Μακάρι να… πολιτικολογούσατε, Μακαριώτατε, απ’ το να είστε άφωνος μπροστά στην τραγωδία που ζει ο λαός και ο τόπος
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που μιλάει για τον συνταξιούχο που του κόβουν από τις 3 και 60 που παίρνει κι αρχίζει να λέει το ψωμί ψωμάκι,
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που φωνάζει και συμπαραστέκεται στον εργαζόμενο που χάνει τη δουλειά του και κινδυνεύει η οικογένειά του,
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης εκφράζοντας την αγωνία των νέων παιδιών που δεν βρίσκουν δουλειά και των γονιών τους,
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που δεν κλείνει τα μάτια στα μαγαζιά που βάζουν λουκέτα το ένα μετά το άλλο και ανησυχεί γι’ αυτό που έρχεται,
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού…
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που επιλέγει τη φωνή και όχι τη σιωπή, να ενδιαφέρεται για τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Κύπρο, για την αποδόμηση της ιστορικής μνήμης αλλά και της ορθοδοξίας στα σχολεία,
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που ζει τη μοναξιά του κόσμου, βλέπει να πληθαίνουν οι ουρές στα συσσίτια, οικογένειες να μη μπορούν να τα βγάλουν πέρα και στέκεται δίπλα τους, δυναμώνοντας τη φωνή τους,
Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που απαιτεί από την κυβέρνηση να σκύψει το κεφάλι στους αδύναμους, σ’ αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα…
… ε, τότε καλά κάνατε και τα ψάλατε, κύριε Αρχιεπίσκοπε, στον Άνθιμο, στον Αμβρόσιο, στον Δανιήλ και σ’ όλους εκείνους τους Μητροπολίτες, που δεν έχουν επιλέξει την αφωνία, όπως εσείς, για να είστε ευχάριστος στους κρατούντες, κλείνοντας τα μάτια σ’ αυτά που βιώνει το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Με τη… λογική σας, κύριε Ιερώνυμε, και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος πολιτικολογούσε, όταν οργάνωνε διαδηλώσεις και πορείες έξω από τον Λευκό Οίκο για τη Μακεδονία, για την Κύπρο, για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για τον «Αττίλα» και με στεντόρεια φωνή πρόβαλλε τα εθνικά δίκαια. Και η φωνή του εισακουγόταν από τον αμερικανό Πρόεδρο…
Καταλάβετέ το, Μακαριώτατε. Η Εκκλησία θέλει ηγέτη… Από παπάδες άλλο τίποτε. Η Εκκλησία πρέπει να είναι παρούσα παντού. Πολύ περισσότερο τώρα που χώρα και λαός βρίσκονται στο άγνωστο, χωρίς ελπίδα… Και δυστυχώς, κύριε Ιερώνυμε, είστε παντελώς απών… Ειλικρινά θα ευχόμασταν να πολιτικολογούσατε από το να μη μιλάτε…
http://www.paron.gr/v3/new.php?colid=3&id=59564&dt=2010-10-10%200:0:0
.
25 comments
Μπράβο Μάκη Κουρή!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!
Τα είπες όλα
Εσεις τα βλέπετε έτσι, κάποιοι άλλοι όμως τα βλέπουν αλλιώς. Δεν θέλουν π.χ. τον αρχιεπίσκοπο να διχάζει τον ελληνικό λαό κάνοντας αντιπολίτευση σε μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Η Εκκλησία μας πρέπει να νιώθει ότι ανήκει σε ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες. Ο αρχ. Ιάκωβος ίσως ήταν άλλη περίπτωση, γιατί ήταν σε ένα ξένο τόπο και ήθελε να γίνουν γνωστά τα θέματα της Ελλάδας εκεί.
Ανδρομάχη, μονο ο νεκρός ανήκει σε όλους επειδή δεν μιλάει και δεν ενοχλεί.
Ο ζωντανός μιλάει, κάνει λάθη, πληγώνει, στεναχωρεί. Προχωράει όμως και μπροστά. Έστω, εκεί που νομίζει.
Γιατί να ισχύει αυτό που λες για τον Αρχιεπίσκοπο και να μην ισχύει, πχ, για τον οποιονδήποτε πρωθυπουργό; Αυτός δεν πρέπει να “ανήκει σε όλους”; Δεν το κατάλαβα. Αυτό που λες λοιπόν ισχύει για όλους τους ηγέτες, από τον Πρόεδρο της κοινότητας των 10 ανθρώπων μέχρι τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, κι από τον παπά της ενορίας μέχρι τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Πράγματι “πρέπει να ανήκουν σε όλους”. Όμως δεν διοικούν αυτοί οι “όλοι”. Διοικούν οι ηγέτες τους. Και ένα από τα χαρίσματα (ενός άξιου) ηγέτη είναι να οδηγεί τον λαό του. Αυτό σημαίνει εξάλλου και η λέξη ηγέτης. Σε παίρνω και σε πάω μπροστά. Η σε πάω εκεί που νομίζω εγώ. Η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων, εκατομυρίων, ανθρώπων που τράβηξαν τους λαούς τους (πολιτικοί ή θρησκευτικοί ηγέτες) προς μία κατεύθυνση. Οι επόμενοι μπορεί ίσως να διορθώσουν την πορεία, να χαράξουν αντίθετη πορεία. Πάλι όμως θα τραβήξουν προς μία κατεύθυνση. Αυτούς θυμόμαστε, αυτούς καταγράφουμε στα βιβλία. Αυτούς που έκαναν κάτι.
