Tuesday 26 March 2024
Αντίβαρο
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Επιστολές

Επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Σπαράσσεται η καρδιά και θολώνει ο νους μας με όσα συνέβησαν τους τελευταίους καιρούς και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Τόπο μας. Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά, ακόμη και το σπίτι τους.

Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους.

Στις δύσκολες και – αναντίλεκτα- κρίσιμες αυτές ώρες, οφείλουμε όλοι να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι η ανασφάλεια, η απόγνωση και η κατάθλιψη έχουν φωλιάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Ότι προκάλεσαν δυστυχώς – και συνεχίζουν να προκαλούν – ακόμη και αυτοκτονίες, εκείνων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το δράμα των οικογενειών και τον πόνο των παιδιών τους.

Μπροστά σε όλα αυτά, η Εκκλησία της Ελλάδος αξιοποιεί κάθε δυνατότητα αλληλεγγύης. Και είναι θετικό που, μέσα στην τόση καταχνιά, ξεπροβάλλει η ευαισθησία, το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων. Για να δώσει ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, μια ανάσα ζωής στους απελπισμένους.

Δυστυχώς, όμως. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, το δράμα της Πατρίδας μας όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά μπορεί να προσλάβει και νέες ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας.

Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο.

Ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας.

Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία.

Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας.

Υποθηκεύουν την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια.

Απογοητευμένοι, απελπισμένοι και ανήσυχοι Ελληνες μας ρωτούν και ζητούν υπεύθυνες, ειλικρινείς και πειστικές απαντήσεις.

Ρωτούν τι τους ξημερώνει η επόμενη ημέρα.

Ρωτούν που πάει η Πατρίδα μας.

Ρωτούν τι επιτέλους μπορεί να σταματήσει το δράμα.

Τι μπορεί να ξαναγεννήσει την χαμένη ελπίδα.

Δυστυχώς όμως !

Στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές των απελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προ-κλητικά.

Δυστυχώς, σήμερα, οι Έλληνες δεν βρίσκουμε απάντηση ούτε στα όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, ούτε στα όσα ζητούνται από τους ξένους. Είναι, μάλιστα, τουλάχιστον ύποπτη η εμμονή τους σε αποτυχημένες συνταγές. Και είναι προκλητικές οι αξιώσεις τους σε βάρος της Εθνικής μας κυριαρχίας.

Και αυτό είναι, ίσως, το πιο ανησυχητικό.

Δεν μπορεί, άλλωστε να αγνοείται από κανέναν ότι οι αντοχές των ανθρώπων γύρω μας εξαντλήθηκαν. Όπως εξαντλήθηκαν και οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας.

Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι.

Δρόμοι πνευματικής ανάτασης και οικονομικής ανάταξης.

Δρόμοι δημιουργίας, ελπίδας και προοπτικής.

Δρόμοι ανοικτοί για κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.

Σε αυτούς τους δρόμους οφείλουμε να πορευθούμε όλοι, με τη συναίσθηση της μετάνοιας.

Ενώνοντας τις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους μας

Αποκρούοντας, ταυτόχρονα, τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους.

Έχοντας, πάνω απ’ όλα, ακλόνητη τη βεβαιότητα, ότι με τη βοήθεια του Θεού και την πίστη στις δυνατότητές μας μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Η Ελλάδα του Πολιτισμού, η Ελλάδα της Ιστορίας, η Ελλάδα των Παραδόσεων δεν μπορεί να χαθεί ούτε γιατί κάποιοι το πίστεψαν, ούτε γιατί κάποιοι μπορεί να το θέλουν. Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Μπορεί, και πάλι, να τραβήξει μπροστά.

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Αυτόν τον δρόμο αναζητούμε και προσδοκούμε οι Έλληνες σήμερα.

