Tuesday 15 August 2023
Αντίβαρο
Χρήστος Γιανναράς

Ανδρεϊκή και ανδρεικελική ομοιοτυπία

Οι επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν και πρέπει να
έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Με την ψήφο τους οι πολίτες να
προσδιορίσουν τον τύπο του πολιτεύματος: Θέλουν δημοκρατία ή
κομματοκρατία;

Αν θέλουν δημοκρατία, ας περισώσουν αυτή τη φορά με
την ψήφο τους τη θεμελιώδη προϋπόθεση της δημοκρατίας: τη διάκριση των
εξουσιών. Ξέρουν από άμεση πείρα οι πολίτες ότι τοπική αυτοδιοίκηση
υποταγμένη σε κεντρικές κομματικές ντιρεχτίβες σημαίνει την έτοιμη
ραχοκοκαλιά κομματικού κράτους. Ξέρουν ότι τα κόμματα στην Ελλάδα δεν
έχουν την παραμικρή σχέση με ό,τι προβλέπει για τον ρόλο τους η πολιτική
θεωρία της «αντιπροσωπευτικής» δημοκρατίας. Τα κόμματα σήμερα είναι
συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, οργανωμένες συσπειρώσεις
συμφερόντων. Στόχος τους είναι η μονοπώληση της εξουσίας, ο
ολοκληρωτικός έλεγχος κάθε πτυχής του συλλογικού βίου. Γι’ αυτό και κάθε
αντίσταση στην κομματοκρατία είναι κέρδος για τη δημοκρατία, προάσπιση
των κοινωνικών προτεραιοτήτων, των αναγκών του πολίτη.

Κάθε
υποψήφιος για την τοπική αυτοδιοίκηση που έχει κομματικό χρίσμα
επιβεβαιώνει εθελούσια την απαίτηση των κομματικών συντεχνιών να
ελέγχουν ολοκληρωτικά τη χώρα, να προηγείται η κομματική σκοπιμότητα των
αναγκών κάθε τοπικής κοινωνίας. Οι υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα είναι
χλεύη της δημοκρατίας, απειλή της δημοκρατίας. Απαιτούν από τους πολίτες
την εθελόδουλη υποταγή στη νοοτροπία του λακέ, του ραγιά: να βάζουν
πρώτο το συμφέρον του αφεντικού, τα παιχνίδια εξουσίας αδίστακτων
επαγγελματιών, και σε δεύτερη μοίρα τη δική τους αξιοπρέπεια, την
ποιότητα της ζωής τους.

Δεν μοιάζει να υπάρχει Ελληνας σήμερα που
να μην έχει πεισθεί για την ανικανότητα, την προκλητική ιδιοτέλεια, τη
φαυλότητα των υπαρχόντων κομμάτων – η οργή, η αηδία, η πίκρα των πολιτών
κατακλύζει τη χώρα. Και στις εκλογές τις αυτοδιοικητικές η έκφραση της
αποδοκιμασίας δεν χρειάζεται την (αμφίβολης αποτελεσματικότητας) λευκή
ψήφο ή αποχή. Τώρα η απέχθεια έχει γόνιμη διέξοδο: Αποκλείει τους
μολυσματικούς κεχρισμένους, εμπιστεύεται τους τίμια ασυμβίβαστους και
από σεμνή αξιοσύνη ακομμάτιστους.

Επιτέλους, τι περισσότερο
θέλουμε να δούμε για να βγάλουμε τις συνέπειες της κοινής αγανάκτησης
για τα κόμματα; Υπερχρέωσαν εφιαλτικά το κράτος εξαγοράζοντας ψήφους με
διορισμούς, επιδοτήσεις, χαριστικές «προμήθειες», ασύδοτες παροχές.
Καταλήστευσαν το δημόσιο ταμείο και τους πακτωλούς των «πακέτων» της
Ε.Ε. για να στήσουν το δικό του κάθε κόμμα πελατειακό κράτος,
αστρονομικού κόστους μηχανισμούς επανεκλογής τους. Διαγούμισαν τα
ασφαλιστικά ταμεία, την υποχρεωτική αποταμίευση κάθε βιοπαλαιστή.
Εμπορεύτηκαν, με ληστρικές υπερτιμολογήσεις και «λίστες» εξαίρεσης από
μειοδοτικούς διαγωνισμούς, ακόμα και ιατρικά είδη, οι αθεόφοβοι. Και
πόσα ακόμα εγκλήματα ειδεχθή, με εξασφαλισμένη θεσμικά την ατιμωρησία.

