Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου
Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου, MEd
- Ἡ σημερινὴ κατάσταση στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.
Τὸ μάθημα εἶχε ἀρχίσει καὶ κάποια στιγμὴ ὁ καθηγητῆς ἀπευθύνθηκε στὸν Παναγιωτάκη:
– Μπορεῖς νὰ μᾶς πεῖς τὸ «Πιστεύω» Παναγιωτάκη;
– Δὲν τὸ ξέρω Κύριε!
– Πὼς δὲν τὸ ξέρεις, δὲν τὸ διάβασες;
– Ὄχι , Κύριε!
– Ναί, ἀλλὰ τὸ εἴχατε κάνει καὶ στὸ Δημοτικό, ἔτσι δὲν εἶναι; Δὲν θυμάσαι τίποτα;
– Κύριε, στὸ Δημοτικὸ δὲν κάναμε περισσότερα ἀπὸ τρία-τέσσερα μαθήματα ὅλα καὶ ὅλα σὲ ὅλες τὶς τάξεις, καὶ δὲν εἴπαμε τίποτα ποτὲ γιὰ τὸ «Πιστεύω».
– Καὶ τὰ βιβλία ποὺ εἴχατε στὶς τέσσερις τάξεις δὲν τὰ χρησιμοποιούσατε;
– Ἡ δασκάλα μᾶς εἶχε πεῖ ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ τὰ ἔχουμε μαζὶ καὶ θὰ μᾶς λέει αὐτὴ τὴν προηγούμενη μέρα νὰ τὰ φέρουμε ἄν θελήσει νὰ κάνουμε μάθημα ἀπὸ αὐτά!
– Καὶ δηλαδὴ τὶ κάνατε τὴν ὥρα τῶν θρησκευτικῶν;
– Ἀσχολούμασταν μὲ ἄλλα μαθήματα ἤ μὲ κάποια δραστηριότητα.
– Τελικά, τὶ σοῦ ἔμεινε ἀπὸ τὶς λίγες φορὲς ποὺ κάνατε μάθημα;
– Δὲν θυμάμαι κάτι, παρὰ μόνο ὅτι ὅσα μᾶς εἶπε ἦταν κάπως μπερδεμένα καὶ δυσνόητα!
– Κατηχητικὸ πηγαίνεις;
– Ναι, Κύριε, πάω.
– Ἐκεῖ δὲν τὸ λέτε τὸ «Πιστεύω»;
– Τὸ λέμε ὅλοι μαζί πρὶν ἀρχίσουμε τὸ παιχνίδι, ὅμως δὲν καταλαβαίνω τὰ λόγια καὶ ἔτσι δὲν μπορῶ νὰ τὸ συγκρατήσω.
– Δὲν σᾶς τὸ ἐξηγήσανε καθόλου;
– Μὰς εἶπε μιὰ φορὰ ἡ κυρία λίγα πράγματα γι’ αὐτό, ἀλλὰ δὲν ἦταν νὰ τὰ συγκρατήσω!
-Τελικά, ἔχεις μάθει κάτι ἀπὸ τὸ κατηχητικό;
-Ναί, ὅτι ὅλοι ὅσοι πάνε ἐκεῖ εἶναι πολὺ καλοὶ καὶ ἀσχολοῦμαστε μὲ πολὺ εὐχάριστα πράγματα…!
Καὶ βέβαια αὐτὴ ἡ συζήτηση δὲν ἔγινε μόνο ἀνάμεσα στὸν Παναγιωτάκη καὶ στὸν θεολόγο καθηγητὴ στὸ Γυμνάσιο ποὺ πηγαίνει, ἀλλὰ τὸ ἴδιο ζήτημα μὲ ἐλάχιστα διαφορετικὰ λόγια συζητείται ἀνάμεσα σὲ πολλοὺς καθηγητὲς θρησκευτικῶν καὶ τοὺς μαθητὲς τους σὲ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας. Καὶ ἄν κάποιος που διδάσκει θρησκευτικὰ δὲν τὴν ἔχει κάνει, μπορεῖ νὰ δοκιμάσει καὶ θὰ δεῖ καὶ αὐτὸς ποιὸ θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα.
