Γράφει ὁ Μανώλης Κοττάκης – Διευθυντής τῆς ἐφημερίδος «ΕΣΤΙΑ».
Ἐλπίζουμε νά ἄκουσε καλά στό σύνολό της ἡ πολιτική μας τάξις τό αἰχμηρό μήνυμα τοῦ πιλότου τοῦ ἀεροσκάφους ἐπιδείξεως «Ζεύς» στήν στρατιωτική παρέλαση τῆς Θεσσαλονίκης – Οἱ ὑπόδουλες ψυχές παραδίδουν πατρίδες.
ΕΙΧΑ τήν εὐλογία νά τό ἀκούσω ζωντανά ἀπό τήν φωνή τοῦ πιλότου μας, τήν ὥρα πού ὁ «Ζεύς» ἔσκιζε τόν οὐρανό τῆς Θεσσαλονίκης: «Μόνον οἱ ἐλεύθερες ψυχές κρατᾶνε ἐλεύθερες πατρίδες».
Καί ἔτσι μπόρεσα νά κοιτάξω γύρω μου καί νά δῶ τίς ἀντιδράσεις τῶν Μακεδόνων τῆς συμπρωτεύουσας στήν Λεωφόρο Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Τήν χαρά στά πρόσωπά τους. Ἦταν ἀληθινά μία μοναδική στιγμή. Ἀποκορύφωμα μία τρίωρης ἄρτιας παρέλασης, κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας οἱ Θεσσαλονικεῖς εἴτε παρατεταγμένοι στήν παραλιακή λεωφόρο πού φέρει τό ὄνομα τοῦ στρατηλάτη μας εἴτε κρεμασμένοι σάν τά τσαμπιά ἀπό τά σημαιοστολισμένα μπαλκόνια τῶν πολυκατοικιῶν τους περίμεναν μέ ἀδημονία πότε θά ξεκινήσει ὁ «Ζεύς», τό μαχητικό F-16 Viper, ἀπό τήν Λάρισα, γιά νά παρακολουθήσουν τόν τρελλό χορό του πάνω ἀπό τόν οὐρανό τῆς Μακεδονίας. Μέχρι νά φτάσουμε σέ αὐτήν τήν μοναδική στιγμή, παρατηροῦσα διάφορα εὐτράπελα στήν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων, τήν ὁποία ἡ Περιφέρεια Κεντρικῆς Μακεδονίας καί τό Γ΄ Σῶμα Στρατοῦ στήνουν ἐπιδεικτικῶς ἀκριβῶς μπροστά ἀπό τό γερμανικό προξενεῖο Θεσσαλονίκης. Σάν νά θέλουν νά τοῦ ποῦν κάτι.
Εὐτράπελα, ὅπως ὅτι ὁ Πρόεδρος τοῦ ΠΑΣΟΚ Νῖκος Ἀνδρουλάκης στήν παρθενική του παρέλαση ὡς ἀρχηγός χειροκροτοῦσε –ἄν χειροκροτοῦσε, πολύ χλιαρά, μήν πῶ καί καθόλου, κάθε φορά πού ἡ μπάντα ἔπαιζε τό «Μακεδονία ξακουστή» ἤ περνοῦσαν ἀπό μπροστά του σχηματισμοί πού φώναζαν μέ δύναμη τήν φράση «Ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλληνική». (Μᾶλλον τό θεωρεῖ …ἐθνικιστικό, μᾶλλον δέν ἔχει δεῖ τό ἄγαλμα τοῦ Μακεδονομάχου ἀπό τήν Κρήτη στήν πλατεῖα Φαναριωτῶν –τό ἐπισκέφθηκε ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.) Εὐτράπελα, ὅπως ὅτι ὁ ἴδιος εἶχε γυρισμένη τήν πλάτη ἐπί δύο ὧρες στόν Κασσελάκη, μήν τυχόν καί μιλήσουν, ἄν καί στό τέλος δέν τό ἀπέφυγε. Εὐτράπελα, ὅπως ὅτι ὁ ἄπειρος ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ παραβίασε τό πρωτόκολλο καί χαιρέτησε τελευταῖο τόν ὑπουργό Ἄμυνας Νῖκο Δένδια ἐνῷ ἔπρεπε νά τόν χαιρετήσει πρῶτο. Εὐτράπελα, ὅπως ὅτι ἔπιασε κουβέντα στόν Πρόεδρο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὁ ὑφυπουργός Μπρατάκος ἐξηγῶντας του ποιός ξέρει τί. Εὐτράπελα, ὅπως ὅτι ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δέν σταμάτησε νά ρωτᾶ τόν περιφερειάρχη Ἀπόστολο Τζιτζικώστα γιά μία σειρά ἀπό θέματα γιά νά καταλάβει σέ ποιά πόλη εἶχε προσγειωθεῖ καί ποιά παρέλαση παρακολουθοῦσε. Πολιτικά εὐτράπελα.