Τελικά
οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή. Και πώς την
αντιμετώπισαν; Κατακρεούργησαν μισθούς και συντάξεις, οι
μικροεπιχειρήσεις και τα καταστήματα κλείνουν με ρυθμούς πρωτόγνωρους, η
ανεργία έγινε κύμα κατακλυσμικό, οι έμμεσοι φόροι απάνθρωπης αδικίας
χαράτσι, η νεολαία δίχως παραμικρή προοπτική, σε απόγνωση. Το ελληνικό
(κοινό όλων μας) όνομα το κατάντησαν περίγελο σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Κάθε κυβέρνηση πλαστογραφούσε, όπως οι κοινοί απατεώνες, τα στοιχεία
που της ζητούσαν οι Βρυξέλλες και στη συνέχεια, από διεθνή μπαλκόνια,
κατάγγελνε το προκάτοχο της εξουσίας κόμμα για ψεύτικα στοιχεία και
τεχνάσματα.

Φυσικό ήταν οι δανειστές μας να εκμεταλλευτούν την
οικονομική μας χρεοκοπία, τον διεθνή διασυρμό της αξιοπιστίας μας:
Εστησαν «Τρόικα» πατρωνείας να τιθασεύσει την κομματική φαυλότητα, να
δεσμεύσει τους κομματανθρώπους με τις υπογραφές τους σε «Μνημόνιο».

Χωρίς,
όμως, να λογαριάσουν οι πάτρωνες την πανουργία της κομματικής
ατσιδοσύνης: Ετσι, η τρίτη γενιά του παπανδρεϊσμού κατάφερε, με άψογη
επιδεξιότητα, να φορτώσει στην πιο αδύναμη μερίδα της κοινωνίας τα
«σπασμένα» της αφροσύνης των κομμάτων. Μας κρατάνε ομήρους παζαρεύοντας
την παράταση της παντοδυναμίας τους.

Στις δημοσκοπήσεις η
συντριπτική, σαρωτική πλειοψηφία των πολιτών δηλώνει ότι δεν
εμπιστεύεται πια κανένα κόμμα, η γενικευμένη αγανάκτηση και αηδία φτάνει
σε ποσοστά απίστευτα. Ομως, μπροστά στην κάλπη ο φόβος της ανασφάλειας
γεννάει τον στερεότυπο συμβιβασμό: «δεν έχουμε κάτι καλύτερο να
ψηφίσουμε, αυτά τα κόμματα παράγει η κοινωνία μας, αυτά συνιστούν τη
δημοκρατία μας». Και συνεχίζουμε «να μεταλλάσσωμεν τυράννους», όπως
έλεγε ο Παπαδιαμάντης πριν από 118 χρόνια.

Αλλά ο συλλογισμός
«αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε» είναι τουλάχιστον αφελής και στις
αυτοδιοικητικές εκλογές ούτε για τους αφελείς ισχύει. Διότι υπάρχουν
υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα, υπάρχουν και οι τίμια ακομμάτιστοι.
Συνήθως το κομματικό χρίσμα δίνεται σε φανταχτερούς, με εντυπωσιακή
«αναγνωρισιμότητα» γόητες του πλήθους (μπασκετμπολίστες, προπονητές,
ηθοποιούς τηλεοπτικών «σειρών», πρώην καλλονές, πρόσωπα με θητεία στη
δημοσιότητα έστω και παταγωδώς αποτυχημένη). Ο πολίτης που έχει
συνειδητοποιήσει ότι η κομματοκρατία είναι συμφορά για τον ίδιο και για
την πατρίδα θα ξέρει να αναγνωρίσει στη «γοητεία» των κεχρισμένων το
στίγμα απειλητικής λοιμικής.

