Γράφει ο Ανδρέας Χατζηχαμπής
Σε λίγο ο χρόνος αλλάζει και μυριάδες ερωτήματα κατακλύζουν την ενσυνείδητη ύπαρξη. Τι μας χάρισε και τι μας πήρε ο προηγούμενος χρόνος; Τι θα μας φέρει ο καινούργιος χρόνος; Τι είναι ο χρόνος και η χρονικότητα; Ποια η υπόσταση του ανθρώπου μέσα στον χρόνο; Μέσα σε αυτή την αμφιλεγόμενη υπόσταση του χρόνου και την επικυριαρχία του χρόνου, ο άνθρωπος νιώθει να συνθλίβεται, η ύπαρξη συνθλίβεται μπροστά στην αβεβαιότητα.
Αν η ανθρώπινη υπόσταση αυτοπεριορίζεται στη χρονικότητα της ύπαρξης τότε ο άνθρωπος χάνει την προοπτική του, χάνει την αιώνια διάστασή του αυτοεγκλείεται στη χοϊκή φυλακή του. Η ύπαρξη συνθλίβεται στην πεπερασμένη χρονικότητα, λυγίζει μπροστά στα θελήματα του χρόνου. Όταν όμως η ύπαρξη ενδυθεί, εμπεριέχει και εμπερικλείει την αιώνια υπόστασή της τότε η χρονικότητά της υποβαθμίζεται και ο χρόνος εκλαμβάνει διάσταση πεπεισμένη, υποτελή, υποκείμενη στην ανθρώπινη ύπαρξη. Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να ορθωθεί και να επικυριαρχήσει στη χρονικότητά του, στο ευμεταύλητο της καθημερινότητας, στο αβέβαιο τώρα.
Ο άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί στην “καθίζηση της ύπαρξης” στα όρια της χρονικότητας. Μπορεί να επαναστατήσει απέναντι στις απατηλές Σειρήνες της χοϊκότητας. Μπορεί να αρνηθεί την επικυριαρχία της ύλης και του σώματος απέναντι στο πνεύμα, απέναντι στο αιώνιο και διαρκές της ύπαρξης. Μπορεί να βιώσει μια αυθεντική ελευθερία από τα δεσμά της χρονικότητας. Φτάνει ο άνθρωπος να μεταβεί από το εύκολο πρόσκαιρο στο δύσκολο διαρκές, από τη λαμπερή επιφάνεια στο μυστηριώδες βάθος, από την ελαφριά βίωση στην ενσυνείδητη ύπαρξη.
Για να τα κατορθώσει αυτά, η ύπαρξη χρειάζεται να συνομιλήσει άηχα, χωρίς λέξεις, με το σώμα της, να διαδεχθεί με τη φύση, να συνδιαλλαγεί με τον πλησίον, να επικοινωνήσει με τον Θεό. Μέσα σε αυτή την πνευματική και άυλη συνδεσιμότητα, ως ενωποιημένο όλον, η ενσυνείδητη ύπαρξη ολοκληρώνεται, βρίσκει τον προορισμό της, επιτυγχάνει την αιώνια προοπτική της. Να βαθύνει το ήθος, να σκαλίσει περίτεχνα της αρετές, να λαμπρύνει τις αξίες.
Καλό και ευλογημένο το Νέο Έτος σε όλους.
Δρ. Ανδρέας Χατζηχαμπής