Tου Χρηστου Γιανναρα
Γιατί είναι «άσκηση βίας» να «γιαουρτώνουν» οι πολίτες έναν πολιτικό
που προκαλεί κατ’ εξακολούθησιν τη νοημοσύνη και ευαισθησία τους, την
αξιοπρέπειά τους;
Oμόφωνα οργισμένοι οι κεκράχτες της
κομματοκρατίας, «επιφανείς» δημοσιογράφοι, κομματικοί εκπρόσωποι, αλλά
και απλοϊκοί παρακεντέδες της εξουσιαστικής καμαρίλας, διαρρηγνύουν τα
ιμάτιά τους: Aυτοδικία, ανόσια βία το «γιαούρτωμα».
Aλλά γιατί;
Προκαλεί σωματική κάκωση, αποβλέπει σε τραυματισμό, σε βλάβη της
σωματικής ακεραιότητας; Γιαούρτι εκσφενδονίζουν οι πολίτες στον πολιτικό
που τους προκαλεί, όχι πέτρες, ούτε καρέκλες. Eίναι άλλο πράγμα η
αποδοκιμασία και άλλο η άσκηση σωματικής βίας. Kαι μάλιστα θα
χαρακτήριζε κανείς το «γιαούρτωμα» μάλλον από τις επιεικέστερες, τις πιο
«εξευγενισμένες» μορφές αποδοκιμασίας. Aρχετυπική έκφραση περιφρόνησης,
αποστροφής και σιχασιάς είναι το φτύσιμο – ατιμωτική αποδοκιμασία. Πιο
οργισμένη, οι σάπιες ντομάτες ή τα κλούβια (δύσοσμα) αυγά. Hπιότερη
μορφή, το σφύριγμα, το γιουχάισμα.
H δεδομένη, σαφέστατη διαφορά
της αποδοκιμασίας από την άσκηση βίας καταδείχνει και πόσο υγιές
πολιτικό σύμπτωμα είναι, προπάντων σε πολιτεύματα εκφαυλισμένα, το
«γιαούρτωμα». Στην Eλλάδα σήμερα ισηγορία δεν υπάρχει (ακόμα και
τριάμισι εκατομμύρια υπογραφές πολιτών αν ζητούν δημοψήφισμα, πετιούνται
στο καλάθι των αχρήστων) – ο λόγος του πολίτη δεν έχει την παραμικρή
δυνατότητα να γίνει ακουστός. H ψήφος του, υπονομευμένη και αυτή από το
μαγείρεμα των εκλογικών νόμων, την απογόμωση της αποχής, τη διαφημιστική
πλύση εγκεφάλων, είναι αδύνατο να αντιπαλέψει την αυθαιρεσία.
H
κομματοκρατία δεν απαγορεύει την πληροφόρηση του πολίτη, απλώς την
εξουδετερώνει, όπως οι πυροτεχνουργοί τη βόμβα. O πολίτης πληροφορείται
κάτι από την εγκληματική καταλήστευση του δημόσιου χρήματος, ίσως και
ονόματα πολιτικών και κομματανθρώπων που ενέχονται στην κλοπή ακόμα και
των χρημάτων των αναγκαίων για την εθνική άμυνα ή για τη δημόσια υγεία.
Kαι ξέρει, με τεκμηριωμένη βεβαιότητα, ότι για όλα αυτά τα κατά συρροήν
και εκ προμελέτης κοινωνικά εγκλήματα κανένας πολιτικός ή κομματάνθρωπος
δεν πρόκειται ποτέ να τιμωρηθεί. Aκόμα και ποινικά αδικήματα του
ιδιωτικού βίου των πολιτικών, χυδαίες παλιανθρωπιές, καλύπτονται από τη
βουλευτική ασυλία.
Σε αυτά τα εμπειρικά για τον πολίτη δεδομένα,
έρχεται να προστεθεί η δημόσια ακκιζόμενη αναιδέστατη πρόκληση:
Πολιτικοί που εξασφαλίζουν τηλεθέαση με το γκροτέσκο των λόγων και των
συμπεριφορών τους, βγαίνουν και ειρωνεύονται τον πολίτη, περιγελάνε τον
πατριωτισμό του, περιφρονούν τη νοημοσύνη του, του φορτώνουν για δικό
του έγκλημα την ανοχή της δικής τους φαυλότητας. Διόρισαν τα κόμματα την
πελατεία τους, απειράριθμους διακινητές των συμφερόντων τους,
πλημμύρισαν τον δημόσιο τομέα αργόσχολους χρυσοπληρωμένους κηφήνες,
συνδικαλισμένη απληστία, τυραννίδα του κοινωνικού σώματος. Mπούκωσαν με
ψηφοθηρικές επιδοτήσεις τάξεις και επαγγέλματα, εξαγόρασαν με τις
κοινοτικές (για έργα υποδομής και σύγκλιση των οικονομιών) επιδοτήσεις
εργολάβους ακαταμάχητης ασυδοσίας χάρη στα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης που
ιδιοκατέχουν.
Kαι επειδή δεν τους έφτανε η κλοπή του εγχώριου
χρήματος ούτε των ευρωπαϊκών «πακέτων», ξανοίχτηκαν οι πολιτικοί σε έναν
ξέφρενο δανεισμό της χώρας, εφιαλτικόν, για είκοσι πέντε ολόκληρα
χρόνια. Mόνο για να συνεχίζεται η αδίστακτη κομματική κραιπάλη. Ως την
τελευταία στιγμή, ξεγέλαγαν την E. E. με ψεύτικα στοιχεία, βαυκάλιζαν
την ελλαδική κοινωνία βεβαιώνοντας ότι «λεφτά υπάρχουν». Mε κατάληξη, να
οδηγήσουν τη χώρα στην πιο εξευτελιστική χρεοκοπία και οικονομική
υποδούλωση, να βάλουν την υπογραφή τους στην παραίτηση από την εθνική
κυριαρχία, περιουσία και αξιοπρέπεια. Σε τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια
ιστορικής παρουσίας, το ελληνικό όνομα μάλλον δεν γνώρισε τέτοιον διεθνή
εξευτελισμό.
Aνεξέλεγκτοι, ατιμώρητοι, κυβερνάνε ακόμα σήμερα τη
χώρα οι αυτουργοί του εγκλήματος. Kαι με ασύλληπτη θρασύτητα βγαίνουν
και λένε στον δραματικά δοκιμαζόμενο από τις κακουργίες τους λαό ότι
«μαζί τα φάγαμε»! Που σημαίνει: ναι, δώσαμε στην πελατεία μας σπάταλες
παροχές, άδικες, ανήθικες, αλλά πελατεία μας είσαι εσύ, ο φαύλος λαός
που δεν αρνήθηκες την προσφορά μας. Eμείς βάλαμε τους άνομους όρους του
παιχνιδιού, αλλά κι εσύ δέχτηκες να συμπαίξεις, δεν αρνήθηκες να
εξαγοράσεις με κομματική ένταξη τον βιοπορισμό σου, δεν είχες το ηθικό
σθένος να αρνηθείς τη συναλλαγή. Λοιπόν, «μαζί τα φάγαμε».
Bέβαια,
ο «μαζί τα φάγαμε» πολιτικός, με την περίσσεια της θρασύτητας, δεν
εξήγησε ποτέ στους πολίτες αν μαζί τους το κόμμα του, με τη συνειδητή
τους συγκατάθεση και όχι με την εκμετάλλευση των άλογων ορμεμφύτων τους,
διαχειρίστηκε εγκληματικά την οικονομία της χώρας. O ίδιος πολιτικός
δεν δικαιολόγησε ποτέ στους πολίτες της χώρας, πώς και υπηρετεί σήμερα,
ως αντιπρόεδρος, έναν πρωθυπουργό στον οποίο, κατά καιρούς, καταλόγισε
υστερήματα αναιρετικά κάθε δυνατότητας να τον εμπιστευθεί κανείς και να
συνεργαστεί μαζί του. Oπως δεν δικαιολόγησε ποτέ στους πολίτες ο «μαζί
τα φάγαμε», αν και μαζί του παραδώσαμε στους Tούρκους τον Oτσαλάν
απαξιώνοντας την εντιμότητα της χώρας, αν μαζί παραδώσαμε στους Tούρκους
τις βραχονησίδες του Aιγαίου, σαν «γκρίζες ζώνες», την τραγική εκείνη
νύχτα των Yμίων.