Αυτή τη φορά καλούμαστε να ψηφίσουμε
διαχειριστές καινούργιων θεσμών αυτοδιοίκησης. Η κομματοκρατία
αποφασίζει για τους θεσμούς ερήμην των πολιτών και για τη διαχείριση των
θεσμών μεθοδεύει την υφαρπαγή της ψήφου μας. Η προηγούμενη γενιά του
παπανδρεϊσμού, η ανδρεϊκή, επέβαλε τον «Καποδίστρια», η τωρινή, η
ανδρεικελική, μας καπελώνει με τον «Καλλικράτη». Και στις δύο
περιπτώσεις κίνητρο και κριτήριο δεν ήταν οι ανάγκες, οι ιδιαιτερότητες,
οι ιστορικοί εθισμοί της κοινωνίας των Ελλήνων. Ο τεμαχισμός της χώρας,
και τις δύο φορές, σε αυθαίρετα μερίσματα έγινε, αποκλειστικά και
ομολογημένα, για να εξυπηρετηθούν ελπιζόμενα προγράμματα οικονομικής
ανάπτυξης και ασφυκτικότερος συγκεντρωτικός έλεγχος της χώρας από το
εκάστοτε κομματικό κράτος. Πειθαρχούμε δήθεν στα μοντέλα αυτοδιοίκησης
που λανσάρει η Ε.Ε. αποκεντρώνοντας όχι την εξουσία, αλλά την
κατακλυσμική διαφθορά και φαυλότητα, πολλαπλασιάζοντας τα ερείσματα της
κομματοκρατίας.

Ο Ελληνισμός έζησε τρεις χιλιάδες χρόνια χάρη στο
μοντέλο της πόλης – κράτους, της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας, που ο
ίδιος γέννησε – το αποδείχνει ο τεχνοκράτης Κων. Καραβίδας, που πολλοί
τιμούν και ελάχιστοι καταλαβαίνουν. Η πόλη «εάλω», η γλώσσα «απέσβετο», η
εκκλησία αλλοτριώθηκε σε θρησκεία. Ζούμε το ιστορικό μας τέλος, αλλά
όχι ηρωικά. Απλώς παρακολουθούμε, δίχως επίγνωση, την κηδεία μας.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/09/2010_1292653

.

11 comments

Αλεξάνδρα Καλούδη 20 September 2010 at 12:10

Αρκεί να μην θεωρούμε ως δημοκρατία το προσωπικό βόλεμα. Αυτό το λέω γιατί τα τελευταία χρόνια οι λέξεις έχουν αρχίσει να χάνουν την έννοιά τους. Πολλοί θεωρούν ότι δημοκρατία σημαίνει “κάνω ότι θέλω”.

Reply
Ευάγγελος.Κ.Νασίου 20 September 2010 at 12:12

Απλά συμφωνώ . Βέβαια αυτοί οι “φαύλοι” είναι πρωιόντα της κοινονίας μας όπως αυτή είναι σήμερα . Πρέπει να αλλάξουμε όλοι μαζί αυτίκα

Ευάγγελος.Κ.Νασίου

Reply
Αλεξ.Καρπαθίου 21 September 2010 at 19:39

Συμφωνώ απόλυτα αλλά..

ως επίσης ότι η τελευταία Σας πρότασις πρέπει να τελειώνει με ερωτηματικό (;)

Ευχαριστώ
Α.Κ.

