Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης.
Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
~Απολυτίκιον Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου – Ἦχος αʹ~
Στις 12 Ιουλίου, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, του ταπεινού και φωτισμένου Γέροντα, που με τον λόγο και τη ζωή του σημάδεψε πνευματικά εκατομμύρια ψυχές. Η διδασκαλία του παραμένει φάρος μέσα στον σκοτεινό και ταραγμένο κόσμο μας και είναι εξαιρετικά επίκαιρη, γιατί ο Άγιος διέγνωσε με διορατικότητα την πνευματική κρίση της εποχής μας.
Ο άνθρωπος – έλεγε ο Άγιος – δεν είναι πλασμένος για τον θάνατο και τη φθορά, αλλά για την αιωνιότητα, για τον Θεό. Δημιουργήθηκε για να ζήσει εν κοινωνία με τον Δημιουργό του, να προχωρήσει προς τη θέωση, να γίνει «καθ’ ὁμοίωσιν» Θεού.
Όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή:
«Καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον… εἰς εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν» (Γεν. 1,27)
Η «εικόνα» είναι το θεμέλιο, η «ὁμοίωση» είναι ο σκοπός. Όλη η ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκει νόημα μόνο μέσα από αυτή την πορεία προς την τελειότητα της αγάπης, της καθαρότητας, της ένωσης με τον Θεό.
Δυστυχώς όμως όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό, χάνει όχι μόνο τον σκοπό του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Γίνεται εσωτερικά αλλοιωμένος, διαλυμένος, ανίκανος να βρει ανάπαυση. Όπως προειδοποιούν οι Ψαλμοί:
«Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε· παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις» (Ψαλμ. 48,13)
Η σύγχρονη κοινωνία, παρατηρούσε συχνά ο Άγιος Παΐσιος, δεν ζει απλώς χωρίς Θεό αλλά ζει εναντίον Του. Ο άνθρωπος αυτοθεώνεται, λατρεύει το «εγώ» του, ζει μέσα στον μηδενισμό και την πνευματική σύγχυση. Και τα αποτελέσματα είναι ορατά παντού και ειδικότερα στις μέρες μας άγχος, κατάθλιψη, ψυχικά νοσήματα, απογοήτευση, βία.Μια κοινώνια που το “φαίνεσθαι” και η ανοησία έχουν υπερκεράσει το “είναι” και την πραγματική ουσία.
Ο Άγιος Παΐσιος το έλεγε ξεκάθαρα:
«Οι άνθρωποι σήμερα υποφέρουν, γιατί απομακρύνθηκαν από τον Θεό. Έχουν γεμίσει οι ψυχές τους άγχος, αγωνία, θλίψη… Αν είχαν εμπιστοσύνη στον Θεό, θα έβρισκαν ανάπαυση.».
Και αλλού συμπληρώνει χαρακτηριστικά:
«Χωρίς τον Θεό, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί. Θα γονατίσει από το βάρος των προβλημάτων, γιατί δεν έχει πού να ακουμπήσει.»
Η ελπίδα όμως δεν έχει σβήσει. Η Ορθοδοξία δεν είναι μια φιλοσοφία ή μια στεγνή ηθική διδασκαλία,είναι θεραπεία της ύπαρξης. Είναι ο δρόμος της επιστροφής στον Θεό μέσα από τη μετάνοια, τα Μυστήρια, την προσευχή, την αγάπη.
Ο Άγιος Παΐσιος επαναλάμβανε συνεχώς:
«Ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι να περάσουμε καλά, αλλά να αγιαστούμε.».
Μας καλεί όχι απλώς να «πιστεύουμε» στον Θεό, αλλά να τον ζούμε σε κάθε μας πνοή. Να κάνουμε τον Χριστό τον πυρήνα της ζωής μας. Να μη συμβιβαζόμαστε με μια χλιαρή πίστη, αλλά να φλεγόμαστε από αγάπη και εμπιστοσύνη προς Αυτόν.
«Ο Χριστός είναι το παν. Όποιος βάλει τον Χριστό στη ζωή του, δεν φοβάται τίποτε.».
Στην μνήμη του Αγίου Παϊσίου, ας ανανεώσουμε από σήμερα την πνευματική μας πορεία. Ας στραφούμε ξανά στον Χριστό με ταπείνωση, εμπιστοσύνη και ελπίδα. Ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε για την αμαρτία, ούτε για την απόγνωση, αλλά για τον ουρανό. Η ψυχή μας διψά για το άπειρο και μόνο ο Θεός μπορεί να τη γεμίσει. Ας βάλουμε αρχή μετανοίας. Ας πλησιάσουμε τον Θεό και Εκείνος θα μας αγκαλιάσει.
«Μόνο όταν δώσουμε την καρδιά μας στον Χριστό, βρίσκουμε την αληθινή ειρήνη»,
~Άγιος Παΐσιος~
Άγιε Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών. Σκέπασε τον κόσμο με την προσευχή σου, και δίδαξέ μας να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να ελπίζουμε. Τέλος χρόνια πολλά και ευλογημένα στο μικρό μου Παΐσιο που είναι πραγματικά ένα δώρο Θεού και κάθε μέρα που τον βλέπω και τον χαίρομαι είναι σαν να τον έχει πάρει από το χέρι και οδηγεί ο Άγιος του και προστάτης του!