Βέβαια, τὸ δράμα αὐτὸ μὲ τὸν θρησκευτικὸ ἀναλφαβητισμὸ τῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἔχει ἀποκορυφωθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια δὲν ὀφείλεται μόνο στὴν παραμέληση τοῦ καθήκοντος τῶν δασκάλων τοῦ Δημοτικοῦ, γιατὶ εἴτε δὲν ἐνδιαφέρονται, εἶτε ἐνῶ ἐνδιαφέρονται δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ διδάξουν σωστὰ τὰ θρησκευτικά. Καὶ αὐτὸ ἐφόσον καὶ οἱ ἴδιοι ποτὲ δὲν τὸ διδαχθήκαν σωστά ἤ δὲν ἔκαναν ποτὲ σχετικὸ μάθημα, οὔτε ἀκόμα στὶς παιδαγωγικὲς σχολές ποὺ φοίτησαν (βλέπε ἀνακοίνωση ΠΕΘ στὶς 9 Αὐγούστου 2024). Τὸ πρόβλημα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις καὶ μὲ τὴν μὴ κάλυψη πολλῶν λειτουργικῶν κενῶν στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν Γυμνασίων καὶ Λυκείων σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ θεολόγους καθηγητές. Συχνὰ τὰ κενὰ καλύπτονται μὲ δεύτερες καὶ τρίτες ἀναθέσεις καθηγητῶν ἄλλων εἰδικοτήτων γιὰ νὰ συμπληρώσουν τὸ ὑποχρεωτικὸ ὡράριό τους, μὲ ὅτι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν σωστὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος. Καὶ μάλιστα, ἐνῶ συνήθως ἀφορὰ μαθητὲς ποὺ δὲν ἔχουν κατακτήσει στὸ Δημοτικό οὔτε τὶς στοιχειώδεις γνώσεις σχετικὰ μὲ αὐτὸ τὸ μάθημα.
- Ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα.
Σὲ ὅλα αὐτὰ ἔρχεται νὰ προστεθεῖ καὶ ἄλλη μιὰ σημαντικὴ παράμετρος, ποὺ δυσχεραίνει ἀκόμα πιὸ πολὺ τὴν ἤδη ἐπιβεβαρυμμένη κατάσταση. Καθὼς πρόκειται γιὰ ἕνα μάθημα μὲ περιπετειώδη πορεία τὰ τελευταία χρόνια, συναντῶντας ἀλλαγὲς στὸ τρόπο ποῦ γίνεται (δίλημμα ἐπιλογῆς μεταξὺ ἀναλυτικῆς καὶ θεματικῆς μεθόδου), ἀλλαγές στὴν ἴδια του τὴν φύση (εἰσαγωγὴ στὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια συνεχῶν ἀναφορῶν σὲ ἄλλα θρησκεύματα τὴν περίοδο 2017-20, δηλαδὴ μετατροπή του ἀπὸ γνωσιολογικὸ σε θρησκειολογικό, ἡ ὁποία ἀκυρώθηκε ὡς ἀντισυνταγματικὴ μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ 1749 καὶ 1750 τοῦ 2019), ζήτημα περὶ ὑποχρεωτικότητας ἥ ὄχι τοῦ μαθήματος (ὅπου τελικὰ σήμερα οἱ μαθητὲς μποροῦν νὰ πάρουν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα ἐφόσον ἐπικαλεστοῦν λόγους «θρησκευτικῆς συνείδησης» μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῶν γονέων/κηδεμόνων τους), ὅπου τὸ μάθημα αὐτὸ ἔχει χαρακτήρα ἰδιαίτερα εὐαίσθητο, δηλαδὴ ἔχει διαστάσεις ὄχι μόνο γνωστικές, ἀλλὰ καὶ συναισθηματικές, ἠθικὲς καὶ κοινωνικές στὴν ανάπτυξη τῆς προσωπικότητας του παιδιού, ἔτσι λοιπὸν γιὰ αὐτοὺς τοὺς λόγους πολλοὶ γονεῖς γίνονται διστακτικοὶ καὶ ἐκφράζουν ἕνα σκεπτικισμό, ζητῶντας γιὰ τὸ παιδὶ τους ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθημα, ἀκόμα καὶ χωρὶς νὰ συντρέχουν λόγοι θρησκευτικῆς συνείδησης (δηλαδὴ χωρὶς νὰ εἶναι ἀλλόθρησκοι, ἑτερόδοξοι, ἄθρησκοι, ἄθεοι ἤ ἀγνωστικιστές).
