Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 9 Ιανουαρίου 2018.
Πόσοι γνωρίζουν ότι το επίσημο όνομα της Ουρουγουάης είναι «Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης»; Ούτε οι ίδιοι δεν θυμούνται τον «γεωγραφικό» προσδιορισμό. Το όνομα της εθνότητας είναι ίσως σημαντικότερο από το όνομα της χώρας. Αποδοχή «Νέας ή Άνω Μακεδονία», εφόσον κατοικείται από «Μακεδόνες» ομιλώντες την «Μακεδονική» συνιστά έγκλημα για κάθε Έλληνα.
Κανένας περιηγητής, ιστορικός, καμία απογραφή ή μνημείο, δεν ανέφερε ποτέ ξεχωριστή Μακεδονική εθνότητα από τον 7ο αιώνα μ.Χ. που κατέβηκαν οι Σλάβοι στα Βαλκάνια μέχρι τον 20ο. Ο σφετερισμός είναι ωμός, ξεκάθαρος και απόλυτος, όπως και η δική μας ηττοπάθεια.
Ελληνίδα πρώην υπουργός εξωτερικών είπε δημοσίως «δεν υπάρχει κανείς που να μην λέει τη Μακεδονία, Μακεδονία». Μα όταν την ονομάζεις εσύ έτσι, περιμένεις να μην την αποκαλούν οι τρίτοι; Σαθρό είναι και το επιχείρημα ότι «το όνομα δεν ενοχλεί, αφού θα τους κυριεύσουμε οικονομικά»: μα αυτό ακριβώς κάναμε το 1995 με πληθώρα επιχειρήσεων, όμως παρά τις προσδοκίες σκλήρυνε περαιτέρω η στάση τους.
Το άκρον άωτον της ηττοπαθούς επιχειρηματολογίας είναι ότι δήθεν «όλος ο κόσμος τους αποκαλεί «Μακεδονία», δεν παίζει ρόλο τι κάνουμε εμείς, άρα πρόκειται για χαμένη υπόθεση». Ωστόσο, αντί να μη μας υπολογίζει κανείς, όλο σε μας έρχονται για έγκριση. Μάλλον γνωρίζουν ότι μόνο η δική μας γνώμη μετράει τελικά.
Το δε «γεγονός» ότι «όλοι τους αποκαλούν Μακεδονία» είναι τρομερό fake news, Οι 100 περίπου διμερείς αναγνωρίσεις ως «Μακεδονία» είναι επουσιώδεις. Το ληξιαραχείο των κρατών είναι ο ΟΗΕ, που τους αναγνωρίζει ως πΓΔΜ. Το ίδιο και όλοι ανεξαιρέτως οι διεθνείς οργανισμοί, πολιτικοί, πολιτιστικοί ή αθλητικοί. Βάσει της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Ελλάδα δικαιούται να προβάλλει βέτο, εφόσον η γείτονα χώρα καταθέσει αίτηση ένταξης με διαφορετικό όνομα από το προσωρινό της.
Επιπλέον, η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο και στους δύο οργανισμούς που καίγεται η πΓΔΜ να ενταχθεί: στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Απλώς επειδή είναι ήδη μέλος. Από την άλλη, όλες οι διμερείς αναγνωρίσεις θα τροποποιηθούν πάραυτα, εφόσον συμφωνήσει η Ελλάδα. Σαφές λοιπόν ότι βρισκόμαστε σε θέση ισχύος. Όσο περισσότερο καίγονται τα Σκόπια να εισέλθουν στην ΕΕ ή οι ΗΠΑ να τους εντάξουν στο ΝΑΤΟ, τόσο ισχυροποιείται η θέση μας.
Υπάρχει και μία απαρατήρητη παράμετρος: μετά την ανακήρυξη της Αυτοκεφαλίας της λεγόμενης «Εκκλησίας της Μακεδονίας» το 1967, κατέστη σχισματική. Το Πατριαρχείο Σερβίας πήγε πρόσφατα την υπόθεση μίας Επισκοπής στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και κέρδισε! Έτσι, οι Σκοπιανοί στράφηκαν στην Βουλγαρία, εξ ου και τα ταυτόχρονα πολιτικά ανοίγματα προς τα εκεί. Όμως, την περίθαλψη της σχισματικής εκκλησίας από τους Βούλγαρους τον Νοέμβριο του 2017 δεν την καλοβλέπει ούτε η Μόσχα, λόγω παραλληλισμού με την Ουκρανική Εκκλησία.
Συμπερασματικά: ούτε σε ένα, δέκα ή 26 χρόνια ξεχάσαμε. Γι’ αυτό, κόντρα στην πολιτική ηγεσία, διοργανώνονται τα πρώτα ανεξάρττητα συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στις 21/1. Όπως έλεγε ο Ζουράρις με ενάργεια πριν υπουργοποιηθεί: «όποιος παραχωρεί όνομα, παραχωρεί έδαφος». Όλο το σύμπαν να τους αναγνωρίσει, εμείς έχουμε χρέος να αντισταθούμε. Η αναγνώριση χρήσης του όρου «Μακεδών» σε Σλάβους στο επίπεδο κρατικής οντότητας, υπέρτερης δηλαδή μίας εσωτερικής περιφέρειας άλλου κράτους, αυτομάτως αφαιρεί ή υποβαθμίζει το δικαίωμα χρήσης του όρου από τους δικαιούχους! Απαράδεκτο ασυζητητί.
.
.
=====Τα παρακάτω υστερόγραφα, δεν αποτελούν μέρος του άρθρου============
Υστερόγραφο 1. Η Καθημερινή μας καλεί να συμβιβαστούμε, διότι αυτό έτσι αόριστα θα συμβάλει στη γενική βελτίωση του κλίματος, δείχνοντας μία φωτογραφία από την κεντρική πλατεία των Σκοπίων με το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι δε αναφορές στην εθνική θέση του 1992 ότι δεν θέλουμε παράγωγο της λέξης «Μακεδονία» γίνονται με δαιμονοποίηση και εξαιρετικά αρνητικά χρώματα και επίθετα, χωρίς κανέναν αντίλογο σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ. 