Ὅλα ὅμως ἔσβησαν μέσα σέ μία στιγμή: Τήν στιγμή τῆς ἀμηχανίας. Ὅταν δηλαδή ὁ πιλότος τοῦ «Ζεύς» Χρῆστος Πάρις Χαρίτος εἶπε αὐτήν τήν συγκλονιστική φράση πού ὅρισε τήν μέρα. Μέχρι νά τήν πεῖ, παρακολουθήσαμε τά μαχητικά ἀεροσκάφη τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας νά χορεύουν κυριολεκτικά «τσάμικο» πάνω ἀπό τόν οὐρανό τῆς Μακεδονίας. Κάπως ἔτσι τό φαντάστηκα τήν ὥρα πού περνῶντας πάνω τά κεφάλια μας σέ χαμηλό ὕψος ἔκαναν ἀριστοτεχνικούς ἑλιγμούς. Εἴτε περιστροφές, δηλαδή γύρω ἀπό τόν ἑαυτό τους, εἴτε ἀπότομες κατακόρυφες ἀνόδους στίς ἄκριες τοῦ οὐρανοῦ. Στό δικό μου τό μυαλό οἱ ἐλεύθερες ψυχές χορεύανε ἐκείνη τήν στιγμή. Ἔκαναν, ὅπως λέμε στόν τσάμικο, «τσακίσματα». Καί ἔβαζαν στόν τρελλό χορό τους τόν Καμπέρο, τόν Ἡλιάκη, τόν Σαλμᾶ, τόν Βλαχάκο, τόν Γιαλοψό καί τόν Καραθανάση πού κατέβαιναν λίγο γιά νά τούς συναντήσουν ἀπό ’κεῖ ψηλά πού βρίσκονται. Εἶναι περίεργο, ἀλλά αὐτό πού βλέπει κανείς ἄν τυχόν καθίσει στά ὀρεινά τῶν ἐπισήμων καί παρατηρεῖ τήν πολιτική μας ἡγεσία τήν ὥρα τῆς παρελάσεως, αὐτό πού βλέπει εἶναι, πλήν ἐξαιρέσεων, ἡ ἔλλειψη φανατισμοῦ, φλόγας, ὅταν περνοῦν ἀπό μπροστά της πολιτιστικοί σύλλογοι ἤ πεζοπόρα τμήματα τῶν ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Δέν χειροκροτεῖ μέ πάθος «ματώνοντας» τίς παλάμες της. Χειροκροτεῖ τίς περισσότερες φορές χαστουκίζοντας ἀνόρεχτα τίς παλάμες της, μέ τρόπο πού νά φαίνεται ὅτι χειροκροτεῖ ζεστά γιά τίς κάμερες.
