Sunday 24 March 2024
Αντίβαρο
Ελληνική πολιτική Ιωάννης Νεονάκης Πρωτοβουλίες Ταυτότητα

Πρόταση περί κατάργησης των κομμάτων και λειτουργίας των κοινών σε πολιτικό επίπεδο

Ιωάννης Κων. Νεονάκης MD, MSc, PhD

 

Εισαγωγή.

Πολλοί πιστεύουν πλέον πως το πολιτικό μας σύστημα, το οποίο και μάς οδήγησε στην αθλιότητα που ζούμε σήμερα χρειάζεται μια ριζική αναμόρφωση, αν όχι πλήρη αναθέσμιση εκ του μηδενός. Το πολιτικό αυτό σύστημα με την άκρατη κομματικοκρατία, τον πρωθυπουργικό δεσποτισμό, την έλλειψη αντίρροπων πόλων ισχύος, την σχεδόν ανύπαρκτη αντιπροσώπευση του λαού, την παντελή έλλειψη ανάδρασης και ανατροφοδότησης από το λαό, τη στεγανότητα του πολιτικού προσωπικού, τη διαπλοκή και πολυεπίπεδη διαφθορά έχει καταστεί πιθανώς ο σημαντικότερος συντελεστής παθογένειας του λαού μας. Οι αδυναμίες του συστήματος αναδείχθηκαν εναργέστερα τα τελευταία χρόνια, όπου η απόλυτη κυριαρχία του διεθνούς κεφαλαίου έχει μετατρέψει σε ενεργούμενα τις πολιτικές ιεραρχίες και ελίτ.

Η υπάρχουσα πολιτική θέσμιση, ήταν απότοκο της νεωτερικότητας, η οποία όμως, όπως σωστά έχει επισημανθεί, διανύει πλέον τις τελευταίες της φάσεις. Κατά πάσα πιθανότητα, εάν τα πράγματα αφεθούν ως έχουν θα οδηγηθούμε σύντομα περισσότερο ή λιγότερο εμφανώς σε ανελεύθερες  και πλήρως απολυταρχικές δομές  τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Οφείλομε τάχιστα να διαμορφώσομε και να προσπαθήσομε να εφαρμόσομε ένα νέο πλαίσιο πολιτειακής και κοινωνικής συγκρότησης, πλαίσιο το οποίο θα μάς επιτρέψει ξεφεύγοντας από την εξατομίκευση της νεωτερικότητας να οδηγηθούμε ασφαλώς στην ανάδειξη του προσώπου στη επερχόμενη μετανεωτερική φάση.

Προτάσεις αμεσοδημοκρατικών λύσεων έχουν υπάρξει και παρότι τέτοιες λύσεις είναι ελκυστικές, εντούτοις ενέχουν πλείστα μειονεκτήματα, που τις αποδυναμώνουν εξ αρχής. Θεωρούμε λοιπόν ότι ένα νέο σύστημα εκπροσώπευσης του λαού θα ήταν μια πιο πρόσφορη λύση.  Ένα ισχυρό ρεύμα της σύγχρονης ελληνικής σκέψης, στο οποίο και εγώ συντάσσομαι, θεωρεί ότι λύση μπορεί να δοθεί από τη μακραίωνη και βαθειά ριζωμένη στον ψυχισμό μας παράδοση του κοινοτισμού με την επαναλειτουργία των κοινών υπό νέους όρους και υπό το πλαίσιο και τις δυνατότητες της πραγματικότητάς στην οποία ζούμε σήμερα. Οι Έλληνες ανέκαθεν λειτούργησαν μέσω των κοινών, μέσω δηλαδή πρωτογενών κυττάρων κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης και τη συγκρότηση του εκάστοτε δήμου σε ζων εκκλησιαστικό σώμα (με την πολιτική έννοια του όρου). Η ύπαρξη κομμάτων είναι ξένη προς την ιδιοπροσωπία μας. Τα κόμματα λειτούργησαν τους τελευταίους δύο αιώνες εξ αρχής ως μοχλοί εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων οδηγώντας σταθερά το λαό μας σε χειραγώγηση, υποτέλεια και συνεχή αιμορραγία μέχρι του σημερινού ψυχορραγήματός του.

Το παρόν άρθρο εντάσσεται στο δημόσιο προβληματισμό για την εξεύρεση πρακτικών δομών και λύσεων με σκοπό τη θεσμική ίδρυση και λειτουργία σε πολιτικό επίπεδο των κοινών. Αρχικώς θεώρησα ότι θα έπρεπε να περιγράψω και να αναλύσω με κάθε λεπτομέρεια και εις βάθος τις όποιες αφετηριακές μου σκέψεις και προτάσεις, πιθανώς με μιαν εκτενέστατη εισήγηση, ή έκδοση βιβλίου. Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα, ότι η όποια πρόταση για επαναλειτουργία των κοινών θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συλλογικής επεξεργασίας, η οποία θα εντοπίσει τις αδυναμίες, θα εμπλουτίσει, ισχυροποιήσει και θα καταστήσει την τελική πρόταση ικανή και εφαρμόσιμη. Καταθέτω λοιπόν απλά και λιτά τις σκέψεις μου με την ευχή να αποτελέσουν αφορμή για δημόσιο διάλογο και διαμόρφωση (ει δυνατόν) μιας συλλογικής πρότασης για την επαναλειτουργία των κοινών σε πολιτικό επίπεδο.