Υστερόγραφο 2. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η άποψη του πρωθυπουργού των Σκοπίων Ζάεφ ότι «το κοινό μας σημείο είναι ο Μέγας Αλέξανδρος» παρουσιάζεται ως υποχώρηση(!!). Στην πραγματικότητα, το κοινό μας σημείο είναι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος. Μέχρι εκεί φτάνουν. Έτσι, μία ιδέα για όνομα θα μπορούσε να είναι «Κυριλλία». Έχοντας καταθέσει αυτό το σχόλιο στο facebook, μία φίλη του Αντίβαρου (Δ.Σ.) έφτιαξε την παρακάτω εικόνα. Την ευχαριστούμε πολύ.
Υστερόγραφο 3. Αντιγράφω πλήρες σχόλιο από το facebook περί μη ύπαρξης «Μακεδονικού έθνους»
«1)Οι τούρκοι κατήχαν για 500 χρόνια την Μακεδονία . Ειχαν κανει πολλες απογραφές . Σε όλες μιλούσαν για Ελληνες Εβραίους , τούρκους ,Αρμένιους , Βούλγαρους αλλά ΠΟΤΕ για Μακεδόνες.
2) Στο υπερχιλιετές Αγιο Ορος υπάρχουν Σερβικές μονές , Βουλγαρικές ,Ρουμανικές , Ρωσικές , Ελληνικές αλλά ΟΧΙ Μακεδονικές.
3) Το 1346 στα Σκόπια ο Στέφανος Δουσάν στέφθηκε αυτοκράτορας Σερβων Ρωμαιων Βουλγάρων και Αλβανών . Αν υπήρχαν Μακεδόνες σαν ξεχωριστή ενότητα θα τους ανέφερε.Ολα αυτά σημαίνουν ότι η Μακεδονία είναι Ελλάδα και οι Μακεδόνες Ελληνες.
4)Το 1669 ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή ταξιδεύει σε όλη την Μακεδονία και μιλάει για τους κατοίκους της. Αναφέρει Τούρκους, Έλληνες ,Βουλγάρους , Αλβανούς αλλά δεν αναφέρει πουθενά ξεχωριστή Μακεδονική Εθνότητα.
5) Στους αγώνες κατά των Τούρκων όλοι σχεδόν οι Βαλκανικοί λαοί αντέταξαν μικρή η μεγάλη αντίσταση .Αναφέρονται αγώνες Ελλήνων ,Βουλγάρων , Αλβανών, Σέρβων. Μόνο αγώνες Μακεδόνων δεν αναφέρονται διότι απλώς δεν υπήρχε ξεχωριστή Μακεδονική Εθνότητα.
6) Το σημερινό κράτος των Σκοπίων μέχρι το 1943 ονομαζόταν Νότια Σερβία.
7) Ο Ρήγας Φεραίος καλούσε τους πάντες να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων. Ακόμα και τους Αρμένιους και τους Αιγυπτίους αλλά δεν αναφέρει Μακεδόνες ούτε θράκες ούτε Θεσσαλούς προφανώς γιατί δεν υπήρχαν σαν ξεχωριστή εθνότητα. Αναφέρεται σε Ελληνες»
======================
.
Το δεύτερο μέρος του άρθρου, το οποίο δημοσιέυθηκε στην Εστία στις 15 Ιανουαρίου 2018 βρίσκεται εδώ:
19 comments
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Καθεύδει μόνο και παθαίνει αυτά που παθαίνει…
Βάσει της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Ελλάδα δεν δικαιούται να προβάλλει βέτο, εφόσον η γείτονα χώρα καταθέσει αίτηση ένταξης με το προσωρινό της όνομα. Η ενταξη της δε ως FYROM σε ΕΕ και ΝΑΤΟ θα τερματίσει το ενδιαφέρον του διεθνούς παραγοντα γιά το ζήτημα. Με αυτόν τον τρόπο εμείς θα έχουμε καταγράψει στο διηνεκές τη θέση μας για το γειτονικό κράτος εφ΄οσον έτσι σε όλους τους οργανισμούς θα αναφέρεται ως FYROM.
Αγαπητέ κ. Ντούνη,
Το ίδιο λέμε. Μπορεί να καταθέσει αίτηση ένταξης ως FYROM όπου θέλει. Και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί έτσι την έχουν αναγνωρίσει. Ουδείς τέτοιος οργανισμός ως Μακεδονία (όπως ψευδώς, ψευδέστατα αφήνεται να εννοηθεί από διαφόρους ηττοπαθείς κύκλους). Αν καταθέσει αίτηση ως FYROM, τότε ναι, η Ελλάδα δεν δικαιούται να προβάλλει βέτο με βάση την Ενδιάμεση Συμφωνία. Μπορεί όμως να το κάνει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ούτως ή άλλως. Η αίτηση στο ΝΑΤΟ το 2008 έγινε ως FYROM. Δεν έγινε ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αλλά η Ελλάδα απειλώντας με βέτο (διότι τυπικά βέτο δεν ασκήθηκε ποτέ) έπεισε τα μέλη του ΝΑΤΟ ότι υφίστανται ζητήματα ασφαλείας και έτσι δεν προχώρησε η ένταξη.
Τώρα, ως προς το αν είναι εφικτό να ενταχθεί στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ως FYROM και τι θα γίνει μετά, δεν γνωρίζω και δεν έχω θέση. Δέχομαι την άποψή σας.
Ανδρέας.
Προσωπικά ἀπό τότε ἔθετα ἕναν ἁπλό προβληματισμό:
Ἤ ἔχουμε δίκαιο -καί δὲν διαπραγματευόμαστε τίποτε ἀπολύτως ουτε κάνουμε δημοψηφίσματα ουτε ψηφοφορίες στήν Βουλή οὔτε συζητήσεις οὔτε τίποτα καί δέν προχωρᾶμε καν σέ συζήτηση για αναγνώριση κι ἄς τούς λέει ἔτσι ὅλος ὁ ντουνιᾶς-, ἤ ὄχι.