8 comments

Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 2 February 2012 at 17:44

Τότε ποὺ χρεωνόμαστε προκλητικῶς, ποῦ ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ; Τότε ποὺ οἱ συνετοὶ καὶ σώφρονες λοιδοροῦνταν, τί ἔλεγε ; Τότε ποὺ προσελαμβάνοντο ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀργόμισθοι τί ἔλεγε ; Τότε ποὺ ἑκατομμύρια φοροδιέφευγαν καὶ εἰσφοροδιέφευγαν τί ἔλεγε ; Τώρα, ποὺ ἧλθε ὁ λογαριασμός, βρῆκε τὴν φωνή του ; Εἶναι πρόκληση νὰ γράφει ὅτι δὲν βρίσκει «ἀπάντηση … στὰ ὅσα ἔγιναν». Ὑπάρχει ἀπάντηση καὶ εἶναι ἁπλῆ : Σφάλαμε καὶ ὅλα τὰ ἔθνη πληρώνουν στὸν κόσμο αὐτὸ τὶς ἀνοησίες τους. Τὸ λέει καὶ ἡ Ἐκκλησία ὅτι τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος. Δὲν ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς ἁμαρτίες ἄρα γε ;
Ἀσφαλῶς καὶ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κοινωνικὴ ἔκρηξη. Εἶναι τὸ τίμημα τῆς ἀνοησίας μας. Λεφτὰ γιὰ νὰ ἐξαγοράσουμε, ἀκόμη μιὰ φορά, τὴν ὀργὴ αὐτὴ (κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας) ἀποκλείεται νὰ ὑπάρξουν. Μπορεῖ νὰ ὑπάρξουν μόνον πληθωριστικὰ λεφτὰ γιὰ νὰ ἐξαπατήσουν τὰ ἑκατομμύρια ποὺ ἴσως θέλουν νὰ ἐξαπατηθοῦν. Ἂν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος προτείνει αὐτὸν τὸν δρόμο, θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει δίκιο : Τὸ κόστος τῆς ἐπιστροφῆς στὴν δραχμὴ εἶναι ἀντιστρόφως ἀνάλογο τῆς μέσης κατὰ κεφαλὴν ἀνοησίας τῶν πολιτῶν. Μακάρι νὰ ἀποδειχθοῦμε ἀρκετὰ ἀνόητοι καὶ νὰ ἱκανοποιηθοῦμε μὲ τὰ ψέμματα πάλι. Καλύτερο εἶναι άπὸ τὰ θανατηφόρα καὶ φονικὰ ποὺ προβλέπει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Μόνον πού, μᾶλλον, κι ἐδῶ σφάλλει. Διότι οἱ Ἕλληνες ἦταν ἀρκετὰ ἔξυπνοι γιὰ νὰ τρῶνε τὶς ἐπιδοτήσεις καὶ τὶς ἀργομισθίες καί, ταυτοχρόνως, νὰ ὑποκρίνονται ὅτι δὲν ἤξεραν ὅτι αὐτὸ θὰ τελείωνε ἄσχημα.

Reply
Κοζανίτης 2 February 2012 at 18:55

Θεωρώ έξοχη την επιστολή Ιερώνυμου, έστω και αργά.

Για να απαντήσω στον προηγούμενο όμως και να είμαστε ειλικρινείς, ας θυμηθούμε τι έκανε τότε ο Αρχιεπίσκοπος

http://www.antinews.gr/wp-content/uploads/2012/02/ieronymow-ypoyrgiko.jpg

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 3 February 2012 at 04:34

Αὐτὸ καταλάβατε ἀπὸ τὸ σχόλιο ; Ἡ χρεωκοπία συνετελέσθη τὰ τελευταῖα δύο χρόνια ; Προηγουμένως, κανένας ἀργόμισθος δὲν εἶχε διορισθεῖ ; Κανένας δὲν φοροδιέφευγε οὔτε εἰσφοροδιέφευγε ; Τί κρῖμα ὁ ἐξυπνότερος λαὸς τοῦ κόσμου νὰ παριστάνει τὸν κουτὸ, τὸν δῆθεν ἀνήξερο, γιὰ νὰ μὴν πληρώσει τὰ λάθη του καὶ τὰ χρέη ποὺ συσσώρευσαν τὰ λάθη του ! Σᾶς ἔχω εἰδήσεις : τὸ κόλπο τὸ μάθανε καὶ οἱ κουτόφραγκοι καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι. Νὰ δοῦμε πότε θὰ τὸ πάρουμε ἐμεῖς χαμπάρι καὶ ἀπόφαση. Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι ὅσο ἀργοῦμε, τόσο ἀνεβαίνει τὸ κόστος. Καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει μεγάλη εὐθύνη πού παριστάνει ὅτι πιστεύει τὸ παραμύθι αὐτό. Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι τὸ κάνει μόνον διότι νομίζει ὅτι ἔτσι θὰ προλάβει τὰ χειρότερα.