Εσύ μπορεί να προτιμάς έναν σιωπηρό Αρχιεπίσκοπο. Εγώ μέχρι που να διαβάσω αυτό το κείμενο είχα ειλικρινά ξεχάσει ότι είχαμε Αρχιεπίσκοπο! Σοβαρά το λέω. Είναι ανύπαρκτος. Με το να είσαι ανύπαρκτος, ναι, τα έχεις καλά με “όλους”. Όχι με μένα όμως. Άρα και η σιωπή δεν σου το εξασφαλίζει αυτό που λες.
Η ορθόδοξη μας παράδοση θέλει τον ιερέα να στέκεται στο πλάι της κοσμικής εξουσίας ώστε να την
συμβουλεύει όταν αυτή παγίδευεται από κακούς συμβούλους ή και να την ελέγχει όταν αυτή
διαιωνίζει τα προνόμια της σε βάρος της ευημερίας του λαού και της εδαφικής ακεραιότητας της
πατρίδος.Δεν λέω κάτι προτώγνωρο:Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι έκαναν το χριστιανικό τους
καθήκον τόσο στα χρόνια του Βυζαντίου όσο και στη σκληρή εποχή της νεώτερης ιστορίας.
`Οσοι εκσυγχρονιστές θέλουν να περιορίσουν τους κληρικούς σ’ένα καθαρά πνευματικό ρόλο,είναι γιατί επιδιώκουν να περάσουν χωρίς κοινωνικό αντίπαλο τα σκοτεινά τους σχέδια για διεθνοποίηση της εκπαίδευσης,της οικονομίας και της πολιτικής.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
Νομίζω ότι υποβόσκει μία παρανόηση που πρέπει εξαρχής να λυθεί : ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος έχει καθήκον, υποχρέωση και δικαίωμα να απευθύνεται στο πλήρωμα της Εκκλησίας για όποιο ζήτημα απασχολεί το ποίμνιο αυτής. Δεν απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας, αλλά στα μέλη της Εκκλησίας, στους πιστούς. Είναι δεδομένο ότι οι όποιες δηλώσεις του θα γίνουν αντικείμενο κριτικής, διότι δυστυχώς σημαντικό τμήμα της κοινωνίας είναι αδιάφορο ή εχθρικά διακείμενο προς την Εκκλησία και ότι και εάν προέρχεται από τους κόλπους της αντιμετωπίζεται αρνητικά. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σιωπά και να θυσιάζει την καθοδήγηση του ποιμνίου της Εκκλησίας προς χάριν των ευρισκομένων εκτός αυτής. Ποιμένας άλαλος είναι αδύνατο να διαφυλάξει, πολλώ δε μάλλον να καθοδηγήσει το ποίμνιό του.
Μερικοὶ θέλουν νὰ βλέπουν τὴν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ὡς μία φιλανθρωπικὴ, μὴ κερδοσκοπικὴ ὀργάνωσι, ἢ ὅμιλο ὁμοϊδεατῶν. Τὴν θέλουν νὰ εἶναι ὡφέλιμη κοινωνικά. Νὰ εἶναι καλὴ καὶ νὰ παιδαγωγεῖ καλοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ αὐτὸ ὅμως δὲν χρειάζεσαι νὰ εἶσαι μέλος τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἕνας πρόσκοπος ἢ ἀριστερὸς νὰ εἶσαι, φτάνει γιὰ αὐτὸ. Ἡ ἐκκλησία δὲν ζώσει μὲ αὐτὰ ποὺ λέγει, οὔτε κἄν μὲ αὐτὰ ποὺ κάνει, ἀλλὰ γιὰ αὐτὸ ποὺ ε ἶ ν α ι: δηλαδὴ δὲν εἶναι σωματεῖο, ἀλλὰ εἶναι σῶμα Χριστοῦ. Ἀπὸ αὐτὸ ξεκινώντας πράττει καὶ μιλάει καὶ φιλανθρωπεῖ. Γιὰ αὐτὸ ἡ κριτικὴ ποὺ ἀσκεῖ κανεὶς στοὺς κληρικοὺς μπορεῖ νὰ γίνεται μὲ κοσμικὰ κριτήρια ἢ μὲ ἐκκλησιολογικά κριτήρια. Φαίνεται, νομίζω, ὅταν κάποιος γράφῃ, ἄν ξέρει νὰ κάνῃ τὸν σταυρό του ἢ ὂχι. Ὁ Βαυαρὸς Ὄθωνας τὴν ἤθελε τὴν ἐκκλησία ἐθνική, ὅπως τὸ γνώριζε ἀπὸ τὴν πατρίδα του. Ἄς ξαναδιαβάσουμε τὸ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΙ ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ του Χρήστου Γιανναρᾶ. Μᾶς τὰ λέγει πολὺ ὄμορφα ἐκεῖ.
Θεωρώ ότι οι πολιτικές τοποθετήσεις της Ιεραρχίας οφείλουν να περιορίζονται αυστηρά τόσο σε αριθμό όσο και σε βάθος. Το πότε οφείλει να μιλάει ένας Αρχιεπίσκοπος το γνωρίζει ο ίδιος καλύτερα από όλους, ωστόσο οφείλει να αποφεύγει την κατάχρηση του θεσμικού του ρόλου. Δεν πρέπει να δίδεται η εντύπωση ότι η Ιεραρχία κατευθύνει πολιτικά την κοινωνία, ούτε βέβαια ότι υπάρχει τέτοια πρόθεση.
Γιατί είναι ανόητο να ψηφίζουμε πολιτικούς άρχοντες και στην συνέχεια να ζητάμε από Ιεράρχες να παρέμβουνε.