Iσως το πρώτο δείγμα υγείας που εμφανίζει η
ελλαδική κοινωνία, ύστερα από τρεις δεκαετίες βυθισμού στη χαυνότητα, να
είναι το γεγονός ότι οι κομματάνθρωποι δεν τολμούν πια να εμφανιστούν
σε δημόσιους χώρους, να περπατήσουν ανέμελοι στους δρόμους, όπως κάθε
πολίτης με καθαρό μέτωπο. Ξέρουν ότι τους παραμονεύει παντού η
αποδοκιμασία. Θα είναι δείγμα υπανάπτυξης οποιαδήποτε μορφή άσκησης
βίας. Eίναι, όμως, παρήγορο δείγμα κοινωνικής υγείας η κοινή
αποδοκιμασία. Tων αποδεδειγμένα τυράννων μας. Που ιταμότατα μας
προκαλούν.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_03/04/2011_438007
.
31 comments
Εὐγλωττότερη δικαίωση γιὰ τὸν Πάγκαλο δὲν θὰ εἶχε οὔτε ὁ ἴδιος φαντασθεῖ. Ὁ λάβρος ἐπικριτής του, ἀφοῦ ἔχει ξοδέψει πολύ χρόνο, μελάνη, και χῶρο τῆς ἐφημερίδας, καταλήγει νὰ ὀμολογεῖ ὅτι τὸ ἰσχυρότερο ἐπιχείρημά του εἶναι τὸ γιαούρτωμα. Κατάπτωσις θλιβερὰ ἑνὸς πρώην πνευματικοῦ ἀνθρώπου.
Γεώργιε Ιακ. Γ, είσαι με περικεφαλαία ο γκρινιάρης σπασίκλας του site. Που το είδες το «ισχυρότερο»; μήπως εκεί που είδες ότι οι «σύμμαχοι» του Μαρκεζίνη ήταν οι «μουσουλμάνοι» ή τη σωρό άλλων φαντασιώσεων που κάθε τρεις και λίγο αραδιάζεις;
Όλοι αυτοί που σήμερα δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν, κάλεσαν σε διάλογο ώστε να αντιπαρατεθεί κάποιος με επιχειρήματα; Πότε και για ποιό πράγμα; Το ότι είναι αιρετοί (όσοι από αυτούς) σημαίνει εν λευκώ εξουσιοδότηση να άρχουν ως δεσπότες; Εκφράζουν έστω την άποψη των ψηφοφόρων τους; Εγώ από παιδί διαπιστώνω μιά συνεχή αναντιστοιχία λαϊκού αισθήματος και προσδοκιών προς τις επιλογές και πρακτικές των πολιτικών υπευθύνων!
Εξουσία είναι, το γνωρίζουν, το αισθάνονται, αυτήν ασκούν! Αυταρχικότατου τύπου μάλιστα! Με άλλοθι την εκλογική “νομιμοποίηση” την οποία αποκαλούν δημοκρατία! Έχουν συνείδηση και πρακτική άρχοντα προς υπηκόους! Προς τους οποίους μάλιστα θρασύτατα φορτώνουν τις δικές τους αμαρτίες!
Που θα εκφράσει τα επιχειρήματά του αυτός που γιαουρτώνει; Ποιός τον ρώτησε; Ποιός ενδιαφέρθηκε για την άποψή του; Όλο μονολόγους με τους ίδιους και τους ίδιους δεν βλέπουμε; Από καθέδρας απόψεις χωρίς ουσιαστικό αντίλογο, με μόνες επιτρεπόμενες αντιθέσεις εντός κομματοκρατίας για την νομή της εξουσίας! Ναι, και με με άλλοθι τις “σκληρές” ερωτήσεις των δημοσιογράφων (ισόβιοι προστάτες μας σχεδόν και αυτοί) και με ερωτήσεις που “βάζουν το μαχαίρι στο κόκκαλο”! Ανατρίχιασα!
Όχι απλά θα συμφωνήσω με τον κ. Γιανναρά, λέγοντας ότι το γιαούρτωμα και το φτύσιμο αποτελούν συμπεριφορά απείρως πιό ευγενική και ανώδυνη σε σχέση με τις συμπεριφορές που έχουμε εισπράξει, αλλά και επιβεβλημένη όταν κάποιος σου έχει “φορτωθεί” για τα καλά. Ούτε καταστρέφει τίποτε αν αναλογιστούμε την δική μας καταστροφή και των παιδιών μας.
Θα παρατηρήσω ότι το “σιχτίρισμα” είναι μόνο όπλο ακόμα και οποιουδήποτε πνευματικού ανθρώπου όταν καλείται να αντιμετωπίσει “όρνεα”.
Αλλά και θα επαυξήσω λέγοντας ότι η βία αποτελεί μόνο όπλο των πάντων οσάκις εμφανίζεται τυραννία! Όποιος διαφωνεί ας πάει να κάνει μήνυση στον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη γιατί δεν αντιπαρατέθηκαν στον Σουλτάνο με επιχειρήματα!
Οταν η εξουσια απονομιμοποιειται στην συνειδηση του κοσμου, το γιαουρτι ειναι η πιο αθωα πραξη. Η εξουσια πηγαζει απο τον λαο και οχι απο τον Παγκαλο.
Ο κ. Πάγκαλος είναι ο αυθεντικότερος εκφραστής του σύγχρονου εν Ελλάδι σοσιαλισμού.
Αφού δεν κοινωνικοποιείται ο όποιος πλούτος (οικονομικός, πνευματικός, πολιτικός κλπ.) ή έστω αναδιανέμεται επί το δημοκρατικότερον, τουλάχιστον επιχειρεί
την κοινωνικοποίηση (κατά ίση κατανομή μάλιστα) του αμοραλισμού και της πολιτικής διαφθοράς!
“Μαζί τα φάγαμε, κοπρίτες!”
Υ.Γ.
Με την αλαζονεία που διακρίνει τον κ. Πάγκαλο και τη φόρα που έχει πάρει εγώ αναμένω σύντομα “εκ βαθέων” αποκαλύψεις ότι οι αποφάσεις για τα Ύμια ελήφθησαν από σεβασμό στο λαϊκό αίτημα κατόπιν υποβολής χιλιάδων υπομνημάτων, όσο δε για τον Οτσαλάν ο λαός τον πίεσε να τον παραδώσει με απεργίες και διαδηλώσεις!
Όπως και να το δεις ο Πάγκαλος έχει εν μέρει δίκιο. Το δίκιο που έχει είναι ότι πράγματα τα φάγανε οι πολιτικοί και πράγματι τα φάγανε μαζί με άλλους. Έχει όμως και άδικο. Πρώτα ότι δεν φάγανε τα ίδια και δεύτερον ότι σ’ αυτούς τους άλλους δεν περιλαμβάνονται όλοι οι Έλληνες. Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; είναι οι στρατιές κομματόσκυλων. Αυτοί που μπήκαν στα υπουργεία να δουλεύουν 30 κηπουροί σε δημόσιες υπηρεσίες χωρίς κήπο. Αυτοί που μπήκαν σε τμήματα μηχανοργάνωσης χωρίς να έχουν ιδέα τι είναι το ποντίκι. Αυτοί είναι στην πλειονότητά τους ΠΑΣΟΚ μάλιστα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ΑΔΕΔΥ, δηλαδή στους δημοσίους υπαλλήλους το ΠΑΣΟΚ από το 1985 και μετά σπάνια πέφτει κάτω από 60%. Έγινε άρμεγμα του κράτους και το έκανε σε συντριπτικό βαθμό το ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τη ΝΔ που προσπάθησε απλά να το μιμηθεί. Αλλά τα τελευταία 30 χρόνια το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τα 22. Έχει και άδικο ως προς την αναίδεια και το θράσος. Αλλά αυτά είναι γνωστά χαρακτηριστικά του Πάγκαλου. ΝΑΙ στο γιαούρτωμα!