Διότι “ἔντιμοι” συμβιβασμοί γίνονται μόνο σὲ λερωμένες φωλιές.
Στην αρχή, το θέμα της Ουρουγουάης με προκάλεσε ένα μειδίαμα και ακαριαία την επιθυμία να επιβεβαιώσω το αληθές, ώστε κατέληξα εδώ:
https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/uy.html
Περίεργο, δεν αναφέρει ούτε “ουρουγουανική” γλώσσα, ούτε αντίστοιχη εθνότητα.
Λένε πως, ήταν το Μήλον της Έριδος μεταξύ Αργεντινής και Βραζιλίας, η οποία το 1821 την είχε ενσωματώσει, πριν την ανεξαρτητοποίηση του 1825.
Και ώ εκ του θαύματος, στην περιοχή υπάρχει κι ένας ποταμός(!) που ονομάζεται Ουρουγουάη!!!
Ραντεβού με όλους στις 21/1
“Τό δέ το όνομα σοι δούναι ουκ εμόν εστίν ούτ’ άλλου των κατοικούντων ενταύθα”
Άρα λοιπόν, ούτε δημοψήφισμα δεχόμαστε.
Διότι η σύναξη των Ελλήνων που θα δικαιούτο να παραχωρήσει ένα τμήμα της πνευματικής της ιδιοκτησίας σε τρίτους, θα ήταν μία ταυτόχτονη σύναξη των νεκρών, των ζώντων και των αγέννητων σε πλήρη απαρτία.
Κομματάκι δύσκολο να γίνει στον χωρόχρονό μας. Ποιος μπορεί να ψηφίσει εκπροσωπώντας τον Μέγα Αλέξανδρο, την αδελφή του Θεσσαλονίκη, τον Αριστοτέλη, τον Γρηγόριο Παλαμά, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Εμμανουήλ Παππά, τον Παύλο Μελά, τον Χρυσόστομο Σμύρνης, τον Μανώλη Ανδρόνικο, τον Οδυσσέα Ελύτη, και τα τρισέγγονα όλων μας;
Ανδρέας.
Asamblea General Constituyente 1929
Constitucion De Uruguay
“NOSOTROS, los Representantes nombrados por los Pueblos situados a la parte Oriental del Río Uruguay, que, en conformidad de la Convención Preliminar de Paz, celebrada entre la República Argentina y el Imperio del Brasil, en 27 de Agosto del año próximo pasado de 1828, deben componer un Estado libre é independiente;”
General Constitutional Assembly 1929
Constitution of Uruguay
“WE, the Representatives appointed by the Peoples situated to the Eastern part of the Uruguay River, which, in accordance with the Preliminary Peace Convention, celebrated between the Argentine Republic and the Brazilian Empire, on August 27 of the next year of 1828, they must compose a free and independent State;”
Ψηφιοποιημένο το αυθεντικό χειρόγραφο κείμενο μπορείτε να το βρείτε εδώ
https://autores.uy/obra/9514
Η “Βόρεια Δημοκρατία του Βαρδάρη” ή χάριν συντομίας “Βαρδάρης” που κατοικείται από Βαρδαρίσιους που μιλούν σλαβικά (επισήμως), αλβανικά, βουλγαρικά και ελληνικά δεν είναι πρωτότυπο, αλλά είναι εφικτό και δοκιμασμένο, εδώ και 180 χρόνια!
Και εγώ κε Σταλίδη αναφέρω την άποψή μου με επιφύλαξη. Επισημαίνω απλώς ένα ιστορικό προηγούμενο απο τη δική μας ιστορία: Όταν επρόκειτο να ονοματοδοτηθεί το νεοσύστατο κράτος μας, η Υψηλή Πύλη αρνήθηκε το όνομα Γραικός και Γραικία επειδή υποδήλωναν αλυτρωτισμό καθώς με τον όρο “γραικός” εννοούσαν τον χριστιανό κάτοικο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ανασύρθηκε λοιπόν απο το παρελθόν ο όρος Έλλην και το κράτος μας ονομάστηκε ”Βασίλειο των Ελλήνων”. Το αποτέλεσμα ήταν όλοι να μας λένε Greeks εμείς τους εαυτούς Έλληνες και φυσικά ο αλυτρωτισμός μας εκδηλώθηκε ανεμποδιστα μέσω της Μεγάλης Ιδέας
Ονομασία χωρίς «Μακεδονία» μέσα ξεχάστε τη, αφήστε που στην τελική δεν θα είναι και δίκαιη. Καλώς ή κακώς έχει δημιουργηθεί και μια δεύτερη μακεδονική ταυτότητα με ιστορία έστω εκατό ετών (ευχαρίστως να συζητήσουμε, αν επιθυμείτε, το πώς και το γιατί). Το θετικό της σύνθετης ονομασίας (για όλες τις χρήσεις) είναι ότι θα διαχωρίζει τις δύο Μακεδονίες (την ελληνική και τη σλαβική) και θα βάζει μια και καλή τέλος στο αλυτρωτικό όραμα της «ενιαίας Μακεδονίας». Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι της Ελλάδας να δείξει σε όλο τον κόσμο ότι η «Μακεδονία του Μεγ’ Αλέξανδρου» είναι η ελληνική και αλίμονο αν φοβόμαστε ότι ένα κράτος δύο εκατομμυρίων κατοίκων μπορεί να μας καπελώσει στο ζήτημα αυτό!
Η ονομασία του κράτους μόρφωμα γίνεται με εντολη των ΗΠΑ για να εξυπηρετήσουν μελλοντικές πολιτικές τους στην χερσόνησο του Αίμου. Οι αμερικανοί έχουν μια ιδιότυπη αντίληψη για την ονομασία κρατών. Είναι χαρακτηριστικό πως το δικό τους όνομα προέρχεται απο τη λέξη JER-USA-LEM. Αυτό έγινε επειδή οι μασώνοι ιδρυτές των ΗΠΑ, θεωρούσαν πως ήταν ο νέος εκλεκτός Ισραήλ που ο Θεός τους πρόσφερε τη νέα γη Χαναάν.
