Ξυπνήστε!

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Σύντομες απαντήσεις σε κάποια επίκαιρα – και δραματικά – ερωτήματα:

• Λένε ότι οι Έλληνες ξεχνάμε πως πήγαμε κι εμείς μετανάστες κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Απάντηση: Πήγαμε ως επί το πλείστον νόμιμα! Όπως π.χ. στη Γερμανία και το Βέλγιο, κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, όσοι ήθελαν να πάνε μετανάστες εκεί, πέρναγαν από «συνέντευξη» στα εδώ γερμανικά προξενεία. Όσων οι αιτήσεις εγκρίνονταν αναχωρούσαν γνωρίζοντας από τη στιγμή που αναχωρούσαν, πού θα πάνε να μείνουν, και πού θα πάνε να εργαστούν.

Όσοι σήμερα μας έρχονται είναι όλοι παράνομοι, δεν μας ρώτησαν, δεν τους εγκρίναμε, δεν ξέρουν πού θα μείνουν και δεν έχουν διάθεση να εργαστούν. Μόνο ζητάνε επιδόματα και σπίτια και «τακτοποίηση».

• Λένε ότι και οι Έλληνες πήγαν παράνομοι μετανάστες στο παρελθόν.

Απάντηση: σε όλες τις χώρες που δέχθηκαν μεταναστευτικά κύματα υπήρχε, κατά καιρούς, ένα μικρό ποσοστό που κατάφερνε να μπει παράνομα. Στην Αμερική και τον Καναδά αυτό μπορεί να έφτανε κάποτε ως 20%, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ μετά το τέλος του εμφυλίου Πολέμου και μέχρι το τέλη του 19ου αιώνα. Έκτοτε αυτό το ποσοστό μειώθηκε πολύ. Μόνο τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε κάπως, κυρίως από το Μεξικό. Οπότε μια σειρά Πρόεδροι, αρχής γενομένης από τον Κλίντον, ύστερα από τον Μπους υιό, μετά από τον Ομπάμα και τώρα από τον Τραμπ, δημιούργησαν ένα «φράχτη» κατά μήκος του ποταμού Ρίο Γκράντε. (Ο Τραμπ ολοκλήρωσε αυτό το τείχος. Άλλοι το ξεκίνησαν…).

Ποτέ καμία χώρα δεν δέχθηκε μοιρολατρικά το δόγμα του open borders.

Εδώ όσοι μας έρχονται είναι όλοι παράνομοι! Δεν έχουμε μια «μικρή διαρροή» παρανόμων να την μειώσουμε. Έχουμε μια πλήρη εισβολή λαθραίων.

Και κάτι ακόμα: Στις ΗΠΑ κατά το παρελθόν, όταν υπήρχαν «εισροές» παρανόμων, τελικά τους κυνηγούσαν και τις περισσότερες φορές τους έπιαναν. Κι όταν τους έπιαναν τους γύριζαν πίσω αμέσως. Ασυζητητί.

Εδώ είναι όλοι παράνομοι. Και μας ζητούν να τους… «ενσωματώσουμε»!

Καμία σχέση λοιπόν…

• Μας λένε ακόμα, ότι οι Έλληνες υπήρξαν πρόσφυγες και οι ίδιοι. Αλλά τώρα το ξέχασαν…

Απάντηση: Πράγματι, κι εμείς υπήρξαμε πρόσφυγες. Κι όταν συνέβη αυτό (κυρίως το 1922) οι ξεριζωμένοι Έλληνες της Μικράς Ασίας έφυγαν κυνηγημένοι και ήλθαν στην Ελλάδα! Ήλθαν στη χώρα που είχε την ίδια ταυτότητα, την ίδια θρησκεία και μίλαγε την ίδια γλώσσα.

Οι σημερινοί υποτιθέμενοι «πρόσφυγες», είναι μουσουλμάνοι, φεύγουν από χώρες που δεν έχουν γενικευμένο πόλεμο (τις περισσότερες φορές φεύγουν από χώρες που δεν έχουν καθόλου πόλεμο) και δεν πάνε σε άλλες χώρες με ίδιο πολιτισμό, ίδια γλώσσα και ίδιο θρήσκευμα.

Καμία ομόθρησκη χώρα δεν τους δέχεται. Έρχονται στην Ελλάδα! Χωρίς να ρωτάνε αν τους αντέχει η οικονομία της. Χωρίς να θέλουν να μείνουν εδώ. Απλά στοιβάζονται εδώ μέχρι να πάνε παραπέρα.

