Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης.
“Το 1990, ο 18χρονος Τάσος Ισαάκ από το Παραλίμνι υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία σε φυλάκιο μονάδας Πεζικού στη Δερύνεια.
Ενώ έκανε σκοπιά, οι κατοχικοί στρατιώτες από το απέναντι φυλάκιο άρχισαν να τον βρίζουν και να τον πειράζουν κάνοντας αισχρές χειρονομίες. Ο Τάσος δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας αποφάσισε να μπει στην τουρκοκρατούμενη ζώνη, ημίγυμνος έχοντας μαζί του ένα μαχαίρι και να αφαιρέσει την τουρκική σημαία από το κατοχικό φυλάκιο. Το επόμενο πρωί έκαψε την τουρκική σημαία, γιουχαϊζοντας προς την κατεχόμενη πλευρά.
Το περιστατικό προκάλεσε πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη και ο διοικητής του οργισμένος ανέφερε πως θα τον στείλει στρατοδικείο. «Εσύ δεν θα με στείλεις γιατί είσαι Κρητικός», του απάντησε ο νεαρός στρατιώτης και ο διοικητής στρεφόμενος προς άλλους αξιωματικούς είπε: «αν είχα χίλιους σαν και δαύτον. Τέτοιους άντρες θέλω. Είσαι δυνατός και παλικάρι, 30 Τάσους να είχε η Κύπρος, δεν θα τολμούσε να πατήσει ούτε ένας Τούρκος σε τούτο το νησί»….“.
Υ.Γ Όσοι τολμούν να ισχυρίζονται πως οι Κύπριοι είναι «ξεπουλημένοι» (ειδικότερα κάτι “προοδευτικοί” κύκλοι που ισχυρίζονται ότι οι Παλαιστίνιοι μάχονται για την ελευθερία τους σε αντίθεση με την Κύπρο) και δεν αγωνίζονται, αγνοούν -ή σκοπίμως παραβλέπουν- την αλυσίδα των ηρώων, που με το αίμα τους υπερασπίστηκαν την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και εκατοντάδες ακόμη δεν δήλωσαν υποταγή διάλεξαν να πέσουν όρθιοι υπέρ πίστεως και πατρίδος!!
==============================
Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης.
Τάσος Ισαάκ 11.08.1996
Σολωμός Σολωμού 14.08.1996
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!
~Αντί μνημοσύνου~
Στις 11 Αυγούστου 1996, δολοφονείται άνανδρα από τους αναίσχυντους και ύπουλους Γκρίζους Λύκους ο ήρωας Ισαάκ Αναστάσιος (Τάσος).
Ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν συμπατριώτη του Ελληνοκύπριο, ο οποίος δέχονταν βιαιοπραγία από Τούρκους, δέχθηκε πισώπλατα αιφνιδιαστική και άγρια επίθεση και έπεσε στο έδαφος. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πλήθος Τούρκων και Τουρκοκύπριων αντιδιαδηλωτών, μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους, καθώς και Γκρίζοι Λύκοι, οι οποίοι με πρωτοφανή αγριότητα τον χτυπούσαν αδιάκοπα με πέτρες, ρόπαλα και λοστούς, μέχρι να στερηθεί τη ζωή του. Παρόντες ήταν και άνδρες της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ, οι οποίοι όμως επέλεξαν να μη δράσουν, αφήνοντας ανενόχλητους τους δράστες να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο έγκλημά τους.
Καθοδηγητής της δολοφονικής επίθεσης φέρεται να ήταν ο αρχηγός των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Μεχμέτ Αρσλάν. Το άψυχο σώμα του Τάσου Ισαάκ μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Παραλιμνίου, όπου τρεις μέρες αργότερα τελέστηκε η κηδεία του, μέσα σε βαρύ πένθος και οργή.
Ανήμερα της κηδείας του,την Παραμονή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι ίδιοι ξεδιάντροποι δολοφόνοι σκότωσαν εξίσου ύπουλα και άνανδρα τον ξάδελφο του Τάσου, Σολωμό Σολωμού, επιβεβαιώνοντας την ακραία βαρβαρότητα και το μέγεθος της αδικίας που βαρύνει την ιστορία μας.
Παρά την ετυμηγορία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, στις 24 Ιουνίου 2008, που έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και του ξάδελφου του, Σολωμού Ισαάκ, καταδικάζοντας την για παραβίαση του Άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και για την αδράνεια στη δίωξη των ενόχων η Τουρκία όπως συνήθως παραμένει άνανδρα και αμετανόητα αρνητική απέναντι στις ευθύνες της.
Το λιγότερο που οφείλουμε σαν Έλληνες είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής μνημονεύοντας τους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ήρωες που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Η θυσία τους μας καλεί να μην ξεχάσουμε ποτέ, να αγωνιζόμαστε με πάθος για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Η μνήμη τους ζει και θα ζει φωτίζοντας το δρόμο μας και να θυμόμαστε πάντα,οτί λαός που ξέχνα την ιστορία του δεν έχει μέλλον..