Περιληπτικά:

Κατάργηση όλων των κομμάτων. Ίδρυση των κοινών και συγκρότηση εκάστου κοινού από μικρή αριθμητική βάση ενηλίκων Ελλήνων πολιτών. Κάθε πολίτης επιλέγει ελεύθερα το κοινό στο οποίο θα ανήκει. Περιοδική εκλογή εκπροσώπου εκάστου κοινού. Η εκλογή εκπροσώπου δεν γίνεται ταυτόχρονα σε όλα τα κοινά, αλλά υπάρχει ομοιογενής διασπορά στο χρόνο. Κάθε εκλεγμένος εκπρόσωπος αναφέρεται συνεχώς και ελέγχεται μέχρι αντικαταστάσεως καθ’ οιανδήποτε στιγμή από τα μέλη του κοινού του. Κάθε κοινό αυτορυθμίζεται ως προς τον τρόπο λειτουργίας του πλην του τρόπου εκλογής εκπροσώπου. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι συγκροτούν το ενδιάμεσο σώμα της Συγκλήτου. Από τη Σύγκλητο εκλέγεται το Βουλευτικό Σώμα και ο Κυβερνήτης/Πρωθυπουργός της χώρας. Η Σύγκλητος έχει τις δυνατότητες: (α) προσφυγής σε δημοψήφισμα από το λαό (β) ελέγχου μέχρι καθαιρέσεως του Κυβερνήτη, (γ) λήψης απόφασης επί οποιουδήποτε θέματος της ζητηθεί από το Βουλευτικό Σώμα, τον Κυβερνήτη ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κάθε μέλος του Βουλευτικού Σώματος εντάσσεται ελεύθερα και όπως αυτό προκρίνει σε έναν τομέα, σε μια Γραμματεία (πχ. Υγείας, Παιδείας κλ), η οποία και είναι αρμόδια για την επίλυση των ζητημάτων και την κατάρτιση νομοσχεδίων για τον τομέα αυτό. Η υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου από την ολομέλεια του Βουλευτικού Σώματος το καθιστά νόμο του κράτους. Ο Κυβερνήτης συντονίζει τη λειτουργία των Γραμματειών, λαμβάνει αποφάσεις σε επείγουσες καταστάσεις για τη χώρα και έχει δυνατότητες ελέγχου των προσώπων στις νευραλγικές θέσεις του κράτους. Το ανωτέρω σύστημα σε συνδυασμό και με άλλες παράλληλες μεταρρυθμίσεις (πχ. εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό, δημοψηφίσματα μετά από πρόταση ενός αριθμού πολιτών κλ) θα επιτρέψει την εδραίωση μιας πιο ουσιαστικής δημοκρατίας.

 

Σχηματικά:

neonakhs_protash 

 

Αναλυτικότερα:

1.   Πλήρης και άμεση κατάργηση όλων των κομμάτων.

 

2.      Συγκρότηση εκάστου κοινού από μικρή αριθμητική βάση ενηλίκων Ελλήνων. Εγώ θα προτιμούσα μια όσο το δυνατόν μικρότερη βάση (πχ. εκατό ανθρώπων), για τις ανάγκες όμως απλοποίησης του παρόντος αρχικού κειμένου ας δεχτούμε την αριθμητική βάση των πεντακοσίων πολιτών, ως τη βάση συγκρότησης εκάστου κοινού.

3.      Ο μικρός αριθμός της βάσης καταρχάς θα αποτρέψει ή τουλάχιστον θα αποδυναμώσει πολύ τη δυνατότητα σχεδιασμένης παρείσφρησης στο λαό αλλότριων του γένους συμφερόντων.  Από την άλλη, η μικρή βάση θα επιτρέψει την ύπαρξη ενός ανθρωπίνων διαστάσεων πλαισίου ένταξης και δραστηριοποίησης προσώπων, δυνατότητα κοινωνίας και συνοχής, αλλά  και δρόμους ουσιαστικής μετοχής στην διακυβέρνησης της χώρας σε όποιον το επιθυμεί.

4.      Στα κοινά θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι Έλληνες ανεξαρτήτως αν διαβιούν ή όχι στην Ελλάδα. Οι  διαβιούντες στην Ελλάδα θα μετέχουν υποχρεωτικά, οι εκτός Ελλάδος μόνο εάν το επιθυμούν. Και πάλι όμως η υποχρεωτική μετοχή των εντός Ελλάδος τελεί υπό αίρεση.

5.      Κάθε πολίτης θα ανήκει σε ένα κοινό και θα αποφασίζει ελεύθερα ποιο κοινό του προσιδιάζει και σε ποιο κοινό επιθυμεί  να ενταχθεί ανεξαρτήτως του τόπου στον οποίο αυτός διαβιεί και ανεξαρτήτως της έδρας του κοινού. Αφού δηλώσει το κοινό θα αποτελεί επισήμως μέλος του. Φυσικά με επίσημες διαδικασίες θα μπορεί να απενταχθεί από ένα και ενταχθεί σε κάποιο άλλο και φυσικά θα υπάρχουν διαδικασίες που θα επιτρέπουν στα μέλη ενός κοινού να αποδεχτούν ή όχι ένα νέο μέλος.

6.      Η ελευθερία επιλογής κοινού από τον πολίτη είναι κρίσιμο σημείο και αποτελεί θεμέλιο της συνοχής εκάστου κοινού και ενεργούς συμμετοχής των μελών του. Ο συνδυασμός δε της ελεύθερης επιλογής κοινού με τη δυνατότητα της ουσιαστικής, αμέσου και συνεχούς μετοχής στη διακυβέρνηση θα κινητοποιήσει τα πρόσωπα και θα ισχυροποιήσει το θεσμό.

7.      Όσοι δεν έχουν κάποια προτίμηση επιλογής κοινού θα εντάσσονται επισήμως από το κράτος με κριτήριο τον τόπο διαμονής τους είτε σε κάποιο ήδη προϋπάρχον και λειτουργούν κοινό (μέχρι ενός μικρού ποσοστού των μελών του πχ. 10%), είτε σε επί τούτου νεοσχηματιζόμενα από το κράτος κοινά. Σε κάθε περίπτωση όμως θα διασφαλίζεται ότι η αριθμητική βάση όλων των κοινών θα παραμένει η ίδια (πχ. πεντακόσιοι πολίτες), με τις ελάχιστες τυχών αποκλίσεις (πχ. 1% ή 2%) για καθαρά λειτουργικούς λόγους (αποβιώσεις πολιτών, μεσοδιαστήματα μετεντάξεων κλ). Η κοινή αριθμητική βάση θα προστατεύει την ισοδυναμία των κοινών μεταξύ τους.