Να αγιάσει το στόμα σου Μάκη…
Προσωπικά ειλικρινά ένοιωσα τεράστια απογοήτευση (και όχι μόνον εγώ), την προηγούμενη εβδομάδα, όταν η Ιερά Αρχιεπισκοπή, δήλωσε τη στήριξη του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τραπέζης με ένα ικανότατο ποσό. Ένα ποσό που θα μπορούσε κάλλιστα να στηρίξει μια αν όχι περισσότερες απο τις κοινωνικές ομάδες, που καλούμαστε να σηκώσουμε το δυσβάσταχτο βάρος των φόρων και περικοπών, αφού κάποιοι αφειδώς και ασυνείδητα καταχράστηκαν τους κόπους ολόκληρων γενεών! Γιατί η εκκλησία μας να στηρίξει τους τραπεζίτες που σήμερα είναι δήμιοι της ελληνικής οικογένειας, κι όχι την άλλη πλευρά, όπως μας είχε παραδοσιακά συνηθίσει;;; Κι αν κάποιοι εξέφρασαν την άποψη πως με αυτό τον τρόπο στηρίζεται η χώρα ενισχύοντας τα τραπεζικά κεφάλαι… επιτρέψτε μου να είμαι άλλης άποψης και να λυπούμαι βαθύτατα!!!
Τι έχουμε να πούμε για τις … πολιτικολογίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου , που δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί το παλάτι , και που τον οδήγησαν στην εξορία τρείς φορές και τελικά στο θάνατο ;
Τι έχουμε να πούμε για τις … πολιτικολογίες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού , που ξαναζωντάνεψαν το σκλαβωμένο Γένος μας ; Μήπως δεν τα έβαλε με τον πάπα και τους εβραίους ;
Τι έχουμε να πούμε για τις … πολιτικολογίες του Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου , που αρνήθηκε να υποδεχτεί τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα στην Αθήνα και διέσωσε περηφάνια και γόητρο στον υπόδουλο λαό μας ;
Τι έχουμε να πούμε για τις .. πολιτικολογίες του Αυγουστίνου Φλωρίνης και του Καλλινίκου Εδέσσης , που με τη δράση τους στήριξαν τη νεότητα της Μακεδονίας μας , και έγιναν έτσι στόχος των επιβούλων ;
Τι λέτε λοιπόν ; Όλοι οι προαναφερθέντες Άγιοι και Πατέρες ήταν σε πλάνη και …εκκλησιολογική εκτροπή ;
@Συγγραφέας
Μὴν άνησυχεῖτε τόσο. Θὰ μποροῦσαμε νὰ κλείσουμε τὶς τράπεζες καὶ νὰ κατασχέσουμε τὰ χρήματα ποὺ ἔχουν καταθέσει ἐκεῖ οἱ φαῦλοι, ὅπως λέτε, ὥστε νὰ σώσουμε τοὺς χειμαζομένους ποὺ λέτε. Μετά, βέβαια, θὰ πρέπει νὰ συναλλασόμεθα μὲ πράγματα μόνον, ὅπως ἐπὶ Κατοχῆς, διότι ποιὸς θὰ έμπιστευθεῖ ξανὰ τοὺς κόπους του, δικαίους ἢ ἁμαρτωλούς, σὲ νόμισμα. Καὶ φυσικά, μὲ τέτοια φτώχεια ποὺ θὰ πέσει, οἱ ἀναξιοπαθοῦντες θὰ εἶναι οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ πεθάνουν άπὸ τὴν πεῖνα. Εὐτυχῶς ποὺ δὲν συμμερίζεται ἡ Ἑκκλησία τέτοια φιλανθρωπία.
Δεν σας κρύβω ότι μπερδεύτηκα με όλα αυτά τα σχόλια. Σίγουρα μου έχει λείψει, αν αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν, ο λόγος του Μακαριστού Χριστόδουλου. Ήξερε να οδηγεί τον λαό. Λοιδωρούμενος ίσως από τα ΜΜΕ και τους χριστιανούς της ταυτότητας. Ακουγόταν όμως. Από την άλλη πάλι, είναι γεγονός ότι η Εκκλησία δέχεται ΠΟΛΕΜΟ! Απ’ όλα τα ΜΜΕ που, κακά τα ψέμματα, καθοδηγούν τους πολίτες. Έχω βαρεθεί να διαβάζω σχόλια, σε διάφορα sites ειδησεογραφικά, υβριστικά για την Εκκλησία και τους ιερείς. Έχω κουραστεί να ακούω για την περιουσία της Εκκλησίας και ότι θα μπορούσε να σωθεί (!!!) η Ελλάδα με την περιουσία αυτή. Χωρίς κανείς να σκεφθεί και να πει ότι οι πολιτικοί τα “έφαγαν” (μαζί μ’ εμάς) ενώ η Εκκλησία κάνοντας χρηστή διαχείριση έχει κάνει το κουμάντο της (και είμαι σίγουρη ότι αν τα πράγματα χειροτερεύσουν η Εκκλησία θα είναι αυτή που θα βάλει πλάτη να σηκωθεί η Ελλάδα πάλι).
Δέχομαι όμως και το γεγονός ότι ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει εκλεγεί και καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα. Ας κάνουμε λίγη υπομονή, κι εν τω μεταξύ σίγουρα κάνουν πολύ καλό οι παρεμβάσεις των “ζωηρών” μητροπολιτών. Δεν είμαι πολύ μέσα στα πράγματα της Εκκλησίας αλλά οι λίγες γνώσεις μου με ώθησαν να γράψω τις σκέψεις μου.
Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου βαρυτίμου καὶ κατέχεεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἀνακειμένου.
ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ ἠγανάκτησαν λέγοντες, Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; ἐδύνατο γὰρ τοῦτο πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι πτωχοῖς.
γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν ἠργάσατο εἰς ἐμέ· πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε· βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν.
ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.
Novum Testamentum : Evangelium secundum Matthaeum : Chapter 26, section 13, line 3
ποιὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ βαπτιστήκαμε καὶ κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ; Τὶ εἶναι ὁ ἐπίσκοπος;
Ως λαός, απο ιδιοσυγκρασία, έχουμε ταλέντο στην υπερβολή, αναμφίβολα! (Να κλείσουμε τις τράπεζες, να κατασχέσουμε τα χρήματα κλπ). Εκτιμώ πως με σαφήνεια αγαπητέ κύριε Γεώργιε Ιακ. Γ… εξέφρασα το ΠΑΡΑΠΟΝΟ μου, με το ερώτημα γιατί τέτοια στάση κι όχι μιαν άλλη; Εκτός εάν πρεσβεύετε κι εσείς ως άλλος Θ. Πάγκαλος πως “μαζί τα φάγαμε”! Τότε αλλάζει. Επιπροσθέτως επειδή αναφέρεστε σε χειμαζομένους “που λέω”, ρωτώ εσάς: Πως θα χαρακτηρίζατε όλους εκείνους που αναγκάζονται να ζουν σήμερα κάτω απο τα όρια της φτώχειας, με πετσοκομένες συντάξεις και ατομικές συμβάσεις τετράωρης εργασίας αναμφίβολου χρόνου; Και πριν βιαστείτε να μου κρεμάσετε ταμπελίτσα λαϊκιστή, αναλογιστείτε πως οι άνθρωποι αυτοί είναι μια πραγματικότητα υπαρκτή δίπλα σας και μάλιστα μεγάλου αριθμού!
Διαφωνῶ ὅτι ὁ Πάγκαλος εἶναι συνυπεύθυνος. Ἂν δὲν διόριζε ἀργομίσθους, δὲν θὰ ἐκλεγόταν καὶ θὰ τοὺς διόριζε αὐτὸς ποὺ θὰ ἐκλέγαμε στὴν θέση τοῦ Παγκάλου. Ἀποκλειστικῶς ὁ λαὸς τἄφαγε τὰ λεφτὰ ποὺ τώρα χρωστᾶμε μὲ τὴν ἀνόητη ἰδέα ὅτι μπορεῖ νὰ ἀνταλλάξει τὴν ψῆφό του μὲ ἀργομισθία. Ὅσο οἱ ἀργόμισθοι ἦταν λίγοι, αὐτὸ γινόταν. Ὅταν ἔγιναν ἑκατοντάδες χιλιάδες, χρεωκοπήσαμε.
Γιὰ τὶς προνοιακὲς συντάξεις τῶν οἰκοδόμων πού, ἀντὶ νὰ πληρώνουν εἰσφορὲς τὶς ἔκλεβαν σὲ συμπαιγνία μὲ τοὺς ἐργολάβους καὶ ἀγόραζαν διαμερίσματα, τὶ λέτε ; Πλήρωσαν εἰσφορὲς γιὰ σύνταξη 230 εὐρὼ καὶ παίρνουν ὐπερδιπλάσια. Θὰ πιστέψω γιὰ ἀναξιοπαθοῦντες μόλις καταρισθεῖ τὸ περιουσιολόγιο. Τότε θὰ μάθουμε γνησίως πόσοι ἁπλῶς γκρινιάζουν. Οἱ γενικευμένες, ὅμως, παροχὲς σὲ ἐπιτηδείους μὲ πρόφαση τοὺς πολὺ ὀλιγωτέρους πραγματικὰ ἀναγκεμένους εἶναι ζήτημα κοινωνικῆς δικαιοσύνης νὰ σταματήσουν. Ζήτημα κοινωνικῆς δικαιοσύνης εἶναι νὰ καταργηθοῦν καὶ ὅλες οἱ ἀργομισθίες. Ὅσοι ἀποδειχθοῦν ἀνίκανοι νὰ ζήσουν χωρὶς ἀργομισθία, νὰ ἐνισχύονται γιὰ νὰ μὴν πεθάνουν τῆς πείνας, ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. Δὲν τοὺς χρωστᾶμε νὰ τοὺς στεγάζουμε σὲ γραφεῖα μὲ κλιματισμὸ, χρήση τηλεφώνου, ὑπολογιστὴ γιὰ πασιέντζες καὶ ἄλλα παρόμοια. Στό ἐργατικὸ δίκαιο ἤμουν ἀνεπίδεκτος μαθήσεως, ἀλλὰ δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχει σύμβαση έργασίας «ἀναμφίβολου χρόνου». Μόνιμη ἐργασία ἔχει πάντοτε ὅποιος φροντίζει νὰ εἶναι μονίμως χρήσιμος στοὺς συνανθρώπους του. Ὅποιος δὲν τὸ μπορεῖ, θὰ πρέπει νὰ βολευτεῖ μὲ τὰ ἀναγκαστικὰ λίγα ποὺ θὰ διαθέτουν οἱ συνάνθρωποί του ποὺ κάνουν χρήσιμες δουλειὲς γιὰ νὰ μὴν τὸν βλέπουν νὰ πεθαίνει τῆς πείνας. Ψευτοδουλειά καὶ στὴν πράξη τεμπελιὰ μᾶς τελείωσε.
