Μετάφραση: Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ
Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί επιστολή ανωνύμου καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, ο οποίας διδάσκει στον τομέα των θετικών και εφαρμοσμένων επιστημών (STEM: Science, Technology, Engineering, Mathematics), προς την στήλη του συντηρητικού δημοσιογράφου Rod Dreher στο περιοδικό The American Conservative. Καθώς η εν λόγω στήλη συχνά πραγματεύεται ζητήματα υπερβολικής χρήσεως των τεχνολογικών μέσων και των αρνητικών συνεπειών τους στην κοινωνία και την ανάπτυξη του προσώπου, ο καθηγητής περιγράφει την άθλια διανοητική κατάσταση στην οποία βρίσκει τους περισσοτέρους φοιτητές του.
Υστερόγραφο: Η ανησυχία πως η υπερβολική χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να βλάψει την αναλυτική ικανότητα των νέων ή τομείς όπως η δυνατότητα συγκέντρωσης είναι διαδεδομένη αλλά όχι οικουμενική. Η δυσπιστία στην εξαιρετικά δυσάρεστη οπτική του είναι απολύτως λογική και την συμμερίζεται και ο μεταφραστής, 24 ετών και συνεπώς έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στην ηλεκτρονική τεχνολογία και βιώνοντας την ταχύτατη πρόοδο της, ειδικά τα τελευταία 7-8 χρόνια. Από την άλλη η δυσκολία ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων – και δη νέων – να επεξεργαστούν τον σύνθετο γραπτό λόγο είναι επίσης παρατηρήσιμη στο περιβάλλον μας. Συνιστώ στον αναγνώστη να δει το πρωτότυπο άρθρο και τα σχόλια από κάτω του, όπου συγκρούονται διαφορετικές προσεγγίσεις.
M.N.
***
Οι φοιτητές μου δεν μπορούν να αναλύσουν, να παρακολουθήσουν και να κατανοήσουν το γραπτό κείμενο. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αδυνατούν να καταλάβουν σύνθετες προτάσεις, να καταλάβουν τη σχέση μεταξύ των δευτερευουσών και των κυρίων προτάσεων. Δεν μπορούν να συλλάβουν την λογική σχέση μεταξύ προτάσεων, πολλώ δε παραγράφων, οι οποίες είναι απολύτως θολές για εκείνους.
Όταν άρχισα να διδάσκω (περίπου 2 χρόνια πριν), ετοίμαζα το υλικό του μαθήματος σε κανονικό, λογικό, τεχνικό πεζό λόγο – για ενηλίκους, ή έτσι τουλάχιστον περίμενα πως θα ήταν. Αμέσως έγινε προφανές ότι κανείς δεν καταλάβαινε. Λοιπόν, σκέφτηκα, ας τα απλοποιήσουμε λίγο. Έτσι μετέτρεψα τις παραγράφους σε λίστες.
Ούτε τώρα τίποτε; Χμμ…
Ξεκίνησα να γράφω βήμα με βήμα, βασικά έτοιμες οδηγίες, με επισημάνσεις στα σημαντικά σημεία, γράφοντας σε μικρές σημειώσεις και παραπομπές (π.χ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: αν κάνατε αυτό στο βήμα #2, παρακαλώ παραπέμψατε στο βήμα #2). Πλήρης αποτυχία.
Συνεπώς, ιδίως στις εξετάσεις, ξεκίνησα να γράφω τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που ακολουθούσαν, όπως: «Αν απαντήσατε σωστά #1 ως ΑΒΓ ποιά είναι η αιτία του…;». Ουσιαστικά, τους έδινα τις απαντήσεις στις ερωτήσεις, συν αντέγραφα και επικολλούσα τα σχετικά έγγραφα. Στις εξετάσεις μου επιτρεπόταν να έχει κανείς ανοικτό βιβλίο, , ανοικτές σημειώσεις και πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Το 95% των φοιτητών κόπηκαν.