8.      Τα κοινά θα λειτουργούν αυτόνομα, με τον τρόπο που αυτά θα προκρίνουν και θα υπάρχει πλήρης αυτορρύθμισή τους. Τα κράτος θα διασφαλίσει θεσμικά μονάχα τους όρους λειτουργίας των αρχικών ιδρυτικών συνελεύσεων εκάστου κοινού, καθώς και την ασφάλεια και μυστικότητα της εκλογής του εκπροσώπου εκάστου κοινού. Πέραν τούτων το κάθε κοινό καλείται να αυτοθεσμισθεί κατά το δοκούν στα πλαίσια πάντα της νομιμότητας και του δικαίου. Είναι αυτονόητο ότι στη λειτουργία όλων των συνάξεων ακόμα και των ιδρυτικών θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες συμμετοχής και επικοινωνίας με την προφανή θεσμική διασφάλιση του αδιάβλητου της διαδικασίας. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας των συνάξεων θα ισχύσει και για τα πολιτικά σώματα των επόμενων βαθμίδων που θα περιγράψομε παρακάτω.

9.      Βασική υποχρέωση εκάστου κοινού θα είναι η θεσμικά κατοχυρωμένη περιοδική εκλογή (πχ. ανά έτος ή διετία) ενός εκπροσώπου του κοινού. Ο εκπρόσωπος αυτός αυτόματα με την εκλογή του θα εντάσσεται επισήμως σε ένα νέο πολιτικό σώμα δευτέρας βαθμίδας, το οποίο ας το ονομάσομε Σύγκλητο.

10.  Η εκλογή των εκπροσώπων δεν θα πρέπει να γίνεται ταυτόχρονα σε όλα τα κοινά, αλλά θα πρέπει να υπάρξει διασπορά και, ει δυνατόν, ισοκατανομή των εκλογικών διαδικασιών μέσα στο χρόνο. Έτσι αφενός μεν θα διασφαλιστεί η αδιάκοπη και εύρυθμη λειτουργία όλων των πολιτικών σωμάτων/οργάνων που θα συγκροτούνται από τους εκπροσώπους, αφετέρου δε θα προστατευθεί ο λαός (στο μέτρο του δυνατού) από πιθανές στοχευμένες, βραχυχρόνιες δράσεις αλλότριων κέντρων και μεμονωμένων συμφερόντων για το επηρεασμό των συνειδήσεων των πολιτών.

11.  Ο εκλεγμένος εκπρόσωπος θα εκφράζει τις απόψεις της πλειοψηφίας των μελών του κοινού του και θα υπάρχει συνεχής ανάδραση των μελών με τον εκπρόσωπό τους. Εάν υπάρξει είτε δυσαρμονία μεταξύ της απόψεως του κοινού και της απόψεως του εκπροσώπου του, είτε διαφωνία των μελών με τις δράσεις και τη συμπεριφορά του εκπροσώπου τους, αυτός θα ανακαλείτε άμεσα και θα αντικαθίσταται από άλλον. Όλοι οι τρόποι και οι λειτουργίες διαμόρφωσης άποψης, επικοινωνίας, ανάδρασης, ελέγχου και τυχών αντικατάστασης επαφίενται στην αυτοθέσμιση και αυτορρύθμιση εκάστου κοινού. 

12.  Η Σύγκλητος είναι ένα ενδιάμεσο, δευτεροβάθμιο σώμα με λίγες μόνο, αλλά σημαντικές αρμοδιότητες. Οι λειτουργίες της Συγκλήτου θα είναι οι εξής:

 

[1]   Η περιοδική (πχ. ανά έτος ή διετία) και ταυτόχρονη εκλογή του Κυβερνήτου/Πρωθυπουργού και Αναπληρωτή Κυβερνήτου της χώρας. Η ψηφοφορία θα είναι μυστική και θα μετέχουν όλα τα μέλη της Συγκλήτου τη δεδομένη χρονική στιγμή των εκλογών. Οι υποψήφιοι θα πρέπει να είναι μέλη της Συγκλήτου και ο πλειοψηφών θα καθίσταται αυτοδικαίως Κυβερνήτης, ενώ ο δεύτερος σε ψήφους Αναπληρωτής Κυβερνήτης. Θα υπάρχει η πρόβλεψη για εκλογή προτεινόμενου πολίτη μη μέλους της Συγκλήτου μονάχα σε έκτακτες περιπτώσεις, και με την ευρύτατη πλειοψηφία των επτά δεκάτων των μελών της Συγκλήτου σε  φανερή ψηφοφορία.  Με την αυτή πλειοψηφία και επίσης με φανερή ψηφοφορία θα έχει το δικαίωμα η Σύγκλητος να καθαιρεί έναν Κυβερνήτη.

[2]   Από τα μέλη της Συγκλήτου θα προκύπτουν και τα μέλη του επόμενου, πολύ σημαντικού τριτοβάθμιου πολιτικού σώματος, αυτού του Βουλευτικού Σώματος  (ΒΣ). Το 20% των μελών του ΒΣ θα προκύπτει με ψηφοφορία μεταξύ των μελών της Συγκλήτου ενώ το υπόλοιπο 80% με κλήρωση μεταξύ των μελών της Συγκλήτου. Η εκλογή με ψηφοφορία θα επιτρέπει σε άξια και εγνωσμένης αξίας μέλη να συνεχίσουν το έργο τους στο ΒΣ, ενώ η κλήρωση θα επιτρέπει τη συνεχή ανανέωση και αποδυνάμωση των εξωθεσμικών  επιρροών.

[3]   Η Σύγκλητος έχει τη δυνατότητα να προκηρύσσει δημοψήφισμα από το λαό αναφορικά με οποιοδήποτε θέμα, αρκεί να συμφωνήσει το 30% των μελών της Συγκλήτου.

[4]   Η Σύγκλητος οφείλει να συνεδριάσει και να αποφασίσει με πλειοψηφία για οποιοδήποτε θέμα όταν αυτό της ζητηθεί από: (α) τον Κυβερνήτη, (β) τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και (γ) το 30% των μελών του ΒΣ.