Σχετικῶς μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἔχετε ἀσχοληθεῖ ποτὲ γιὰ νὰ δεῖτε πόσοι θεομπαῖχτες ζητιάνοι χτυποῦν τὴν πόρτα κάθε ἐνορίας ; Χριστιανικὴ ἀγάπη δὲν σημαίνει νὰ παίρνεις ἀπ` ἐκεῖνον ποὺ ὄντως ἔχει ἀνάγκη γιὰ νὰ δώσεις στὸν ἀγύρτη.
Χριστιανική αγάπη; Θυμάμαι το “ο έχων δυο χιτώνες να δίδει τον έναν”, δε θυμάμαι πουθενά υποσημείωση, του να παίρνεις εχέγγυα για τον ζητούντα! Όμως αυτό που καταλαβαίνω όπως το αναφέρετε, όλοι οι νέοι μας σήμερα, που είναι πτυχιούχοι και οι οικογένειές τους έχουν όπως λέει ο λαός μας ξεπαραδιαστεί για να σπουδάσουν τα παιδιά, γιατί θα πρέπει να συμβιβαστούν με 592 ευρώ και μια σύνταξη πείνας αν καταφέρουν ποτέ να την πάρουν; Και πως με αυτά τα χρήματα απαιτούμαι να δημιουργήσουν οικογένειες και συνέχιση του γένους μας; Ας μην κρυβόμαστε κύριε Γεωργάνα. Μερίδιο ευθύνης φέρει ο Ελληνικός λαός συμφωνούμε, που δεν επιλέγει με την ψήφο του τον άριστο, αλλά τον όποιον άχρηστο μπορούσε να τουν παρέχει εκδούλευση απο τη θέση ισχύος. Αυτό ναι. Πολλές δεκαετίες πίσω! Τι να κάνουμε, απο την τουρκοκρατία και τη μετέπειτα επικράτηση των τσιφλικάδων, έχουμε κατάλοιπα μέσα στο DNA μας. Όχι όμως πως δεν έχουν δικαίωμα ανθρώπινης μεταχείρησης όλοι, εκείνοι που παλεύουμε για τον καθημερινό τον άρτο τον επιούσιο. Δε δέχομαι για παράδειγμα πως οι άνθρωποι της επαρχίας σε μεγάλο βαθμό ανήκουν στους αργόμισθους, που με πονηρία πουλάνε απλώς πνεύμα! Αλλά κι εκείνοι στα αστικά κέντρα που δεν είναι κομματόσκυλα, ή παρατρεχάμενοι, πάλι δεν ανήκουν στους καλοβολεμένους! Όσο κι αν δεν το πιστεύετε ισχύει! Μπορεί να γκρινιάζουμε ως λαός γενικά αλλά στην παρούσα συγκηρία, οι περισσότεροι είμαστε θύματα καλοστημένης παρτίδας!
Εκλεγμένη κυβέρνηση με ποσοστό 31,8% επί του συνόλου των ψηφοφόρων…
Να “ανήκει σε όλους” δηλαδή να αφήσει αυτούς που έχουν ανάγκη για να γίνει αρεστή σε αυτούς που δεν πιστεύουν και τη “φτύνουν” με κάθε ευκαιρία ;
Την περίπτωση Ιακώβου την βαφτίζουμε “άλλη” επειδή έτσι μας βολεύει;
Κρίμα.
Μπράβο έτσι είναι κ.Μπάμπη
@Συγγραφέας
Δὲν θυμᾶσθε καλά. Δὲν λέει πουθενὰ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ δανείζεσαι γιὰ νὰ ἔχεις δύο χιτῶνες, ἐκ τῶν ὁποίων νὰ δίνεις τὸν ἒνα σ`αὐτὸν ποὺ ἤδη ἔχει τρεῖς (καὶ διαμερίσματα). Αὐτὸ κάνει τὸ κράτος μας καὶ δὲν εἶναι καθόλου Χριστιανικό.
Μὲ τὸ νὰ πιστεύουμε ὅτι εἴμαστε θύματα καλοστημένης παρτίδας καὶ ἐλαττωμματικοῦ DNA, ἀπεκδυόμεθα τῶν εὐθυνῶν μας, τόσο γιὰ τὸ παρελθόν, ὅσο καὶ γιὰ τὸ μέλλον. Ἀφοῦ ὅλο τὸ παιχνίδι εἶναι στημένο, ἂς μείνουμε, λοιπόν, στὸ ραχάτι μας.