Ἀλλά στήν οὐσία ξεψυχισμένα. Καί ἐπειδή δέν εἶχε «ζεσταθεῖ» καθόλου κατά τήν διάρκεια τῆς παρελάσεως, συνελήφθη ἀμήχανη τήν ὥρα τοῦ αἰχμηροῦ συνθήματος «μόνον οἱ ἐλεύθερες ψυχές κρατοῦν ἐλεύθερες τίς πατρίδες.». Διότι ἡ ἀντιστροφή του πονάει, ἄν θέλει κανείς νά τήν ἀκούσει. Ἄν οἱ ἐλεύθερες ψυχές κρατοῦν ἐλεύθερες τίς πατρίδες, τότε οἱ ὑπόδουλες ψυχές, οἱ ὑποτεταγμένες ψυχές, τί ἀκριβῶς κάνουν; Κρατοῦν ἐλεύθερες τίς πατρίδες ἤ τίς παραδίδουν σέ τρίτους; Νομίζω ὅταν ὁ ὑποστράτηγος Ἀριστείδης Ἠλιόπουλος κήρυξε τό πέρας τῆς παρελάσεως, δέν μπορεῖ, ὅλοι ὅσοι ἦταν στήν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων, θά τό σκέφτηκαν. Τό ὑπονοούμενο τοῦ πιλότου μας ἦταν πολύ χοντρό γιά νά μήν τό καταλάβουν. «Μόνον οἱ ἐλεύθερες ψυχές!» Εὔχομαι νά τό κατάλαβε καί ἡ ἀγαπητή Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Τῆς ὁποίας τήν φωνή σκέπασαν τά χειροκροτήματα γιά τόν πιλότο καί, ἐκείνη τήν στιγμή, δέν ἀκούστηκε μπροστά ἀπό τήν ἐξέδρα.
Εὔχομαι νά τό κατάλαβε, γιατί στό ἐπίσημο γεῦμα πού παρετέθη μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ πολιούχου τῆς πόλεως Ἁγίου Δημητρίου, ἀφοῦ εἶπε ἄτονα καί διεκπεραιωτικά δύο τρεῖς κουβέντες γιά τήν ἐπέτειο, διανθισμένες μέ μία φράση τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη, ἀμέσως ἄρχισε νά μιλᾶ γιά τήν Οὐκρανία καί γιά τό Ἰσραήλ. Λές κι αὐτοί γιόρταζαν ἐθνική ἐπέτειο ἐκείνη τήν μέρα! Τό εὐτύχημα εἶναι ὅτι στήν πατρίδα μας παρά τά θρυλούμενα γιά τόν ἐθνικό πεσσιμισμό μας, οἱ ἐλεύθερες ψυχές τελικά εἶναι πολύ περισσότερες ἀπό ὅσες κάποιοι νομίζουν. Μόλις τελείωσε ἡ παρέλαση τῆς Θεσσαλονίκης, τήν ὁποία εἶναι γιά μένα πλέον ἔθιμο νά παρακολουθῶ ἀπό κοντά τά τελευταῖα χρόνια, πῆγα στόν Ἅγιο Δημήτριο γιά νά προσκυνήσω. Τίς προηγούμενες μέρες πῆγα καί στήν Ἁγία Θεοδώρα. Καί καθ’ ὁδόν πρός τόν ναό στόν ὁποῖο συνέρρεαν πιστοί κατά δεκάδες, πέρασα ἔξω ἀπό τό τουρκικό προξενεῖο. Ἦταν ἐντυπωσιακό! Τό περίπτερο πού λειτουργεῖ ἀπέναντι μέ τήν πλάτη του στό προξενεῖο ἦταν κεκαλυμμένο ἀπό μία τεράστια, γιγαντιαία, ἑλληνική σημαία πού κάτι ἤθελε νά πεῖ. Ἴσως στόν Ἐρντογάν πού θυμήθηκε προχθές νά πεῖ στήν ὁμιλία του στήν Ἄγκυρα ὅτι ἡ Θεσσαλονίκη ἦταν πρίν ἀπό ἕναν αἰῶνα τουρκική.