Στις επισημάνσεις του Καινούριου δεν θα διαφωνήσω.
Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά που προσδιορίζεται από τις αντιδιαμετρικές θέσεις και ανάγκες εξουσιαστή-εξουσιαζομένου!
Δεν μπορείς να κατηγορείς τον πεινασμένο κολλήγο γιατί σύρθηκε στα γόνατα να φάει σαν σκύλος τα τρίμματα ψωμιού από το τραπέζι του άρχοντα! Δεν έφαγαν μαζί το ψωμί, ο δε άρχοντας σίγουρα έχει καταβροχθίσει και ένα αρνί!
Αναρωτιέμαι αν μπορώ να αποκαλέσω “γλύφτη” τον απελπισμένο που απλώνει χέρι για βοήθεια στον ισχυρό και πλούσιο προκαταβάλλοντας “θεός ‘σχωρέσει τ’ αποθαμένα σας!” ή ότι άλλες γαλιφιές! Απολύτως άλλες θέσεις, άλλες ανάγκες! Ανάγκη επιβίωσης του ενός, επιβεβαίωσης του άλλου!
Έτσι και οι απλοί άνθρωποι που ζήτησαν αντάλλαγμα (ποιός το θεσμοθέτησε;) για την κομματική στήριξή τους ώστε να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους ή των παιδιών τους με όποιο τρόπο (έστω και εάν αργότερα έγιναν “ρετιρέ” και μέρος του προβλήματος) σε έναν κόσμο όπου ο παραγωγικός ιστός διαλυόταν, θύματα των εξουσιαστών είναι! Αυτοί κρατούσαν και το πεπόνι και το μαχαίρι!
Δεν προσπαθώ να απενοχοποιήσω τα “θύματα”! Ο καθένας έχει προσωπική ευθύνη για τις πράξεις του, ανάλογα και με την αξιοπρέπεια του!
Αλλά σίγουρα δεν φάγανε όλοι και το ίδιο! Οι αρχόντοι φάγανε και σκάσανε στη μεγάλη τραπεζαρία, το υπηρετικόν προσωπικόν ήταν ευχαριστημένο να τραβάει καμιά τσιμπιά από την κατσαρόλα στην κουζίνα και οι υπόλοιποι περιμένανε απέξω σαν σκύλοι τα αποφάγια!
Κύριοι επιτρέψατέ μου μίαν σύντομον παρέμβασιν. Κε. Χονδογιάννη οι εισελθόντες εις τον δημόσιον κορβανάν (κατά την συνήθη έκφρασιν) δεν ήταν, κατά πλειοψηφίαν, άθλιοι ή πένητες ως ισχυρίζεσθε. Ο κ. Μαυράκης, των 500 εκατομ. της ΔΕΗ, και του γνωστού σχολίου το οποίον εδήλωσε το “πλαφόν” των “δώρων” κατά Α. Παπανδρέου, ήτο βοηθός εις το ΕΜΠ επί τρισκαταράτου χούντας. Άθλιοι και πένητες κατέστησαν οι Έλληνες, οικεία βουλήσει, όταν μετά το 1974 ήρχισε η πριμοδότησις των εισαγωγών (Έβερτ) και εσυνεχίσθη επί ΠΑΣΟΚ (Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων) όταν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις είτε έκλεισαν είτε περιήλθαν εις το δημόσιον. Όλα αυτά βέβαια υπό τα θυελλώδη χειροκροτήματα ΌΛΩΝ. Κε. Γεώργιε Ιακ. … σας προτείνω να επισκεφθείτε, έναν έστω, εκ των εστιασθέντων εξόδοις μας και να του ζητήσετε ευγενώς, αν όχι ταπεινώς, την επιστροφήν των υπεξαιρεθέντων, θα χαρώ να ακούσω τι διημοίφθη κατά την συζήτησίν σας. Χωρίς να θέλω να προεξοφλήσω την έκβασιν έχω την εντύπωσιν ότι το γιαούρτωμα θα σας φανεί ηπιότατον, επίσης, καλού κακού, φεύγων προτροπάδην, βεβαιωθείτε ότι το πορτοφόλι σας είναι εις την θέσιν του. Φυσικά τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως) βδελύττονται το γιούρτωμα διότι συντόμως-και δικαίως-θα είναι οι επόμενοι αποδέκται, φαντασθείτε τα αποτελέσματα σε ένα ταγιέρ Donna Karan, οh! mon Dieu! Δεδομένης δε της γλωσσικής επαρκείας των πολιτικών μας (και των δημοσιογράφων), προεξάρχοντος του Έλληνος της διασποράς, όστις υπουργεύων επί σχεδόν τριακονταετίαν δεν κατόρθωσε να εκμάθη την ελληνικήν, ξένην, δι΄αυτόν, γλώσσαν, το γιαούρτι είναι μία γλώσσα η οποία δεν επιδέχεται αμφισημίαν. Εις περίπτωσιν που δεν εγενόμην σαφής: “Βαράτε τους ρε, ΟΛΟΥΣ, όπου τους βλέπετε και με κεσέδες πήλινους, ΟΥΥΥΥΥΥΣΤ, ΌΞΩ λεχρίτες!!!!!”
Τα αίτια της κοινωνικής αποδοκιμασίας είναι εύλογα και έχουν εκτεθεί αναλυτικά (πλήρης ατιμωρησία, παντελής αναξιοκρατία, χρήση του δημόσιου ταμείου για αγορά συνειδήσεων – ψήφων κλπ.). Ωστόσο, ο σεβαστός καθηγητής περιορίζει σημαντικά τα όρια της οφειλόμενης αντίδρασης. Άνθρωποι των κομμάτων δεν είναι μόνον οι προβεβλημένοι ηγέτες τους, που δικαιολογημένα εισπράττουν την λαϊκή αγανάκτηση, αλλά – κυρίως – οι στυλοβάτες τους, δηλαδή οι κατά τόπους αντιπρόσωποι και φύλακες των κομματικών συμφερόντων (στην κομματική διάλεκτο, κεκτημένων). Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μεγαλύτερη πρόκληση από την ανέμελη δημόσια εμφάνιση των κομματικών ηγετών αποτελεί η απρόσκοπτη συνεχιζόμενη λειτουργία των κομματικών γραφείων σε κάθε χωριό και γειτονιά της “χρεωκοπημένης” Ελλάδας. Αντί, λοιπόν, να αναμένεται το τυχαίο συναπάντημα με κάποιον διάσημο για να εκφρασθεί η αποδοκιμασία, θα ήταν φρονιμότερο να απευθύνεται στα λιγότερο προβεβλημένα, αλλά εξίσου επιβλαβή, μεσαία στελέχη, που εξακολουθούν να στελεχώνουν τις κομματικές ορδές εν πλήρη γνώσει της καταστάσεως στην οποία αυτές (οι ορδές) οδήγησαν τη χώρα. Αυτοί εξακολουθούν ανερυθρίαστα και αλαζονικά να περιφέρονται στις τοπικές κοινωνίες, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όσον αφορά στα μέσα αντίδρασης, σίγουρα η βία δεν ωφελεί, αλλά αντιθέτως δημιουργεί μάρτυρες. Θα μπορούσαμε, όμως, μέσω αυτών των φερεφώνων να στέλνουμε χαιρετίσματα στα αλησμόνητα “πρότυπά” τους, καθώς και να πληροφορούμαστε τα συμβαίνοντα σε ειδυλλιακούς προορισμούς (νησιά Κέϊμαν, Ελβετία κλπ.), όπου έχουν εναποτεθεί οι κομματικοί “κόποι” τόσων ετών.