Βέβαια ὑπάρχουν καὶ οἱ ἐντελῶς ἐπιπόλαιες καὶ ἀνεύθυνες περιπτώσεις τῆς αἴτησης ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν προκειμένου νὰ ἐλαφρύνει τὸ πρόγραμμα τοῦ μαθητή, χωρὶς ταυτόχρονα νὰ χαμηλώσει ὁ μέσος ὅρος βαθμολογίας! Ἐκτὸς αὐτοῦ ἔχουν ἀκουστεῖ καὶ ἀπόψεις ἀπὸ συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη καὶ ἱερωμένους (ὡς καὶ ἀπὸ Ἱεράρχη ἔχει ἀκουστεῖ), νὰ ὑποστηρίζουν τὴν κατάργηση αὐτοῦ τοῦ μαθήματος, λόγω ἐλλείψεων καὶ ἀτελειῶν τῶν σχολικῶν ἐγχειριδίων, ἀλλὰ καὶ λόγω ἔλλειψης ἐμπιστοσύνης στὴν κατάρτιση ἤ στὶς προθέσεις κάποιων ἐκπαιδευτικῶν ποὺ ἀναλαμβάνουν νὰ διδάξουν αὐτὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα. Ὅμως, ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ λύση τὸ νὰ καῖς μαζὶ μὲ τὰ ξερὰ καὶ τὰ χλωρά!
Μείζων θέμα προκύπτει ἀπὸ τὴν παραπάνω αὐτὴ στάση κάποιων γονέων, ποὺ ἔτσι ἀφαιροῦν τὴν δυνατότητα στὰ παιδιά τους νὰ μάθουν ὅτι μποροῦν γιὰ τὴν κυρίαρχη πίστη τῆς πατρίδας μας, ποὺ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἱστορία της καὶ τὸν πολιτισμό της, ποὺ ἐπηρεάζει τὶς περισσότερες πτυχὲς τῆς ζωής μας, τῆς κοινωνίας μας καὶ τοῦ ἔθνους μας. Ἀκόμα περισσότερο μάλιστα ὅταν, παρόλο ποὺ οἱ ἴδιοι μπορεῖ νὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη τῶν Ἑλλήνων ἥ καὶ νὰ τὴν ἔχουν ἀπαρνηθεῖ, ὡστόσο ὅμως ἔχουν βαπτίσει τὰ παιδιά τους. Ἄν τὸ ἔχουν κάνει αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ γνωρίζουν τὴν ὑποχρέωση τους καὶ τῶν ἀναδόχων τους, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν τέλεση αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου καὶ ἀφορὰ τὴν κατήχηση τῶν βαπτισμένων τέκνων τους. Δὲν μποροῦν λοιπόν, ἐνῶ ζητοῦν τὸ μυστήριο αὐτὸ γιὰ τὰ παιδιά τους, νὰ περιφρονοῦν τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ διδαχθοῦν μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἀπαραίτητα στοιχεία τῆς πίστεώς τους ὡς νεοφώτιστα μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Διαφορετικά, μιὰ τέτοια στάση μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὡς ἐμπαιγμὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πόσο μάλλον ὅταν ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἐκπηγάζουν πολλὰ ὀφέλη ὄχι μόνο γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς μὴ Ὀρθόδοξους κατοίκους τῆς Ἑλλάδας μὲ ὅλα ὅσα διδάσκει γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα πίστη τῶν Ἑλλήνων. Γιατὶ αὐτὴ ἡ ἁγία πίστη τους εἶναι ποὺ μέχρι σήμερα διαποτίζει βαθιὰ τὸν τρόπο ζωής πολλῶν ἀπὸ αὐτοὺς μὲ τὶς καθημερινὲς ἐκφράσεις τους (‘Κύριε ἐλέησον’, ‘Θεὸς φυλάξει’, ‘Παναγία μου βοήθησέ με’, ‘να΄ ναι εὐλογημένο’, ‘δόξα Σοι ὁ Θεός’ κ.α.), τὴν προσευχή τους, τὴ νηστεία τους, τὸ πρωινὸ ἀντίδωρο καὶ ἁγιασμό τους, τὴν ἐξομολόγησή τους, τὸν ἐκκλησιασμό τους τὴν Κυριακή, τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς ἔκτατες περιστάσεις, τὸ ἄναμμα τῶν καντηλιῶν στὸν Ἱερὸ Ναό, σὲ παρεκκλήσια, στὸ κοιμητήριο καὶ στὸν οἴκο τους.
