Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης.
“ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΤΑ ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΤΟΥ, ΕΨΑΛΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ”.
«Το V Σύνταγμα Πυροβολικού παρέδωσε τα πυροβόλα και τον οπλισμό του εις το χωρίον Σταυράκι. Η ταχύπτερος φήμη έφερε μέχρις ημών την νύκτα της επομένης, ότι ο ταγματάρχης πυροβολικού Βερσής Κωνσταντίνος, διοικητής μοίρας πυροβολικού, ετίμησε, κατά τρόπον μεγαλειώδη, το υπερήφανον όπλον του. Όταν, δηλαδή, έλαβε την διαταγή να παραδώση τα πυροβόλα του, συνεκέντρωσεν τους άνδρας της μοίρας του με μέτωπον προς νότον, προς την αιώνιαν Ελλάδα. Διέταξε και πάντες έψαλαν τον Εθνικό μας Ύμνον, και κατόπιν, αφού ησπάσθη τα πυροβόλα του, έδωσε διαταγήν και τα συνέτριψαν με δυναμίτιδα. Κι ενώ ακόμη το έδαφος εσείετο από τας εκρήξεις, ο Βερσής, στηρίξας το περίστροφόν του εις τον δεξιόν του κρόταφον, ηυτοκτόνησε». (Ι.Α. Βερνάρδου “Τρεμπεσίνα”, σελ. 176. Εκδόσεις Ν. Αλικιώτης και Υιοί).
Ο οποίος με την πράξη του έμεινε απαρεγκλίτως πιστός στα εδάφια του όρκου που έδωσε ως Εύελπις: «…Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου τας Σημαίας. Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ ν’ αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών…»
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1901 και εντάχθηκε στο στράτευμα ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού κατά το τελευταίο έτος της Μικρασιατικής Εκστρατείας (1922). Σύμφωνα με αναφορές των ανωτέρων του, διακρίθηκε αρκετές φορές στο πεδίο της μάχης. Στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν η Ελλάδα εισήλθε ενεργά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω απρόκλητης ιταλικής επίθεσης, υπηρετούσε στην Ήπειρο, ως διοικητής Μοίρας του Ε’ συντάγματος πυροβολικού, που ανήκε στην 8η Μεραρχία Πεζικού.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, έλαβε μέρος στη Μάχη Ελαίας-Καλαμά, κατά την οποία απωθήθηκαν οι επιτιθέμενες εχθρικές δυνάμεις. Μάλιστα η Μοίρα του Βερσή κατάφερε ισχυρά πλήγματα κατά του εχθρού, που εκδιώχθηκε από το ελληνικό έδαφος. Στο διάστημα των επομένων μηνών συμμετείχε στις επιχειρήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω υποχώρηση των ιταλικών δυνάμεων και την διείσδυση του Ελληνικού Στρατού στη Βόρεια Ήπειρο (δηλαδή εντός της υπό ιταλικής κατοχής νότιας Αλβανίας).
Τον Απρίλιο του 1941, μετά την εισβολή της Γερμανίας, προς υποστήριξη της Ιταλίας, το μέτωπο σύντομα κατέρρευσε και οι Ελληνικές Δυνάμεις αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Ένας από τους όρους της συνθηκολόγησης προέβλεπε την παράδοση του οπλισμού των στρατιωτών στους Γερμανούς, μέχρι τις 26 Απριλίου.
Ο Βερσής μη αποδεχόμενος τους ταπεινωτικούς όρους, και θεωρώντας την παράδοση των όπλων ως τον έσχατο εξευτελισμό για τον μαχητή, ως ύστατη πράξη ηρωισμού, διέταξε τους άνδρες του να συγκεντρώσουν τα πυροβόλα της Μοίρας και να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο στραμμένοι προς νότο, προς την υπόλοιπη Ελλάδα. Αφού χαιρέτισε στρατιωτικά τα πυροβόλα, διέταξε να τα καταστρέψουν, ενώ κατά τη διάρκεια των εκρήξεων αυτοκτόνησε.
Η τάξη αποφοίτων 2010 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων ονομάζεται τάξη ‘Ταγματάρχη Πυροβολικού Κωνσταντίνου Βερσή’, τιμής ένεκεν. Επίσης, το στρατόπεδο της Άρτας, ονομάζεται Στρατόπεδο Βερσή πρός τιμήν του ταγματάρχη Κωνσταντίνου Βερσή.
Υ.Γ Η αυτοθυσία του Ταγματάρχη Κωνσταντίνου Βερσή δεν μπορεί να ιδωθεί με τα στενά μέτρα της σκοπιμότητας. Δεν απέστρεψε τον θάνατο του εχθρού ούτε άλλαξε την έκβαση του πολέμου. Όμως αυτό που έκανε ήταν πολύ πιο μεγάλο φύλαξε την ψυχή ενός Έθνους την ώρα που όλα κατέρρεαν. Όπως ο Λεωνίδας και οι 300 του στάθηκαν στο στενό των Θερμοπυλών, κρατώντας την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας ενάντια σε συντριπτικές δυνάμεις, έτσι και ο Βερσής στάθηκε όρθιος απέναντι στην ταπείνωση, υπερασπιζόμενος το καθήκον και την αξιοπρέπεια του στρατιώτη. Έδειξε στους άνδρες του και σε όλους μας ότι η τιμή, η πίστη και η αφοσίωση σε μια ιδέα αξίζουν περισσότερο από την ίδια τη ζωή. Εκεί όπου άλλοι είδαν μάταιη πράξη, η Ιστορία αναγνωρίζει την υπέρτατη αντίσταση την άρνηση του Έλληνα αξιωματικού να παραδώσει όχι απλώς τα όπλα, αλλά και την αξιοπρέπεια του στρατιώτη.
Γι’ αυτό και η θυσία του όχι μόνο δεν είναι ανώφελη, αλλά είναι φάρος και οδηγός. Είναι η βροντερή υπενθύμιση ότι το μεγαλείο ενός λαού δεν μετριέται μόνο με νίκες, αλλά και με τον τρόπο που στέκεται όρθιος μπροστά στην ήττα. Ο Βερσής δεν χάθηκε μάταια αλλά κέρδισε την αθανασία.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ !!!