Αγαπητέ κύριε Κατσαρέ,τα θερμά μου συγχαρητήρια όχι μόνον δια την σύντομον παρέμβανσιν σας,αλλά περισσότερον δια τον εξαίρετον τρόπον που χειρίζεσται τον λόγον,ειλικρινώς ζηλεύω αυτήν σας την ικανότητα την οποίαν κατέχουν ασφαλώς ελάχιστοι.
Η τελευταία πρότασή σας υπήρξε υπέρ του δέοντος σαφής,εις την δε γράφουσα, επροκάλεσε εκρήξεις ακράτητου γέλωτος, και την ευρίσκει απολύτως σύμφωνον.Θα ήθελα να προσθέσω έναν ακόμη χαρακτηρισμό,ο οποίος κατα την ταπεινήν μου πάντα γνώμη,θα ταίριαζε ως συνέχειαν της τελευταίας δικής σας:Στον αγύριστο!!
Παραμένει γεγονὸς ὂτι κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ ἀντικρούσει αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Πάγκαλος. Ἀκόμη καὶ ἅν δημεύαμε ὅλη τὴν περιουσία ὅσων ἄσκησαν πολιτικὴ ἐξουσία τὰ τελευταῖα 35 χρόνια, ἐλάχιστο κλᾶσμα τοῦ δημοσίου χρέους θὰ ἀποπληρώναμε. Διότι τὰ πολλὰ τὰ μοίρασαν στὸν λαὸ γιὰ νὰ τοὺς ψηφίζει. Τὴν δὲ εὐθύνη τὴν φέρει ὁ λαὸς ἀποκλειστικῶς. Διότι αὐτὸς μποροῦσε νὰ ἐπιλέξει ἄλλους, καλυτέρους, καὶ τοὺς μαύρισε. Οἱ ἔρμοι οἱ πολιτικοί, ὅμως, δὲν εἶχαν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιλέξουν ἄλλον λαό.
Καὶ μὴν νομίζετε ὂτι ὁ λαὸς ἐπέλεξε ἀδιακρίτως τοὺς ἀπλήστους καὶ πλεονέκτες, ἀρκεῖ νὰ τοῦ ἐξασφάλιζαν ἀργομισθίες. Ὄχι ! εἶχε καὶ εὐαισθησίες :
« …σημείωσε ὅτι οὐδείς ποτε ἐκλέγεται βουλευτής διά τῆς δωροδοκίας. Ὁ ἀπάνθρωπος τοκογλύφος, ὅσας καὶ ἂν ἀγοράσῃ ψήφους, ποτὲ δὲν θὰ ἐκλεχθῇ. Πρὶν κατέλθει εἰς τὸν ἀγῶνα, θὰ ὑποδυθῇ τὴν φιλανθρωπίαν ὡς προσωπεῖον, θὰ φορέσῃ τὴν δημοτικότητα ὡς κόθορνον. Θὰ φροντίσῃ ν’ ἀποδώσῃ μέρος τῶν ὂσων ἥρπασεν εἰς τοὺς ἐκλογεῖς. Καὶ μεταξὺ τῶν δύο ἀντιπάλων, μετερχομένων τὴν αὐτήν διαφθοράν, θὰ ἐπιτύχῃ ἐκεῖνος, ὅστις εὐπρεπέστερον φορεῖ τὸ προσωπεῖον κι ἐπιδεξιώτερον τὸν κόθορνον.»
Αὐτὰ ἔγραψε ὁ Παπαδιαμάντης στοὺς Χαλασοχώρηδες. Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ δοῦμε ποῦ ἰσχύουν καὶ σήμερα. Καὶ ἐξηγοῦν καὶ γιατὶ ἡ Νέα Δημοκρατία δὲν μπόρεσε νὰ μιμηθεῖ τὸ ΠΑΣΟΚ.
Δεν διαφωνώ καθόλου με όλα τα ανωτέρω διαπιστωθέντα!
κ. Κατσαρέ, ακροθιγώς έθιξα και τις προσωπικές ευθύνες εκάστου μέλους αυτού του “προδομένου λαού”, αποτέλεσμα και της κυμαινόμενης τιμής της αξιοπρεπείας του! Σεις το διατυπώσατε σαφέστερα και με την εξαιρετική πέννα και ύφος που σας χαρακτηρίζει του οποίου δηλώνω και εγώ θαυμαστής! Πολύ θα ήθελα να εκφράζομαι και εγώ έτσι αλλά φαίνεται είναι ανεπαρκής η κλασσική παιδεία μου! (Κάπου αλλού σας χαρακτήρισα “άπαιχτο”!)
Κύριε Γεώργιε Ιακ. Γ… από που σας προκύπτει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος αντιστοιχεί στο σύνολον των κατασπαταληθέντων χρημάτων (πολιτικών & πολιτών μαζί) ακόμα και αν προσθέσουμε όσα καλώς εδαπανήθησαν; Δηλαδή ότι είναι χρήματα που πέρασαν από τις τσέπες μας; Και πάλι σε ελάχιστο κλάσμα αυτού αντιστοιχούν!
Μάλλον δεν σας έχει απασχολήσει ποτέ τι είναι δημόσιο χρέος χωρών και πως δημιουργείται! Υπάρχει πλούσια και εκτενής αναφορά σε άλλους ιστοχώρους, αλλά και μια διεξοδική εντός του αντιβάρου όπως αυτή εδώ.
http://www.antibaro.gr/node/2798
Δεν το ψάχνετε λίγο καλύτερα;
Μένω έκπληκτος. Και με το κείμενο του κ. Γιανναρά και με τα σχόλια, που το ακολουθούν. Όχι δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Κι αν παρ’ελπίδα είναι, δεν πρέπει να παραμείνει. Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας. Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά όλοι μαζί σκοτώσαμε τον Όμηρο και σταυρώσαμε το Χριστό. Τι κάναμε όταν η κοινωνία μας διολίσθαινε προς την περιοχή της φιλοσοφίας της αρπαχτής; Όταν πουλούσαμε τον Ξένιο Δία στους τουρίστες τους κουτόφραγκους; Όταν μεταμορφώναμε την αρχή της ήσσονος προσπαθείας σε αργομισθία; Όταν βλέπαμε το συνάνθρωπο σαν θύμα έτοιμο για άρμεγμα; Όταν αποδομούσαμε την Εκκλησία και τα προστάγματά της; Τελικά μήπως πρέπει να δεχθούμε το σαρκαστικό τέτοιος λαός τέτοιοι ηγέτες; Όχι, δεν είναι αυτός ο ελληνικός λαός. Σας διαβεβαιώνω πως υπάρχει ο γνήσιος Έλληνας, αυτός ο άγνωστος Έλληνας, που έβαλε υπεύθυνα την υπογραφή του και είπε όχι στον τύρανό του, στον αυθαίρετο αθεϊσμό της προοδευτικής διανόησης. Αυτός που αγνόησαν οι δημοκράτες, κατεδαφιστές των δημοκρατικών θεσμών. Να είστε βέβαιοι πως οι αρετές του Έλληνα, σε λανθάνουσα κατάσταση σήμερα, περιμένουν τη στιγμή, που θα ξεδιπλωθούν και πάλι, σαν σημαία ξεχασμένη στα βάθη της κασέλας, που περιμένει την καμπάνα της ανάστασης του γένους να χτυπήσει, για να κυματίσει και πάλι περήφανη, χαρούμενη, αισιόδοξη, αγωνιστική και δημιουργική. Όχι, το γιαούρτωμα δεν ταιριάζει στο φρόνημα του Έλληνα. Ελλάς σημαίνει φως, σημαίνει ευγένεια, πραότητα, σύναιση, αλλά και εγρήγορση, σωφροσύνη, νήψη. Φύλακες γρηγορείτε. Μην απελπίζεστε. Σύντομα θα έρθει και η Ανάσταση.