- Τὸ ἐναλλακτικὸ μάθημα ἠθικῆς.
Ὡστόσο, οἱ μαθητὲς ποὺ ὅντως προέρχονται ἀπὸ μὴ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Περιβάλλον καὶ δὲν εἶναι βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὅπως περιγράφει καὶ ἡ τελευταία σχετικὴ ὑπουργικὴ ἀπόφαση (ΦΕΚ 5130, τ.Β΄, 10-09-2024), ὅντως ἔχουν κάθε δικαίωμα βεβαίως, ἄν δὲν θέλουν νὰ παρακολουθήσουν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, παρόλα τὰ ὀφέλη ποὺ θὰ κέρδιζαν ἄν τὸ παρακολουθούσαν καὶ αὐτοί, τότε νὰ αἰτηθοῦν νὰ ἀπαλλαγοῦν καὶ νὰ μὴν τὸ παρακολουθοῦν. Στὸ ἀνακύπτον τότε πρόβλημα τοῦ μὲ τὶ θὰ ἀσχολοῦνται τὴν ὥρα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ σχολεῖο ποὺ πηγαίνουν, ἡ λύση ποὺ ἔχει προτείνει τὸ Ὑπουργεῖο καὶ εἶναι ἤδη καθ’ ὁδὸν πρὸς ἐφαρμογή, εἶναι ἕνα θρησκευτικὰ ἀποχρωματισμένο μάθημα ἠθικῆς. Σὲ αὐτὸ ἔχει συμφωνήσει καὶ ἡ ΠΕΘ μὲ ἀνακοίνωσή της στὶς 3 Αὐγούστου 2024.
Ὅμως εἶναι βέβαια ἀπαραίτητο ἐδὼ νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦ ὅτι ἡ Χριστιανικὴ ἠθικὴ ὡς ἀπόρροια τῆς χριστιανικῆς πίστεως τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τοῦ δόγματος, ὅπως αὐτὸ ἐκφράστηκε ἐν Ἁγίω Πνεύματι ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Ἁγίους Πατέρες, ἔχει μοναδικὴ δύναμη καὶ χάρη, ποὺ μπορεῖ νὰ σκεπάσει τὸν πιστό, μεταμορφώνοντάς ὁλόκληρη τὴν ζωή του. Ἀντιθέτως μιὰ ἠθικὴ ποὺ δὲν θεμελιώνεται σὲ θείες ἀλήθειες καὶ δὲν ἔχει προοπτικὴ στὸν αἰώνιο πνευματικὸ κόσμο, εἶναι σαφῶς ἀποδυναμωμένη, αἴολη, χωρὶς ἐλκυστικὸ κίνητρο καὶ ἐπομένως ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπηρετήσει ἀνώτερες ἀξίες καὶ μεγάλα ἰδανικὰ στὸ βαθμὸ ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ κάνει μιὰ ἠθικὴ, ὅπως αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἄλλο εἶναι νὰ πιστεύεις ὅτι τὸ καλό εἶναι ἡ τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ποὺ λατρεύεις, καὶ ἄλλο νὰ τὸ θεωρεῖς ἁπλῶς ὡς μιὰ κοινωνικὴ σύμβαση, ὡς μιὰ ἰδεολογικὴ ἄποψη ἤ ὡς μιὰ φιλοσοφικὴ ὑπόθεση.
Ἐκτὸς αὐτοῦ δὲν θὰ πρέπει νὰ παραλείψουμε νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι τὸ Ὑπουργεῖο σχεδιάζει νὰ γίνεται τὸ μάθημα ἠθικῆς, ὅταν ὑπάρχουν τουλάχιστον 10 μαθητὲς ποὺ ἔχουν πάρει ἀπαλλαγή. Δηλαδὴ ἄν αὐτοὶ οἱ μαθητὲς εἶναι λιγότεροι, τὸ σχολεῖο πάλι θὰ ψάχνει τρόπους γιὰ νὰ τοὺς ἀπασχολήσει ὅλη τὴν σχολικὴ χρονιὰ, χάνοντας αὐτοὶ ἀκόμα καὶ αὐτὴν τὴν ἐναλλακτικὴ οὐδετερόθρησκη ἠθικὴ διαπαιδαγώγηση.
