Wednesday 27 March 2024
Αντίβαρο
Ανδρέας Σταλίδης Μακεδονία Σκοπιανό Ταυτότητα

Πατριωτισμός ή Εθνικισμός.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 6 Μαρτίου 2018.

«Πατριωτισμός ή εθνικισμός» ήταν το θέμα μίας εκδήλωσης την περασμένη εβδομάδα που διοργάνωσε το Ποτάμι. Η παρανόηση των εννοιών είναι έκδηλη από την ανάγνωση του τίτλου. Ας τις ξεκαθαρίσουμε.

Ο πατριωτισμός είναι συναίσθημα. Είναι αγάπη για την πατρίδα. Παρομοιάζεται με αυτό που νιώθει κανείς όταν ευχαριστιέται τις ολιγοήμερες διακοπές του σε έναν ξένο τόπο και  θέλει να πείσει τους φίλους του να κάνουν το ίδιο. Η μόνιμη (αντί προσωρινής) και η γενικευμένη (αντί ατομικής) σχέση με τον τόπο με τον τόπο, δηλαδή προγόνων και απογόνων ταυτόχρονα ευθυγραμμίζουν τον συναίσθημα αυτό σε σχέση με την πατρίδα αντί για ένα τυχαίο

Κατά τη δόκιμη έννοιά του εθνικισμός είναι μία ιστορική φάση της διαδικασίας συγκρότησης ευρωπαϊκών εθνών-κρατών κατά την περίοδο 18-20ου αιώνα: επιδίωξη ένωσης όλων των ομοεθνών σε μία πολιτική οντότητα.

Πώς μπορεί λοιπόν να συγκριθεί ένα συναίσθημα με μία ιστορική περίοδο; Με την εξαίρεση της Αλβανίας και των Σκοπίων, αποτελεί παρωχημένο παρελθόν στην Ευρώπη. Η σύγκριση είναι εφικτή σήμερα μόνο ως απόρροια γνωστικής γύμνιας.

[Γίνεται η σύγκριση], μόνο με την προϋπόθεση χρήσης μίας αδόκιμης δαιμονοποιημένης έννοιας του εθνικισμού ως λέξη – λάστιχο και όχημα ύβρεων κατά διαφωνούντων. Δυσθεώρητο δε, το εύρος εφαρμογής της: από την χρήση ελληνικής σημαίας σε μία παρέλαση, μέχρι την υϊοθέτηση της εθνικής γραμμής του 1992 περί του όρου Μακεδονία, μολονότι εκφτάστηκε ρητά από το 95% του πολιτικού φάσματος.

Όποιος μπερδεύει αυτές τις τρεις έννοιες, παραπέμπεται στην ανάγνωση, εκτός αν παραδέχεται ότι επιχειρεί συκοφάντηση του «Πατριωτισμού». Ο ώριμος πολιτικά άνθρωπος δεν αμφισβητεί τον πατριωτισμό κάποιου με τον οποίον διαφωνεί σε ένα ζήτημα. Δεν θα είχε κανένα νόημα άλλωστε.

Οι διαφωνίες άπτονται απλώς διαφορετικών προτεραιοτήτων, π.χ. άλλοι θεωρούν ότι ελληνική υπογραφή σε όρο «Μακεδονία» είναι οριστική και αμετάκλητη παραχώρηση τμήματος της Ιστορίας μας, άρα αυτή η φαινομενικά «αδιάλλακτη» στάση εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον εις το διηνεκές, ενώ άλλοι θεωρούν ότι προέχει η καλή γειτνίαση για τα συμφέροντα της Ελλάδας την παρούσα χρονική στιγμή. Οι εκατέρωθεν ύβρεις ως «εθνικιστές» ή «προδότες» είναι άσκοπες.

Κατ’ εμέ, η ιεράρχηση προτεραιοτήτων είναι η εξής. Πρώτα η φυσική υπόσταση του συλλογικού υποκειμένου, αυτού με το οποίο σχετίζεται ο πατριωτισμός. Μετά η ταυτότητα του υποκειμένου. Και τρίτη η οικονομική ευρωστία ή γενικότερα η καλή λειτουργία των συνθηκών βίου του υποκειμένου. Γι’ αυτό και συντάσσμαι με την πρώτη άποψη [δηλαδή ότι «ότι ελληνική υπογραφή σε όρο «Μακεδονία» είναι οριστική και αμετάκλητη παραχώρηση τμήματος της Ιστορίας μας»]

Είναι πράγματι πατριωτικό να πληρώνει κανείς τους φόρους του ή να είναι συνεπής ως δημόσιος υπάλληλος.  Υπάρχουν ορισμένοι πατριδοκάπηλοι που δεν επιτελούν αυτό το χρέος. Υπάρχουν και άλλοι που δεν δηλώνουν πατριώτες και παρομοίως δεν το επιτελούν. Είναι λιγότερο υπόλογοι αυτοί;

Η πρώτη φροντίδα λοιπόν αφορά σε ζητήματα όπως δημογραφικό και μεταναστευτικό. Ζούμε ποσοτικά αλλά και ποιοτικά την μεγαλύτερη έξοδο των τελευταίων δεκαετιών. Η δεύτερη φροντίδα αφορά στα στοιχεία συλλογικής ιδιοπροσωπείας και η τρίτη στην οικονομία.