Ένα ωραίο διήγημα ρεαλιστικότατης μυθοπλασίας έχει γράψει ο κ. Κώστας Καββαθάς.
Το προτείνω ως συνεισφορά για σφαιρικότερη αντίληψη του προβλήματος!
Εδώ:
http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%93%CE%B5%CF%89%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/2316-%CE%A3%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%A5%CE%B9%CF%8C%CF%82-%CE%91%CE%95.html
ή
http://kavvathas.wordpress.com/2010/05/28/%CF%83%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%85%CE%B9%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%B5/
Σαφώς και τα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας ευθύνονται πρωτίστως για την πρόσκρουση σε ξέρα! Τα ναυάγια ως γνωστόν χρεώνονται πάντοτε στους καπετάνιους!
Ας εξετάσουμε όμως και τα πεπραγμένα ή αμέλειες του πληρώματος (κομματοσκυλολόϊ – διαπλεκόμενοι) αναδιφώντας την σύμπραξη ενίων εκ του “απλού λαού” που ζούν ανάμεσά μας και μπορεί να γνωρίζουμε ως γείτονα, “φίλο” ή συγγενή!
κε Χονδρογιάννη, το αναφερόμενο διήγημα απλά συγκλονιστικό. Η τελευταία σας φράση με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Αν θέλουμε να ξηλώσουμε ένα ρούχο αρχίζουμε από την άκρη, όχι από την μέση. Δεν έχει κανένα νόημα να διαμαρτυρόμεθα προς τους αρχηγούς, εάν και όποτε τους συναντάμε. Άλλωστε, αυτοί οσονούπω θα ακολουθήσουν τα χνάρια των ινδαλμάτων τους “φροντίζοντας” την Ελλάδα “εξ αποστάσεως”, ενώ όσοι γραφικοί απομείνουν θα αποφεύγουν συστηματικά τις απρογραμμάτιστες δημόσιες εμφανίσεις. Όλοι αυτο, όμως, στηρίζονται ακόμα στον κομματικό μηχανισμό και τα παρακλάδια του σε κάθε κοινωνική συλλογικότητα. Ας καταστήσουμε, λοιπόν, σαφές σε όλους αυτούς τους “απλούς αγωνιστές της δημοκρατίας” ότι είναι ανεπιθύμητοι εφόσον ακόμη και τώρα, αμετανόητα και αλαζονικά, επιμένουν να ταυτίζονται με τους υπεύθυνους του ναυαγίου.
κε Σχοινά, κανείς δεν πρέπει να απελπίζεται και κάθε Ορθόδοξος γνωρίζει ότι μετά την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Όμως, η χρήση εκ μέρους σας πληθυντικού αριθμού στα ερωτήματα που θέτετε παραγνωρίζει ότι δεν “άλλαξε” το σύνολο του λαού μετά το 1981, αλλά ευτυχώς υπήρξαν και υπάρχουν νησίδες αντίστασης. Αυτοί οι θύλακοι, που αντιστάθηκαν στον χυδαίο υλισμό του εύκολου χρήματος, αποτελούν την βάση της αισιοδοξίας μας και τον πυρήνα συσπείρωσης του παρασυρμένου λαού, τώρα που το μεταπολιτευτικό μοντέλο συλλογικής πλιατσικολόγησης του δημόσιου συμφέροντος εκπνέει τα λοίσθια.
Ενώπιον της συνεχιζομένης συζητήσεως αισθάνομαι την ανάγκην να επανέλθω, τουλάχιστον ακροθιγώς. Κε. Φιλανθρωπηνέ, αν και συμφωνώ με τα γραφομενά σας συγχωρήσατέ μου την αδυναμίαν να αντιληφθώ την έννοιαν του “γιαρτουμένου ήρωος”, πιθανώς να μας διεφώτιζαν οι κ.κ. Βουλγαράκης και Πάγκαλος (επέλεξα τας τας “προσωπικοτήτας” αυτάς ώστε να αποφύγω την λοιδωρίαν του κομματισμού). Κα. Αλεξίου και κε. Χονδρογιάννη σας ευχαριστώ θερμώς. Κε. Σχοινά θα ήμουν ευτυχής εάν ηδυνάμην να συμμερισθώ την αισιοδοξίαν σας. Η δημιουργία του “κουτόφραγκου” είναι ανταξία νεοέλληνος πορτοφολά και μας ωδήγησε όπου ο κ. Στρως-Καν θεωρεί. Κε. Γεώργιε Ιακ. Γ…, ομολογώ ότι οσήμεραι παρουσιάζετε άκρως ενδιαφέρουσες απόψεις. Επειδή, κατ’ εσάς, τα παντοιοτρόπως υπεξαιρεθέντα είναι ελάχιστον κλάσμα του δημοσίου χρέους και συνεπώς ανάξια ανακτήσεως από το δημόσιον, ως Έλλην πολίτης σας εξουσιοδοτώ να τα ανακτήσετε εκ μέρους μου προσωπικώς, να μου τα αποδώσετε και θα μεριμνήσω διά την αμοιβήν σας, ένα 10%, ας είπωμεν, συμποσούμενον εις μερικά εκατομμύρια ευρώ θα σας ικανοποιούσε; Συμμερίζομαι εξ΄άλλου τας οιμωγάς σας διά τους “έρμους” πολιτικούς που τους έλαχε τέτοιος λαός αναξίων! Ω! της φρίκης! Ω! της τρισκαταράτου ειμαρμένης! Τέτοια ηθικά και πνευματικά αναστήματα να ευρεθούν ενώπιον ενός βορβορώβους plebs! Πως ήνθεξεν ένας Άκης; ένας Ανδρέας ενώπιον της Μιμής; Μία Margaret, ήτις, ως πρόεδρος των ΑΙΓΩΝ, συγνώμην ΕΓΩΝ, εθεώρει, αυτολεξί, τας ελληνίδας ζώα δερόμενα υπό ημών των βαρβάρων; Ένας Βουλγαράκης όστις ετήκετο νυχθημερόν διά τα τέκνα του εις τας υπερακτίους; Δεν αφήνετε, κύριε, τον τάλα τον “κοσμοκαλόγηρον” εις την ησυχίαν του που τον παρουσιάζετε ως μάρτυρα της δημοσίας διαφθοράς;
Προ της συνεχιζομένης συζητήσεως αισθάνομαι την ανάγκην να επανέλθω, έστω ακροθιγώς. Κε. Φιλανθρωπηνέ, ορθά τα γραφόμενά σας, αλλά συγχωρήσατε μου την αδυναμίαν να κατανοήσω την έννοια του γιαουρτωμένου ήρωος την οποίαν υπαινίσσεσθε. Ίσως οι κ.κ. Πάγκαλος και Βουλγαράκης θα ηδύναντο να με διαφωτίσουν (αι δύο “προσωπικότητες” επελέγησαν εκατέρωθεν προκειμένου να αποφύγω την λοιδωρίαν του κομματισμού). Επίσης, μετά την Σταύρωσιν δεν έρχεται πάντα η Ανάστασις, ερωτήσατε τους Πατσινάκες, τους γνωρίζετε λόγω του βυζαντινού προσωνυμίου σας. Κα. Αλεξίου και κε. Χονδρογιάννη σας ευχαριστώ θερμώς, το διήγημα του κ. Καββαθά δεν αφίσταται της αληθείας. Κε. Σχοινά, θα ήμουν ευτυχής εάν συμμετείχα εις την αισιοδοξίαν σας, ατυχώς οι “κουτόφραγκοι”, επινόημα αντάξιον νεοέλληνος πορτoφολά, υπουργού κ.λ.π., δεν φαίνεται να συνεργάζονται εις την περαιτέρω εξαπάτησίν τους. Κε. Γεώργιε Ιακ. Γ…. είσθε αστείρευτος πηγή εμπνεύσεως! Εφ΄όσον θεωρείτε ότι τα καταχρασθέντα επί τριακονταπενταετίαν είναι ελάχιστον κλάσμα του δημοσίου χρέους, και συνεπώς ανάξια ανακτήσεως, θα είχατε την καλωσύνην να τα διεκδικήσετε προς προσωπικήν μου ωφέλειαν; Θα σας αμοίψω πλουσιοπαρόχως, ένα 20% ας είπομεν, συμποσούμενον εις πολλά εκατομμύρια ευρώ, θα ήρκει; Πιθανώς όμως να θεωρείτε ότι τα χρήματα αυτά είναι άξιος μισθός των “έρμων πολιτικών” που τους έλαχε τοιούτος τρισάθλιος λαός. Ω! της απαισίας ειμαρμένης που έφερε προ του ηθικού και πνευματικού αναστήματος ενός Άκη τοιαύτην μιαράν plebs!!! Τι θα έλεγε ένας Ανδρέας ενώπιον του επιτιμητικού βλέμματος της Μιμής προ του γλίσχρου μισθού του πρωθυπουργού; Τι θα έλεγε μία Margaret, προεδρος των ΑΙΓΩΝ, συγνώμην ΕΓΩΝ, (η αντιπρόεδρος ελήστευε τσάντας εν Λονδίνω), ήτις διετείνετο urbi et orbi ότι αι απόγονοι των Γυναικών της Πίνδου είναι ζώα δερόμενα υφ΄ήμών; Τι θα έλεγε ένας Βουλγαράκης, τηκόμενος υπέρ τέκνων εις υπερακτίους; Αφήσατε, κύριε τον κοσμοκαλόγηρον εις την ησυχίαν του που τον σύρετε ως μάρτυρα της δημοσίας διαφθοράς.
