Ο άνθρωπος που ξεκίνησε την εκστρατεία για απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα…
Επανεμφανίστηκε ο τουρκόφιλος πρώην Εργατικός Υπ. Εξωτερικών και
Κοινοπολιτείας Τζάκ Στρό με άρθρο του στους Τάιμς του Λονδίνου όπου
καλεί την βρετανική κυβέρνηση να προχωρήσει σε μελέτη διχοτόμησης της
Κύπρου και την διεθνή κοινότητα σε αναγνώριση δύο κρατών.(Βλέπε και Σημερινή 9.11.2010).
Μα πρώτα απ΄όλα ήταν η ίδια η χώρα του που ετοίμασε από την δεκαετία
του 1950 ούκ ολίγα διχοτομικά σχέδια για την Κύπρο και σπουδαιότερο
ιστορικά, ήταν η ίδια η χώρα του που ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ την Τουρκία
ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό με την διαβόητη Τριμερή του
Λονδίνου τον Αύγουστο του 1955. Ξεκινώντας από το διχοτομικά σχέδια του
κυβερνείου το 1956 με εντολή του Λονδίνου, φθάνοντας στην μυστική
συμφωνία τον Δεκέμβριο του 1956 με τον Μεντερέζ για αυτοδιάθεση και
στους Τουρκοκύπριους δίχως να αποκλείεται η διχοτόμηση σε τελική λύση
και τη σχετική δήλωση τους (που προσυμφωνήθηκε στην Κωνσταντινούπολη
μεταξύ του τότε Υπ. Αποικιών και Τούρκου πρωθυπουργού Μεντερέζ) από το
βήμα της Βουλής των Κοινοτήτων δύο μέρες αργότερα στις 19 Δεκεμβρίου
1956 (για διχοτόμηση) με τα περαιτέρω ούκ ολίγα διχοτομικά σχέδια το
1957 που απέρριψε, όμως, η σύμμαχος του Αμερική. Με τελική τους απόφαση
του 1958 ότι η διχοτόμηση θα ήταν πολύ δαπανηρή για το Ηνωμένο
Βασιλείου άρα υιοθέτησαν άλλη εναλλακτική τους λύση: να αφήσουν την
διχοτόμηση να επιτευχθεί εν καιρώ δια πυρός και σιδήρου, εξού και
σοφίστηκαν την διαβόητη και ρατσιστική Συνθήκη Εγγυήσεως για να έχει η
Τουρκία την ευκαιρία να διαπράξει το έγκλημά της με την δική τους
έγκριση όπως έγινε στις 17 Ιουλίου 1974 όταν ο σφαγέας Ετσεβίτ ήλθε στο
Λονδίνο και τα συμφώνησε με τους Γουίλσον πρωθυπουργό και Κάλλαχαν υπ.
Εξωτερικών (Η εισβολή είχε προ-συμφωνηθεί με το Λονδίνο και όχι με την Ουάσιγκτον όπως λανθασμένα επικαλούνται κάποιοι).
Να σημειωθεί το ίδιο είχαν οι Βρετανοί αποφασίσει από τον Δεκέμβριο
του 1963 όταν οι Τουρκοκύπριοι επιχείρησαν το πραξικόπημα τους εναντίον
της Κυπριακής Δημοκρατίας με στόχο την διάλυση της και την ίδρυση δύο
κρατών, ότι δηλαδή και να εισέβαλε η Τουρκία δεν επρόκειτο να επέμβουν
γιατί θα τους … «βόλευε» εφόσον θα τους διδόταν η
ευκαιρία να επανα-διαπραγματευθούν τις βάσεις τους με λιγότερη γη και
δίχως την «εγγυητική» τους υποχρέωση που μόνο δύο στόχους είχε: α)
την ευχέρεια στην Τουρκία να εισβάλει όταν και αν και β) την ασφάλεια
των ιδίων των δικών τους βρετανικών βάσεων! ΄Οχι της Κυπριακής
Δημοκρατίας…
Επανερχόμενη στο προχθεσινό άρθρο του Τζάκ Στρο στους Τάιμς του Λονδίνου υπενθυμίζεται ότι:
¨Ηταν ο ίδιος ως υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας της
«εγγυήτριας» Βρετανίας Εργατικός Τζάκ Στρο που σε τουρκική συγκέντρωση
σε αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων τον Φεβρουάριο του 2006, που
οργάνωσε η φιλότουρκη Τζόαν Ράιαν (βλέπε Λόντρα Γκαζέτ 22 Φεβρουαρίου 2006) δήλωσε απερίφραστα ότι η Κύπρος…του έσπασε τα νεύρα! Και ότι ουσιαστικά διεκδικεί και την πατρότητα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας/ΕΕ.