Αυτό το φαινόμενο το εξηγώ ως εξής: Δε νομίζω πως μπορούν να συγκεντρωθούν για πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Συνεπώς οι σύνθετες προτάσεις μετατρέπονται σε αίνιγμα. Οι εγκέφαλοι τους είναι «εκπαιδευμένοι» να συγκρατούν πληροφορίες για τον ελάχιστο δυνατό χρόνο και να προχωρούν στο επόμενο κλιπ ήχου ή το επόμενο tweet. Δεν μπορούν να κρατήσουν μία σκέψη στο μυαλό τους για αρκετό διάστημα ώστε να την αναλύσουν και να δημιουργήσουν τις ανάλογες νοητικές σχέσεις. Συνεπώς, τους λείπουν τα θεμελιώδη στοιχεία για τον επαγωγικό και τον παραγωγικό συλλογισμό. Θέλουν να τους ταΐζουμε έτοιμες πληροφορίες χωρίς να πρέπει ποτέ να καταφύγουν στην οποιαδήποτε αφηρημένη σκέψη. Έχουν «εκπαιδευτεί» από πρόχειρα, ακριβά και σε μεγάλο βαθμό ανακριβή τετράδια εργασιών με ασκήσεις πολλαπλής επιλογής.
Φανταστείτε τι συνέπειες θα μπορούσε να έχει (και αυτό θα γίνει σύντομα) στο ιατρικό επάγγελμα. «Όταν έχουμε μία περίπτωση σκωληκοειδίτιδας, αφαιρούμε α) την σπλήνα, β) την καρδιά, γ) την σκωληκοειδή απόφυση, δ) τίποτε από τα παραπάνω; Συγχαρητήρια, να ο πρώτος σας ασθενής»
Το πρόβλημα τους είναι πως αδυνατούν να συντάξουν ερωτήσεις. Είναι δύσκολο να βρει κανείς τις απαντήσεις εάν δεν ξέρει πως να ρωτήσει. Συνεπώς του λέω πως η πρώτη μου επιδίωξη είναι να τους μάθω να ρωτούν. Τους αρέσουν τα μαθήματα μου αλλά μου λένε συνέχεια: «Είναι το καλύτερο μάθημα αλλά μακράν το δυσκολότερο».
Ω Θεέ μου. Έχουμε καταστρέψει αυτήν τη γενιά εντελώς.
ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Ψηφιακή άνοια: Οδηγεί τους νέους σε αδυναμία συγκέντρωσης και πιο γρήγορη απώλεια μνήμης
2 comments
Το ακόλουθο σχόλιο προσετέθη στά σχόλια του site του άρθρου.
Not only Internet but mobile smartphone as well as the wrong decision of parents of baby boomers and baby boomers as parents to make life of their kids as protected as possible. Especially in National Level in primary schools the lessons ressemble user manuals for morons.
All these led to children never using their brain and body to get experience. The only animal that its life is based on brain and experience is the human. Swifts for exmple built their nests automatically. They are preprogrammed somehow. Men not. So even instead of searching in a paper based encyclopaedia that will attract attention to other entries students use exact technology which is very narrowing.
Thus unexperienced brains means no chance to really learn anything. For example they can multiply 2 numbers (only by calcuator) but they can’t sense that multiplication is mere area. A change in dimension. But this requires not only maths but literature as well.
The last 18 years I am professor of apllications of Operations research and statistics in Business and economics. The Quality Assurance nonsenses direct lecturers to upload at course’s website, …. simple Powerpoint slides! Not surprising that the last 10 years the students’ failure rate is about 90+%. But why in learning guitar or football the coaches shout for theory for hands on, and continuous exercises?
Last but not least, the excellent points “unable to concentrate and lack of fundamental building blocks”. of the writer. It is tragical because this apart from pass degrees, leads towards isolation because of inherent inability to setup relations (with others in general and intimate specifically) which are nothing more than an everyday’s common exercise.
Ευχαριστώ πολύ για την συμβολή σας!