Αλήθεια γιατί δεν πάνε στη Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ, στα Εμιράτα, στο Αμπού Ντάμπι; Γιατί εκεί δεν τους θέλουν.

Καμία σχέση με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας που μας ήλθαν πριν 97 χρόνια. Εκείνοι «γέμισαν» μιαν Ελλάδα που μόλις είχε διώξει τους Οθωμανούς.

Οι τωρινοί εποικίζουν με το ζόρι της Ελλάδα, με την ενθάρρυνση της Τουρκίας που ονειρεύεται την αναβίωση της Οθωμανικής κυριαρχίας.

Εδώ έχουμε το ακριβώς αντίθετο.

• Λένε κάποιοι, ότι με την αθρόα εισροή παράνομων μεταναστών, θα λύσουμε το πρόβλημα των… ασφαλιστικών ταμείων μας!

Απάντηση: όσοι τα λένε αυτά είναι άσχετοι! Οι παράνομοι μετανάστες ΔΕΝ πληρώνουν εισφορές, ώστε να λύσουν το πρόβλημα των ταμείων μας. Παράνομοι είναι και παράνομα δουλεύουν. Κι ό,τι βγάζουν το στέλνουν κατευθείαν πίσω στις χώρες προέλευσής τους.

«Εργόσημα» πληρώνονται στα ασφαλιστικά ταμεία για τους νόμιμους ξένους εργαζόμενους. Αλλά αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με τους λαθρομετανάστες.

• Λένε κάποιοι ότι με τους λαθρομετανάστες θα λύσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα.

Εδώ η ανοησία σπάει ρεκόρ και «αποθεώνεται»!

Δημογραφικό πρόβλημα έχουμε γιατί οι Έλληνες τις τελευταίες δύο γενιές δεν κάνουν παιδιά. Όχι γιατί δεν μπορούν. Αλλά γιατί δεν θέλουν.

Δεν έπαθαν κάτι «γενετικό», ξαφνικά, για να χρειάζονται… «μπόλιασμα»! Μέχρι πριν δύο γενιές έκαναν παιδιά – και αρκετά.

[Εγώ – η παλιά γενιά – έχω μια αδελφή και εννιά ξαδέλφια! Τα τρία παιδιά μου έχουν μόνο μια ξαδέλφη! Όταν ήμουν μικρός, τα μοναχοπαίδια ήταν η εξαίρεση. Τώρα πολύ συχνά είναι η πλειονότητα!]

Η απροθυμία των Ελλήνων να κάνουν παιδιά, δεν οφείλεται στην κρίση ούτε στην «ανέχεια». Το αντίθετο: η μεγάλη δημογραφική κάμψη παρατηρήθηκε πριν την κρίση, όταν η ευημερία κάλπαζε επί χρόνια!

Όσο ανέβαινε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, τόσο μειωνόταν ο αριθμός των γεννήσεων.

Όταν ήλθε η κρίση, απλά το πρόβλημα επιδεινώθηκε και για ένα πρόσθετο λόγο: την ανέχεια! Αλλά το πρόβλημα της υπογεννητικότητας η ξαφνική ευμάρεια το είχε δημιουργήσει.

Άρα;

Άρα κάτι υπάρχει στον τρόπο ζωής μας που αποθαρρύνει τις γεννήσεις παιδιών. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα. Ισχύει και για τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα του Νότου.

Όσοι έλθουν κι από όπου μας έλθουν, μόλις υιοθετήσουν το δικό μας τρόπο ζωής, θα σταματήσουν κι εκείνοι να κάνουν παιδιά.

Και τότε τι θα συμβεί. Θα «εισαγάγουμε» κι άλλους απ’ έξω;

Η λύση είναι να αλλάξουμε εμείς!

Όχι να φέρουμε άλλους απ’ έξω, να τους «χαλάσουμε» κι εκείνους.

Να ψάξουμε τι είναι αυτό που αναστέλλει τη δημιουργία οικογένειας και παιδιών.