  1. 13.  Τα μέλη της Συγκλήτου που επελέγησαν συγκροτούν το πολύ σημαντικό Βουλευτικό Σώμα (ΒΣ). Η διάρθρωση και η λειτουργία του θα είναι ως εξής:

[1]   Για να είναι λειτουργικό, ο αριθμός των μελών του ΒΣ θα πρέπει να είναι σχετικά μικρός (200 – 400 μέλη). Για απλοποίηση ας δεχτούμε τον αριθμό των διακοσίων μελών.

[2]   Για κάθε τομέα της δημόσιας ζωής θα συγκροτηθεί από τα μέλη του ΒΣ μια Γραμματεία (πχ. Γραμματεία Υγείας, Γραμματεία Άμυνας, Γραμματεία Παιδείας, Γραμματεία Δημόσιας Τάξης κλ).

[3]   Κάθε μέλος του ΒΣ θα εντάσσεται σε μια από τις Γραμματείες ελεύθερα, όπου αυτό νομίζει ότι γνωρίζει το αντικείμενο και μπορεί να προσφέρει ουσιαστικό έργο. Το κάθε μέλος του ΒΣ θα εντάσσεται σε όποια Γραμματεία επιθυμεί, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ήδη υπαρχόντων μελών σ’ αυτήν. Σε μια Γραμματεία μπορεί να υπάρχουν δέκα μέλη, ενώ σε μιάν άλλη πενήντα. Έτσι όμως όλα τα μέλη θα γνωρίζουν το αντικείμενο του τομέα τους και θα μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά.

[4]   Η θητεία κάθε μέλους σε μια Γραμματεία θα είναι μονοετής.

[5]   Ανά έτος τα μέλη μιας Γραμματείας θα συγκροτούνται σε σώμα εκλέγοντας το Γενικό Γραμματέα (ΓΓ) του αντίστοιχου τομέα. Αυτός: (α) θα είναι υπεύθυνος για το συντονισμό της Γραμματείας του και (β) θα συμμετέχει στο Συμβούλιο των Γενικών Γραμματέων.

[6]   Τα μέλη μιας Γραμματείας θα είναι υπεύθυνα για την επίλυση των προβλημάτων του τομέα τους και για τη νομοθέτηση κάθε σχετικού με τον τομέα αυτό.  

[7]   Τα νομοσχέδια τα οποία θα εγκρίνονται από την πλειοψηφία των μελών κάθε Γραμματείας, θα εγκρίνονται με πλειοψηφία από το Συμβούλιο των Γενικών Γραμματέων και θα κατατίθενται στην ολομέλεια του ΒΣ για ψήφιση. Η υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου από την πλειοψηφία των μελών του ΒΣ θα το καθιστά Νόμο του Κράτους.

  1. 14.  Οι αρμοδιότητες του Κυβερνήτου της χώρας θα είναι:

[1]   Η λήψη αποφάσεων σε επείγουσες για τη χώρα καταστάσεις.

[2]   Η διεθνής εκπροσώπηση της χώρας.

[3]   Η σύγκλιση και προεδρία του Συμβουλίου των Γενικών Γραμματέων.

[4]   Η σύγκλιση της ολομέλειας της Συγκλήτου, για οποιοδήποτε θέμα αυτός προκρίνει.

[5]   Ο συντονισμός και εύρυθμη λειτουργία των Γραμματειών και της κυβέρνησης με ανάλογες αρμοδιότητες και δυνατότητες που θα του δοθούν.

[6]   Η επικύρωση της ανάληψης καθηκόντων από τα αντίστοιχα προτεινόμενα πρόσωπα σε όλες τις νευραλγικές για το κράτος θέσεις (Γενικοί Γραμματείς, αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας κλ.) με δυνατότητα άρνησης επικύρωσης ή και καθαίρεσης προσώπου μέχρι τρεις φορές για κάθε θέση.

  1. 15.  Ο τρόπος για την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου είναι η ίδρυση μιας παράταξης που μοναδικούς σκοπούς θα έχει: (α) την εκλογή της σε κυβέρνηση με τις τρέχουσες διαδικασίες, (β) την ψήφιση του νόμου για τη θεσμοθέτηση και  ενεργοποίηση των κοινών και  (γ) τη διακυβέρνηση της χώρας κατά το μεταβατικό στάδιο μηνών μέχρι της εφαρμογής του νέου συστήματος. Κατόπιν και αφού παραδώσει την εξουσία θα αυτοδιαλυθεί όπως όλα τα κόμματα

Εν κατακλείδι:

Το παραπάνω σχέδιο, το οποίο περιγράφηκε σε αδρές γραμμές ή οποιοδήποτε άλλο σχέδιο ενεργοποίησης των κοινών σε πολιτικό επίπεδο προκριθεί, θα επιτρέψει την απαλλαγή της χώρας από την παθογένεια της κομματικοκρατίας και στο μέτρου του δυνατού τη χειραγώγηση της χώρας από αλλότρια συμφέροντα και στοχεύσεις. Επίσης θα επιτρέψει την ανάδειξη του προσώπου και την ουσιαστική και συνεχή συμμετοχή του λαού στη λήψη αποφάσεων που τον αφορούν. Θα λειτουργήσουν θεσμοί ανάδρασης, ενώ θα υπάρξουν πόλοι εξισορρόπησης της εξουσίας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η εδραίωση του θεσμού των κοινών σε πολιτικό επίπεδο θα επιτρέψει περαιτέρω πολυποίκιλες δράσεις των κοινών και σε άλλα επίπεδα (κοινωνικό, οικονομικό, διεθνές κλ), όμως μια τέτοια προσέγγιση είναι εκτός των σκοπών του παρόντος άρθρου.

