Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Χρονολόγιο για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
✅1949-1958 Διεργασίες για να υπογραφή μία Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
✅1958 (29 Απριλίου), υπεγράφη η πρώτη έκδοση στη Γενεύη
✅1958-1960. Διεργασίες για τη δεύτερη έκδοση
✅1960 (26 Απριλίου), Γενεύη, η δεύτερη έκδοση
✅1973-1982. Διεργασίες για την τρίτη έκδοση. Υιοθετήθηκαν όλες οι ελληνικές θέσεις (και καμία τουρκική).
✅1982 (10 Δεκεμβρίου), υπεγράφη η τρίτη έκδοση στο Μοντέγκο Μπαίη. Θα ετίθετο σε ισχύ όταν υπογραφόταν από την 60η χώρα. Η Ελλάδα αποφάσισε να την κυρώσει ΑΦΟΥ έρθει σε ισχύ, ώστε να μην θεωρηθεί ότι συνεισφέρει στην πιο γρήγορη εφαρμογή της από την Τουρκία.
✅1988 (12 Δεκεμβρίου), επικύρωση από την Κύπρο. Η Κύπρος άλλη μία φορά δρα με εθνική αξιοπρέπεια, παρότι μόλις 3 χρόνια νωρίτερα είχε ανακηρυχθεί το ψευδοκράτος.
✅1994 (16 Νοεμβρίου), επικυρώθηκε από την 60η χώρα, οπότε τέθηκε σε ισχύ, και «απελευθερώθηκε» η Ελλάδα ώστε να μπορεί να την επικυρώσει.
✅26 Ιανουαρίου, κατάθεση νομοσχεδίου στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Ελλάδα δεν ήθελε να προλάβει
✅14 Μαρτίου, συζήτηση στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων
✅(Κάποια στιγμή τέλη Μαΐου ψηφίστηκε στην Ολομέλεια, αλλά δεν βρήκα την ακριβή ημερομηνία)
❌8 Ιουνίου, η Τουρκική Εθνοσυνέλευση θέτει casus belli την εφαρμογή της από την Ελλάδα
✅23 Ιουνίου, δημοσίευση στο ΦΕΚ του νόμου 2123/1995 επικύρωσης της Συμφωνίας.
✅12 Ιουλίου, κατάθεση στο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ
✅21 Αυγούστου, η Σύμβαση αποτελεί ισχύον δίκαιο στην Ελλάδα
✅25 Δεκεμβρίου (Χριστούγεννα!), το τουρικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ εξέπεμψε σήμα κινδύνου έξω από τα Ίμια με σκοπό να προκαλέσει επεισόδιο, εκμεταλλευόμενο τη γιορτή και το πολιτικό κενό, μια που ο Έλληνας πρωθυπουργός (Ανδρέας Παπανδρέου) βρισκόταν στο νοσοκομείο αδρανής.
Στις 28 Δεκεμβρίου ελληνικά ρυμουλκά οδήγησαν το τούρκικο πλοίο σε τουρκικό λιμάνι και έπεσαν απανωτές ανακοινώσεις των υπουργείων εξωτερικών με το τουρκικό να αμφισβητεί την ελληνική κυριότητα των Ιμίων.
✅1996 (31 Ιανουαρίου). Το επεισόδιο στα Ίμια συνεχίστηκε επί ένα μήνα ανεβοκατεβάσματα ελληνικής και τουρκικής σημαίας στα Ίμια από τον Δήμαρχο Καλύμνου και Τούρκους (δήθεν) «δημοσιογράφους» στις 25 του μηνός. Στρατιωτικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στην περιοχή και 6 ημέρες αργότερα, ελληνικό ελικόπτερο έπεσε στα Ίμια (κατά πάσα πιθανότητα από πυρά Τούρκων κομμάντος που βρισκόταν στα μικρά Ίμια) με 3 Έλληνες αξιωματικούς νεκρούς.
Το νόημα των γεγονότων και της ιστορίας αυτής είναι ότι κάπως έτσι γεννήθηκε αυτό που ονομάζουμε ΦΟΒΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ των Ελλήνων πολιτικών.
