Οι Ελληνοσύριοι της Σελευκοπόλεως.

Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης

<<Πριν από είκοσι περίπου χρόνια δίδασκα στο αμφιθέατρο της Σχολής μας, στους πρωτοετείς Φοιτητές. Από το ύψος της έδρας διέκρινα στα πρώτα έδρανα μία ομάδα φοιτητών και φοιτητριών, που δεν έδειχναν για Ελλαδίτες. Στο τέλος του μαθήματος τους πλησίασα και τους ρώτησα για το τόπο της καταγωγής τους. Ένας από αυτούς, που, όπως έδειχναν τα πράγματα, κατείχε καλύτερα την ελληνική γλώσσα, μου απάντησε: «Είμασθε Ρωμηοί από τη Μέση Ανατολή» (Λίβανο, Συρία, Παλαιστίνη κ. τ. λ). Αιφνιδιάσθηκα, το ομολογώ, με την απάντηση αυτή, που δεν την ανέμενα. Έτσι, προχώρησα σε μία δεύτερη ερώτηση: «Γιατί είσθε Ρωμηοί»; Και τότε ήλθε η ακόμη πιο αιφνιδιαστική απάντηση «Επειδή ο αυτοκράτοράς μας ήταν στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, και ο πρώτος Ορθόδοξος Πατριάρχης μας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης»!

Τότε συνειδητοποίησα, ότι υπάρχουν ακόμη Ορθόδοξοι στη Μέση Ανατολή, που έχουν συνείδηση της ταυτότητας και της ιστορίας τους, σ’ αντίθεση με πολλούς από εμάς τους Νεοέλληνες, που [επηρεασμένοι από την προπαγανδιστική συνθηματολογία των Ευρωπαίων, κυρίως από 18/19 αιώνα], έχουμε τελείως αποξενωθεί από τις έννοιες αυτές, [στην ακατανίκητη μανία μας τα ταυτισθούμε με την (Δυτική) Ευρώπη (=εξευρωπαϊσμός)]. Αυτά τα έχει αναλύσει με ισχυρή τεκμηρίωση ο αείμνηστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης, επιφανής ορθόδοξος δογματολόγος, αλλά και ιστορικός(†2001), τα διδάσκω δε και εγώ (στις παραδόσεις και διαλέξεις μου) Διότι μελετώντας τις πηγές, που εξαντλητικά ερεύνησε εκείνος, διεπίστωσα την τερατώδη πλαστογράφηση της μέσης περιόδου της ιστορίας μας, με κορύφωση την καθιέρωση (1562) από την δυτική επιστήμη του ανύπαρκτου (ως κρατικού) ονόματος ΒΥΖΑΝΤΙΟ [και την δουλοπρεπή εκ μέρους μας αποδοχής και χρήση του]. Η αυτοκρατορία, μέσα στην οποία ζήσαμε και συναναπτυχθήκαμε οι Ορθόδοξοι πολίτες της, είχε άλλο όνομα και η ενότητα της είχε άλλα θεμέλια από εκείνα που αναζήτησαν στους τελευταίους αιώνες για τον εαυτό τους οι κρατικοεθνικές ενότητες, που προέκυψαν μέσα από τις νεώτερες ιστορικοπολιτικές εξελίξεις>>.

~Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
πρώην Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η ελληνορθόδοξη πόλη Al-Suqaylabiyah (αραβικά: السقيلبيه, λατινικά: Seleucia ad Belum) έχει ως ρίζα του ονόματός της την ελληνική ονομασία Σελεύκεια ο προς Βήλω, Σελευκόπολις ή Σελευκόβηλος και μόνο κατά τον 19ο αιώνα μετονομάστηκε με την παρεφθαρμένη αραβική ονομασία. Κτίστηκε από τον Σέλευκο Α΄ Νικάτορα γύρω στο 300 π.Χ. στους νότιους πρόποδες μιας οροσειράς από ασβεστόλιθο. Την οροσειρά αυτή έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες Βήλο (ίσως από τη φοινικική θεότητα Βάαλ), εξ ου και το προσωνύμιο της πόλης. Βρίσκεται ανάμεσα σε Χαμά και Λαττακεία με τις δυνάμεις των τζιχαντιστών ανταρτών να την έχουν πλέον καταλάβει και λεηλατήσει μαζί με την εκκλησία της αντίγραφο της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης. Έχει 20.000 κατοίκους, από τους οποίους οι 12 με 15 χιλιάδες είναι(ένας θεός ξέρει πόσοι πλέον έχουν απομείνει)Χριστιανοί. Μάλιστα στην εκκλησία γίνονταν μέχρι προσφάτως και εκμάθηση ελληνικής γλώσσας, αφού oι Ελληνορθόδοξοι («Ρουμ Ορθοντοξ») είναι κληρονόμοι της ελληνιστικής παράδοσης και κατ’ επέκταση των Βυζαντινών.