Γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης.
Θα μιλήσω με στρατιωτικούς όρους, στα πλαίσια της διεξαγωγής ενός ιδιότυπου πολέμου μεταξύ Κυβέρνησης και Εκκλησίας της Ελλάδος κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν τρία διακριτά επίπεδα. Στη χαμηλότερη βαθμίδα βρίσκεται το τακτικό επίπεδο, ακολουθεί το επιχειρησιακό και στη συνέχεια το στρατηγικό επίπεδο πολέμου στην κορυφή. Στην περίπτωσή μας θα λέγαμε ότι στο τακτικό επίπεδο από πλευράς εκκλησίας βρίσκονται οι ιερείς και ο πιστός λαός, στο επιχειρησιακό επίπεδο οι Ιεράρχες και στο Στρατηγικό επίπεδο ο Αρχιεπίσκοπος με την Διαρκή Ιερά Σύνοδο.
Η κυβέρνηση, στα πλαίσια της συγκράτησης της εξάπλωσης του περίεργου “κορωνοϊού” αποφάσισε να κλείσει τους ιερούς ναούς, εν μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και να απαγορεύσει κάθε είδους ιερή ακολουθία, πλην κάποιων “κεκλεισμένων των θυρών”, ακόμη και κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος και της Ανάστασης του Χριστού μας.
Το γεγονός αυτό συμπαρέσυρε πλήθος άλλων απαγορεύσεων, πολύ βασικών για τους πιστούς, όπως οποιαδήποτε προσέγγιση των ιερών ναών, Εξομολόγηση, Θεία Ευχαριστία (Κοινωνία), μεταφορά του Αγίου Φωτός, κτύπημα των καμπάνων, μετάδοση των ακολουθιών δια μεγαφώνων, απόδοση τιμών στους νεκρούς στα νεκροταφεία κλπ.
Η κορυφή της Ιεραρχίας με διαρκείς παλινωδίες προσπάθησε από τη μια πλευρά να μην έρθει αντιμέτωπη με την κυβέρνηση, η οποία σταθερά και ακλόνητα επέμεινε στις αποφάσεις της, και από την άλλη πλευρά να πείσει τον πιστό λαό ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Η όλη σύγκρουση, εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι επέφερε μια Στρατηγική ήττα της κορυφής της Ιεραρχίας της Ελλάδος, διότι:
-Δεν εισακούστηκε καθόλου η όποια φωνή της.
-Υποβαθμίστηκε ο ρόλος της, δίνοντας την εντύπωση ότι αποτελεί μια απλή διεύθυνση κάποιου υπουργείου που απλά δέχεται εντολές και τις εκτελεί.
-Θεωρήθηκε ανίκανη να μπορέσει να βάλλει τάξη στους ιερούς ναούς και να γίνονται οι ακολουθίες με τη λήψη των απαραίτητων μέτρων.
-Πολεμήθηκε η Θεία Κοινωνία, με τις διάφορες θεωρίες περί μετάδοσης του ιού, και ουσιαστικά ποινικοποιήθηκε.
-Συνελήφθησαν ιερείς και ιεράρχες από τις αστυνομικές αρχές και σύρθηκαν στα αστυνομικά τμήματα ως παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου.
-Εγκαταλείφθηκαν και φιμώθηκαν οι αγωνιστές του τακτικού επιπέδου (ιερείς) από την Ιεραρχία.
Και τώρα, τι μέλλει γενέσθαι;
Σύντομα θα λήξει αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία και μάλιστα πολλά θα αποκαλυφθούν για την λεγόμενη πανδημία.
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας θα πρέπει να κάνει τη δική της αυτοκριτική και να εντοπίσει σφάλματα και παραλείψεις. Για να γίνει αυτό, απαιτείται ειλικρινής ενδοσκόπηση και ταπεινή ψηλάφηση των γεγονότων και των χειρισμών της. Μόνο έτσι θα μπορέσει να επουλώσει τις πληγές της.
Τίποτε όμως δεν θα είναι όπως πριν. Εκτός εάν βρεθεί ένας νέος ηγέτης, ένας φωτισμένος Αρχιεπίσκοπος, που θα βάλλει τα πράγματα στη θέση τους, θα ξεκαθαρίσει με την όποια κυβέρνηση την θέση που αρμόζει στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και θα αναβιώσει το χαμένο μεγαλείο της.
Νικόλαος Ταμουρίδης Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ Αντιπρόεδρος ΔΕ Ελεύθερης Πατρίδας
6 comments
Στρατηγέ μου, με κάθε σεβασμό, ίσως βιασθήκατε να συναγάγετε συμπεράσματα. Βάσει τής μάλλον γραμμικής (ΝΑΤΟϊκής) επιχειρηματολογίας σας, ο Μαχμούτ πασάς Δράμαλης κατήγαγε “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ” νίκη κατά των Ελλήνων στις 13 Ιουλίου 1822, αφού τότε κατέλαβε το Άργος. Μόνο που λίγο μετέπειτα, στα μετώπισθέν του, τον περίμεναν τα Δερβενάκια.
Βλέπετε, η κορονοϊο-αντιπαράθεση στην οποία αναφέρεσθε ευρίσκεται ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ, τουτέστιν δεν έχει τελειώσει ακόμη. Σε απλή ποδοσφαιρική γλώσσα, χρήσιμο είναι να αποφεύγονται εσπευσμένες αξιολογήσεις περί “ήττας” ή “νίκης”, και μάλιστα σε (δήθεν) “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ” επίπεδο, πριν την λήξη τού (ποδοσφαιρικού) αγώνα. Αυτό το καταλαβαίνει ακόμα και ο πλέον απλοϊκός οπαδός κάθε ομάδος.
Στην περίπτωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το ζητούμενο (και κριτήριο) δεν είναι –ουδέποτε ήταν– εάν από αυτήν και κάθε άλλη αντιπαράθεση βγαίνει ενισχυμένη η όποια ΙΕΡΑΡΧΙΑ (ή ο όποιος ΙΕΡΑΡΧΗΣ) της Εκκλησίας, αλλά εάν βγαίνει ενισχυμένη και έτι περαιτέρω δεδοξασμένη η Ορθοδοξία. Ίδωμεν!
Ο κ.Ταμουρίδης αγνοεί ότι ισχύει από τον Όθωνα και μετά η …. αρχή της “νόμω κρατούσης πολιτείας’,ότι υπάρχει ο νόμος περί καταστατικού χάρτη της Εκκλ.Ελλάδος,ότι ακόμα και για εκλογές αρχιερέων έχει λόγο το κράτος κλπ,κλπ.Μόνο όταν….??? λυθεί το μείζον δηλ.το οικονομικό θέμα της εκκλ.περιουσίας μεταξύ κράτους και ελλαδ.εκκλησίας που επιρρεάζει την μισθοδοσία του εφημ. κλήρου,και λυθούν τα χέρια της Eλλαδ.Eκκλησίας,τότε και μόνον τότε θα υπάρξει “ελευθέρα και ζώσα” εκκλησία.Η εκκλησία είναι δεμένη χεροπόδαρα με τον καίσαρα,τα περί ισοτίμων και συναλλήλων σχέσεων είναι έπεα πτερόεντα.Αφήνω τον αμοιβαίο πολιτικαντισμό προς ίδιον εκατέρωθεν όφελος.
Συμφωνώ απόλυτα, με κάθε σεβασμό οφειλόμενο προς τον Στρατηγό ε.α. κύριο Ταμουρίδη, με όσα γράφει ο Δρ. Ιωάννης Παππάς, συγγραφεύς ενός πραγματικά σπουδαίου πονήματος για την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών και των ρόλο των “μεγάλων” μας Συμμάχων…...
Επί πλέον θέλω, με την ευκαιρεία που μου δίδεται, να σημειώσω την απόλυτα φιλική στάση του Αρχιεπισκόπου προς τον “κύριο” (ας τον πούμε!) Τσίπρα, πλην όμως όταν θέλησε να απολύσει 10.000 ιερωμένους, τότε εξεδηλώθει η σχετική ασυμφωνία.