Εύχομαι ολοψύχως τα γιαουρτώματα να πιάσουν τόπον, δότι το επόμενον στάδιον, των όπλων, θα είναι συντριπτικόν.
Ζητώ συγνώμην δια την δις ανάρτησιν του ιδίου σχεδόν περιεχομένου
*ΑΛΙΜΟΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ……ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ……Η ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ,ΔΗΛ. ΤΟ ΟΥ,ΟΥ , Η ΤΟ Μ,Μ,Μ, Η ….Η ΣΤΡΟΦΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ,Η …Η ΑΡΝΗΣΗ ΧΕΙΡΑΨΙΑΣ ΣΕ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟ (ΑΝΑ ΤΑΣ ΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ..) ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗ !!!,Η ….Η ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΤΥΧΑΡΠΑΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, Η…ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ Ο,ΤΙ Η ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΠΙΝΟΗΣΕΙ.
*ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΑΊ΄ΜΟΥΔΩΝ…(ΜΗ ΒΛΕΠΕΙΣ,ΜΗ ΜΙΛΑΣ,ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ)
ΕΛΕΟΣ,ΜΗΠΩΣ …ΛΙΓΟΣ …ΓΥΨΟΣ???Η ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΨΥΞΗ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ ???
Και γιαούρτι και πέτρες και καρέκλες ρίχνουν. Τον Χατζηδάκη κόντεψαν να τον λιντσάρουν. Τι λέει ο άνθρωπος, έχει πλέον χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα;
Και μούγκα όλοι οι χειροκροτούντες τα γιαούρτια στην αποκάλυψη ότι Αλβανοί μισθώνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνουν αυτήν τη δουλειά. Μούγκα ότι οι “διαμαρτυρομένοι” φοιτητές εξωτερικού είναι πλουσιόπαιδα που σπουδάζουν με τα λεφτά του φοροδιαφεύγοντα μπαμπά τους. Μπράβο εκεί με τους Αλβανούς κι εσείς και τους τραμπούκους του ΣΥΡΙΖΑ.
Και γιατί τώρα σε αυτόν; Γιατί τώρα θυμήθηκε κι αυτός να πει την αλήθεια για τους κοπρίτες που διόριζαν τόσα χρόνια με πρώτο και καλύτερο το κόμμα του. Δεν πάνε φυσικά να γιαουρτώσουν τον Τσίπρα που ζητά να προσληφθούν άλλοι τόσοι κοπρίτες στο δημόσιο.
Εγώ λέω ότι για την κατάντια μαζί με τους πολιτικούς έχουν ευθύνη και οι δήθεν διανοούμενοι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τον χυδαίο λαϊκισμό, και που ενώ υποτίθεται ότι καταφέρονται κατά της κομματοκρατίας έρχονται και επικροτούν τα χειρότερα ένστικτά της κομματοσκυλοκρατίας.
Τι θα ‘λεγε να εκφραστεί με γιαούρτια και αυτή η αγανάκτηση υγιώς σκεπτόμενων πολιτών για τον ρόλο διαφόρων ψευτο-διανοουμένων; Ε; Δεν θα είχε πρόβλημα φαντάζομαι.
Γιὰ δήμευση περιουσίας ἔγραψα ρητῶς. Γιατί, λοιπόν, κύριε Κατσαρέ-Λιώση διαστρέφετε τὰ γραφέντα ἀπὸ ἑμὲ κατὰ πὼς νομίζετε πὼς σᾶς βολεύει;
Κάμετε τὸν κόπο νὰ συμβουλευθεῖτε τὸν ἱσοτόπο τοῦ Γενικοῦ Λογιστηρίου τοῦ Κράτους. Ἐκεῖ θὰ δεῖτε ὅτι τὰ τρία τέταρτα τῶν πρωτογενῶν δαπανῶν τοῦ κράτους εἶναι μισθοὶ καὶ συντάξεις. Ἀπ` ὅσο γνωρίζω, τὸ δημόσιο χρέος προέρχεται απὸ τὴν ἅθροιση τῶν κατ`ἔτος ὐστερήσεων τῶν ἐσόδων ὡς πρὸς τὰ ἔξοδα. Ἀπ`ὅσον ἐπίσης γνωρίζω, οἱ διεφθαρμένοι πολτικοί δὲν εἰπράττουν μίζες άπὸ τοὺς μισθούς καὶ τὶς συντάξεις ποὺ χορηγεῖ τὸ κράτος. Ἡ ἁπλῆ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ μέγιστο μέρος τῆς οἰκονομικῆς μας δυσπραγίας προέρχεται άπὸ τὶς ἀλόγιστες κρατικὲς παροχὲς ποὺ ἐπιδαψιλεύσαμε εἰς ἑαυτούς. Μόνον ἅμα φέρουμε τὶς παροχὲς αὐτὲς σὲ λογαριασμό, θὰ ἔχουμε τὴν χρονικὴ ἄνεση νὰ ἀναζητήσουμε καί, πιθανῶς, νὰ ἀνακτήσουμε καὶ τὰ προϊόντα τῆς διαφθορᾶς.
Γιὰ νὰ μὴν ‘πῶ ὅτι μὲ τὶς κάθε λογῆς ἀποδοκιμασίες παίζει κανεὶς τὸ παιγνίδι τῶν διεφθαρμένων. Διότι βασίμως ὑπολογίζουν νὰ ξεθυμάνει ὁ παρορμητικὸς Ρωμιὸς καὶ νὰ τοὺς μείνουν τὰ κλεμμένα.
Όσον δεν ξεκαθαρίζουμε ορισμένα πράγματα, παραμένουμε ευάλωτοι σε κάθε είδους πολιτικά παιχνίδια τα οποία φυσικά εξυφαίνονται μόνον σε βάρος μας!
Δεν είμαι οικονομολόγος, γι αυτό θα μιλήσω με πολύ απλές οικονομικές έννοιες όπως οφείλει να τις αντιλαμβάνεται κάθε πολίτης!
Το πως διαχειριστήκαμε εμείς τα δημόσιο πλούτο μας, αν σπαταλήθηκε, κατά πόσο και από ποιούς είναι το ένα μέρος του προβλήματος. Και ευτυχώς, συζητείται ήδη διεξοδικά γιατί σε κάθε πρόβλημα πρέπει να ξεκινάμε από τα δικά μας λάθη! Το σύνολο του δημοσίου χρέους όμως είναι τελείως διαφορετικό πράγμα! Και κ. Γεώργιε Ιακ. Γ… αυτό που περιγράψατε ανωτέρω δεν λέγεται δημόσιο χρέος αλλά έλλειμμα.
