Γράφει ο Στυλιανός Καβάζης.
<<Είμαστε το μοναδικό έθνος, όπου οι εθνικές επέτειοι δεν είναι αποτέλεσμα νικών, αλλά είναι έναρξη αγώνα. Και η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου, δεν είναι αποτέλεσμα αγώνα. Είναι έναρξη αγώνα.” Δηλαδή λέμε:
«Δε με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.
Με ενδιαφέρει το ότι ξεκινώ αγώνα,
ανεξαρτήτως αποτελέσματος…» >>.
~Μανώλης Γλέζος~
Στην καρδιά κάθε έθνους υπάρχει μια στιγμή που ο χρόνος σταματά και η ψυχή των ανθρώπων φωτίζεται από το φως της αποφασιστικότητας.
Στην Ελλάδα, αυτές οι στιγμές δεν μετριούνται μόνο με νίκες ή ήττες, μετριούνται
με το θάρρος να σταθείς όρθιος,
με το θάρρος να πεις «ΟΧΙ»,
με το θάρρος να ξεκινήσεις τον αγώνα.
Γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου, όχι το τέλος του, γιατί η στιγμή που ο άνθρωπος παίρνει την απόφαση να αγωνιστεί είναι η στιγμή που γεννιέται η ιστορία.
Η εθνική επέτειος της 25η Μαρτίου δεν λέει μόνο ότι οι πρόγονοί μας νίκησαν τον ζυγό, λέει ότι είχαν το θάρρος να σηκωθούν ενάντια στην αδικία, ανεξαρτήτως της έκβασης.
Η 28η Οκτωβρίου με την σειρά της δεν τιμά μόνο την τελική νίκη στον πόλεμο, τιμά το θάρρος εκείνων που είπαν «Δεν παραδινόμαστε» σε μια στιγμή που η ήττα φαινόταν αναπόφευκτη.
Γιατί το τέλος, όσο νικηφόρο κι αν είναι, είναι αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα ανήκει στη μοίρα και στις συγκυρίες. Η αληθινή αξία βρίσκεται στην απόφαση να αγωνιστείς, στην ανάταση του πνεύματος απέναντι στην αδικία, στη φλόγα που ανάβει όταν ο άνθρωπος ξεκινά τον αγώνα, ακόμα κι αν ξέρει ότι ο δρόμος θα είναι δύσκολος και η νίκη αβέβαιη.
Γιορτάζουμε λοιπόν την έναρξη;
Γιατί εκεί γεννιέται η ελευθερία.
Εκεί γεννιέται η αξιοπρέπεια.
Εκεί γεννιέται η ψυχή ενός έθνους.
Κάθε σημαία που ανεβαίνει,
κάθε παρέλαση που περνά μπροστά μας,
κάθε τραγούδι που ηχεί στα σχολεία,
υπενθυμίζει ότι η ελληνική ιστορία δεν είναι μια σειρά νικών ή ηττών, αλλά μια ατέλειωτη πορεία ανδρείας και θάρρους, μια πορεία που ξεκινά πάντα με την απόφαση να αγωνιστείς.
Το τέλος είναι δώρο της ιστορίας, αλλά η αρχή είναι δώρο της αθάνατης ελληνικής ψυχής. Ακριβώς γι’ αυτό, κάθε 25η Μαρτίου και κάθε 28η Οκτωβρίου, η Ελλάδα τιμά εκείνους που τόλμησαν να ξεκινήσουν τον αγώνα, γιατί μόνο μέσα από αυτόν τον αγώνα γεννιέται η πραγματική ελευθερία.
Μετά από όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε το έθνος που έμαθε να πέφτει και να ξανασηκώνεται, να τραγουδά μέσα στα ερείπια, να χαμογελά ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα.
Γιατί η Ελλάδα δεν νικιέται,
όσο υπάρχει έστω μία καρδιά, που χτυπά ελληνικά,
όσο υπάρχει έστω μία ψυχή, που λέει «θα αγωνιστώ»!
Ζήτω το Ελληνικό Έθνος!
Ζήτω το φως που δεν σβήνει!
Ζήτω ο αιώνιος αγώνας για την ελευθερία! ⚔️