Είπε και γράφτηκε:
“ Αν με ρωτούσατε ποιος είναι ο μεγαλύτερος μου
εκνευρισμός (μετά την αποχώρηση μου από το Φόρειν ΄Οφις) είναι ότι στις
26 Απριλίου 2004 ενόψει της απόφασης υπέρ του σχεδίου επανένωσης της
Κύπρου στο Βορρά και την απόρριψη του από το Νότο, αποφασίσαμε ομόφωνα
να πάρουμε τα μέτρα εκείνα που να τερματίζουν την απομόνωση των
Τουρκοκυπρίων. Και παρόλες τις συνεχείς αποφασιστικές προσπάθειες του
Πρωθυπουργού και της Μάργαρετ Μπέκετ (αντικαταστάτριας του) ο
τερματισμός της απομόνωσης δεν έγινε κατορθωτός….Η βρετανική κυβέρνηση γνωρίζει τον εκνευρισμό των Τουρκοκυπρίων. ” (Τα δύο ξεχωριστά κράτη τα βάφτισαν ‘επαννένωση’).
Στην συνέχεια, όπως πρωτοσέλιδα πρόβαλε η τουρκική εφημερίδα ο Τζάκ Στρο επανέλαβε την υπόσχεσή του ότι «θα κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν σίγουρο ότι οι υποσχέσεις θα κρατηθούν επι γράμμα αλλά και σε πνεύμα».
Και όντως έτσι είχε συμβεί. Δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα στην Κύπρο της 24ης Απριλίου 2004, έγινε
σύσκεψη στο Φόρειν ΄Οφις με συμμετοχή πολλών παραγόντων της τότε
βρετανικής κυβέρνησης και εκεί ήταν που αποφάσισαν εκδικητικά οι
Βρετανοί να προωθήσουν το ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΜΠΟΡΙΟ με τα κατεχόμενα μέσω της
Ε.Ε. Αυτοί ήσαν οι αίτιοι που υποφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία με όσα
προβλήματα αντιμετωπίζει στην Ε.Ε. για το θέμα αυτό…
“Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορώ να σκεφτώ ότι
κατάφερα, αλλά, η μόνη μεγαλύτερη μου επιτυχία, για μένα, ήταν αυτή
(έναρξη ενταξιακώνΤουρκίας) Και νοιώθω μεγάλη ευθύνη, αν όχι ως
πατέρας, αυτού του στόχου… Είναι λυπηρό γεγονός ότι το κλίμα κρύωσε από
τον Οκτώβριο του 2005, όμως η βρετανική κυβέρνηση, και στην
πραγματικότητα η Βουλή των Κοινοτήτων απ΄όλες τις πλευρές (κόμματα)
παραμένει έντονα σταθερή στις υποχρεώσεις της έναντι στην Τουρκία»,
είπε επίσης τότε ο Τζάκ Στρό, ο οποίος βρίσκεται στο πλευρό των
τουρκικών συμφερόντων μαζί με άλλους του κόμματός του στην ιδρυθείσα το
2007 από την φιλότουρκη Τζόαν Ράιαν όταν ήταν βουλευτίνα, κομματική
ομάδα ονόματι «Εργατικοί φίλοι της Τουρκίας». Η οποία ιδρύθηκε εν τη παρουσία του Τούρκου πρέσβη στο Λονδίνο…
Υπενθυμίζεται ότι ήταν ο ίδιος Τζάκ Στρο που όταν ως Υπ.