Το έλλειμμα λοιπόν, για να μην μείνουν απλήρωτες οι υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες, οποιουδήποτε είδους και αν είναι αυτές, μισθοί, συντάξεις αλλά και πληρωμές για προμήθειες υλικών και εκτέλεση δημοσίων έργων, καλώς ή κακώς τιμολογημένα, με καλή ή κακή αντιστοίχηση έργου ή αξίας, καλύπτεται μέσω δανεισμού. Μέχρι εδώ συμπλέουμε! Αλλά μέχρι εδώ!
Ο οποιοσδήποτε έχει εμπλακεί με Τραπεζικά δάνεια θα μπορούσε να μεταφέρει τη δική του προσωπική οδυνηρή εμπειρία. Την ώρα που ζητάς δάνειο, με κύριο σύμβουλο την ΑΝΑΓΚΗ, δεν γνωρίζεις (δεν θέλεις να ξέρεις!) τι υπογράφεις! Οι Τράπεζες όμως, που ορίζουν μονομερώς τους όρους, γνωρίζουν πολύ καλύτερα τι κάνουν διότι δεν τις ωθεί η ανάγκη, αλλά το ΣΥΜΦΕΡΟΝ, υπηρετούμενο με αδίστακτη και ψυχρή λογική!
Ενθυμείσθε για παράδειγμα, πριν μόλις λίγα χρόνια, το τεράστιο πρόβλημα που είχε ανακύψει με τα πανωτόκια; Που χρειάστηκε κυβερνητική παρέμβαση για να δώσει κάποια έστω λύση; Όπου δανειολήπτες των 10 εκ. δρχ. βρέθηκαν να χρωστάνε 100 και 150 εκ. δρχ.; Ρωτήσατε κάποιον που βρίσκεται στην 15η πιστωτική του κάρτα πόσα χρήματα έχει καταβάλει για 1000 ευρώ παράδειγμα που ξόδεψε και πόσα ακόμα χρωστάει;
Το χρέος, έτσι και σε “καπακώσει”, δεν ξεπληρώνεται ΠΟΤΕ!
Κάπως έτσι την έχει “πατήσει” και το ελληνικό δημόσιο αλλά και τόσες άλλες χώρες που φέρονται υπερχρεωμένες! Άσχετα αν σπατάλησαν ή όχι! Ενδιαφέρουσες, έστω και διαφορετικές περιπτώσεις είναι η Ισλανδία, η Ιρλανδία, οι ΗΠΑ κλπ.
Το δημόσιο χρέος είναι ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟ του συνόλου των ελλειμμάτων λόγω ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ! Γι αυτό και γίνεται συνέχεια λόγος για αναδιάρθρωση, επαναδιαπραγμάτευση ή ορθότερα -που δεν ακούγεται στα βοθροκάναλα- για προσδιορισμό ΑΠΕΧΘΟΥΣ χρέους! Με την παραμύθα της επίσημης προπαγάνδας δεν ξεπληρώνεται ΠΟΟΟΟΤΕ! Αυτό το ξέρουν καλύτερα οι τοκογλύφοι! Που έχουν ήδη εισπράξει το κεφάλαιο και μας χρεώνουν όλο και περισσότερα για όλη μας τη ζωή! Και των παιδιών μας! Και των εγγονιών μας και βάλε! Θα μας κάνουν και “ντα” γιατί είμαστε παιδιά ζημιάρικα! Θα μας μάθουν και τρόπους, να ζούμε “ευρωπαϊκώς”! Και μας οδηγούν σε ΑΡΓΟ ΘΑΝΑΤΟ!
Εδώ σας θέλω, πολέμιοι της εθνοαποδόμησης! Υπερασπιστές του ελληνισμού, της ρωμαιωσύνης, της ορθοδοξίας και ότι άλλο! Που νομίζετε ότι κάνετε πόλεμο στη νέα τάξη μετρὠντας κρυφά σχολειά, παπάδες στην Αγία Λαύρα, Αρβανίτες Βλάχους και καθαρόαιμους, ρωμαίους vs ελληνίζοντες, που στόχος σας είναι η Ρεπούση και ο Βερέμης! Οι υπαλληλάκοι του όποιου Sorros!
Την προτροπή μου να το ψάξετε λίγο καλύτερα μάλλον την αγνοήσατε!
Εάν δεν προσθέσουμε, δεν σταθμίσουμε αυτήν την κρίσιμη παράμετρο, του ΧΡΕΟΥΣ και δεν δώσουμε ικανή απάντηση, όταν λόγω αυτής μπήκε η χώρα μας ξανά υπό κατοχή, κυβερνάται ανερυθρίαστα από ξένους, έχει απεμπολήσει την εθνική της κυριαρχία, ξεπουλάει τα ασημικά της και την αξιοπρέπειά της, για να μή χάσουν δεκάρα οι τοκογλύφοι αλλά να χάσει ο ελληνικός λαός ότι έχει και δεν έχει, τότε τύποι σαν τον κ. Πάγκαλο θα δικαιούνται να γελούν χαιρέκακα στα γιαουρτώματά μας, ενώ εμείς θα σκοτωνόμαστε αλληλοκατηγορούμενοι: “Εσύ τα έφαγες!”
Νοιώθω να μου πίνουν το αίμα, δεν έχω άλλη επιλογή , όπου τους βρώ θα τους γιαουρτώνω…
Ψάχνοντας τὶς κάσες μὲ τὰ χαρτιά μου, ἔπεσα ‘πάνω σ` ἕνα ἄρθρο τοῦ Γιανναρᾶ τῆς 8ης Ἰουνίου 2003 ὅπου παραδέχεται ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ψηφοφόρων εἶναι οἱ «ὑπέροχοι μικρονοϊκοὶ ψηφοφόροι». Νά `το καὶ στὸ διαδίκτυο :
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_08/06/2003_66019
Πῶς, λοιπόν, τώρα τοὺς δικαιώνει ἔναντι τοῦ Παγκάλου ;
Αν δεν ήσαν «ὑπέροχοι μικρονοϊκοὶ ψηφοφόροι», δεν θα ψήφιζαν Πάγκαλο. Απλά πράγματα.
Ἐμ τότε πῶς δικαιοῦνται νὰ γιαουρτώνουν ; Καὶ ἂν δὲν ψήφιζαν Πάγκαλο, θὰ ψήφιζαν ἄλλον ὅμοιό του. Ἀφοῦ κι ὁ Πάγκαλος καὶ ὁ Γιανναρᾶς λένε τὰ ἴδια γιὰ τοὺς ψηφοφόρους, λογικῶς καὶ οἱ δύο πρέπει νὰ γιαουρτωθοῦν.
Μακάρι και άλλοι “πνευματικοί άνθρωποι” του τόπου να μιλούσαν όπως μιλάει χρόνια τώρα ο κύριος Γιανναράς. Θα ήμασταν σε καλύτερη μοίρα. Αλλά τους “έφαγαν” τα ευρωπαϊκά κονδύλια κι αυτούς, όπως “έφαγαν” κάθε παραγωγή, λογική και αξιοπρέπεια. Το μόνο που έχω ως σχόλιο είναι ένα “ευχαριστώ” σ’ έναν άνθρωπο αναγνωρισμένης αξίας, που κατανοεί, πονάει τούτο το λαό και δε διστάζει να το πει.