Η σωστή εφαρμογή κάθε συστήματος προϋποθέτει αρετή, η οποία είναι ζητούμενο. Ευελπιστώ όμως, ότι η ελευθερία που παρέχει ένα τέτοιο σύστημα και η δυνατότητα ουσιαστικού ελέγχου της διακυβέρνησης από το λαό, θα αποτελέσουν ισχυρά κίνητρα για το λαό, ούτως ώστε να προσλάβει το σύστημα και να το αγαπήσει ως δικό του και να το προστατεύσει με την αρετή του. Ο συνδυασμός δε και με άλλες παράλληλες μεταρρυθμίσεις (πχ. εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό, δημοψηφίσματα μετά από πρόταση ενός αριθμού πολιτών, δυνατότητες ηλεκτρονικής ανάδρασης των πολιτών σε αποφάσεις των πολιτικών σωμάτων κλ) θα επιτρέψει την εδραίωση μιας πιο ουσιαστικής δημοκρατίας. Οψόμεθα. Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο διάλογος είναι ανοικτός.

 

12 comments

Beriev 20 November 2013 at 02:44

Ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά το μείζον ερώτημα-πρόβλημα στην Ελλάδα του σήμερα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το αν υπάρχει πλέον consensus-“συνεκτικός μύθος” μεταξύ ημών των Ελλήνων.

Για πολλές δεκαετίες αυτό το consensus ήταν το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών με ολίγον αρχαίο πνεύμα αθάνατο. Το πόσο το πίστευε πραγματικά η πλειοψηφία του λαού δεν ήταν σημαντικό διότι το ουσιώδες ήταν το ότι λειτουργούσε ως ο συνεκτικός μύθος (αληθινός ή ψεύτικος) της κοινωνίας μας, αυτό δηλαδή που μας κράταγε ενωμένους και από το οποίο εκπορευόταν το όποιο κοινωνικό συμβόλαιο υλοποιούσε αυτό που λέγαμε κοινό των Ελλήνων.

Τα τελευταία χρόνια της μεταπολίτευσης ο συνεκτικός αυτός μύθος βρήκε στέγη στο ιδεολόγημα και την αγωνία επίτευξης της υλιστικής ευδαιμονίας που πρόσφερε ο εύκολος εξωτερικός δανεισμός της χώρας.

Τώρα πλέον όλα αυτά κατέρρευσαν. Τι τα αντικατάστησε; Τίποτα δυστυχώς ακόμα.

Τι θα μας κρατήσει λοιπόν ενωμένους τα επόμενα χρόνια; Τι θα είναι αυτό για το οποίο θα πάνε οι νέοι μας να πολεμήσουν με την καρδιά τους σε μια μελλοντική δύσκολη στιγμή του έθνους;

Τελικά μήπως ήρθε το τέλος μας ως κράτος; Ίσως και ως έθνος;

Reply
Άντης Γεωργίου 20 November 2013 at 09:51

Αγαπιτέ Ιωάννη,

Ονομάζομαι Άντης Γεωργίου, είμαι Κύπριος απόφυτος του πανεπιστημίου του Κεϊπμρίτζ της Αγγλίας όπου σπούδασα νομικά και τώρα εργάζομαι σαν δικηγόρος στην Κύπρο. Βρίκα πολύ ενδιαφέρον τις προτάσεις σου. Σου στέλνω αυτό το μύνημα επειδή έχω και εγώ πολύ παρόμιες απόψεις τις οποίες έχω γράψει όμως στα αγγλικά. Αν θες μπορώ να σου στίλω και το δικό μου κείμενο για να δεις την δική μου θέση και έτσι να μπορέσουμε να συζυτήσουμε πιο ουσιαστικά. βασικά καταλήγο και εγώ στην ανάγκη ύπαρξης των κοινών αλλά αντιπροτίνο μια πιο οργανική δευτεροβάθμια πολιτική σκηνή χωρίς κάποιον συγκεκριμένο τύπο. τέλος πιστέυω οτι χρειάζονται και κάποιο θεσμοί οι οποίοι θα αποτελόυνται απο τεχνικά καταρτησμένο προσωπικό.

Αν ενδιαφέρεσε και έχεις χρόνο στείλε μου πληροφορίες εποικινονίας και θα σου στείλω και τις δικές μου θέσεις.

Με εκτίμηση,
Άντης Γεωργίου

Reply
Kostas 20 November 2013 at 22:36

Πρωτότυπη προσέγγιση αλλά υπάρχουν ορισμένα κενά. Αν έχουμε κοινά των 500 ανθρώπων τότε πόσα Κοινά έχουμε στην Ελλάδα. Αν υποθέσουμε ότι έχουμε 8.000.000 ψηφοφόρους τότε έχουμε 16.000 Κοινά. Άρα έχουμε 16.000 Συγκλητικούς. Αυτοί που θα συνεδριάζουν? Πως θα συνεννούνται μεταξύ τους? Γιατί θα πρέπει αυτοί οι 16.000 Συγκλητικοί να εκλέγουν τον Κυβερνήτη και όχι ο λαός? Γιατί πρέπει να κληρώνεται το 80% των Βουλευτών και όχι το 100%? Το ότι το 20% θα είναι αξιόλογοι ποιος μπορεί να το εξασφαλίσει στην πράξη? Εξ’ άλλου όπου υπάρχουν εκλογές υπάρχουν και λαμογιές. Όλοι το ξέρουμε αυτό πλέον. Γιατί πρέπει να υπάρχει Κυβερνήτης? Γιατί να μην υπάρχει ένας από τους Γραμματείς (δηλαδή τους αντίστοιχους Υπουργούς) που να αναλαμβάνει τον ρόλο του Κυβερνήτη κάθε έτος? Γιατί θα πρέπει να υπάρχει θεσμός αντίστοιχος του Πρωθυπουργού ενώ στην πραγματικότητα αυτός ο θεσμός δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης? Το σύστημα που περιγράφεται έχει ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά θέλει δουλειά για να τελειοποιηθεί. Κατά την γνώμη μου το σύστημα δεν πρέπει να λειτουργήσει με Κοινά, αλλά με Κοινότητες, δηλαδή με σύγχρονες Συνοικίες Δήμων, ή με παλαιούς Δήμους που έχουν στην εποχή μας ενταχθεί σε μεγαλύτερους Δήμους. Το κύτταρο θα είναι η Συνοικία, μετά θα ακολουθούν οι Δήμοι, μετά οι Νομοί, μετά οι Περιφέρειες και τέλος το Κράτος. Ίσως αυτό θα ήταν μια καλύτερη λύση από ότι να υπάρχουν αόριστα Κοινά που θα αλλάζουν κατά το δοκούν και δεν θα δίνουν την αίσθηση της ταυτότητας και της συλλογικότητας στους πολίτες.