Εάν κάποιος, ως «εθνομηδενιστής», προκρίνει την καλή γειτονία, αλλά ταυτόχρονα: υποστηρίζει σχέδια διάλυσης της Κύπρου, υβρίζει την Εκκλησιαστική παράδοση, εξωραΐζει την Οθωμανική αυτοκρατορία, αρνείται την γενοκτονία των Ποντίων κοκ, το πολύ να παραπέμπει στον «πατριωτισμό» ηθικοπλαστικής συνέπειας ενός κοινωνικού συμβολαίου χωρίς άλλες αναφορές.

Φτωχός, στεγνός και ελλιπής στέρεων βάσεων για τα καθ΄ ημάς.

3 comments

Απο Πλατεια Βαθης 7 March 2018 at 14:25

Πατρίς : ποια ειναι η θεμελιωδης εννοια της;
Εκεινη που προσωπικα υιοθετησα ειναι η αρχική, η αρχέτυπη, αλλως ειπειν η Αρχαία.

Θεωρηται, δηλαδη, οτι η έννοια της “πατρίδος” γεννηθηκε οταν ο Ανθρωπος συνεδεθει με την ΓΗ. Αυτο συνεβει οταν απο συλλεκτης / κυνηγός, διαγων μια νομαδικη ζωή, εις ευρεση θυραματων/καρπων, μετεβληθει σε αγροτη / καλλιεργητη.
Τοτε ακριβως, περαν της αναγκης σταθερης οικιας / εστίας και την δημιουργία κληρου Γης, προσετεθει και η αναγκη ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ της.
στον οποιο λοιπόν τοπο, που με μοχθο, ιδρωτα -και ενιοτε με αιμα- ο ανθρωπος δημιουργησε της ευζωϊα και την ευκαρπία του, συνεδεθει αρρηκτα τοσο, που αδυνατουσε, μετα παροδο χρονου, να απομακρυνθει.

Αποτελεσμα αυτου ειναι οτι ΕΚΕΙ εθαβε τους γονεις του, ΕΚΕΙ δημιουργησε Ιερα και γενικα λατρευτικους χωρους του , εκει μεγαλωσε, διδαξε και επαίδευσε τα παιδια του.
Πιθανοτατα, βεβαια, εκει δημιουργηθηκαν και κοινότητες, καταμερισμός εργασιας εξασφαλιση μεγαλυτερης ασφάλειας κλπ
Αυτο, νομιζω ειναι δοκίμως η Πατρις.
Ο Πατριωτης επομενως αγαπά τον τοπο (υλη), αλλα κυρίως τον σεβεται και τον υπερασπιζεται μαζι με ΟΛΑ τα παραδοθεντα (..και υλικα) εκ του Πατρός και, κατα συνεπεια, αποδοτέα τεκνοις.
Εν κατακλειδι :
Δεν ειναι -μονον- τα αγερωχα βουνα και η μηριοκυματη θαλασσα αλλα μαζι με αυτα οι Αξίες (και υλικες, αλλα κυρίως πνευματικες και Ψυχικές) που συνοδευουν θελουμε δεν θελουμε την λεπτοφυεστατη ΥΠΑΡΞΗ μας.
Ευχαριστω

Reply
θ.Γ. 30 March 2019 at 08:18

Για να μην μπερδευόμαστε με τις ένοιες:
1) πατριώτης: Αγαπά όλες τις πατρίδες, αλλά περισσότερο τη δική του. Είναι υπέρ εθνικών κρατών και διακριτών πολιτισμών.
2) εθνικιστής: Αγαπά την πατρίδα του, αλλά όχι τις πατρίδες των άλλων. Εθνικισμός είναι η παρανοημένη στρέβλωση του πατριωτισμού από τους καλβινιστές κεντροευρωπαίους, όταν αυτοί υιοθέτησαν στρεβλά την έννοια του πατριωτισμού από τους αρχαίους μας σοφούς.
3) φασίστας: Αφορά λατίνους λαούς, κυρίως ιταλίας/ισπανίας, και την εξειδικευμένη περίπτωση εθνικισμού που ερείζεται στο μεγαλείο της αρχαίας Ρώμης και λατινικής παράδοσης..
4) ναζιστής: Η πλέον ακραία και “εξειδικευμένη” μορφή εθνικιστή που εξυμνεί το μεγαλείο της αγίας αρίας γερμανικής φυλής και εμπεριέχει αντισημιτισμό. Εκκολάπτηκε υπό συγκεκριμένες πολιτισμικές/ ιστορικές συνθήκες( βλ. Καλβινισμό), στους γερμανογενείς λαούς της κεντρικής ευρώπης.
5) διεθνιστής: κομουνιστές και νεοφιλελεύθεροι, οπαδοί επιβολής παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών διακυβερνήσεων.
6) οικουμενιστές: οπαδοί ενός παγκόσμιου ομοιογενούς πολιτισμού.

Reply
αναγνώστης 20 September 2019 at 20:55

ΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ και η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ από την σύγχρονη, αριστερή θολοκουλτούρα

http://opaidagogos.blogspot.com/2017/11/blog-post_37.html

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.