Λοιπόν, ὂχι ! Καμμία καλοστημένη παρτίδα δὲν σὲ πιάνει, ἂν δὲν ἐπιλέξεις καὶ ‘σὺ νὰ συνεργασθεῖς μὲ τοὺς καταπιεστές σου. Ἀφοῦ μεταχειρίζεσαι τὸ κράτος σου ἀπάνθρωπα, τὸ κλέβεις, διορίζεις μὲ τὴν ψῆφό σου παλιανθρώπους, πῶς ζητᾶς μετὰ ἀπ’ αὐτὸ ἀνθρώπινη μεταχείριση ;
Γιὰ τὴν ἁγνὴ ἐπαρχία ποὺ λέτε, ξέρετε ὂτι στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες της οἱ ὑπάλληλοι πατᾶνε μόνο κατόπιν ραντεβοῦ ; Θέλω κι ἐγὼ νὰ πιστεύω ὂτι ὑπάρχει καὶ ἁγνὸς κόσμος. Ὅταν, ὅμως, ἔρχεται ἡ ὥρα τῆς κάλπης, ποῦ πάει καὶ κρύβεται ὅλος αὐτὸς ὁ ἁγνὸς κόσμος ; Κι ἀφοῦ ξεπαραδιάζεται ποὺ ξεπαραδιάζεται γιὰ νὰ σπουδάσουν τὰ παιδιά, γιατὶ ἀπαιτεῖ θορυβωδῶς καὶ ἀδιάντροπα νὰ άποφοιτοῦν ἀγράμματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα προβιβαζόμενα αὐτομάτως καὶ ἀπὸ τὰ πανεπιστήμια μὲ τὸ δημοκρατικὸ πέντε ; Δὲν ξεπαραδιάζεται γιὰ νὰ σπουδάσουν πραγματικά, λοιπόν, ἀλλὰ γιὰ νὰ πάρουν ἕνα παλιόχαρτο ποὺ ἡ μόνη ἀξία του εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ τυπικὸ προσὸν γιὰ νὰ ἀράξουν μέσῳ παπαγαλίας καὶ ΑΣΕΠ σὲ ἀργομισθία. Σὲ τέτοιους ὑπαλλήλους, τὸ 592 εὐρὼ καὶ ἡ δῆθεν σύνταξη πείνας εἶναι ὑπεραρκετά. Διότι κάποιοι ἄλλοι τοὺς τὴν ἐξασφαλίζουν. Αὐτοὶ δὲν ἀξίζουν τὸ οἶκτό μας ;
Το παιδί και το σκυλί κύριε Γεωργάνα, όπως το μάθεις λέει ο σοφός λαός μας και γενιές ολόκληρες, έμαθαν πως τα δανεικά θα χορηγούνται αιωνίως για να ζούμε πολυτελώς παρακμιακά! Όντως ισχύει όπως το περιγράφετε ορθώς, πως το ενδεικτικό γνώσεων ισοδυναμεί με εξασφάλιση θεσούλας! Όσον αφορά όμως τη μη συνεργασία με το στημένο που όλοι γνωρίζουμε πως υφίσταται και δεν έχει να κάνει μόνο με τους νυν και πρώην πολιτικούς, αλλά με όλη την “Μπίλντεμπεργκ” απο πολλά έτη, θέλω να σας θέσω το εξής ερώτημα: Προ δυο ημερών μας ενημέρωσαν στο δημοτικό σχολείο του μικρού μου (παιδί Α΄τάξης), πως μέχρι τα Χριστούγεννα το πολύ, θα έλθουν στο σχολείο μας που λειτουργεί πιλοτικά για πρώτη φορά, οι νέοι διαδραστικοί πίνακες, lap top και internet σε κάθε τάξη. Όλα τα μαθήματα θα γίνονται με προβολές εικόνων και οι δάσκαλοι θα κινούν τα πάντα με τις οθόνες αφής. Οι παρευρισκόμενοι γονείς (περίπου 38 απο τους συνολικά 230), μόνο που δε ζητοκραύγασαν, απο τον ενθουσιασμό τους. Η δική μου γνώμη είναι πως αν τα παιδιά μας μάθουν όλα να τα μεταφράζουν σε έτοιμη δοσμένη εικόνα, αφενός δε θα μάθουν ποτέ να γράφουν, αφετέρου δε θα αναπτύξουν ποτέ κριτική ικανότητα, ή τη φαντασία τους γενικότερα. Για να μην αναφερθούμε στην πολύωρη βλαβερή ακτινοβολία των πινάκων αυτών που καθημερινά θα εκτίθενται τα παιδιά μας! Οι “γενιές της οθόνης”, όπως αντιλαμβάνεστε ετοιμάζονται με γοργούς ρυθμούς. Και οι αυριανοί αποχαυνωμένοι πολίτες, που θα κινούνται όπως τους προγραμματίζουν μαζικά, είναι η ζωφερή πραγματικότητα του άμεσου μέλλοντος. Σας ρωτώ λοιπόν τι να κάνω ως γονιός; Να κόψω το παιδί απο το σχολείο; Να του μαθαίνω κατ’ οίκον γραφή – ανάγνωση κι ότι άλλο ακονίζει το μυαλό; Πείτε μου έναν τρόπο να αποφύγω τη “συνεργασία” με το στημένο;
Σοβάς έπεσε στο κεφάλι μαθητή
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 15 Οκτωβρίου 2010, 07:34
Ένα κομμάτι σοβά. από το ταβάνι της σχολικής αίθουσας, έπεσε στο κεφάλι ενός μαθητή του 1ο ΤΕΕ της Νέας Ιωνίας του Βόλου.
Ο άτυχος μαθητής τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Οι καθηγητές και οι μαθητές του σχολείου δηλώνουν αγανακτισμένοι, για την αδιαφορία που επιδεικνύει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, καθώς τα προβλήματα είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό.
ΠΗΓΗ: volospress
Κατά τα άλλα οι διαδραστικοί πίνακες μας μάραναν!
Γιὰ τοὺς σοβάδες ἔχουν εὐθύνη οἱ δήμαρχοι. Οἱ πολίτες τοὺς ξέρουν τὶ κουμάσια εἶναι οἱ περισσότεροι καὶ ἐν τούτοις τοὺς ψηφίζουν. Μὴν ἀποκλείετε καὶ τὴν προβοκάτσια ἁπὸ ἀντιπάλους τοῦ δημάρχου.