Reply
Ioannis Neonakis 21 November 2013 at 00:26

Αγαπητέ Άντη, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η ηλ. μου διεύθυνση είναι :[ineonakis at gmail . com]. Πιστεύω όμως, ότι θα ήταν γόνιμη και η παράθεση των απόψεών σου και εδώ. Μέσα απ’ το δημόσιο διάλογο μπορεί να προκύψει μια πιο ολοκληρωμένη συλλογική πρόταση.

Reply
Kyriakos Papadopoulos 21 November 2013 at 02:04

Γιατρέ, πολὺ καλὸ καὶ ἐμπευσμένο κείμενο.

Ἔχεις διαβάσει τὸ βιβλίο Μονόδρομος ἡ Ἀνατροπή,
τοῦ Κωνσταντίνου Καζάκη; Ἄν ναὶ, ποιά εἶναι ἡ γνώμη
σου γιὰ τὶς θέσεις του; Στὸ γράφω, διότι συγκλίνετε
σὲ πολλά…

Θερμὲς Εὐχές

Reply
Ioannis Neonakis 21 November 2013 at 22:54

>Kostas
Αγαπητέ Κώστα σε ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σου.
Ακριβώς λόγω του μεγάλου της μεγέθους η Σύγκλητος αποτελεί σημαντικό μεν, αλλά ενδιάμεσο, μεταβατικό όργανο, το οποίο συνεδριάζει λίγες μόνο φορές. Η συγκέντρωση δε πολλών χιλιάδων ανθρώπων για 2-3 μέρες σε έναν χώρο δεν συνιστά πρόβλημα και είναι συνήθης πρακτική μεγάλων συνεδρίων (επιστημονικών, πολιτικών κλ). Εξάλλου σήμερα κάποιος μπορεί να συμμετάσχει σε κάποιο γεγονός, χωρίς να είναι απαραίτητη η φυσική του παρουσία στο χώρο. Η τεχνολογία δίνει πολλές δυνατότητες, τις οποίες θα πρέπει να προσλάβομε και να χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας.

Κατά τη δική μου εκτίμηση θα πρέπει πάντα να υπάρχει επικεφαλής, να υπάρχει πάντα το πρωτεύθυνο, να υπάρχει πάντα ένας οιονεί και δυνάμει ηγέτης. Και μάλιστα εκλεγμένος από ένα ευρύ σώμα, όπως η Σύγκλητος, γεγονός το οποίο θα του προσδώσει ισχύ και κύρος. Χωρίς ισχυρό επικεφαλής θα υπάρξει αναπόφευκτα η αποσάθρωση της πολυαρχίας.

Τόσο στους δήμους/κοινότητες, όσο και στις γειτονιές των πόλεων, τα πράγματα έχουν γίνει πλέον ή τείνουν να γίνουν εντελώς απρόσωπα. Το να υποχρεώσει λοιπόν ένας νόμος κάποιον άνθρωπο να συνομιλεί με το γείτονά του μάλλον θα οδηγήσει σε διαλυτικά φαινόμενα. Αντίθετα, η ελεύθερη επιλογή κοινού, ή η συγκρότηση ενός κοινού από πρόσωπα που γνωρίζονται μεταξύ τους και επιθυμούν να συνυπάρξουν αποτελεί ισχυρό παράγοντα συνοχής. Η απόσταση στο χώρο πλέον σήμερα δεν αποτελεί εμπόδιο.
Θερμές ευχαριστίες.

>Kyriakos
Αγαπητέ Κυριακέ, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Το βιβλίο δεν το έχω υπόψιν μου. Ούτως ή άλλως πριν να γράψω αποφάσισα να αποφύγω τη μελέτη οτιδήποτε σχετικού και να εκθέσω απλά και λιτά το αρχικό σχήμα. Θεού θέλοντος, σε δεύτερη φάση ο δημόσιος διάλογος και η μελέτη σχετικών κειμένων θα εμπλουτίσουν, ισχυροποιήσουν και ολοκληρώσουν, στο μέτρο του δυνατού, την πρόταση.
Ευελπιστώ ότι η επιτυχής συγκρότηση και ενεργοποίηση των κοινών και η εδραίωση του θεσμού στη συνείδηση του λαού, θα προσδώσει νέες προοπτικές στην πρόταση, σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό και διεθνές/υπερεθνικό επίπεδο.
Κυριακέ, και πάλι σε ευχαριστώ από καρδιάς.

Reply
Απο Πλατεία Βάθης 22 November 2013 at 14:38

Κε Νεονάκη,
Πολυ καλη προσπαθεια !! σας συγχαίρω και σας καλω να την συγκεκριμενοποιήσετε ποσοτικα και ποιοτηκα περισσοτερο, εστω αυθαιρετα. Η συζητηση περι του “γιατι ετσι και οχι αλλιώς” δεν τελειωνει ποτε. Τα όποιες αντι-προτασεις μπορουν να πεσουν στο τραπεζι και να εγκριθουν, εν ολω ή εν μερει, ή να απορριφθουν με συγκεκριμένες ρητες αιτιάσεις !!
Εγω ειμαι τεχνικός και σαν τέτοιος θέλω να παρέμβω, ελπίζω εποικοδομητικα.