Θυμάμαι ακόμη πως άφηνε τον δυστυχή Σαμαρά, να περιμένη στον προθάλαμο (νομίζω επί μισή ώρα) για να τον δεχθή.
Είμαι χριστιανός ορθόδοξος, σέβομαι την Ορθοδοξία και την Ελληνική Εκκλησία, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει να πρωτοστατεί στους αγώνες του Ελληνικού Εθνους, όπως έκανε πάντα.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, που στην δεδόμενη στιγμή χρειαζόταν τόσο πολύ, θα παραμείνει για εμένα πάντοτε σαν υπόδειγμα ενός Πατριώτη Έλληνα Ιεράρχη που αγωνιζόταν για το ποίμνιό του.
Πολλά λέγονται για τον απρόσμενο θάνατό του!!!
Ευμένης Καρδιανός
Μένω άναυδος απο την επιχειρηματολογία του κ John D. Papas που σύμφωνα με τα γραφόμενα του Ε. Κ. είναι
και dr. (Αλήθεια τι είδους δόκτορα είναι) ο οποίος μέσα σε όλη την υποτιθέμενη πολυμάθεια του καταφεύγει σε αντεπιχειρήματα, για απάντηση στον στρατηγό,με απόλυτη ποδοσφαιρική Ορολογία. Μάλιστα. Αυτο είναι οντως αντιπαράθεση υψηλού επιπέδου αντίστοιχη στις περγαμηνές του π ε ρ ι ε ρ γ ο υ δόκτορα. Εκεί μας
κατήντησε η πολυμάθεια αυτών των χαρακτήρων
Δίκαιο έχει ο στρατηγός , ειδικά στο τρίτο σημείο. Η Εκκλησία θεώρησε ανίκανη εαυτή να επιβάλλει τάξη στους ναούς και να γίνονται οι ακολουθίες με τη λήψη μέτρων ασφαλείας. Όποιοι είναι φιλακόλουθοι και εκκλησιάζονται, βιώνουν πολύ συχνά, και όχι μόνο τις μεγάλες εορτές που έρχεται περισσότερος κόσμος, τι είδους συμπεριφορά έχουν κάποιοι συνάνθρωποι μας μεγάλης ηλικίας που είναι και η πλειοψηφία των εκκλησιαζομένων.΄ Παραδείγματα : Θέσεις ανδρών και σχετικές επιγραφές στις εκκλησίες είναι κενό γράμμα. Οι γυναίκες κάθονται όπου θέλουν! Την ώρα της Θείας Ευχαριστίας οι απαίδευτοι πιστοί δεν πειθαρχούν! Με πονηριά παρακάμπτουν τον διπλανό τους , σπρώχνουν ,πλαγιοκοπούν ώστε να προπορευτούν και βλέπουμε ηλικιωμένες γυναίκες να προσπερνούν άλλους για να μεταλάβουν πρώτες. Εγώ προσωπικά ήμουν αυτόπτης μάρτυς να μου παίρνουν τη σειρά στη θεία Κοινωνία την τελευταία στιγμή! Καμία πειθαρχία δεν μπορεί να επιβληθεί σε αυτούς που προσέρχονται με τέτοιο τρόπο στους ναούς! Να δούμε τι θα γίνει από 17/5/20. Είμαι πολύ περίεργος για να δω τις συμπεριφορές των ηλικιωμένων και αυτών που έχουν μάθει να βλέπουν το ναό ως προνομιακό πεδίο δράσης τους.
Οι ιεράρχες και γενικά ο κλήρος είναι δημόσιοι υπάλληλοι, των οποίων η μισθοδοσία “μπαίνει κάθε μήνα” από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Ξέρετε κανένα δημόσιο υπάλληλο να μην εκτελεί τις εντολές του προισταμενού του, με το φόβο της απόλυσης ή της πειθαρχικής ποινής ;; Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Κατά την γνώμη μου όσο η εκκλησία μένει δεμένη στο άρμα του σύγχρονου ελληνικού κράτους είναι “υποχρεωμένη να υπακούει”.