Reply
Nik 21 September 2010 at 20:24

Συμφωνώ με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο! Να ζητήσουμε ενιαίο ψηφοδελτιο όλων των υποψηφίων κάθε εκλογικής περιφέρειας στις επόμενες εθνικές εκλογές. Έξω τα κόμματα! Κατέστρεψαν, λεηλάτησαν, διεψευσαν, διέφθειραν. Δεν είναι άξιοι παρά μονο για την πολιτική αναπαραγωγή τους. Παράσιτα σιχαμερά στο σώμα μιας κοινωνίας που διψούσε για δημοκρατία το 74 και για λαοκρατία το 81. Πλάνοι και υποκριτές, ο οστρακισμός φαντάζει σαν χάδι μπροστά στα διαρκή εγκλήματά σας…

Reply
gipan 23 September 2010 at 19:58

Το τέλος φτάνει με την απόλυτη ευθύνη των Ελλήνων Πολιτών. Όχι ότι έφαγαν τίποτα αλλά διότι το πνευματικό επίπεδο φτάνει μέχρι την καταννόηση του τουρκικού “χίλιες και μιά νύκτες”. Απόδειξη; οι δημοτικές εκλογές έχουν να επιδείξουν μόνο υποψηφίους που πρόσκεινται σε κόμματα. Όσοι δεν το κάνουν ευθέως και δηλώνουν δήθεν ανεξάρτητοι, από κάποιο κόμα προέρχονται. Οι πολίτες ψοφούν με την ψηφο των.

Reply
Αλεξάνδρα Καλούδη 24 September 2010 at 12:44

Τί εννοείτε όταν λέτε ότι οι έλληνες πολίτες δεν έφαγαν τίποτα; Ο κύριος Πάγκαλος είπε ότι μαζί τα φάγαμε. Είδατε πώς εννοούν κάποιοι την δημοκρατία; Στις μάσες μόνοι αλλά στις ευθύνες μαζί. Με κάτι τέτοιες δηλώσεις ελπίζω να ξυπνήσουν κάποιοι που κοιμούνται ακόμα τον ύπνο του δικαίου. Ακόμη και έτσι έχουμε τουλάχιστον μία δημόσια μαρτυρία από κάποιον ότι από την δεκαετία του ΄80 κατέστρεψαν κάποιοι τα πάντα. Και ξέρετε γιατί; Για να βολέψουν κατά ένα μέρος τους ανεπαρκείς πτυχιούχους που παρήγαγαν οι εξευτελιστικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις τους.

Reply
nectos 1 October 2010 at 10:08

Είναι κοινό μυστικό ότι οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι καθαρά κομματικές και και
κάποιες φορές και μικροπολιτικές.Η τραγωδία είναι ο νέος δήμαρχος να μην ανήκει στο κυβερνών
κόμμα.Τότε κόβονται οι επιχορηγήσεις και οι φορείς του δήμου πρέπει να βρούν έσοδα είτε από τα
βαριά τέλη είτε από ομιχλώδεις χορηγούς.
Σε λίγες μέρες οι πολίτες όλης της χώρας θα στηθούν στις κάπλες εκείνους που θα ορίζουν την
τοπική μας κοινωνία.Νικητές θα είναι εκείνοι που θα έχουν τον παλμό να δώσουν μάχες στα
εθνικά μας θέματα και να δώσουν δουλειά στους χιλιάδες άνεργους μέσω των δημοτικών επιχειρήσεων
και των αγροτικών συνεταιρισμών.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης

Reply
imago 1 October 2010 at 11:23

φίλτατη κα. Καλούδη,

το πρόβλημα με τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου δεν βρίσκεται στο περιεχόμενο αυτών με το οποίο συμφωνώ κατά βάση. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός, ότι αφού τις έκαμε αυτές τις δηλώσεις παραμένει στην θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.
Διότι είναι σαφές, ότι ο κ. Πάγκαλος παραδέχεται ορθά κοφτά, ότι το κριτήριο αξιολόγησης της πολιτικής αλλά και του κάθε πολιτικού (άρα και του ίδιου) ξεχωριστά, ήτανε η ικανότητά του να διορίζει, να βολεύει και να αναθέτει. Αυτά προφανώς ήτανε τα προσόντα τα οποία όφειλε να καταγράψει ο κάθε πολιτικός-φελλός στο πολιτικό βιογραφικό του (άτυπο ψηφοδέλτιο με την…σφραγίδα του κόμματος) για να βρίσκει απασχόληση. Το γεγονός και μόνο ότι αυτός ο άνθρωπος παραμένει αντιπρόεδρος της παρούσας κυβέρνησης φανερώνει εκ των πραγμάτων, ότι τα αντίστοιχα προσόντα του έχουνε ακόμη ζήτηση!