Απαντώ στον Αντώνη:
Στην προσπάθεια να αιτιολογήσετε γιατί «δεν θα είναι δίκαιη» μία ονομασία χωρίς το Μακεδονία λέτε ότι 1. υπάρχει το δεδομένο μίας «δεύτερης μακεδονικής ταυτότητας με ιστορία έστω 100 ετών», ότι 2. «το θετικό είναι ότι θα διαχωρίζει τις δύο Μακεδονίες και θα βάζει μια και καλή τέλος στο αλυτρωτικό όραμα της ενιαίας Μακδονίας» και 3. Ότι «από κει και πέρα» είναι στο χέρι της Ελλάδας να δείνει ότι η «Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου» είναι η ελληνική.
Προσωπικά, διαφωνώ και με τα τρία που λέτε, και απαντώ σε ένα ένα από αυτά
1. Το δεδομένο δεν είναι μίας «δεύτερης» μακεδονικής ταυτότητας, αλλά μίας ΠΡΩΤΗΣ «μακεδονικής ταυτότητας». Εφόσον το «ταυτότητα» συνδέεται με την εθνικότητα, δεν υφίσταται και δεν υφίστατο ποτέ καμία «μακεδονική (εθνική) ταυτότητα». Με τον ίδιο τρόπο που δεν υφίσταται «Θεσσαλική» (εθνική) ταυτότητα ή κάποια άλλη. Εδώ έχουμε την άνωθεν δημιουργία μίας «Μακεδονικής εθνικής ταυτότητας» από το μηδέν. Πρόκειται για Βουλγαρικούς πληθυσμούς, που στα τέλη του 19ου αιώνα χρησιμοποίησαν αυτό το όνομα, για να τραβήξουν κόσμο στη Βουλγαρική Εξαρχεία και να τους απομακρύνουν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αυτά θυμήθηκε ο Τίτο το 1943 και έχτισε μία εθνική συνείδηση από το μηδέν. Μηδέν σημαίνει τα εξής. Α) απολύτως καμία ιστορική αναφορά σε μακεδονικό έθνος, β. Καμία λογοτεχνική αναφορά σε μακεδονική γλώσσα, γ. Καμία θρησκευτική αναφορά ή διαφοροποίηση από τους γείτονες λαούς. Δεν υπάρχει ούτε ένα σχετικό γραπτό μνημείο. Είναι βέβαια δεκτό το δεδομένο ότι από το 1944 που δημιουργήθηκε η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Μακεδονίας, εντός της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας (δηλαδή ένωσης σλαβικών λαών) καλλιεργείται αυτή η ταυτότητα ως εθνική ταυτότητα. Τα έθνη δεν δημιουργούνται από το πουθενά. Πρέπει να έχουν ρίζες. Υποχρεωτικά λοιπόν αυτή η μία και μοναδική «Μακεδονική» εθνική ταυτότητα αντλεί δομικά στοιχεία για να χτιστεί με τη μέθοδο της παραχάραξης.
2. Στην περίπτωση όμως της σύνθετης ονομασίας, δηλαδή της αποδοχής της Ελλάδας αυτής της ταυτότητας, έστω ως «Κάτι Μακεδονία», τότε αυτομάτως η μία από τις υποτιθέμενες δύο μακεδονικές ταυτότητες αναβαθμίζεται σε εθνική, δηλαδή σε χαρακτηριστικό ενός κράτους («Κάτι Μακεδονία»), ενώ η άλλη, η δική μας, η «Ελληνική» όπως λέτε, παραμένει ως έχει, δηλαδή ΔΙΧΩΣ κανένα απολύτως εθνικό χαρακτηριστικό. Απλώς μία γεωγραφική περιοχή της χώρας, τμήμα μίας εσωτερικής, διοικητικής διαίρεσης. Αυτή η αναβάθμιση λοιπόν καθόλου δεν «διαχωρίζει δύο Μακεδονίες». Τι κάνει; Συνδέει τη μία (την πλαστή μάλιστα) ως κράτος και την δεύτερη σε μία περιοχή. Ποιος γνωρίζει ότι Ζηλανδία ονομάζεται ένα τμήμα της ανατολικής Ολλανδίας; Ελάχιστοι. Οι Νεοζηλανδοί, ως κράτος, έχουν κυριαρχήσει με τον όρο αυτόν. Και προσέξτε ότι στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει καμία βαρύτητα στην Ζηλανδία. Σε μας, όχι μόνο υπάρχει, αλλά γίνεται και κλοπιμαία λάφυρο στα χέρια της άλλης. Συμπέρασμα: το ανισοβαρές του κράτους έναντι εσωτερικής περιοχής δεν διαχωρίζει καθόλου δύο ίσα πράγματα. Αντίθετα, επιβραβεύει και δικαιώνει την μία από αυτές. Ομοίως και περί αλυτρωτισμού. Όταν η μία «Κάτι Μακεδονία» είναι κράτος και η άλλη είναι εσωτερική περιφέρεια, δεν δημιουργείται αυτομάτως η συνθήκη εκκίνησης μίας ενοποίησης; Δεν θα αναδειχθεί αυτομάτως μία «Μακεδονική» ή έστω «Κάτι Μακεδονική» μειονότητα εντός της Ελλάδας; Το στοιχείο του αλυτρωτισμού είναι θεμελιώδες. Ακόμα και άνθρωποι που εσχάτως προσχώρησαν στο στρατόπεδο του «έντιμου συμβιβασμού», όπως η μεγάλη μορφή, ο Νίκος Μέρτζος, τονίζουν ότι σήμερα που μιλάμε δεν υπάρχει ούτε μία δημόσια υπηρεσία των Σκοπίων που να μην έχει χάρτη της «Μεγάλης Μακεδονίας» μέχρι τα Τέμπη. Σήμερα αυτά.