Όσο για τον κύριο που έψαξε προηγούμενο άρθρο του κου Γιανναρά για τους “μικρονοϊκούς ψηφοφόρους”, δε χρειαζόταν να κάνει τον κόπο, ας διάβαζε πιο προσεχτικά το άρθρο του και θα έπαιρνε τις απαντήσεις του. Προσέχουμε τα δέντρα και χάνουμε το δάσος! Και στο κάτω κάτω τί είμασταν μ’ αυτούς που ψηφίζαμε; Καλό θα ήταν να μπορούσαμε να ακούμε πριν φτάσουμε σ’ αυτά τα χάλια. Αλλά καλύτερα αργά, παρά ποτέ…
Το κράτος εδώ και τριάντα χρόνια παρουσίαζε συνεχώς πρωτογενές έλλειμμα, διότι τα έσοδά του δεν επαρκούσαν για να αγοράζει ψήφους και συνειδήσεις ο εκάστοτε κυβερνών. Τα χρήματα που χρειάζονταν οι “ηγέτες” για να καλύψουν την ακόρεστη δίψα για κομματική αυθαιρεσία τα έβρισκαν μέσω δανεισμού, κάτι παγκοίνως γνωστό. Ελάχιστοι, όμως, τότε, ενδιαφέρονταν για τους όρους του δανεισμού. Ας γίνει κατανοητό ότι με στοιχειωδώς συνετή διαχείριση ουδεμία ανάγκη του κράτους για δανεισμό υφίστατο. Συνεπώς, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση η αδιαφορία για τους όρους και τις συνέπειες του δανεισμού. Η μοναδική ανάγκη που εξυπηρετήθηκε με τα δάνεια ήταν εκείνη της διατήρησης στην εξουσία με κάθε κόστος, ακόμη και με υποθήκευση των επόμενων γενεών. Ας μην παραπονείται, λοιπόν, για τους διεθνείς τοκογλύφους όποιος χειροκροτούσε (φυσικά ή νοερά) στο Περιστέρι τον “εθνάρχη” όταν διέτασσε τον αρμόδιο Υπουργό του να τα δώσει όλα και να μην αφήσει τίποτα, λες και αναφερόταν στην προσωπική του περιουσία. Ούτε να παραπονείται όποιος ακόμη και σήμερα ανέχεται να βρίσκεται στα κομματικά τους μητρώα (και αυτοί ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες). Καμία αίσθηση ιστορικής ευθύνης απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον, καμία εθνική επίγνωση, καθόλου φρόνημα, μόνο ατομικό συμφέρον -τίποτε άλλο. Τώρα που το συσσωρευμένο λίπος εξαφανίζεται, έχουμε περισσότερη ανάγκη να μάθουμε την ιστορία μας για να διδαχθούμε από αυτήν, να ανακαλύψουμε τα πρότυπά μας, να ακολουθήσουμε τα χνάρια τους, να αναγνωρίσουμε την συλλογική μας ισχύ και να κατανοήσουμε επιτέλους το άρθρο 120 παρ. 4 του ισχύοντος Συντάγματος. Αγώνες χωρίς ηθική και πνευματική προετοιμασία είναι εκ των προτέρων χαμένοι. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι αυτοί που ευαγγελίζονται τη “νομιμότητα της λιτότητας”, ακριβώς τώρα ξοδεύουν τεράστια κεφάλαια για να συκοφαντούν τους ήρωές μας; Και έπεται συνέχεια.
Κε. Γεώργιε Ιακ. Γ…, θα σας πρότεινα να επαναγνώσετε τα γραφόμενά σας. Η ανάρτησις σας, περί δημεύσεως περιουσιών, λέγει “…Ἀκόμη καὶ ἅν δημεύαμε ὅλη τὴν περιουσία ὅσων ἄσκησαν πολιτικὴ ἐξουσία τὰ τελευταῖα 35 χρόνια, ἐλάχιστο κλᾶσμα τοῦ δημοσίου χρέους θὰ ἀποπληρώναμε…”. Συνεπώς εκφράζεσθε με υποθετικόν λόγον, συμπεριλαμβάνετε, αδίκως, τους πάντας, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, και καταλήγετε εις λανθασμένον συμπέρασμα. Έχω την εντύπωσιν, ότι η άποψις σας περί διαστροφής των λεγομένων, σας καταρρέει αφ΄εαυτής. Ηκολούθησα, παρά ταύτα, την συμβουλήν σας περί ενσκήψεως εις τον Γενικόν Λογιστήριον του Κράτους και τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι οι δαπάνες μισθών και συντάξεων του δημοσίου τομέως ανέρχονται στο 9,3% του ΑΕΠ και βαίνουν μειούμενες κατά 0,43% ετησίως κατά την τελευταίαν 10ετίαν. Αυτό το ποσοστόν αντικατοπτρίζει το περίπου 23% των Δημοσίων Δαπανών το οποίον ανέρχεται εις το 41% του ΑΕΠ περίπου. Εις τα γραφόμενά σας συμπεριλαμβάνετε αδιακρίτως εις το Δημόσιον τις αμαρτωλές ΔΕΚΟ και άλλους σιτιζομένους υφ΄ ημών, ως επί παραδείγματι, την σωρείαν της πανώλους των συμβούλων υπουργών. Εις τας αναρτήσεις μου δεν ανεφέρθην εις την μείζονα ευθύνην, ημών, των πολιτών, οίτινες ανεδείξαμεν κατά συρροήν λωποδύτας εις την εξουσίαν και δη κατ’ επανάληψιν. Κατά την γνώμην μου ο ελληνικός λαός εξακολουθεί να εμφορεύεται από μεσαιωνικάς αντιλήψεις όπως προδίδεται από την προσκόλλησίν του εις τας οικογενείας των “Δυνατών”, ως και εις το Βυζάντιον. Επιπροσθέτως, ο ελληνικός λαός είναι άκρως επιρρεπής εις την κολακείαν, πράγμα το οποίον δεν διαφεύγει της προσοχής των επιτηδείων οι οποίοι τον εκμεταλλεύονται ασυστόλως μέσω αυτής. Επ΄αυτού, είναι κοινός τόπος ότι, εν Ελλάδι, το ίδιον όφελος υπερισχύει του κοινού καλού. Από αυτού, μέχρι του σημείου να αποκαλείτε τους κυρίως υπευθύνους διά την κατάστασιν του λαού και της οικονομίας, πολιτικούς, “έρμους” η απόστασις είναι τεραστία. Επίτρέψατέ μου να σας υπενθυμίσω ότι “ουδείς άκων υπουργός”. Τα πολιτικά κόμματα απεδείχθησαν θρασύτατες ληστοσυμμορίες, όπου ουδείς δύναται να αναδειχθεί αν δεν συνομολογήση υποταγήν εις τα λεγόμενα “τζάκια”, νεοπαγή ή παλαιότερα.
Τελικῶς, λοιπόν, ἡ διαφορὰ μας εἶναι ἐὰν ἡ πλειοψηφία τῶν ψηφοφόρων εἶναι ἁπλῶς κορόιδα ἢ καὶ διεφθαρμένοι. Ἡ αἰσιόδοξη ἄποψη εἶναι νὰ εἶναι διεφθαρμένοι. Διότι ὁ διεφθαρμένος βλάπτει τὸ σύνολο γιὰ νὰ κερδίσει αὐτός, ἐνῶ ὁ ἀνόητος βλάπτει τὸ σύνολο καί, μαζί, καὶ τὸν ἑαυτό του. Ὁ Γιανναρᾶς, ἀπαισιόδοξος ὡς συνήθως, στὴν τρέχουσα ἐπιφυλλιδογραφία του φαίνεται νὰ προτιμᾶ τὴν ἀπαισιόδοξη ἄποψη. Μόνον ποὺ ἂν τὴν δεχθοῦμε, δὲν πρέπει νὰ ἐξανιστάμεθα ποὺ οἱ δανειστές μας ἔχουν τὴν διαχείριση τῶν ὑποθέσεών μας. Τί ἄλλο μπορεῖ νὰ γίνει ὅταν, κατὰ τὸν Γιανναρᾶ, εἴμεθα πολύ ἀνόητοι γιὰ νὰ τὴν ἔχουμε ἐμεῖς;