Ο καταναλωτισμός, η ματαιοδοξία, η εγωπάθεια, η έλλειψη νοήματος ζωής, η περίσσεια κυνισμού, το συναισθηματικό άδειασμα το υλιστικό ξεσάλωμα η συνεχής ηθική και πνευματική υποβάθμιση, η μετατροπή των «προσώπων» σε αδιαφοροποίητα καταναλωτικά άτομα;

Και τα πολύ λιγότερα παιδιά που κάνουμε, πως καταφέρνουμε και τα… χαλάμε κι αυτά;

• Τους στερούμε αδέλφια (αφού δεν κάνουμε συνήθως δεύτερο παιδί).
• Τους στερούμε τη διαπαιδαγώγηση. Αφού, πολύ συχνά, δεν έχουμε χρόνο γι’ αυτά.
• Δεν τους βάζουμε όρια, άρα δεν τους επιτρέπουμε να ωριμάσουν «δοκιμάζοντας» τα όρια (που δεν τους βάζουμε).
• Δεν τους μαθαίνουμε πειθαρχία, άρα δεν κοινωνικοποιούνται σωστά, να ισορροπούν μέσα στο σύνολο.
• Δεν το παίζουμε «γονείς», το παίζουμε… «φίλοι»! Αλλά τα παιδιά έχουν ανάγκη από διακριτικά πρότυπα πατέρα και μάνας – δεν έχουν ανάγκη από «φίλους». Φίλους θα βρουν ανάμεσα στους συνομηλίκους τους. Γονείς χρειάζονται.
• Προσπαθούμε εμείς οι ίδιοι να μείνουμε «για πάντα έφηβοι» – νομίζουμε ότι αυτό είναι και «αρετή», μάλιστα – κι έτσι τα παιδιά μας έχουν απέναντί τους όχι γονείς αλλά κάποιους ανισόρροπους «παλίμπαιδες». Και τρελαίνονται.

Αντί να νιώσουν στο σπίτι τους τη νουθεσία του πατέρα και τη στοργή της μάνας, τα παραπέμπουμε σε… ψυχολόγους να καλύψουν τα κενά μας. Που δεν καλύπτονται.

Αφαιρέσαμε και από το δάσκαλο το δικαίωμα να είναι «παιδαγωγός». Έτσι χάθηκε ο έλεγχος και στα σχολεία.

Είμαστε μια κοινωνία από «αμετανόητους ναρκισσευόμενους έφηβους» που ο καθένας κουβαλάει το δικό το πορτραίτο του… Ντόριαν Γκρέυ, αρνείται να γεράσει κι άρα αρνείται να ωριμάσει. Οπότε μοιραία αναβάλει συνέχεια την τεκνοποιία κι όταν αποκτήσει ένα παιδάκι κάτι ό,τι μπορεί να το χαλάσει κι αυτό.

Μια τέτοια κοινωνία δεν σώζεται με το να φέρει μουσουλμάνους και μουσουλμάνες να κάνουν αβέρτα παιδιά.

• Γιατί είτε κι αυτούς θα τους χαλάσουμε, μια γενιά αργότερα.
• Είτε αυτοί θα μας κατακυριεύσουν δύο γενιές αργότερα.

Αν είναι έτσι, γιατί δεν τους καλούμε επισήμως να καταλάβουν τη χώρα από τώρα, μη χάνουμε χρόνο.

Το πρόβλημα είναι εμείς να αλλάξουμε. Όχι να καλέσουμε κάποιους άλλους να λύσουν το πρόβλημά μας.

• Τέλος, αυτό που δεν λέει κανείς, αλλά είναι η αλήθεια που όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε!

Δεν εισάγουμε «λύση στο δημογραφικό» μας πρόβλημα!

Προσπαθούμε να εισάγουμε εργατικά χέρια…

Γιατί οι σημερινοί Έλληνες είναι απρόθυμοι να εργαστούν.

• Απασχόληση ψάχνουν. Όχι δουλειά…
• Μισθοδοσία ψάχνουν. Όχι εργασία…

Στο μεταξύ, στις αγροτικές ασχολίες βρίσκεις μόνο ξένους να δουλεύουν.

Κατά προτίμηση παράνομους.

Τις χειρωνακτικές εργασίες της πόλης (τεχνίτες, μαστόροι, οικοδομικές εργασίες, συνεργεία κλπ.) τις κάνουν – κι αυτές – κατά κανόνα ξένοι.

Πριν την κρίση εισαγάγαμε το… «προλεταριάτο» μας. Γιατί οι Έλληνες δεν ήθελαν να εργαστούν παραγωγικά.

Και κατά τη διάρκεια της κρίσης ακόμα, ειδικά στην επαρχία, τα καφενεία ήταν γεμάτα νέους που… βλαστήμαγαν την ύφεση και την ανεργία. Και την ίδια στιγμή στα χωράφια δούλευαν ξένοι.