3. Το «από κει και πέρα» είναι μάλλον ανέκδοτο. Πρώτον, δεν έχουμε λόγο να τρέχουμε να αποδείξουμε τα αυτονόητα. Δεύτερον, υπάρχει άγριο σπεκουλάρισμα της ιστορίας. Σήμερα στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων φιγουράρει ο Μέγας Αλέξανδρος. Τι να αποδείξεις και σε ποιον; Ότι δεν είσαι ελέφαντας; Εκεί βασιζόμαστε;
Προς Τάκη:
Δεν γίνεται με καμία εντολή των ΗΠΑ η ονομασία. Οι ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει διμερώς την πΓΔΜ ως «Μακεδονία» από το 2004. Ας μην ελκυόμαστε από συνομωσιολογίες. Οι διμερείς αναγνωρίσεις, είτε είναι 100, είτε 130, είτε 150, είτε 190, δεν έχουν καμία απολύτως ισχύ. Όπως γράφω και στο άρθρο, 1) το ληξιαρχείο των κρατών είναι ο ΟΗΕ, 2) σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς η αναγνώριση είναι ως πΓΔΜ. Όλοι όσοι αναγνώρισαν διμερώς με το όνομα ΔτΜ, θα το αλλάξουν όταν υπάρξει συμφωνία. Γι’ αυτό και συνέχεια σε εμάς έρχονται για έγκριση. Ο ιδιοκτήτης του πνευματικού δικαίωματος είναι ο μοναδικός που μπορεί να παραχωρήσει την χρήση του σε άλλους. Επίσης, δεν έχω πειστεί ούτε για την στρατηγική αξία των Σκοπίων για τις ΗΠΑ. Στο Κοσσυφοπέδιο υπάρχει άγαλμα του Κλίντον. Χώρα πιο φιλοαμερικανική από αυτήν δεν υπάρχει σήμερα. Αν θέλουν πάτημα, ορίστε. Ομοίως όμως και όλα τα γύρω κράτη της «Νέας Ευρώπης» (Βουλγαρία, Ρουμανία) είναι αρκετά φιλο-αμερικανικά με στρατιωτική συνεισφορά όπου τους ζητήθηκε από τις ΗΠΑ, πολύ μεγαλύτερη της βαρύτητάς τους, χωρίς αντίρρηση. Σιγά τώρα το μέγεθος των Σκοπίων όταν οι ΗΠΑ τρέχουν για τόσα θέματα διεθνώς. Δεν με πείθει η γεωπολιτική τους αξία. Είναι περισσότερα πράγματα στο χέρι μας από όσα νομίζουμε.
Να προσθέσω (για όλους τους αναγνώστες) την διαρροή μέσω Αλβανικής εφημερίδας, την οποία αναμετέδωσε το Βήμα για ένα ενδεχόμενο «λύσης»
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=931791
Ανδρέας Σ.
κε Σταλίδη,
κάποιες παρατηρήσεις :
1. και στην σημερινή επίσημη ονομασία (πΓΔΜ) περιλαμβάνεται η λέξη Μακεδονία. Μπορεί να μην ακούγεται, αλλά δεν παύει να υπάρχει. Η υπηκοότητα του κράτους αυτού δεν είναι πΓΔΜίτης.
2. δεν δέχονται το Σλαβομακεδονία γιατί αντιδρά η Αλβανική μειονότητα, την γνώμη της οποίας επικαλούνται κατά το δοκούν. Ας τα βρούνε μεταξύ τους. Πάντως, στην περίοδο του εμφυλίου αυτή ήταν η πλέον διαδεδομένη ονομασία τους.
3. φοβάμαι ότι όπως και αν ονομαστούν δεν θα πάψουν να εποφθαλμιούν την Θεσσαλονίκη και την έξοδο στη θάλασσα. Αυτός ήταν πάντοτε ο στόχος τους, όποιον μανδύα και αν χρησιμοποιούσαν κατά καιρούς. Γνωρίζουν άριστα ότι το κρατίδιό τους δεν έχει μέλλον στην παρούσα περίκλειστη μορφή του.
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Απαντώ στις παρατηρήσεις σας
1. Ακούω πάρα πολύ συχνά τις τελευταίες ημέρες (σε αντίθεση με τα προηγούμενα 26 χρόνια που κανείς δεν το έθετε) ότι «υπάρχει το Μακεδονία στο πΓΔΜ». Ναι, υπάρχει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει αυτήν την χρήση. Η Ελλάδα πράγματι αναγνώρισε αυτήν την χώρα με το συγκεκριμένο όνομα μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό έλεγε ότι πρώτον, η ονομασία αυτή είναι προσωρινή, μέχρι να βρεθεί λύση, και δεύτερον (και κύριον) ότι εφόσον η ονομασία είναι προσωρινή, μπορεί, ως προσωρινή, να αντικατοπτρίζει την πρότερη κατάσταση. Δηλαδή το όνομα ξεκινά με το «πρώην» ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Για να υποδηλώσει πώς ήταν στο παρελθόν γνωστή αυτή η χώρα για την οποία μιλάμε. Αυτή η χώρα σήμερα είναι η πρώην, (δηλαδή η ίδια χώρα με αυτήν που κάποτε) Γιουγκοσλαβική (δηλαδή κομμάτι μίας χώρας που δεν υπάρχει πια) Δημοκρατία της Μακεδονίας. Και το «Γιουγκοσλαβική» υπάρχει μέσα στο όνομα της χώρας. Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα. Και το Γιουγκοσλαβική και το Μακεδονία πάει στο πρώην. Η υπηκοότητα ας είναι αυτή τη στιγμή όποια θέλει. Όπως και το όνομα. Το καίριο είναι τι αναγνωρίζει η Ελλάδα.