Ἀλλά καί στά μπαλκόνια τῆς πόλεως στήν μεγάλη τους πλειονότητα κυμάτιζαν ἑλληνικές σημαῖες. Αὐτές γιά τίς ὁποῖες δέν θέλει νά γίνεται ἔπαρση στά ἑλληνικά σχολεῖα οὔτε μία φορά τόν μῆνα ἡ ὑφυπουργός κυρία Μιχαηλίδου. Τό μεσημέρι στίς εἰδήσεις στίς τηλεοράσεις εἴδαμε κι ἄλλες ἐλεύθερες ψυχές: τά παιδιά τῆς ἱστορικῆς Μαραθέας στόν νομό Καρδίτσας ἐπέβαλαν νά γίνει σχολική παρέλαση στόν τόπο τους, κι ἄς ἦταν κλειστό τό δημοτικό σχολεῖο τους. Τραγούδησαν τόν ἐθνικό ὕμνο ἐπαναλαμβάνοντας μετά δακρυσμένα τήν φράση «κουράγιο Θεσσαλία». Ἡ οἰκία τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ στήν Ἀθήνα στήν Κηφισιά ἦταν ἀνοιχτή, καί κόσμος συνέρρεε ἔξω ἀπό αὐτήν γιά νά πεῖ «εὐχαριστῶ» γιά τό «OXI» καί γιά τόν τρόπο πού προετοίμασε τό ἔθνος, προκειμένου νά ἐπιτύχει αὐτήν τήν μεγάλη νίκη. Οἱ μικροί μαθητές στά ὁμογενειακά σχολεῖα τῆς Ἀστόρια στίς ΗΠΑ τραγουδοῦσαν μέ πάθος τόν ἐθνικό ὕμνο καί τό «κορόιδο Μουσσολίνι», κόντρα στήν πολιτική ὀρθότητα τῆς ὑφυπουργοῦ Παιδείας, ἡ ὁποία ἀρνήθηκε πρό μηνός στόν Πρόεδρο τῆς «Nίκης» νά ἐπαναφέρει τήν ἔπαρση τῆς σημαίας μία φορά τόν μῆνα καί τήν ἀνάκρουση τοῦ ὕμνου στά σχολεῖα.
Μηρυκάζοντας ἕναν ὁρισμό τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως, ὁ ὁποῖος ἀπέχει χιλιόμετρα μακριά ἀπό τόν ὁρισμό πού ἔδωσαν ὁ Κωνσταντῖνος Τσάτσος, ὁ Ἠλίας Ἠλιοῦ, ὁ Εὐάγγελος Παπανοῦτσος, ὁ Γιάγκος Πεσμαζόγλου, ὁ Κυπριανός Μπίρης, ὅταν συζητοῦσαν στήν συντακτική Βουλή τοῦ 1974 τήν νομοθέτηση τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ Συντάγματος.
Τελικά, οἱ ἐλεύθερες ψυχές εἶναι πολλές. Καί προσπερνοῦν τίς ἀνοησίες πού θέλει νά τούς ἐπιβάλει ἡ Πολιτεία. Ὅπως, ὅτι ἐθνική συνείδηση δέν εἶναι ἡ ἱστορία μας, ἀλλά ἡ ἀποδοχή τῆς διαφορετικότητας! Ὁ τρόπος πού ἔγινε ὁ ἑορτασμός τῆς 28ης Ὀκτωβρίου ὅπως τόν ζήσαμε προχθές ἔδειξε ὅτι ἡ κοινωνία ξεπερνάει τήν ἡγεσία. Ὅπως ἔλεγε καί ἕνας Σαρακατσᾶνος πρόεδρος στήν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων στήν Θεσσαλονίκη, θυμωμένος, πού ἡ Ἀριστερά ἤθελε νά καταργήσει τίς παρελάσεις ἐνῷ τώρα ὁ ἀρχηγός της ἦταν πρός τιμήν του παρών, «τό ἔθνος θά βγεῖ νικητής καί θά γλυτώσει ἀπό τά …κοπρόσκυλα.». Μήν σᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ συγκεκριμένη λέξη, εἶναι ἀρκετά διαδεδομένη ὡς χαρακτηρισμός στήν Μακεδονία.
Μόνον οἱ ἐλεύθερες ψυχές λοιπόν κρατοῦν ἐλεύθερες τίς πατρίδες! Καί μολονότι θά τήν ἀκούσατε στίς τηλεοράσεις καί θά τήν διαβάσετε στό διαδίκτυο αὐτήν τήν φράση, τό μεῖζον νά τήν δεῖτε καί τυπωμένη σέ αὐτόν τόν ἱστορικό προμαχῶνα τοῦ Τύπου μας, πού κρατάει Θερμοπύλες. Στήν «Ἑστία». Διότι ἐδῶ καί ἑνάμιση αἰῶνα οἱ ἐλεύθερες ψυχές πού ἀγαποῦν τίς ἐλεύθερες πατρίδες γράφουν τήν πίστη τους σέ ἐλεύθερες ἐφημερίδες.
Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Δ. 30 Ὁκτωβρίου 2023, φ. 42.690 σελ. 1,3 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 31/10/2023).