Σκοτώσαμε τη Βιομηχανία, εξαλείψαμε τη Μεταποίηση, οδηγήσαμε σε μαρασμό τον Πρωτογενή τομέα (Γεωργία, Κτηνοτροφία, Αλιεία, Ορυχεία), οπότε οι νέοι ασχολήθηκαν με τις… «υπηρεσίες»: Στο δημόσιο κατά προτεραιότητα, όπου βασιλεύει ο παρασιτισμός και το «αραλίκι». Κι ύστερα στον ιδιωτικό τομέα, όπου κυριαρχεί ως πρότυπο η «αρπαχτή».

Πού να υπάρξει χώρος για παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, καινοτομία;

Άκουγα πριν λίγες μέρες μια νεαρή κοπέλα που ήλθε μόλις απ’ έξω, να μιλάει με πάθος για την «Τέταρτη βιομηχανική επανάσταση», την Τεχνητή Νοημοσύνη, τους Αλγορίθμους, τη Ρομποτική.

Γύρω στην ομήγυρη την κοίταζαν απλανή βλέμματα.

• Τι νόημα έχει για τους Έλληνες η γενικευμένη χρήση των Ρομποτικής στα εργοστάσια. Αφού εργοστάσια δεν έχουμε!
• Τι νόημα έχουν οι Αλγόριθμοι και η Τεχνητή Νοημοσύνη σε μια χώρα που γίνονται απεργίες και «κινητοποιήσεις» ενάντια σε κάθε επένδυση;
• Τι νόημα έχει η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, σε μια χώρα που έχει πληθυσμό 11 εκατομμύρια, «ενεργό πληθυσμό» 4,6 εκατομμύρια, απασχολούμενους στο δημόσιο 750 χιλιάδες, αυτεπάγγελτους και μικρομεσαίους κοντά στο 1,6 εκατομμύριο, περί τις 800 χιλιάδες άνεργους και 2,7 εκατομμύρια συνταξιούχους;
• Τι νόημα έχουν όλα αυτά σε μια χώρα όπου οι παραγωγικές επενδύσεις έχουν σταματήσει ουσιαστικά στα τέλη της δεκαετίας του ’70 – με εξαίρεση μια βραχύβια έξαρση στα τέλη της δεκαετίας του 90;

Αυτήν την κοινωνία δεν τη σώζουν οι λαθρο-εισβολείς!

Χώρια που όσοι ήλθαν μετά το 2015 δεν ενδιαφέρονται καν να δουλέψουν.

Οι προηγούμενοι προσέφεραν τουλάχιστον την παράνομη εργασία τους.

Έκαναν οι ίδιοι προκοπή. Και αρκετοί παρέμειναν εδώ.

Όσοι ήλθαν από τα οργανωμένα λαθρο-κυκλώματα μετά το 2015 ήλθαν για να περάσουν transit από δω και να πάνε αλλού.

• Είτε για να πάρουν τα επιδόματα που τους δίνουμε…
• Και ενδεχομένως, να αποικίσουν την «ερημωμένη χώρα» μας…

Αυτοί οι τελευταίοι – που αρχικά μας τους εμφάνισαν ως «πρόσφυγες» – είναι και οι πιο επικίνδυνοι. Όχι μόνο γιατί είναι μουσουλμάνοι, όχι μόνο γιατί θέλουν να επιβάλλουν τα δικά τους ήθη στη χώρα που ήλθαν, αλλά γιατί δεν ενδιαφέρονται να δουλέψουν καν.

Αυτούς τους «χαλάσαμε» με επιδόματα, ακόμα δεν ήλθαν.

Το πραγματικά επικίνδυνο – το πιο επικίνδυνο – όμως, είναι να πιστεύουμε εμείς, ότι θα μας «σώσουν» οι λαθρο-εισβολείς!

Αν έλθουν λίγοι σχετικά, θα «χαλάσουν» κι αυτοί!

Κι αν έλθουν περισσότεροι, θα μας καθυποτάξουν πλήρως.

Αν περιμένετε από τους λαθρο-εισβολείς «σωτηρία», δώστε τους τα κλειδιά από τώρα!

Αν όχι, ξυπνήστε!

Το πιο επικίνδυνο πρόβλημα δεν είναι αυτοί που περνάνε τα σύνορα με άγριες διαθέσεις.

Είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα στη χώρα και κοιμούνται ακόμα!