- Μήπως η λύση εἶναι ἡ κατήχηση ἐνηλίκων;
Συμπερασματικά, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, χωρὶς νὰ ἀντικαθιστὰ τὸ κατηχητικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας στὸν τομέα τῆς ἐσωτερικῆς ἱεραποστολῆς της, δὲν παύει νὰ κατέχει ἕνα σημαντικὸ ρόλο στὸ θρησκευτικό τους ἐγγραμματισμὸ σὲ μιὰ χώρα, ὅπου ἡ ἱστορία της καὶ ἡ πίστη της συμπορεύονται βαθιὰ καὶ ἄρρηκτα ἐνωμένες μέσα στοὺς αἰῶνες. Ὡστόσο, ἐνῶ γιὰ ὅσους ἐνδιαφέρονται καὶ θέλουν, θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπληρώνει καὶ ἕνα ρόλο συμπληρωματικὸ καὶ βοηθητικὸ στὸ κατηχητικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, κάτι τέτοιο στὶς περισσότερες περιπτώσεις καθίσταται δύσκολο ἤ καὶ ἀποτυχαίνει, ὄχι μόνο γιὰ τοὺς λόγους ποὺ περιγράψαμε παραπάνω ὅσον ἀφορὰ τὸ μάθημα, ἀλλὰ καὶ λόγω πολλῶν ἐλλειμμάτων καὶ ἀστοχιῶν στὸ ἔργο τῆς κατήχησης. Ἡ ὅλη αὐτὴ κατάσταση προβάλλει ὡς ἕνας ἀτέλειωτος φαύλος κύκλος, ποὺ ἔχει παγιδέψει τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἡ ὁποία ὅσο παραμένει σὲ αὐτὸν τόσο ἀπομακρύνεται σταθερὰ ἀπὸ τὴν βαθύτερη γνώση τῆς πίστεως τῶν προγόνων της, τῆς πίστεως ποὺ ἀποτέλεσε τὴν πηγὴ ζωῆς χάρη στὴν ὁποία ἐπιβίωσε μέσα στοὺς αἰῶνες τὸ ἔθνος μας.
Ἄρα εἶναι ὑπόθεση ζωτικῆς σημασίας, ζήτημα ζωῆς καὶ θανάτου, θέμα προσωπικῆς καὶ ἐθνικῆς ἐπιβίωσης, νὰ σπάσει ὁ κύκλος καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ κοινωνία μας! Ὅμως πῶς θὰ ξεκινήσει νὰ γίνει αὐτό; Μάλλον τὴν ἀπάντηση θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουμε πρωτίστως μέσα στὴν Ἐκκλησία. Μήπως τὰ παιδιὰ μας δὲν μαθαίνουν, ἐπειδὴ κατ’ ἀρχήν καὶ οἱ γονεῖς τους ἔχουν μείνει θρησκευτικὰ ἀναλφάβητοι; Μήπως ἄν οἱ γονείς τους εἶχαν καλὲς θρησκευτικὲς βάσεις γνωσιολογικά, δηλαδὴ γνώριζαν συγκροτημένα καὶ μὲ σαφήνεια τὴν πίστη τους, θὰ μποροῦσαν νὰ βοηθήσουν καὶ νὰ ἐμπνεύσουν καὶ τὰ παιδιά τους νὰ κάνουν τὸ ἴδιο; Καὶ τότε μήπως θὰ ἦταν σὲ θέση νὰ ἐλέγξουν ἀποτελεσματικὰ καὶ ποὺ βρίσκεται καὶ πῶς προχωρεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ σχολεῖο τῶν παιδιών τους;
Κατὰ πόσο δηλαδὴ αὐτὸ διδάσκεται λειτουργικὰ καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ τὸ ἔχουν ἀναλάβει ἀκολουθοῦν ὑπεύθυνα καὶ ἀποτελεσματικὰ τὰ ἀναλυτικὸ καὶ σχολικὸ πρόγραμμα. Κατὰ πόσο διδάσκουν τὴν προβλεπόμενη ὕλη καὶ ἀνταπεξέρχονται στοὺς μαθησιακοὺς καὶ παιδαγωγικοὺς στόχους τοῦ μαθήματος. Καὶ γενικὰ κατὰ πόσο εἶναι δόκιμοι καὶ ἔχουν ζήλο νὰ τὸ διδάξουν. Μήπως ἡ διοικούσα Ἐκκλησία θὰ ἔπρεπε λοιπὸν χρησιμοποιῶντας καλὰ καλλιεργημένους θεολόγους νὰ ἀσχοληθεῖ πολὺ περισσότερο σοβαρά, ὑπεύθυνα καὶ συστηματικά μὲ τὴν κατήχηση καὶ τὸν θρησκευτικὸ ἐπανεγγραμματισμὸ τῶν ἐνηλίκων, ὡς πρώτιστο, πλὴν ὅμως πολὺ παραμελημένο, ἔργο διακονίας τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου «πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Μτ. 28, 19-20);
7 comments
Με συγχωρειτε, αλλα εσεις οι θεολογοι τα εχετε κουρασει τα παιδια. Και οχι καντε αυτο και μην κανετε το αλλο και γενικα ειστε ψυχοφθοροι. Εχετε καταντησει σαν τους Φαρισαιους που ο Χριστος τους επεκρινε και αγανακτησε μαζι τους επειδη προσθεταν βαρος στους ωμους των ανθρωπων, τετοιο, που ουτε και οι ιδιοι δεν μπορουσαν να σηκωσουν, κοινως, δασκαλε που διδασκες και νομο δεν εκρατεις! Ο αγιος Πορφυριος ελεγε να αφηνουμε τα παιδια ελευθερα και να κανουμε προσευχη εμεις οι γονεις, ωστε να τα φυλαει ο Θεος και ετσι θα φωτιζονταν και θα ευλογουνταν! Και τελικα ο Χριστος μας, μας αφησε μονο δυο εντολες ολες και ολες, να αγαπαμε τον Θεο με ολο μας το “ειναι” και τον πλησιον μας οπως τον εαυτο μας! Τα υπολοιπα που μαθαινετε στα παιδια μας, ειναι παραπανισια και περιττα!
Πραγματικα, θα ηθελα να καταργηθει και το μαθημα των θρησκευτικων και η κατηχηση με τα κατηχητικα. Ελεος πια.
Ας κανω και γω μια παρεμβαση στην πολύ ομορφη και ενδιαφερουσα ιστοσελίδα σας.
Μενω στην Θεσσαλονικη και εχω περίπου δέκα χρόνια που παρακολουθω τον ερευνητη, φυσικο και δημοσιογραφο κ. Λιακοπουλο Δημοσθενη. Ο άνθρωπος δεν ξερω ακριβως τι ρόλο παιζει, αλλα πραγματικα με εντυπωσιαζει για τις γνωσεις του –εχω αγορασει αρκετα από τα βιβλια του- και την ευρυμαθεια του. Θα ηθελα εδώ να γραψω ότι αναφερεται σε οντα μη ανθρωπινα, τους Ελοχιμ που είναι αγγελοι του τριαδικου Θεου, τους Ελ, που ηταν οι αρχαιοι θεοι και προκειται για τους γνωστους μας Ολυμπιους θεους από την ελληνικη μας μυθολογια, που τελικα δεν είναι μυθολογια, αλλα αληθινη ιστορια, τους Νεφελιμ, που είναι τα κακα τερατα και οι αρχαιοι επισης θεοι που όμως δεν βοηθουσαν τον κόσμο, αλλα τον καταδυναστευαν, τον Πολεμαρχο του Θεου που θα εμφανιστει στα εσχατα χρονια και αλλα. Στις εκπομπες που κανει στο διαδικτυο πια, διοτι στην τηλεοραση του απαγορεψαν να εμφανιζεται, κανει απιστευτες αναφορες στα οντα αυτά και μιλαει και για τον σατανα και όλα τελικα που λεει δενουν τόσο λογικα που φυσικα δεν πιστευω ότι προκειται για φαντασιες.