Τὰ παιδιά μου τὰ στέλνω σὲ ἰδιωτικὸ σχολεῖο ποὺ ἀποφεύγει, ὅσο μπορεῖ, τὸ πνεῦμα τῆς έποχῆς. Στὸ ἴδιο ποὺ πῆγα κι ἐγὼ πρὶν 40 χρόνια. Ἂν δὲν ἔχετε τὴν δυνατότητα, κρυφὸ σχολειὸ στὸ σπίτι. Φίλος μου τὸ κάνει.
>Γιὰ τοὺς σοβάδες ἔχουν εὐθύνη οἱ δήμαρχοι. Οἱ πολίτες τοὺς ξέρουν τὶ κουμάσια εἶναι οἱ περισσότεροι καὶ ἐν τούτοις τοὺς ψηφίζουν.< Ασαφαλώς τους ψηφίζουν, αφού είναι ντουβάρια και χρειάζονται σοβάντισμα…
Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος «Να βοηθήσουμε τον λαό μας με έργα»
Κυριακή, 10 Οκτώβριος 2010
Συντάχθηκε απο τον/την Βήμα / Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος 12:17
E-mail Εκτύπωση PDF
Oι δύσκολες ημέρες που διέρχεται ο τόπος μας καλούν την Εκκλησία να δείξει και πάλι την προφητική διάσταση της διακονίας της, δηλαδή την εν Πνεύματι Αγίω διάγνωση των αιτίων της κρίσεως και την κλήση σε μετάνοια, προς υπέρβαση των συνεπειών του εκτροχιασμού μας από τον σωστό δρόμο.
Η οικονομική κρίση είναι το πιο επώδυνο σύμπτωμα μιας νόσου, η οποία είναι πρώτιστα πνευματική και θέτει άμεσα το ερώτημα πώς βιώνουμε την Εκκλησία εμείς οι ίδιοι και για ποιον λόγο και με ποια Εκκλησία επιθυμούν να διαλεχθούν οι σύγχρονοι φορείς της εξουσίας.
Από την Επανάσταση του 1821 μέχρι σήμερα δύο εντελώς αντίθετες τάσεις οδήγησαν στην επικράτηση του ατομοκεντρισμού.
Από τη μία πλευρά το πνεύμα του διαφωτισμού, προβάλλοντας τον αυτοπροσδιορισμό και την υποβάθμιση της Θρησκείας και της Παράδοσης.
Και από την άλλη πλευρά η συνειδητή ή ανεπίγνωστη προσπάθεια μεταλλαγής της παραδοσιακής ευσέβειας σε ευσεβισμό, που καλλιεργούσε τη νοοτροπία της ατομικής σωτηρίας και τη φοβία της συμμετοχής στα κοινά.
Αυτά είναι ξένα προς την παράδοσή μας. Η πίστη των Ορθόδοξων είναι Χριστοκεντρική και Εκκλησιοκεντρική και γι΄ αυτό καλλιεργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες και γεννά συλλογικά πολιτισμικά επιτεύγματα.
Για τον ορθόδοξο Χριστιανό δεν υπάρχουν εκκλησιαστικές και πολιτικές διακρίσεις όσον αφορά την ηθική υπόσταση του πολίτη ως πιστού ή του πιστού ως πολίτη.
Η λαϊκή μας παράδοση είναι ασυγχύτως και αδιαιρέτως ζυμωμένη με την εκκλησιαστική μας παράδοση. «Η μόρφωση, η παιδεία που δηλώνει ο Μακρυγιάννης, δεν είναι κάτι ξεχωριστό ή αποσπασματικά δικό του· είναι το κοινό χτήμα, η ψυχική περιουσία μιας φυλής, παραδομένη για αιώνες και χιλιετίες, από γενιά σε γενιά, από ευαισθησία σε ευαισθησία· κατατρεγμένη και πάντα ζωντανή, αγνοημένη και πάντα παρούσα- είναι το κοινό χτήμα της μεγάλης λαϊκής παράδοσης του Γένους.
Είναι η υπόσταση, ακριβώς, αυτού του πολιτισμού, αυτής της διαμορφωμένης ενέργειας, που έπλασε τους ανθρώπους και το λαό που αποφάσισε να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει στα ΄21» υπογραμμίζει ο Γ. Σεφέρης.
Πώς θα ξαναβρούμε αυτό το πνεύμα; Πώς θα πείσουμε τους εαυτούς μας, τον λαό και τους άρχοντές μας να αλλάξουμε νοοτροπία; Πώς θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα ιερά και τα όσια τοποθετούνται υπεράνω οικονομικών κρίσεων και συμφερόντων; Σήμερα, που διατυπώνονται θρασείες προτάσεις από εταίρους μας περί εκποιήσεως των μνημείων μας, ο λόγος του Μακρυγιάννη είναι αποκαλυπτικός;
«Είχα δυο αγάλματα περίφημα (…) τα ΄χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ΄ Αργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν (…) Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε».
Ιδού πώς σχολιάζει ο Γ. Σεφέρης αυτή τη στάση: «Καταλαβαίνετε; Δε μιλά ο Λόρδος Βύρων, μήτε ο λογιότατος, μήτε ο αρχαιολόγος· μιλά ένας γιος τσοπάνηδων της Ρούμελης με το σώμα γεμάτο πληγές. “Γι΄ αυτά πολεμήσαμε”.
Δεκαπέντε χρυσοποίκιλτες Ακαδημίες δεν αξίζουν την κουβέντα αυτού του ανθρώπου». Η κρίση που διαπερνά την οικουμένη δεν προέκυψε ξαφνικά. Αλλο αν, χρόνια τώρα, κωφεύουμε στις προειδοποιήσεις, αγνοούμε τα σημεία των καιρών και εθελοτυφλούμε στις ορατές επιπτώσεις της απληστίας και της αλαζονικής διαχειρίσεως του κτιστού κόσμου και των αδύναμων αδελφών μας απανταχού της γης.