2. Το Σλαβομακεδονία δεν το δέχονται, εντάξει. Προσωπική μου άποψη είναι ότι κάποια στιγμή αυτό το κράτος θα γίνει ομοσπονδία, θα αποκτήσει ένα ουδετεροεθνές όνομα και θα αποδέχεται (τουλάχιστον) δύο εθνικότητες. Η μία θα είναι Αλβανική. Η άλλη όντως θα μπορούσε να είναι Σλαβομακεδονική, διότι έτσι έχουν καταγραφεί στην Ιστορία αυτοί οι πληθυσμοί τον τελευταίο αιώνα.
3. Εάν ομαλοποιηθούν οι σχέσεις μας και κάποτε ενταχθούν στην ΕΕ, δεν υπάρχει ερώτημα εξόδου στη θάλασσα, όπως συμβαίνει σήμερα με την Βουλγαρία και την σύνδεση των λιμανιών μας με τα δικά τους ή με σιδηρόδρομο. Στρατιωτικά δε νομίζω να απειλούμαστε από τα Σκόπια. Το ενοχλητικό είναι ο παρανοϊκός αλυτρωτισμός και ο σφετερισμός της Ιστορίας.
Ανδρέας.
Απαντώ στον Admin.
Η απόφαση των ΕΠΑ για την άμεση επίλυση υπέρ της FYROM, του όνοματος του κρατικού μορφώματος συζητήθηκε/επιβλήθηκε στον Έλληνα πρωθυπουργό κατά την τελευταία επίσκεψη του στις ΕΠΑ. Αμέσως με την επιστροφή του τελευταίου πλήθυναν τα σχετικά δημοσιεύματα. Οι Αμερικανοί θέλουν την FYROM, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, επειδή στο μέλλον -στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης- θέλουν να προβούν σε αλλαγές συνόρων. Το θέμα της Βαρντάσκα ξεκίνησε το 1944, άλλαξε όνομα και να που οδηγηθήκαμε σήμερα. Αντί να απαιτούμε να πάρει την παλιά της ονομασία, να συνομολογούμε για ένα όνομα που εξόφθαλμα φαίνεται ότι θα μας δημιουργήσει καταστροφικά προβλήματα στο μέλλον. Για παραδείγμα αναφέρω την υπόθεση της συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου και που οδήγησε αυτή την Ελλάδα και την Κύπρο. Υπενθυμίζω ακόμα και τις ετήσιες εκθέσεις του Στέητ Ντηπάρμεντ για καταπιέσεις μειονοτικών ομάδων στην Ελλάδα. Απο που δικαιολογείται μια υπηρεσία ξένης χώρας να παραβιάζει κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου αναφέρεται στα εσωτερικά άλλης χώρας; Επίσης διάφορα προβλήματα όπως το θέμα με τους Βλαχόφωνους λύθηκε σύμφωνα με τον τρόπο που περιγράφει ο απόστρατος στρατηγός Γρυλάκης στο βιβλίο του. Για την ιστορία η Ρουμανία για να επιτρέψει την είσοδο της Σερβίας στην ΕΕ, την ανάγκασε να υπογράψει ότι έχει Βλαχική μειονότητα στο έδαφός της. Η Ελλάδα θα επιβάλει το ίδιο στην Αλβανία για την Ελληνική μειονότητα; Γιατί οι Ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα δεν είχαν απαιτήσεις απο τις χώρες της χερσονήσου του Αίμου που εντάχθηκαν στην ΕΕ;
Οι ΕΠΑ, επέβαλαν το σύγχρονο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης θέλοντας να μετατρέψουν τα υπόλοιπα κράτη σε μεγάλες ή μικρές Αμερικές. Γι’ αυτό το λόγο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν προωθούνται σε άλλες χώρες όπως μας έλεγαν αλλά πραμένουν στην Ελλάδα, μαθαίνουν Ελληνικά, τα παιδιά πάνε σε Ελληνικά σχολεία, δημιούργειται τζαμί, κ.λπ Η Ελλάδα θα είναι η νέα πατρίδα τους.
Οι ΕΠΑ κτίστηκαν πάνω στα κηρύγματα των προτεσταντών παστόρων για τον εκλεκτό νέο Ισραήλ που σφαγίασε τους γηγενείς ερυθρόδερμους, μετέτρεψε σε σκλάβους τους Αφρικανούς, κ.λπ. Γι’ αυτό και το όνομα προήλθε απο τη λέξη JER-USA-LEM.
@ Admin
(1) (σλαβο)μακεδονικό έθνος
Το ότι οι Σλαβομακεδόνες της Γιουγκοσλαβίας ήταν πρώην Βούλγαροι που δημιούργησαν έθνος «από το μηδέν» δεν λέει κάτι. Ολόκληρη η υφήλιος είναι γεμάτη από έθνη-κράτη που έγιναν από το μηδέν (ειδικά η αμερικανική και η αφρικανική ήπειρος). Η προκατάληψη της παλιάς ρομαντικής σχολής ότι μόνο τα έθνη που έχουν ιστορικές ρίζες είναι «πραγματικά» δεν γίνεται αποδεκτή από τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες. Η ουσία εδώ είναι ότι ένα σύνολο ανθρώπων υιοθέτησαν μια εθνική ταυτότητα και τη μετέδωσαν στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους. Η (σλαβο)μακεδονική είναι μια παγιωμένη εθνική ταυτότητα τριών και πλέον γενεών και όχι μια επίπλαστη που μπορεί να «επιδιορθωθεί» με σχετική ευκολία και να μετατραπεί σε «βαρδαρική», «δαρδανική», «παιονική», «κυριλλική» ή όποια άλλη προτείνει ο κάθε πικραμένος.