Θελω να καταληξω στο εξης, τον κυριο Λιακοπουλο δεν τον ακουω μονον εγω, αλλα και άλλος κόσμος, ενηλικες αλλα και νεολαια και πολλοι με τους οποιους εχω συζητησει εχουν πολλα ερωτηματικα μεσα στο μυαλο τους. Γιατι λοιπόν, η επισημη Εκκλησια δεν παιρνει θεση απεναντι σε ολη αυτην την ιστορια και δοξασια; Γιατι οι θεολογοι και οι κατηχητες δεν αναθεωρουν τις θρησκευτικες τους γνωσεις και να διδαξουν στα παιδια, αλλα και στους μεγαλους την πραγματικη ιστορια των Ελληνων και την αληθινη πιστη μεσα από τα νεα δεδομενα που δεν παρουσιαζει μονο ο κ. Λιακοπουλος, αλλα και αλλοι επιστημονες και ερευνητες;
Ως ποτε επιτελους εσεις οι εκκλησιαστικοι δασκαλοι θα κωφευετε στα ευρηματα της επιστημης και θα φερνετε σε συγχυση τον συγχρονο κόσμο;
Εχετε καταλαβει ότι στην εποχη μας τα παραδοσιακα και παλια θρησκευτικα μαθηματα είναι πλεον παρωχημενα και δεν μπορουν να ικανοποιησουν τα μυαλα μας και την λογικη μας;
Ευχαριστω για την φιλοξενια
Με εκτιμηση, παρολη την διαφωνια και την διαφορετικη αποψη
προς τον “έναγονέα”
Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 14: 21 διαβάζουμε : ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· . Το να αγαπάς τον Θεό αποτελεί την μεγαλύτερη εντολή. Το θέμα είναι όμως ΠΩΣ τον αγαπάμε, και πίστεψέ με αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση και μέγιστο κίνδυνο να οδηγηθούμε στην αίρεση. Τις εντολές τις όρισε ο Χριστός και η Εκκλησία, εν Αγίω Πνεύματι. Δεν τις όρισαν οι θεολόγοι.
Σε ότι αφορά το άρθρο, ισχύουν όλα αυτά. Ανάγκη κατηχήσεως έχουν πλέον οι γονείς, ειδικά αυτοί που αποτελούν την λεγομένη γενιά της μεταπολιτεύσεως, οπότε και άρχισε να κυριαρχεί η ασυδοσία, η αναρχία και η αθεία. Το θέμα είναι πως να πείσεις κάποιον, υπό κανονικές συνθήκες να κατηχηθεί. Δυστυχώς στροφή στον Θεό έρχεται τις περισσότερες φορές μετά από ατομική ή συλλογική συμφορά. Ιεραποστολή χρειάζεται πλέον η Ελλάδα και το θέμα είναι καθαρά σωτηριολογικό, συνεπώς πολύ σοβαρό.
Προς τον κυριο Νικο απο Κορινθο
Καπου στο ευαγγελιο, δυστυχως δεν θυμαμαι που ακριβως, λεει οτι αν δεν ελκυσει ο ιδιος ο Θεος τις ψυχες των ανθρωπων, τοτε οι ανθρωποι ματαια κοπιαζουν για την σωτηρια τους, ετσι δεν ειναι;
Εχω γνωρισει ατομα απο κατηχητικα και δυστυχως ειναι στενομυαλα, σκοτεινα και φοβισμενα! Αν ειναι δυνατον να θελει ο Θεος να γινομαστε ετσι, ειναι καταντημα. Χωρια που γινονται και κλικες και τα παιδια που ειναι πιο ζωηρα και πιο εξυπνα και ικανα, δεν τα δεχονται μεσα στον δηθεν εκκλησιαστικο κυκλο τους.
Το ξαναγραφω, ο Χριστος σε ολη την Καινη Του Διαθηκη μας ζητησε μονο δυο εντολες, να αγαπαμε τον Θεο με ολη μας την υπαρξη και να αγαπαμε τον πλησιον μας οπως τον εαυτο μας. Αυτα μαθαινω στα παιδια μου και προτιμω να κανω μια θερμη προσευχη να φωτιστουν, παρα να τα ζαλιζω με χιλιες δυο χαζομαρουλες για να μην εκφραστω διαφορετικα!
Λυπαμαι, αλλα δεν με πειθετε οτι ειναι απαραιτητη η καταηχηση. Αφηστε και οτι πλεον η ζημια στα νιατα μας εχει ηδη γινει. Ειναι πολυ αργα για κατηχηση, τετοια που την προβαλλετε και αυτο που χρειαζονται τελικα τα νιατα ειναι οπως το λετε στο τελος του σχολιου σας, ενα γερο σοκ, ωστε να βρουν μεσα τους τον Θεο που χασανε απο το βαπτισμα.
