Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.
Το ελληνικό έπος του 1940 έχει πολλά να θυμίσει στην σύγχρονη κοινωνία μας. Έχει άμεση σύνδεση με σημερινά προβλήματα. Η τιμή στους πεσόντες έχει μεγαλύτερη αξία όταν αξιοποιούμε τα διδάγματα του παρελθόντος για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Η επέτειος συνδέεται ποικιλοτρόπως με τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Δεν είναι σωστό να μιλούμε για «αλβανικό έπος». Η Αλβανία τότε ήταν σύμμαχος του Μουσολίνι και δορυφόρος της Ιταλίας. Οι μάχες των στρατιωτών μας δόθηκαν στα βουνά της Ηπείρου, νότιας και βόρειας. Βορειοηπειρωτικό έπος ίσως θα ήταν η σωστή ορολογία. Η αναγνώριση της συμβολής των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου στον αγώνα του 1940 είναι χρέος μας. Και μας θυμίζει ότι ακόμη και σήμερα αυτοί οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται.
Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα και τόσα άλλα τοπωνύμια συνδέονται άρρηκτα με νίκες του Ελληνικού Στρατού και με κοιμητήρια πεσόντων. Ακόμη δεν έχουν περισυλλεγεί τα οστά όλων των Ελλήνων στρατιωτών που έχουν εντοπισθεί. Στην Κορυτσά οι κάτοικοι περίμεναν τον Στρατό μας με ελληνικές σημαίες, αλλά σήμερα οι αλβανικές κυβερνήσεις δεν θεωρούν την περιοχή αυτή «μειονοτική». Οι γυναίκες της Βορείου Ηπείρου μετέφεραν και αυτές τρόφιμα και πυρομαχικά όπως και οι γυναίκες στη νότια πλευρά των συνόρων. Σήμερα οι απόγονοί τους δεν απολαμβάνουν των ελευθεριών που δικαιούται μία πολυάριθμη μειονότητα.
Τιμή στους αγωνιστές του 1940 σημαίνει να αποδεικνύουμε εμπράκτως τη συμπαράστασή μας στον Ελληνισμό της Αλβανίας. Να ασκήσουμε κάθε δυνατή πίεση για να ολοκληρωθεί αντικειμενικά η απογραφή του πληθυσμού και των εθνικών κοινοτήτων στην γειτονική χώρα. Να απαιτήσουμε την άμεση απελευθέρωση του Φρέντι Μπελέρη και την παύση της δίωξης κατά του συνεργάτη του Παντελή Κοκκαβέση.
Τιμή στους πεσόντες και στους τραυματίες σημαίνει να φροντίσουμε να διδάσκεται σοβαρά, τεκμηριωμένα και χωρίς ιδεολογικές διαστρεβλώσεις η Ιστορία στα σχολεία. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τα νέα σχολικά βιβλία και προγράμματα, τα οποία θα ισχύσουν από τον Σεπτέμβριο του 2024. Να απομακρύνουμε τα παιδιά μας από κάθε ακρότητα. Να απαλλάξουμε τη διδασκαλία από τις μαρξιστικές ιδεοληψίες παλαιοτέρων εποχών και να δώσουμε πρότυπα στα παιδιά μας. Να μιλήσουμε για τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων του προηγουμένου αιώνος, όλων των αποχρώσεων. Να μάθουμε στους νέους μας να σέβονται τη δημοκρατία και να μην επηρεάζονται από τους εκφραστές των δύο άκρων.
Τιμή στους αγωνιστές του 1940 σημαίνει να συνεχίσουμε τα ωραία έθιμα που διαφυλάσσουν την εθνική μνήμη. Να μην καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Δίνουν χαρά στα νέα αγόρια και κορίτσια, διότι τους προσφέρουν ευκαιρία συμμετοχής στον πανεθνικό εορτασμό. Είναι λανθασμένο το επιχείρημα ότι οι παρελάσεις μαθητών και μαθητριών καθιερώθηκαν από αυταρχικά καθεστώτα. Υπάρχουν φωτογραφίες του 1919 από την Αδριανούπολη και του 1920 από τη Σμύρνη, που δείχνουν τα ελληνόπουλα των Αλησμόνητων Πατρίδων να παρελαύνουν με το σχολείο τους και με την ελληνική σημαία. Όποιοι ζητούν κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων λησμονούν τη συμμετοχή νεαρών αγοριών και κοριτσιών στον αγώνα του 1940 και στην Εθνική Αντίσταση.
Ας είμαστε και σήμερα έτοιμοι να απαντήσουμε: ΟΧΙ στον νέο Οθωμανισμό του Ερντογάν, ΟΧΙ στις επικίνδυνες θεωρίες περί «ανοιχτών συνόρων», ΟΧΙ στον εθνομηδενισμό, ΟΧΙ στην αποδόμηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 27.10.2023