Η αναδιαρθρωση του πολιτικου μας συστήματος ειναι αναντιρητα αναγκαία για να επέλθει ο ΕΛΕΓΧΟΣ της Εξουσιας.
Δεν αρκει όμως. Αν αρκουσε θα μπορουσαμε να αντιγραψουμε το πολιτικο συστημα ενός “επιτυχημένου” Κράτους, φερ’ ειπείν Ελβετία, Κίνα ή άλλου, και να “επανεκινησουμε” !!
Ποιές ειναι οι διαφορές απο Κράτους σε Κράτος που διαφοροποιουν σημαντικα τα πολιτικά τους συστήματα, αν και όλα θεωρουνται “επιτυχημένα”.
Ερωτώ λοιπον, ευθέως :

1) Ποιό “σωμα” ειναι ο “Θεματοφυλακας” αυτου του Κράτους -που θέλει να ειναι και Εθνος (;;)- ή δεν χρειαζεται. Ελπιζω να μην ειναι αναγκη να εξηγησω τι σκοπο εχει ο “Θεματοφυλακας”.
Συναπτα, Συνταγμα θα υπάρξει; Ποιός θα ελέγχει την τήρησή του;;

2) Που / πως “συναντονται” και συνεργαζονται γραφειοκρατια και πολιτικη/νομοπαρασκευή. Αραγέ πως συμμετεχει η κορυφή της γραφειοκρατείας στον δημοσιο βιο, αν νομιζετε οτι πρεπει / μπορει να συμμετεχει.
(Υποθέτω οτι απο καποια στιγμη και μετα, η “νομοπαρασκευή” οφειλει να γινει ΕΛΑΧΙΣΤΗ.)

3) Συμφωνω τα “κοινα” να οριζονται “ιδεολογικά” και να εκτεινονται -αναποφευκτα- “γεωγραφικα”. Ποιος τα οριζει

Με θερμους χαιρετισμους

Reply
Ιωάννης Σχοινάς 24 November 2013 at 16:55

Όταν αποδέχεστε την απόλυτη κυριαρχία του διεθνούς κεφαλαίου, τι νόημα έχουν οι πολιτικές δομές; Θα πάψουν να είναι ενεργούμενες οι πολιτικές ιεραρχίες, επειδή θ’ αλλάξει η διαδικασία εκλογής τους;

Reply
Ioannis Neonakis 27 November 2013 at 01:01

> Από Πλατεία Βάθης
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
Θεματοφύλακας του Συντάγματος και των νόμων οφείλει πάντα να είναι ο ίδιος ο λαός με την αρετή του (αρετή, η οποία, όπως ανέφερα και στο άρθρο,είναι ένα ζητούμενο) και φυσικά τα αρμόδια και εντεταλμένα επί τούτου πρόσωπα και θεσμοί (Πρόεδρος Δημοκρατίας, Δικαιοσύνη κλ). Το κατά πόσο η (απαραίτητη στη δομή του κράτους) εκάστοτε γραφειοκρατία θα πρέπει να συμμετέχει στις πολιτικές αποφάσεις είναι θέμα προς συζήτηση. Προσωπικά θεωρώ ότι οι πολιτικές αποφάσεις θα πρέπει πάντα να λαμβάνονται από εκλεγμένα και ως εκ τούτου ποικιλοτρόπως λογοδοτούντα πρόσωπα, φυσικά αφού ληφθεί υπόψιν η εμπειρία και η γνώση των στελεχών της κρατικής γραφειοκρατίας.

> Ιωάννης Σχοινάς
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
Εξ όσων γνωρίζω από την ιστορία και στο βαθμό που μπορώ να αντιληφθώ την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση, θεωρώ ότι η ανισοκατανομή του πλούτου θα υπάρχει μέχρι «συντελείας των αιώνων». Οφείλομε όμως να αντιπαλέψουμε στο μέτρο του δυνατού αυτήν τη νομοτέλεια και να προσπαθήσομε όσο μπορούμε, ώστε να είναι ο λαός αυτός που θα έχει το έλεγχο της πολιτικής εξουσίας και όχι οι «δυνατοί» της κάθε εποχής.

Reply
Άντης Γεωργίου 27 November 2013 at 18:25

Οι δικές μου διαφοροποιήσεις είναι οι εξής:
1) Θεωρώ αναγκαία την συνταγματική ενσωμάτωση της αρχής της δημοκρατικής αναλογικότητας η οποία προνοεί ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να αποφασίζει τα θέματα που τον αφορούν στον βαθμό που τον αφορούν. Ξέρω ακούγετε πολύ γενικό αλλά υπάρχουν ακαδημαϊκές μελέτες για πρακτικές εφαρμογές της εν λόγω αρχής.
1.1) Η σύγκλητος θα μπορεί να δημιουργεί νομοθετικά και εκτελεστικά όργανα με βάση το θέμα που πρέπει να αποφασιστεί και τα άτομα που επηρεάζονται. Άρα ένα θέμα που αφορά μόνο 50000 άτομα θα αποφασίζεται από τους συγκλήτους εκείνων των κοινών που αφορά το θέμα. Αν ένα θέμα αφορά όλη την Ελλάδα ας πούμε τότε θα αποφασίζεται από όλους τους συγκλήτους παρόλο που θεωρώ ότι σπάνια θέματα πολιτικής αφορούν τόσο πολύ κόσμο.
1.2) Αναπόφευκτα πιστεύω τα κοινά θα έχουν μια γεωγραφική συσχέτιση αφού είναι φυσικό τα άτομα μιας περιοχής να επηρεάζονται από τα ίδια θέματα. Όμως πιστεύω ότι σε πόλεις ή μεγάλα χωρία ο αυστηρός γεωγραφικός διαχωρισμός δεν είναι αναγκαίος. Δεν πιστεύω όμως ότι θα είναι λειτουργικό να έχουμε κοινά που να απαρτίζονται από άτομα ας πούμε από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κρήτη.

2) Χρειάζεται και η δημιουργία τεχνικών οργάνων όπως τα τμήματα των πανεπιστημίων τα οποία θα προσφέρουν τεχνοκρατική γνώση στα διάφορα εκτελεστικά και νομοθετικά όργανα που θα δημιουργούνται για να πάρουν συγκεκριμένες αποφάσεις. Ας πούμε ότι 100 κοινά αποφασίζουν ότι θέλουν να κτίσουν ένα δρόμο που θα ωφελεί και τα 100 κοινά. Τότε θα είναι απαραίτητη η τεχνική γνώση μηχανολόγων, γεωλόγων κτλ.