Οι ειδικοί επιστήμονες μας προειδοποιούν από καιρό ότι η κρίση των θεσμών και η ηθική έκπτωση και αδιαφορία που διέπουν τη ζωή των ανθρώπων αλληλοτροφοδοτούνται, και το τελικό τους αποτέλεσμα γίνεται ορατό στις αποτυχίες και τα προβλήματα που σωρεύονται στην παγκόσμια οικονομία.
Μεταφράζοντας αυτές τις σκέψεις σε θεολογικούς όρους, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η φιλαυτία που διέπει τον σύγχρονο κόσμο συνεπάγεται μια αλαζονική διαχείριση της ζωής και της κτίσεως. Συνεπάγεται την άρνηση οιουδήποτε περιορισμού της απληστίας και ευοδώνει την αναίσχυντη ανοχή του πλουτισμού σε βάρος των πτωχών και των αδυνάτων.
Και τώρα που έγιναν αισθητές οι συνέπειες της ύβρεως, της οργάνωσης της ζωής μας σαν να μην υπάρχει Θεός- οπότε όλα επιτρέπονται- καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της αφροσύνης και του ατομικοκεντρικού πολιτισμού που οικοδομήθηκε με τα ιδεολογικά υλικά της νεωτερικής αλαζονείας.
Δεν είναι, όμως, δυνατόν να αναμετρηθούμε με τα βαθύτερα ζητήματα που θέτει η παρούσα κρίση, εάν δεν διαλεχθούμε πρώτα με τον εαυτό μας και δεν αντιμετωπίσουμε με πνεύμα μετανοίας τα ενδοεκκλησιαστικά μας προβλήματα. Χρειάζεται, επίσης, να συνειδητοποιήσουμε με νηφαλιότητα ότι σήμερα ακόμη και οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι έχουν ανατραφεί με τη νοοτροπία της εκκοσμικευμένης νεωτερικότητας και αγνοούν ή τελούν σε σύγχυση σχετικά με το τι είναι η Εκκλησία και ποιο είναι το έργο και ο σκοπός της.
Στη σύγχυση συμβάλλουμε και εμείς οι Ιεράρχες, όταν πολιτικολογούμε ή καλλιεργούμε εντάσεις και υποθάλπουμε ιδεολογικές αντιπαλότητες. Τούτο εν τέλει διευκολύνει την πόλωση και αυτούς που την επιθυμούν και την εκμεταλλεύονται αλλά υπονομεύει την προσπάθειά μας.
Ο λαός περιμένει από εμάς νηφαλιότητα και ειρηνοποιό παρουσία. Αθόρυβη αλλά αποτελεσματική διαχείριση των μειζόνων θεμάτων που μας συνέχουν όλους. Αλλο χύνω το αίμα μου για την πατρίδα όταν χρειαστεί και άλλο ευκαίρως- ακαίρως προβάλλω μία εικόνα της Εκκλησίας ωσάν να είναι θεσμός προσόμοιος του στρατού ή των κομματικών παρατάξεων.
Ιδιαίτερα, καθώς η ιστορία των νεότερων χρόνων έχει δείξει ότι πολλές φορές, όταν η κρατική εξουσία βρέθηκε σε δύσκολη θέση, πολιτική ή οικονομική, η εύκολη λύση ήταν η μετάθεση της προσοχής του λαού προς στην Εκκλησία, διά της προβολής αρνητικών εικόνων ή μεγαλοποιώντας μεμονωμένα ατοπήματα. Ομως, ακόμη και αν κάποιες από τις ρίζες ενός δέντρου χρειάζονται εξυγίανση, με ποιους χυμούς θα θρέψει τον καρπό του αν καταστρέψουμε όλη τη ρίζα;
Η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας αφορά και σε υλικούς τομείς. Το 96% της εκκλησιαστικής περιουσίας έχει ξοδευτεί άλλοτε για αγαθοεργίες αλλά και πολλές φορές εξανεμιζόμενο ή απαλλοτριούμενο. Είναι καιρός να γίνει μια ενδελεχής μελέτη ώστε να γνωρίζουμε τι και πώς αξιοποιήθηκε, τι χάθηκε και τι πρέπει να κάνουμε με το εναπομείναν 4%, με σκοπό τη διακονία του πλησίον και την αλληλέγγυα στάση προς την πολιτειακή ευαισθησία στα προβλήματα του χειμαζόμενου λαού μας.
Το καθήκον μας σήμερα είναι διπλό. Εχουμε χρέος να εργασθούμε δυναμικά για τον επανευαγγελισμό του λαού μας και την αναβάθμιση της ενορίας και των κληρικών μας. Και, ταυτοχρόνως, να σηκώσουμε τα μανίκια- πρώτοι οι Αρχιερείς- και να δραστηριοποιηθούμε στην αρωγή του λαού μας με έργα και συγκεκριμένες προσφορές.
Και αν σταθούμε σωστά, όπως πάντοτε έπραξε σε κρίσιμες ώρες η Εκκλησία μας, τότε και μόνον θα έχουμε δικαιώματα απαιτήσεων, κριτικής ή και καταγγελίας όσων δεν ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κοινωνικής και πολιτειακής τους θέσης και απέναντι στο εθνικό και ιστορικό καθήκον.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=122&artId=318833&dt=10/10/2010
Αυτός που ψάχνει ο αρθρογράφος βρίσκεται στην Κύπρο