Reply
Νικηφόρος Φωκάς 4 February 2012 at 16:15

Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδωμεν! Ο Αρχιεπίσκοπος και η Εκκλησία έρχονται να βοηθήσουν να σβήσουμε την φωτιά και εμείς συζητάμε γιατί δεν ηλθαν νωρίτερα! Όμως, η επιστολή αυτή δεν είναι η αρχή των προσπαθειών της Εκκλησίας. Είναι απλά ένας άλλος τρόπος. Η Εκκλησία συντρέχει τον δοκιμαζόμενο λαό και τώρα και πάντα, με τον τρόπο της, με τις ανθρώπινες αδυναμίες της των μελών της, κλήρου και λαού, όμως χωρίς να αυτοδιαφημίζεται. Και μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες αυτού του λαού. Απλά έτσι, γιατί είναι η μάννα του. Όσο και να την πολεμούν η σωστότερα όσο πιο πολύ την πολεμούν, τόσο πιο πολύ εκείνη μάχεται να υπερασπίσει τα παιδιά της, συγχωρόντας ακόμη και τους διώκτες της …

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 4 February 2012 at 20:26

Τούς ψέγουμε διότι συντάσσονται μὲ τὰ ἑκατομμύρια τῶν ὑποκριτῶν ποὺ παριστάνουν τὸν ἀνήξερο καὶ τὸν ἀνεύθυνο γιὰ τὸ κατάντημα τῆς χώρας. Ἐνῶ τὶς ἀργομισθίες καὶ τὴν φοροδιαφυγὴ καὶ τὴν εἰσφοροδιαφυγή, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ὑποκριτὲς τὴν εἶχαν ψωμοτύρι. Φυσικά, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀγκαλιάσει τοὺς ἀσώτους, ἀλλὰ μόνον ἀφοῦ αὐτοὶ ἔλθουν εἰς ἑαυτούς, ἀφοῦ μετανοήσουν. Ὄχι νὰ τοὺς λέει ὅτι ἔχουν καὶ δίκιο. Καί, σημειῶστε, ἄλλο ἡ Ἐκκλησία καὶ ἄλλο ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος.

Reply
Νικηφόρος Φωκάς 5 February 2012 at 11:58

Η παράδοση μας είναι άλλη. Κατάκριση, ιδίως ιερέως (ακόμη κι αν είναι ένοχος), είναι βαρύτατο λάθος. Η ζωή της Εκκλησίας και ιδίως των Πατέρων είναι γεμάτη από παραδείγματα. Αναφέρω δύο. Ο Μέγας Κωνσταντίνος καλύπτει με τον μανδύα του τον γυμνό ιερέα. Ο Μέγας Βασίλειος αποκαλύπτει ότι και ο φονιάς ιερέας έχει την χάρι της ιερωσύνης. Και η απλή λογική του ανθρώπου με νήφουσα καρδία οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα. Χάνοντας τον καιρό μας να ανακαλύψουμε τα λάθη των άλλων, ξεχνάμε τα δικά μας, και τους άλλους δεν βοηθάμε και τον εαυτό μας βλάπτουμε. Παραβιάζουμε δε το “αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω”, καθώς και την δικαιοδοσία του Κριτή όλων μας, αμφισβητώντας και την δικαιοκρισία Του. Αντίθετα, διακριτική έκφραση γνώμης με σεβασμό προς το πρόσωπο είναι πράξη ελέους. Και πάλι, πολλά τα παραδείγματα στην παράδοση μας. Ας τα αναζητήσουμε …

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 5 February 2012 at 14:48

Ἡ παράδοσή μας ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸν ἱερέα ὅταν ἐπιτελεῖ τὸ ἱερατικό του λειτούργημα. Συνεπῶς, καὶ στὴν ἐκκλησία ὅπου λειτουργεῖ πᾶμε καὶ ἐξομολογούμεθα καὶ μεταλαμβάνουμε ἀπὸ τὸ χέρι του, ἰδίως ὅταν εἶναι ἀνάξιος, μήπως καὶ μετανοήσει. Ἀλλὰ δὲν τὸν ἐνθαρρύνουμε νὰ φονεύσει καὶ ἄλλους.
Αὐτὸ λέει ἡ παράδοσή μας καὶ ὄχι νὰ τὸν ἐπιδοκιμάζουμε ὅταν ἀναμειγνύεται ἀδεξίως στὴν πολιτικὴ ἁπὸ φόβο μήπως τοῦ μειώσει τὴν πολιτικὴ του ἐπιρροή ὁ κάθε Τσίπρας. Ἰδοὺ τί γράφει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος : «Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι.» Πόσο διαφέρει αὐτὸ ἀπὸ την κασσέττα τῶν ἀπανταχοῦ ἀνεδαφικῶν «Ἕνας ἄλλος κόσμος εἶναι ἐφικτός» ;

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 20 February 2012 at 08:55

Μεταπείσθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ; Γιατί αὐτό του τὸ ἄρθρο δὲν τὸ ἀναδημοσιεύει τὸ «Ἀντίβαρο» ;

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.