνει για την οικονομική σχέση με όλους τους βόρειους γείτονές σας και τον ρόλο που η Ελλάδα παίζει ενθαρρύνοντας τη διαρκή ευρωατλαντική προοπτική των δυτικών Βαλκανίων»! Από την πύλη έρχομαι και στη κορφή καν’ έλα…
Για την διαρκώς μεγεθυνόμενη ενεργό απειλή τού εξ ανατολών «συμμάχου» ο πρέσβης στον ίδιο χαρούμενο χαβά με τα Δυτικά Βαλκάνια τονίζει: «Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα και η ΗΠΑ μοιράζονται πολύ παρόμοια συμφέροντα ως προς την Τουρκία».
Αναγνωρίζει πάντως ότι «μια σταθερή Ελλάδα βοηθάει και στη προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων για την ευρύτερη περιφερειακή σταθερότητα».
Το ερώτημα είναι γιατί η επίσημη Αμερική εξακολουθεί να μην παίρνει στα σοβαρά την εθνικοαμυντική θωράκιση της αναντικατάστατης συμμάχου της Ελλάδος σαν να παίζει μαζί μας «τράμπα, τραμπαλίζομαι». Η απάντηση στην απορία από ένα ψύχραιμο συνομιλητή είναι αυθόρμητη: Δεν μάς παίρνουν στα σοβαρά, γιατί προφανώς δεν τούς μιλούμε σοβαρά. Δεν διεκδικούμε. Και όποιος δεν διεκδικεί, διεκδικείται!