Εξωτερικών είχε πάει στην Κύπρο ο μ. πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν
δέχθηκε να τον δει λόγω της εμμονής του να επισκεφθεί και το «προεδρικό»
στα κατεχόμενα. Πήγαν, όμως τότε και τον είδαν στην Βρετ. Υπ.
Αρμοστεία 6 Ελληνοκύπριοι επώνυμοι…
*Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/συγγραφέας
Λονδίνο
.
3 comments
Ενα καταπληκτικό άρθρο Κοτούλα για την αντεθνική πολιτική Γιώργου Καμίνη ως συνήγορού του πολίτη ή καλύτερα συνήγορου του λαθρομετανάστη.
http://blemilo.blogspot.com/2010/11/blog-post_8087.html
Κύριε Βεργή δεν έχω αποφανθεί ως προς την καταπληκτικότητα του άρθρου του κ. Κοτούλα. Παλεύω ακόμα να βρώ την συνάφειά του με το άρθρο της κυρίας Αργυρού.
Μπορείτε να βοηθήσετε;
Jack Straw is Jewish! Even the Milibands are Jewish!
Don’t you think that this is relevant to the issue?
Do you know that Cyprus was an alternative solution to Palestine for the creation of Israel?
This is amazing when you consider the HISTORY of Cyprus.
Some facts: Dio Cassius writes:
In Cyrene they massacred 220,000 Greeks; in Cyprus, 240,000; in Egypt a very great multitude. Many of these unhappy victims were sawn asunder, according to a precedent to which David had given the sanction of his example. The victorious Jews devoured the flesh, licked up the blood and twisted the entrails like a girdle round their bodies. See Dion Cassius, l. lxviii. [c. 32] p.1 – Edward Gibbon, The Decline and Fall of the Roman Empire, Chap 16, Footnote 1, in the Public Domain
The jewish Encyclopedia writes:
By this outbreak Libya was depopulated to such an extent that a few years later new colonies had to be established there (Eusebius, “Chronicle” from the Armenian, fourteenth year of Hadrian). Bishop Synesius, a native of Cyrene in the beginning of the fifth century, speaks of the devastations wrought by the Jews (“Do Regno,” p. 2) — The Jewish Encyclopedia, Cyrene, in the Public Domain
After the slaughter in Cyrene the rebel leader Lukuas took his army to Alexandria, which had been abandoned by Roman troops. They burned the city, but not before destroying the pagan temples and the tomb of Pompey. Rome sent new forces to the area, which was finally pacified in the Fall of 117AD. In that same year, Rome’s army pacified Cyprus, where Jewish rebels had also seized control and killed a quarter-million Greeks.
Under the leadership of one Artemion, the Cyprian Jews participated in the great uprising against the Romans under Trajan (117), and they are reported to have massacred 240,000 Greeks (Dio Cassius, lxviii. 32). This insurrection was finally quelled after considerable bloodshed (perhaps by Q. Marcius Turbo, who suppressed the uprising in Cyrene and Egypt), with the result that the Jews of Cyprus were almost entirely extirpated. The blood of the Jews slaughtered in Palestine is said to have streamed is far as Cyprus (Lam. R. i. 16, iv. 19); that is, the insurrection and the consequent slaughter of the Jews extended to Cyprus. In further punishment a severe law was enacted, according to which NO JEW WAS THEREAFTER TO BE PERMITTED TO LAND ON CYPRIAN SOIL, not even in case of shipwreck;– The Jewish Encyclopedia, Cyprus, , in the Public Domain
Emphasis mine!