Οι περισσότεροι (τέρμα προκατειλημμένοι για μένα) Νεοέλληνες νομίζουν ότι όλο το οικοδόμημα της σλαβομακεδονικότητας στηρίζεται στο σφετερισμό της αρχαίας μακεδονικής κληρονομιάς. Κάτι που είναι τουλάχιστον επιπόλαιο και σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού:
– Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στην πόλη των Σκοπίων, με αφορμή το πρόγραμμα «Σκόπια 2014» (ανέγερση αγαλμάτων του Αλέξανδρου κ.α.), οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της ΠΓΔΜ θεωρούν:
α) σαν σημαντικότερες περιόδους της ιστορίας τους:
την Επανάσταση του Ίλιντεν (31%)
την περίοδο των κομμουνιστών Παρτιζάνων (30%)
τον «Μακεδονικό Διαφωτισμό» του 19ου αι. (26%)
την Ανεξαρτησία του 1991 (13%)
Για την περίοδο της αρχαιότητας εξέφρασαν αίσθηση είτε αντίθεσης είτε αδιαφορίας.
β) σαν σημαντικότερες μορφές της ιστορίας τους:
τον Γκότσε Ντέλτσεφ, ήρωα της επανάστασης του Ίλιντεν (73%)
τον Μέγα Αλέξανδρο (9%)
τον Μάρκο Κράλε (9%)
τον Νίκολα Κάρεφ (9%)
– «οι Γιουγκοσλάβοι Μακεδόνες ιστορικοί ήταν προσεκτικοί ώστε να αντισταθούν στον πειρασμό να διεκδικήσουν συνέχεια από τους Μακεδόνες της αρχαιότητας» (αν και τους θεωρούσαν ξεχωριστό λαό από τους Έλληνες) και «η βασική τους επιδίωξη ήταν η συρρίκνωση, αν όχι και εξάλειψη, της βουλγαρικής παρουσίας στη μακεδονική ιστορία» (από επιστημονικό άρθρο του Ευάγγελου Κωφού σε συλλογικό τόμο του ΜΙΕΤ – μπορώ να παραθέσω εκτενέστερα αποσπάσματα αν ζητηθούν).
– με βάση τα παραπάνω ο «αρχαιομακεδονισμός» (που άρχισε να φουντώνει μόλις τη δεκαετία του 1980) φαίνεται περισσότερο σαν μια ακραία ιδεολογική τάση, παρά σαν το κεντρικό ιδεολόγημα του σλαβομακεδονισμού.
(2) Εθνική και τοπική ταυτότητα
Οι εθνικές ταυτότητες είναι συλλογικές ταυτότητες. Εκτός από τις εθνικές υπάρχουν και άλλες (θρησκευτικές, ταξικές κλπ) και ανάμεσα σε αυτές είναι και οι τοπικές ή οι υποταυτότητες μιας εθνικής. Νομίζετε ότι οι υποδιαιρέσεις, για παράδειγμα, της ελληνικής (μακεδονική, ηπειρώτικη, κρητική, ποντιακή κλπ) δεν είναι άξιες λόγου συλλογικές ταυτότητες με διάφορες τοπικές παραδόσεις, νοοτροπίες κ.α.; Όσο για το «ανισοβαρές» της εθνο-κρατικής έναντι της τοπικής ταυτότητας, υπάρχουν και αντίθετα παράδειγματα: πού πηγαίνει το μυαλό μας όταν ακούμε για «ρωμαϊκή ιστορία» και «ρωμαϊκότητα»˙ στην ιταλική περιφέρεια του Λατίου και τη Ρώμη ή στο κράτος της Ρο(υ)μανίας; Θα μου ξαναπείτε ότι οι Σλαβομακεδόνες είναι διαφορετική περίπτωση και έχουν άλλες διαθέσεις έχοντας στήσει στην πρωτεύουσά τους το άγαλμα του Αλέξανδρου. Και ξαναρωτώ: είναι τα Σκόπια διασημότερη πόλη από τη Θεσσαλονίκη στην παραλία της οποίας δεσπόζει επίσης άγαλμα του Αλέξανδρου;
(3) Αλυτρωτισμός
Όπως έγραψε και ο Φιλανθρωπηνός, ο σλαβομακεδονικός αλυτρωτισμός (τον οποίο φουσκώνουμε κι αυτόν μην έχοντας αξιόπιστα τεκμήρια για το πραγματικό του μέγεθος και επιρροή) θα υπάρχει, έτσι κι αλλιώς, υπό οποιαδήποτε ονομασία. Όπως ο αλβανικός εποφθαλμιά την Νότια Ήπειρο χωρίς να σφετερίζεται το όνομα της Ηπείρου. Για να είναι όμως ένας αλυτρωτισμός όντως επικίνδυνος, και όχι γραφικός και εντελώς της πλάκας, δεν μπορεί να διεκδικεί μόνο κάμπους και βουνά, αλλά και έναν αλύτρωτο ομογενή πληθυσμό. Ποια σοβαρή μειονότητα διεκδικούν οι Σλαβομακεδόνες στην ελληνική Μακεδονία; Τις λίγες χιλιάδες υποστηρικτών του Ουράνιου Τόξου;
@Antonis
(1) Ἡ κυρίαρχος σκοπιανὴ ἐτικέττα-βιτρῖνα, ἣν κακῶς ὀνομάζετε «(σλαβο)μακεδονικἠ» κάθε ἄλλο παρὰ παγιωμένη ἐθνικὴ ταὐτότης 3-4 γενεῶν, ὅπως ἐσφαλμένα νομίζετε, εἶναι. Σκεφθῆτε μόνον πόσες χιλιάδες Σκοπιανῶν (συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἱδρύσαντος βουλγαρικὸν κόμμα πρῴην πρωθυπουργοῦ Λιοῦπκο Γεωργέφσκυ) ἐπέλεξαν ν’ ἀποκτήσουν βουλγαρικὰ διαβατήρια. Παρεμπιπτόντως, ἡ Ἑλλὰς θὰ πρέπῃ νὰ ἐξετάσῃ σοβαρῶς τὴν ἀπαγόρευσιν εἰσόδου/ἐγκαταστάσεως τοιοῦτων νεο-κομιτατζήδων Βουλγάρων ἐκ Σκοπίων, ὡς δῆθεν πολιτῶν τῆς Ε.Ε..