Πρώτον η απειλή πολέμου (επί δικαιώματος που σήμερα ΟΛΟΣ ο πλανήτης – πλέον – αποδέχεται και χρησιμοποιούν ΕΚΤΟΣ από την Ελλάδα) και δεύτερον, η κατασκευή μίας θερμής κρίσης με Έλληνες αξιωματικούς νεκρούς, εγκαταστάθηκε στη συνείδηση των Ελλήνων πολιτικών ως ένας τεράστιος και υπαρκτός κίνδυνος. Έκτοτε η Ελλάδα εφάρμοσε μία πολιτική όχι απλώς κατευνασμού, αλλά ηττοπάθειας.
Τον Φεβρουάριο του 1996, ως φοιτητής στο Φυσικό ΑΠΘ σε ένα άρθρο μου για το περιστατικό στα Ίμια σε μία φοιτητική εφημερίδα που εκδίδαμε τότε (με τίτλο «Παράλληλο Σύμπαν») είχα γράψει μία έκφραση που ακόμα τη θυμάμαι: «τελικά αποφύγαμε το τραπέζι των διαπραγματεὐσεων, πήγαμε απ’ ευθείας στο κρεβάτι».
Αναφέρω επιγραμματικά κάποια ορόσημα μετά τα Ίμια:
Μαδρίτη (Ιούλιος 1997)
Οτσαλάν (Φεβρουάριος 1999)
Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999)
ΜΟΕ (1999-2004)
Διερευνητικές Επαφές & Διπλωματική Υποχώρηση (2002–2004)
και φτάνει μέχρι σήμερα
Διακήρυξη Φιλίας με την Τουρκία (2023) ή «Το μεγαλύτερο ξέπλυμα της Τουρκίας τα τελευταία 100 χρόνια, δηλαδή από την πρόταση Βενιζέλου για Νομπέλ Ειρήνης στον Κεμάλ» (όπως το ονομάζω εγώ).
Παράλληλα είχαμε συνεχή επεισόδια: Φαρμακονἠσι, Γαύδος, Καλόγεροι, Φούρνοι, Αγαθονήσι, «152 βραχονησίδες και νησιά», τις συνεχιζόμενες δηλώσεις ότι «θα μας ρίξουν στη θάλασσα», «θα έρθουν βράδυ», «να θυμηθούμε το 1922».
Ενώ εμείς δεν μπορούμε να ποντίσουμε ένα ηλεκτρικό καλώδιο 6.1 μίλια έξω από την Κάσο, να ψαρέψουμε τσιπούρες λίγα μίλια έξω από μικρά νησιά του Αιγαίου, να θεσπίσουμε Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό εντός προθεσμίας αλλά και εντός των προδιαγραφών εκτός προθεσμίας.
Πέρασαν από τότε (το casus belli του 1995) 30 ολόκληρα χρόνια. Το φοβικό σύνδρομο επεκτάθηκε στον ελληνικό λαό. Καταρράκωσε το ηθικό μας. Σήμερα βιώνουμε κόπωση, απάθεια και ένα χρόνιο αίσθημα ματαιότητας. Αυτό το αίσθημα έχει ενισχυθεί από
➡️Την οικονομική κρίση (και ίσως την γενικευμένη διαφθορά)
➡️Την προσφυγική/μεταναστευτική πίεση (διπλής κατεύθυνσης προς την Ελλάδα από έξω, αλλά και από την Ελλάδα προς τα έξω),
➡️Την τουρκική προκλητικότητα,
➡️Τη δημογραφική συρρίκνωση
➡️Τα απανωτά χαστούκια από όλους! Από Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια, από την Ευρώπη (βλέπε Ευρ. Άμυνα), μέχρι και την Αίγυπτο κλπ.
➡️Το διακύβευμα σήμερα είναι η ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
Έχουμε μέγιστο ζητούμενο την συλλογική ψυχική ανάτασης και επαναφοράς της ιδέας ότι η Ελλάδα δεν είναι έρμαιο, αλλά φορέας αποφάσεων.
Ιδού πώς θα γίνει αυτό
✅Με την θέση «Κανένας διάλογος με την Τουρκία όσο διατηρεί σε ισχύ το casus belli».
✅Με την λύση και κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών βάσει της Σὐμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επανέλθουμε στο προσκήνιο από το μαράζωμα στη οποίο έχουμε περιέλθει.
Αυτά είναι τα σοβαρά θέματα που αφορούν στην επιβίωση της χώρας.
Αυτό είναι το διακύβευμα της εποχής μας.
Αυτές είναι οι προτεραιότητες.
Τουλάχιστον ας τις συνειδητοποιήσουμε.
Δείτε σχετικά
Το αίτιο του φοβικού συνδρόμου στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.