Reply
Αλεξάνδρα Καλούδη 1 October 2010 at 14:27

Το ότι τα αμέτρητα προσόντα του κυρίου Πάγκαλου έχουν ζήτηση, κύριε Imago, είναι ήδη σαφές από το γεγονός ότι διορίσθηκε στην θέση αυτή μετά την λαμπρή τροχιά που έχει διαγράψει στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου, με τις λαμπρές του επιτυχίες στα εθνικά, και όχι μόνο, θέματα. Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση που πολύ καιρό θέλω. Δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να μου απαντήσει. Γιατί έχουμε αντιπρόεδρο; Είναι αντιπρόεδρος σε ποιον; Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Αν είναι στον Πρωθυπουργό γιατί ονομάζεται αντιπρόεδρος; Έχουμε Προεδρευόμενη και όχι Προεδρική Δημοκρατία.

Reply
Επισκέπτης 1 October 2010 at 15:07

“Έχουμε Προεδρευόμενη και όχι Προεδρική Δημοκρατία.”

Μόνο κατ’ όνομα. Στην πράξη είναι ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗ Δημοκρατία, η οποία είναι πλησιέστερα στην προεδρική. Αφαιρέστε τον ΠτΔ, ο οποίος δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο και αυτομάτως έχετε προεδρική δημοκρατία.
Η θέση του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως, όμως, δεν έχει σχέση με το πολίτευμα. Είναι επιλογή του πρωθυπουργού, ο οποίος μπορεί να φτιάξει όσα υπουργεία και όσες θέσεις θέλει. Είναι ο παλιός υπουργός συντονισμού, τρόπον τινά.

Reply
Συγγραφέας 1 October 2010 at 15:14

Προσωπική και ταπεινή μου γνώμη, είναι η εξής: Τα παλαιότερα χρόνια, θα μπορούσε να πεισθεί κανείς απο τους πύρινους λόγους των όποιων υποψηφίων, ώστε αυτοί να κριθούν ικανοί- δραστήριοι- με όρεξη και όραμα για τον τόπο. Στην πορεία βέβαια οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν και τα παχιά λόγια τέρπουν όλο και λιγότερους, στην ικανότητα ή όχι του υποψηφίου. Σήμερα κι ας μην κρυβόμαστε με χρίσμα ή χωρίς, απο κόμμα ή αυτοβούλως, απο τζάκι ή η κουτσή Μαρία του λαού μας, εκείνο που ζητάται δεν είναι οι ικανοί και δραστήριοι για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά απλά τα καλύτερα πιόνια, που δε θα δυσκολέυουν το καταστροφικό σχέδιο διάλυσης του μνημονίου και των συνυπογραφόντων του! Άλλωστε τα πράγματα είναι πιο σαφή και πιο ξεκάθαρα απο ποτέ! Για την κάθε περιοχή εγκρίνονται συγκεκριμένα κονδύλια, για συγκεκριμένα “έργα ανάπτυξης”! Συνεπώς δε χωρούν ούτε πρωτοβουλίες, ούτε οράματα, ούτε δεξιότητες από τους όποιους εκλεγμένους! Τώρα βέβαια αν δεν είναι προσκήμενοι των κυβερνόμενων (διότι κυβερνόντες δεν είναι αυτοί αλλά η όποια “Τρόικα” που μας κατατρώει..),ακόμη χειρότερα, αφού τα συγκεκριμένα κονδύλια ή θα καθηυστερούν επ αόριστον ή μπορεί να μην έρθουν και ποτέ…

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.