Το ιδιο ισχυει πιστευω και για εμας τους μεγαλους. Μια ομαδικη συμφορα θα μας φερει στα “ισα μας” που λενε.
Προς τον ένα γονέα
Πψως θα εκφραστεί η αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο στο θέμα λχ κάποιου πάθους; Εάν κάποιος άνθρωπος έχει κάποιο πάθος εφαμαρτο, η εκκλησία θα πρέπει να τον αποτρέψει από την επιμονή σ’ αυτό, με αποτέλεσμα τη σωτηρία της ψυχής του μετά θάνατον; Ή μήπως να τον αφήσει ώστε να συνεχίσει να ζει αυτήν την πρόσκαιρη ικανοποίηση, με ότι αυτό συνεπάγεται;
Κυριε Νικο απο την Κορινθο,
ως γνωστον τα παθη δεν εξαφανιζονται, ποσο μαλλον με την κατηχηση. Μπορω να πω οτι φουντωνουν κιολας, ισως απο αντιδραση. Η δυναμη των παθων μονο μπορει να αλλαξει κατευθυνση και αντι να κατευθυνθει στον συνανθρωπο με κακο τροπο, μπορει να μεταμορφωθει και να αλλαξει πορεια και απο σκοτεινη να γινει φωτεινη, για παραδειγμα μπορει ενας που ειναι αλκοολικος να αρχισει να δημιουργει μεσω πχ καποιας τεχνης και εκει να εκτονωνεται. Αλλα προσεξτε, αυτη η μεταμορφωση των παθων και η αλλαγη γινεται μονο με την δυναμη και την ενεργεια ή την χαρη του Θεου! Δεν γινεται με θεωριες και κηρυγματα! Αν ειναι ποτε δυνατον!
Για να μην μιλησω για τα λεγομενα σαρκικα παθη. Σχετικα λεει ενας αγιος οτι η απλη συνουσια χωρις πνευματικη ενωση, συνιστα δοξα του Θεου. Εξαλλου και πολλοι θεολογοι και πνευματικοι ανθρωποι ειναι διχασμενοι ως προς τις αποψεις τους και λενε οτι οι προγαμιαιες σχεσεις δεν συνιστουν αμαρτημα. Ιδιως οταν ο συνανθρωπος αντιμετωπιζεται με σεβασμο ως προσωπο και προσωπικοτητα και οχι ως σκευος ηδονης.
Για ποια αλλα παθη θελετε να μιλησουμε και να δουμε αν η κατηχηση βοηθαει στην αποτροπη τους; Για την κλεψια ισως; Μα σκεφτειτε οτι ο Θεος μας εδωσε την συνειδηση και με αυτον τον τροπο ολα κρινονται. Το κριτηριο της συνειδησης ειναι πολυ δυνατο και μαλιστα λεγεται ότι ετσι θα κριθουν ολοι οι αλλοθρησκοι, οι αθεοι και οι ετεροδοξοι.
Μην κουραζεστε αδικα, το εχω ψαξει παρα πολυ το θεμα και εχω καταληξει οτι ειναι καλυτερο να μην γινεται κατηχηση, γιατι το θεωρω ματαιο και ολεθριο. Η ζημια που προκαλει η κατηχηση ειναι μεγαλυτερη απο εκεινη εαν παραλειπεται.
Τα παιδια μας, ιδιως στην συγχρονη εποχη που βομβαρδιζονται καθημερινα με πληροφοριες ως επι το πλειστον αχρηστες και τα μυαλα τους ειναι κουρασμενα, εχουν αναγκη απο απλοποιηση της γνωσης, ειτε αυτη ειναι ιστορικη, ειτε θρησκευτικη, ειτε οποιαδηποτε. Ειναι κριμα να τα φορτωνουμε με εντολες και νομους περασμενων εποχων που δεν εχουν καμια σχεση με την δικη μας την συγχρονη και επιβαρυμενη απο πολλες αποψεις.
Για οποιαδήποτε πιστωτική ανάγκη επικοινωνήστε με το kikivas86@gmail.com, είναι ελληνικής υπηκοότητας Με βοήθησε με 15.000€ Ευχαριστώ τον Θεό
Εάν δεν είστε από την Ελλάδα , μείνετε μακριά.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