Η χαμένη ψήφος

Γράφει ο Πάνος Τσεπενέκας

Πλησιάζουν εκλογές και κάθε συνετός Έλληνας πολίτης αναρωτιέται τι θα πρέπει να ψηφίσει. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 1974 και μετά υπήρχαν πάντα δύο κυρίαρχα κόμματα που πάλευαν για την επικράτηση και ένα κυρίαρχο ψέμα που δέσποζε στον προεκλογικό αγώνα. Το «σύστημα» καλλιεργούσε  έξυπνα την λογική της χαμένης ψήφου ώστε η μάζα των ψηφοφόρων να καταλήγει πάντα στους δύο μονομάχους και οι ενοχλητικές φωνές γρήγορα να σβήνουν ή να ενσωματώνονται.

Για να ανακαλύψουμε το βασικό ψέμα αυτών των εκλογών θα πρέπει να εξετάσουμε με προσοχή την σημερινή κατάσταση της χώρας μετά τα 10 χρόνια των σκληρών μνημονίων. Ας δούμε πρώτα την εξέλιξη του δημόσιου χρέους:

1. 1967 χρέος 38,7 δις δραχμές ή    20% του ΑΕΠ
2. 1974 χρέος 115 δις δραχμές ή    22% του ΑΕΠ
3. 1981 χρέος 672 δις δραχμές ή 29,7% του ΑΕΠ
4. 1989 χρέος 9200 δις δραχμές ή 65,7% του ΑΕΠ
5. 1993 χρέος 68,8 δις ευρώ ή 111,8% του ΑΕΠ
6. 2009 χρέος 298 δις ευρώ ή 126,8% του ΑΕΠ
7. 2018 χρέος 335 δις ευρώ ή 182,2% του ΑΕΠ

Όπως παρατηρούμε, το μεγάλο πάρτι με τα δανεικά ουσιαστικά ξεκινά το 1981 «με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον λαό στην εξουσία» και συνεχίζεται μέχρι το 2009 όπου πάλι με το ΠΑΣΟΚ «με τα λεφτά υπάρχουν» και με πειραγμένα τα στατιστικά στοιχεία μπαίνει η χώρα στα μνημόνια. Τα μνημόνια, που όπως παραδέχονται πλέον τώρα όλοι σχεδόν οι εμπλεκόμενοι, έγιναν για να σωθούν οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες. Οι συνέπειες για την Ελλάδα υπήρξαν τραγικές.

Χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων λεηλατήθηκαν μαζί με τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων ομολογιούχων, η ανεργία εκτοξεύτηκε στα ύψη, χιλιάδες συμπατριώτες μας οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία και περισσότεροι από 600 χιλιάδες, νέοι Έλληνες, εγκατέλειψαν την χώρα.

Οι πάλαι ποτέ κραταιές ελληνικές τράπεζες έπαψαν οριστικά να είναι ελληνικές και είναι αμφίβολο αν μπορούν πλέον να χρηματοδοτήσουν επαρκώς την οικονομία.

Οι τηλεπικοινωνίες, οι σιδηρόδρομοι, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, έχουν όλα πλέον πουληθεί σε ξένους. Ολόκληρη η δημόσια περιουσία και ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι υποθηκευμένα για 99 χρόνια.

Η δημόσια υγεία καρκινοβατεί,  η παιδεία αναζητείται και το δημογραφικό πρόβλημα αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του έθνους.

Τα σύνορα της χώρας άνοιξαν ώστε να μπαίνει ελεύθερα ο κάθε δυστυχισμένος αυτού του άδικου κόσμου.

Η εγκληματικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα, οι ληστείες και οι ανθρωποκτονίες έχουν γίνει σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, ενώ το κράτος αδυνατεί να παρέχει στοιχειώδη ασφάλεια στους πολίτες του.

Όσον αφορά την πνευματική παρακμή της σύγχρονης Ελλάδας, αυτή είναι χειρότερη από την οικονομική και έχει ξεκινήσει δεκαετίες νωρίτερα.

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν να γράψουν πολλά για αυτά τα δίσεκτα χρόνια. Πριν όμως τους ιστορικούς θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά οι εισαγγελείς και να αποδώσουν τις ευθύνες εκεί που πραγματικά ανήκουν.

Στην παρούσα προεκλογική περίοδο το σύνολο του πολιτικού συστήματος περί άλλων τυρβάζει, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα κύρια προβλήματα της χώρας. Προσπαθεί να διατηρήσει μια τεχνητή ευφορία για μερικούς μήνες, μέχρι να τελειώσουν οι εκλογές, προκειμένου να παραμείνει ο λαός σε καταστολή και να τους ξαναψηφίσει.  Στόχος του οι Έλληνες να νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους το έγκλημα και να αποδεχτούν την νέα γερμανική κατοχή που δυστυχώς συνοδεύεται και με αριστερή υπογραφή.

Συμπερασματικά, το μεγάλο ψέμα αυτών των εκλογών είναι ότι η χώρα βγήκε από τα μνημόνια και επέστρεψε στην κανονικότητα. Η αλήθεια και η κοινή λογική για ακόμα μια φορά βρίσκονται στα αζήτητα.

Και επανερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα: τι να ψηφίσει σήμερα ο Έλληνας ψηφοφόρος; Σίγουρα όχι αυτούς που τον οδήγησαν στο σημερινό χάλι. Η ψήφος σ’ αυτούς δεν θα είναι μόνο χαμένη αλλά και καταστροφική.

Υπάρχει άραγε κάτι που θα μπορούσαμε να ψηφίσουμε με την καρδιά μας;

Ναι, υπάρχει και λέγεται ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ. Μια πολιτική κίνηση που δημιουργήθηκε από τα κάτω, μέσα στην κοινωνία, από ανθρώπους που έχουν καταφέρει να διακριθούν στην επαγγελματική τους ζωή. Από ανθρώπους που δεν προέρχονται από κομματικά τζάκια ούτε είναι δημιουργήματα κανενός πολιτικού σωλήνα. Από ανθρώπους που θέλουν να προκαλέσουν ρήγμα στο απόρθητο κάστρο της κομματοκρατίας και να δώσουν ευκαιρίες σε νέους άξιους Έλληνες να ασχοληθούν με τα κοινά. Από ανθρώπους που έχουν καταφέρει το ακατόρθωτο για ελληνικό πολιτικό κόμμα, να λειτουργούν συλλογικά χωρίς καμιά αρχηγική αυθεντία, ανοιχτοί σε νέους ανθρώπους και νέες ιδέες. Από ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες που τους ένωσε η αγάπη για  την πατρίδα, η πίστη στον Χριστό και η αγωνία για το μέλλον αυτής της χώρας. Από ανθρώπους που ακολουθούν πιστά τα βήματα του Καποδίστρια και του Μακρυγιάννη, του Σολωμού και του Παλαμά.

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως αξιοκρατία εδώ και τώρα και παντού, και νέα πολιτική ηγεσία.

Ας κάνουμε την αρχή σ’ αυτές τις εκλογές ψηφίζοντας ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ. Ίσως αποδειχθεί η μόνη ψήφος μας μέχρι τώρα που δεν πήγε χαμένη.

Πάνος Τσεπενέκας 12/5/2019