(2) καὶ (3) Ἀσχέτως ἐλλείποντος πληθυσμιακοῦ ἐρείσματος, δὲν ἀντιλαμβάνεσθε τὴν προφανῆ διαφορὰ ἀπὸ τὸν κίνδυνο νὰ διεκδικοῦν τὴν ἐλευθέραν Μακεδονίαν α) Βούλγαροι/Βαρδάριοι/Δάρδανοι/κεντρο-Βαλκάνιοι κ.τ.ὅ. ἀπὸ τοῦ νὰ τὴν διεκδικοῦν β) «(κἄτι-)Μακεδόνες»; Ὁ νοσφισμὸς τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὄχι μόνον ὁ δούρειος ἵππος τοῦ πανλαβισμοῦ/τῆς «Μεγάλης Βουλγαρίας» ἀλλὰ καὶ ἀσυγκρίτως εὐχρηστότερο ὄχημα γιὰ πολλοὺς ἄλλους οἵτινες θὰ ἤθελον δι’ οἷον δήποτε λόγο ἀποσταθεροποιημένην ἢ/καὶ ἐδαφικῶς ἠκρωτηριασμένην τὴν Ἑλλάδα. Ἂς μὴ δώσωμε εἰς τοὺς τωρινοὺς καὶ τοὺς μελλοντικοὺς ἐχθρούς μας τὸ ὄπλον (σύνθετον ὀνομασίαν μὲ τὸν ὅρον Μακεδονία) μὲ τὸ ὁποῖον θὰ βάλουν ἐναντίον ἡμῶν καὶ τῶν παιδιῶν μας._
Ωραία λοιπόν, με βάση την παραπάνω αντίληψη, δημιουργούμε ένα τεχνητό κράτος εκ του μη όντος, το βαφτίζουμε με ένα όνομα που έχει η ευρύτερη περιοχή της οποίας το μεγαλύτερο μέρος ιστορικά και γεωγραφικά ανήκει σε γειτονικό κράτος, σφετεριζόμαστε και υποκλέπτουμε σύμβολα, μύθους, ιδέες και δυνάμει περιοχές που δεν μας ανήκουν, ανεξαρτήτως αν έχουμε τη δύναμη να τα υποστηρίξουμε, και διεκδικούμε κατ’αυτόν τον τρόπο ένα ρόλο ύπαρξης στην διεθνή κοινότητα και να μετάσχουμε σε διεθνείς οργανισμούς, γιατί αυτό υπαγορεύει η “realpolitic”. Και αυτό το πράμα ονομάζεται «σύγχρονη κοινωνική και πολιτική επιστήμη»!
Καλά, έχετε την υπομονή – αν δεν το βλέπετε ήδη κι αν θα ζείτε μέχρι τότε – για να δείτε μαζί με την “επιστήμη” σας να καταρρέει και ολόκληρη η γεωστρατηγική της καταρρέουσας υπερδύναμης!
Νομίζω καὶ οἱ Ἐθνικοσοσιαλιστὲς τῆς Γερμανίας « … υιοθέτησαν μια εθνική ταυτότητα και τη μετέδωσαν στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους … ». Καὶ ὅμως, «ὁ κάθε πικραμένος» ἀνησυχεῖ καὶ ἀντιδρᾶ στὸ ἐνδεχόμενο αὐτὴ ἡ «ἐθνικὴ ταυτότητα» νὰ ξαναρχίσῃ νὰ προβάλλεται καὶ νὰ μᾶς ἐξηγεῖ πόσο ἀνώτεροι ἄνθρωποι εἶναι οἱ Ἄρειοι καὶ πόσο βλαβεροὶ οἱ Ἑβραῖοι καὶ τὰ παρόμοια. Τὰ βιβλία τῆς Ἀκαδημίας τῶν Σκοπίων, γεμᾶτα ἀπὸ παρόμοιας ποιότητος ψέμματα, ὑπάρχουν σὲ βιβλιοθῆκες σὲ ὅλο τὸν κόσμο.
Εἶναι παγκόσμιο καὶ ὄχι ἐθνικὸ καθῆκον γιὰ τὴν Ἐλλάδα νὰ ἐμποδίσῃ τὸν ἐθνικισμὸ, τὸν ἀλυτρωτισμὸ καὶ τὸν τυχοδιωκτισμὸ νὰ μπῇ ἀπὸ τὴν μεγάλη πόρτα στοὺς διεθνεῖς ὁργανισμούς. Μιὰ Τουρκία μέσα στὸ ΝΑΤΟ μᾶς φθάνει καὶ μᾶς περισσεύει. Δὲν χρειάζεται νὰ τῆς βάλουμε καὶ κολαοῦζο.
Ὅσο μαῦρο δίκιο ἔχει τὸ μέτωπο τῆς «λογικῆς» στὸ ζήτημα τῆς χρεωκοπίας τῆς Ἑλλάδος, τόσο παράλογο καὶ ἀνόητο καὶ ἐπικίνδυνο δείχνεται στὸ θέμα τῆς ὀνομασίας. Δυστυχῶς !
Φαίνεται ὅτι, μετὰ τοὺς θεομπαῖχτες, τοὺς ἐθνομπαῖχτες καὶ τοὺς πατριδομπαῖχτες, μᾶς προέκυψαν καὶ Εὑρωπομπαῖχτες καὶ ὀρθολογομπαῖχτες. Διότι πῶς ἐξηγεῖται τὸ ὅτι στὸν τυφλὸ καὶ ἀδιέξοδο τυχοδιωκτισμὸ καὶ ἐθνικισμὸ τῶν ἐντὸς Εὐρωπαῖκῆς Ἐνώσεως, Πολωνίας, Οὑγγαρίας καί, ἐσχάτως, Αὐστρίας, θέλουν νὰ προσθέσουν, σὲ βάθος χρόνου, καὶ τὸν ἀλυτρωτισμό τῶν γειτόνων ; Ἀντὶ νὰ χαίρωνται γιὰ τὴν καλὴ τους τύχη νὰ ξεφορτωθοῦν τήν, μηδέποτε εἰσελθοῦσα στὴν οὐσία στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, Ἀγγλία …