3) Τα κοινά πρέπει να είναι ο μόνος μόνιμος συνταγματικός θεσμός και όλα τα υπόλοιπα σώματα πρέπει να δημιουργούνται για συγκεκριμένα θέματα και με συγκεκριμένο στόχο ο οποίος μόλις επιτεχφθεί καθιστά το σώμα που το πέτυχε αχρείαστο και άρα παρεμφερή.

4) Η συνεχής, οργανική επαφή των τεχνικών υπηρεσιών με τα κοινά θα δημιουργούν αυτά τα σώματα.

Άντης Γεωργίου

Reply
Απο Πλατεία Βάθης 28 November 2013 at 18:39

Κε Νεονακη… διαφωνω στα εξης :
1) ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ :
α) Αυτος που χαρασει το “Εθνικο Στρατηγικο Δογμα” (Εσωτ. και Εξωτ. πολιτικης, Παιδειας και Αμυνας) συμφωνα με τις εκαστοτε απειλες (εξωτερικες και -δυστυχως- εσωτερικες) και τους εκαστοτε εφικτους Εθνικους Στοχους.
β) Αυτος που ελέγχει το Νομοθετικο Εργο (να παραγει Δικαιο, Ηθικη και Παιδεια) να ειναι συμφωνο με το -καποιο άλλο- Συνταγμα (θα υπαρχει;;)
γ) Ο,τι αλλο μου διαφευγει σε Στρατηγικο Επιπεδο
… δυστυχως, τετοια αποστολη δεν μπορει ο “λαός” να επιτελεσει.
Μπορώ να επεκταθω στο θεμα αυτο.
Ερωτησεις :
ι) Μπορει ο “κυρίαρχος λαός” να αποφασισει (αυτο-) καταλυση της κυριαρχίας του; ..υπο ψυχολογικη πίεση και αποπροσανατολισμο;;
ιι) Ποσο μπορει να ειναι το ποσοστο του “λαου” ΕΝΑΡΕΤΟ και ΜΥΗΜΕΝΟ (βλ. πληροφορημένο για προσκηνια και παρασκηνια, μαζι με ικανη γνωση Ιστορίας)
…πραγματι ειναι ενα “ζητουμενο” ΝΟΜΟΤΕΛΙΑΚΑ ΑΝΕΦΙΚΤΟ.
Αν ηταν αλλιώς, το “Σπηλαιο του Πλατωνος” θα ηταν ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ σημερα.

2) ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ : Μην συγχέομε την “τεχνική αποστολη” της γραφειοκρατίας και την “οφελιμιστικη αποστολη” του πολιτικου προσωπικου. Διαλαμβάνω οτι πρέπει να αναλυσω λιγο τι εννοώ :
Η “Πολιτικη” επιδιώκει το ΚΟΙΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ σε βάθος χρόνου 2-5 ετών συμφωνα με το Στρατηγικο Δογμα.
“Γραφειοκρατία” οριζω, κατ’ εξοχην, τα ανωτατα στελεχη των υπουργείων που εξελιχθησαν κατοθεν.
Η “γραφειοκρατία” λοιπόν, νωριζει την υπάρχουσα νομικη δομη των “υποθεσεων αρμοδιότητός τους” και, αρα, μπορει αριστα τεχνικα να προπαρασκευαζει αλλαγές, βελτιώσεις ή προσθηκες στην υπάρχουσα νομοθεσία, και να τις ΕΙΣΗΓΗΤΑΙ στον Υπουργό.
(Αυτο γινοταν, προ μετα-πολιτεύσεως, απο τους Διευθυντες και Γεν. Γραματέα εκάστου υπουργείου στα θεματα αρμοδιότητος τους)
Ο Υπουργός εκρινε και ενέκρινε, για να το προωθησει / υποβάλει στο Υπουργικο Συμβουλιο, το οποιο, κατόπιν εγκρισης, το υπέβαλε στην Βουλή προς ψηφιση.

Πιστεύω οτι θα εχετε εντοπισει αυτην την σημερινη “παθογένεια” της πολυνομίας, απο την μια, και απο την αλλη, την ατελειωτης ενασχόλησης των Υπουργών και Πρωθυπουργου με “προβληματα καθημερινότητας”. Ακριβώς διότι κατηργησαν την συνεισφορα της “γραφειοκρατίας”. Αυτη καταστουσε την ΔΙΑΦΘΟΡΑ δυσχερέστατη !!

Reply
Απο Πλατεία Βάθης 28 November 2013 at 19:00

Κε Σχοινα,
ΔΕΝ αποδέχομαι την κυριαρχία του παγκόσμιου κεφαλαιου.
Μέριμνά μου, επιτυχώς ή οχι, ειναι να προτεινω μεσα και μέτρα προστασίας του “αδυναμου” απο τον “δυνατό”.
Αυτό ειναι και ενα απο τα “νοήματα” της Δημοκρατίας.
Η “κυριαρχία του διεθνους κεφαλαιου” επιτελεσθηκε δολια, συνομοτικα, φθειροντας και διαφθειροντας και, κυρίως, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ τους σκλαβους να μην γνωρισουν ΠΟΤΕ τι ειναι “Ελευθερία” και “Αυτο-κυριαρχία”.

Δυστυχώς, και αυτο μαλλον το αγνοει ο κος Νεονάκης, αλλα και κανεις δεν αναφέρει ειναι οτι :
Για να κυριαρχησεις οφειλεις να εχεις ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ σε ελαχιστο βαθος χρονου 50 ετων (βλεπε Τουρκία και Ισραήλ… για να μην ξεφυγουμε απο τα δικα μας μέτρα) !!
Οποιος εκστασιαζεται με το “δος ημιν σημερον, δεσποτα…” θα παραμεινει σκλαβος και θα αρκηται στην μετα-θανατον βασιλεια.

Πως εσεις κρινετε την ρηση του CEO της Goldman-Sacks, επικρινομένου για τις αποφάσεις και ενέργειές του, οτι … “εκτελω εργο Θεου !” ;;

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.